Hel reddingsploeg op Schouwen-Duiveland, het Duinkerken van Hederland DEN BOSCH ontving groot aantal évacué s uit getroffen gebieden VERBONDENEN IN DE GROTE RAMP: NEDERLAND EN ENGELAND Niet meer nodig, daar kunnen geen mensen meer zijn!! Huisvestingscomité werkt onder hoogspanning Gehele eilanden verdwenen in de golven, van daken en uit bomen klonken gebeden op AANKOMST EVACUÉ S IN (VEILIGE) STEDEN BIEDT TRIEST SCHOUWSPEL Toch reeds hulpcomités voor Nederland NATION Ap RAMPEN" GIRO!" Wc'jiensclag 4 Febr. 1953 Pagina 5 Aan de onzekerheid kwam einde maar daarvoor in de plaats kwam verschrikkelijke realiteit (Van een speciale verslaggever) YERSEKE, 3 Febr. Schouwen-Duiveland is één watervlakte. Er is eigenlijk niet veel verschil tussen het land binnen de dijken en de zee er buiten. Er zijn nog enkele hooggelegen delen, waal mensen samengepakt zitten, maar voor de rest is het water, water, water Slechts een hulppoging op zeer grote schaal kon hier redding brengen en hiermee is men vandaag in de vroege ochtend begonnen. Honderden vaar tuigen lagen vanmiddag voor de kust van het eiland, waar de duinenrij op verschillende plaatsen Redders zagen op hun tocht onbeschrijflijk veel menselijke ellende Anderhalf uur moest geroeid worden om een afstand van 75 meter af te leggen Wij weten weinig van de andere dorpen van het eiland, alleen werd ons nadrukkelijk verzekerd, dat de toestand op Zierikzee minder alarmerend is geweest dan men aanvankelijk heeft gedacht, maar dat het in Bruinisse uiterst kritiek is. De onzekerheid waarin men dagen heeft verkeerd ten aan zien van het lot van dit eiland, is thans echter verdwenen, en daarvoor in de plaats is gekeerd een realiteit, die velen de schrik om het hart heeft doen slaan. Wat wij uit eigen ervaring weten, is dat Serooskerke geheel ontruimd is en dat van 't grasveldje voor de dorpskerk, de enige droge plek in het plaatsje twee paarden ons bedroefd hebben nagekeken, toen wij met de enige tien tallen overgebleven inwoners van het dorpje omstreeks half één hedenmid dag wegvoeren naar de duinen, om de mensen over te zetten op een van de vissersschepen, die daar voor anker lagen. IX DE KERK VAN SEROOS KERKE „Hoeveel mensen zitten nog hier?" vroegen wy, „ongeveer 20, kom maar mee in de kerk". Daar zaten de twintig om een grote tafel, voorzien van brood, koek, boter en melk. Een primus zorgde voor warme koffie, en zo gezien konden de mensen het nog wel even volhouden. Wat ze zelf ook toegaven. „Ga eerst maar mee een paar huizen langs" zei de agent, „daar zitten er nog een paar." Dé twee boten werden ontkoppeld en elk ging naar een huis, verder het water in. Een oude man keek uit het dakven ster en zwaaide: „We komen eraan", riep de agent, „ga maar naar de achter kant naar het raam". Aan de achterkant stonden de twee oudjes: een man, met grote grijze snor, en zyn oude, zachtjes huilende vrouw, die zoals de man zei, niet zo goed meer uit de voeten kon. Een jonge kei-el hees zich met behulp van een touw uit de boot naar boven. „Het touw onder de oksel van je vrouw", zei hy tegen de oude baas. Zielige geluidjes kwamen uit de mond van het oude onderbroken wordt door grote gaten, waar het water kolkend doorstroomt. Schouwen-Duiveland is vandaag het „Duinkerken van Nederland" ge worden, met dit verschil, dat thans de vijand niet de militaire overweldiger was, maar het mee dogenloze geweld, dat de natuur heeft losgelaten. En wat beter is, zouden wij, na vandaag, niet dur ven zeggen. Soms kan een plotselinge dood een gunst zijn .als men hem plaatst tegen de radeloze angst van hen, die het water hoger en hoger zagen komen en er tenslotte voor moesten buigen. Vele boerderijen waren leeg Doch, laten wij het verhaal van de aanvang af vertellen en beginnen om 5 uur hedenmorgen in Yerseke. Toen wij op het vissersscheepje, waarop zes stormboten waren geladen, in gezel schap van zes Belgische militairen, een Nederlandse kapitein en een paar bur gers de haven verlieten, om in de donkere nacht koers te zetten naai- het eiland. Na bijna twee uren passeerden wij Zierikzee, waar nog enkele lichten aan waren en waar het groene licht en rode licht van de havenuitgang nog «cheen. Een half uur later liep ons scheepje een noodhaventje bij de z.g. Flauwers binnen, vlak tegen de dui nen. Daar zat een aantal mensen, dat kans gezien had naar de dijk te ko men en daar de nacht zonder licht of warmte in het café had doorgebracht. Snel werden de boten uitgeladen en naar de overkant van de dijk getild „vier man in elke boot, elk met een peddel", luidde he commando. De bo ten werden 2 aan 2 aan elkaar vast gemaakt en een boer, die daar plaat selijk bekend was ging mee als gids. Drie „dubbele" boten kozen elk een andere richting, en in het schemer donker trokken ze de eindeloze water vlakte tegemoet, waar daken van boerderijen boven het water uit sta ken. Een harde wind woei van de land zijde. Peddelen was onder deze om standigheden zwaar werk. „Tot aan de molens is iederecr van de boerderijen af", zei onze gids, „wat daarachter nog zit weet ik niet". DAARACHTER Daarachter, dat betekende een onaf zienbare watervlakte met tientallen daken, telefoonpalen, die de weg mar keerden en in de verte enkele hoge pun ten met bomen en een kerktorentje. In een uur waren naai- schatting ongeveer 500 meter gevorderd, optomend tegen de harde wind en tegen de golven de golven, die hij opzweepte. De reportage was door d ejournalist reeds lang vergeten. Hier golden belan-, gen, die verre uitgingen boven die der berichtgeving. We passeerden de molen „De Moriaan", en toen begon het zoe ken op goed geluk in elk huis, dat er nog maar enigszins bewoonbaar uitzag. Plotseling een schreeuw over het water. Uit de bovenverdieping van 'n boerderij gebaarde een jonge boer. „Daar ginds", schreeuwde hij, „daar hangt een witte vlag uit, ga daar eerst maar heen". Na drie kwartier waren we er, om te ontdekken dat het een wit gordijn was, dat woest uit een kapotte ruit fladderde. Van de bewoners geen spoor. Even verder weer een boerde rij, gedeeltelijk reeds ingestort. „Niet meer nodig, daar kunnen geen men sen meer zijn". Dan maar bakboord uit, voorbij het gat in de richting Serooskerke. Het voorbijkomen van dat 75 meter brede gat heeft meer moeite gekost, dan de hele tocht. Gis teren was er een vlot doorgesleurd naar zee, waarop zes mensen van een boerderij zich hadden trachten te red den. Twee ervan brachten er het le ven af, zoals later bleek. De zuig ig was merkbaar tot op 2 km land in waarts. Wij passeerden het op onge veer 800 m. afstand, doch die 75 meter kostten ons anderhalf uur. Toen was Serooskerke niet zo ver meer. Midde lerwijl was het in de lucht vol met vliegtuigen geworden Drie helicop ters cirkelden rond, hingen soms een tijd boven een boerderij en in de verte zag men dan een stipje naar bo ven hijsen, wat weer een gered men sen1'"'ven betekende. „Meteoors" joegen voorbij, „Austers". een Grummon amphibievliegtuig, „Har- vards" en een „Flying Boxcar" van de Amerikaanse luchtmacht. Waarheen eerst? was de vraag. Een helicopter kwam ons te hulp. Nadrukkelyk bleef hy stilstaan naast de toren van Seroos kerke. waar nog de vlag uithing, die Zaterdag ter gelegenheid van de verjaar dag van prinses Beatrix was gehesen. Teen wij vlakbij waren, zwaaide de heli copter af. op zoek naar andere slacht offers. Tussen kapotte huizen voeren wij, door wat eens de toegangsweg tot het dorpje was geweest. Aangstig stil was het overal. Op het dak van een schuurtje blafte een hond ons toe. het enige teken van leven wat wij zagen. Geleidelijk aan werd het water lager en tenslotte schuurde de landingsboot over de keien, en kon men met waterlaarzen aan land gaan, vlak by het kerkje. Een agent van politie kwam ons tege moet: „Hoe is het op Renesse"? vroeg hij bezorgd, „Daar zitten mijn vrouw en kinderen". Wij moesten hem het ant woord schuldig blijven. mensje, toen zij buiten het raam bun gelde, waar hoog reikende handen haar grepen en in de boot zetten. Snikkend leunde ze tegen een van de mannen aan, te moe om enig initiatief te tonen. Haar man, een stoere oude Zeeuw, sloeg zelf zijn benen over het kozijn en werd even eens gegrepen. De man boven gooide snel wat beddegoed na en toen ging de tocht verder. „We hebben twee nachten op zolder gezeten", vertelde de oude. „meestal onder de dekens. Eten hadden we nog genoeg, en we konden ook wat warms maken, want we hadden een vergasser, maar het drinkwater begon aardig krap te worden". In twee andere huizen was geen leven meer te bespeuren en men kon slechts hopen, dat de bewoners ge red waren. In het dorpje waren midde lerwijl nog een roeiboot en een motorvlet aangekomen die ook reeds enige mensen hadden opgepikt. Het schaarse bedde goed ging mee in de boten en met de motorvlet voorop begon de tocht. „Moet de hond niet mee?" riep iemand. „Hij hoort nergens bij", zei er een, „laat hem maar bij de paarden blijven, of schiet hem anders dood". De agent had zijn re volver reeds getrokken om het dier een ellendig einde te besparen, toen een man uit een van de boten sprong, door het water waadde, de hond in het nekvel greep en hem in de boot slingerde. Paar den bleven ons nastaren van het gras veldje, onbewust van het lot, dat hen wachtte. Met de motorvlet als trek kracht ging de terugreis heel wat vlotter en in anderhalf uur waren we allemaal op de dijk, waar middelerwijl genietroe pen en marinemannen arriveerden om de vluchtelingen over te nemen en op een van de vele schuitjes te zetten, richting Ierseke. ZIERIKZEE Vijfenzeventig schepen telden wij middag voor Zierikzee: kustvaartuigen, marineschepen, tankschepen, particuliere jachten en visserschepen. De hele vis sersvloot van Nederland zit nu prac- tisch in Zeeland, spontaan te hulp ge sneld op de dringende noodkreet. Som migen met de vis nog aan boord, de ge hele vangst verspelend om hulp te kun nen bicden. Rond Haamstede, Bruinisse, de Flauwers, Dreischoor en andere plaatsen was het hetzelfde beeld. Honderden schepen voor de kust om de duizenden op te nemen, die het eiland moesten ver laten. Een groot bezwaar bij de red dingspogingen is echter het in onvol doende mate aanwezig zijn van roeibo ten met buitenboordmotor en platboom- vaartuigen, die de gaten door kunnen of over de dijken gedragen kunnen worden. Zodoende staat het aantal grotere sche pen in geen verhouding tot de primair nog meer noodzakelijke kleine schuitjes om mensen uit huizen te fialcn en naai de dijken te brengen. DE HEFSCHROEF- VLIEGTUIGEN Prachtig werk hebben de helicopters gedaan, die tientallen mensen uit hun benarde posities verlost hebben en de ge hele dag boven de eilanden zweefden. Het uitgooien van rubberboten is niet zo'n groot succes geweest. Het was een toeval als zo'n boot terecht kwam tegen een geïsoleerde boerdery en enkelen heb ben wij als verloren en lek geslagen te gen dc dijken zien liggen. Een tweede la cune. die zich wel zeer sterk heeft doen gevoelen, is het ontbreken van radiocon tact, dat b.v. tot gevolg had dat men van Schouwen-Duiveland lange tijd niets heeft gehoord. Ook zouden in de roei bootjes di'aagbare zendertjes meegeno men moeten worden die contact hebben met de vliegtuigen, die op hun beurt de bedreigde punten kunnen aangeven. Nu was het voor de kleine bootjes veelal een zoeken op goed geluk, terwijl men mocht aannemen, dat de boven hen cirkelende vliegtuigen meer zagen dan de mensen op het water. DE RADIO „Wy hoorden Zondagavond de radio' vertelde ons een inwoner van Seroos kerke, „maar wy hoorden niets over Schouwen en dachten dat men ons ver geten had of dat men het by ons niet zo erg vond. Het ergste was, dat wy niet konden laten weten hoe het by ons ge steld was". Ierseke is thans een van de centrale punten voor de hulpverlening in Zeeland. Het is vrijwel het enige plaatsje, dat niet heeft geleden, al is practisch de gehele mosselcultuur verloren gegaan, wat op zichzelf al een schade van honderddui zenden is. De bewoners van Schouwen worden voor ec-n groot deel thans naar dit plaatsje vervoerd, waar ze opgevan gen worden, onderdak kunnen en g< gistreerd worden, waarna ze per boot naar Bergen op Zoom gaan. Daar staat de evacuatiedienst klaar om hen over te nemen en hen te distribueren over die gebieden, die daarvoor zyn aangewezen. Direct na aankomst in Bergen op Zoom worden de geëvacueerden naar een cen traal punt gebracht. Degenen, die op be zoek in Zeeland verrast werden en thans terugkeren naar hun woonplaatsen, worden onmiddellijk naar het station ge bracht, waar ze de trein naar hun haardsteden kunnen nemen. Op deze foto ziet men twee van de on-1 hulp te verle>ien. Het waren twee lange i ontroerd te hijken naar deze voertuigen qcveer zestig Amerikaanse amphibie-1 colonne's, waarin zich ook zware I met hun (onverstoorbare) Amerikaanse vaartuigen, die Dinsdag vanuit Duits-vrachtauto's bevonden, geladen met chauffeurs. De opname laat twee am- land door Limburg en Brabant tiaar de licht- en water-agregaten. Langs wegen I vhibie-vaartuigen zien op de Woenselse overstroomde gebieden reden om daar en straten stonden vele mensen stil en overwea te Eindhoven. (Foto „Visie") Gemeentebestuur organiseerde veelzijdige en hartelijke ontvangst in veemarkthallen (Van onze speckle verslaggever) 1 c' DEN BOSCH. 3 Febr. Vandaag is de Brabantse hoofdstad voor het eerst rechtstreeks geconfronteerd met de ellende die de watersnood-ramp over ons land heeft gebracht. Tegen het middaguur werd bekend dat in de loop van de middag 12 a 1400 évacué s uit Goeree-Overflakkee verwacht kon den worden. Terstond werden door het gemeentebestuur de nodige maatrege len genomen en reeds enkele uren la ter rolden de eerste bussen het terrein van de veemarkt op, waar een volle dig uitgeruste organisatie gereed stond om deze van huis en haard verdreven mensen op te wachten. Het gemeentebestuur had via de ra dio en per politie-vevsterker in de stad de bevolking nogmaals opgeroepen om plaatsruimte in hun woningen be schikbaar te stellen. Daaraan is op een yze gehoor gegeven die de Brabant se gastvrijheid van de Bossche bevol king alle eer aandoet. Uit alle rangen en standen verschenen ze op het stad huis om zich op te geven en de dames en heren van de secretarie kwamen handen te kort om te noteren. De hele middag en tot in de avond bleef deze stroom aanhouden. BEELD EN ELLENDE Toen we in het grote restaurant van de veemarkt kwamen, werden we plotsklaps geconfronteerd met de el lende die deze ramp heeft teweegge bracht. Daar zaten ouders met hun kinderen, soms nog hele kleine, bijeen met het schamele beetje van hun ma terieel bezit dat ze nog konden red den. Daar zaten mannen en vrouwen stil voor zich uit te staren, versuft door het verlies van al hun bezit en in zo veel gevallen ook van velen die hen dierbaar weren. Daar waren kin deren met de angst nog in hun ogen over alles wat ze hadden doorstaan. Velen van hen waren nog pas deze zelfde ochtend bevrijd van de dijk, waar ze vanaf Zondag heen waren ge vlucht om het vege lijf te redden. Twee, soms drie dagen waren ze daar blootgesteld geweest aan weer en wind en dat alles in het besef van alles ver loren te hebben aan het barre ele ment. Onder hen waren zieken, ge- brekkigen, ouden van dagen en hulp behoevenden in GOEDE ZORGEN We mogen echter met grote waar dering constateren dat het gemeente bestuur op alles gerekend had. De ernstige zieken werden terstond naar het ziekenhuis vervoerd, terwijl voor lichte patiënten medische verzorging aanwezig was. Verder was er voor al len koffie en broodjes, er waren so ciale werksters aanwezig, die zich met. de verzorging van de mensen belast ten en zeker niet het minst belang rijke er waren zowel katholieke als protestantse geestelijken, die in een eenvoudig praatje links en rechts, de mensen moed in trachten te spreken. Nadat de évacué's waren geregis treerd werd hen hun toekomstige ver blijfplaats meegedeeld en werden ze per bus daarheen vervoerd. Ondanks alle zorg en droefenis hoorden we van deze mensen niets dan uitingen van dankbaarheid over de hartelijke wijze waarop ze in Den Bosch ontvangen waren. Laten we hopen en vertrou wen dat deze dankbaarheid gerecht vaardigd zal blijven, zo lang deze éva cué's een beroep c-p de Bossche gast vrijheid moeten blijven doen. WERK ONDER HOOGSPANNING Een ander punt in de stad waar reeds enkele dagen onder hoogspan ning gewerkt wordt is het cantraal magazijn van het R. K. Huisvestings comité. Daar werden na een ruime toevloed van kleding en dekking in de eerste twee dagen, sinds gister avond niet minder dan honderd volge laden vrachtauto's verwerkt. De ge hele nacht is er doorgewerkt om deze goederen in ontvangst te nemen en te sorteren. Als men weet dat deze ge hele arbeid door slechts enkele dames en heren gebeurt dan is het duidelijk welk een reusachtige arbeid hier ver zet is. De goederen werden door het Ned. R. K. Huisvestingscomité verdeeld in samenwerking met het Provinciaal Opbouworgaan en de Provinciale Dienst Maatschappelijke zorg. Zo kon den vanuit Heusd&n twee schepen vol geladen vertrekken naar Bergen op Zoom, vanuit Dn Bosch een schip naar Brouwershaven terwijl steeds weer achtereen vrachtauto's vertrekken naar het getroffen gebied. Nog ligt het magazijn aan de Hekellaan meters hoog gevuld, maar we hopen dat de stroom zal blijven aanhouden want de nood is ontzettend. Vanmorgen was op het bureau van het R.K. Huisvestingscomité bezoek ontvangen van een missie van de Se- cours Catholique uit Frankrijk. Deze vertegenwoordiging bood aan de op name van een aantal kinderen uit de getroffen gebieden en verder hulp in iedere gewenste vorm. (Eigen correspondentie) LONDEN, 2 Febr. Nederland en Enge land, geallieerden in oorlog en vrede, rou wen over het nog niet bekende aantal slachtoffers in hun beide getroffen gebie den. Engelsen en Nederlanders .verbonden door dit gemeenschappelijk leed, ondervin den thans, dat hun vriendschap op een sterkere grondslag steunt, dan op de poli tieke en economische belangen. Toen de kokende zee van beide landen dijken en duinen wegspoelde en golven van vluch tende mensen het moesten afleggen voor de snellere golven van een zondvloed en Engeland zowel als Nederland de handen vol had om in eigen land te redden wat te redden viel, volgde Engeland op het zelfde ogenblik de zware strijd van Nederland en bood het terstond te helpen met tien heli copters. Deze daad in eigen grote nood bewijst hoe werkelijk de vriendschap is tussen Britten en Nederlanders. Sedert Zaterdagavond Avorstelde Engeland zelf achter een kustlijn van vier honderd kilometer, welke op vele plaatsen was bezweken, tegen een binnendringende zee, gelijk het vier honderd ja ren niet meer gekend had Vanaf de Humber tot bezuiden de Theems en tot diep in het land, zocht men naar drenkelingen, in het holst van de nacht en onder een ijzige zware storm, die met woning en al waren weggespoeld; vocht men om tienduizenden, die op daken of vlotten zaten, te evacueren. Het zal geruime tijd duren alvorens ook ln Engeland de balans kan worden opgemaakt van de zakelijke schade. Er zullen dagen overheen gaan alvorens het juiste getal doden is bekend en er zullen jaren mee gemoeid zijn, om het materiele leed te herstellen. EILAND VERDWEEN De uitzonderlijke hoge zee liep op vele plaat- sen gewoon over de dijken. Het eiland Canwey in de monding van de Theems verdween totaal onder de golven. Hoeveel mensen er verdronken weet men nog niet. Schepen werden tot wrak ken gebeukt, een vuurtoren spoelde weg, een onderzeeër zonk en zeepieren verdwenen. Min stens 25 schepen verkeerden in hoge nood en een Nederlandse tanker verging. Op het onderstro- mende land werden caravans en noqdwoningen vooruitgespoeld en verdronk een enorme stapel vee. Er werden kinderen geboren in de paniek en er stierven kinderen aan de hals hunner moeder Drie uren hield een moeder, met een zuigeling op haar linkerarm, zich met de andere arm han gende aan de nokbalk van een huis tot zij het niet meer uithield en met haar kind verdronk. DRAMA'S Dertig kinderen stonden op het altaar van de kerk te Lowestoft, terwijl de koster tot zijn len denen in het water het harmonium trapte om de kinderen te kalmeren. Vanaf daken en uit bomen werd er gebeden, maar de golven sloegen sommi gen de woorden van de psalm uit de mond. Van het eiland Foulness, met zijn 250 inwoners, heeft men tot heden taal noch teken gehoord. De elec- trische treinen van Londen naar het Zuiden kunnen niet ryden, en talrijke spoorbanen ten Noord-Oosten van Londen spoelden weg. De bad plaats Yaywick verdween in de zee en vele an dere badplaatsen deelden gedeeltelijk hetzelfde lot. De zestiende eeuwse zeedijk bij Coryton aan de Theems, destijds door Nederlanders aangelegd, brak op veertien plaatsen. De zee stormde de Theems binnen tot voorbij Londen en bracht enorme vernieling in de dokken en het Oosten van de stad. Een vloot van kleine schepen en bootjes, welke deed denken aan de uittocht van Duinkerken, was en is in de weer om mensen te evacueren. Slechts per toeval vond men tot nu toe lijken van verdronken mensen. Naar verdronkenen in hui zen en verborgen plaatsen had men Maandag nog niet kunnen zoeken. Toen bedroeg het doden cijfer 305, waarin 128 slachtoffers begrepen zijn van de veerboot Princes Victoria, die reeds Za terdag verging ,toen de grote vloed in de Ierse zee onderweg was naar ons geteisterde vader land. Maandagmiddag werd uit de gezamenlijke Nederlandse verenigingen in Londen een comité gevormd onder voorzitterschap van ambassadeur Stikker ten einde financiële hulp te bieden aan de slachtoffers in Nederland. Hoewel de Engelse pers haar kolommen nodig heeft voor de tragedie van haar eigen volk, wijdt zij uitvoerig haar aan dacht aan Nederland, en spreekt zij zonder uit zondering in haar hoofdartikelen haar medeleven uit met het broederland dat zijn roem maar ook zijn grote leed te danken heeft aan het machtige water. Burgemeester met vijftig mannen bleef achter DEN HAAG, 3 Febr. De stroom van vluchtelingen wordt in tal van plaat sen opgevangen. Huiverig, moe, nat en hongerig komen de évacué's aan. Zij bezitten niets dan datgene wat ze bij zich hebben, en dat is niet veel. Een knaapje, dat te Delft aankwam, klem de stevig in zijn handjes een houten paardje. Hij wilde het stuk speelgoed niet missen. Na wat gegeten te heb ben werd de jongen naar bed ge bracht, het paardje nog steeds in zijn handjes. Hij had geen woord gespro ken en heftig „neen" geschud toen men hem vroeg zijn speelgoed-dier eventjes neer te leggen. De ouders van het knaapje verdronken in Zee land. Aanvankelijk zouden 500 mensen naar Delft worden gedirigeerd, doch in de afgelopen nacht ontving de loco burgemeester het verzoek op te geven, hoeveel evacué'e Delft kan herbergen. In allerijl zijn voorzieningen getrof fen, waarna aan het hoofd-evacuatie- bureau te Rotterdam is medegedeeld, dat Delft '2000 vluchtelingen kan on derbrengen. Na oen uitlooptijd zelfs 2500. Vanmiddag zijn al 200 vluchte lingen uit Goere en Overflakkee ge arriveerd. In Rotterdam is de drukte in en om het ontvangstcentrum gevestigd in de Ahoy-hal, enorm. Vrijwilligers uit alle lagen van de bevolking en van alle gezindten staan dag en nacht klaar om de vluchtelingen de behulpzame hand te bieden. Direct na aankomst is er warm eten voor hen en de Ahoy- hal verschaft kleding uit de grote voorraad. De hal is gevuld met. veldbedden, die ten dele in gebruik zyn en ten de le staan te wachten op de évacué's, die binnenkomen. Hier en daar staat een kinderledikantje, er. een kinderwagen bij de luttele bezittingen, die meege nomen zijn. Zeven vrouwen zijn naar Rotterdamse ziekenhuizen vervoerd, waar zij het leven aan een nieuwe we reldburger schonken. In de gemeente Stavenisse wonen 1700 mensen, zo vertelde ons J. Leune, 2e ambtenaar ter secretarie in Stave nisse. Hij is een van de ongeveer 470 vluchtelingen, die Dinsdagmiddag met het kustvaartuig „Crescendo" uit Sta venisse in Rotterdam aankwamen. De burgemeester is met een vijftigtal mannen achtergebleven en andere be woners hebben hun toevlucht in Tho- len en Ierseke gezocht Met vissers boten ontvluchtten weer anderen Sta venisse, vertelde ens deze ambtenaar, die tenslotte zei, dat er onzekerheid bestaat over het lot van twee a drie honderd mensen uit deze plaats. De aankomst vsn deze mensen te Rotterdam was een triest schouwspel. Een vrouw op krukken, een oud moe dertje met een Zeeuwse witte muts, oude mannen, jonge mannen en vrou wen, kinderen en zuigelingen. Sommi gen hadden moeite overeind te blyven en moesten gesteund worden toen voetje voor voetje het schip verlieten. De Jaarbeurs te Utrecht heeft een aantal hallen op het Croeselaanterrein beschikbaar gesteld, waar ruimte is voor 40.000 mensen. Stroo en bedde goed zijn voldoende aanwezig, terwijl ook de gemeentelijke centrale keuken is ingeschakeld. Een schip met 29 évacué's onder wie drie zieken, is op weg naar Dordrecht. Het zal daar vermoedelijk morgen om twaalf uur aankomen. DROEVE LAST Het was een droeve last, waarmee de Stellendam de haven van Scheveningen binnenvoer. Twee en twintig personen, onder wie zes kinderen, had schipper Pieter van Es uit Stellendam in de piek van zijn schip, een ongewone lading voor een 30 tons botter uit het vriendelijke 2000 inwoners tellende plaatsje op de dam tussen Goeree en Overflakkee. Met de angst nog in de ogen, met slechts een in de haast gegrepen jas aan, op klom pen en pantoffels, kropen de mensen uit het luikje van het vooronder, waarna gastvrije handen zich direct over hen ontfermden. „Een goede honderd mensen uit Stellendam zijn nog zoek" zo vertelde de schipper ons, „van wie er zeker zestig dood zijn. We zijn volkomen door het wa ter overvallen, want aan de mogelijkheid an een dijkdoorbraak had geen van ons edacht. Met mijn hele familie, mijn 65- jarige ouders en mijn drie kinderen in cluis, zijn we in mijn bootje gevlucht, waar we tot vanmiddag in hebben geze ten. Maar gelukkig zakt 't water weer." KARDINAAL FELTIN STELT VOOR: Onderdak voor drie duizend Nederlandse kinderen PARIJS, 3 Febr. Kardinaal Feltin, de aartebisschop van Parijs, heeft aan- jeboden drieduizend dakloze Neder landse kinderen in Frankrijk onderko men te verschaffen met hulp van ka tholieke instellingen tot verlenen van hulp. Dit aanbod werd gedaan in een aan kardinaal De Jong, aartsbisschop van Utrecht gezonden telegram, waar- kardinaal Feltin zijn deelneming betuigde naar aanleiding vart de ramp. De burgemeester van Milaan, Fer rari, heeft voorgesteld honderd Ne derlandse kinderen, die hun ouders hebben verloren of door de waters nood dakloos zijn geworden onder te brengen in een in Italië aan zee ge legen kamp. Een dergelijk aanbod kwam nog uit o.m. Duitsland en De nemarken.

Krantenbank Zeeland

Watersnood documentatie 1953 - kranten | 1953 | | pagina 3