i Door dode dorpen in een stille polder Met het LEGER DES HEILS naar ALBLASSER WAARD Prills Bernhard T 111 is °P weg naar OPNAMEN ZierikzeeBruinisse moeilijk bereikbaar W I Nederland uit getroffen gebieden Postverbindingen mei noodgebieden Stavenisse (op Tholen) zeer ernstig getroffen PRINSES WILHELMINA IN RAMPGEBIED ZEELAND DINSDAG 3 FEBRUARI 1953 HET PAROOL 5 Aankomst morgenochtend verwacht op Schiphol WE reden loor de dode dorpen Kin- derdyk en Papendrecht, en over de „verboden dijk", die in het licht van de koplampen voor ons uitglibber de, als een zwarte modderbank in het verdronken land. Langs de voorruit joeg de natte sneeuw door de nacht. Het was doodstil in de polder. Het ho- tende gebrom van de motor, het zachte fluiten van de wind, en het sissen van de slippende wielen in de modder waren de enige geluiden. Af en toe reden we door een dorpsstraat. Dan hield het slip pen op. de fluittoon zonk weg. en hei gebrom van de motor kreeg een holle echo. De koplichten flitsten langs de verlaten huizenrij. Een eigendunkelyke straat met eenkennige huizen, zoals ze in al die nette Hollandse dorpen staan. Maar de verstarring had hun in eén nacht het aanzien gegeven van eeuwen oude grijsaards, die steunend op elkan der samenhokten in de wind. Hier en daar werd de rij even onderbroken. Dan zag je weer het zwarte glimmen van het water dat aan de achterzijde van de huizen onder aan de dijk voorbij zoog in een trage stroom die knaagde aan de fundamenten. In Kinderdijk stond op de stoep een stapel boeken: door de gevluchte be woner als toch zinloos achtergelaten. Toen wij de volgende straat in reden, zagen wij al vanaf het begin, dat aan het eind er van een fiets stond voor een deur. als teken dat een dorpeling terug gekomen was, om iets te halen. Op de verdieping was een verlicht raam. Je kon door het venster een stuk behang zien. waaroo een lichte plek was van een schilderij dat daar gehangen had, en een stukje feestversiering van papier als voor een koperen bruiloft. Een paar honderd meter verder werd de weg even weer droog en hard, en stond het water niet tot aan de berm. Daar stond een huis waarin achter ga zen gordijnen een bejaard echtpaar aan tafel zat, met een pot thee. De man rookte een pijp, de vrouw verstelde on dergoed, en een jongen van een jaar of twaalf, zat mateloos verveeld over een schoolboek gebogen. Op de weg liep een jongeman die zyn meisje in de slen terpas naar huis bracht. Een mooi meisje met blauwe ogen en een wipneus. Even verderop klotste het water weer loom tegen de dijk. Papendrecht was volslagen donker. Daar was de dijk ge broken. 'E waren met twee vrachtwagens uit Amsterdam gekomen: een be proefde, hoog op de poten staande, vijftonner van de firma Blommesteln, niet de oude meneer Blommestein zelf aan het stuur, en schipper De Jong die zich beschikbaar had gesteld als tweede bestuurder, alsrpede een expe ditiewagen van Het Parool. De wagens waren met chauffeur ter beschikking van het Leger des Heils voor hulp aan de geteisterde gebieden, en kapiteine Bosschardt van het Leger had ze in de loop van de dag gevuld met driehonderd liter koffie, vijf kisten brood, een buta- gasinstallatle, vierduizend papieren bekers, twintig liter koffie-extract, der tig dekens, wat kinawijn, een stapel kleren, een voorraad verband, jodium, en pleisters, tweehonderdvijftig warm waterkruiken, en een Heilsmajoor met zes cadetten. Ik had de colonne om vijf uur op gepikt bij het gebouw van het Leger in Rijswijk, waar zij zaten te eten met de rust van frontsoldaten, die weten dat de aanval pas over een kwartier zal plaats vinden. Toen ze klaar waren, ging schipper De Jong voor in een kort gebed: „Heer. Gij weet dat wij niet hier zijn om onszelf, of om de glorie van deze onderneming, maar om U." Ik heb aan dat gebed nog wel eens moeten denken ln de vijf barre uren die ons toen nog scheidden van het eind punt van onze tocht, waar ik thans voor u zit op te schrijven hoe het ons ver ging. die mochten ondernemen wat u allemaal zo graai? gewild had. De kapiteine, die de expeditie leidde, had het hoofdkwartier van het Rode Kruis in Den Haag gevraagd waar onze hulp het meest nodig was. Het antwoord was kort en bondig: „Krimpen aan de IJssel, en dat is nog slechts te bereiken via Gouda. Succes!" Toen wij Gouda bereikten was de nacht al gevallen. Wij stopten bïi het politiëbureau. om naar de toestand van de wegen te Informeren, en kregen een agent mee om ons een eind op weg te helpen. „Maar in Krimpen aan de IJssel zult u niet veel kunnen doen hoor!" waarschuwde hij. .Daar is alles al ge organiseerd, en ze hebben geen hulp meer nodig. Naar Ouderkerk moet u gaan! Daar hebben ze u veel harder nodig!" TOEN we in Ouderkerk aankwamen, hadden de chauffeurs al rode ogen van het ingespannen turen op de modderwegen en dijken, langs omleg gingen en waarschuwingsborden, tas tend en zoekend in een inktzwarte duis ternis, naar plaatsen waar de zee had toegeslagen en men misschien om ons verlegen zat. In Ouderkerk brandde de straatver lichting en groepjes mensen liepen op straat. Een heer zei or-^, dat de onder gelopen polder al was leeg gehaald en alle vluchtelingen reeds waren onderge bracht in het dorp. Koffie had iedereen net gehad van het Rode Kruis. We reden door naar Krimpen aan den rebed van DE JONG MAAR alvorens wij voor deze nacht in het stro van de heer Van Loon pak met een bril. Hij apprecieerde onze f§ komst zeer, zei hij. Maar hij durfde ons rr toch niet vasthouden voor zijn gemeente, FlUt omdat hier alles gesmeerd liep en men l~ elders misschien onze hulp dringend no- 1. dig had. Rondom zijn gemeente was de SCllippQI -CllQ-UJjQllT polder leeg en iedereen sliep. Hij sprak op de toon van iemand, die werkelyk iedereen gaarne ter wille is tot op redelijke hoogte. Er was inder- daad vanmorgen een gat in de dijk ge- 'ill slagen, zei hy nog, maar dat had men gelukkig kunnen dichten. Of wij het Rode Kruis in Den Haag konden bel len? Er was geen verbinding te krijgen. Maar misschien had men ons in Alblas- serdam nodig! Nee, Alblasserdam was ook niet op te bellen (slechts enkele tientallen kilometers verder). Toen weerklonken uit een blauwe kof ferradio, die onder de schelle lamp op net bureau stond, opeens nieuwsberich ten. Op Goeree zaten de mensen in die zelfde inktzwarte sneeuwnacht in de bo men en op de dijken te bevriezen zonder beschutting en zonder levensmiddelen, zei de omroeper. De hulp werd ge vraagd van alle beschikbare motorboten. Wij konden niets doen. Wij hadden slechts vrachtwagens en een schipper, die zich als chauffeur had gemeld om dat zijn schip tóch onklaar was. „Laten we maar naar Alblasserdam gaan", zei schipper De Jong gelaten. „Hier hebben ze toch ook geen schip, waarmee ik naar Goeree kan varen." Illllllll „Maar als daar nou ook es niks te doen is?" kwam een moedeloze vraag. We stonden in het kantoor: een ver kleumd, wit weggetrokken groepje mensen dat zich te veel voelde. De zes kadetten waren in de wagen blijven zitten, gereed om onmiddellijk weer weg te rijden. Van ons groepje was eigenlijk alleen de oude heer Blommestein nog helemaal zichzelf gebleven: een flegma tieke Amsterdammer met een hoed op, en een mager hoekig gezicht. Hij heeft de hele tocht niet veel gezegd. Hij had zich ter beschikking gesteld, hij wachtte de orders af en reed. „We gaan naar Alblasserdam" zei de kapitèlne. ACHTER Krimpen aan de IJssel slip ten we voorgoed het geteisterde gebied binnen. In het pikkedonker zagen we slechts wat voor de koplam pen kwam, maar dat was erg genoeg. Óp de bedreigde dijken bij Krimpen aan de Lek en Kinderdijk werden we ver schillende malen aangehouden door po litie en militaire wachten, die order had den in dat oord der verlatenheid slechts de arbeiders aan de dijken toe te laten, en zeker geen perswagens, die de nau we verkeersader zouden belasten. Maar toen ze zagen dat de wagen vól Leger des Heilsmensen zat, mochten we door naar Alblasserdam. Het was half tien toen we daar aan kwamen. Er was een huis met een Rode Kruisvlag, We gingen er binnen, Op de gang stondenenige dood-vermoeide mannen met Rode-Kruisbanden om. Toen we zeiden dat we uit Amsterdam kwamen om te helpen, glimlachten ze even met een verachtelijkheid die begrij pelijk wordt waar men vermoeden kan hoe die mensen hier de eerste vieren twintig uur om hulp hebben moeten zit ten springen, terwijl ze weinig zullen begrijpen, hoe moeilijk het alleen al was om te worden ingeschakeld in het hulp werk. De polder was leeg en iedereen sliep, zeiden ze. En ze hadden geen koffie ge had, maar wel pas hete erwtensoep. Misschien kon men ons verderop gebrui ken Ln Papendrecht. We zyn doorgereden. Hoe verder we kwamen hoe troostelozer de beelden werden, Verdronken huizen, ondermijn de schuren, ingevallen gebouwen, ver nielde wegen, weggeslagen zandzakken. IN Papendrecht vonden we de heer Van Loon van het Rode Kruis. Die had zijn kwartier opgeslagen op de zolder ran de scheepstimmerwerf: een lage lange houten ruimte, die met olielampen schaars was verlicht. En terwijl achter hem een troepje gevluchte kinderen die onder een deken op los stro te slapen waren gelegd, elkaar gichelend tracht ten bang te maken met spookgeluiden, heeft hij onze chauffeurs in de dodelijk vermoeide gezichten gekeken en gezegd op een toon als sprak hij iemand tegen die juist iets onzinnigs had beweerd: „Ik ben blij dat u hier bent. U kunt hier heel goed werk doen, heus!" Intussen had de kapiteine de situatie al ln haar hoofd. „Morgen wordt er weer aan de dijk gewerkt" zei ze. „Ik heb butagas en koffie, en met die wagen kan ik overal komen. En mocht het hier niet nodig zijn dan zoeken we het elders." „Natuurlijk!" zei de heer Van Loon. „Maar misschien wilt u nu eerst een kop hete erwtensoep van mij aannemen, en een paar uur slapen in het stro." Intussen was de majoor met de zes' kadetten de zolder op gemarcheerd. Ze r\LKR glimlachten nog even blozend en blij- L-/ „ifp moedig als ln Rijswiik. Ongetwijfeld zal berustten, zijn wij nog doorgereden over de verboden dijk bij Papendrecht. tot aan het bittere einde, waar de dijk is weggeslagen, en het water onheil spellend zwart ln lange lome golven het land binnen stroomt. Er stond een keurige kleine heer met een hoed op aan dat eind van de wereld naar het water te kijken, terwijl hij zich bijlichtte met een knijpkat. Zijn aanwezigheid in dat rampzalige oord waar slechts de laarzen van de dijkwer kers stampen, was in zijn volslagen on verklaarbaarheid het symbool van de onwezenlijkheid die sinds de watersnood over deze streken-hangt. „Kijk" zei hij met een welverzorgde uitspraak. „Het, Parool en het Leger Des Heils? Dat is nog eens een samenwerking ten bate n de geteisterde gebieden". Hij knikte ons goedkeurend toe en scnarrelde weg met zijn knijpkat. Alleen de hemei weet waarheen. Toen wij weer weg wilden rijden, doemde uit de schaduwen van de nacht plotseling als een kobold uit een behekst ravijn een brede gedrongen figuur op. met vuilblonde haren en een zwart ge zicht, en grote eelthanden. Hij bleek de dykwacht, en hij schoof arwanend op onze koplampen af. Toen hij tot vlakbij genaderd was. en de letters op de carrosserie kon ontcijfe ren. uitte hij een kreet. „Een krant!" riep hij. „Eindelijk een krant! Ik heb hier al die tijd niets gehoord van hoe het verderop gaat in Holland!" Maar wij brachten nu juist koffie. Vanmiddag is zo werd uit New H York bericht prins Bernhard in een g| K.L.M.-lijntoestel naar. Nederland vcr- g= trokken. De machine wordt Woensdag- morgen op Schiphol verwacht. Gisteren heeft de Prins zyn secretaris alle af spraken laten afzeggen en voorzover mogelijk uitstellen. Wel opende prins Bemhard de ten toonstelling in het Metropolian Museum of Arts, die wordt gehouden ter gele genheid van het driehonderdjarig be staan van New York. ;,Ik voel mij niet in de stemming om een rede te houden", zei hij tegen een zwijgende menigte van vierhonderd genodigden. Burgemeester Impelliteri betuigde de deelneming van de inwoners van New York. Vóór zijn vertrek heeft de Prins op het vliegveld Idlewild de volgende ver klaring afgelegd: „Ik heb mijn bezoek aan de Verenigde Staten afgebroken en vertrek thans naar mijn land, dat de grootste cata strophe heeft ondergaan die het land in vredestijd ooit, sinds de middeleeuwen, heeft geteisterd. De worsteling tegen de zee is altijd een voortdurende strijd ge weest voor het Nederlandse volk, welks Een onvermoeibaar thuisfront (~ïOK het thuisfront Amsterdam gonst van energie en goede wil. Op straat rammelen de collectebussen zó frequent, dat een speciale collecte onder de col lectanten een gedachte met mogelijk heden lijkt. Ik zag een dame een biljet van duizend gulden geven aan een in zamelaar, die het papiertje geïnteres seerd bekeek, omdat hij er nog nooit een van dichtbij had gezien. In lange, gedul- dige rijen wachtten de mannen en vrou-\ wen die hun bereidwilligheid om „iets te doen" kwamen aanbieden, voor de als paddenstoelen uit de grond gerezen bu reaux. Er was een kleine jongen bij met een sigarettenbusje waarin hij zelf een gleuf had gemaakt. De diep verslagen uitdrukking op zijn gezicht, toen hij na twee uur staan als collectant te jong bevonden werd, zal mij bijblijven. Hij heeft gelukkig even later emplooi ge-1 vonden in een school, waar jongelui bezig waren met het sorteren van giften in natura die verbijsterende lawine, van kleding, schoeisel en dekking, in éë»i| etmaal uit duizenden huizen naar de centrale punten gestroomd. Dat sommige mensen in hun eerste1 opwelling blijkbaar zonder verder na denken in hun kleerkast hebben gegre pen, leert een tocht door de verzamél- magazijnen op overtuigende wijze.. De rugloze avondjurk en de doos met cor sages die ik tussen de terzijde gelegde giften aantrof, waren kennelijk inder haast méé ingepakt. Toch heeft die hef tige spontaneïteit waarmee gegeven wordt, veel meer voordelen dan nadelen getuige de rijen welhaast nieuwe historische taak het is geweest en nog ae njen wanuauc meuw, is om grote stukken vruchtbaar land costumes, assen en arken, de mooie aan het water te ontworselen. De hui- dekens, het co u,t de kast gepakte lm- dige catastrophe herinnert er aan dat "engacd en de regimenten stevige schoe- Hollands gevecht tegen de zee nog d'f k,aas'ia", voor het '""'sport steeds voortduurt. Ofschoon de over? '!<™r de nooigebteden, waarmee weer stroming uitgebreide gebieden onder I a"deT.<> vrijwilligers zich deMen met water heeft gtrzet, wafrvan sommige een oceraave die de burner nog slechts kort geleden de oorlrgsver- woesting te boven waren gekomen, weet ok dat ons volk deze beproeving met dezelfde kamlte opneemt als het altijd getoond heeft in zijn eeuwenoude strijd tegen de elementen. Ik ben diep erken telijk voor de vele uitingen van sympa thie van het -Amerikaanse volk diet mij gedurende de afgelopen twee dagen heb ben bereikt. Alles wat ik u thans wil vragen is, dat hij uw Nederlandse bond genoten uw morele steun en gebeden zult geven in hun uur van beproeving." De postverbindingen met de eilanden Beyerland, Rozenburg, Goeree en Over- flakkee, Schouwen "en Dulveland en Noord-Beveland zyn nog geheel ver broken, aldus is vanmorgen door de PTT meegedeeld. Het postverkeer met de overige getroffen gebieden ls aan grote vertraging onderhevig. (Van een onzer verslaggevers) VEERE, Dinsdag. De tientallen volgepropte schepen, die Zierikzee en Brui nisse te hulp zijn gesneld, hebben tot dusverre nog maar weinig kunnen uit richten. De haven van Zierikzee heeft namelijk slechts een gedeelte van 150 meter dat onafhankelijk van het getjj bereikbaar is. Het is er verder vrjj smal, zodat maar enkele schepen tegelyk binnen kunnen komen. Pas bij oplopend tjj, dat is vanmiddag na vijf uur, zullen de vaartuigen in het overige gedeelte van de haven binnen kunnen lopen. Ou het provinciale griffiehuiLs In Mid delburg wees vanmorgen o-m negen uur de hand van een dodelyk vermoeide ambtenaar drie uur slaap in twee etmalen ons op een enkele uren te voren getekende schetskaart van de eilanden hoe volgens de laatste officiële gegevens de situatie is. Verdronken land was rood gearceerd. Schouwen- Duiveland stond voor viervijfde deel op deze schetskaart rood aangegeven. Al leen de uiterste Westpunt het dui nengebied bleef wit. By hoog tij is dtt hele eiland door het water verzwol gen en met de ambtenaar in Middelburg vragen ook wij ons af hoe groot hel aantal mensen'ls dat tussen de Greve- lingen en de Roompot na twee dagen van martelende onzekerheid de dood heeft gevonden. Wat zich tot dusverre op Schouwen- Dui'veland moet hebben afgespeeld, is een onbeschrijfelijke tragedie. Van Noord-Beveland aan de andere zijde van de Roompot kwamen berichten binnen, dat hele weggeslagen stallen met nog vastgebonden vee aanspoelen. De Noordrand van Noord-Beveland, dat zelf ook voor een groot deel is onderge- stroomd, ligt bezaaid met cadavers en lijken van slachtoffers. Catastrofaal Een blik op de recente schetskaart in Middelburg leerde ons verder, dat St. Philipsland geheel onder het water ligt, dat van Tholen vooral Stavenis se, catastrofaal is getroffen. In het gebied van Ellewoutsdijk, Oude- lande en Baarland moet vooral snel hulp komen om honderden cadavers en het nog levende vee af te voeren. Walcheren zelf is in vergelijking met de andere eilanden nog betrekkelijk gespaard ge bleven. Het is sinds Maandagmiddag uit I zijn isolement verlost. De veerboot, die IJsel. Op het stadhuis werden we keurig het hun vandaag lukken de mensen te ontvangen door een meneer in een grijs vinden die op hen zitten te wachten, NEDERLANDER geeft het uiterste om de nood te lenigen! Ook de jeugd.' Een groep kleuters van een Haagse bewaarschool komt aanstappen bij een der verzamelpunten waar kle ding in ontvangst wordt genomen. de vaart tussen Vlissingen en Breskens onderhoudt, heeft na een zeer moeilijke overtocht op Zaterdagavond, weer haar eerste reis gemaakt. een ijver en een overgave die dè bur gei moed geven. Want ons „jammerlijk verdeelde volk", gelijk het in de vermanende hoofdarti kelen placht te heten, blijkt een prach tig, gaaf stuk eenheid in petto te hebben gehouden. Alle bittere theorieën over het liefdeloos nihilisme van de na-oor- logse Nederlander verwaaiden in één donkere nacht tot as. De ochtend vond iedereen belangeloos klaar staan om te helpen. Misschien komt dat wel, door dat de orkaan een heel ander vergezicht opensloeg. De zelfgenoegzaamheid van j een wereld vol comfort en geniale uit-, vindingen kreeg een lelijke knauw, toen water en wind met verschrikkelijke kracht bewezen hoe betrekkelijk al die dingen eigenlijk zijn. En de druk vanj politieke tweedracht en permanent zeu rende oorlogsdreiging werd overspoeld- Er is alle ruimte voor navrante bespie-i gelingen als je hoort hoe een radio-, bericht uiting geeft aan de ongerustheid van soldaten in Korea over het lot van hun familie in Nederland... Wij, dichter bij de ramp, maar toch in een gespaard en gaaf gebleven stad, zien ons opeens' gerukt uit een deprimerende machte loosheid en geplaatst tegenover een com- plex van problemen, waaraan je iets kunt doèn. al is het nog zo weinig. Mei man en macht komen we opzetten, ieder' met- wat hij te bieden heeft werk-' kracht, kennis, geld, goed. Dat welhaast niemand onverschillig blijft en verstek laat gaan is, te midden van alle misère die ons land nu doormaakt, ten minste één goede ervaring. „Tot nog toe gaat het prachtig", zei mij een vrouw die de leiding had in der klerencentra. „Ik hoop nu maar het enthousiasme stand houdt tot ergste nood geleden is." 'Maar de geestdrift waarmee lu helpsters en helpers af en aanliepen, vermoeibaar en zonder acht te slaan op de anders zo heilige bevélen die het slaan van de klok pleegt in te houden gaven haar hoop zóveel krachtig voed sel, dat ze, na een blik over haar schare weer met een glimlach aan de slag ging. KRONKEL Er is nog geen datum vastgesteld v de voortzetting van de conferentie Neder- land-Surlname-Nederlandse Antillen, deelt minister-president dr Drees mede namens minister Kernkamp van Overzeese Rijks delen, mede ln antwoord op vragen van het lid der Eerste Kamer Gerretson. Het overleg nopens de nieuwe rechtsorde zou worden voortgezet door een kleine com missie. Ook voor de bijeenkomst van deze commissie ls nog geen definitieve datum (Van een onzer verslaggevers) TERNEUZEN, Maandag. Prinses Wilhelmlna heeft gisteren een bezoek gebracht aan het geteisterde Zeeuwsch-Vlaanderen en Zuid-Beveland. Z(j was pei trein naar Antwerpen gegaan waar een auto gereed stond om haar via naar het ondergestroomde gebied by Hontenisse te brengen. Prinses Wïlhelmina sprak daar met verscheidene getroffen families en begaf zich daarna naar het gehucht Kampen in de Kampense hoek, waar militairen met man en macht bezig waren een nooddyk van zandzakken te leggen. Ook hier stapte zy uit en liet zich op de hoogte stellen van de situatie. Na een kort oponthoud in Klooster- had rond gedreven zande reed prinses Wilhelmina naar Walsoorden, waar de veerboot „Prins Hendrik", die normaal de dienst met Kruiningen op Zuid-Beveland onder houdt. speciaal voor haar gereed lag. Om twaalf uur reed zy met de auto aan boord en stak met het schip de Wester- schelde over naar Hoedekenskerke op Zuid-Beveland. Nader vernemen wij: gistermiddag om drie uur arriveerde prinses Wilhelmina bij het evacuatiecentrum in het Schut tershof aan de Kreupelmarkt te Goes. Daar heeft de 51-jarige heer Van Mourik uit Ouwekerk haar het verhaal u hy de van de auto's in de verte en hij wallekant van Wemeldinge, Toen sloeg een grote golf het stuk dak onder hem weg. Hij bracht er het leven af, doordat hij met zijn ene hand een balk en met de andere een deur wist te grijpen. Een uur later werd hij binnengebracht in Goes, waar de oude man toen zijn verhaal aan prinses Wilhelmina kon vertellen. Later ontving hij nog de verheugende tijding dat zyn zoon in Wemeldingen was aan gespoeld. Vandaag ging prinses Wilhelmina via Veere naar Noord-Beveland, waar zij voornemens was Kortgene te bezoeken. gedaan van zijn dramatische redding. I Daarna wilde de prinses naar Zierikzee Hij was Zondag om vier uur nog in zijn £aan eventueel andere gemeenten op woning met z(jn zoon om een en andir*e'™aar getroffen Schouwen-Dutve- te redden, toen de muren plotseling be- land b«zoeleen. zweken. De beide mannen klommen ieder op een kant van het dak dat dryvende bleef, maar al spoedig in tweeën brak. Egypte heeft verzocht om de terug- Vader en zoon zaten ieder op een af- roeping van een functionaris van de Britse I zonderlijk deelde zoon dreef naar de ambassade te Cairo, zekere Arthur Kellas, ene en de vader naar de andere kant. secretaris voor voorlichtingszaken. Nadat de vader tot 's nachts twee uuri Dc Bilt verwacht: Zwaar bewolkt met later ver spreide opklaringen. Overwegend droog weer. Matige tot zwakke wind ln hoofdzaak tussen Noord- Oost en Noord. Temperaturen even boven het vriespunt maar vannacht en morgenochtend plaat selijk lichte vorst. (Opgemaakt te 10 uur v.m.) Morgen Zon op 8.16 onder 17.33 Maan op 23.58 onder 9.35 HET WEER IN EUROPA 7 uur voormiddag Oslo Stockh, loonden Brussel Par lis Bord. Nice Wa rsch Berliin Zürich Wenen Volgens de legende was een der overlevenden van de beruchte St Ellsa- bethsvloed in 1421 een kindje dat, liggend in een bedje, aanspoelde. In Feynart spoelde gisteren een bedje aan uit het geïsoleerde Willemstad. Het was een leeg bedje. Vrouwen en kinderen werden door vrijwilligers van de zolders gehaald en via een nog net boven het water uitstekende spoordijk naar de evacuatieposteji geleid. Even liep het water terug by Stellendam. Dit was toen het beeld dat onze fotograaf daar aantrof. Cadavers van verdronken koeien temidden van wrakhout en rommel. Urenlang heeft dit paard in 's Gravendeel in het water gelopen. Wanhopig heeft het dier een uitweg gezocht uit het steeds maar stijgende water. Ten slotte is het paard door een reddingsploeg naar hoger gelegen gebied gebracht. Z'n fiets op de schouder en schoenen in zijn hand sjokt deze man over de zwaar beschadigde oprit van de Moerdykbrug. De rails liggen over een golftapljt, de masten zijn ontzet en verbogen.

Krantenbank Zeeland

Watersnood documentatie 1953 - kranten | 1953 | | pagina 3