Water stroomt van Moerdijk tot aan Bergen op Zoom Hoogste waterstand ooit waargenomen leidde tot ramp Toestand onbeschrijfelijk Plotseling hing een helicoptère voor het raam Zwitsaletten Het kan weer:per auto naar Goes Het gaat om onze zaak schip Zweeds vergaan Roeiboot' verschijnt^ aan de horizon Frankrijk helpt ons spontaan Ontploffing op vliegdekschip In Putten is men de situatie meester HFT VRIJE VOLK WOENSDAG 4 FEBRUARI 1953 PAGINA 5 De nationale ramp heeft alle sluimerende krachten in ons volk wakker geschud. Hier past slechts een diep beleven van het goddelijk gebod: zijn naaste lief te hebben als zich zelf een gebod dat geen plaats laat voor willen of niet willen. Het gaat om onze zaak, de zaak van het ganse Nederlandse volk. Moge de geest van barmhartigheid vaardig blijven over regering, volks vertegenwoordiging en geheel ons volk. Zo sprak de voorzitter van de Tweede Kamer, dr L. G. Korten- horst vanmiddag bij de aanvang van de vergadering. ..Onze gewone werkzaamheden mo gen geen aanvang nemen", zei hij ver der ondermeer, „voordatik namens u een sober woord gesproken heb over de gruwel der verwoesting, die zich onverhoeds en genadeloos op een groot deel van ons volk heeft gestort en die door gans de natie wordt ondervonden als een onheil dat ons allen in rouw heeft gedompeld om het dierbaarste wat wij bezitten: het leven, het geluk en de veiligheid van onze medeburgers. Elkeen heeft de plicht een drieledig programma te helpen uitvoeren: red den, verzorgen en herstellen. Eerste Kamer Ook in de Eerste Kamer hebben de voorzitter en de regenng aandacht besteed aan de ramp, die ons land getroffen heeft. Mr Jonkman, de voorzitter van de Kamer zei. dat ons land zwaarder verliezen zijn toegebracht dan ooit tevoren. Ons past deelneming met de slachtoffers en -dankbaarheid voor de reeds on dervonden steun uit binnen- en bui tenland. De twee en twintig opvarenden van de „Aspo", een Zweeds schip van 1331 ton, dat op weg naar Engeland Zondag vergaan is, zijn hoogst waar schijnlijk om het leven gekomen. Men heeft wrakstukken, een red dingsboei en een reddingsboot van het schip gevonden. Men vreest, dat ook een ander Zweeds schip, de „Rane" van 2000 ton op weg van Kiel naar Antwerpen vergaan is. (Van een onzer verslaggevers) Het is haast onbeschrijfelijk in Noordwest-Brabant. Er zijn misschien eilanden, die nog meer getroffen werden en waar nog meer doden zullen zijn. Maar ook hier is de ramp ontzettend. Dit Noordwest-Brabant is in één dag een land geworden van leed en af mattende droefenis. Een streek, waar doden in practische en noodzakelijke zakelijkheid worden vervoerd in bestelwagens en waar over die doden wordt gesproken in nummers. En zo zonderling: ook een streek, waar je zou willen schreeuwen om een kind, dat over de weg zeult met een dier, dat het heeft gered en over een man, die een oude vrouw zoekt, een moeder, die iedereen vraagt waar haar dochter is Westelijk Noord-Brabant is een streek geworden, waai modderige wegen door rimpelige watervlakten voeren. Links water en rechts water en water vooruit. Zo veel grauw water, dat na een paar uur je ogen afstompen en je het bijna gaat accepteren: „normaal". Normaaldie weggezakte huizen, die staketsels van bomen, de torens van verdronken kerken en de opgeblazen cadavers van vee langs de kant: paarden met open bekken en blauwe lippen en grote, glazige ogen. Het lijkt een nachtmerrie. Een nachtmerrie van Bergen op Zoom tot Moerdijk. hebt u -haar ook gezien f In dit Westelijk Brabant, worden op het ogenblik troepen loeiende koeien langs een weg gedreven, waar een andere troep vee uit tegenover gestelde richting komt. Militaire politie leidt als in oor logstijd het verkeer Kolonnes rijden in één richtine, kolonnes komen uit de andere richting. Het is een streek, waar bootjes met mensen over de vlakte komen, mensen, die gered werden en die dan op het droge stappen met niets anders in de hand dan een oude wollen deken en een tinnen pulletje om bloemetjes in te zetten Auto's met zandzakken kruipen over smalle, nog weinig begaanbare dijken. In de lucht cirkelen vliegtuigen: gewone machines en helicoptères. Van een huis, tweehonderd meter van de weg af, waait een wit stuk goed, een noodkreet: in dat huis wonen nog mensen, maar er is geen boot om ze te redden Van Bergen op Zoom tot Hal steren staat het water. Het loopt westelijk van de weg Bergen op Zoom—Steenbergen. De weg is nog begaanbaar, tot enkele kilometers van Steenbergen. Dan loopt ook daar het water over de dijk. Hel stroomt tot Kruisland en Oud- Gastel: een enorme binnenzee. Hel loopt naar het Noorden tot Stam persgat en Standdaarbuiten en ver- (Van een onzer verslaggevers) Een helicoptère heeft Leen- dert de Boer gered. De boer van Ringdijk 17 in Kerkwerve op Schouwen. En ook zijn vrouw en dochter en zijn twee zusters. Zij werden uit het dak raam van een huis gehaald vlak voordat dat huis ging in storten. In het jeugdhuis in Wemeldinge, waar zij verbijs terd om de kachel zaten als evacué's, hebben zij mij verteld hoe het ging. Rond dat huis van Leendert de Boer steeg Zondagmorgen het water. Hij besloot zijn vee in veiligheid te brengen, ging later met zijn vrouw en dochter weer terug. „Als Je je huis Zb droog ziet staan, wil je niet geloven, dat het zal onderlopen", maar het huis liep onder en Leendert vluchtte met zijn vrouw en dochter naar zijn zusters die in het huis verderop in een hoger gelegen gebied wonen. Daar moesten zij Zondagmiddag naar de zolder vluchten... Rondom het huis stond de toen al onmetelijke, een zame watervlakte. Zij hebben samen gebeden, Zij hingen een laken uit het zolderraam en zij wachtten. De zusters hadden gezorgd dat op de zolder een spiritus brander was, een emmertje drinkwa ter en een zak aardappelen. Die aardappelen konden worden gekookt op de spiritusbrander. Zon dagmiddag zagen zij een vliegtuig, het ging voorbij. Er kwam nog een vliegtuig, een klein geel toestelletje, een der zusters vloog naar het raam. Zij schreeuwde: „Hij ziet mij, hij ziet ons". Zij dacht toen, dat de piloot een teken gaf. Hij gooide ook iets uit het toestel, een soort staaf. Toen vloog ook dit toestel de grauwe dag in en bleven zij weer alleen achter. De nacht kwam. Het water bleef stijgen en het huis begon te schud den cn te scheuren. Wie ze hoort ver tellen. deze vijf mensen, kan alleen bi' benadering gissen wat er in hen moet zijn omgegaan. Zij zijn op bed gaan liggen, in het wankele huis. zonder dat zij sliepen. Het werd Maandagmorgen. En in eens. terwijl zij nog op hun bed lagen, hoorden zij iets Ik dacht, dat ik droomde, vertel de De Boer. Vlak voor het raam, even schuin er boven, hing een helicop tère. een touw met een lus bungelde vlak voor het raam. Eerst is een euster met Neeltje de Boer in het vliegtuig gehesen. Het toestel verdween en met zijn drieën bleven zij achter in het schud dende huis. Ruim een half uur later kwam öe machine terug De Boer zelf en zijn vrouw zijn toen aan boord gehesen. De tweede zuster bleef achter alleen, en biddend. Zij dacht wel zonder hulp door het raam te kunnen klimmen. En weer kwam de machine met zijn twee piloten, mannen met bril len en koptelefoons, die niets zeiden en wier namen aan de geredden onbekend zijn gebleven De laatste van deze vijf kwam ook aan boord, maar zij vlogen toen niet direct naar Zierikzee, want er gens in de woestenij zag een der vliegers iets dat op een vlag leek... Zo hebben zij bij toeval ook Kees Boot. een boerenzoon van 26 jaar van het dak van een schuur kunnen halen. Een man die zichzelf al had afgeschreven, omdat hij te uitgeput was om nog te vechten, maar die zijn laatste restje energie bijeen bracht om te zwaaien met een stuk wit goed toen hij de helicoptère zag. Zo werden Maandagmiddag zes mensen gered van het verdronken Schouwen-Duiveland. Zes van de velen. „Ik heb", zegt mevrouw De Boer, „die piloot een hand gegeven." Deze Zeeuwse heeft waarschijnlijk met deze zwijgende handdruk uit drukking gegeven aan wat met geen duizenden woorden gezegd zou kun nen worden. der langs de hoofdweg naar Zeven bergen tot aan Klundert. Willemstad ligt weer droog, maar is volkomen geïsoleerd. Bij Fijnaart ten zuiden van Willemstad is nog één polder drooggebleven. Een stuk land waar sedert Zaterdagnacht tientallen mannen zonder rust. zonder slaap en zonder voldoende voedsel vechten en vechten, vechten voor het behoud van een dijk. Ook dit is misschien maar een detail in het totaal van deze waters nood, nauwelijks belangrijk in het geheel. En toch... Halsteren Wij waren in Halsteren, waar achttien doden vielen. Halsteren-dorp bleef droog. Maar een paar honderd meter op de weg die naar Tholen liep, begint het water. Er stonden militairen met de bajonet" op het geweer de wacht te houden. Nie mand begreep goed waarom. Er voe ren bootjes heen en weer en een bootje bracht twee doden. Zij wer den op een vrachtauto geladen. Mannen van de PTT waren bezig een kabel uit te leggen. Zij probeerden, de kabel over de bomen te leggen en zo. een nieuwe verbinding met Tholen te maken. Maar zij kunnen weinig uitrichten: ook zij hadden geen boot. Verder, op de weg naar Steenber gen, stond een troep soldaten niets te doen. Een jeep kwam aanrijden met totaal zeven zakken zand. Er waren meer dan dertig man om die zeven zakken zand op de weg te gooien. Men wilde proberen, om van die weg Halsteren-Steenbergcn een waterkering te maken. Maar, vertel de de commandant ons, wij kunnen niet voldoende materiaal krijgen. Verder naar het Noorden lag Oudenbosch, centrum der hulpverle ning, een plaats vol mensen, met bundeltjes kleren, tassen en node loze stukken huisraad. Van moeders en vaders met kinderen, die zaten op stoepen. Fijnaart En er was Fijnaart. Dat Fijnaart waar sedert Zondagmorgen, alleen nog de weerbare mannen 'achter bleven, waar 39 burgers verdronken en zes militairen, en waar nu ge vochten wordt voor het behoud van een wijk en daarmee voor het be houd van al die nieuwe huizen, die in Fijnaart na de oorlog werden ge bouwd. Over Fijnaart alleen zou een krant vol te schrijven zijn. Laten wij nu alleen iets vertellen over Marinus Schoon, die Zondagmorgen uit Wes- sem kwam in Limburg, want mogelijk symboliseert hij met zijn verhaal de toestand bij Fijnaart, Schoon werkte in Limburg op een steenfabriek als bedrijfsleider. Toen hij hoorde van de ramp, ging hij met de chauffeur, zijn collega, een vracht auto en een motorvlet halen. Twintig mensen heeft nu Marinus Schoon uit huizen en uit bomen ge haald. En hij zegt: „Als het er maar Advertentie 1.M BESTRIJD DIE GRIEP I met de snel en feilloos werkende' (Van onze speciale verslaggever) Met onze luxe-auto tussen een mi litaire colonne in zijn wij Dinsdag morgen tussen half tien en één uur over land naar Goes gereden. Van Bergen op Zoom af. En dit is einde lijk, in deze poel van leed, een Weïn goed bericht. Want het betekent, dal do landverbinding met Zuid-Beve land en Walcheren weer enigszins in tact is. Enigszins: nl. alleen bij laag watei en alleen voor auto's, die kunnen re kenen op militaire hulp. Maar toch goed nieuws. Want dit betekent ook. dat die militaire colonne Goes be reikte. Sterke GMC's, vol met radio apparaten. bestemd voor Noord-Beve land, met dekens, met medicamenten Dat dit mogelijk was is te danken aan prachtig militair pionierswerk Herhaaldelijk zaten de wagens vast. Eén auto viel van een dijk (zonder persoonlijke ongelukken. De inzitten den kwamen er wonder boven won der met een paar schrammen af). Telkens weer moest gesleept en ge duwd worden. Wij zagen een ser geant. die een kritieke situatie be heerste als een generaal. Een pracht- sergeant. En nog..meer goed nieuws: Wij moesten Dijna een uur wacnten voor het kanaal door Zuid-Beveland, van Hansweert naar Wemeldinge. De brug was open. Maar wat een heer lijk wachten was het. Want door het kanaal voer een eindeloze stroom voertuigen. Nederlandse, Belgische en Franse, drijvende botters. Rijn aken, loodsvaartuigen. Wij telden er veertig. Veertig schepen, die op volle kracht stoomden naar Wemeldinge en verder naar Schouwen. Ik zou u nu kunnen vertellen over deze tocht, die bij al dit goede nieuws toch een tocht van verschrik king was. Op Zuid-Beveland werd nog niets geruimd. Bij Zuid-Beve land drijven in het ondergelopen ge bied dat is het gebied ten Zuiden van de grote weg van Rilland Bath tot Hansweert en 's-Gravenpolder. nog honderden en honderden cada vers. En andere honderden cadavers van koeien, paarden en varkens lig gen tegen de dijk op de wegen, oi vastgedreven tussen de verdronken huizen te verrotten. Een nieuw gevaar bedreigt hiei Zeeland. Het gevaar van besmette lijke ziekten. Er zijn in allerijl auto's opgeroepen, die capaciteit hebben om het dode vee te kunnen wegvoe ren. De mensen in deze gebieden tullen tegen tetanus worden inge j ent. een geweest was, was ik al tevreden geweest." Hij vertelde ook: „Ik heb gehuild hier, maar ik schaam mij er niet voor" Op een plank op zolder Dat was toen hij een vader en een moeder en drie kinderen vond op de zolder en onder de pannen van een oud huis. op een plank, die over een paar balken was gelegd. Die plank lag onder het dak en was de enige plek, die nog droog was. En de kinderen waren verstijfd, hadden geen eten gehad en hadden niet eens kousen aan. Acht en veertig uur heeft deze Schoon uit Limburg niet geslapen. Desondanks is hij gisteravond met zijn vlet en zijn vrachtauto verder getrokken om weer te helpen. En daar was dat stuk dijk bij Klundert, de enige bescherming van het deel van Fijnaart. dat nog ge spaard bleef, mannen met ingevallen gezichten en zware baarden smeten daar zandzakken tegen de dijkwand. Zakken die telkens opnieuw in zware vrachtauto's werden aangevoerd Hier een prachtig staaltje van orga nisatie. Er was een ambtenaar van de se cretarie van Fijnaart, die van Zater dagnacht twaalf uur af in de weer is Er was een meisje, dat niets heeft ge daan dan koffie maken twee dager lang, zonder te slapen. Dit is ongeveer het beeld van Noordwest-Brabant. Het is haast on voorstelbaar Dit is een streek, die in deze uren vol is van ellende en wan hoop en chaos, maar ook van zeld zame moed, van uithoudingsvermo gen, van volharding en van prachtige oreanisatie. Staande voor een kaart van de i afgelegd over de noodtoestand, waar- >verstroomde eilanden heelt minister- in het Nederlandse volk. zo kort na president dr Drces gistermiddag in de oorlog, opnieuw is geraakt, ie Kamer een regeringsverklaring REGERINGSVERKLARING IN DE KAMER Minister-president Drees heeft gistermiddag omstreeks een uur een regeringsverklaring afgelegd in de Tweede Kamer. Dr Drees zei dat over de omvang van de ramp nog steeds geen volledig overzicht is te verkrijgen. Een van de zwaarst getroffen gebieden is de provincie Zeeland, doch ook de Zuidhollandse eilanden en West-Brabant hebben het zeer zwaar te verant woorden. Verontrustend is boven alles het grote aantal slachtoffers. Reeds is met zekerheid vast te stellen dat 627 doden te betreuren zijn, doch nog steeds komen nieuwe meldingen binnen, zodat gevreesd moet worden, dat dit aantal met enige honderden zal stijgen. Getracht wordt een overzicht te krijgen van de namen, opdat de familieleden kunnen worden ingelicht. De zeestanden die tot de ramp hebben geleid, waren belangrijk hogei dan ooit is waargenomen gedurende de periode dat geregeld waterstands- waarnemingen zijn verricht. Overeenkomstig het wezen van onze waterstaatsorganisatie zijn Zon dag direct de eerste maatregelen ge troffen door de waterschapsbesturen, daarbij geassisteerd door personeel van de provinciale waterstaatsdien sten, dat voor zover nodig leiding er voorlichting gaf. Ook van de zijde van de Rijkswaterstaat werd hulp verleend. De wijze waarop Nederland is te hulp gesneld is boven alle lof ver heven. Vrijwilligers uit alle kringen hebben zich gemeld. Giften in geld en goederen stromen binnen. Dit Su riname en de Antillen komen be richten binnen waaruit blijkt dat al daar hulpacties worden georgani seerd. Uit vele landen zijn aanbie dingen tot financiële en materiële hulp ontvangen. De regering stelt deze blijken van medeleven op hoge prijs. Ze heeft deze voor een belangrijk gedeelte reeds kunnen aanvaarden Naast aanbiedingen uit landen als Canada. Indonesië, Duitsland en vele andere zijn het voornamelijk die van Amerika. Engeland. Frankrijk en België, welke ten gevolge van de vorm der hulpverlening en de situa tie van het ogenblik in een onmid dellijke behoefte voorzien. Evacuatie Onmiddellijk na de ramp is be gonnen met de evacuatie van slacht offers. Provinciale evacuatie-instan lies hebben alle mogelijke maatrege len genomen. De evacuatie is nog verre van voltooid: te vrezen valt dat in totaal zeker 50.000 personer elders moeten worden ondergebracht Ook kan het cijfer nog slechts mef voorbehoud worden gegeven. De rege ring doet een dringend beroep op allen, die ondanks de woningnood nog in staat zijn slachtoffers op te nemen, zich daartoe beschikbaar te stellen. Een goede en vlotte samenwerkir tussen de overheidsdiensten die m^ hulpverlening en herstel betrokken iijn. zal worden bevorderd door de Instelling van een coördinatiecom missie Watersnood 1953, welke onder leiding van minister Beel aan het werk is gegaan. Ter leniging van de nood der slachtoffers van de over stroming heeft het Nederlandse Rode Kruis de inzameling en verstrekking van goederen zoals kleding en dek king op zich genomen. Daarnaast zal zeer veel geld nodig zijn voor ver lening van nooduitkeringen aan hen die alles hebben moeten achterlaten. Het Nationaal Rampenfonds, in welks bestuur vertegenwoordigers van de departementen van Binnenlandse Zaken en van Maatschappelijk Werk zijn opgenomen, heeft zich belast met de inzameling van geldelijke bij dragen. Dr Drees vervolgde: Na het over zicht dat ik heb gegeven over onze eigen nood. mijnheer de voorzitter, zou ik van deze plaats er aan willen herinneren, dat ook onze buren aan onze Zuidgrens en aan de overzijde van de Noordzee getroffen zijn door hetzelfde geweld der elementen, dat de ramp over Nederland bracht. Het ls de regering een behoefte uiting te geven aan haar medeleven met onze Belgische en Britse vrienden. Worsteling Mijnheer de voorzitter, aan he) slot van mijn uiteenzetting nog eer kort woord over de worsteling waar in wij staan. Een worsteling met hel water en met grote menselijke nood Ik weet niet of het anderen bi het luisteren naar de radio gegaan is zoals mij. Bij mij kwam de herinne ring op aan de radioberichten di< binnenstroomden op de 10de Me: 1940. het ene nog onheilspellendei dan het andere. In de laatste dagen is het weer een beeld van harde strijd, waarin wij op punt na punt werden teruggedrongen. Maar er is gelukkig een diepgaand onderscheid Het is thans geen strijd tussen mensen. Er is bij de afweei van krachtige natuurkrachten en bi; de pogingen hulp te verlenen aar hen, die van alles beroofd werden slechts sprake van menselijke soli daritelt. in eigen land en daarbuiten Voor het ogenblik vallen alle on derscheid en tegenstellingen weg en is er enkel de vurige wens eendrach tig alle krachten m te spannen tot afweer van de nood en voor de hulp verlening tot wederopbouw. Advertentie I.M Met Buisman zet U lekkerder^ tó koHie. U spaart tegelijkertijd, Ha want U hebt minder dure a (M koffie nodig Egyptisch parlement wordt Staatsraad De eerstvolgende drie jaar zal een „Hoge Staaatsraad" de functies van het parlement in Egypte overnemen, verneemt Reuter uit betrouwbare bron. De regering zal verantwoordelijk zijn aan dit orgaan van de wetge vende macht. (Van een onzer verslaggevers) Comelis Hillebrand uit Dui- vendijke op Schouwen was Zondagnacht met zijn vrouw, en drie kinderen (6, 4, en an derhalf jaar) naar de zolder, verhuisd. Zijn zwager in het huisje ernaast ook. Zij sloegen de tussenwand er uit, zodat ze ten minste samen waren. Toen het licht werd zagen zij uit het dakraampje niets dan water. De nacht werd meer wakend dan slapend! doorgebracht. Zij merkten dat schepen op zee met schijnwerpers in de weer waren. De Maandag verliep zonder dat er redding kwam opdagen, wel werd een rubberboot uit een vliegtuig uitgeworpen, maar deze dreef te ver af. Toen het. water even zakte, mat Cornells Hillebrand met een stok de diepte van het water en zich zelf. Hij stapte er in om zo mogelijk de dijk te bereiken, maar het ging niet. Sinds dien heeft hij slechts een hemd aan gehad. Maandagnacht werd de toe stand steeds erger. De koude was vreselijk. Huis stort in Om acht uur gelukkig was het net een beetje licht begon het huis in te storten. Zij werkten zich met z'n allen op het stuk dak dat over bleef. Dit was ongeveer twee meter breed. De kleine Comelis (zes jaar)' geraakte echter klem tussen twee balken. Eerst konden ze hem niet vinden, maar 't kereltje riep „Pappa, pappa". Toen trokken de mannen aan hem, zo hard ze konden. De vader over woog zelfs nog zo mogelijk het vast geraakte been van de jongen af te breken. Eindelijk was het ventje, dat begon mee te werken, toch los. Toen wij hem Dinsdagmorgen za gen (enkele uren later dus) had hij slechts een wond aan het hoofd. Maar hij keek bij het verhaal van zijn vader met grote angstogen toe. alsof hij alles nog eens beleefde. Als in een boot Ondertussen had men de hodp op redding opgegeven. „Wij dachten dat we gingen sterven", vertelde de vader. „Twee nachten en een dag was er geen hulp komen opdagen en nu zou het laatste stuk van het huis weldra instorten. Wij zwaaiden heen en weer alsof we in een boot zaten." Maar zie. even later verschenen roeiboten aan de horizon. De hele familie schreeuwde. De boot kwam naar hen toe. Zij scheepten zich in en werden naar Kerkwerve gebracht. Daar gingen zij over op een grotere boot en die bracht hen naar Zierik zee. Aan boord kregen zij te eten en kleren. Zo kwamen zij in Bergen op Zoom aan. (Van onze correspondent te Parijs, L. J. Kleijn) Zelden heeft de bevolking van Frankrijk zo intens meegeleefd met Nederland als tijdens deze overstro mingsramp. De voornaamste bladen hebben hun eigen verslaggevers naar de overstroomde gebieden gezonden, die het Franse publiek dagelijks op de hoogte houden. De hulpactie is volkomen spontaan uit de grond geschoten. Het Rode Kruis heeft onmiddellijk een groot aantal dekens ter beschikking ge steld. die deels nog in de nacht van Dinsdag op Woensdag ziin verzoi> den. Ook het Leger des Heils is een hulpactie begonnen. De bank Jordan heeft zich beschikbaar gesteld om giften in ontvangst te nemen en in de loop van Dinsdag kwam het geld bij tienduizenden francs tegelijk bin nen. Het gezantschap in Parijs wordt door honderden Fransen opgebeld, die goederen willen afstaan of kin deren willen opnemen. Het ministerie van Verkeer heeft locomotieven aangeboden. De Nederlandse verenigingen heb ben aan hun leden vooral textiel- goederen gevraagd. De consulaten en het gezantschap komen handen te kort om de goederen te verwerken. Per KLM en vrachtauto gaan hon derden tonnen naur Nederland. De Britse marineleiding heeft medegedeeld dat zich Dinsdag in een vliegtuigenloods van het Britse vliegdekschip „Indomitable" een ont ploffing heeft voorgedaan. Twee op varenden zjjn gedood, terwijl veertig andere werden gewond. De „Indo mitable" lag, toen de ontploffing plaatsvond, in een Maltese haven. (Van een onzer verslag- op de weg naar Simons- cadavers van koeien en gevers) haven knersen. Rechts schapen in de grote bak. Het enige optimistische van om staan de huizen de boer helpt zwijgend geluid dat wij van Put- tot aa.n de eerste verdie- mee. Hij en nog een paar ten kunnen laten horen Pin® in het water- Lege mannen zijn hier terug- is. dat men er Dinsdag de toestand vrijwel meester was. Maar dat is dan ook alles. De streek, ten zuiden van de Rijksweg, die van Spükenisse naar Brielle loopt is leeg. levenloos Het water is hier alleen- lllllllll Troosteloze verlatenheid iiiiiiiiiiir gekomen. Een paar vrouwen zijn er ook. van wie er een. o Hol landse zindelijkheid schoon wasgoed op de drooglijn hangt. Vanavond moeten zij allen het gebied weer verlaten. Op de lege weg wachten dan nog slechts deuren en ramen, som- heerser geworden. Men- mige wijd open. Een en sen en dieren hebben er kele verdronken auto de posten van dé mare- ruimte voor gemaakt. De steekt net zijn kap boven chaussee of de politie het water uit. Het dorp omdat dieven nooit sla- zelf is leeg. Geen bedrij- pen. "igheld van het werk De toestand vrijwel van alledag klinkt uit meester, maar by Nieu- e huizen, boerderijen o: wersluis werkte men verkplaatsen. Alleen eer. Dinsdag nog als paar- vuto van een destructie den. om een dijk te ver- ledrijf is tot hier door sterken die onder de niemand te leven. Onze gedrongen. De meegeko- druk van het water schoenen laten het grinc men mannen takelen dreigde te bezwijken. is guur. De stilte Is Uzig. wy klauteren ovei een party van duizen den zandzakken, waar mee men een gat in eei polderdyk heeft gedich' Wij lopen alleen. Achter deze zandzakken schyn'

Krantenbank Zeeland

Watersnood documentatie 1953 - kranten | 1953 | | pagina 3