Hel reddingsploeg op Schouwen-Duiveland,
het Duinkerken van Hederland
DEN BOSCH ontving groot aantal
évacué s uit getroffen gebieden
VERBONDENEN IN DE GROTE RAMP:
NEDERLAND EN ENGELAND
Niet meer nodig, daar kunnen geen mensen meer zijn!!
Huisvestingscomité
werkt onder
hoogspanning
Gehele eilanden verdwenen in de golven, van
daken en uit bomen klonken gebeden op
AANKOMST EVACUÉ S IN (VEILIGE)
STEDEN BIEDT TRIEST SCHOUWSPEL
Toch reeds hulpcomités
voor Nederland
NATION Ap
RAMPEN"
GIRO!"
Wc'jiensclag 4 Febr. 1953
Pagina 5
Aan de onzekerheid kwam einde maar daarvoor
in de plaats kwam verschrikkelijke realiteit
(Van een speciale verslaggever)
YERSEKE, 3 Febr. Schouwen-Duiveland is
één watervlakte. Er is eigenlijk niet veel verschil
tussen het land binnen de dijken en de zee er
buiten. Er zijn nog enkele hooggelegen delen, waal
mensen samengepakt zitten, maar voor de rest
is het water, water, water
Slechts een hulppoging op zeer grote schaal kon
hier redding brengen en hiermee is men vandaag
in de vroege ochtend begonnen. Honderden vaar
tuigen lagen vanmiddag voor de kust van het
eiland, waar de duinenrij op verschillende plaatsen
Redders zagen op hun tocht onbeschrijflijk
veel menselijke ellende
Anderhalf uur moest geroeid worden om een
afstand van 75 meter af te leggen
Wij weten weinig van de andere dorpen van het eiland, alleen werd ons
nadrukkelijk verzekerd, dat de toestand op Zierikzee minder alarmerend is
geweest dan men aanvankelijk heeft gedacht, maar dat het in Bruinisse
uiterst kritiek is. De onzekerheid waarin men dagen heeft verkeerd ten aan
zien van het lot van dit eiland, is thans echter verdwenen, en daarvoor in de
plaats is gekeerd een realiteit, die velen de schrik om het hart heeft doen
slaan. Wat wij uit eigen ervaring weten, is dat Serooskerke geheel ontruimd is
en dat van 't grasveldje voor de dorpskerk, de enige droge plek in het plaatsje
twee paarden ons bedroefd hebben nagekeken, toen wij met de enige tien
tallen overgebleven inwoners van het dorpje omstreeks half één hedenmid
dag wegvoeren naar de duinen, om de mensen over te zetten op een van
de vissersschepen, die daar voor anker lagen.
IX DE KERK VAN SEROOS
KERKE
„Hoeveel mensen zitten nog hier?"
vroegen wy, „ongeveer 20, kom maar
mee in de kerk". Daar zaten de twintig
om een grote tafel, voorzien van brood,
koek, boter en melk. Een primus zorgde
voor warme koffie, en zo gezien konden
de mensen het nog wel even volhouden.
Wat ze zelf ook toegaven. „Ga eerst
maar mee een paar huizen langs" zei de
agent, „daar zitten er nog een paar."
Dé twee boten werden ontkoppeld en
elk ging naar een huis, verder het water
in. Een oude man keek uit het dakven
ster en zwaaide: „We komen eraan",
riep de agent, „ga maar naar de achter
kant naar het raam". Aan de achterkant
stonden de twee oudjes: een man, met
grote grijze snor, en zyn oude, zachtjes
huilende vrouw, die zoals de man zei,
niet zo goed meer uit de voeten kon. Een
jonge kei-el hees zich met behulp van
een touw uit de boot naar boven. „Het
touw onder de oksel van je vrouw", zei
hy tegen de oude baas. Zielige geluidjes
kwamen uit de mond van het oude
onderbroken wordt door grote gaten, waar het
water kolkend doorstroomt. Schouwen-Duiveland
is vandaag het „Duinkerken van Nederland" ge
worden, met dit verschil, dat thans de vijand niet
de militaire overweldiger was, maar het mee
dogenloze geweld, dat de natuur heeft losgelaten.
En wat beter is, zouden wij, na vandaag, niet dur
ven zeggen. Soms kan een plotselinge dood een
gunst zijn .als men hem plaatst tegen de radeloze
angst van hen, die het water hoger en hoger zagen
komen en er tenslotte voor moesten buigen.
Vele boerderijen
waren leeg
Doch, laten wij het verhaal van de
aanvang af vertellen en beginnen om
5 uur hedenmorgen in Yerseke. Toen
wij op het vissersscheepje, waarop zes
stormboten waren geladen, in gezel
schap van zes Belgische militairen, een
Nederlandse kapitein en een paar bur
gers de haven verlieten, om in de
donkere nacht koers te zetten naai- het
eiland.
Na bijna twee uren passeerden wij
Zierikzee, waar nog enkele lichten aan
waren en waar het groene licht en
rode licht van de havenuitgang nog
«cheen. Een half uur later liep ons
scheepje een noodhaventje bij de z.g.
Flauwers binnen, vlak tegen de dui
nen. Daar zat een aantal mensen, dat
kans gezien had naar de dijk te ko
men en daar de nacht zonder licht of
warmte in het café had doorgebracht.
Snel werden de boten uitgeladen en
naar de overkant van de dijk getild
„vier man in elke boot, elk met een
peddel", luidde he commando. De bo
ten werden 2 aan 2 aan elkaar vast
gemaakt en een boer, die daar plaat
selijk bekend was ging mee als gids.
Drie „dubbele" boten kozen elk een
andere richting, en in het schemer
donker trokken ze de eindeloze water
vlakte tegemoet, waar daken van
boerderijen boven het water uit sta
ken.
Een harde wind woei van de land
zijde. Peddelen was onder deze om
standigheden zwaar werk. „Tot aan de
molens is iederecr van de boerderijen
af", zei onze gids, „wat daarachter nog
zit weet ik niet".
DAARACHTER
Daarachter, dat betekende een onaf
zienbare watervlakte met tientallen
daken, telefoonpalen, die de weg mar
keerden en in de verte enkele hoge pun
ten met bomen en een kerktorentje. In
een uur waren naai- schatting ongeveer
500 meter gevorderd, optomend tegen
de harde wind en tegen de golven de
golven, die hij opzweepte.
De reportage was door d ejournalist
reeds lang vergeten. Hier golden belan-,
gen, die verre uitgingen boven die der
berichtgeving. We passeerden de molen
„De Moriaan", en toen begon het zoe
ken op goed geluk in elk huis, dat er
nog maar enigszins bewoonbaar uitzag.
Plotseling een schreeuw over het
water. Uit de bovenverdieping van 'n
boerderij gebaarde een jonge boer.
„Daar ginds", schreeuwde hij, „daar
hangt een witte vlag uit, ga daar
eerst maar heen".
Na drie kwartier waren we er, om
te ontdekken dat het een wit gordijn
was, dat woest uit een kapotte ruit
fladderde. Van de bewoners geen
spoor. Even verder weer een boerde
rij, gedeeltelijk reeds ingestort. „Niet
meer nodig, daar kunnen geen men
sen meer zijn". Dan maar bakboord
uit, voorbij het gat in de richting
Serooskerke. Het voorbijkomen van
dat 75 meter brede gat heeft meer
moeite gekost, dan de hele tocht. Gis
teren was er een vlot doorgesleurd
naar zee, waarop zes mensen van een
boerderij zich hadden trachten te red
den. Twee ervan brachten er het le
ven af, zoals later bleek. De zuig ig
was merkbaar tot op 2 km land in
waarts. Wij passeerden het op onge
veer 800 m. afstand, doch die 75 meter
kostten ons anderhalf uur. Toen was
Serooskerke niet zo ver meer. Midde
lerwijl was het in de lucht vol met
vliegtuigen geworden Drie helicop
ters cirkelden rond, hingen soms een
tijd boven een boerderij en in de
verte zag men dan een stipje naar bo
ven hijsen, wat weer een gered men
sen1'"'ven betekende.
„Meteoors" joegen voorbij, „Austers".
een Grummon amphibievliegtuig, „Har-
vards" en een „Flying Boxcar" van de
Amerikaanse luchtmacht. Waarheen
eerst? was de vraag. Een helicopter
kwam ons te hulp. Nadrukkelyk bleef
hy stilstaan naast de toren van Seroos
kerke. waar nog de vlag uithing, die
Zaterdag ter gelegenheid van de verjaar
dag van prinses Beatrix was gehesen.
Teen wij vlakbij waren, zwaaide de heli
copter af. op zoek naar andere slacht
offers. Tussen kapotte huizen voeren wij,
door wat eens de toegangsweg tot het
dorpje was geweest. Aangstig stil was
het overal. Op het dak van een schuurtje
blafte een hond ons toe. het enige teken
van leven wat wij zagen. Geleidelijk aan
werd het water lager en tenslotte
schuurde de landingsboot over de keien,
en kon men met waterlaarzen aan land
gaan, vlak by het kerkje.
Een agent van politie kwam ons tege
moet: „Hoe is het op Renesse"? vroeg
hij bezorgd, „Daar zitten mijn vrouw en
kinderen". Wij moesten hem het ant
woord schuldig blijven.
mensje, toen zij buiten het raam bun
gelde, waar hoog reikende handen haar
grepen en in de boot zetten. Snikkend
leunde ze tegen een van de mannen aan,
te moe om enig initiatief te tonen. Haar
man, een stoere oude Zeeuw, sloeg zelf
zijn benen over het kozijn en werd even
eens gegrepen. De man boven gooide
snel wat beddegoed na en toen ging de
tocht verder.
„We hebben twee nachten op zolder
gezeten", vertelde de oude. „meestal
onder de dekens. Eten hadden we nog
genoeg, en we konden ook wat warms
maken, want we hadden een vergasser,
maar het drinkwater begon aardig krap
te worden". In twee andere huizen was
geen leven meer te bespeuren en men
kon slechts hopen, dat de bewoners ge
red waren. In het dorpje waren midde
lerwijl nog een roeiboot en een motorvlet
aangekomen die ook reeds enige mensen
hadden opgepikt. Het schaarse bedde
goed ging mee in de boten en met de
motorvlet voorop begon de tocht. „Moet
de hond niet mee?" riep iemand. „Hij
hoort nergens bij", zei er een, „laat hem
maar bij de paarden blijven, of schiet
hem anders dood". De agent had zijn re
volver reeds getrokken om het dier een
ellendig einde te besparen, toen een man
uit een van de boten sprong, door het
water waadde, de hond in het nekvel
greep en hem in de boot slingerde. Paar
den bleven ons nastaren van het gras
veldje, onbewust van het lot, dat hen
wachtte. Met de motorvlet als trek
kracht ging de terugreis heel wat vlotter
en in anderhalf uur waren we allemaal
op de dijk, waar middelerwijl genietroe
pen en marinemannen arriveerden om de
vluchtelingen over te nemen en op een
van de vele schuitjes te zetten, richting
Ierseke.
ZIERIKZEE
Vijfenzeventig schepen telden wij
middag voor Zierikzee: kustvaartuigen,
marineschepen, tankschepen, particuliere
jachten en visserschepen. De hele vis
sersvloot van Nederland zit nu prac-
tisch in Zeeland, spontaan te hulp ge
sneld op de dringende noodkreet. Som
migen met de vis nog aan boord, de ge
hele vangst verspelend om hulp te kun
nen bicden.
Rond Haamstede, Bruinisse, de
Flauwers, Dreischoor en andere plaatsen
was het hetzelfde beeld. Honderden
schepen voor de kust om de duizenden
op te nemen, die het eiland moesten ver
laten. Een groot bezwaar bij de red
dingspogingen is echter het in onvol
doende mate aanwezig zijn van roeibo
ten met buitenboordmotor en platboom-
vaartuigen, die de gaten door kunnen of
over de dijken gedragen kunnen worden.
Zodoende staat het aantal grotere sche
pen in geen verhouding tot de primair
nog meer noodzakelijke kleine schuitjes
om mensen uit huizen te fialcn en naai
de dijken te brengen.
DE HEFSCHROEF-
VLIEGTUIGEN
Prachtig werk hebben de helicopters
gedaan, die tientallen mensen uit hun
benarde posities verlost hebben en de ge
hele dag boven de eilanden zweefden.
Het uitgooien van rubberboten is niet
zo'n groot succes geweest. Het was een
toeval als zo'n boot terecht kwam tegen
een geïsoleerde boerdery en enkelen heb
ben wij als verloren en lek geslagen te
gen dc dijken zien liggen. Een tweede la
cune. die zich wel zeer sterk heeft doen
gevoelen, is het ontbreken van radiocon
tact, dat b.v. tot gevolg had dat men
van Schouwen-Duiveland lange tijd niets
heeft gehoord. Ook zouden in de roei
bootjes di'aagbare zendertjes meegeno
men moeten worden die contact hebben
met de vliegtuigen, die op hun beurt de
bedreigde punten kunnen aangeven. Nu
was het voor de kleine bootjes veelal een
zoeken op goed geluk, terwijl men mocht
aannemen, dat de boven hen cirkelende
vliegtuigen meer zagen dan de mensen
op het water.
DE RADIO
„Wy hoorden Zondagavond de radio'
vertelde ons een inwoner van Seroos
kerke, „maar wy hoorden niets over
Schouwen en dachten dat men ons ver
geten had of dat men het by ons niet zo
erg vond. Het ergste was, dat wy niet
konden laten weten hoe het by ons ge
steld was".
Ierseke is thans een van de centrale
punten voor de hulpverlening in Zeeland.
Het is vrijwel het enige plaatsje, dat niet
heeft geleden, al is practisch de gehele
mosselcultuur verloren gegaan, wat op
zichzelf al een schade van honderddui
zenden is. De bewoners van Schouwen
worden voor ec-n groot deel thans naar
dit plaatsje vervoerd, waar ze opgevan
gen worden, onderdak kunnen en g<
gistreerd worden, waarna ze per boot
naar Bergen op Zoom gaan. Daar staat
de evacuatiedienst klaar om hen over te
nemen en hen te distribueren over die
gebieden, die daarvoor zyn aangewezen.
Direct na aankomst in Bergen op Zoom
worden de geëvacueerden naar een cen
traal punt gebracht. Degenen, die op be
zoek in Zeeland verrast werden en thans
terugkeren naar hun woonplaatsen,
worden onmiddellijk naar het station ge
bracht, waar ze de trein naar hun
haardsteden kunnen nemen.
Op deze foto ziet men twee van de on-1 hulp te verle>ien. Het waren twee lange i ontroerd te hijken naar deze voertuigen
qcveer zestig Amerikaanse amphibie-1 colonne's, waarin zich ook zware I met hun (onverstoorbare) Amerikaanse
vaartuigen, die Dinsdag vanuit Duits-vrachtauto's bevonden, geladen met chauffeurs. De opname laat twee am-
land door Limburg en Brabant tiaar de licht- en water-agregaten. Langs wegen I vhibie-vaartuigen zien op de Woenselse
overstroomde gebieden reden om daar en straten stonden vele mensen stil en overwea te Eindhoven. (Foto „Visie")
Gemeentebestuur organiseerde veelzijdige en
hartelijke ontvangst in veemarkthallen
(Van onze speckle verslaggever)
1 c'
DEN BOSCH. 3 Febr. Vandaag is de
Brabantse hoofdstad voor het eerst
rechtstreeks geconfronteerd met de
ellende die de watersnood-ramp over
ons land heeft gebracht. Tegen het
middaguur werd bekend dat in de
loop van de middag 12 a 1400 évacué s
uit Goeree-Overflakkee verwacht kon
den worden. Terstond werden door het
gemeentebestuur de nodige maatrege
len genomen en reeds enkele uren la
ter rolden de eerste bussen het terrein
van de veemarkt op, waar een volle
dig uitgeruste organisatie gereed stond
om deze van huis en haard verdreven
mensen op te wachten.
Het gemeentebestuur had via de ra
dio en per politie-vevsterker in de stad
de bevolking nogmaals opgeroepen om
plaatsruimte in hun woningen be
schikbaar te stellen. Daaraan is op een
yze gehoor gegeven die de Brabant
se gastvrijheid van de Bossche bevol
king alle eer aandoet. Uit alle rangen
en standen verschenen ze op het stad
huis om zich op te geven en de dames
en heren van de secretarie kwamen
handen te kort om te noteren. De hele
middag en tot in de avond bleef deze
stroom aanhouden.
BEELD EN ELLENDE
Toen we in het grote restaurant van
de veemarkt kwamen, werden we
plotsklaps geconfronteerd met de el
lende die deze ramp heeft teweegge
bracht. Daar zaten ouders met hun
kinderen, soms nog hele kleine, bijeen
met het schamele beetje van hun ma
terieel bezit dat ze nog konden red
den. Daar zaten mannen en vrouwen
stil voor zich uit te staren, versuft
door het verlies van al hun bezit en
in zo veel gevallen ook van velen die
hen dierbaar weren. Daar waren kin
deren met de angst nog in hun ogen
over alles wat ze hadden doorstaan.
Velen van hen waren nog pas deze
zelfde ochtend bevrijd van de dijk,
waar ze vanaf Zondag heen waren ge
vlucht om het vege lijf te redden.
Twee, soms drie dagen waren ze daar
blootgesteld geweest aan weer en wind
en dat alles in het besef van alles ver
loren te hebben aan het barre ele
ment. Onder hen waren zieken, ge-
brekkigen, ouden van dagen en hulp
behoevenden
in
GOEDE ZORGEN
We mogen echter met grote waar
dering constateren dat het gemeente
bestuur op alles gerekend had. De
ernstige zieken werden terstond naar
het ziekenhuis vervoerd, terwijl voor
lichte patiënten medische verzorging
aanwezig was. Verder was er voor al
len koffie en broodjes, er waren so
ciale werksters aanwezig, die zich met.
de verzorging van de mensen belast
ten en zeker niet het minst belang
rijke er waren zowel katholieke als
protestantse geestelijken, die in een
eenvoudig praatje links en rechts, de
mensen moed in trachten te spreken.
Nadat de évacué's waren geregis
treerd werd hen hun toekomstige ver
blijfplaats meegedeeld en werden ze
per bus daarheen vervoerd. Ondanks
alle zorg en droefenis hoorden we van
deze mensen niets dan uitingen van
dankbaarheid over de hartelijke wijze
waarop ze in Den Bosch ontvangen
waren. Laten we hopen en vertrou
wen dat deze dankbaarheid gerecht
vaardigd zal blijven, zo lang deze éva
cué's een beroep c-p de Bossche gast
vrijheid moeten blijven doen.
WERK ONDER HOOGSPANNING
Een ander punt in de stad waar
reeds enkele dagen onder hoogspan
ning gewerkt wordt is het cantraal
magazijn van het R. K. Huisvestings
comité. Daar werden na een ruime
toevloed van kleding en dekking in
de eerste twee dagen, sinds gister
avond niet minder dan honderd volge
laden vrachtauto's verwerkt. De ge
hele nacht is er doorgewerkt om deze
goederen in ontvangst te nemen en te
sorteren. Als men weet dat deze ge
hele arbeid door slechts enkele dames
en heren gebeurt dan is het duidelijk
welk een reusachtige arbeid hier ver
zet is.
De goederen werden door het Ned.
R. K. Huisvestingscomité verdeeld in
samenwerking met het Provinciaal
Opbouworgaan en de Provinciale
Dienst Maatschappelijke zorg. Zo kon
den vanuit Heusd&n twee schepen vol
geladen vertrekken naar Bergen op
Zoom, vanuit Dn Bosch een schip naar
Brouwershaven terwijl steeds weer
achtereen vrachtauto's vertrekken
naar het getroffen gebied. Nog ligt het
magazijn aan de Hekellaan meters
hoog gevuld, maar we hopen dat de
stroom zal blijven aanhouden want de
nood is ontzettend.
Vanmorgen was op het bureau van
het R.K. Huisvestingscomité bezoek
ontvangen van een missie van de Se-
cours Catholique uit Frankrijk. Deze
vertegenwoordiging bood aan de op
name van een aantal kinderen uit de
getroffen gebieden en verder hulp in
iedere gewenste vorm.
(Eigen correspondentie)
LONDEN, 2 Febr. Nederland en Enge
land, geallieerden in oorlog en vrede, rou
wen over het nog niet bekende aantal
slachtoffers in hun beide getroffen gebie
den. Engelsen en Nederlanders .verbonden
door dit gemeenschappelijk leed, ondervin
den thans, dat hun vriendschap op een
sterkere grondslag steunt, dan op de poli
tieke en economische belangen. Toen de
kokende zee van beide landen dijken en
duinen wegspoelde en golven van vluch
tende mensen het moesten afleggen voor
de snellere golven van een zondvloed en
Engeland zowel als Nederland de handen
vol had om in eigen land te redden wat te
redden viel, volgde Engeland op het zelfde
ogenblik de zware strijd van Nederland en
bood het terstond te helpen met tien heli
copters.
Deze daad in eigen grote nood bewijst
hoe werkelijk de vriendschap is tussen
Britten en Nederlanders.
Sedert Zaterdagavond Avorstelde Engeland zelf
achter een kustlijn van vier honderd kilometer,
welke op vele plaatsen was bezweken, tegen een
binnendringende zee, gelijk het vier honderd ja
ren niet meer gekend had Vanaf de Humber
tot bezuiden de Theems en tot diep in het land,
zocht men naar drenkelingen, in het holst van de
nacht en onder een ijzige zware storm, die met
woning en al waren weggespoeld; vocht men om
tienduizenden, die op daken of vlotten zaten, te
evacueren.
Het zal geruime tijd duren alvorens ook ln
Engeland de balans kan worden opgemaakt van
de zakelijke schade. Er zullen dagen overheen
gaan alvorens het juiste getal doden is bekend
en er zullen jaren mee gemoeid zijn, om het
materiele leed te herstellen.
EILAND VERDWEEN
De uitzonderlijke hoge zee liep op vele plaat-
sen gewoon over de dijken. Het eiland Canwey
in de monding van de Theems verdween totaal
onder de golven. Hoeveel mensen er verdronken
weet men nog niet. Schepen werden tot wrak
ken gebeukt, een vuurtoren spoelde weg, een
onderzeeër zonk en zeepieren verdwenen. Min
stens 25 schepen verkeerden in hoge nood en een
Nederlandse tanker verging. Op het onderstro-
mende land werden caravans en noqdwoningen
vooruitgespoeld en verdronk een enorme stapel
vee. Er werden kinderen geboren in de paniek en
er stierven kinderen aan de hals hunner moeder
Drie uren hield een moeder, met een zuigeling
op haar linkerarm, zich met de andere arm han
gende aan de nokbalk van een huis tot zij het
niet meer uithield en met haar kind verdronk.
DRAMA'S
Dertig kinderen stonden op het altaar van de
kerk te Lowestoft, terwijl de koster tot zijn len
denen in het water het harmonium trapte om de
kinderen te kalmeren. Vanaf daken en uit bomen
werd er gebeden, maar de golven sloegen sommi
gen de woorden van de psalm uit de mond. Van
het eiland Foulness, met zijn 250 inwoners, heeft
men tot heden taal noch teken gehoord. De elec-
trische treinen van Londen naar het Zuiden
kunnen niet ryden, en talrijke spoorbanen ten
Noord-Oosten van Londen spoelden weg. De bad
plaats Yaywick verdween in de zee en vele an
dere badplaatsen deelden gedeeltelijk hetzelfde
lot. De zestiende eeuwse zeedijk bij Coryton aan
de Theems, destijds door Nederlanders aangelegd,
brak op veertien plaatsen. De zee stormde de
Theems binnen tot voorbij Londen en bracht
enorme vernieling in de dokken en het Oosten
van de stad.
Een vloot van kleine schepen en bootjes, welke
deed denken aan de uittocht van Duinkerken,
was en is in de weer om mensen te evacueren.
Slechts per toeval vond men tot nu toe lijken van
verdronken mensen. Naar verdronkenen in hui
zen en verborgen plaatsen had men Maandag nog
niet kunnen zoeken. Toen bedroeg het doden
cijfer 305, waarin 128 slachtoffers begrepen zijn
van de veerboot Princes Victoria, die reeds Za
terdag verging ,toen de grote vloed in de Ierse
zee onderweg was naar ons geteisterde vader
land.
Maandagmiddag werd uit de gezamenlijke
Nederlandse verenigingen in Londen een comité
gevormd onder voorzitterschap van ambassadeur
Stikker ten einde financiële hulp te bieden aan
de slachtoffers in Nederland. Hoewel de Engelse
pers haar kolommen nodig heeft voor de tragedie
van haar eigen volk, wijdt zij uitvoerig haar aan
dacht aan Nederland, en spreekt zij zonder uit
zondering in haar hoofdartikelen haar medeleven
uit met het broederland dat zijn roem maar ook
zijn grote leed te danken heeft aan het machtige
water.
Burgemeester met vijftig
mannen bleef achter
DEN HAAG, 3 Febr. De stroom van
vluchtelingen wordt in tal van plaat
sen opgevangen. Huiverig, moe, nat en
hongerig komen de évacué's aan. Zij
bezitten niets dan datgene wat ze bij
zich hebben, en dat is niet veel. Een
knaapje, dat te Delft aankwam, klem
de stevig in zijn handjes een houten
paardje. Hij wilde het stuk speelgoed
niet missen. Na wat gegeten te heb
ben werd de jongen naar bed ge
bracht, het paardje nog steeds in zijn
handjes. Hij had geen woord gespro
ken en heftig „neen" geschud toen
men hem vroeg zijn speelgoed-dier
eventjes neer te leggen. De ouders
van het knaapje verdronken in Zee
land.
Aanvankelijk zouden 500 mensen
naar Delft worden gedirigeerd, doch
in de afgelopen nacht ontving de loco
burgemeester het verzoek op te geven,
hoeveel evacué'e Delft kan herbergen.
In allerijl zijn voorzieningen getrof
fen, waarna aan het hoofd-evacuatie-
bureau te Rotterdam is medegedeeld,
dat Delft '2000 vluchtelingen kan on
derbrengen. Na oen uitlooptijd zelfs
2500. Vanmiddag zijn al 200 vluchte
lingen uit Goere en Overflakkee ge
arriveerd.
In Rotterdam is de drukte in en om
het ontvangstcentrum gevestigd in de
Ahoy-hal, enorm. Vrijwilligers uit alle
lagen van de bevolking en van alle
gezindten staan dag en nacht klaar
om de vluchtelingen de behulpzame
hand te bieden. Direct na aankomst is
er warm eten voor hen en de Ahoy-
hal verschaft kleding uit de grote
voorraad.
De hal is gevuld met. veldbedden,
die ten dele in gebruik zyn en ten de
le staan te wachten op de évacué's, die
binnenkomen. Hier en daar staat een
kinderledikantje, er. een kinderwagen
bij de luttele bezittingen, die meege
nomen zijn. Zeven vrouwen zijn naar
Rotterdamse ziekenhuizen vervoerd,
waar zij het leven aan een nieuwe we
reldburger schonken.
In de gemeente Stavenisse wonen
1700 mensen, zo vertelde ons J. Leune,
2e ambtenaar ter secretarie in Stave
nisse. Hij is een van de ongeveer 470
vluchtelingen, die Dinsdagmiddag met
het kustvaartuig „Crescendo" uit Sta
venisse in Rotterdam aankwamen. De
burgemeester is met een vijftigtal
mannen achtergebleven en andere be
woners hebben hun toevlucht in Tho-
len en Ierseke gezocht Met vissers
boten ontvluchtten weer anderen Sta
venisse, vertelde ens deze ambtenaar,
die tenslotte zei, dat er onzekerheid
bestaat over het lot van twee a drie
honderd mensen uit deze plaats.
De aankomst vsn deze mensen te
Rotterdam was een triest schouwspel.
Een vrouw op krukken, een oud moe
dertje met een Zeeuwse witte muts,
oude mannen, jonge mannen en vrou
wen, kinderen en zuigelingen. Sommi
gen hadden moeite overeind te blyven
en moesten gesteund worden toen
voetje voor voetje het schip verlieten.
De Jaarbeurs te Utrecht heeft een
aantal hallen op het Croeselaanterrein
beschikbaar gesteld, waar ruimte is
voor 40.000 mensen. Stroo en bedde
goed zijn voldoende aanwezig, terwijl
ook de gemeentelijke centrale keuken
is ingeschakeld.
Een schip met 29 évacué's onder wie
drie zieken, is op weg naar Dordrecht.
Het zal daar vermoedelijk morgen om
twaalf uur aankomen.
DROEVE LAST
Het was een droeve last, waarmee de
Stellendam de haven van Scheveningen
binnenvoer. Twee en twintig personen,
onder wie zes kinderen, had schipper
Pieter van Es uit Stellendam in de piek
van zijn schip, een ongewone lading voor
een 30 tons botter uit het vriendelijke
2000 inwoners tellende plaatsje op de
dam tussen Goeree en Overflakkee. Met
de angst nog in de ogen, met slechts een
in de haast gegrepen jas aan, op klom
pen en pantoffels, kropen de mensen uit
het luikje van het vooronder, waarna
gastvrije handen zich direct over hen
ontfermden. „Een goede honderd mensen
uit Stellendam zijn nog zoek" zo vertelde
de schipper ons, „van wie er zeker zestig
dood zijn. We zijn volkomen door het wa
ter overvallen, want aan de mogelijkheid
an een dijkdoorbraak had geen van ons
edacht. Met mijn hele familie, mijn 65-
jarige ouders en mijn drie kinderen in
cluis, zijn we in mijn bootje gevlucht,
waar we tot vanmiddag in hebben geze
ten. Maar gelukkig zakt 't water weer."
KARDINAAL FELTIN STELT VOOR:
Onderdak voor drie
duizend Nederlandse
kinderen
PARIJS, 3 Febr. Kardinaal Feltin,
de aartebisschop van Parijs, heeft aan-
jeboden drieduizend dakloze Neder
landse kinderen in Frankrijk onderko
men te verschaffen met hulp van ka
tholieke instellingen tot verlenen van
hulp. Dit aanbod werd gedaan in een
aan kardinaal De Jong, aartsbisschop
van Utrecht gezonden telegram, waar-
kardinaal Feltin zijn deelneming
betuigde naar aanleiding vart de ramp.
De burgemeester van Milaan, Fer
rari, heeft voorgesteld honderd Ne
derlandse kinderen, die hun ouders
hebben verloren of door de waters
nood dakloos zijn geworden onder te
brengen in een in Italië aan zee ge
legen kamp. Een dergelijk aanbod
kwam nog uit o.m. Duitsland en De
nemarken.