HOE HET VERJAAGDE
WATER WRAAK NAM
In de polders bij Halsteren
greep de dood tientallen
De overstroming te Duiveland
Koningin en Prinses
bij slachtoffers
Verdronken land in vogelvlucht
N.-Beveland ondergegaan
in een gigantische slag
We weten niet hoeveel
ijn
GELDERS DAGBLAD»
DINSDAG 3 FEBRUARI 1953
(Van onze speciale verslaggever).
JJet verjaagde water heeft wraak genomen. Midden in een orkaannacht
is het brullend teruggekomen en heeft het opnieuw ber.it genomen
van de gebieden, waar liet door zwoegende, onverzettelijke Nederlanders
was uitgejaagd in een strijd op leven en dood. Zonder zich te storen aan
alle overwinningsvreugde van zijn tegenstanders, heeft het zijn monster
achtige onberekenbaarheid geloond en opnieuw dood en ellende ge
bracht aan een groot deel van ons land. De mens is teruggedrongen in
zijn positie van nietige speelbal der elementen en in de overstroomde
gebieden van Zuid-Holland, Zeeland en Noord-Brabant klinkt momen
teel het lugubere zege-rumoer van Hollands erfvijand.
Van een vliegtuig uit hebben wij het
resultaat van de overstromingen ge
zien en ergens hpog in de lucht boven
die ontzettende watermassa's hebben
wij eens te meer ingezien hoe betrek
kelijk tenslotte ai onze zegepralen zijn.
Diep onder de indruk van al die intens-
tragische gebeurtenissen, die zich in
zo betrekkelijk korte tyd over de ge
bieden beneden ons hadden voltrokken,
hebben wij omlaag gestaard zonder een
woord te zeggen. En toen wij tenslotte,
11a onze vliegtocht boven de rampge
bieden, op het vliegveld Valkenburg
uit de ..de Havilland-Domini" van de
Koninklijke Luchtmacht stapten, was
het alsof die ene stem namens ons al
len klonk. Die stem, die zacht opmerk
te: ..Hoe. krijgen ze ooit al dat water
er weer uit?"
Geteisterd land
Wie de Noordzeekust van boven af
beziet, krijgt de indruk dat er een
enorme bulldozer aan het werk is ge
weest, die precies langs een liniaal van
Noord naar Zuid een geweldige hap
duinen uit onze natuurlijke zeewering
heeft weggevreten. Nu lijkt de zee een
rustig, onschuldig diertje, dat vriende
lijk ook eens een, kijkje komt nemen
naar de verwoestingen, die zyn aange
richt. Maar het ïs dat zelfde onschul-
dig-ruisende wezen, dat zich enkele
dagen geleden, als een vraatzzuchtig
monster op die duinen heeft geworpen,
uit de oorlog overgebleven bunkers
die te zwaar waren gebouwd om zo
maar even tc slopen als kaarten
huisjes in, elkaar heeft doen storten,
stukken beton en basaltkcien heeft
weggezogen, alsof het dingen zonder
enig soortgelijk gewicht waren, en ter
loops enkele schepen bij Schevenin-
gen en Tcrheydcn op het strand
heeft gezet alsof het lucifersdoosjes
wapen.
Maar dat is allemaal nog maar
een kleinigheid, vergeleken by het
geen ten Zuiden van de Waterweg
te zien is! Goed, de schade aa.n de
kust is enorm en wie de slag hier
heeft moeten opvangen, zal er ze
ker evenzeer door zijn geschokt
als alle andere slachtoffers, waar
dan ook. Maar het is niet weg te
cijferen dat de grote klappen
nog grotere klappen elders zijn
gevallen. Daarvoor zijn reeds
Voome en Goerec de zichtbare
bewijzen. Plaatsen waar eens
mensen woonden en gelukkig wa
ren, velden waar vruchtbare ge
wassen de grond uit schoten en
weilanden, waarin koeien rustig
grazend rondliepen, zijn plotseling
herschapen in grote meren, waar
hier en daar een groepje bomen
of een boerenschuur uit oprijst. En
waar de wegen iets hoger liggen,
zodat zij niet helemaal door het
water overspoeld werden, liggen
nu lange, vettig-grijze glibbcrba-
ncn, zo nu en dan onderbroken op
plaatsen, waar het water een
heel stuk van de dijk domweg opzij
heeft gedrukt. Het is een triest
gezicht het angstig bijeengedreven
vee op de stukken intact gebleven
dijk te zien staan, zielig gelaten
zijn verder lot afwachtend.
Mensen in nood
Er ging een schok van ontroering
door de opvarenden van ons kleine
kistje toen wij mensen zagen. Mensen,
die eindelijk na lange uren angstig
wachten een rubberboot die door
vliegtuigen van luchtmacht, marine en
K.L.M. in grote hoeveelheden worden
gedropt" boven de rampgebieden
hadden kunnen bemachtigen, en nu.
met vrijwel niets anders dan de her
innering aan oen angstwekkend avon
tuur, als een klont .ellende langs de
daken van wat eens hun huizen waren,
voeren, op weg naar een plaats, van
waar men hen zou kunnen vervoeren
naar een warm bed en een beetje rust.
Want Noord-Beveland, hun kleine
stukje vaderland, is verdronken. Dit
eiland is inderdaad wel een van de
ergst getroffen gebieden. Het is één
grote watermassa, naar bovenuit de
hier toch heus mensen hebben ge
woond. Mensen, die nu in motorsloepen
en in de kleine felgele rubberboten
«orden geëvacueerd en een laatste
moedeloze blik werpen op een
klein kerkje, dat iets hoger is ge
bouwd en daarom nu als een dwaas
achterblyfsel van een vroegere tijd
boven de grauwe golven uitsteekt.
Hier en daar ligt nog een stuk dijk
boven water. Wie een bijzonder goed
voorstellingsvermogen bezit, zou zich
wellicht de omtrekken van dit kleine
Zeeuwse stukje grond voor de geest
kunnen toveren. Maar wie daarover
niet beschikt, komt niet verder dan tot
een ruwe schets, die nooit klaar komt
omdat men tenslotte nie-t meer weet
naar welke kant van de rode daken
men nu het verdere verloop van de
dijk moet denken....
Noord-Beveland is ondergegaan in
deze gigantische slag, waarin het wa
ter voor de zoveelste maal weer eens
overwinnaar is geweest.
Walcheren,
nauwelijks hersteld...
Op Walcheren, nauwelijks hersteld
van de zware oorlogswonden, heeft
men de oude vyand wel zeer spoedig
teruggezien. Een deel van Zeelands
tuin is opnieuw een prooi van de gol
ven geworden. Toch was het hier dat
wij ook een symbool van de onverzet
telijkheid van de Zeeuwen hebben ge
zien. Op dat stuk van het eiland, dat
gespaard is gebleven voor deze ramp,
draaiden de molens alsof er niets aan
de hand was en de kinderen op het
pleintje van een dorpsschool juichten
ons vrolijk toe toen wij laag een cir
keltje draaiden boven dit stukje nor
maal leven in deze poel van ellende.
En in de vrolijke armzwaaien en de
juichkreten van deze kleine Zeeuwen
lag toch iets besloten van het aloude
„Luctor et emergo".
Over de Westerschclde vliegend
ziet men twee rampgebieden, links
en rechts. Rechts het gebied van
Zeeuwseh-Vlaandercn, voorbij Ter-
neuzen, dat zelfs een vrij droge
indruk maakt, maar waaromheen
de polders alle vol zijn gelopen
Overstekend naar Zuid-Beveland
krijgt men weer datzelfde gevoel
hoe het mogelijk is dat dat rustige
water daar beneden zulke vrese
lijke verwoestingen heeft kunnen
aanrichten. Maar een enorm gat
in de zeedijk tussen Ellcwoutsdijk
en Baarland en een door dat gat
ergens midden in de (overstroom
de) polder geworpen veerboot lig
gen daar als bewijzen.
Waar eens de trein reed, die Wal
cheren en Zuid-Bevcland met de rest
van Nederland verbond, bewegen zich
nu kleine, taaie duks met materi
aal en andere hulpmiddelen voor do
getroffenen. Van spoorwegvervoer zal
voorlopig geen sprake kunnen zijn.
want al zou het water morgen ver
dwenen zijn dan nog zou het lange tijd
duren voor de schade aan de onder-
spoelde spoordijk is hersteld.
Het is moeilijk op een tocht als deze
nog te geloven in het „Ik worstel en
kom boven". Waar men ziel is water:
Zuid-Bevelang, Kehouwen-Duiveland,
Tholen. En overal datzelfde
trieste beeld van verloren gogane be
zittingen. van vee op dijken, en helaa?
ook nog steeds mensen op droge stuk
ken, in angstige afwachting van hun
redding!
Soms heeft het water al lets van zijn
geheimen prijs gegeven en is het al
weer zover gezakt dat een vernietigd
huis te zien komt of een aantal ver
dronken dieren.
I11 het Zuid-West Brabantse land
zoekt men ooit tevergeefs naar her
kenningspunten. De kaart geeft aan
welke namen men aan een aantal
als in panische schrik bijeengevluchle
rode daken moet geven, maar dat
is vaak alles. En hétzelfde beeld blijft
Grote gedeelten van Zeeland zijn niet
bereikbaar, door dc over^ ramingen,
die in de nacht van Zaterdag op Zon
dag plaatsvonden. Dag en naclil 1 s
men er nog bezig bcwoncs van hui
zen cn boerderijen per boot cn, voor
zover dat. kan over de weg, in veilig
heid tc brengen. Over een gedeelte van
een loshangende spoorlijn b.engcn -1'.
evacué's zich, na per boot uit dc hui
zen tc zijn gehaald, in veiligheid.
het landschap beheersen: Overflakkee,
de Hoekse Waard, Eeyerland.
Ergens staat een schoolgebouw,
waar nog honderden vluchtelingen op
hun redding wachten, de hemel prijzend
voor het feit dat zij voorlopig gebor
gen zyn, maar niet eerder gerust vóór
zy werkelijk vaste grond onder dc
voeten zullen hebben...
Normaal leven.
Het is bijna een verademing als Per
nis, en daarachter Vlaardingen', zicht
baar worden. Het zonnetje geeft alles
beneden een exttra fleur en daardoor
lijkt het een paradys na alle beklem
mende narigheid, die men zo juist
heeft gezien. En toch is ook dit niets
anders dan het normale leven, dat ook
zy, die thans alles verloren hebben,
nog op redding wachten of ergens in
rubberbootjes zwalken, tot voor en
kele dagen hebben gekend.
Ergens in het begin van dit ver
haal schreven wy: „Hoe krijgen
ze dat water er ooit weer uit?"
Het nuchtere Hollandse verstand,
dat zich door deze ellende hoog
stens even laat beïnvloeden en nu
al weer aan het plannen maken
is, fluistert ons in dat dat zeker
gebeuren zal. Wij twyfelen er niet
aan: het water zal ook al is het
nu nog heer en meester op
nieuw verjaagd worden. Weer
zullen mensenhanden dijken dich
ten, polders droogmaken en ver
woestingen herstellen. Maar bij de
rampzalige geschiedenissen, die de
Hollandse vaders geslacht 11a ge
slacht aan hun kinderen zullen
vertellen om hen te waarschuwen
voor het water die onbereken
bare, nooit te vertrouwen mede
speler zal een nieuwe, ver
schrikkelijke gebeurtenis op de
eerste plaats komen: dc overstro
ming van Februari 1953!
Prinses Wilhelmina in
Kloosterzande
Zoal» wü gisteren reeds in een
deel van onze editie meldden
heeft Prinses Wilhelmina gisteren
een onverwacht bezoek gebracht
aan het zo zwaar door de over
stromingen getroffen plaatsje
Kloosterzande, waar negen perso
nen het leven lieten In de vloed
golf.
Het was een zeer ontroerend ogen
blik toen Prinses Wilhelmina, nadat
het gemeentebestuur aan haar was
voorgesteld, de gevoelens van deèlne-
mïng van Koningin Juliana overbracht
aan mevrouw De Smet, waarvan 4
familieleden bij Duivenhoek. na de
doorbraak van de dyk, de dood vonden
in de golven. De Prinses onderhield
zich eveneens met het 80-jarig echt
paar Van Huffcl uit Baalhock, dat op
de dag dat het zijn gouden bruiloft
dacht te kunnen vieren, door het water
uit zijn haardstede wercl verdreven.
Nadat, prinses Wilhelmina. een kopje
thee had gedronken, vertrok zij naar
Terneuzen, vanwaar zy per boot naar
Hoedekenskcrke in Zuid-Bcveland
overstak.
Redding bemanning
„Oder"
De reddingboot „Prins Hendrik" van
de Kon. NZHRM is de haven van Den
Helder binnengekomen met aan boord
de zes runners van dc Duitse tanker
„Oder" uit Hamburg. De reddingboot
was Zaterdagavond om kwart over ne
gen uitgevaren om naar de schipbreu
kelingen te zoeken. De „Prins Hen
drik" voer door het Molengat voorbij
het Lichtschip „Texel" naar de Eter-
landse gronden, verbleef daar de hele
nacht in vliegende storm doch kon,
mede door de duisternis, niets vinden.
Na een zeer zware reis keerde de red
dingboot Zondagmiddag onverrichter
zake in Den Helder terug. Toen aan
wijzingen werden ontvangen, dat de
tanker op de Eierlandse gronden zou
zitten, is de reddingboot Maandag we
derom uitgevaren, en trof inderdaad
de bemanning op de in tweeën gebro
ken tanker aan. Viermaal ging men
door dc branding om de zes runners
aan boord te nemen. De schipper van
de reddingboot Peter Bot, vertelde,
- "N
Een luchtopname van de overstro
mingen op Duiveland. Op hst dak van
een huis, heel alleen in het ot.dergclo-
pen land. dat een .rieste aanblik geeft,
zit een man, die zwaait naar het over
vliegende toestel. Een rubberboot is
blyvcn steken in datwat voor de ramp
waarschijnlijk eeti boomgaard is ge
weest.
(Luchtopname ANP-foloJ
dat de runners niet bang waven over
te springen na drie dagen honger en
kou te hebben geleden.
55
(Van een qnzer speciale verslaggevers)
TIIT HET HOOG GELEGEN HALSTEREN lopen de bewoners dikwijls
even van bun werk weg naar hel punt waar de Tholcnseweg in de
Auvergue polder duikt en liet water hun een halt toeroept. Vant het
zijn toch hun plaatsgenoten, die daar Zaterdagnacht een vreselijke dood
vonden, besprongen door de stormvloed, die, aanstormend van .ic Oustcr-
Sehcldc, dc zware zeedijk op vele plaatsen doorbrak en zich met ver
nielend geweld in hét lage land stortte. I11 die polders leefden hun
hoeren en hun landarbeiders, die alleen maar tegen zich hadden dat zij
onder zeeniveau woonden, een omstandigheid, die hun Qoodlotl ing werd.
Zij hebben langs de hog<? walkanten gezocht cn hebben 57 doden gevon
den, vrouwen, mannen en kinderen, verkrampt in een laatste worsteling
om het leven te behouden. En zij weten, dat er nog meer kunnen «orden
gevonden, aandrijvend op de wind, die landinwaarts «luwt. Want uie-
mand weet nog, hoeveel cr liggen onder het puin van hun ingestorte
huizen en wanneer het water hen er uit zal spoelen.
Zy staren over de troosteloze wa
tervlakte. In het Westen blikkert in
de felle zon de dyk, een gekartelde
streep, waar de zee de dijktop aan
vrat. Dan is er ineens niets meer.
Daar brak de dijk tot de voet door. En
weer komt deze gekartelde rand bo
ven het water uit om verder te gaan
ln de richting, waar in de verte de
kerken en huizen van Tholen boven
het water uitsteken.
Een armzalig stukje waterkering is
van deze massieve zeedijk overgeble
ven. Geen meter lijkt zo van een af
stand gezien onbeschadigd. En dat
kilometers lang. I-Iier en daar steken
boven de blinkende watervlakte de
daken van enkele kapitale boerderijen
en grote landbouwschuren uit. Die
zijn nu verlaten.
Wilgen steken hun takken boven
water, onderin hangen slierten hooi
en stro. die by liet vallen van bet ge
tij cr in achter zijn gebleven.
Kleine daglonershuisjes staan ver
strooid nog overeind. Wonderlijk ge
spaard gebleven tegen de watervloed.
Maar verderop hangt een huis scheef
in liet water cn staat op Instorten.
Een dakraam staat open, er waait een
stuk gordijn uit.
Van wat nog overeind staat konden
de bewoners worden gered, maar
tientallen arbeidershuisjes zijn weg
gespoeld in de nacht bij de eerste
vloedgolf, later ondermijnd door het
ziedende water. En het rukken van de
storm.
Als zy nog op de zolders of op de
daken zaten, hadden de bewoners
geen kans op redding.
De inwoners van Halsteren kunnen
het vertellen. Hoe verschrikkelijk die
Zondag voor de bewoners van de
Auvergne-polder is. geweest. Zij heb
ben daar gestaan op de uiterste grens
van de weg. waar het water tot stil
stand kwam. Ze liebben gezien boe
dappere kérels, jongens uit Halsteren
en schippers uit Tholeil en Bergen op
Zoom met roeiboten zich waagden op
deze opgezwieple binnenzee, op weg
naai" deze boven water uitstékende
daken, om te zien of zij nog levens
konden behouden. Zij hebben ook ge
zien hoe Zondagmiddag een van die
daglonershuisjes, waar een vrouw, een
man en drie kinderen op de rand van
het dak zaten, langzaam in elkaar
zakte. Zij zagen de mensen ln het wa
ter worstelen, ze hadden nog hoop dat
ze, voortgedreven door stormwind,
zouden kunnen aamlryvcn. maar in
eens waren ze verdwenen. Roeiboten,
die op weg naar hen toe waren, zoch
ten nog, maar konden niets vinden.
I-Iadden we maar een motorboot ge
had, dan hadden we er meer kunnen
redden, zeggen ze. Nu is die motor
boot er. Goed bruikbaar, zeker, maar
voor velen te laat.
Ze vertellen ook het verhaal van
die wachtmeester van de rijkspolitie,
die met de brandweerauto op het eer
ste alarm de polder was ingetrokken,
met gillende sirene, om de slapende
mensen te waarschuwen. Maar ze
stuitten op het aanstormende water.
Ze keerden om cn reden voor dc aan
vallende vloed uit. Ze gingen van de
wagen om vluchtende mensen op te
halen, om mee te nemen. Zo kwam
een moment dat de wagen vorder
moest om niet overspoeld te worden.
Twee dappere kerels waren in het
duister nog aan het zoeken. Een van
hen wist ziclv later te redclen, de an
der wordt vermist. De wachtmeester
nam nog een oude man op zijn schou
ders, maar op weg naar de veiligheid
moest hij een boerderij invluchten. Op
de zolder hebben ze gezeten, uren
lang, totdat ze door een roeiboot wer
den afgehaald. Redder cn geredde
moesten zelf worden gered.
Er Is daar in de Auvergne-polder
veel leed geleden, maar er zyn ook
prachtige staaltjes van moed cn of
fervaardigheid getoond, die de men
sen stil maken.
57 slachtoffers hebben ze gevonden,
maar nog patrouilleren ze langs de
hoge kant om te zien of er nog meer
Komen aandrijven. Daar wordt ook
gezocht onder de lagen hooi cn stro.
die op die kant zijn aangespoeld, en
zyn blyven liggen bij vallend water.
H.M. de Koningin verliet gistermorgen vroeg Soestdijk voor een be
zoek aan de geteisterde gebieden. Na een kort oponthoud in Den Haag
heeft II. M. zich in Dordrecht ingescheept op een vaartuig van de Rijks
waterstaat. liet eerste doel was 's-Gravendeel, waar de Koningin de eva
cuatie aanschouwde en gesprekken voerde met de burgemeester, een
aantal dokters en de getroffen bevolking. Per boot ging de tocht verder
naar Numansdorp, waar H.M. zich onderhield met vele evacuéV die in
een café waren ondergebracht.
In Middelharnis, het volgende doel,
waadde de Koningin met waterlaar
zen door het water om het gemeente
huis te bereiken, waar zij zich liet
voorlichten over de situatie. H.M, had
de bedoeling verder te varen naar
Stellendam, maar moest door tijdge
brek daarvan afzien. De kapitein van
het vaartuig wilde de verantwoorde
lijkheid niet op zich nemen in het
donker een haven binnen te varen,
waar voortdurend boten in en uit
gingen.
De Koningin keerde om 19.00 uur
in Dordrecht terug en reed vandaar
naar Rotterdam, waar zij achtereen
volgens de evacuatiecentra in het
Feyenoord-stadion en de Ahoy-hallen
bezocht. In de Ahoy-hallen sprak zy
o.a. met vluchtelingen van Schouwen
en Duiveland.
Om 21.00 uur gisteravond kwam
H.M. op Soestdijk terug. Naar alle
waarschynlykheid zal de vorstin he
den opnieuw de geteisterde gebieden
bezoeken.
Prinses Wilhelmina heeft het gis
termorgen aangevangen bezoek door
de geteisterde gcbiedc-n in Zeeland
voortgezet. Met de veerboot Prins
Willem I arrivéerde zij des middags
in Hoedekenskcrke, Vervolgens begaf
Overstroming in Duitse
Uraniummijn
Twintig man omgekomen
Volgens het Westberlyns» antl-com-
munlstlsche blad „Telegraf" heeft zich
Donderdag j.l. een overstroming voor
gedaan in de Stalinmyn te Oberschle-
111a (Saksen), een van de Oostdultse
uraniummijiicn onder Russisch beheer.
Tenminste 20 mijnwerkers kwamen om
het leven, terwyl 62 ntan werden in
gesloten. Het ongeluk was te wyten
aan een defecte pomp.
Toen een tweede schacht begon On
der te lopen, staakten Russische mili
tairen alle reddingswerkzaamheden.
Hierop namen de 2.000 mijnwerkers,
die zich rondom de mijn verzameld
hadden, een dreigende houding aan. ;3y
de hierop volgende ongeregeldheden
zouden tenminste twee mijnwerkers
zyn doodgeschoten en zes gewond, ter
wijl vele arrestaties werden verricht.
Naar de „Telegraf" verder meldt heb
ben de Russische en Oostduitse autori
teiten de onmiddellijke arrestatie van
de technici van de veiligheidsdienst
van de mijn bevolen. Uit andere bron
kon dit bericht nog niet worden be
vestigd.
zij zich naar Krulningen, Hansweert-
Oost, Coes, Wolphaartsdyk, 's-Gra-
venpolder, Kwadendamme, Driewegen,
Ouderwande, 's Heerenbroek en Leeu
wendorp. Via de Sloe-polder ging zij
vervolgens naar Walcheren. Om half
zes arriveerde zy ln Vlissingen. Via
Koudekerke ging zij naar Middelburg,
waar zij dc nacht heeft doorge
bracht. In alle gemeenten onderhield
zij zich met nabestaanden van de
slachtoffers, met autoriteiten en met
werklieden, die bezig zyn de dijken te
dichten of te herstellen. Heden ging
Prinses Wilhelmina via Veere en
Kamperland naar Zuid-Beveland.
Prins Bemhard heeft met de Neder
landse regering telefonisch overleg
gepleegd over zijn vervroegde terug
keer en is teruggereisd met het lijn-
vliegtuig van de K.L.M. dat he
denmorgen van het vliegveld Idlewild
is vertrokken.
Sclieveningers redden
700 mensen
De hulpcolonne uit Schevenin-
gen heeft gisteren ongeveer 700
mensen uit het verdronken land
rondom Abbenbroek en Zuidvllct
op het eiland Patten geëvacueerd.
De mensen werden ln de twintig
sloepen, die uit Schevcningen wa
ren meegebracht, naar een café in
Abbenbroek vervoerd, vanwaar
het Roode Kruis voor het verdere
transport zorg droeg.
Het reddingswerk is de gehele avond
en nacht voortgezet. Schevéningse
vissers losten de roeiers en zee
lieden, die in touw waren, af. Elke
sloep was bemand met vier roéiérs en
een veerman. Men had met zeer grote
moeilijkheden te kampen; er waren
zeer stérke stroomversnellingen en
slechts met inspanning van alle krach
ten kan men soms in bijna drie uur een
afstand van twee kilometer afleggen.
Uit een molen redden de Scheve-
ningers ongeveer 300 mensen. Men
moest de zware sloepen over een dijk
heentrekken, die later op vier plaatsen
doorbrak. Een sloep sloeg tijdens het
transport om tengevolge van de sterke
stromingen voor een gat iti een der
dijken. De opvarenden konden worden
gered. De Schevenlngse reddingscolon
ne vroeg buitenboordmotoren, aange
zien men niet langer bestand blijkt
tegen dc sterke stroomversnellingen.
Vele getroffenen uit de overstroomde gebieden komen naar Rotterdam
waar zij in de Ahoy-hal liefderijk worden ontvangen. Een gezin uit
Slikkerveer, vadermoeder en twee babies, wacht om te worden inge
schreven, waarna zij door padvinders-sters en U.V.V.-sters worden
verzorgd.