Barmhartigheid
zonder boten
Bestrijding ramp
verzorging van
vluchtelingen
A lb lasserwaard niet
onrustbarend
Van defensief
naar
offensief
Geruisloos
E'
door
H. A. Lunshof
W
,,Ce ne sont que
des gueux"
Heus
Catarrh
vicksVATRO NOL
WOENSDAG 4 FEBRUARI 1953
DE TELEGR.AAF
DE grote onrust, die de nationale
ramp verwekt heeft, doet de
belangstelling voor al het anderei
wat in de wereld geschiedt, nage
noeg verdwijnen. Dat is geen won
der. Het leven van een mens ligt
in een kleine kring besloten, fami
lie, stad, land; en wat onze land
genoten betreft slaat ons allen
met verbijstering. Niettemin is de
nieuwe richting, welke de Ameri
kaanse politiek heeft ingeslagen,
van genoeg gewicht, om er een
ogenblik bij stil te slaan. Deze
nieuwe richting was te voorzien,
De Republikeinen, uiterst rechts,
noch de gematigde Republikeinen
als Eisenhower, hebben ons een
ogenblik in twijfel gelaten, dat
niet alles bij het oudé zou blijven.
De tot dusver door Amerika ge
volgde politiek werd gesteund
door het Verenigd Koninkrijk.
Men zou het zo kunnen uitdruk
ken, dat de Democratische Partij
gaarne de rem van Engeland aan
vaardde en de wijze lessen van
de wijzle oorlogsleiders Churchill
en Attlee opvolgde.
De Republikeinse Partij zal dit
niet doen. Integendeel. De Ameri
kaanse staatkunde ten aanzien Van
Rusland berustte enerzijds op de
tractaten van Potsdam en Yalta,
met hun geheime afspraken, an
derzijds op het streven, om slechts
daar weerstand te bieden, waar
klaarblijkelijke agressie is en voor
de rest de Russen af te schrikken
ooit een aanval te beginnen. Dit
was de politiek van het zogenaam
de containment.
In de jongste boodschap van
president Eisenhower is het thans
duidelijk geworden, dat deze po
litiek is vervangen door die van
de globale strategie. Deze nieuwe
staatkunde kent geen afzonder
lijke oorlogsterreinen: Korea moet,
om zo te zeggen, ook in Polen,
ook in Roemenië bevochten wor
den. Dit betekent dat men zoveel
dreigingen zelf gaat opwerpen,
dat de andere partij gedoemd is,
overal troepen en voorraden te le
geren. Naast deze politiek van glo
bale strategie staat die van de
passieve aanval, ook wel kruis
tocht genoemd. Zij komt er op
neer, dat men, zonder strijd te
voeren, de toestand in de landen
achter het IJz'eren Gordijn wil be
ïnvloeden, bepaalde staatslieden
aan zijn kant wenst te trekken;
het is een politiek, die ook tot
uiting komt in het openen van de
mogelijkheid voor Tsjiang Kai-
*jek, om reeds op het Chinese vas
teland te beginnen. Op deze wijze
hoopt men communistische macht
hebbers op zijn kant te krijgen.
In het algemeen kan men dus
zeggen, dat de koude oorlog een
nieuwe fase is ingegaan: van de
verdediging naar de aanval.
Naar de koude aanval, wel te
verstaan.
Doch tevens doet zich hierbij de
oude vraag voor: Is Europa sterk
genoeg, om deze politiek te kun
nen voeren? De Verenigde Staten
kunnen het risico gerust dragen.
De bezorgdheid van Engeland en
vele anderen gaat naar de vraag
uit, of het oude, verdeelde conti
nent deze staatkunde kan steunen,
die zonder twijfel gevaren inhoudt.
Men mag verwachten dat Enge
land zich opmaakt, om andermaal
tot grote voorzichtigheid aan te
manen.
DE minister van Financiën heeft
het wetsontwerp tot verlaging
van de vereveningsheffing, dat
van 9 Juli 1952 dateert, van de
agenda van de Tweede Kamer la
ten afvoeren.
Met deze vrij geruisloze ver
dwijning is practisch de laatste
tegemoetkoming aan het bedrijfs
leven ter bestrijding van de
wachtgeld- en werkloosheidsver
zekering verdwenen.
Toen in het nu Cd en van het vo
rige jaar werd gediscussieerd over
de verdeling van de lasten van de
nieuwe werklopsheidswet stond al
onmiddellijk vast, dat het bedrijfs
leven de helft voor zijn rekening
zou hemen. De Stichting van de
Arbeid was de mening toegedaan,
dat de resterende helft ten laste
van de regering zou moeten ko
men in de vorm van verlaging
van de vereveningsheffing met
2 De regering wilde echter niet
verder gaan dan een tegemoetko
ming van 1,2 waarvan 0,5
als verlaging van de verevenings
heffing en 0,7 als verlaging van
de kinderbijslagpremie, De Kamer
heeft hierop veel 'critiek uitge
oefend, omdat deze laatste verla
ging van 0,7 slechts een correc
tie was op berekeningen, die oor
spronkelijk te hoog waren, en dus
toch tot stand zou zijn gekomen.
Het ministeriële antwoord op
deze critiek heeft zich dus beperkt
tot het intrekken van de verlaging
der vereveningsheffing, de laatste
reële tegemoetkomng aan het be
drijfsleven. Dat op den duur deze
„politiek" moet vastlopen, is dui
delijk. Ter wille van onze export
positie en vooral ter wille van de
werkgelegenheid kan men niet
blijven voortgaan, lasten op het
bedrijfsleven te stapelen, ook al
gebeurt dit in etappes en zo ge>
ruisloos mogelijk.
R zijn twee soorten Neder
land vandaag. En morgen,
nog vele dagen. Het
ene Nederland is liefelijk:
het is vol troost en barmhartig
heid. Padvinders verzamelen
kleren, jongens met vlaskoppen
staan met de collectebus, meis.-
jes bemoederen vrachtauto's,
die zwaar beladen Zuidwest-
waarts gaan. Tot dit Nederland
behoren ook de Rode Kruis-
zusters, die soep geven en troost,
en de soldaten, die vrouwen ver
sjouwen en kinderen en die zich
vy
in de snerpende kou en de ijzige
wind geen enkele moeite heb
ben gespaard Dit Nederland is
zo nobel en zo vol goede wil en
bijna wordt men als oudere ver
liefd op zijn eigen kinderen,
wanneer ze de spaarpot omke
ren of kleren gaan verzamelen.
Er is ook een ander Neder
land. Daar ligt een jongen met
een vlaskop op het blauwe pla-
vuizel van de kerk in Halsteren.
En zijn gezicht is nog blauwer
dan het steen. Daar crepeert het
jongste dochtertje in een boom
of in een kast, weggekropen als
een beest. Daar is alleen maar
hardheid en rauwheid, in die
afgronden, waarover in de psalm
wordt gesproken als het over de
vreselijkste bedreigingen gaat.
Daar is geen leed niet geleden
en daar is geen gebed niet ge
zegd. Zij zaten bij elkander in
een schuur, op de zolder, en het
water raapte ze weg, alsof het
dingen'waren, geen mensen meer,
en men kan ze zien komen aan
drijven. De verslagen zijn mis
schien niet goed, ,zij zijn te lite
rair Ditmaal is het hard op hard-
Wie het beste schreef, zou de
rauwste dingen moeten zeg/en
en naast het gebed ook de vloe
ken. Want ook langs deze laat
ste, vreemde en duistere weg, in
de nacht en in de wind. raakt de
mens Degene, op Wie hij meent
te kunnen vertrouwen. Een ver
zopen land, en verdronken men
sen.
ER zijn twee soorten Nederland
vandaag. Morgen. Overmor
gen en de andere dagen mis
schien. Het liefelijke, barmhar
tige, waar het leven heerst, en
het domein van de dood. Daar
ginds. Goed, maar er was tussen
die twee soorten Nederland na«-
welijks een verbinding- Nobele
bedoelingen aan deze kant. De
dood aan de andere kant. En die
nobele bedoelingen konden de
dood niet tegenhouden- Wat aan
plaatselijk hulpwerk is geschied,
was formidabel Wat dokters.
Rode Kruis-zusters, evacuatie-
commissies, marinemannen, ge
daan hebben, is grenzeloos, doch
het heeft niet mogen baten. Wij
hebben dit Duinkerken verloren.
Na de tweede dag is de maritieme
natie Nederland, ondanks de
nobele bedoelingen, ondanks de
goede wil, er niet in geslaagd
te verhinderen dat verklaard
moest worden: Van Schouwen-
Duiveland weten wij nog niets;
van die en die plaats weten wii
nog niets. Het graf is stil Wij
zijn niet in staat gebleken de af
gronden te openen, vóór zij zich
sloten boven de doden; stil als
een rimpelend vlak.
HET heeft geen zin critiek te
schrijven op wat er gebeurd
is.. Dat zou veronderstellen, dat
er ergens tegenwerking was. Die
was er niet. Bij hoog noch laag-
In Den Haag noch ln Den Bosch.
Wij zijn er van overtuigd, dat
iedereen, die iets met de ramp
te maken gehad heeft, van de
beste bedoelingen is bezield.
Juist dit maakt alles zo pijnlijk.
Toen wij Zondagmiddag in de
buurt van Bergen op Zoom ston
den, hadden wij het gevoel, of
de dagen van 10 Mei 1940 waren
weergekeerd. Dat wil dus zeg
gen: eerbiedwekkende indivi
duele prestaties. Chaos daar
boven. Wij spreken niet over
die paar geüniformeerde Water
staatsambtenaren, die rustig
zaten te eten, terwijl de pro
vincie achter hen verdronk. Er
zijn ook zovele anderen geweest,
Doch er was de chaos. Chaos ook
in de oproepen om hulp. Tot
vandaag toe- Veel te veel gepraat
over kleren en al die dingen. Er
was maar één ding nodig: dat
.waren boten. Er lagen mensen
te verdrinken. Boten. De radio,
die prachtig en uit barmhartig
heid gewerkt heeft, had maar
één ding moeten zeggen: Boten!
De Urker vloot had Zondagmor
gen moeten uitvaren- Niet 48 uur
te laat. Waar was de marine?
Waar war,en mijnenvegers? Waar
waren platboomde vaartuigen?
Barmhartig, waren wij onmach
tig, heldhaftig, waren wij stuur
loos. Standvastig, wisten wij niet
waar wij heen moesten. Er ont
brak tot laat in de Maandagmid
dag elk spoor van een krachtige
organisatie. Die krachtige or
ganisatie had dwars over alle
barmhartigheid om boten gegild
.•n geschreeuwd. Er waren toen
nog honderden mensen te redden.
Het maakt op ons de indruk, alsof
met al ons gepraat over barm
hartigheid en liefde en onze no
bele daden, wij als geheel ge
faald hebben-
Men heeft geroepen en er is
niet gehoord. De talloze parti
culieren, die boten aanboden,
raakten verstrikt in een warnet
van tegenstrijdige organisaties:
de voorlichtingsdiensten gingen
van de veronderstelling uit, dat
de burgemeesters in de verdron
ken dorpen bij de radio naar
instructies zaten te luisteren.
Waarom heeft men te laat ont
dekt, dat Schouwen nagenoeg
verdwenen was? Wat hebben de
waarnemers uit de vliegtuigen
Zondag gezien; wat is er ge
rapporteerd? Individuele daden
drang: verstikt in te veel en te
weinig organisatie. Stukgelopen
barmhartigheid zonder boten.
Zeer verstandig was de maat
regel van de chef van de Gene
rale Staf, om de dienstplichtigen
Zondagmorgen vroeg op te roe
pen. Had Rijkswaterstaat nu nooit
eens gedacht, dat zulk een ramp
mogelijk zou zijn? Goed. Wij heb
ben misschien de St. Elisabeths-
vloed en de Allerheiligenvloed
vergeten- Maar wij hebben toch
achl jaar geleden Walcheren
meegemaakt. Wij maken ons op
een grote organisatie te schep
pen, die Bescherming Burger
bevolking heet. Iedereen moet er
aan meedoen Eén ding is wel
zeker, dat de vijand, of als wij
bezet zijn, de vriend, onze dijken
en zeeweringen stuk zal gooien.
Dat staat vast- Welnu, daartegen
is geen enkele maatregel getrof
fen. Niets. Erger, het duurt drié
dagen voor men eigenlijk in het
geweer komt.
Dat wil zeggen niet uit de
sfeer van barmhartigheid, maar
uit de sfeer van staatstaak. Twee
honderdvijftig mensen verdrin
ken in Stavenisse en het duurt
dagen voor men er bij is. Boten?
Wie op 'n zomerdag over Hol
land vliegt, ziet niets dan boten.
Als men op een Hollands bin
nenwater wil landen, kan dat
niet, omdat er te veel boten zijn.
Wij hebben ontelbare boten- Ge
weldige pleziervaartuigen met
geringe diepgang. Wij hebben in
de haven van Bergen op Zoom
botei. zien liggen, die niet wil
den uitvaren, omdat niemand de
schade garandeerde. Alles doet
de almachtige overheid. Met
alles bemoeit zij zich.
Het harde woord moet er uit:
bezield met barmhartigheid en
geladen met nobele geestdrift,
waren wij niet in staat, van een
vast punt uit het geheel te or
ganiseren- Een harde hand, een
koele kop ontbrak, Zondag en
Maandag en Dinsdag heerste bij
de hulpverlening chaos. Het was
alsof ons land het vreemdste was
overkomen, dat het ooit kon
overkomen. Alsof geen Water
staat, geen Volksgezondheid,
geen provinciaal bestuur, wist,
dat dit land aan de zee ontwor
steld is en dat elk element te
rug tracht te veroveren, wat
menselijk vernuft het heeft ont
nomen. Dat is de aard van het
element. Die wetenschap wordt
nu betaald door die blonde vlas
kop, die daar blauw op het pla-
vuizel lag.
EN nu weten wij wel, dat wij
onbillijk zijn. Maar de rede
rij Kooy, die hulp aanbood, werd
door een of andere bevrachtings
commissie naar huis gestuurd.
Tot wie moest men zich trouwens
wenden? Wij zijn in de oude
kleren gevlucht. Nobel. Ons
eigen dochtertje haalt ze op. En
ze is er gelukkig mee en trots,
want ze wil helpn. Ds textiel
industrie in de Benelux barst
van voorraden. Dacht u, dat de
vrouwen, die alles hebben ver
loren, niet liever een nieuwe
jurk hebben? En wat kost dat?
Niets. Voor het eerst is een be
roep gedaan op het particulier
initiatief gedurend de laatste ze
ven jaren. Dat is goed. Laat de
kinderen de spaarpot maar om
keren. Maar de staat ook. En
van de fantastische belastingop
brengst kan nog wel een nieuw
pak en een nieuwe jurk af voor
honderdduizenden ontheemden.
IJ hebben de doden willen
kleden. Er ligt goed genoeg,
om alle doden met wol te be
dekken. Wij hebben alleen ver
zuimd hun bijtijds boten te stu
ren. In een land. dat in elke
VEN KOE EN EEN PAARD
C te midden van een onaf
zienbare watervlakte ergens
op Walcheren. De dieren zijn
wt het weiland naar de
(reeds overspoelde) rijweg
gevlucht en sedert Zondag
morgen niet meer van hun
plaats geweest.
Nog een klein deel van een
brug die vermoedelijk over
een kanadl ligt, steekt boven
het water uit. De Engelse
luchtfoto graaf die deze opna
me maakte kon geen juiste
aanduiding geven van de
plaats waar dit dramatische
tafereel op de plaat werd
vastgelegd, (luchtfoto ANP)
straat een eigenaar van boten
kent. Nogmaals, voor de vierde
maal. geloven wij, of voor de
vijfde, het is geen critiek, want
niemand is aansprakelijk. Dat is
het juist. Met een oorlogsdrei
ging op handen, met. een oorlog
achter ons, hadden wij al zes
jaar geleden een centrale post
moeten instellen, die, als de
noodtoestand is afgekondigd, over
alle machtsmiddelen van dé staat
beschikt. Die vorderen kan, die
alles in één hand houdt en die
kan organiseren. Nu zijn wij
onze kop kwijtgeraakt, net als
in de eerste oorlogsdagen. Met
„wij" is letterlijk „wij" bedoeld.
Het is niet een of andere ge
heimzinnige overheidsinstantie,
die gefaald heeft, w ij hebben
gefaald. Barmhartigheid: 10,
hulde aan onze vrouwen, moe
ders. kinderen, soldaten. Lokale
verzetskracht van dorpen en
kleine gemsenschappen: 10. Or
ganisatie: 1. Te laat, te ondoor
dacht, te ve.el, te weinig, vele
koppen met verbeten lippen,
geen kop.
EN toch. Het blijft ontroerend,
onze inspanning, onze eigen
kinderen. Dat is het ene Neder
land. In het andere Nederland
creperen ze in schuren, in hagel
en kou. vallen ze in de donkere
afgronden of drijven hun lijken
aan. In het ene Nederland gaat,
ondanks de barmhartigheid, het
leven door. In het andere is het
vrijwel gestaakt. Er ontbreekt,
vrijwel gestaakt. Er ontbvak
Daarom schrijven wij dit. Om de
ene jongen met zijn vlaskop en
om de andere. Als wij bij elkaar
willen blijven, moeten wij zien
een staat te worden, die denkt
vóór het geweld van vreemde
heirlegers of storm of wind toe
slaat. Een geweld, oud als de
Bijbel zelf.
Geen Carnaval in Breda
en Bergen op Zoom
BREDA, 3' Febr. Breda en
Bergen op Zoom hebben besloten
de Carnavalsvieringen af te ge
lasten. Beide organisaties zullen
trachten thans haar activiteit te
richten on de hulpverlening. De
voorbereidingen voor het Carna
valsfeest zijn onmiddellijk stom
gezet. Hoewel dit. niet zonder fi
nanciële consequenties zal zijn.
hoont men toch daarnaast nog
gelden bijeen te brengen voor het
Nationale Rampenfonds.
Breda zal in een spoedvergade
ring Dinsdagavond de voorstellen
daartoe behandelen.
COÖRDINATIECOMMISSIE „WATERSNOOD 1953"
DEN HAAG, 3 Febr- Bij be- hulpverlening, en dat buiten be
sluit van de ministerraad
Maandag is ingesteld een coördi
natiecommissie „Watersnood 1953"
onder voorzitterschap van de
minister van Binnenlandse Zaken.
In deze commissie hebben zit
ting de secretaris-isieneraal van
het ministerie van Financiën, de
secretarissen-generaal van de mi
nisteries van Maatschappelijk
Werk en van Algemene Zaken,
de directeur-generaal van het
Verkeer, de Nederlandse territo
riale bevelhebber en de plaats
vervangende directeur-generaal
van de Voedselvoorziening.
De taak van deze commissie is
de nodige coördinatie te verzeke
ren in de leiding bij de bestrij
ding van de ramp en bij de latere
verzorging van de getroffenen.
1. Bij de onmiddellijke bestrij
ding van de ramp heeft in de
provincie de Commissaris der
Koningin de opperste leiding. In
gevallen, waarin meer provincies
betrokken zijn. of de Commissa
ris der Koningin door gebrek aan
verbindingen geen overzicht
heeft, berust bedoelde leiding bij
de minister van Binnenlandse
Zaken.
Dit betreft uitsluitend de vast
stelling van wat gedaan moet
worden en in welke volgorde.
Hoe dit gedaan moet worden,
ware over te laten aan instanties,
die daarvoor in de eerste plaats
zijn aangewezen.
Zo zal, nadat door de Commis
saris der Koningin of de minister
van Binnenlandse Zaken is be
paald. dat aan een bepaald ge
bied hulp verleend moet worden
van een bepaalde omvang, door
de directeur-generaal van het
Verkeer via de verkeersinspec-
ties het wegvervoer en via de be
vrachtingscommissarissen het wa
tervervoer moeten worden gere
geld- Daarbij moet bepaald wor
den. het soort, de omvang en het
aantal van de benodigde voer- of
vaartuigen.
Hetzelfde geldt ten aanzien van
militaire bijstand. (Nederlandse
territoriale bevelhebber), evacua
tie (centrale evacuatiecommissie),
levering van goederen (Rode
Kruis), voedselvoorziening (di
recteur-generaal van de Voedsel
voorziening), enz. Hierbij zij op
gemerkt, dat het in dezen uitslui
tend gaat om de onmiddellijke
Herstel Sclieveningse
Boulevard
DEN HAAG, 3 Februari. De
Haagse dienst van gemeentewer
ken heeft reeds vanmorgen een
begin gemaakt met het herstel
van de zwaar beschadigde strand-
boulevard te Schevenlngen, welke
werkzaamheden met grote spoed
zullen worden voortgezét.
schouwing blijven alle maatrege
len, die genomen moeten worden
ten aanzien van de waterkering,
welke de taak zijn van Rijkswa
terstaat.
2. Evacuaties, waartoe beslo
ten wordt door de Commissaris
der Koningin c.q. de minister van
Binnenlandse Zaken, worden ge
regeld door de provinciale eva
cuatiecommissarissen en de cen
trale evacuatiecommissie. Zijn de
geëvacueerden eenmaal onderge
bracht in de definitieve vlucht
oorden, dan is de verdere ver
zorging zaak van het ministerie
van Maatschappelijk Werk, met
inschakeling van de provinciale
opbouworganen.
Twee subcommissies zijn ge
vormd:
a) Onder leiding van de minis
ter van Maatschappelijk Werk;
b) Onder leiding van de minis
ter van Financiën, om de gelde
lijke uitkering aan de betrokke
nen en de 'financiering van de ge
leden schade te regelen.
3) Het bijeenbrengen der
bijeengezamelde goederen berust
bij het Rode Kruis, de centrale in-'
zameling van gelden bij het Na
tionaal Rampenfonds.
WIJ waren altijd een volk van.
trotse gevers en trotse bede
laars. Het accent is nu weer op
„bedelaars" gevallen, doch wie de
rede van onze minister-president
in de Tweede Kamer beluisterd
hebben gunnen getuigen hoe hij
onder alle dank aan het be
vriende buitenland er van ge
tuigde, dat wij met man en macht
onze eigen problemen zullen op
lossen en hoe onze regering...
enfin... zal regeren. Zijn red
dingsplan heeft hij daarbij in
schilderstermen in de grond
verf gezet. Het is zo veelomvat
tend en vérstrekkend zo koen
en Nederlands, dat wij er gerust
op kunnen zijn dat er geen ambte
narij aan te pas zal komen. De dij
ken en polders worden nu een
zaak van Nederland en niet lan
ger een affaire van waterschap
pen, wijl deze de lasten van onze
bescherming tegen het water niet
kunnen dragen. Terecht heeft dr.
Drees onze ramp vergeleken met
die van de Meidagen terecht
heeft hij in zijn emotionele rede
er op gewezen dat wij ditmaal te
strijden hebben tegen krachten
van de natuur en dat het tenmin
ste geen ménsen zijn, die ons dit
leed hebben aangedaan.
Groot en indrukwekkend was
ook de korte en krachtige rede,
die dr. Kortenhorst hield, ter in
leiding van de miiuster-presiden-
tiële verklaring.
De harde tikken van zijn voor
zittershamer hebben in de Neder
landse huiskamers weerklonken
en een echo gewekt, die in onze
herinnering niet zal verstommen.
Zijn bede „tot de Almachtige en
goede God, om troost te storten
in de harten der beproefden en
uitkomst te geven in de ellende
en in de nood van duizenden, die
op redding en bijstand wachten"
kon gelukkig in het parlement
van een gelovig volk weerklinken
en zal niet vergeten worden,
evenmin als de rede van een mi
nister-president, wiens situatie
schets ons zo duidelijk de omvang
van de nationale ramp voor ogen
bracht. Hij heeft zich een man met
een groot en gevoelig hart betoond
en wie zou men beter wensen, op
dit ogenblik, en op deze post, nu
een millioen vaderlanders in nood
verkeert.
Men heeft aan iedereen, hoewel
het niet mogelijk is iedereen te
danken, hulde gebracht voor in
zet van eigen arbeid en helaas ook
eigen leven. De radio is gebleken
in ons nationaal bestel een levens
factor te zijn en de omroepen heb
ben blijk gegeven van een solida
riteit en krachtsinspanning, waar
voor men niet dankbaar genoeg
kan zijn zij hebben mensen
levens en mensenwaarden gered.
De dijken worden gedicht en
dus... terug naar het normale
leven. Wij hebben geen behoefte
aan klagen, maar aan doen!
Dat was ook de zin van de rede
van onze Tweede-Kamervoorzit
ter.
PASQUINO.
Zodra U een paar druppels
Va-tro-nol In elk neusgat
doet, voelt U een heerlijke
opluchting.'t Verzacht snel
de prikkeling, maakt het
slijm los en vermindert de
zwelling der slijmvliezen,
NEUSDRUPPELS
VEEL WATER, MAAR MENSEN EN VEE VEILIG
(Van onze speciale verslaggever.)
GORINCHEM, 3 Febr. De
wateroppervlakte in de Alblasser-
waard breidt zich nog steeds uit.
Het gat in de dijk van de Noord
bij Papendrecht is nog niet ge
stopt en onafgebroken stroomt
het water de polder binnen. De
burgers en militairen staan klaar
bij de dijkbreuk om. wanneer hun
de kans wordt geboden, zware
zïnkstukken in het gat te brengen
GELEID door de lichtbundel van
een zoeklicht keren zij terug.
Dwars door een snijdende sneexiw-
bui, langs het smalle, modderige
pad van een spoorlijn. Vier en
twintig xiur achtereen hebben zij
in weerwil van kou en vermoeid
heid hxln iverk gedaan: mensen uit
nood en gevaar gered. Ouden van
dagen en zieken van de zolders
der wankele huizen uit het over
stroomde dorp gehaald. Vaak met
gevaar voor eigen leven. Stille
werkers, stille helden.
en het water een halt toe te roe
pen.
De evaouatievoorbereidingen.
hebben zich inmiddels tot Gorin-
chem uitgebreid. In de buitenwij
ken van de stad lopen de bewo
ners gevaar als het water blijft
stijgen. De burgemeester heeft de
bewoners op dit gevaar gewezen.
En dit heeft tot resultaat gehad,
dat verscheidene mensen hun
huisraad en bezittingen naar de
eerste verdieping van hun wonin
gen hebben overgebracht. Enige
bungalows, die in de polder bij
Gorinchem als woning worden
gebruikt, zijn geheel ontruimd en
het huisraad en bezittingen zijn
naar de stad overgebracht.
Geruststelling
„De toestand is allerminst
rustbarend. Mocht het water tot
de boorden van onze stad nade
ren, dan kunnen wij onze slacht
offers zelf herbergen," zegt bur
gemeester mr. C. R. J. ridder van
Rappard, ter geruststelling van
familie en vrienden van zijn ge
meentenaren elders in het land.
„Gorinchem dopt zijn boontjes
zelf."
Het water in de Alblasserwaard
stijgt gestadig. Over de tussendij
ken loopt het water, van de ene
polder naar de andere. Het water
strekt zich nu nog uit tot Giessen.
Ouderkerk, Giessen-Nieuwkerk
en Ottoland. Ook in Groot-Am-
mers is het water in zicht.
In Gorinchem zijn ook veel
runderen geëvacueerd. Vele die
ren, koeien, schapen en varkens
zijn uit de Alblasserwaard ge
haald en hebben in de marktstal-
len een onderdak gevonden. De
voedselcommissaris uit de pro
vincie Gelderland, de heer Van
der Kooy, heeft met zijn ambte
naren de tenten opgeslagen in het
gemeentehuis en daar is vannacht
doorgewerkt.
Men regelt de afvoer van vee
naar Gelderland en de aanvoer
uit de polder. 1500 Dieren zajn
inmiddels de „contróle" in Gorin
chem gepasseerd.
r-HELP-
GIRO 9575
