Machteloze blik ellende op een zee van feil EBHP DR.EES kondigt krachtige hulp van regering aan Watersnood Twee verscheurde provincies smeken om redding Mêv m De goede buur China Een vraag ft? air-wick neemt die rooklucht weg "TT VRIJE VOLK DINSDAG 3 FEBRUARI 1953 PAGINA 2 Het Is een zeldzame gebeurtenis, dat springvloed en storm tegelijker tijd op onze kust aanlopen. Een springvloed alleen is een bekend verschijnsel Onze waterkering is er op berekend. Een razende storm richt schade aan en kan ergens een zwakke plek vinden, waar een dijk bezwijkt. Maar een storm van ongekende kracht en een springvloed te zamen ontketenen een geweld, dat in de geschiedenis van ons water land slechts zeer zelden is voorgekomen. We moeten teruggaan tot 1825 om een ramp van vergelijkbare om vang te vinden. In dat jaar zijn rond 800 mensen door het water om gekomen. Het aantal slachtoffers van 1953 zal, naar wij mogen hopen, deze verschrikkelijke hoogte niet bereiken, maar het is indrukwekkend hoog en het juiste getal was op het ogenblik, waarop dit artikel werd geschreven, nog niet bekend. Toen de weerberichten van Vrijdag een regenfront aankondigden, dat Zaterdag ons land zou passeren, werd tevens gewaarschuwd voor zeer hoog water. Het regenfront passeerde, zoals voorspeld was. Achter het regenfront kwam de storm, onverwacht heftig. Het water werd opgestuwd tot een ongekende hoogte en het liep met de onweerstaan bare kracht van een orkaan op onze waterkeringen aan. De kokende massa's gingen over de dijken heen, zelfs over de Afsluitdijk, die op zeer hoge vloeden berekend is. Het grote aantal dijkdoorbraken wijst er op, dat op vele plaatsen overspoelend water het dijklichaam heeft doorweekt en weggevreten. Op tal van plaatsen zijn de bewoners van het land achter de dijken verrast door het water. Zij hadden op de dijk vertrouwd en er geen ogenblik aan gedacht, dat ook een sterke dijk bezwijkt als het water over de kruin slaat. Dat gebeurde immers nooit. Deze keer is het gebeurd. Er rijzen nu vanzelfsprekend vragen omtrent de toestand van de waterkeringen en de mogelijkheid om bij de aankondiging van zeer hoog water voorzorgsmaatregelen te nemen ter beveiliging van mensen en vee. Wellicht zal de regering heden in de Tweede Kamer enig licht op deze vragen hebben doen vallen. Voorlopig moeten wij, in afwachting van een antwoord, volstaan met vast te stellen, dat de elementen sterker zijn geweest dan wij En al onze aandacht behoort thans gericht te zijn op de leniging van de nood en het herstel van de schade op de kortst mogelijke termijn. Ons gehele volk heeft nu de plicht eensgezind te doen wat het kan om de landgenoten, die door de waterwolf verjaagd zijn van huis en haard, bij te staan. Het is een troostrijke gedachte, dat onmiddellijk de hulp is toegestroomd van alle kanten, spontaan en krachtig. De nood is groot. Bijna een gehele provincie en grote gebieden in andere pro vincies staan onder water. Er zal ontzaglijk veel gevergd worden van overheid en volk om de aangerichte verwoestingen te herstellen. Het moet voor ons allen een erezaak zijn dit herstel snel en volledig te vol tooien. Vorige week zijn in Jhdo-China verkiezingen voor de gemeenteraden gehouden. Gedetailleerde uitslagen zijn niet bekendgemaakt; er zijn trouwens geen nationale partijen in het onder Franse invloed staande gebied van Indo-China, waarvan men de aanhang in stad en platteland van de drie federale staten zou kunnen vergelijken. Maar aan de andere kant lijkt het toch ook wel alsof van Franse officiële zijde weinig gedaan is om de wereld zo uitvoerig mogelijk op de hoogte te stellen van de uitslag der raadsverkiezingen. Wij moeten het doen met de vage mededeling, dat ten plattelande meestal regeringsgezinde raadsleden gekozen zijn, terwijl in de steden en In het noorden vooral „attentistes", „afwachters", in de gemeenteraden zullen zetelen. In de stad Hanoi, voornaamste doel van de aanvallen der Viet Minh- opstandelingen in de noordelijke provincie Tonkin, behoren nu alle raadsleden op één na tot de groep der „attentistes". Zij zijn zowel anti-communist als anti-Bao Dai zij willen „afwachten". Het heeft er alle schijn van dat nog meer geïnteresseerde „atten tistes" de situatie in Indo-China beschouwen. Er zijn de laatste tijd verschillende betrouwbare mededelingen uit het Viet Minh-gebied van Indo-China gekomen, die erop wijzen dat ook de communistische regering in Peking ten aanzien van haar broeders In het zuiden een afwachtende houding aanneemt. Een vroegere financiële adviseur van Ho Tsji Minh. de man die In naam nog leider van de Viet Minh is doch in feite al sedert jaren door de „betere" communist Truong Tsjinh is overvleugeld, is naar Saigon gevlucht met interessante gegevens over de houding van de Chinezen in het conflict. Zijn belangrijkste onthulling was wel. dat de Chinezen duidelijk hebben gemaakt alleen dan rechtstreeks ten gunste van de Viet Minh te zullen interveniëren als Ho Tsji Minh met ondergang wordt be dreigd. Zolang Ho nog niet met de rug tegen de muur staat en daar ziet het thans zeker niet naar uit krijgt hij uit het noorden alleen economische hulp en steun In de vorm van militaire training en een beperkte hoeveelheid wapens. Na het uitbreken van de oorlog in Korea is de Chinese steun aan de Viet Minh tijdelijk vergroot. Maar zodra in Korea de strijd was verstard, verminderde de hulp aan Ho Tsji Minh weer. China keerde terug tot de politiek van het „welwillend afwachten". Wat kan de reden zijn dat Peking zijn geestverwanten in het zuiden maar mondjesmaat helpt (al is die mondjesmaat ruimschoots voldoende om het de Fransen extra moeilijk te maken) Ongetwijfeld zal zijn eigen militaire productie, noch de Russische aanvulling daar van China in staat stellen onbeperkt steun aan de Viet Minh te geven. Maar toch kan het China niet veel moeite kosten een voor Indo- Chinese begrippen flinke legermacht in het veld te sturen. Juister lijkt ons dan ook de conclusie dat China er geen prijs op stelt als de Viet Minh de Fransen werkelijk zou verslaan. Een drei gende overwinning van de Viet Minh-communisten zou immers in de niet-communistische landen, met name Amerika, grote weerslag vinden. Als deze overwinning bovendien met duidelijke Chinese steun in de vorm van troepen en bijv. vliegtuigen tot stand zou komen, zou er ln Indo-China een tweede Korea kunnen ontstaan. Voor Peking is de huidige situatie van verwarring en onrust in Indo-China strategisch én politiek veel gunstiger. Op uitbreiding van de oorlog wil Mao Tse- toeng het blijkbaar niet lacen aankomen. Truman heeft als ambteloos burger een verklaring afgelegd, die in heel Amerika groot opzien heeft teweeggebracht. Hij, die enkele dagen geleden nog beschikken kon over alle gegevens, die zijn departe menten hem verschaften, zeide niet te geloven, dat Rusland over een atoombom beschikt. Ten minste, zo luidden de persberichten. Zij konden niet juist zijn. Heeft Truman niet zelf in een even opzien barende verklaring meegedeeld, dat de ontploffing van een atoombom op Russisch territorium geconstateerd was? Dat geschiedde op 23 Sep tember 1949. En Wisjinski antwoordde: „Wij hebben de atoombom al sinds 1947" Maurice Ferro, de Amerikaanse correspondent van „Le Monde", heeft nu aan zijn blad meegedeeld wat de ambteloze Truman w e 1 gezegd heeft. Hij gelooft niet dat de Russen een „detonateur" bezitten, die de bom op iedere gewenste tijd en plaats tot ontploffing kan brengen. En zonder zulk een Instrument is de bom. militair beschouwd, niet veel waard. De Franse journalist schrijft de consternatie, die deze mededeling in Amerikaanse militaire kringen heeft teweeggebracht, vooral toe aan het feit dat zij de trage export van moderne wapenen naar West- Europa steeds hebben gemotiveerd met de vrees van Europa's kwets baarheid voor de Russische atoombom! En de Fransen vragen nu met verdubbelde aandrang: „Wat baat het of we meer divisies op de been brengen als we ze niet van hedendaagse defensie-middelen kunnen voorzien?" Een vraag waarop Foster Dulles en Stassen een bevredigend antwoord mogen bedenken, vóór ze straks in Londen, Parijs en Bonn het klimaat komen verkennen. (Van onze speciale verslaggever) DTT KAN ALLEEN EEN TRIEST VERHAAL ZIJN. Een verhaal van diepe ellende, waarin duizenden landgenoten zijn gestort. Een verhaal van mensen, die leven in de af grond tussen hoop op redding en een afschuwelijke verdrinkingsdood. Een verhaal ook van oneindige machteloosheid van de vijftien in de cabine van de Dakota PH-TDU. We vliegen boven hun land. Maar we kunnen niets doen. We kunnen alleen kijken naar de wanhopigen, die rond de kerk en in de toren van Stellendam zijn samengekro- pen. Naar de mannen, die in het verdronken Zierikzee, lijf en goed trachten te bergen. i<* A ■4L -Ja#.. -r "-Lx--*?- t ft-sft-- ftLSLL:??? ft: :ft:ft;ft;:.ft-ft ft.-'ft '"'•ftftft-.' .ft'Lx-L ftftïft 'vft We vliegen over een land, dat geen land meer is, waar de grenzen tussen land en water niet meer te onderscheiden zijn. We cirkelen over een geslagen wereld, waaruit de ellende en angst opbor relen. Een wereld met slechts enkele lichtpunten. Wateren is zo'n licht punt. Dat machtige brok, ontworsteld bij herhaling aan de grijparmen van een vernietigende zee, leeft. De teruggewonnen' akkers blinken in de bedrieglijke goudgele zon. Zijn dijk heeft het gehouden. De witte golven beuken er op deze Maandagmiddag nóg tegen aan. Maar hij wijkt niet. Het is slechts een van de weinige overwinningen van techniek en mensen handen. Verscheurd en gebroken liggen twee provincies onder de vleugels van de KLM-vogel. Zuid-Holland en Zeeland zijn ineen geslagen. Dood en verderf huizen er. Laten we pogen iets weer te geven van alles, wat wij zagen uit de kleine raampjes. Het kan slechts een schuchtere poging zijn, omdat het leed niet te beschrijven is. De mensen in de A1 b 1 a s s e r- waard zijn er bovendien niet mee geholpen. Wij kunnen die flarden in de dijk, waardoor het water nu nog ziedend naar binnen stroomt, niet goed maken. Mensen, mannen en vrouwen, in kleine dorpen, omspoeld door water, richten hun armen naar ons omhoog. Zij rennen over wegen, die nauwelijks wegen meer zijn, ach ter het cirkelende toestel aan. Wat verwachten ze van ons? We kunnen niet helpen. Tranen schieten in de ogen van gezagvoerder Aarts... Vuurrode daken steken boven de golven uit. Een schip ligt op de helling van De Noord. Half in het water Koeien zijn samengebracht rond een boerderij, waarin de men sen kennelijk nog wonen kunnen. Golven klotsen tegen de witte muren Roeibootjes drijven tussen de hui zen door op de plaats, waar eens een begaanbare weg was. Bootjes vol geladen met mensen. Duidelijk kun nen we hen onderscheiden. Meer niet. Sliedrecht ligt 600 meter onder ons. Verdronken land. waarin de palen van de electrische leiding om hoogsteken en vertellen, dat hier werkelijk land moet zijn. Niemand kan het precies vertellen. Alle kaar ten, waarover we de beschikking heb ben, zijn waardeloos. In die asfalt- laag daar lijkt de licht gerimpelde vlakte het meest op wroeten mede mensen om hun bestaan. Dat is het enige wat we wél met zekerheid weten. Die streep daar moet de Bergse Maas zijn. Laten we het aannemen In deze water-wereld is geen onder scheid mogelijk tussen wat land was en als rivier of kanaal te boek staat Schepen drijven er. Koers Zuid. Naar het noodgebied. Tientallen vaar tuigjes zijn op weg. Om hulp te bieden. Ze zullen nooit te vroeg komen. Een gunstig teken: het water stroomt uit de polders de rivier in. Over de dijk. Dat betekent: het water zakt. Duizenden wachten er op. "">at alleen kan hen redden. Stad zonder straten Dordrecht... Een schrijnend mozaïek. Een stad zonder straten Tussen de woningen op het eiland varen bootjes. Toch: het is nog eer. gunstig beeld in vergelijking met de schets, die zich als 's-Graven- deel onder ons uitspreidt. Een ver loren klein dorp, dat weggevaagd schijnt te zijn. Eenzaam fietst een man in de richting van de huisjes Maar dit zijn geen héle huizen meer Enkele daken in de omgeving van de kerk. Ze moeten vastzitten aan muren. Het lijkt er meer op of ze drijven. Hoe veel doden liggen er onder die pan nen-dekken? God mag het weten. De weg. waarlangs men hulp zou kunnen bieden, glijdt weg in het water. I Het Hollandsch Diep 1 Twee fonkelende bruggen naast elkaar. Ze moeten Noord- en Zuid- Nederland met elkaar verbinden. Maar ze hebben vandaag geen waar de meer. Ja, ze liggen er nog. Kenne lijk ongeschonden. Die sieraden van Hollands bouwkunst bij onze Moer dijk hebben zich gehandhaafd. Tegen alle stormen en vloeden in. En toch hebben ze niets meer te betekenen in deze zee. die de aanvoerwegen ver zwolgen heeft. „Land in zicht!" Een vreemde uitdrukking in nor male dagen. In deze tijd klinkt die roep boven deze wereld als een ver ademing. Een stuk ongeschonden land i s wat bijzonders. Het ligt ten zuiden van de Moerdijkbrug. Even snel als hij gekomen is verdwijnt de bron voor een beetje optimisme. Het dorp Moerdijk ligt midden in een grote vijver. Klunderts hui zen schijnen te drijven. Als brokjes hout in een emmer met water. De contouren vervagen in een wazig heeial. dat nauwelijks grenzen kent lussen lucht en aarde. Ergens moet een horizon zijn. Waar? Water en lucht vloeien ineen, schijnen zich in elkaar op te lossen. Tomeloos stuwen de golven in de richting van een nauwelijks be schermd Wilemstad. Door gaten in de dijk, die zich vanuit de lucht niet laten meten. Zijn het openingen van tien of honderd meter breed? Werken kunnen de dorpelingen er niet. Hier valt niets meer te dichten Een verslaggever en een tekenaar hebben met een Dakota uur boven het verdronken land aan onze kusten gecirkeld. Onder de vleugels van de KLM- machine ontrolde zich het hartverscheurendste beeld dat men zich denken kan. Een beeld van mensen, die in doodsnood wachten op de redding, die zelfs na eindeloze dagen en nachten nog op zich moest laten wachten. Hoevelen zullen het leven behouden? Zal de hulp voor hen niet te laat komen. Op een droge hoek in het stadje staan een paar auto's. We denken niet meer aan Willem stad. De Zuidhollandse eilanden lig gen links van ons. Zo moet het zijn volgens diezelfde kaarten. Maar waar zijn ze? Waar zijn de kustlijnen, waaraan je anders elk eiland kunt herkennen? Die lijnen zijn niet te vinden. Eén onherbergzame water woestijn strekt zich daar uit. Over het oostelijk deel van Goeree- Ovcrflakkee draait onze Dakota. Het is écn enorme plas met een boerde rijtje en een paar huizen er midden in. Angstige vragen bestormen ons. We durven ze niet uit te spreken. Ver onder ons toestel werken een helicoptère en een vliegtuig van de marine. We kunnen niet zien. wat ze doen. maar we begrijpen: de gele vlo van de Sabena probeert mensen op Advertentie I.M. Tabakslucht is geen probleem meer. Evenmin als keukengeüren. de lucht van ziekenkamers en van huisdieren. Kortom, alle luchtjes kunt U prompt verbannen, dank zij Air-Wiek. Want Air-Wiek bevat o.a. chlorophyl en houdt Uw woning altijd fris. W\ET EEN f//kiF mens*4 *ET EEN f'JHi Vraag uitsluitend de originele flacon Air-Wick a f. 2.40 I wereld, waarin geen troost schijnt kunnen aarden Ze proberen het Misschien zeggen ze. dat het hun plicht is. Dat is het ook. maar hei vraagt moed. St Philipsland witte golven scheren langs eenzame, woninkjes Een verdronken land. Land zonder hoop? Wie zal het weten. Eindelijk weer een stukje land' een brok van Zuid-Beveland strekt zich uit als een droge oase rond het scherp getekende kanaal. Maar waar om is het slechts een bescheiden deel? Kruiningen ligt verscholen in een moeras. Zijn torens en zijn huizen staan in begerige golven. In de diepte schuift'een mannetle over een stuk half droge, half on dergelopen weg. Hij is op weg naar Rilland-Bath. Wat zal hij er vin den? Ellende, droefheid en versla genheid. Walcheren: ontkomen Juichend cirkelen we over Wal cheren. Waarachtig, die dijk van Vlissingen naar Westkapelle is heel! Achter de basalten muur staan de huizen en kleine boerderijen onge schonden in een land. dat straks koren aan een volk kan geven. We zijn geneigd te vergeten, dat Vlissingen midden in een delta ligt. dat zijn kaden en straten wél over stroomd zijn. dat ook daar slacht offers zijn gevallen omdat. Wal- cherens zwarte grond, doortrokken met sloten als voren ontkomen is aan die alles wegmaaiende spring vloed van één bange nacht. Er is geen plaats meer voor gun stige opmerkingen en blijde uitroe pen. Eén behouden akker mag geen vreugde wekken. Kijk. wat daar verder is gebeurd. En... huil. Om het drama, dat zich op Schou- w e n-D u i v e 1 a n d heeft geworpen. Schouwen is vandaag geen land nicer. Schouwen is verzwolgen. Schouwen heeft verloren. Alles? Of is er nog hoop voor de duizenden op dit verzonken eiland zonder een droog plekje? Het water uit het Grevelinger en Krammer Volkerak vindt geen kering. Het stort zich door de nau welijks zichtbare openingen in niet terug te vinden dijken over de woon streken. Vloedgolven kennen schijn baar geen pauze. „Dat is Zierikzee" vertelt de piloot. Hij weet het. Niet dank zij zijn kaarten, die hij op de knieën houdt. Aarts heeft hier gevlogen in de eerste maanden van 1945 als post besteller. Toen moest hij zijn koers kiezen op grond .an zijn per soonlijke kennis van de steden en dorpen. Vandaag heeft hij die ken nis en ervaring weer hard nodig Omdat alle aanknopingspunten zijn verdwenen. In de golven. Egelstelling Zierikzee De stad staat er nog. Tien duizend mensen moeten er nog wonen. In de huizen, in de torens, in de kerken. Je kunt even goed zeg gen: in het water, dat alles omspoelt. Dat alles moet ondermijnen. Dat de straten reeds voor zicli heeft opge ëist. Waar geen plaats meer is voor auto's. Alleen voor bootjes. Vaag slechts laten de handelingen in het stadje zich vanuit de lucht onderscheiden. Wat doen deze -uwen? Ze kunnen niet veel doen. Ze moeten bijeen zijn in de grote Kerk. een egelstelling in een zee zonder kusten Alleen daar zijn teke nen van leven waar te nemen Van wenkende mensen in doodsnood en een handjevol koeien We cirkelen rond Over de gasfa briek. half verdwenen onder de gol ven. En we realiseren ons: hier kent men geen licht meer. geen waterlei ding, geen gas hier zijn de voedsel voorraden onbruikbaar geworden. Er is weinig begrip nodig om vast te stellen, dat heel Zierikzee ln nood Net als die andere dorpen en ge huchten op Schouwen en Duiveland samen. Misschien is Bruinisse een gelukkige uitzondering. Misschien. Land... G o e r e e-O v"e r f 1 a k k e e mag er voorlopig niet toe gerekend wor den. De twee-eenheid ligt weer ge spleten als in een ver verleden. Gebroken is de smalle hals. Het water heeft ze gedeeld. Op de plek, die de minste weerstand kon bieden. Arm Stellendam! Het fikse dorp aan de noordkust van de kwets bare hals schijnt nog slechts een ruïne te zijn van daken. Een kwartier lang blijven we boven het plaatsje. Wij kunnen weer nLts doen voor de mensen, die op de daken geklommen zijn en in de bo men het hoofd boven het hoog opge lopen water proberen te houden. Voor de Stellendammers. die nog niet omgekomen zijn en hun laatste krachten aanspreken om het leven te behouden. Verlaten drijft een rubberboot op een kilometer van het dorp. Onbe reikbaar voor de bevolking. Niemand kan er bijkomen, cmdat er geen enkel begaanbaar pad is. In de bomen hangt wijduit een witte parachute. Zojuist afgeworpen door een marine-toestel. Het is het enige wit in een donkere en sombere wereld. Is het voedselpakket, dat aan dezx parachute heeft gezeten, niet in de golven terecht gekomen? Heeft het de Stellendammers in hun hel bereikt? Vraagtekens. De mannen van de twee vliegtui gen onder ons denken er niet over na. Ze gaan door Uit de open deu ren laten ze rubberboten én leeftocht vallen. Honderden inwoners steken hun handen in het dorp smekend omhoog. Ze roepen. Ze schreeuwen om hulp. Alles hebben ze nodig. Allés! Het water blijft komen. Het heeft vrij spel. Het vloeit over een land, dat eigenlijk geen land meer is. Er is een volk in nood. Op de Zuidhollandse Eilanden, in Zeeland, in Brabant Nood! Nood! Nood heerst overal. Hij is groter dan wij denken. Een van de beste delen van ons land is aan het verdrin ken. DAT WIJ HELPEN! De minister-president dr W. Drees heeft Maandagavond de volgende radiorede gehouden: Twee dagen lang beeft een beang stigend aanzwellende stroom van be richten ons doen beseffen, welk een ramp over Nederland is gekomen door het samentreffen van een springvloed en van een orkaan uit ongunstige richting. Ik behoef u de droevige bijzonderheden niet opnieuw te schetsen. Het zal allen duidelijk zijn geworden, dat heel onze west kust, van Texel tot Zecuwsch-VIaan- deren, geteisterd is, en dat in het bijzonder de Zeeuwse en Zuid-Hol landse eilanden, West-Brabant en ook enkele delen van het vasteland van Zuid-Holland zwaar getroffen zijn. Groot zijn helaas de verliezen aan mensenlevens. De volle omvang daar van is nog niet bekend, maar zeker zijn honderden omgekomen Daar onder velen bij pogingen om anderen te redden. Wij herdenken hen met diepe eerbied en onze gevoelens van medeleven gaan uit naar de nabe staanden van hen die slachtoffer werden van het watergeweld. Er is veel geleden. Ook door hen, die ontsnapt zijn aan de dood in de golven. Het is een beklemmende ge dachte hoevelen alles hebben moeten prijsgeven, die, na uren op zolders of zelfs op de daken te midden van de woedende storm, ten slotte, op het nippertje slechts, het vege lijf heb ben kunnen redden. Met alle middelen Nog beklemmender is het feit. dat anderen wellicht nu nog in angstige afwachting uitzien of redding komt opdagen. Met alle middelen van de moderne techniek wordt het men selijk mogelijke gedaan om hen op (e sporen, te bereiken en te redden. Maar reeds staan in de overstroom de gebieden weer talloze boerderijen en huizen verlaten als eens op Wal cheren en in de Wieringcrmeer. Wij weten niet wat ervan zal blij ven staan. En wij weten nog niet bij benadering hoe groot de schade ten slotte zal blijken te zijn. Maar zeker is zij buitengewoon ernstig Het ge beurde betekent een zware terugslag in de opgang van ons volk na de oorlog. Een opgang die zich juist duidelijker begon af te tekenen. Verheugend te midden van deze ellende is de geest waarmee ons volk dit alles tegemoet treedt en de daad werkelijke sympathie die wij van alle zijden ook uit de overzeese rijksdelen en uit het buitenland mogen onder vinden. Het ging en gaat er voor het ogen blik in de eerste plaats om mensen in veiligheid te brengen en verder hulp te verschaffen en daarnaast alle krachten ln te spannen waar nog afweer van het water mogelijk is en waar vee en voorraden kunnen wor den geborgen. Overstelpend Uit de berichten zult gij, vertrouw ik, hebben begrepen dat gemeente lijke, provinciale en rijksorganen zich daarvoor onmiddellijk ten volle heb ben ingezet. Prachtig is daarnaast de geestdriftige bereidwilligheid van zeer velen om zich persoonlijk voor alle arbeid en alle steunverlening beschikbaar te stellen. Prachtig ook de krachtdadige me dewerking van vele organisaties. Overstelpend zijn de toezeggingenen aanbiedingen van medewerking, die ons toestromen. Er zal in dezen ge handeld worden in nauw overleg tus sen de regering en het Nationale Rampenfonds, dat de particuliere steun bundelt. Van regeringswege is een interde partementale commissie ingesteld, die de werkzaamheden van de verschil lende rijksorganen coördineert en het contact met het Rampenfonds zal onderhouden. In de Staten-Gencraal hoop ik Dinsdag nadere mededelingen te doen over de toestand en over de verdere voornemens ten aanzien van de hulpverlening, de financiering van het herstel en de voor de giften te verlenen belastingfaciliteiten enzo voorts. Thans moet ik mij bepalen tot een zeer kort algemeen woord, maar de betrokkenen kunnen rekenen op een krachtige aanpak, waarbij de rege ring zich gesteund weet door u allen. Luctor et emergo" Ons volk heeft in de worsteling met het water, dat in menig opzicht onze vriend is maar telkens ook weer eens ons bedreigende vijand, voor het ogenblik een ernstige nederlaag ge leden. Wij weten echter, dat, het op den duur in de worsteling telkens weer de overhand weet te verkrijgen en dat ons land daarbij is gegroeid en sterker geworden. De wapenspreuk van de provincie Zeeland, nu weer een van de ergste noodgebieden, is „Luctor et Emergo", „Ik worstel en kom boven". Boven uit de zee. De mededelingen die ons van alle kanten bereiken getuigen hoezeer dit woord thans weer de leuze is van heel ons volk. De tijding omtrent het ongeluk, dat aan zovele landgenoten overko men is en dat zijn weerslag heeft od onze algemene toestand, heeft bij velen de beste karaktereigenschappen aan de dag doen treden. Er is een vaste wil om gezamenlijk de slachtoffers te helpen, om geza menlijk weer de dijk te sluiten en wat verwoest werd opnieuw te her stellen. Blijve deze wil u allen bezie len als ook verder op uw medewer king en uw offervaardigheid een be roep wordt gedaan.

Krantenbank Zeeland

Watersnood documentatie 1953 - kranten | 1953 | | pagina 2