9575
Ononderbroken activiteit
Luchtmacht en Marine
bij
Verbeten Texelaars veehten
tegen woedende elementen
Dienst duurt thans ook
na vijf uur voort
De Berger
tram
,Y.„
Gevaar nog niet geweken
Opstanden verwekken
in koloniale gebieden
Telegram van
de H. Vader
Woensdag 4 Februari 1953
Pagina 7
Valkenburg bevoorradingscentrum
VALKENBURG Gonzen is ongetwijfeld een zwak
woord, wanneer men spreekt over de activiteit op het
vliegveld Valkenburg. Daveren is een term, welke de
werkelijkheid heel wat dichter benadert. Dag en nacht
is het personeel van het vliegveld in de weer om zoveel
mogelijk hulp te bieden aan de slachtoffers van de wa
tersnood, vooral in het Zuid-Westen van Nederland. Val
kenburg is momenteel meer een bevoorradingscentrum
van alles, waarin nu in het geroffen gebied dringend be
hoefte bestaat, dan een militaire basis.
Het meest spectaculair is
natuurlijk de hulp. welke het
vliegend personeel der Konink
lijke Luchtmacht en de Konink
lijke Marine de slachtoffers van
het water bieden. Pas wie ge
zien heeft hoe de ge-isoleerde
bewoners van de getroffen stre
ken iedere hulp in de vorm van
..droppings" verwelkomen, kan
begrijpen, welk fantastisch werk
hier wordt verricht. Alle voor
het transport van rubberboten,
zakken, levensmiddelen, water
en geneesmiddelen geschikte
vliegtuigen worden ingezet om
zoveel mogelijk mensenlevens en
om zo veel mogelijk land uit
de klauwen van Nederlands
natuurlijke vijand te redden. On
vermoeibaar is het vliegend per
soneel. dat als het ware strijdt
om de eer van het grootste aan
tal vluchten in deze dagen van
rampspoed.
Niet minder onvermoeibaar
echter zijn de mannen, die niet
zulk opzienbarend werk ver
richten. maar die voor het vol
brengen van de taak. waarvoor
Nederland zich thans gesteld
ziet. even onmisbaar zijn. Eén
van de hangars van Valkenburg
heeft een nieuwe taak gekregen.
Stapels rubberboten, bergen
brood en kisten levensmiddelen
liggen daar opgeslagen. Tiental
len mannen van luchtmacht en
marine zijn er onafgebroken
bezig al deze goederen zo te ver
pakken. dat ze boven de nood-
gebieden kunnen worden uit
geworpen.
Er wordt daar in die hangar
niet gepraat over ..hoe erg het
toch wel is", er wordt ook niet
gekankerd over de dienst, die
toch zo zwaar is. er wordt alleen
maar gewerkt. Ook na vijf uur.
de tijd. waarop op andere, nor
male dagen de dienst is afge
lopen. De volgende dag. zodra
het daglicht het uitwerpen van
voedsel en medicamenten weer
mogelijk maakt, moet er weer
gevlogen worden: dan mag er
geen tijd verloren gaan met het
inpakken en laden van goederen.
Dat moet dan maar in het don
ker en na diensttijd gebeuren.
Vrachtauto's rijden af en aan.
Met allerlei soorten vervoer
middelen worden de goederen
naar het bevoorradingscentrum
op Valkenburg gebracht. Snel
wordt dan voor een doeltref
fende verpakking zorg gedragen
en legerauto's staan dan al weer
gereed om grote ladingen mate-
DE ZONDAGSWET
IN ENGELAND
Engelse Katholieken
zijn het niet eens
De Katholieken in Engeland
zijn lang niet allemaal voorstan
der van de nieuwe wet op de
Zondagsheiliging, die Vrijdag in
tweede lezing in het Engelse par
lement is behandeld. Het Katho
lieke weekblad „The Catholic
Herald" komt tot deze conclusie
na een enquette onder zijn le
zers, gerecruteerd uit alle lagen
der bevolking.
De binnengekomen antwoorden
kunnen als volgt gesplitst wor
den. De eerste groep is van me
ning, dat een gemakkelijker re
geling gewenst is. De tweede
ziet in de aanneming der wet
een nieuwe stap in de richting
van de reeds vergevorderde ont
kerstening van Engeland.
Tot nog toe heeft Engeland 'n
zeer strenge Zondagsheiliging
gekend. De „dull English Sun
day", de saai. Engelse Zondag,
komt vele buitenlanders onbe
grijpelijk voor. De bioscopen en
andere amusementsgelegenheden,
zoals café's, bars, schouwburgen,
zijn alle op Zondag gesloten.
AÜe sportevenementen worden
op de vrije Zaterdag gehouden.
Het bekende Engelse parle
mentslid Christopher Hollis, een
Katholiek, is voorstander van de
nieuwe wet, omdat, zo zegt hij.
„alle Engelsen, zelfs de Metho
disten, het er over eens_ zijn, dat
de bestaande wetten onzinnig en
tegenstrijdig zijn en nodig moe
ten worden herzien".
STOPZETTING
DIENST 14 FEBR. A.S.
BERGEN De minister van
Verkeer en Waterstaat heeft in
gestemd met de staking van de
tramdienst Alkmaar-Bergen-Ber-
gen aan Zee, met dien verstande,
dat de reizigersdienst gedurende
de badseizoenen 1953, 1954 en
1955 nog zal moeten worden ge
handhaafd.
De staking van de reizigers-
dienst zal ingaan op 15 Februari
1953. Zaterdag 14 Februari rijden
de trams dus voor het laatst. Van
15 Februari af wordt het vervoer
van reizigers overgenomen door
een autobusdienst van de N.V.
Noordhollandse Autobusdienst-on
derneming Bergen-Binnen te Ber
gen, Noord-Holland. De staking
van de goederendienst geschiedt
ingaande 1 Maart 1953. Begin en
einde van de badseizoenen 1953
en 1954 en 1955 zullen worden
vastgesteld door de rijksinspec
teur van het verkeer te Amster- j
dam. I
de vliegtuigen te
riaal naar
brengen.
Reddingswerk de hoofdzaak
Op het vliegveld maakt men
zich geen zorgen over de hoe
veelheden legermateriaal. die bij
het reddingswerk verloren gaan.
Men leeft daar bij wijze van
spreken van de ene dag in de
andere. Het komt er slechts op
aan mensenlevens te redden. En
al moet dan brood verpakt wor
den in militaire plunjezakken.
brood moeten de slachtoffers
van de watersnood hebben, ook
al zou geen van die stevige
plunjezakken ooit worden terug
bezorgd bü de rechtmatige eige
naar. Met parachutes gaat het al
niet anders. Er worden para
chutes gebruikt, waar die nodig
zijn en de verantwoordelijke
autoriteiten op Valkenburg kun
nen dan alleen maar hopen, dat
er nieuwe plunjezakken en nieu
we parachutes zijn. als de voor
raad op het vliegveld is uitge
put en de hulpverlening nog niet
kan worden gestaakt.
Het gironummer van het
Nationale Rampenfonds
is 9575. Den Haag. Dat
nummer houdt iedereen
in deze dagen voor ogen.
Veel geld is nodig om de
gevolgen van de énorme
overstromingsramp te
verzachten. Men kan ook
een postwissel sturen.
Ook aan de bureaux van
onze krant kan men gel
den storten of per giro
of postwissel overmaken.
Alle binnengekomen gif
ten zullen wij in dit blad
verantwoorden en aan
stonds overmaken aan
het Rampenfonds.
Dr. Gani over liet
Unie-statuut
DJAKARTA, 3 Febr. (P.I. Ane-
ta) Dr A. K. Gani, oud-voor
zitter van de Indonesische dele
gatie voor besprekingen met Ne
derland heeft verklaard, dat de
besprekingen tussen Indonesië en
Nederland zijns inziens niet over
haast dienen plaats te hebben.
„Wij dienen eerst de binnen
landse aangelegenheden af te
wikkelen. In het bijzonder de 17
October-affaire". Voor het op
zeggen van het Uniestatuut noem
de hij Indonesië reeds sterk ge
noeg. Hij wees er op, dat Nieuw-
Guinea voor de Nederlandse re
gering veel kosten meebrengt,
terwijl de economische belangen
van Nederland niet zozeer in
Westelijk Guinea, maar in Indo
nesië liggen. Daarom, zo voegde
dr Gani hieraan toe, zou een
blokkade van de economische be
langen van Nederland een sterke
troef zijn voor het verkrijgen van
Irian.
Man viel van boord
en verdronk
Maandagavond is in de tweede
petroleumhaven te Rotterdam de
dekknecht A. van der Starre uit
Sliedrecht. door de duisternis
misleid en van boord van de
„Sliedrecht" gevallen en ver
dronken. Zijn lijk is door de ri
vierpolitie opgehaald. De vrouw
van het slachtoffer is geëvacu
eerd en men zoekt thans uit,
waar zij zich bevindt om haar
het droevig nieuws te kunnen
mededelen.
Kaasmarkt Bodegraven
BODEGRAVEN, 3 Febr. Aan
voer 21 partijen, le srt 2.22
2.26; 2e srt 2.17—2.21, extra 2.28.
Handel flauw.
o
AABDENBVBC
Oi/kdoort
Ondtrgt/c i 5
•rt/gd gtóltd
Plootstn waar
s/aehtof/trs rit It n
Vtrbroktn spoor
TEXEL Er hangt een lome rust over het eilandna
doodmoede en doorwaakte dagen. Maar ook is er de ze
kerheid, dat 4 mannen zijn omgekomendat er nog 2
worden vermist en dat één persoon zwaar gewond in de
Cocksdorp ligt. Te zwaar gewond, om naar zijn eigen om
geving te worden vervoerd. Verder is er de angstwekken
de zekerheiddat de polder Eendrachtmet tweehon
derd hectaren grondeen aantal boerderijen en woonhui
zen zijn vernield en dat de oogst voor de komende maan
den door het. zoute water is bedorven.
En als een dodelijke dreiging,
die bijna een massale angst-psy
chose verwekt, is er dan nog de-
zekerheid, dat de Zeedijk tussen
I de Eendrachtspolder en Oude-
schild op drie plaatsen uiterst-
zwak is en bij enig nieuw geweld
van zee en storm groot gevaar
loopt.
Ruw genomen is dat alles het
resultaat van uren strijd tegen
een ziedende zee en een onmen
selijke storm. Springvloed en
wind hebben ook het vogeleiland
geteisterd tot de mensen bijna
niet meer konden van vermoeid
heid, angst, zenuwen en tekort
aan voldoende adempauze.
Maar toch is er daarnaast ook
de eerlijke trots, dat de vijand
ten Zuiden van Oudeschild is
overwonnen, dat na uren van
bijna bovenmenselijk worstelen
het water kon worden terug
gedrongen. Vraag echter niet wat
dat alles de mensen heeft gekost.
Het eerste alarm Zaterdag
avond kwam van enkele bewo
ners van Oudeschild. die weer en
wind niet vertrouwend bij onder
zoek ontdekten, dat de sluizen
bij „De Schans" het niet konden
houden. Met een tiental mannen
werd daarop onmiddellijk begon
nen maatregelen te treffen, maar
wat konden die tien mannen, on
danks hun dapperheid tegen een
dergelijk geweld van windkracht
elf en water stijgend tot 3 Meter
boven N.A.P., beginnen.
Hulp werd daarom gevraagd,
nadat uit Oudeschild zelf verster
kingen waren gekomen, uit Den
Burg en overal elders vandaan.
De noodklokken hadden toen
reeds over Oudeschild hun oproep
laten horen en de sirenes volgden
in Den Burg en elders.
Dankbaarheid
God zij dank kon het onheil bij
Oudeschild worden gekeerd en
de gelovigen hebben Zondagmor
gen in de kerk van hun dierbaar
dorp tijdens de H. Mis God kun
nen danken voor hun redding,
waarbij Pastoor Nijman ondanks
zijn droevige onzekerheid over
eigen familie in het verre Zee
land, aan het altaar de H. Mis
opdroeg.
De oudere mensen hadden tij
dens de bange strijd om het be
houd van Oudeschild elders een
veilig heenkomen kunnen vinden,
terwijl andere familie's gepakt en
wel klaar stonden om op het eer
ste noodsein onmiddellijk te kun
nen vertrekken. Het water in het
dorp zelf steeg angstwekkend
hoog tussen de bedrijven door en
kwam zeker anderhalve Meter
boven het havenhoofd uit.
Bij de Eendrachtspolder was
het echter geheel anders gesteld.
Daar was er geen houden meer
aan, ondanks het feit, dat met
man en macht werd gezwoegd,
dat steeds weer mannen door 'de
Teso werden aangevoerd en dat
alles en alles werd gedaan om
de polder van de ondergang te
redden.
Droefheid
Daar achterhaalde ook het
noodlot zes mannen in een Teso-
bus, die met een stuk instortende
dijk in zee verdwenen. Men weet
er van en de droefheid hangt nu
over het geschonden eiland.
Het gevaar is echter nog niet
geweken. Tussen Oudeschild en
de ondergelopen polder is de dijk
zo zwak. dat hij een voortduren
de dreiging blijft voor de polder
„Het Noorden" en het Zuidelijker
gelegen land. Maar ook daar
vechten de van alle kanten op
gekomen mannen door.
De duinen en de dijk om de
Eierlandse polder hebben zich
goed gehouden. De duinen heb
ben weliswaar heel wat zand
moeten offeren aan het geweld
van het water en ook de dijk
moest talrijke aanvallen door
staan, maar zorgelijk gevaar is er
toch niet geweest. Anders is het
Zuidelijker bij de Westerslag
even ten Noorden van Den
Hoorn. Ook daar zullen maatre
gelen worden genomen om de
zee te kunnen weerstaan en bij
't Horntje, waar grote happen
van de strand-duinen zijn ver
zwolgen.
De Texelaars hebben Zondag
reeds versterkingen gekregen van
Marine-eenheden en van compag
nieën Mariniers. Zij hebben hun
dapper aandeel gehad in het ge
vecht op leven en dood met de
zee, evenals de oud-Indiëgangers
uit Friesland hadden, nadat zij
vrijwillig waren gekomen om de
hulptroepen bij te staan.
Later kwamen er enkele hon
derden D.U.W.-arbeiders van het
vasteland bij, zodat de mannen
elkaar om de vier uren konden
aflossen, terwijl de Rode Kruis
mannen en -vrouwen, aangevuld
met colonne-leden uit Den Helder
eveneens hun aandeel in de grote
worsteling hebben geleverd.
Verbeten vechtlust
Het nieuwe consultatiebureau
in Den Burg was reeds onmiddel
lijk tot noodhospitaal ingericht,
maar heeft gelukkig geen dienst
behoeven te doen. Het hoofd
kwartier van de verbeten strijd
tegen de woedende elementen
was in hotel de Lindeboom ge
vestigd. Daar kwamen later af
gevaardigden van fabrieken, be
drijven en particulieren van het
vasteland hulp en goederen aan
bieden, soms duizend zakken
zand tegelijk. Daar hield burge
meester C. de Koning de teugels
van de massale strijd strak in
handen, en kwam loco-burge
meester de Waard hem aflossen
en namen de commandanten van
de militaire eenheden, de opzich
ters, en bazen van de hulptroe
pen de instructie's in ontvangst
en zorgden tientallen dames er
voor, dat de dodelijk-vermoeide
mannen bij toerbeurt te eten en
te drinken konden krijgen.
Dat was Texel op zijn allerbest.
Nu loopt men in lome rust na
dodelijk-vermoeiende uren door
het dorp en spreekt over de voor
bije gevaren. Men denkt aan de
slachtoffers en hoopt dat de ele
menten nu zijn uitgeraasd, zodat
met het herstel kan worden be
gonnen.
De schade is nauwelijks te ra
men, dat is trouwens zorg voor
later, de hoofdzaak is, dat de
dreiging kan worden afgewend
en daarvoor wil men voorlopig
nog doorvechten, vier uren op,
vier uren af. dag en nacht.
Het gaat om tienduizend
eilandbewoners, die hun ge
boortegrond lief hebben.
ER was eens een suiker
potje. een bijzonder
suikerpotje. Dat had pre
cies de vorm van een ei
kel. Het was bol en rond
en aan de onderkant liep
het wat smaller toe, net
zoals je dat bij een echte
eikel ook hebt. Bovenop
die eikel rustte een licht
bruine dop endat was
nu het dekseltje van onze
suikerpot.
In de kast, waarin dit
suikerpotje troonde, woon
de verder geen enkel stuk
serviesgoed, dat zo mooi
en zo fijn gemaakt was.
Toch was niemand jaloers
op het bijzondere suiker
potje, de eenvoudige bo-
tervloot niet, de grote
broodschaal niet, de kop
jes en de bordjes niet en
het peper- en zoutstel al
evenmin. Waarom zouden
ze ook? Ze hadden samen
de grootste pret, al waren
ze dan maar heel gewone,
alledaagse dingen. Het
enige, wat ze vervelend
vonden, was, dat het sui
kerpotje zo gauw kwaad
en driftig werd. Dat zou
nu net de gezelligheid in
de ruime kast bederven!
Bij het minste of gering
ste stoof het suikerpotje
op en dan begon er een
gemopper en gesputter,
dat de kopjes al gauw
hun handje voor het ene
oor hielden. Het was een
echt kruidje-roer-me-niet,
dat suikerpotje. Al menig
maal had de broodschaal
het moeten sussen en ver
manen, maar het eigen
wijze ding bleef zoals het
was: lastig en driftig.
Op een goede dag was
het weer mis. Het suiker
potje begon plotseling uit
te varen tegen het peper
en zoutstel en ook dit
maal was het de grote
broodschaal, die er het
hare van wilde hebben.
Wat er aan de hand was?
Het suikerpotje voelde
zich beledigd, diep bele
digd. „Weet je wat dat
peper- en zoutstel zegt?"
riep het kwaad, „dat mijn
hoedje niet bij mij past,
maar van een andere sui
kerpot is. Dat beweert
het!"
ZE keken allemaal ver
baasd naar de deksel
van het suikerpotje. Die
paste bij de rest als een
lijst om een schilderij. Een
eikel kon toch ook niet
zonder dop Het was juist
leuk zo. Het peper- en
zoutstel zag de verwon-
werd het nog veel bozer,
dan het al was. Het voel
de zich weer diep beledigd,
zie je, omdat de anderen
vonden dat het niet goed
tegen plagen kon. „Wel
zeker!" schreeuwde het,
„dat ook nog! Weten jul
lie wat ik ga doen? Ik
ga hier vandaan, gegroet!"
HET was opeens dood
stil geworden in de
kast. Je hoorde alleen nog
Het driftige suikerpotje
derde gezichten en knip
te eerst een oogje met zijn
zoutvaatje, daarna met
het peperstrooiertje. Toen
begreep de broodschaal
het. Zij lachte even en
zuchtte toen. „Niet pla
gen" zei ze tegen het pe
per- en zoutstel. maar dat
liet zich zo gauw niet uit
het veld slaan, ,,'t Is heus
waar" hield het vol, ter
wijl het weer ondeugend
knipoogde, wie heeft er
nu ooit een bruine deksel
op een zachtgeel suiker
potje gezien!"
Dat liet het bijzondere
suikerpotje zich geen twee
keer zeggen.
„Maar ik stel een eikel
voor, een eikel!" riep het
driftig en toen begonnen
alle dingen in de keuken
kast vrolijk te lachen,
echt waar. Ze konden het
ook heus niet helpen. Wie
zou niet weten dat het
suikerpotje een eikel
voorstelde Dat vertelde
het wel tien maal per
Het suikerpotje zelf was
onderhand rood van woede
geworden en de grote
broodschaal vond, dat het
wel genoeg was. „Niet
plagen" zei ze weer, ..'t
kan er nu eenmaal niet
tegen." Dat laatste had ze
zachtjes gezegd, maar o
jé, het suikerpotje had
het toch gehoord. En toen
de nijdige voetstappen van
het suikerpotje, dat haas
tig naar de rand van de
plank toe liep, de kast
deur openduwde en ver
volgens op de cocosmat ln
de diepte sprong
„Voorzichtig! Pas op!"
gilden ze toen allemaal in
de keukenkast, maar het
was al gebeurd!
Wat was er gebeurd?
Het ongeluk. Het potje
zelf was wel op zijn poot
jes terecht gekomen, maar
zijn hoedje, dat mooie ei
keldopje was onderweg
afgevlogen en in twee
stukken gevallen. „Hé"
riepen ze van boven uit de
keukenkast, maar plotse
ling zwegen ze. Ze keken
alleen gespannen toe. Er
was iemand de keuken in
gekomen
Heel. heel voorzichtig
werd het mooie potje en
zijn verongelukte dekseltje
opgeraapt. Daarna wer
den de twee stukken van
het dekseltje weer op het
potje gepast en toen bleek,
dat er nergens een scherfje
van af was, kwam er een
grote tube lijm aan te pas.
„Hé" zuchtte al het ser
vieswerk in de kast en dat
was een zucht van ver
lichting. Want iedereen
kende de tube lijm en
iedereen wist, dat het nu
wel in orde zou komen.
Maakte tante Lijsje Lijm,
zoals de tube altijd ge
noemd werd, niet alles
heel? Lijmde ze geen
kapotte poppen, geen ge
broken vazen en theepot
ten?
Het was in een wip ge
beurd. De twee stukken
van het dekseltje zaten
spoedig weer stevig aan
elkaar vast en omdat het
een geribbelde en een don
kerbruin dekseltje- was.
kon je nauwelijks zien,
waar de barst liep.
ER heerste grote vreugde
in de keukenkast,
toen het suikerpotje daar
na een paar uur drogen
weer in terugkeerde. „Je
hoedje is prachtig" ge
maakt" zei het peper- en
zoutstel, dat berouw had
van zijn plagerijtje, „ik
zie geen spoor van een
barst meer hoor. Enne
je ruikt ook helemaal niet
naar lijm." De grote brood
schaal, die glimlachend
geluisterd had, kreeg in
eens een idee. „Ja maar,
die lijm is er wél" zei ze
en daarbij keerde ze zich
speciaal tot het suiker
potje. „Zul je daar goed
aan denken Het betekent,
dat je je nooit meer zo
kwaad mag maken, want
als je weer boos bgnt,
wordt je hoedje te warm
en van die hitte smelt de
lijm, begrijp je?"
Het suikerpotje begreep
alles. Zodra de lijm los
liet, zou zijn hoedje weer
stuk gaan en dat wilde het
voor geen goud. Het deed
daarom voortaan zijn
uiterste best om niet meer
driftig te zijn en als het
eens mislukte, kwam al
het andere serviesgoed te
hulp. „Denk om je hoed!
Denk om je deksel! Pas
op je eikeldopje!" werd
er dan geroepen en geluk
kig. dan zakte de bui. En
zó leerde het bijzondere
suikerpotje zijn gebrek
ten slotte af, zodat de
ruime keukenkast de ge
zelligste werd van alle
keukenkasten ter wereld!
Doel der Sov jets in 1953:
WENEN Diplomaten uit liet Westen te Wenen rap
porteren in toenemende mate aanwijzingen, waaruit zou
kunnen worden afgeleid, dat Rusland zich als voornaam
ste doel voor 1953 heeft gesteld opstanden te veroorza
ken in koloniale gebieden. In Afrika en het Verre Oosten
hebben koloniale communisten al sinds het einde van de
oorlog geageerd voor „onafhankelijkheid" van het Wes
ten en nauwere betrekkingen met Moskou. De diploma
ten geven als hun mening te kennen, dat Moskou thans
bevel heeft gegeven, meer spoed te maken meS commu
nistische woelingen in koloniale gebieden.
Deze mening is in de eerste
plaats hierop gebaseerd, dat aan
deze aangelegenheid op een kort
geleden gehouden bijeenkomst
van het communistische interna
tionale vredescongres te Wenen
bijzondere aandacht is gewijd en
in de tweede plaats op het feit,
dat de publicaties van de Com-
inform meer dan normale plaats
ruimte hebben gegeven aan wat
werd genoemd: „de toenemende
oplevingen van nationale bevrij
dingsbewegingen in koloniale én
afhankelijke gebieden".
Gedurende het communistische
vredescongres is meer dan de
helft van de in totaal voor de
batten beschikbare tijd ter be
schikking festeld van sprekers
uit de koloniën van Engeland.
Frankrijk. België en Nederland
en beurtelings hebben communis
tische afgevaardigden uit Afrika
en de landen in het Verre Oosten
„vrijheid" van het Westen ge-
eist. een eis. die in een aan het
einde van het congres aangeno
men resolutie werd ondersteund.
In de eerste weken na het con
gres hebben publicaties van de
Cominform de koloniale commu
nisten op het hart gedrukt, zich
meer in te spannen om de „on
afhankelijkheid" te verwerven.
Volgens de diplomaten betekent
dit onmisbaar, dat Moskou thans
voornamelijk zijn hoop heeft ge
steld op de koloniën om bressen
Vooral Afrika
Diplomaten uit het Westen
zeggen dat de Sowjets zich blijk
baar concentreren op een poging,
om alle verspreide „onafhanke
lijkheidsbewegingen" in het
bijzonder in Afrika tot elkaar
te brengen en een einde te maken
aan het bestaande gebrek aan
samenhang dat wordt veroor
zaakt door de grote afstanden en
de verspreide bevolking.
Mgr. P. Giobbe, Pauselijk Inter
nuntius, heeft Maandagavond
het volgende telegram uit Vati
caanstad ontvangen:
„Zijne Heiligheid, diep bewo
gen door de vreselijke ramp die
Nederland heeft getroffen, deelt
in de onzegbare smart, smeekt
Gods erbarming over de slacht
offers en de in nood verkerende
bevolking af en zendt Zijn Apos
tolische Zegen."
Ook Engeland wordt geteisterd
door overstromingen. In het va-
cantiedorpje Jaywick nabij Clac-
ton in Essex, verloren acht men
sen het leven en werden dui
zenden dakloos door de over
stromingen. Op sommige plaat
sen, in de omgeving van Jaywick
staat het land ruim drie meter
onder water. Ieder, die daartoe
in staat was, moest helpen, kin
deren, ouden van dagen, vrou
wen en mannen te redden. Hier
brengen brandweerlieden inwo
ners van Jaywick in veiligheid.
AïhAJGHÏ AA
WO THE SEA
i joyoAY
