Water stroomt van Moerdijk
tot aan Bergen op Zoom
Hoogste waterstand
ooit waargenomen
leidde tot ramp
Toestand onbeschrijfelijk
Plotseling hing
een helicoptère
voor het raam
Zwitsaletten
Het kan weer:per
auto naar Goes
Het gaat om
onze zaak
schip
Zweeds
vergaan
Roeiboot'
verschijnt^
aan de
horizon
Frankrijk helpt
ons spontaan
Ontploffing op
vliegdekschip
In Putten is men de
situatie meester
HFT VRIJE VOLK WOENSDAG 4 FEBRUARI 1953
PAGINA 5
De nationale ramp heeft alle
sluimerende krachten in ons volk
wakker geschud. Hier past slechts
een diep beleven van het goddelijk
gebod: zijn naaste lief te hebben als
zich zelf een gebod dat geen plaats
laat voor willen of niet willen.
Het gaat om onze zaak, de zaak
van het ganse Nederlandse volk.
Moge de geest van barmhartigheid
vaardig blijven over regering, volks
vertegenwoordiging en geheel ons
volk.
Zo sprak de voorzitter van de
Tweede Kamer, dr L. G. Korten-
horst vanmiddag bij de aanvang
van de vergadering.
..Onze gewone werkzaamheden mo
gen geen aanvang nemen", zei hij ver
der ondermeer, „voordatik namens u
een sober woord gesproken heb over
de gruwel der verwoesting, die zich
onverhoeds en genadeloos op een
groot deel van ons volk heeft gestort
en die door gans de natie wordt
ondervonden als een onheil dat ons
allen in rouw heeft gedompeld om
het dierbaarste wat wij bezitten: het
leven, het geluk en de veiligheid van
onze medeburgers.
Elkeen heeft de plicht een drieledig
programma te helpen uitvoeren: red
den, verzorgen en herstellen.
Eerste Kamer
Ook in de Eerste Kamer hebben de
voorzitter en de regenng aandacht
besteed aan de ramp, die ons land
getroffen heeft. Mr Jonkman, de
voorzitter van de Kamer zei. dat
ons land zwaarder verliezen zijn
toegebracht dan ooit tevoren. Ons
past deelneming met de slachtoffers
en -dankbaarheid voor de reeds on
dervonden steun uit binnen- en bui
tenland.
De twee en twintig opvarenden van
de „Aspo", een Zweeds schip van
1331 ton, dat op weg naar Engeland
Zondag vergaan is, zijn hoogst waar
schijnlijk om het leven gekomen.
Men heeft wrakstukken, een red
dingsboei en een reddingsboot van
het schip gevonden. Men vreest, dat
ook een ander Zweeds schip, de
„Rane" van 2000 ton op weg van
Kiel naar Antwerpen vergaan is.
(Van een onzer verslaggevers)
Het is haast onbeschrijfelijk in Noordwest-Brabant. Er zijn misschien eilanden, die nog
meer getroffen werden en waar nog meer doden zullen zijn. Maar ook hier is de ramp
ontzettend. Dit Noordwest-Brabant is in één dag een land geworden van leed en af
mattende droefenis. Een streek, waar doden in practische en noodzakelijke zakelijkheid
worden vervoerd in bestelwagens en waar over die doden wordt gesproken in nummers.
En zo zonderling: ook een streek, waar je zou willen schreeuwen om een kind, dat
over de weg zeult met een dier, dat het heeft gered en over een man, die een oude vrouw
zoekt, een moeder, die iedereen vraagt waar haar dochter is
Westelijk Noord-Brabant is een streek geworden, waai
modderige wegen door rimpelige watervlakten voeren. Links
water en rechts water en water vooruit. Zo veel grauw water,
dat na een paar uur je ogen afstompen en je het bijna gaat
accepteren: „normaal".
Normaaldie weggezakte huizen, die staketsels van
bomen, de torens van verdronken kerken en de opgeblazen
cadavers van vee langs de kant: paarden met open bekken en
blauwe lippen en grote, glazige ogen.
Het lijkt een nachtmerrie. Een nachtmerrie van Bergen op
Zoom tot Moerdijk.
hebt u -haar ook
gezien f
In dit Westelijk Brabant, worden
op het ogenblik troepen loeiende
koeien langs een weg gedreven, waar
een andere troep vee uit tegenover
gestelde richting komt.
Militaire politie leidt als in oor
logstijd het verkeer Kolonnes rijden
in één richtine, kolonnes komen uit
de andere richting.
Het is een streek, waar bootjes
met mensen over de vlakte komen,
mensen, die gered werden en die
dan op het droge stappen met
niets anders in de hand dan een
oude wollen deken en een tinnen
pulletje om bloemetjes in te zetten
Auto's met zandzakken kruipen over
smalle, nog weinig begaanbare
dijken.
In de lucht cirkelen vliegtuigen:
gewone machines en helicoptères.
Van een huis, tweehonderd meter
van de weg af, waait een wit stuk
goed, een noodkreet: in dat huis
wonen nog mensen, maar er is geen
boot om ze te redden
Van Bergen op Zoom tot Hal
steren staat het water. Het loopt
westelijk van de weg Bergen op
Zoom—Steenbergen. De weg is nog
begaanbaar, tot enkele kilometers
van Steenbergen. Dan loopt ook
daar het water over de dijk. Hel
stroomt tot Kruisland en Oud-
Gastel: een enorme binnenzee. Hel
loopt naar het Noorden tot Stam
persgat en Standdaarbuiten en ver-
(Van een onzer verslaggevers)
Een helicoptère heeft Leen-
dert de Boer gered. De boer
van Ringdijk 17 in Kerkwerve
op Schouwen. En ook zijn
vrouw en dochter en zijn twee
zusters. Zij werden uit het dak
raam van een huis gehaald
vlak voordat dat huis ging in
storten. In het jeugdhuis in
Wemeldinge, waar zij verbijs
terd om de kachel zaten als
evacué's, hebben zij mij verteld
hoe het ging.
Rond dat huis van Leendert de
Boer steeg Zondagmorgen het water.
Hij besloot zijn vee in veiligheid te
brengen, ging later met zijn vrouw
en dochter weer terug.
„Als Je je huis Zb droog ziet staan,
wil je niet geloven, dat het zal
onderlopen", maar het huis liep
onder en Leendert vluchtte met zijn
vrouw en dochter naar zijn zusters
die in het huis verderop in een
hoger gelegen gebied wonen. Daar
moesten zij Zondagmiddag naar de
zolder vluchten... Rondom het huis
stond de toen al onmetelijke, een
zame watervlakte.
Zij hebben samen gebeden, Zij
hingen een laken uit het zolderraam
en zij wachtten. De zusters hadden
gezorgd dat op de zolder een spiritus
brander was, een emmertje drinkwa
ter en een zak aardappelen.
Die aardappelen konden worden
gekookt op de spiritusbrander. Zon
dagmiddag zagen zij een vliegtuig,
het ging voorbij. Er kwam nog een
vliegtuig, een klein geel toestelletje,
een der zusters vloog naar het raam.
Zij schreeuwde: „Hij ziet mij, hij
ziet ons".
Zij dacht toen, dat de piloot een
teken gaf. Hij gooide ook iets uit het
toestel, een soort staaf. Toen vloog
ook dit toestel de grauwe dag in en
bleven zij weer alleen achter.
De nacht kwam. Het water bleef
stijgen en het huis begon te schud
den cn te scheuren. Wie ze hoort ver
tellen. deze vijf mensen, kan alleen
bi' benadering gissen wat er in hen
moet zijn omgegaan.
Zij zijn op bed gaan liggen, in het
wankele huis. zonder dat zij sliepen.
Het werd Maandagmorgen. En in
eens. terwijl zij nog op hun bed
lagen, hoorden zij iets
Ik dacht, dat ik droomde, vertel
de De Boer. Vlak voor het raam, even
schuin er boven, hing een helicop
tère. een touw met een lus bungelde
vlak voor het raam. Eerst is een
euster met Neeltje de Boer in het
vliegtuig gehesen.
Het toestel verdween en met zijn
drieën bleven zij achter in het schud
dende huis. Ruim een half uur later
kwam öe machine terug De Boer
zelf en zijn vrouw zijn toen aan
boord gehesen. De tweede zuster
bleef achter alleen, en biddend. Zij
dacht wel zonder hulp door het raam
te kunnen klimmen.
En weer kwam de machine met
zijn twee piloten, mannen met bril
len en koptelefoons, die niets zeiden
en wier namen aan de geredden
onbekend zijn gebleven
De laatste van deze vijf kwam
ook aan boord, maar zij vlogen toen
niet direct naar Zierikzee, want er
gens in de woestenij zag een der
vliegers iets dat op een vlag leek...
Zo hebben zij bij toeval ook Kees
Boot. een boerenzoon van 26 jaar
van het dak van een schuur kunnen
halen. Een man die zichzelf al had
afgeschreven, omdat hij te uitgeput
was om nog te vechten, maar die
zijn laatste restje energie bijeen
bracht om te zwaaien met een stuk
wit goed toen hij de helicoptère zag.
Zo werden Maandagmiddag zes
mensen gered van het verdronken
Schouwen-Duiveland. Zes van de
velen.
„Ik heb", zegt mevrouw De Boer,
„die piloot een hand gegeven."
Deze Zeeuwse heeft waarschijnlijk
met deze zwijgende handdruk uit
drukking gegeven aan wat met geen
duizenden woorden gezegd zou kun
nen worden.
der langs de hoofdweg naar Zeven
bergen tot aan Klundert.
Willemstad ligt weer droog, maar
is volkomen geïsoleerd. Bij Fijnaart
ten zuiden van Willemstad is nog
één polder drooggebleven. Een stuk
land waar sedert Zaterdagnacht
tientallen mannen zonder rust. zonder
slaap en zonder voldoende voedsel
vechten en vechten, vechten voor
het behoud van een dijk.
Ook dit is misschien maar een
detail in het totaal van deze waters
nood, nauwelijks belangrijk in het
geheel. En toch...
Halsteren
Wij waren in Halsteren, waar
achttien doden vielen. Halsteren-dorp
bleef droog. Maar een paar honderd
meter op de weg die naar Tholen
liep, begint het water. Er stonden
militairen met de bajonet" op het
geweer de wacht te houden. Nie
mand begreep goed waarom. Er voe
ren bootjes heen en weer en een
bootje bracht twee doden. Zij wer
den op een vrachtauto geladen.
Mannen van de PTT waren bezig
een kabel uit te leggen.
Zij probeerden, de kabel over de
bomen te leggen en zo. een nieuwe
verbinding met Tholen te maken.
Maar zij kunnen weinig uitrichten:
ook zij hadden geen boot.
Verder, op de weg naar Steenber
gen, stond een troep soldaten niets
te doen. Een jeep kwam aanrijden
met totaal zeven zakken zand. Er
waren meer dan dertig man om die
zeven zakken zand op de weg te
gooien. Men wilde proberen, om van
die weg Halsteren-Steenbergcn een
waterkering te maken. Maar, vertel
de de commandant ons, wij kunnen
niet voldoende materiaal krijgen.
Verder naar het Noorden lag
Oudenbosch, centrum der hulpverle
ning, een plaats vol mensen, met
bundeltjes kleren, tassen en node
loze stukken huisraad. Van moeders
en vaders met kinderen, die zaten
op stoepen.
Fijnaart
En er was Fijnaart. Dat Fijnaart
waar sedert Zondagmorgen, alleen
nog de weerbare mannen 'achter
bleven, waar 39 burgers verdronken
en zes militairen, en waar nu ge
vochten wordt voor het behoud van
een wijk en daarmee voor het be
houd van al die nieuwe huizen, die
in Fijnaart na de oorlog werden ge
bouwd.
Over Fijnaart alleen zou een krant
vol te schrijven zijn. Laten wij nu
alleen iets vertellen over Marinus
Schoon, die Zondagmorgen uit Wes-
sem kwam in Limburg, want mogelijk
symboliseert hij met zijn verhaal de
toestand bij Fijnaart,
Schoon werkte in Limburg op een
steenfabriek als bedrijfsleider. Toen
hij hoorde van de ramp, ging hij met
de chauffeur, zijn collega, een vracht
auto en een motorvlet halen.
Twintig mensen heeft nu Marinus
Schoon uit huizen en uit bomen ge
haald. En hij zegt: „Als het er maar
Advertentie 1.M
BESTRIJD DIE GRIEP I
met de snel en feilloos werkende'
(Van onze speciale verslaggever)
Met onze luxe-auto tussen een mi
litaire colonne in zijn wij Dinsdag
morgen tussen half tien en één uur
over land naar Goes gereden. Van
Bergen op Zoom af. En dit is einde
lijk, in deze poel van leed, een Weïn
goed bericht. Want het betekent, dal
do landverbinding met Zuid-Beve
land en Walcheren weer enigszins in
tact is.
Enigszins: nl. alleen bij laag watei
en alleen voor auto's, die kunnen re
kenen op militaire hulp. Maar toch
goed nieuws. Want dit betekent ook.
dat die militaire colonne Goes be
reikte. Sterke GMC's, vol met radio
apparaten. bestemd voor Noord-Beve
land, met dekens, met medicamenten
Dat dit mogelijk was is te danken
aan prachtig militair pionierswerk
Herhaaldelijk zaten de wagens vast.
Eén auto viel van een dijk (zonder
persoonlijke ongelukken. De inzitten
den kwamen er wonder boven won
der met een paar schrammen af).
Telkens weer moest gesleept en ge
duwd worden. Wij zagen een ser
geant. die een kritieke situatie be
heerste als een generaal. Een pracht-
sergeant.
En nog..meer goed nieuws: Wij
moesten Dijna een uur wacnten voor
het kanaal door Zuid-Beveland, van
Hansweert naar Wemeldinge. De
brug was open. Maar wat een heer
lijk wachten was het. Want door het
kanaal voer een eindeloze stroom
voertuigen. Nederlandse, Belgische
en Franse, drijvende botters. Rijn
aken, loodsvaartuigen. Wij telden er
veertig. Veertig schepen, die op volle
kracht stoomden naar Wemeldinge
en verder naar Schouwen.
Ik zou u nu kunnen vertellen over
deze tocht, die bij al dit goede
nieuws toch een tocht van verschrik
king was. Op Zuid-Beveland werd
nog niets geruimd. Bij Zuid-Beve
land drijven in het ondergelopen ge
bied dat is het gebied ten Zuiden
van de grote weg van Rilland Bath
tot Hansweert en 's-Gravenpolder.
nog honderden en honderden cada
vers. En andere honderden cadavers
van koeien, paarden en varkens lig
gen tegen de dijk op de wegen, oi
vastgedreven tussen de verdronken
huizen te verrotten.
Een nieuw gevaar bedreigt hiei
Zeeland. Het gevaar van besmette
lijke ziekten. Er zijn in allerijl auto's
opgeroepen, die capaciteit hebben
om het dode vee te kunnen wegvoe
ren. De mensen in deze gebieden
tullen tegen tetanus worden inge
j ent.
een geweest was, was ik al tevreden
geweest."
Hij vertelde ook: „Ik heb gehuild
hier, maar ik schaam mij er niet
voor"
Op een plank op zolder
Dat was toen hij een vader en een
moeder en drie kinderen vond op de
zolder en onder de pannen van een
oud huis. op een plank, die over een
paar balken was gelegd. Die plank
lag onder het dak en was de enige
plek, die nog droog was.
En de kinderen waren verstijfd,
hadden geen eten gehad en hadden
niet eens kousen aan.
Acht en veertig uur heeft deze
Schoon uit Limburg niet geslapen.
Desondanks is hij gisteravond met
zijn vlet en zijn vrachtauto verder
getrokken om weer te helpen.
En daar was dat stuk dijk bij
Klundert, de enige bescherming van
het deel van Fijnaart. dat nog ge
spaard bleef, mannen met ingevallen
gezichten en zware baarden smeten
daar zandzakken tegen de dijkwand.
Zakken die telkens opnieuw in zware
vrachtauto's werden aangevoerd
Hier een prachtig staaltje van orga
nisatie.
Er was een ambtenaar van de se
cretarie van Fijnaart, die van Zater
dagnacht twaalf uur af in de weer is
Er was een meisje, dat niets heeft ge
daan dan koffie maken twee dager
lang, zonder te slapen.
Dit is ongeveer het beeld van
Noordwest-Brabant. Het is haast on
voorstelbaar Dit is een streek, die in
deze uren vol is van ellende en wan
hoop en chaos, maar ook van zeld
zame moed, van uithoudingsvermo
gen, van volharding en van prachtige
oreanisatie.
Staande voor een kaart van de i afgelegd over de noodtoestand, waar-
>verstroomde eilanden heelt minister- in het Nederlandse volk. zo kort na
president dr Drces gistermiddag in de oorlog, opnieuw is geraakt,
ie Kamer een regeringsverklaring
REGERINGSVERKLARING IN DE KAMER
Minister-president Drees heeft gistermiddag omstreeks een
uur een regeringsverklaring afgelegd in de Tweede Kamer.
Dr Drees zei dat over de omvang van de ramp nog steeds geen
volledig overzicht is te verkrijgen. Een van de zwaarst getroffen
gebieden is de provincie Zeeland, doch ook de Zuidhollandse
eilanden en West-Brabant hebben het zeer zwaar te verant
woorden.
Verontrustend is boven alles het grote aantal slachtoffers.
Reeds is met zekerheid vast te stellen dat 627 doden te betreuren
zijn, doch nog steeds komen nieuwe meldingen binnen, zodat
gevreesd moet worden, dat dit aantal met enige honderden zal
stijgen. Getracht wordt een overzicht te krijgen van de namen,
opdat de familieleden kunnen worden ingelicht.
De zeestanden die tot de ramp
hebben geleid, waren belangrijk hogei
dan ooit is waargenomen gedurende
de periode dat geregeld waterstands-
waarnemingen zijn verricht.
Overeenkomstig het wezen van
onze waterstaatsorganisatie zijn Zon
dag direct de eerste maatregelen ge
troffen door de waterschapsbesturen,
daarbij geassisteerd door personeel
van de provinciale waterstaatsdien
sten, dat voor zover nodig leiding er
voorlichting gaf. Ook van de zijde
van de Rijkswaterstaat werd hulp
verleend.
De wijze waarop Nederland is te
hulp gesneld is boven alle lof ver
heven. Vrijwilligers uit alle kringen
hebben zich gemeld. Giften in geld
en goederen stromen binnen. Dit Su
riname en de Antillen komen be
richten binnen waaruit blijkt dat al
daar hulpacties worden georgani
seerd. Uit vele landen zijn aanbie
dingen tot financiële en materiële
hulp ontvangen. De regering stelt
deze blijken van medeleven op hoge
prijs.
Ze heeft deze voor een belangrijk
gedeelte reeds kunnen aanvaarden
Naast aanbiedingen uit landen als
Canada. Indonesië, Duitsland en vele
andere zijn het voornamelijk die van
Amerika. Engeland. Frankrijk en
België, welke ten gevolge van de
vorm der hulpverlening en de situa
tie van het ogenblik in een onmid
dellijke behoefte voorzien.
Evacuatie
Onmiddellijk na de ramp is be
gonnen met de evacuatie van slacht
offers. Provinciale evacuatie-instan
lies hebben alle mogelijke maatrege
len genomen. De evacuatie is nog
verre van voltooid: te vrezen valt
dat in totaal zeker 50.000 personer
elders moeten worden ondergebracht
Ook kan het cijfer nog slechts mef
voorbehoud worden gegeven. De rege
ring doet een dringend beroep op
allen, die ondanks de woningnood
nog in staat zijn slachtoffers op te
nemen, zich daartoe beschikbaar te
stellen.
Een goede en vlotte samenwerkir
tussen de overheidsdiensten die m^
hulpverlening en herstel betrokken
iijn. zal worden bevorderd door de
Instelling van een coördinatiecom
missie Watersnood 1953, welke onder
leiding van minister Beel aan het
werk is gegaan. Ter leniging van de
nood der slachtoffers van de over
stroming heeft het Nederlandse Rode
Kruis de inzameling en verstrekking
van goederen zoals kleding en dek
king op zich genomen. Daarnaast zal
zeer veel geld nodig zijn voor ver
lening van nooduitkeringen aan hen
die alles hebben moeten achterlaten.
Het Nationaal Rampenfonds, in
welks bestuur vertegenwoordigers van
de departementen van Binnenlandse
Zaken en van Maatschappelijk Werk
zijn opgenomen, heeft zich belast
met de inzameling van geldelijke bij
dragen.
Dr Drees vervolgde: Na het over
zicht dat ik heb gegeven over onze
eigen nood. mijnheer de voorzitter,
zou ik van deze plaats er aan willen
herinneren, dat ook onze buren aan
onze Zuidgrens en aan de overzijde
van de Noordzee getroffen zijn door
hetzelfde geweld der elementen, dat
de ramp over Nederland bracht. Het
ls de regering een behoefte uiting te
geven aan haar medeleven met onze
Belgische en Britse vrienden.
Worsteling
Mijnheer de voorzitter, aan he)
slot van mijn uiteenzetting nog eer
kort woord over de worsteling waar
in wij staan. Een worsteling met hel
water en met grote menselijke nood
Ik weet niet of het anderen bi
het luisteren naar de radio gegaan is
zoals mij. Bij mij kwam de herinne
ring op aan de radioberichten di<
binnenstroomden op de 10de Me:
1940. het ene nog onheilspellendei
dan het andere. In de laatste dagen
is het weer een beeld van harde
strijd, waarin wij op punt na punt
werden teruggedrongen.
Maar er is gelukkig een diepgaand
onderscheid Het is thans geen strijd
tussen mensen. Er is bij de afweei
van krachtige natuurkrachten en bi;
de pogingen hulp te verlenen aar
hen, die van alles beroofd werden
slechts sprake van menselijke soli
daritelt. in eigen land en daarbuiten
Voor het ogenblik vallen alle on
derscheid en tegenstellingen weg en
is er enkel de vurige wens eendrach
tig alle krachten m te spannen tot
afweer van de nood en voor de hulp
verlening tot wederopbouw.
Advertentie I.M
Met Buisman zet U lekkerder^
tó koHie. U spaart tegelijkertijd,
Ha want U hebt minder dure a
(M koffie nodig
Egyptisch parlement
wordt Staatsraad
De eerstvolgende drie jaar zal een
„Hoge Staaatsraad" de functies van
het parlement in Egypte overnemen,
verneemt Reuter uit betrouwbare
bron.
De regering zal verantwoordelijk
zijn aan dit orgaan van de wetge
vende macht.
(Van een onzer verslaggevers)
Comelis Hillebrand uit Dui-
vendijke op Schouwen was
Zondagnacht met zijn vrouw,
en drie kinderen (6, 4, en an
derhalf jaar) naar de zolder,
verhuisd. Zijn zwager in het
huisje ernaast ook. Zij sloegen
de tussenwand er uit, zodat ze
ten minste samen waren.
Toen het licht werd zagen zij uit
het dakraampje niets dan water. De
nacht werd meer wakend dan slapend!
doorgebracht. Zij merkten dat schepen
op zee met schijnwerpers in de weer
waren. De Maandag verliep zonder
dat er redding kwam opdagen, wel
werd een rubberboot uit een vliegtuig
uitgeworpen, maar deze dreef te ver af.
Toen het. water even zakte, mat
Cornells Hillebrand met een stok de
diepte van het water en zich zelf. Hij
stapte er in om zo mogelijk de dijk
te bereiken, maar het ging niet. Sinds
dien heeft hij slechts een hemd aan
gehad. Maandagnacht werd de toe
stand steeds erger. De koude was
vreselijk.
Huis stort
in
Om acht uur gelukkig was het
net een beetje licht begon het huis
in te storten. Zij werkten zich met
z'n allen op het stuk dak dat over
bleef. Dit was ongeveer twee meter
breed. De kleine Comelis (zes jaar)'
geraakte echter klem tussen twee
balken.
Eerst konden ze hem niet vinden,
maar 't kereltje riep „Pappa, pappa".
Toen trokken de mannen aan hem,
zo hard ze konden. De vader over
woog zelfs nog zo mogelijk het vast
geraakte been van de jongen af te
breken. Eindelijk was het ventje, dat
begon mee te werken, toch los.
Toen wij hem Dinsdagmorgen za
gen (enkele uren later dus) had hij
slechts een wond aan het hoofd.
Maar hij keek bij het verhaal van
zijn vader met grote angstogen toe.
alsof hij alles nog eens beleefde.
Als in een boot
Ondertussen had men de hodp op
redding opgegeven. „Wij dachten dat
we gingen sterven", vertelde de vader.
„Twee nachten en een dag was er
geen hulp komen opdagen en nu zou
het laatste stuk van het huis weldra
instorten. Wij zwaaiden heen en
weer alsof we in een boot zaten."
Maar zie. even later verschenen
roeiboten aan de horizon. De hele
familie schreeuwde. De boot kwam
naar hen toe. Zij scheepten zich in
en werden naar Kerkwerve gebracht.
Daar gingen zij over op een grotere
boot en die bracht hen naar Zierik
zee. Aan boord kregen zij te eten en
kleren. Zo kwamen zij in Bergen op
Zoom aan.
(Van onze correspondent te Parijs,
L. J. Kleijn)
Zelden heeft de bevolking van
Frankrijk zo intens meegeleefd met
Nederland als tijdens deze overstro
mingsramp. De voornaamste bladen
hebben hun eigen verslaggevers naar
de overstroomde gebieden gezonden,
die het Franse publiek dagelijks op
de hoogte houden.
De hulpactie is volkomen spontaan
uit de grond geschoten. Het Rode
Kruis heeft onmiddellijk een groot
aantal dekens ter beschikking ge
steld. die deels nog in de nacht van
Dinsdag op Woensdag ziin verzoi>
den.
Ook het Leger des Heils is een
hulpactie begonnen. De bank Jordan
heeft zich beschikbaar gesteld om
giften in ontvangst te nemen en in
de loop van Dinsdag kwam het geld
bij tienduizenden francs tegelijk bin
nen. Het gezantschap in Parijs wordt
door honderden Fransen opgebeld,
die goederen willen afstaan of kin
deren willen opnemen.
Het ministerie van Verkeer heeft
locomotieven aangeboden.
De Nederlandse verenigingen heb
ben aan hun leden vooral textiel-
goederen gevraagd. De consulaten en
het gezantschap komen handen te
kort om de goederen te verwerken.
Per KLM en vrachtauto gaan hon
derden tonnen naur Nederland.
De Britse marineleiding heeft
medegedeeld dat zich Dinsdag in een
vliegtuigenloods van het Britse
vliegdekschip „Indomitable" een ont
ploffing heeft voorgedaan. Twee op
varenden zjjn gedood, terwijl veertig
andere werden gewond. De „Indo
mitable" lag, toen de ontploffing
plaatsvond, in een Maltese haven.
(Van een onzer verslag- op de weg naar Simons- cadavers van koeien en
gevers) haven knersen. Rechts schapen in de grote bak.
Het enige optimistische van om staan de huizen de boer helpt zwijgend
geluid dat wij van Put- tot aa.n de eerste verdie- mee. Hij en nog een paar
ten kunnen laten horen Pin® in het water- Lege mannen zijn hier terug-
is. dat men er Dinsdag
de toestand vrijwel
meester was. Maar dat
is dan ook alles.
De streek, ten zuiden
van de Rijksweg, die van
Spükenisse naar Brielle
loopt is leeg. levenloos
Het water is hier alleen-
lllllllll
Troosteloze
verlatenheid
iiiiiiiiiiir
gekomen. Een paar
vrouwen zijn er ook. van
wie er een. o Hol
landse zindelijkheid
schoon wasgoed op de
drooglijn hangt.
Vanavond moeten zij
allen het gebied weer
verlaten. Op de lege weg
wachten dan nog slechts
deuren en ramen, som-
heerser geworden. Men- mige wijd open. Een en
sen en dieren hebben er kele verdronken auto de posten van dé mare-
ruimte voor gemaakt. De steekt net zijn kap boven chaussee of de politie
het water uit. Het dorp omdat dieven nooit sla-
zelf is leeg. Geen bedrij- pen.
"igheld van het werk De toestand vrijwel
van alledag klinkt uit meester, maar by Nieu-
e huizen, boerderijen o: wersluis werkte men
verkplaatsen. Alleen eer. Dinsdag nog als paar-
vuto van een destructie den. om een dijk te ver-
ledrijf is tot hier door sterken die onder de
niemand te leven. Onze gedrongen. De meegeko- druk van het water
schoenen laten het grinc men mannen takelen dreigde te bezwijken.
is guur. De stilte Is
Uzig. wy klauteren ovei
een party van duizen
den zandzakken, waar
mee men een gat in eei
polderdyk heeft gedich'
Wij lopen alleen. Achter
deze zandzakken schyn'