GRIEP
's-Gravendeel bracht zware tol aan
het water
Uit een vliegtuig zagen wij onder ons
de ganse grauwe ellende
Overal beeld van troosteloze
ellende
Dinsdag 3 Februari 1953
Pagina 6
Een nacht als het laatste oordeel"
Droeve stoet van door smart
verstilde mensen
(Vaa een onzer speciale verslaggevers).
's Gravendeel heeft van alle Zuid-Hollandse gemeenten, wat het aantal
slachtoffers betreft, wel de zwaarste tol betaald. Gisterochtend zijn wij er
na een moeizame tocht in geslaagd het bijkans geheel door het water ver
zwolgen 's Gravendeel te bereiken. Een moeizame tocht, omdat de smalle
wegen er heen vrijwel geheel versperd waren door schier eindeloze kolonnes
vrachtwagens, militaire auto's en Rode Kruis ambulances. Het niet al te
grote veer kon heel moeilijk de toevloed van mensen, dieren en auto's
verwerken. Onafgebroken voer de pont over de Dordtse Kil, die practisch
weer zijn normale stand heeft bereikt. Allen, die de'een of andere functie
bij dit toch nog zo gebrekkige vervoermiddel hadden, deden het uiterste
om geen ogenblik van stagnatie te doen optreden. En het was nodig, dat
de in nood verkerenden, die letterlijk het water tot aan hun lippen hebbe;.
zien stijgen, uit het geteisterde plaatsje werden weggevoerd.
doorgestane ellende één. Nu de red
ding was gekomen, wilden de bewo
ners zich niet meer laten scheiden en
de soldaten, Rode Kruis-helpsters en
de vele particulieien, die zich bij het
reddingswerk op zulk een prijzens
waardige wijze van hun lang niet ge
makkelijke tèak hebben gekweten,
toonden hiervoor begrip. Met toege
snoerde keel hadden zij de evacuatie
van dit dorp aanschouwd.
Meer dan zestig mensen, aldus de
officiële lezing, hebben in 's Graven
deel het leven verloren. Materieel zal
men veel kunnen vergoeden en ge
zien het aantal vrijwilligers en de ge
zonden hulpmiddelen, .twijfelen wij er
niet aan of men zal hierin slagen.
Maar machteloos staat men tegen
over het leed, ontstaan door het ver
lies van een dierbare dezer mensen.
Voor wie de nacht zich heeft gepresen
teerd als „het laatste oordeel",
Niet te tellen zijn de paarden, koeien
en varkens, die een prooi var. de wa
tergolf werden. De lange stoet dieren
die gered konden worden en slechts
•met de kop boven water bijna twee
etmalen hebben gestaan, vormden,
naast de schare vluchtelingen, een in
en in droevig beeld.
Verschrikkingen van
niet te schatten
omvang
Van drie uur af in de nacht van
Zondag op Maandag hebben zij de
koude en het geweld der elementen
moeten trotseren. Op de daken van
hun behuizingen hebben bij de komst
van vaartuigen moeten afwachten en
als er ooit gesproken kan. worden van
verdriet, dat de mens in een volkomen
apathische toestand kan brengen, dan
was dit bij deze ongelukkigen, die
met dekens ora twee nachten onder
niet meer menselijke omstandigheden
hebben zitten wachten.
De starre gezichten der mannen en
vrouwen, waarin de ogen brandden
door het tekort aan slaap, droegen
duidelijk de sporen van de doorge
stane ellende. Kinderen, zieken en
ouden van dagen, zij in het bijzonder,
vormden het toonbeeld van mense
lijk verdriet. Van enige reactie, toen
zij uit de boten op de vaste wal stap
ten, was bij deze mensen bijna geen
sprake meer. Niemand huilde er van
blijdschap, omdat er toch nog hulp
was komen opdagen en zulks omdat
deze ongelukkigen volkomen uitge
weend waren en in volledige overgave
en berusting wachtten op de nieuwe
fase in hun leven, die op dat ogen
blik begon.
Moeten wij nog zeggen, dat het ont
haal en de verzorging allerhartelijkst
en liefderijk waren? Een ieder, die
deze ongelukkigen groep bij groep zag
arriveren, kon zelf zijn ontroering
nauwelijks verbergen. Het enige
wat men kon zeggen tot degenen, die
have en goed, dikwijls moeizaam ver
kregen, na een leven van hard wer
ken, verleren, was: God zij dank, gij
zijt gered.
Maar ook dat gaf geen merkbare
reactie. Daarvoor heeft men te Veel
familieleden, buren en kennissen voor
zijn' ogen zien verdrinken om over
eigen'' lijfsbehoud nog met vreugde
vervuld te kunnen zijn. De enkele, die
nog de moed had om iets uit die vrese
lijke nacht te vertellen, toen het water
in tomeloze vaart de polder instroom
de, kon dit slechts doen in monotone
klanken, maar het beeld, dat er uit
was te vormen, was er een van ver
schrikkingen van niet te schatten om
vang.
Vrouw zag man en twee
kinderen verdrinken
Een vader, die twee van zijn kin
deren zag wegdrijven, sprong hen na,
maar de stroom was te krachtig en
de verraderlijke draaikolken waren zo
sterk, dat de mens hiertegen niet was
opgewassen. Voor haar ogen zag de
wanhopige vrouw haar man en haar
twee kinderen verdrinken. Met moeite
hebben buren haar weten te verhin
deren hen in deze gewisse dood te
volgen.
Huizen werden ondermijnd en stort
ten ineen, alle bewoners, die zich hier
tegen het watergeweld veilig waan
den, bedelvend onder brekende mu
ren en vallende balken. Gezinnen
werden uit elkaar gerukt en wel zo
snel, dat pas tegen het ochtendgloren,
toen de storm nog maar steeds over de
grauwe wateren loeide, de achterge
blevenen beseften, welk een zware en
niet te herstellen slag hen had ge
troffen.
Niet in woorden te
bréngen leed
Wij weten het, dat wat zich in
's Gravendeel heeft afgespeeld,
ook in andere plaatsen in de door
de watersnood geteisterde streken
is gebeurd, maar hier werden wij
geconfronteerd op de ochtend van
de dag, waarop de storm was gaan
liggen in schrijnend contrast
een koesterend zonnetje, dat aan
het landschap een mild aanzien
gaf, met een niet in woorden te
brengen leed.
's Gravendeel voelt zich door de
uitgegeven. Wanneer verwacht wordt,
dat de vloedstanden nog veel hoger
worden en boven een voor iedere groen
nader omschreven peil zullen kunnen
komen, wordt een waarschuwing vooi
gevaarlijk hoog water uitgegeven.-Plaat
selijk worden na ontvangst van deze be
richten zekere maatregelen genomen: een
waarschuwing voor flink hoog w;
werd Zaterdagochtend om 31.00 uur uit
gegeven. toen duidelijk werd. dat reeds
op die middag de vloedstand waar
schijnlijk de grens van flink hoog water
zou overschrijden onder invloed van eer
diepe stormdepressie bij Schotland. Ir
de loop van Zaterdag bleek, dat het ge
bied met zware stormen zich over vrij
wel het' gehele Noordzeegebied z-.u uit
breiden, waarbij zeer grote windkrachten
zouden op'reden.
Voorts mocht verwacht worden, dat de
storm geruime tijd zou aanhouden. Di
rect na het hoog water van Zaterdag
middag werd daarom een nieuwe waar
schuwing. ditmaal voor gevaarlijk hoog
water uitgegeven, om de ernst van de
tuatie te onderstrepen.
Texel: twee doden,
vier gewonden
Situatie meester
Om vijf uur gistermiddag werd uit
betrouwbare bron medegedeeld, dat op
Texel tot nu toe twee lijken zijn ge
borgen, te weten van de 56-jarige
smid R. IJska uit De Waal en de 36-
jarige melkhandelaar D. Kuip uit De
Koog. Nog vier personen zijn door
familie als vermist opgegeven. De
kans, dat zij levend zullen worden
teruggevonden, wordt klein geacht.
Tot - dusverre zijn geen aangiften
over verloren vee gedaan. Men heeft
de indruk de situatie meester te kun
nen blijven. Gisterochtend zijn 185
D.U.W.-arbeiders en vijftig mariniers
uit Den Helder'naar het eiland geko
men om bij het werk aan de dijk be
hulpzaam te zijn.
„Gevaarlijk hoog water" werd
Zaterdag aangekondigd
Waarschnwingsdienst van het K.N.M.I.
Buitengewoon zware stormvloeden
behoren gelukkig tot zeer zeldzame
verschijnselen langs onze kusten. De
laatste stormvloed, die grote schade
aanrichtte, trad 13 en 14 Jan. 1916
op. Hierna werd de stormvloed
waarschuwingsdienst in het leven
geroepen, met de bedoeling te waar
schuwen als gevaarlijke hoogwater
standen langs de Noordzeekust ver
wacht konden worden.
Dit werk werd in handen gelegd van
het K.N.M.I, te De Bilt, dat bij dreigend
hoog water telegrafisch de betrokken in
stanties waarschuwt en de waarschuwin
gen ook per radio bekend maakt. De
stormvloed-waarschuwingsdienst behoeft
slechts zelden in wérking te treden. En
kele malen per jaar kan speciaal bij
Noordwester stormen het water van de
Noordzee echter zo ver worden opge
stuwd en de riviermonden binnendrin
gen,. dat de daar gelegen plaatsen over
last van het water ondervinden. Indien
verwacht wordt, dat de waterstand in
de verschillende gebieden bepaalde vast
gestelde grenzen zal overschrijden, wordt
een waarschuwing voor flink hoog water
VLUCHT BOVEN VERDRONKEN LAND
Hoe het verjaagde water wraak nam
(Van onze speciale verslaggever)
Het verjaagde water heeft wraak genomen. Midden in een orkaannacht is
het brullénd teruggekomen en heeft het opnieuw bezit genomen van de ge
bieden, waar het door zwoegende, onverzettelijke Nederlanders was uitge
jaagd in een strijd op leven en dood. Zonder zich te storen aan alle overwin
ningsvreugde van zijn tegenstanders, heeft het zijn monsterachtige onbe
rekenbaarheid getoond en opnieuw dood en ellende gebracht aan een groot-
deel van ons land. De mens is teruggedrongen in zijn positie van nietige
speelbal der elementen en in de overstroomde gebieden van Zuid-Holland,
Zeeland en Noord-Brabant klinkt momenteel alleen 't lugubere zege-rumoer
van Hollands erfvijand.
Van een vliegtuig uit hebben wij het resultaat van de overstromingen ge
zien en ergens hoog in de lucht boven die ontzettende watermassa's hebben
wij eens te meer begrepen hoe betrekkelijk tenslotte al onze zegepralen zijn.
Diep onder de indruk van al die intens-tragische gebeurtenissen, die zich in
zo betrekkelijk korte tijd over de gebieden beneden ons hadden voltrokken,
hebben wij omlaag gestaard.
Zwaar geteisterd
Noord-Beveland
Wie de Noordzeekust van boven af
beziet, krijgt de indruk dat er een
enorme bulldozer aan het werk is ge
weest, die precies langs een liniaal van
Noord naar Zuid een geweldige hap
duinen uit onze natuurlijke zeewering
heeft weggevreten. Nu lijkt de zee een
rustig, onschuldig diertje, dat vriende
lijk ook eens een kijkje komt nemen
naar de verwoestingen, die zijn aange
richt. Maar het is dat zelfde 'onschul-
dig-ruisende wezen, dat zich enkele
dagen geleden als een vraatzuchtig
monster op die duinen heeft geworpen;
dat uit de oorlog overgebleven bunkers
die te zwaar waren gebouwd om zo
maar even te slopen als kaarten
huisjes in elkaar heeft doen storten,
stukken beton en basaltkeien heeft
weggezogen, alsof het dingen zonder
enig soortelijk gewicht waren, en ter
loops enkele schepen bij Schevenin-
gen en Terheyden op het strand
heeft gezet alsof het lucifersdoosjes
waren. Maar dat is allemaal nog maar
een kleinigheid, vergeleken bij het
geen ten Zuiden van de Waterweg te
zien is! Goed, de schade aan de kust
is enorm en wie de slag hier heeft moe
ten opvangen, zal er zeker evenzeer
door zijn geschokt als alle andere
slachtoffers, waar dan ook. Maar het is
niet weg te cijferen, dat de grote klap
pen nog grotere klappen elders
zijn gevallen'. Daarvoor zijn reeds
Voorne en Goeree de zichtbare bewij
zen. Plaatsen waar eens mensen woon
den en gelukkig waren, velden waar
vruchtbare gewassen dp grond uit
schoten en weilanden, waarin koeien
Vaak gaan de dijken vóór
de mensen
Wat moet men grijpen uit dit diép tra
gisch gebeuren? Men weet het niet, de
Indrukken zijn veel en vrijwel alle in-
droevig. Mag ik- enkele beelden in mijn
herinnering terugroepen, dan zie ik er
gens bjj de Moerdijk een man en een
vrouw met twee kleine kinderen, gehol
pen door twee militairen, in een boot op
het water zwalken.
Een paard staat nog net met zijn kop
boven water van zijn stal uit naar bui
ten te kijken. Een boerenknecht waadt
tot zijn borst door het water om de tou
wen, waarmee het vee in de stallen is
vastgebonden, los te snijden. Hij rukt aan
de halsters van de dieren, doch onwrik
baar blijven ze staan, onwillig om twin
tig meter door het water te waden en
de veilige wal te bereiken. Te Fijnaart
wordt een gebroken oude man een Rode
Kruispost binnengebracht en snikkend
vertelt hij. hoe zijn vrouw in de nacht
van het dak is gegleden en in het kol
kende water is verdwenen. Een lid van
de commandotroepen uit Roosendaal kan
de dringende bede van een hoofdinge-'
land niet weerstaan en zwemt met een
touw om zi.in middel naar een honderd
meter verder gelegen boerderij, waar de
vrouw van de ingeland en diens twee
kinderen op de bovenverdieping zijn sa
mengedrongen. Hij brengt een verbin
ding tot stand en weet, behalve dit ge
zin ook de buren te redden. In een hoog
verhitte bunker te Roosendaal staan
dampende commando's hun kleren droog
te stomen:
Dierenleed
Zojuist zijn ze doornat uit het water
gebied teruggekeerd en hun enige wens
is, om zo spoedig mogelijk met droge
plunje weer terug te keren.
Ergens op een droog stuk land
staan honderden stuks loeiend vee
met volle uiters. Zij zijn voorlopig
gered, maar vele zijn zwaar ziek en
zullen binnenkort aan longontste
king sterven. Ieder roept om boten,
maar men ziet er slechts weinig.
En een ieder vloekt en klaagt, waarom
er nu juist op dit punt geen vaartuigen
zijn die de hulpeloze slachtoffers, die
daar ginds uit de bovenverdiepingen met
handdoeken zwaaien, kunnen redden. En
komt er dan eindelijk een boot. dan kan
men vrijwel niet tegen de nog steeds
hard waaiende wind oproeien en telkens
wordt de schuit weer teruggeslagen.
Demonstratie van
menselijke onmacht
De- buitenboord motoren kan men de
eerste tientallen meters vaak niet ge
bruiken. doordat ze vastslaan in de bo
dem. Het is telkens weer een demon
stratie van menselijke 'onmacht tegen de
kracht van de elementen, die daar rond
de Moerdijk en rond Willemstad nog
steeds hoogtij vieren. Stormvlagen jagen
de natte sneeuwbuien over het -geteis
terde land. waar nog steeds slachtoffers
vallen en satanisch loert soms het bleke
gelaat van de zon door de wolkenflar
den. Mensen worstelen voor hun leven,
elke minuut van deze vreselijke dagen
en het is de tragiek, dat vaak eerder de
dijken dicht moeten of nieuwe door
braken moeten worden voorkomen, voor
dat men zich kan bekommeren om het
lot van de duizenden, die met angst om
het hart wachten op een roeiboot, die
hen naar de veiligheid daar heel in de
verte kan brengen.
De. grote Ahoy-hal te Rotterdam is
in gereedheid gebracht voor de
ontvangst van de getroffenen uit
de overstroomde gebieden, die in
groten getale Rotterdam binnen
komen. Enorme hoeveelheden
voedsel, kleding, bedden en andere
goederen zijn in deze hal onderge
bracht, ter leniging van de eerste
nood van de' slachtoffers. De bin
nenkomenden worden er liefderijk
verzorgd, door U.V.V.-sters,
padvinders en -sters.
ADVERTENTIE.
Steunt het NAT.
RAMPENFONDS
DEN HAAG - GIRO 9575
Adv. aangeboden door fabrikanten van
LEKASIN en TONICUM NOURY
Een gezin uit Slikkerveer, vader,
moeder en twee baby's wacht in de
Ahoy-hal om te worden
ingeschreven.
rustig grazend rondliepen, zijn plotse
ling herschapen in grote meren, waar
hier en daar een groepje bomen of een
boerenschuur uit oprijst. En waar de
wegen iets hoger liggen, zodat zij niet
helemaal door het water overspoeld
werden, liggen nu lange, vettig-grijze
glibberbanen, zo nu en dan onderbro
ken op plaatsen, waar het water een
heel stuk van de dijk domweg opzij
heeft gedrukt. Het is een triest gezicht
het angstig bijeengedreven vee op de
stukken intact gebleven dijk te zien
staan, zielig gelaten hun verder lot af
wachtend.
Nog steeds mensen in nood...
Er ging een schok van ontroering
door de opvarenden van ons kleine
vliegtuig toen wij mensen zagen. Men
sen, die eindelijk na lange uren ang
stig wachten een rubberboot die
door vliegtuigen van luchtmacht, ma
rine en KLM in grote hoeveelheden
worden „gedropt" boven de rampge
bieden hadden kunnen bemachtigen,
en nu, met vrijwel niets anders dan de
herinnering aan een angstwekkend
avontuur, als een klont ellende langs
de daken van wat eens hun huizen
waren, voeren.
Op weg naar een plaats, vanwaar
men hen zou kunnen vervoeren naar
een warm bed en een beetje rust.
Want Noord-Beveland, hun kleine
stukje vaderland, is verdronken. Dit
eiland is inderdaad wel een van de
ergst getroffen gebieden. Het is één
grote watermassa, waar boven uit de
daken steken als om aan te geven, dat
hier toch heus mensen hebben ge
woond. Mensen, die rfu in motorsloe
pen en in de kleine felgele rubberboten
worden geëvacueerd, en een laatste,
moedeloze blik werpen op een klein
kerkje, dat iets hoger is gebouwd en
daarom nu als een dwaas achterblijf-
sel van een vroegere tijd boven de
grauwe golven uitsteekt.
Hier en daar ligt nog een stuk dijk
boven water uit. En wie een bijzonder
goed voorstellingsvermogen bezit, zou
zich wellicht de omtrekken van dit
kleine Zeeuwse stukje grond voor de
geest kunnen toveren. Maar wie daar
over niet beschikt, komt niet verder
dan tot een ruwe schets, die nooit klaar
komt omdat men tenslotte niet meer
weet naar welke kant van de rode
daken men nu het verdere verloop van
de dijk moet denken
Noord-Beveland is ondergegaan in
deze gigantische slag, waarin het wa
ter voor de zoveelste maal weer eens
overwinnaar is geweest.
Walcherennauwelijks
hersteld.
Op Walcheren, nauwelijks hersteld
van de zware oorlogswonden, heeft
men de oude vijand wel zeer spoedig
teruggezien. Een deel van Zeelands
tuin is opnieuw een prooi van de gol
ven geworden. Toch was het hier, dat
wij ook een symbool van de onverzet-
telijkneid van de geeuwen hebben ge
zien. Op dat stuk van het eiland, dat
gespaard is gebléven voor deze ramp,
draaiden de molens alsof er niets aan
de hand was, en de kinderen op het
pleintje van een dorpsschool juichten
ons vrolijk toe toen wij laag een cir
keltje draaiden boven dit stukje nor
maal leven in deze poel van ellende.
En in de vrolijke armzwaaien en de
juichkreten van deze kleine Zeeuwen
lag toch iets besloten van het aloude
„luctor et emergo". Zo goed als dat in
Vlissingen te zien was, waar in alle
straten volop werd gewerkt om hulp
aan het andere deel van het eiland te
verlenen.
Over de Westerscheide vliegend
heeft men twee rampgebieden, links
en rechts, van zich. Rechts het gebied
van Zeeuws-Vlaanderen, voorbij Ter-
neuzen, dat zelf een vrij droge indruk
maakt, maar waaromheen de polders
alle,vol zijn gelopen. Overstekend naar
Zuid-Beveland krijgt men weer dat
zelfde gevoel hoe het mogelijk is, dat
het rustige v/ater daar beneden zulke
vreselijke verwoestingen heeft kun
nen aanrichten. Maar een enorm gat
in de zeedijk tussen .Ellewoutsdijk en
Baarland, en een door dat 'gat ergens
midden in de (overstroomde) polder
geworpen veerboot liggen daar als be
wijzen.
Waar eens de trein reed, die Wal
cheren en Zuid-Beveland met de rest
van Nederland verbond, bewegen zich
nu. kleine, taaie „ducks" met hulpmid
delen voor de getroffenen. Van spoor
wegvervoer zal voorlopig geen sprake
kunnen zijn, want al zou het water
morgen verdwenen zijn dan nog zou
het lange tijd duren voor de schade aan
de onderspoelde spoordijk is hersteld.
Mensen wachten op hun
redding
Het is moeilijk op een tocht als deze
nog te geloven in het „ik worstel en
kom boven". Waar men ziet is water:
Zuid-Beveland, Schouwen en Duive-
land, Tholen. En overal datzelfde tries
te beeld van verloren gegane bezittin
gen, van vee op dijken, en helaas van
ook nog steeds mensen op droge stuk
ken, in angstige afwachting van hun
redding!
Soms heeft het water al iets van zijn
geheimen prijs gegeven en is het al
weer zover gezakt, dat een vernietigd
huis te zien komt, of een aantal ver
dronken dieren.
In het Zuid-West-Brabantse land
zoekt men ook tevergeefs naar herken
ningspunten. De kaa-t geeft aan welke
namen men aan een aantal als in
panische schrik bijeengevluchte
rode daken moet geven, maar dat is
vaak alles. En hetzelfde beeld blijft het
landschap beheersen, Overflakkee, de
Hoekse Waard, Beyerland, ergens staat
een schoolgebouw, waar nog honder
den vluchtelingen op hun redding
wachten, de hemel prijzend voor het
feit, dat zij voorlopig geborgen zijn,
maar niet eerder gerust vóór zij werke
lijk vaste grond onder de voeten zul
len hebben
Eindelijk tveer normaal leven
Het is bijna een verademing als Per
nis, en daarachter Vlaardingen, zicht
baar worden. Het zonnetje geeft alles
beneden een extra fleur en daardoor
lijkt het een paradijs na alle beklem
mende narigheid, die men zo juist heeft
gezien. En toch is ook dit niets anders
dan het normale leven dat ook zij, die
thans alles verloren hebben, nog op
redding wachten of ergens in rubber
bootjes zwalken, tot voor enkele dagen
hebben gekend.
„Hoe krijgen ze dat water er ooit
weer uit?" Het nuchtere Hollandse
verstand, dat zich door deze ellende
hoogstens even laat beïnvloeden, en nu
al weer aan het plannen maken is,
fluistert ons in, dat het zeker gebeuren
zal. Wij twijfelen er niet aan: het water
zal ook al is het nu nog heer en
meester opnieuw verjaagd worden.
Weer zullen mensenhanden dijken
dichten, polders droogmaken en ver
woestingen herstellen. Maar bij de
rampzalige geschiedenissen, die de Hol
landse vaders geslacht na geslacht aan
hun kinderen zullen vertellen om hen
te waarschuwen voor het water die
onberekenbare, nooit te vertrouwen
medespeler zal een nieuwe, ver
schrikkelijke, gebeurtenis ,op de eerste
plaats komen: de overstroming van
Februari 1958!
Voorkom besmetting 1
Neem Monties, het nieuw»
„Iwe.rmldd.l. D.»
Infecterende mond- .r
tabletten h"'!"'"
«Idoer.de en bovendlo"
aangenaam van smaak.
Noem tlJdUff
Oproep Gen. Synode
Ned. Herv. kerk
Het moderamen (dagelijks bestuur)
van de Nederlands Hervormde kerk,
in deze handelend namens de Gene
rale Synode deelt het volgende mede:
1. 't Moderamen steunt met alle kracht
de oproep tot medewerking aan de
nationale inzamelingen, welke oproep
mede in zijn naam gedaan is door de
Oecumenische Raad van kerken in
Nederland.
2. Het moderamen heeft met grote
instemming begroet het initiatief van
de Diaconale raad van de Nederlands
Hervormde kerk om sociale werksters
en andere hulp via haar provincies ter
beschikking te stellen.
3. Het moderamen heeft het voor-
nemep de gemeente op te wekken in
de morgengodsdienstoefening van aan
staande Zondag 8 Februari te komen
tot bijzondere verootmoediging, gebed
en offer.
4. Dinsdagochtend 3 Februari zal
door het moderamen overleg gepleegd
worden met de vertegenwoordigers van
verschillende andere kerkgenootschap
pen, die alle de uitnodiging hebben
aanvaard.
5. Waar in evacuatie-gebieden de
geestelijke hulp te kort schiet door
gebrek aan predikanten stelle men zich
in verbinding met ds M. D. Gijsman,
telefoon K 1700 - 116306. Predikanten,
die voor deze bijstand beschikbaar zijn,
gelieven zich daar te melden.