SINISTERE STILTE viel over
verdwenen land
Betuigingen van
deelneming
In Stavenisse stonden wat mensen...
Front aan de golven vraagt verse troepen
Reddingswerk wordt energiek pF
aangepakt
GEZIN MET HELICOPTER
VAN DAK GERED
M ET schepen, vliegtuigen, nuto's en helicopters Jieeft men het reddingswerk
Impressies van vliegtocht Boven het
verdronken Zeeuwse land
DINSDAG 3 FEBRUARI 1933
PAGINA 3
ZEVENBERGEN, Maandagavond. I «£»-■
De avond kwam zacht en vredig haast; en over het verdronken land hing voor t eerst en haar twintig jaar oude zusje Janneke
sedert vele ontzettende uren een vreemde, geladen, onwezenlijke stilte. Op de, nog een-1 JJJJJen? voor 'hef^t^/^i'tijTenï^.n de
maal door het water bedreigde weg, tussen Standdaarbuiten en Zevenbergen leek, in Tcbting Halsteren gerend en sedertdien
i i t v I had vader Van Ekelcn mets meer van zijn
de ïjzig-ademende wind, alles versperd als m een vreemde, bizarre pantomime. i beide kinderen en van zijn kleindochter
Een in de berm weggezakte boerenkarhet cadaver van een paardeen achter- j v°Menmsteide hem gerust; waarschijnlijk
gelaten fiets die tegen een hoop van zand en stenen leunde. Het was alsof men de laatste Iwarcn z'j gered= ste.llig bevonden zij zich
0 i 1 1 -1 lm een der verzamelplaatsen voor geeva-
mens was wiens trage, moeklmkende voetstappen een spoor achterlieten 111 de gele, cueerden waar men nog steeds niet aan
glibberige brij van leem en stro, welke het achter ons liggende etmaal op de glad-ge-i"" r5aUDS'n1«t.mÏÏrÏÏék?tad"edvIn
schuurde klinkers had achtergelaten. Dan huiverde men eens in deze stille, dreigende E:«ien deze Maandagmiddag zijn dochter
!-. 1 1 1 niet 1,1 Bergen op Zoom, in Breda of in
eenzaamheid en men hoorde dankbaar hoe verderop nog iemand met een reeds lang j roosendaal, hu zoekt haar m de polder
kapotgeschreeuwde stem in het donker nog een of andere commando vloekte. gevaren1!! Sert^t" aMerS b°°lje af"
Doch ook dat zwakke geluid ging snel verloren in de, traag en weerspannig om de Noord
Vader Van Ekclen schijnt in die twintig
gaande wind, die met een enkele, verblindende sneeuwvlaag, nauwelijks nog herin-1 '»inuten jaar ouder geworden te zyn.
0 °P een brancard, onder een doorweekte.
nerde aan de niets ontziende kracht, waarmede enkele uren tevoren de storm onze lage, «rauwe deken, ziet men een kiei.
dodelijk gewonde kusten beukte.
Ver weg, onbereikbaar in het wijde watervlak naar het Westen, zag men zwak en met ï"?'0"*"1: Wim. En van,, va»
Lkelen weet meteen, dat hij vanavond of
een troosteloos, irriterend rhythme, een heen en weer wiegend lichtje. W as daar nog een morgen
mens die niet meer vluchten kon en die nu wanhopig met een stallantaarn uit een zolder- Kend
raam zwaaide? Of hoorde het licht aan een der vele legerpontons die vandaag, nu de j Breda ?iet meer 0,,der.d* geëvacueerde,,
stroom 111 vele polders reeds wat aan kracht en woede verloor, bij het reddingswerk in "aar z'j" dochter en Zljn kIeind0Chter te
Brabant's rampzalige Westhoek zovele onschatbare diensten bewezen hebben? Men
denkt daar niet eens meer over na. Men is al uren, uren, eindeloze uren reeds onafge
broken in de weer. Er zijn er, die sedert Zaterdagochtend geen bed meer hebben gezien.
Zij hebben al die tijd, hard en koppig doorwerkend met opeengeklemde kaken, meer
leed, meer ellende en meer afschuwelijke taferelen gezien en meegemaakt dan 'n mens
in feite verdragen kan.
E11 nu, nu de storm is gaan liggen, en de sinistere stilte, die er vanavond op volgde het
toneel van de ramp in feite alleen nog maar afschuwelijker maakt; nu men in deze wijde
stilte tot het besef komt dat het water wellicht nog duizend duistere en dramatische
geheimen voor ons verborgen houdt, nu raakt men de uitputting nabij.
gaan zoeken.
Er staat daar In Halsteren een wacht-
Het front tegen het water vraagt ver
se troepen! Het vraagt enkele uren rust
voor de vele duizenden die sedert Zon
dagochtend vroeg in de voorste linies
vochten, alles vergetend: hun gezond
heid, de verliezen die zij leden, het huis
dat zij, half verdronken, achterlieten,
hun vrouw en hun kinderen, die in
Roosendaal heten te zijn, of in Bergen
op Zoom of misschien God weet
tóch nog ergens in doodsnood gevangen
zijn in de gruwzame greep van het ge
duchte water.
Men ontmoet in Oudenbosch een jon
geman van 19 jaar. Hij vult daar nu
zandzakken en hij is nu al ononderbro
ken in touw sedert hij, vroeg in de
Zondagmorgen, uit Heiningen startte.
„Ik weet niet waar ik sedertdien
overal gezeten heb", zegt hij met een
vage glimlach, die heel even nog glijdt
over een asgrauw gezicht: „gisteravond
was ik nog in Fijnaart en ik denk, dat
ik daarna naar Halsteren ben gegaan
om te zien of er nog wat te doen viel.
Mijn ouders heb ik naar Roosendaal
gebracht, maar ik kon daar niet wen
nen zolang er nog te helpen viel. Neen:
ons huis staat er nog voorzover ik weet.
Maar ons vee is verdronken twaalf
stuks écht hoornvee. En denken ze, dat
ze deze dijk met al die zandzakken nu
kunnen behouden?"
Of men ontmoet op de weg naar Ril
land een legertruck, die opeens een
wilde zwaai over de weg maakt in een
slib die door de man achter het stuur
nog maar juist geredresseerd kan wor
den. „Ik geloof", zegt twee minuten
later de uit Utrecht afkomstige dienst
plichtige korporaal, „ik geloof, dat ik
stomweg bezig was in slaap te vallen".
Onder do stormkap turen kleine, ver
moeide ogen voor de zoveelste maal de
polder in.
Er drijven nog altijd cadavers van paar
den. koeien en varkens. Dichtbij rukt de
stroom in wilde woede aan een boerderij
die, meer dan half onder water, de storm
en het water tot nu toe weerstond.
En met enige brandweerlieden klimt
vader Van Ekelen in een bootje en zoekt
hij zijn kinderen. Hij woonde slechts en
kele honderden meters verderop, vlak
achter de dijk en men redde hem gisteren
met zijn vrouw, zijn jongste dochter en
zijn schoonzoon, Piet Roks. Doch zijn ge-
Koninklijk jacht
noodhospitaalschip
Op koninklijk bevel wordt het
koninklijke jacht „Piet Hein" op
de rijkswerf te Den Helder met
man en macht vaarklaar gemaakt.
Heden vertrekt het schip naar
Amsterdam, waar het snel tot
noodhospitaalsdhip zal worden in
gericht.
Zo spoedig mogelijk zal dit drij
vende koninklijke hospitaal naar
de rampgebieden vertrekken.
Prinses Beatrix geeft haar
nieuwe fiets
H. K. H. Prinses Beatrix heeft
spontaan het nieuwe rijwiel, da:
haar op haar verjaardag werd
aangeboden door een rijwielhandel
te Soestdijk, geschonken aan de
hulpacties vo.Oj het Rode Kruis.
knepen handen, luistert naar de berich
ten die ons melden, dat verder naar het
Westen, vlakbij op de Zeeuwse Eilan
den, het water nog steeds op rooftocht
is zonder dat men het met de beschik
bare middelen en manschappen over
meesteren en bedwingen kan.
Bereikten rubberboten
hun doel niet?
Er stond, krakend, een oude radio
voor een geopend raam, van een laag
huisje in Standdaarbuiten. Het sche
merde toen al, doch men hoorde nog
steeds het geluid van een dichtbij cir
kelend vliegtuig, en men dacht, dat ze
nu bezig waren, rubberboten af te wer-1
pen voor Zierikzee. Er stond een twin- j
tigtal mannen moe en vuil en onge- j
schoren voor het geopende raam j
toen de radio het bericht gaf, dat de
amateurzender „Maybe" in Zierikzee j
dringend hulp had verzocht voor Brou-i
wershoek, acht kilometer West van Zie
rikzee, omdat daar in het nog steeds
snelwassende water, de situatie onhoud
baar was geworden.
„Dan", zei een luitenant van de Genie.
„dan hebben ze blijkbaar in Zierikzee
die rubberboten nog altijd niet". Er was j
niemand die antwoordde. Het was alsof
ieder der omslaanders zich moeite deed
om, puttend uit de herinneringen die
nauwelijks enige uren oud zijn, zich|
het tafereel voor te stellen waaraan
men op dat ogenblik ginds op Duive-i
ronk van diïïunaarhetWefc^afdrij- j \700R rle derde maal vandaag is de X I opgestegen om hulp te bieden,
vende vliegtuig, klonk daar in Stand- V
daarbuiten opeens
niet meer
meester der Rijkspolitie. Hij staat daar
eigenlijk al sedert Zondagmorgen aan een
stuk en hij kent al deze mensen en al hun
ellende. Hij houdt met tact en onuitput
telijk geduld een groepje bang toeschou
wende mensen op een afstand en hij weet.
dat zich onder deze mensen moeder Van
Ekelen en haar jongste dochter bevindt.
Men wacht op een vrachtwagen, die voor
zoveelste maal vandaag, de weg tus
sen De Beek en het lijkenhuisje op de
begraafplaats Matenveld aflegt en deze
wachtmeester is nog altijd niet te moe
om niet te trachten te verhinderen, dal
een moeder op deze wrede wijze gecon
fronteerd zal worden met het lot dat een
harer kinderen trof. Het wachten op de
wagen duurt vele minuten. Ginds, in het
toeschouwersgroepje, houdt de wacht
meester moeder Van Ekelen en haar jong
ste dochter nog altijd tegen. Nee, hij wéét
niet wie het is die men daarnet aan land
heeft gebracht. Nee, hij denkt niet dat
het moeder Van Ekelen's dochter is. Nee,
ze zeggen dat het een jongeman moet zijn,
verderop woonde. Dat zijn wellicht
de afgrijselijkste minuten in het leven
van een jong wachtmeester der Rijks
politie.
Dan arriveert de wagen en men draagt
de brandcard zwijgend aan de wacht-1
meester en de beide vrouwen voorbij. En
vóór de wachtmeester het verhinderen
kan grijpt de jongste dochter die klets
natte, grauwe deken cn onthult zjj haar
moeder de ontzettende waarheid. De vre
selijke gil die bloedend leek op te wellen
bootje stapte. Men zag dat zelfs de wacht- I
meester heel even met zijn tranen wor-
stelde. Toen joeg hij, bars, het toeschou- j
wersgroepje, wat verderop en begon met I
zware routinebewegingen een cigaret te
rollen
Men vindt in deze streken wel duizend
verschillende soorten van heldendom en
dit was er slechts één! En een uur nadat
men dit in Halsteren heeft meegemaakt j
en men niet heeft willen wachten op het
ogenblik waarop vader Van Ekelen van
zijn tweede tocht zou terugkeren, wan
delt men in Bergen op Zoom langs een
luidruchtige etalage vol bonte, zorgelozeI
carnavalsartikelen. En nimmer behoefde
men een dwaze, uitgelaten maskerade, zo
bitter en zo wrang.
Stormballen weg
Na twee dagen heeft dan eindelijk
het verlossende sein geklonken voor
de door de stormvloeden en de or
kaankrachten zo geteisterde ge
biedsdelen van ons vaderland. Hoe
wel gisteren de wind wel in hevig
heid afnam, moest de bevolking
toch nog steeds paraat blijven om
dat bij hoog tij het water door de
voortdurende stormvlagen opge
stuwd, nog veel dijken cn dammen
bedreigde en in grote massa's door
de ontstane gaten stroomde. Van
ochtend om half vijf echter werden
alle waarschuwingen voor storm en
harde wind ingetrokken.
Z.Exc. mgr P. Giobbe, Pauselijk Inter- Eisenhower, heeft het volgende telegram
nuntius, heeft Maandagavond het volgen- aan Koningin Juliana doen toekomen
de telegram uit Vaticaanstad voor de j „Mijn landgenoten en ik zijn diep ge-
Nederlandse regering ontvangen: schokt door de tijding van de verwoesting,
.1 „Z. H., diep bewogen door de vreselijke in uw land aangericht door storm en
uit een gebroken moederhart, sneed nog l ramP dle Nederland heeft getroffen, deelt vloed. Zij en ik wensen Uwe Majesteit ons
in de onzegbare smart, smeekt Gods er-innig medeleven in deze tragische om-
het «oen vader \an barming over de s]achtoffers en de in standigheden te betuigen
Ekelen zonder een woord, en met stram- nood verkerende bevolking af en zendt Kardinaal Frines. aartsbisschop van
me. houterige bewegingen opnieuw in het z'Jn apostolische zegen". Keulen en kardinaal Feltin. aartsbisschop
i De president der Verenigde Staten, j van Parijs, hebben aan Kardinaal De Jong
ecn telegram gezonden, waarin zij hun
medeleven betuigen met de nationale
Kardinaal Frines vraagt, welke
de Duitse katholieken kunnen ga-
Kardinaal Feltin biedt aan Nederlandse
I kinderen in Frankrijk onder te brengen.
Voorts zijn telegrammen ontvangen van
vele staatshoofden, terwijl alle ambassa
deurs en gezanten in Den Haag de rege
ring hun deelneming hebben betuigd.
De waarnemende hoge commissaris van
de republiek Indonesia, mr Susanto Tir-
toprodjo. heeft aan minister-president, dr
W. Drees. een telegram gezonden, waarin
hij namens de regering en het volk van
Indonesië zijn innige deelneming betuigt
met de ramp, die Nederland heeft, getrof
fen. De waarnemend hoge commissaris
heeft daarbij tevens „Huize Voorhout" (het
logeergebouw voor Indonesische studen
ten aan het Lange Voorhout in Den Haag)
ter beschikking gesteld om onderdak te
verlenen aan slachtoffers van de ramp.
Ruim honderd schepen naar de
getroffen gebieden
in de getroffen gebieden energiek aangepakt. Meer dan honderd schepen uit
alle vissersplaatsen zetten vannacht koers naar Zeeland, lange colonnes
auto's en trucs trachtten langs de modderige wegen zo diep mogelijk in de over
stroomde streken door te dringen, vliegtuigen van Marine, Luchtmacht en K.L.M.
scheerden laag over de watervlakten. En overal werd, waar mogelijk, hulp
geboden. Men evacueerde mensen, men gooide levensmiddelen uit, men voerde
zandzakken aan. men deed wat men kon. Want hier, waar nu het water de scepter
zwaait, is een deel*van Nederland plotseling machteloos geworden.
Het hospitaalkerkschip „De Hoop" is vannacht om half twee uit Amsterdam
vertrokken met als voorlopige bestemming Hellevoetsltiis. In totaal veertig
vissersschepen van alle types en grootten kozen zee uit IJmuiden en voeren zwaar
bemand en geproviandeerd op naar het Zuiden met bestemming Zierikzee. De
schepen zullen proberen het geteisterde Zeeuwsch-Vlaanderen te helpen. Met deze
vloot hoopt men tienduizend personen te kunnen evacueren.
Zoals wij reeds berichtten, maakte de Belgische Sabenapiloot kapitein Gerard
Tremerie met zijn hefschroefvliegtuig tal van tochten over de verdronken
Zeeuwse eilanden. In de loop van Maandag heeft hij enige tientallen slachtoffers,
onder wie zieken, naar de vliegbasis W'oensdreeht gebracht. Kapitein Tremerie
heeft verscheidene „droppings" gezien. Jammer genoeg werden soms rubberboten
van boodschappen en mededelingen van persoonlijke aard, op briefjes en zelfs op
door wind en golven meegesleurd. Tijdens een landing op Tholen ontving hy tal
behulp van auto-radio's nieuws van het vasteland op te vangen. Naar de mening
lucifersdoosjes gekrabbeld. Waar mogelijk, probeert de ingesloten bevolking met
van kapitein Tremerie zouden twintig hefschroefvliegtuigen gedurende zeker
veertien dagen druk werk hebben om de dringendste behoefte aan transport te
lenigen.
HET POSTVERKEER
De postverbindingen met de eilanden
Beijerland, Rozenburg. Goeree <n Over-
flakkee. Schouwen en Duiveland en
Noord-Beveland zijn nog geheel verbro
ken. Met de overige getroffen gebieden
is het postverkeer aan grote vertraging
onderhevig. Het uiterst mogelijke wordt
gedaan om de verbroken verbindingen te
herstellen, waarbij van iedere zich voor
doende gelegenheid wordt gebruik ge
maakt. Zo ging de post van Bergen op
Zoom met een vissersboot naar lerseke
en vandaar per fiets naar Kruiningen.
Post uit Holland heeft via België over
Breskens Walcheren bereikt.
Zandzakken uitgeworpen voor Walcheren
en Tliolen
BOVEN HET GETEISTERDE GEBIED. 2 Februari.
ordelijke rij tezamen stonden. Maar plot
seling zitten wij boven Voorne en Putten
en is er niets dan een eindeloze water
vlakte. Hier en daar ligt de kom van een
dorpje op een zandbank in het midden
Een kerkje omgeven door wat huisjes. De
dijken steken boven het water uit, maar
zijn op vele plaatsen doorbroken. Gaten
van tien, vijftig, honderd, duizend meter.
En daar doorheen stroomt traag maar
onverbiddelijk het water. Een witte streep,
zo uit de hoogte. En het vloeit terug naar
de zee. Maar dat is bedriegelijk. Het is nu
eb. Straks als het weer vloed is. zal het
water door die gaten in omgekeerde rich
ting stromen, landwaarts.
silo is in tweeën gebroken. Wat dood
vee ligt er op een kleine plek grond.
Geen mens en geen levend stuk vee is
er te zien. Daken van huizen, die bo
ven het water uitsteken. Twee lange
rjjen boomtoppen, die vertellen, dat hier
een weg loopt. Een heg in het vierkant,
die net boven het water uitkomt en die
zegt dat hier de boer zijn eigen tuin had.
Maar van de boerderij is niets meer te
zien. Ergens in water varen boten. Om
hulp te verlenen.
Chaotische plekken
vliegen van Stavenisse over Noord.
nu Oostrlük bov.r dr Seh»!dr. Hn w.ter
Voor de derde maal draaien de motoren warm (oor een (luelit boven llng s'romen, landwaarts. Vli'ssingen. Eerst gaan wij droppen j "u "n't d°°' 5' 'V™
geruststellendj „etcisterde gebieden. Er is gezegd dat een Dakota om twaalf uur zou ...D»S; J"™*» zandplaat van viR in Souburg. De afwerpers liggen op de ""Vd JYcErtde
1.1- 1 TV- II1 1 VA.If Tl b)j vijf meter staan wat koeien bijeen, bodem van de Dakota met banden vast- uT
T - opstijgen van liet vliegveld Valkenburg. Wij zijn er om twaalf uur. Rn daar Die hebben misschien al twee dagen gebonden De sergeant en de luite- vl,*gtu,g hangt tegenover ons laag op het
Vergeefse pogingen vliegtuigen. Kleine legervliegtuigen en grote Dakota's Aan <lie kleine Keen verzorging meer gehad. Wie zal ze nant slepen de zandzakken naar de °pe- ^vrn^mMdeiln^
t, tv i ï- - ii- t r» i i r. - tv daar weghalen? Men kan daar niet ko- ning Drie pakken stapelen zij bovenop le*ensra,ddcIen ncer- Het verdwynt lang-
Het front heeft z.ch verplaatst Daar. legervliegtuigen hel» je mets. En Dakota s heeft men met genoeg. De men De dijken met hun smalle wegen elkaar voor het gat van de uitgang En raam lussrn d«* huizcn van Stavenisse.
nf^nnp alfiid nnherefkhaa^ziin^wo^di"m Amerikanen, die in Duitsland zijn gelegerd, hebben al hulp toegezegd met steken wel boven de watervlakte uit, i dan maar wachten. De Dakota draait wa" nH.fcn pa?r mensen bij elkaar staan
Zo doolt mei. vanavond rond in een d. 34 tegen he, wafer In al lijn hujve" Packets, da, rijn „Flying Boxcars". De Marine-Lucblvaartdienst heeft SL'1"*™ vfrdcTk™,™ boch,en ,on'1 hel Zul binkfr's
leger vol dodelijk vermoeide mensen, nngwekkende hevigheid. Mitchells en Harpoons ingezet. Maar eerst moet er worden gedropped. dan het gat. in die dijk. i Een mecano komt vertellen waar er j Als we drie keer rond Stavenisse heb-
Hun ogen branden van de koorts, hun En nog steeds heeft men ook hier. aan T. 11 nr. ,,.„f gedropped moet worden. Als er twee keer j ben gevlogen, is ook de laatste lading
Srens van Zeeland, geen duidelijk Daarvoor zijn de vliegtuigen allereerst nodig. Zolang moeten wij wachten. °P enc"h"'8n*2?"I W0^ï gebe,d van uit de cockpit moet de zandzfkken uitgeworpen. Dan gaan we
i kan eèrvltegtidg doen. dit ZTr nietfaa,k fe'?ar s'aa" v°°r het gat van dp uit" huiswaarts via Steenbergen. Dinteloord.
i landen kan? In de verte zien wij een lie- j 'j re derde *?el vai? Pdoot moe- j Middelharnis. Dordrecht. Wij denken aan
boven Vlissingen naar Souburg, waar men licopter stilstaan boven een verdronken n e a£we,'Pers m actie komen en de Nor» Pn de zondvloed
bezig is de dijken te dichten. Binnen de huis. Om mensen te redden? Wjj weten
kortst mogelijke tijd vliegen wij al boven *--•
Scheveningen. Langs het strand zien wij
de boulevard. Aan het einde daarvan ligt
het schip dat daar vanmorgen is gestrand.
Jong precies langs een dijkje en dan
geeft hij het laatste sein.
Daar gaan ze. Tlkens 150 kilo. telkens
drie pakken van vijftig kilo. Als maar
schuurt die Dakota rond Souburg. Telkens
weer zien wij dat ondergelopen land. Die
rij huisjes op hel d.cge waar het water
wrakhout, modder, riet en allerlei tegen
aan heeft gesmeten. Dat waren tuintjes
bij vredige huisjes. Dit zijn chaotische
plekken zoals Noë moet hebben gevonden
na de stranding van zijn ark.
Als de lading zakken is afgegooid, vlie
gen we terug naar het Noorden. Naar
Stavenisse op Tholen. Maar nog voor we
goed en wel van Souburg zijn afgezwaaid,
komen we in een donkere hagelbui terecht.
Majoor De Jong scheurt de kist er door
heen, die schudt en schokt in dit natuur
geweld. lly raast er doorheen. We vliegen
gezichten zijn vaal-bleek, hun kleren
kleven doorweekt aan hun lichaam;
hun zintuigen verliezen aan scherpte;
men heeft zijn stem niet meer onder
controle, het is alsof men minder goed
schijnt te horen, en men denkt dat het
waarmee men zich wapent, tegen de
ontroering welke men ondervindt en
het leed dat men zag en meebeleven
moest, nu zwakker wordt en gemakke
lijker te doorboren.
Machteloos
Noodseinen met een
laken
Het hele personeel van de Luchtmacht-
dienst is gisteren al op Valkenburg
Men moet het doen
i met een enkel, vaag telefoonbericht, cn
met de waarnemingen der helicopterpilo-
ten die met hun toestellen tot tegen het
vallen der duisternis bedrijvig gonzend
als vreemde reuzenkevers, boven het ver-
dronken land hebben gewerkt.
Doch zelf komt men er niet. De ver-
1 slaggever probeerde het vandaag op wel
zes verschillende manieren. Hij ging naar| gearriveerd op het bericht, dat alle
Rilland-Bath, nadat het gerucht gegaandienstplichtigen zich onmiddellijk naar
was. dat drie Goessenaren per fiets over j hun onderdelen moesten begeven. Zij heh-
,een secondaire dijk Woensdrecht hadden ben de hele nacht gepakt. En nu nog ligt
Doch sterker nog dan de uitputting, weten te bereiken, doch voor Rilland- de grootste hangar vol met stapels broden,
die onmiddellijk en onweerstaanbaar j Bath stond men nog altljd machteloos. die W01-den aangevoerd door grote brood-
nader sluipt, pijnigt de duizenden aan; De verslaggever stak met ecn bootje vanj fabrieken, vrachtauto's vol. In die uren
dit front-tegen-het-water het besef, dat Halsteren over naar Tholen, dat ongeha-1 dat wij daar staan, komen die vrachtauto'».
Hp pprsto slav teeen rlp wnedèndp I vend 's gebleven. Het bootje deinde wild; vol broden aanrijden. De een na de ander
elementen in' West-BrabJt!n^^ «XÏ' tZ-T&ï T T* indie/an®af
eestreden is en dat men nu uren \u' ag d<Leg tussen Hal-1 De broden worden op stapels gezet en.
„.tuiVhi rfl n« 'steren en de brug van Tholen nu verdron- daarna in zakken gedaan om te worden
en dagen wellicht machteloos staat. De ken ligt. Doch in Tholen vond men dei afgegooid in de geteisterde gebieden, waan
sector Zevenbergen uitgezonderd, I weg naar het Westen opnieuw versperd nog mensen zijn, die van de buitenwereld
waar Maandagavond twee nieuwe dijk-1 door een onafzienbare eindeloosheid van j 7ijn afgesloten. Die slaan daar op ecn paar
doorbraken dreigden, is de situatie ondergelopen polders. De verslaggever i vierkante meter soms en wachten op hulp.
hier nu vrijwel stationnair. Voor Ril-Pr°becrde het elders, doch het bleek ver- Eindelijk is het zover. Majoor Simon de
land-Bath. bij Halsteren, rondzijwaarts Jg sn^r ^e?mmoï?seerdê IJong hecn hct besluit genomen. Met de
en in de andere, ondergelopen polders j aanlegplaats? aan De^eek^birHalsteren volgende Dakota zullen wij kunnen mee
bracht men het water tot staan en zakt en hij zag zwijgend en verbijsterd toe hoe
het nu, centimeter voor centimeter en dit volk, nog voor het zijn grond her
overen kan, nu zijn laatste doden bergt.
het niet. Wij zijn er te ver van af om
het precies te kunnen waarnemen.
pakken er uit gooien. De kist schuift dan
mestal precies langs een dijkje. Je kunt
deze pakken niet droppen boven de droge
kom van een ondergelopen dorp. Als de
mensen ze op hun hoofd krijgen is het
middel erger dan de kwaal. Ze zouden
ook op het clak van een ondergelopen en
Wij vliegen over Stellendam, Middel
harnis naar Tholen. Daar zijn zakken
Het land houdt op nodig die wij boven Stavenisse moeten
uitwerpen. Waar is Stavenisse nu? Een
Wij gaan verder. Dan houdt ineens het vierkant pleintje met wat huizen en
land op en begint het water. Zoeven haven. Daar liggen enige boten en
hebben wij nog een grote stoet van glazen hopen maar dat die daar heen gevaren Izou dan in het water* Terecht komen en
kassen gezien en mooie huisjes die in een I zjjn om hulp te bieden. Een grote graan- verloren gaan. Dus vliegt majoor De
De ramp die Nederland heeft ge
troffen, en die honderden mensen 't
leven heeft gekost. Luchtopname
ondermijnd huis kunnen vallen. En 'dan van de overstromingen te Oolt-
vierkant pleintje met wat huizen en een;is vyftig kilo te veel. Men kan ook niet I aensvlaat de hui-en staan in* aan
- wjj jn het wilde weg droppen. Het meeste j ae milten Slaan tot aan
,2e dakgoot onder water.
(Luchtopname ANP-foto)
tergend langzaam, weg van de uiterste
grens welke het in de nacht van Zon
dag op Maandag bereikte. Men kan nu
slechts wachten; men kan nu het water
alleen maar volgen op elke vierkante
meter, welke het sedert vandaag prijs
zal willen geven. Het tempo is traag.
Het is té traag voor een mensenmassa
die meer dan een etmaal lang in koorts
tempo werkte en redde en sjouwde, en
nu, machteloos en met tot vuisten ge-
Men staat daar in Halsteren aan De
Beek en men spreekt met de waarnemen
de commandant van de plaatselijke brand
weer. Hij kreeg Zondagmorgen het bevel
over de onvermoeibare brandweerhulp
groep nadat de commandant Van de Berg
in gezelschap van brandweerman Lam-
pard Zondagmorgen bij Slikkenberg voor
het laatst zijn gezien. „Zevenendertig ver
misten nog!", zegt hij moe, „en er is geen
kans dat er nog iemand levend uitkomt".
Ook gisteren heef! de luchtvaart zich btf de hulpverlening niet onbetuigd
gelaten. Op liet vliegveld Valkenburg zijn bergen werk verzet. Grote hoeveelheden
geconserveerde levensmiddelen, brood, rubberboten en vele andere artikelen en
materialen zijn in eendrachtige samenwerking door vliegtuigen van de Marine-
luchtvaartdienst, de L.S.K., de Rijksluchtvaartschool, de K.I..M. en niet te ver
geten door twee vliegboten van „Rescue-Service" van de Amerikaanse luchtmacht
hoven de overstroomde delen van ons land afgeworpen. Ook de helicopter van de
Marine-Luchtvaartdienst heeft goede diensten bewezen.
Toen gistermiddag een ,.Sea-Otter" een marine-amphibievliegtuig tussen
Oude- en Nieuwe Tonge op Goeree-Overflakkee was geland en vergeefs probeerde
een rubberboot af te leveren aan een geïsoleerde boerderij de stroom was te
sterk kwam de helicopter te hulp om vanuit de lucht het reddingswerk voort
te zetten.
De inwoners hadden zich op het dak voorlopig in veiligheid kunnen stellen. De
toestand werd echter met het uur gevaarlijker: de hoerderü was al gedeeltelijk
ingestort. Een touwladder werd uit de helicopter neergelaten en na enige aarze
ling waagde de zoon de luchtreis. Zijn jongere zusje en tenslotte zijn bejaarde
moeder overwonnen hierop haar vrees, waarna het drietal veilig naar Nieuwe
Tonge kon worden overgebracht. De oudste zoon, die nog in de boerderij was
achtergebleven, trof het minder gelukkig. Nadat de helicopter weer boven de
boerderij was teruggekeerd, stapte ook hij op de touwladder. Zo onder op de
touwladder kon bij behouden op de dichtstbijzijnde dijk worden afgezet. Hy
kon niet aan boord worden genomen, doordat de hijsinrichting onklaar was
geraakt.
.-liegen. Hij heeft toch parachutes te kort
en alleen do duizenden zakken die nodig i
zijn om de dijken te dichten, kunnen wor
den meegenomen. Voor de fans met voed
sel en de jerrycanes met water zijn er
geen parachutes genoeg meer. En zakken
hebben geen parachutes nodig.
De vier voedselpaketten die reeds in
de Dakota geladen zijn, voorzien van een
parachute kunnen ook met het vliegtuig
van de Rijksluchtvaartschool, dat tege
lijk met ons zal opstijgen, worden ver
voerd en afgeworpen. Als hij alleen de
zakken meeneemt, kunnen wij ook mee.
De deuren uit de vracht-Dakota zijn
weggenomen om het droppen te verge
makkelijken. Majoor De Jong, de com
mandant van de „Transva", vliegt zelf.
Langs de kanten zijn de banken neerge
klapt en daar liggen nu de zakken die
straks in de noodgebieden met zand zul
len worden gevuld om de gaten in de
dijken te dichten. Het zijn 7500 zakken
tezamen wegende 1500 kg. Dertig pakken j
ieder van vijftig kilo.
Met riemen vastgemaakt
De afwerpers zijn de dienstplichtige
soldaat Van de Water uit Laren, de
beroepssoldaat le klasse Crama uit
Leiden. Verder vliegen mee de sergeant I
Smakman uit Amsterdam en de luitenant j
Haakman uit Bergen.
Direct achter ons vertrekken twee toe
stellen van de Rijksluchtvaartschool.
„Beaeh-Crafts", die ieder vijftien rubber
boten aan boord hebben.
Soldaat Van de Water en soldaat Crama,
hebben zich tegenover de open deur aan
de tegenoverliggende wand met riemen
vastgemaakt. Deze zijn zo lang dat zij, als
zij de zakken en de levensmiddelen, drop
pen, precies tot aan de uitgang kunnen
komen, maar er niet uit kunnen vallen.
Wij zullen naar Stavenisse cn naar
Vlissingen vliegen. Dat wil zeggen vlak
