i Door dode dorpen in
een stille polder
Met het LEGER DES HEILS
naar ALBLASSER WAARD Prills Bernhard
T 111 is °P weg naar
OPNAMEN
ZierikzeeBruinisse
moeilijk bereikbaar
W
I Nederland
uit getroffen gebieden
Postverbindingen
mei noodgebieden
Stavenisse (op Tholen) zeer
ernstig getroffen
PRINSES WILHELMINA IN
RAMPGEBIED ZEELAND
DINSDAG 3 FEBRUARI 1953
HET PAROOL
5
Aankomst morgenochtend
verwacht op Schiphol
WE reden loor de dode dorpen Kin-
derdyk en Papendrecht, en over
de „verboden dijk", die in het licht
van de koplampen voor ons uitglibber
de, als een zwarte modderbank in het
verdronken land. Langs de voorruit
joeg de natte sneeuw door de nacht.
Het was doodstil in de polder. Het ho-
tende gebrom van de motor, het zachte
fluiten van de wind, en het sissen van
de slippende wielen in de modder waren
de enige geluiden. Af en toe reden we
door een dorpsstraat. Dan hield het slip
pen op. de fluittoon zonk weg. en hei
gebrom van de motor kreeg een holle
echo. De koplichten flitsten langs de
verlaten huizenrij. Een eigendunkelyke
straat met eenkennige huizen, zoals ze
in al die nette Hollandse dorpen staan.
Maar de verstarring had hun in eén
nacht het aanzien gegeven van eeuwen
oude grijsaards, die steunend op elkan
der samenhokten in de wind. Hier en
daar werd de rij even onderbroken. Dan
zag je weer het zwarte glimmen van
het water dat aan de achterzijde van de
huizen onder aan de dijk voorbij zoog in
een trage stroom die knaagde aan de
fundamenten.
In Kinderdijk stond op de stoep een
stapel boeken: door de gevluchte be
woner als toch zinloos achtergelaten.
Toen wij de volgende straat in reden,
zagen wij al vanaf het begin, dat aan
het eind er van een fiets stond voor een
deur. als teken dat een dorpeling terug
gekomen was, om iets te halen. Op de
verdieping was een verlicht raam. Je
kon door het venster een stuk behang
zien. waaroo een lichte plek was van
een schilderij dat daar gehangen had,
en een stukje feestversiering van papier
als voor een koperen bruiloft.
Een paar honderd meter verder werd
de weg even weer droog en hard, en
stond het water niet tot aan de berm.
Daar stond een huis waarin achter ga
zen gordijnen een bejaard echtpaar aan
tafel zat, met een pot thee. De man
rookte een pijp, de vrouw verstelde on
dergoed, en een jongen van een jaar of
twaalf, zat mateloos verveeld over een
schoolboek gebogen. Op de weg liep
een jongeman die zyn meisje in de slen
terpas naar huis bracht. Een mooi
meisje met blauwe ogen en een wipneus.
Even verderop klotste het water weer
loom tegen de dijk. Papendrecht was
volslagen donker. Daar was de dijk ge
broken.
'E waren met twee vrachtwagens
uit Amsterdam gekomen: een be
proefde, hoog op de poten staande,
vijftonner van de firma Blommesteln,
niet de oude meneer Blommestein
zelf aan het stuur, en schipper De Jong
die zich beschikbaar had gesteld als
tweede bestuurder, alsrpede een expe
ditiewagen van Het Parool. De wagens
waren met chauffeur ter beschikking
van het Leger des Heils voor hulp aan
de geteisterde gebieden, en kapiteine
Bosschardt van het Leger had ze in de
loop van de dag gevuld met driehonderd
liter koffie, vijf kisten brood, een buta-
gasinstallatle, vierduizend papieren
bekers, twintig liter koffie-extract, der
tig dekens, wat kinawijn, een stapel
kleren, een voorraad verband, jodium,
en pleisters, tweehonderdvijftig warm
waterkruiken, en een Heilsmajoor met
zes cadetten.
Ik had de colonne om vijf uur op
gepikt bij het gebouw van het Leger in
Rijswijk, waar zij zaten te eten met de
rust van frontsoldaten, die weten dat
de aanval pas over een kwartier zal
plaats vinden. Toen ze klaar waren,
ging schipper De Jong voor in een kort
gebed: „Heer. Gij weet dat wij niet hier
zijn om onszelf, of om de glorie van
deze onderneming, maar om U."
Ik heb aan dat gebed nog wel eens
moeten denken ln de vijf barre uren die
ons toen nog scheidden van het eind
punt van onze tocht, waar ik thans voor
u zit op te schrijven hoe het ons ver
ging. die mochten ondernemen wat u
allemaal zo graai? gewild had.
De kapiteine, die de expeditie leidde,
had het hoofdkwartier van het Rode
Kruis in Den Haag gevraagd waar onze
hulp het meest nodig was. Het antwoord
was kort en bondig: „Krimpen aan de
IJssel, en dat is nog slechts te bereiken
via Gouda. Succes!"
Toen wij Gouda bereikten was de
nacht al gevallen. Wij stopten bïi het
politiëbureau. om naar de toestand van
de wegen te Informeren, en kregen een
agent mee om ons een eind op weg te
helpen. „Maar in Krimpen aan de IJssel
zult u niet veel kunnen doen hoor!"
waarschuwde hij. .Daar is alles al ge
organiseerd, en ze hebben geen hulp
meer nodig. Naar Ouderkerk moet u
gaan! Daar hebben ze u veel harder
nodig!"
TOEN we in Ouderkerk aankwamen,
hadden de chauffeurs al rode ogen
van het ingespannen turen op de
modderwegen en dijken, langs omleg
gingen en waarschuwingsborden, tas
tend en zoekend in een inktzwarte duis
ternis, naar plaatsen waar de zee had
toegeslagen en men misschien om ons
verlegen zat.
In Ouderkerk brandde de straatver
lichting en groepjes mensen liepen op
straat. Een heer zei or-^, dat de onder
gelopen polder al was leeg gehaald en
alle vluchtelingen reeds waren onderge
bracht in het dorp. Koffie had iedereen
net gehad van het Rode Kruis.
We reden door naar Krimpen aan den
rebed van
DE JONG
MAAR alvorens wij voor deze nacht
in het stro van de heer Van Loon
pak met een bril. Hij apprecieerde onze f§
komst zeer, zei hij. Maar hij durfde ons rr
toch niet vasthouden voor zijn gemeente, FlUt
omdat hier alles gesmeerd liep en men l~
elders misschien onze hulp dringend no- 1.
dig had. Rondom zijn gemeente was de SCllippQI -CllQ-UJjQllT
polder leeg en iedereen sliep.
Hij sprak op de toon van iemand, die
werkelyk iedereen gaarne ter wille is
tot op redelijke hoogte. Er was inder-
daad vanmorgen een gat in de dijk ge- 'ill
slagen, zei hy nog, maar dat had men
gelukkig kunnen dichten. Of wij het
Rode Kruis in Den Haag konden bel
len? Er was geen verbinding te krijgen.
Maar misschien had men ons in Alblas-
serdam nodig! Nee, Alblasserdam was
ook niet op te bellen (slechts enkele
tientallen kilometers verder).
Toen weerklonken uit een blauwe kof
ferradio, die onder de schelle lamp op
net bureau stond, opeens nieuwsberich
ten. Op Goeree zaten de mensen in die
zelfde inktzwarte sneeuwnacht in de bo
men en op de dijken te bevriezen zonder
beschutting en zonder levensmiddelen,
zei de omroeper. De hulp werd ge
vraagd van alle beschikbare motorboten.
Wij konden niets doen. Wij hadden
slechts vrachtwagens en een schipper,
die zich als chauffeur had gemeld om
dat zijn schip tóch onklaar was.
„Laten we maar naar Alblasserdam
gaan", zei schipper De Jong gelaten.
„Hier hebben ze toch ook geen schip,
waarmee ik naar Goeree kan varen."
Illllllll
„Maar als daar nou ook es niks te
doen is?" kwam een moedeloze vraag.
We stonden in het kantoor: een ver
kleumd, wit weggetrokken groepje
mensen dat zich te veel voelde. De zes
kadetten waren in de wagen blijven
zitten, gereed om onmiddellijk weer weg
te rijden. Van ons groepje was eigenlijk
alleen de oude heer Blommestein nog
helemaal zichzelf gebleven: een flegma
tieke Amsterdammer met een hoed op,
en een mager hoekig gezicht. Hij heeft
de hele tocht niet veel gezegd. Hij had
zich ter beschikking gesteld, hij wachtte
de orders af en reed.
„We gaan naar Alblasserdam" zei de
kapitèlne.
ACHTER Krimpen aan de IJssel slip
ten we voorgoed het geteisterde
gebied binnen. In het pikkedonker
zagen we slechts wat voor de koplam
pen kwam, maar dat was erg genoeg.
Óp de bedreigde dijken bij Krimpen aan
de Lek en Kinderdijk werden we ver
schillende malen aangehouden door po
litie en militaire wachten, die order had
den in dat oord der verlatenheid slechts
de arbeiders aan de dijken toe te laten,
en zeker geen perswagens, die de nau
we verkeersader zouden belasten. Maar
toen ze zagen dat de wagen vól Leger
des Heilsmensen zat, mochten we door
naar Alblasserdam.
Het was half tien toen we daar aan
kwamen. Er was een huis met een Rode
Kruisvlag, We gingen er binnen, Op de
gang stondenenige dood-vermoeide
mannen met Rode-Kruisbanden om.
Toen we zeiden dat we uit Amsterdam
kwamen om te helpen, glimlachten ze
even met een verachtelijkheid die begrij
pelijk wordt waar men vermoeden kan
hoe die mensen hier de eerste vieren
twintig uur om hulp hebben moeten zit
ten springen, terwijl ze weinig zullen
begrijpen, hoe moeilijk het alleen al was
om te worden ingeschakeld in het hulp
werk.
De polder was leeg en iedereen sliep,
zeiden ze. En ze hadden geen koffie ge
had, maar wel pas hete erwtensoep.
Misschien kon men ons verderop gebrui
ken Ln Papendrecht.
We zyn doorgereden. Hoe verder we
kwamen hoe troostelozer de beelden
werden, Verdronken huizen, ondermijn
de schuren, ingevallen gebouwen, ver
nielde wegen, weggeslagen zandzakken.
IN Papendrecht vonden we de heer Van
Loon van het Rode Kruis. Die had
zijn kwartier opgeslagen op de zolder
ran de scheepstimmerwerf: een lage
lange houten ruimte, die met olielampen
schaars was verlicht. En terwijl achter
hem een troepje gevluchte kinderen die
onder een deken op los stro te slapen
waren gelegd, elkaar gichelend tracht
ten bang te maken met spookgeluiden,
heeft hij onze chauffeurs in de dodelijk
vermoeide gezichten gekeken en gezegd
op een toon als sprak hij iemand tegen
die juist iets onzinnigs had beweerd:
„Ik ben blij dat u hier bent. U kunt hier
heel goed werk doen, heus!"
Intussen had de kapiteine de situatie
al ln haar hoofd. „Morgen wordt er weer
aan de dijk gewerkt" zei ze. „Ik heb
butagas en koffie, en met die wagen
kan ik overal komen. En mocht het hier
niet nodig zijn dan zoeken we het
elders."
„Natuurlijk!" zei de heer Van Loon.
„Maar misschien wilt u nu eerst een
kop hete erwtensoep van mij aannemen,
en een paar uur slapen in het stro."
Intussen was de majoor met de zes'
kadetten de zolder op gemarcheerd. Ze r\LKR
glimlachten nog even blozend en blij- L-/ „ifp
moedig als ln Rijswiik. Ongetwijfeld zal
berustten, zijn wij nog doorgereden
over de verboden dijk bij Papendrecht.
tot aan het bittere einde, waar de dijk
is weggeslagen, en het water onheil
spellend zwart ln lange lome golven het
land binnen stroomt.
Er stond een keurige kleine heer met
een hoed op aan dat eind van de wereld
naar het water te kijken, terwijl hij
zich bijlichtte met een knijpkat. Zijn
aanwezigheid in dat rampzalige oord
waar slechts de laarzen van de dijkwer
kers stampen, was in zijn volslagen on
verklaarbaarheid het symbool van de
onwezenlijkheid die sinds de watersnood
over deze streken-hangt. „Kijk" zei hij
met een welverzorgde uitspraak. „Het,
Parool en het Leger Des Heils? Dat is
nog eens een samenwerking ten bate
n de geteisterde gebieden".
Hij knikte ons goedkeurend toe en
scnarrelde weg met zijn knijpkat. Alleen
de hemei weet waarheen.
Toen wij weer weg wilden rijden,
doemde uit de schaduwen van de nacht
plotseling als een kobold uit een behekst
ravijn een brede gedrongen figuur op.
met vuilblonde haren en een zwart ge
zicht, en grote eelthanden. Hij bleek de
dykwacht, en hij schoof arwanend op
onze koplampen af.
Toen hij tot vlakbij genaderd was. en
de letters op de carrosserie kon ontcijfe
ren. uitte hij een kreet. „Een krant!"
riep hij. „Eindelijk een krant! Ik heb
hier al die tijd niets gehoord van hoe het
verderop gaat in Holland!"
Maar wij brachten nu juist koffie.
Vanmiddag is zo werd uit New
H York bericht prins Bernhard in een
g| K.L.M.-lijntoestel naar. Nederland vcr-
g= trokken. De machine wordt Woensdag-
morgen op Schiphol verwacht. Gisteren
heeft de Prins zyn secretaris alle af
spraken laten afzeggen en voorzover
mogelijk uitstellen.
Wel opende prins Bemhard de ten
toonstelling in het Metropolian Museum
of Arts, die wordt gehouden ter gele
genheid van het driehonderdjarig be
staan van New York. ;,Ik voel mij niet
in de stemming om een rede te houden",
zei hij tegen een zwijgende menigte van
vierhonderd genodigden. Burgemeester
Impelliteri betuigde de deelneming van
de inwoners van New York.
Vóór zijn vertrek heeft de Prins op
het vliegveld Idlewild de volgende ver
klaring afgelegd:
„Ik heb mijn bezoek aan de Verenigde
Staten afgebroken en vertrek thans
naar mijn land, dat de grootste cata
strophe heeft ondergaan die het land in
vredestijd ooit, sinds de middeleeuwen,
heeft geteisterd. De worsteling tegen de
zee is altijd een voortdurende strijd ge
weest voor het Nederlandse volk, welks
Een onvermoeibaar
thuisfront
(~ïOK het thuisfront Amsterdam gonst
van energie en goede wil. Op straat
rammelen de collectebussen zó frequent,
dat een speciale collecte onder de col
lectanten een gedachte met mogelijk
heden lijkt. Ik zag een dame een biljet
van duizend gulden geven aan een in
zamelaar, die het papiertje geïnteres
seerd bekeek, omdat hij er nog nooit een
van dichtbij had gezien. In lange, gedul-
dige rijen wachtten de mannen en vrou-\
wen die hun bereidwilligheid om „iets te
doen" kwamen aanbieden, voor de als
paddenstoelen uit de grond gerezen bu
reaux. Er was een kleine jongen bij met
een sigarettenbusje waarin hij zelf een
gleuf had gemaakt. De diep verslagen
uitdrukking op zijn gezicht, toen hij na
twee uur staan als collectant te jong
bevonden werd, zal mij bijblijven. Hij
heeft gelukkig even later emplooi ge-1
vonden in een school, waar jongelui
bezig waren met het sorteren van giften
in natura die verbijsterende lawine,
van kleding, schoeisel en dekking, in éë»i|
etmaal uit duizenden huizen naar de
centrale punten gestroomd.
Dat sommige mensen in hun eerste1
opwelling blijkbaar zonder verder na
denken in hun kleerkast hebben gegre
pen, leert een tocht door de verzamél-
magazijnen op overtuigende wijze.. De
rugloze avondjurk en de doos met cor
sages die ik tussen de terzijde gelegde
giften aantrof, waren kennelijk inder
haast méé ingepakt. Toch heeft die hef
tige spontaneïteit waarmee gegeven
wordt, veel meer voordelen dan nadelen
getuige de rijen welhaast nieuwe
historische taak het is geweest en nog ae njen wanuauc meuw,
is om grote stukken vruchtbaar land costumes, assen en arken, de mooie
aan het water te ontworselen. De hui- dekens, het co u,t de kast gepakte lm-
dige catastrophe herinnert er aan dat "engacd en de regimenten stevige schoe-
Hollands gevecht tegen de zee nog d'f k,aas'ia", voor het '""'sport
steeds voortduurt. Ofschoon de over? '!<™r de nooigebteden, waarmee weer
stroming uitgebreide gebieden onder I a"deT.<> vrijwilligers zich deMen met
water heeft gtrzet, wafrvan sommige een oceraave die de burner
nog slechts kort geleden de oorlrgsver-
woesting te boven waren gekomen, weet
ok dat ons volk deze beproeving met
dezelfde kamlte opneemt als het altijd
getoond heeft in zijn eeuwenoude strijd
tegen de elementen. Ik ben diep erken
telijk voor de vele uitingen van sympa
thie van het -Amerikaanse volk diet mij
gedurende de afgelopen twee dagen heb
ben bereikt. Alles wat ik u thans wil
vragen is, dat hij uw Nederlandse bond
genoten uw morele steun en gebeden
zult geven in hun uur van beproeving."
De postverbindingen met de eilanden
Beyerland, Rozenburg, Goeree en Over-
flakkee, Schouwen "en Dulveland en
Noord-Beveland zyn nog geheel ver
broken, aldus is vanmorgen door de PTT
meegedeeld. Het postverkeer met de
overige getroffen gebieden ls aan grote
vertraging onderhevig.
(Van een onzer verslaggevers)
VEERE, Dinsdag. De tientallen volgepropte schepen, die Zierikzee en Brui
nisse te hulp zijn gesneld, hebben tot dusverre nog maar weinig kunnen uit
richten. De haven van Zierikzee heeft namelijk slechts een gedeelte van 150
meter dat onafhankelijk van het getjj bereikbaar is. Het is er verder vrjj smal,
zodat maar enkele schepen tegelyk binnen kunnen komen. Pas bij oplopend tjj,
dat is vanmiddag na vijf uur, zullen de vaartuigen in het overige gedeelte van
de haven binnen kunnen lopen.
Ou het provinciale griffiehuiLs In Mid
delburg wees vanmorgen o-m negen uur
de hand van een dodelyk vermoeide
ambtenaar drie uur slaap in twee
etmalen ons op een enkele uren te
voren getekende schetskaart van de
eilanden hoe volgens de laatste officiële
gegevens de situatie is. Verdronken
land was rood gearceerd. Schouwen-
Duiveland stond voor viervijfde deel op
deze schetskaart rood aangegeven. Al
leen de uiterste Westpunt het dui
nengebied bleef wit. By hoog tij is
dtt hele eiland door het water verzwol
gen en met de ambtenaar in Middelburg
vragen ook wij ons af hoe groot hel
aantal mensen'ls dat tussen de Greve-
lingen en de Roompot na twee dagen
van martelende onzekerheid de dood
heeft gevonden.
Wat zich tot dusverre op Schouwen-
Dui'veland moet hebben afgespeeld, is
een onbeschrijfelijke tragedie. Van
Noord-Beveland aan de andere zijde van
de Roompot kwamen berichten binnen,
dat hele weggeslagen stallen met nog
vastgebonden vee aanspoelen. De
Noordrand van Noord-Beveland, dat
zelf ook voor een groot deel is onderge-
stroomd, ligt bezaaid met cadavers en
lijken van slachtoffers.
Catastrofaal
Een blik op de recente schetskaart
in Middelburg leerde ons verder, dat
St. Philipsland geheel onder het water
ligt, dat van Tholen vooral Stavenis
se, catastrofaal is getroffen.
In het gebied van Ellewoutsdijk, Oude-
lande en Baarland moet vooral snel hulp
komen om honderden cadavers en het
nog levende vee af te voeren. Walcheren
zelf is in vergelijking met de andere
eilanden nog betrekkelijk gespaard ge
bleven. Het is sinds Maandagmiddag uit
I zijn isolement verlost. De veerboot, die
IJsel. Op het stadhuis werden we keurig het hun vandaag lukken de mensen te
ontvangen door een meneer in een grijs vinden die op hen zitten te wachten,
NEDERLANDER geeft het
uiterste om de nood te lenigen! Ook
de jeugd.' Een groep kleuters van een
Haagse bewaarschool komt aanstappen
bij een der verzamelpunten waar kle
ding in ontvangst wordt genomen.
de vaart tussen Vlissingen en Breskens
onderhoudt, heeft na een zeer moeilijke
overtocht op Zaterdagavond, weer haar
eerste reis gemaakt.
een ijver en een overgave die dè bur gei
moed geven.
Want ons „jammerlijk verdeelde volk",
gelijk het in de vermanende hoofdarti
kelen placht te heten, blijkt een prach
tig, gaaf stuk eenheid in petto te hebben
gehouden. Alle bittere theorieën over
het liefdeloos nihilisme van de na-oor-
logse Nederlander verwaaiden in één
donkere nacht tot as. De ochtend vond
iedereen belangeloos klaar staan om te
helpen. Misschien komt dat wel, door
dat de orkaan een heel ander vergezicht
opensloeg. De zelfgenoegzaamheid van j
een wereld vol comfort en geniale uit-,
vindingen kreeg een lelijke knauw, toen
water en wind met verschrikkelijke
kracht bewezen hoe betrekkelijk al die
dingen eigenlijk zijn. En de druk vanj
politieke tweedracht en permanent zeu
rende oorlogsdreiging werd overspoeld-
Er is alle ruimte voor navrante bespie-i
gelingen als je hoort hoe een radio-,
bericht uiting geeft aan de ongerustheid
van soldaten in Korea over het lot van
hun familie in Nederland... Wij, dichter
bij de ramp, maar toch in een gespaard
en gaaf gebleven stad, zien ons opeens'
gerukt uit een deprimerende machte
loosheid en geplaatst tegenover een com-
plex van problemen, waaraan je iets
kunt doèn. al is het nog zo weinig. Mei
man en macht komen we opzetten, ieder'
met- wat hij te bieden heeft werk-'
kracht, kennis, geld, goed. Dat welhaast
niemand onverschillig blijft en verstek
laat gaan is, te midden van alle misère
die ons land nu doormaakt, ten minste
één goede ervaring.
„Tot nog toe gaat het prachtig", zei
mij een vrouw die de leiding had in
der klerencentra. „Ik hoop nu maar
het enthousiasme stand houdt tot
ergste nood geleden is."
'Maar de geestdrift waarmee lu
helpsters en helpers af en aanliepen,
vermoeibaar en zonder acht te slaan op
de anders zo heilige bevélen die het
slaan van de klok pleegt in te houden
gaven haar hoop zóveel krachtig voed
sel, dat ze, na een blik over haar schare
weer met een glimlach aan de slag ging.
KRONKEL
Er is nog geen datum vastgesteld v
de voortzetting van de conferentie Neder-
land-Surlname-Nederlandse Antillen, deelt
minister-president dr Drees mede namens
minister Kernkamp van Overzeese Rijks
delen, mede ln antwoord op vragen van
het lid der Eerste Kamer Gerretson. Het
overleg nopens de nieuwe rechtsorde zou
worden voortgezet door een kleine com
missie. Ook voor de bijeenkomst van deze
commissie ls nog geen definitieve datum
(Van een onzer verslaggevers)
TERNEUZEN, Maandag. Prinses Wilhelmlna heeft gisteren een bezoek
gebracht aan het geteisterde Zeeuwsch-Vlaanderen en Zuid-Beveland. Z(j was pei
trein naar Antwerpen gegaan waar een auto gereed stond om haar via
naar het ondergestroomde gebied by Hontenisse te brengen. Prinses Wïlhelmina
sprak daar met verscheidene getroffen families en begaf zich daarna naar het
gehucht Kampen in de Kampense hoek, waar militairen met man en macht
bezig waren een nooddyk van zandzakken te leggen. Ook hier stapte zy uit en
liet zich op de hoogte stellen van de situatie.
Na een kort oponthoud in Klooster- had rond gedreven
zande reed prinses Wilhelmina naar
Walsoorden, waar de veerboot „Prins
Hendrik", die normaal de dienst met
Kruiningen op Zuid-Beveland onder
houdt. speciaal voor haar gereed lag.
Om twaalf uur reed zy met de auto aan
boord en stak met het schip de Wester-
schelde over naar Hoedekenskerke op
Zuid-Beveland.
Nader vernemen wij: gistermiddag om
drie uur arriveerde prinses Wilhelmina
bij het evacuatiecentrum in het Schut
tershof aan de Kreupelmarkt te Goes.
Daar heeft de 51-jarige heer Van
Mourik uit Ouwekerk haar het verhaal
u hy de
van de auto's in de verte en hij
wallekant van Wemeldinge, Toen sloeg
een grote golf het stuk dak onder hem
weg. Hij bracht er het leven af, doordat
hij met zijn ene hand een balk en met de
andere een deur wist te grijpen. Een uur
later werd hij binnengebracht in Goes,
waar de oude man toen zijn verhaal aan
prinses Wilhelmina kon vertellen. Later
ontving hij nog de verheugende tijding
dat zyn zoon in Wemeldingen was aan
gespoeld.
Vandaag ging prinses Wilhelmina via
Veere naar Noord-Beveland, waar zij
voornemens was Kortgene te bezoeken.
gedaan van zijn dramatische redding. I Daarna wilde de prinses naar Zierikzee
Hij was Zondag om vier uur nog in zijn £aan eventueel andere gemeenten op
woning met z(jn zoon om een en andir*e'™aar getroffen Schouwen-Dutve-
te redden, toen de muren plotseling be- land b«zoeleen.
zweken. De beide mannen klommen ieder
op een kant van het dak dat dryvende
bleef, maar al spoedig in tweeën brak. Egypte heeft verzocht om de terug-
Vader en zoon zaten ieder op een af- roeping van een functionaris van de Britse I
zonderlijk deelde zoon dreef naar de ambassade te Cairo, zekere Arthur Kellas,
ene en de vader naar de andere kant. secretaris voor voorlichtingszaken.
Nadat de vader tot 's nachts twee uuri
Dc Bilt verwacht:
Zwaar bewolkt met later ver
spreide opklaringen. Overwegend
droog weer. Matige tot zwakke
wind ln hoofdzaak tussen Noord-
Oost en Noord. Temperaturen
even boven het vriespunt maar
vannacht en morgenochtend plaat
selijk lichte vorst.
(Opgemaakt te 10 uur v.m.)
Morgen
Zon op 8.16 onder 17.33
Maan op 23.58 onder 9.35
HET WEER IN EUROPA
7 uur voormiddag
Oslo
Stockh,
loonden
Brussel
Par lis
Bord.
Nice
Wa rsch
Berliin
Zürich
Wenen
Volgens de legende was een der overlevenden van de beruchte St Ellsa-
bethsvloed in 1421 een kindje dat, liggend in een bedje, aanspoelde.
In Feynart spoelde gisteren een bedje aan uit het geïsoleerde Willemstad.
Het was een leeg bedje.
Vrouwen en kinderen werden door vrijwilligers van de zolders gehaald
en via een nog net boven het water uitstekende spoordijk naar de
evacuatieposteji geleid.
Even liep het water terug by Stellendam. Dit was toen het beeld dat
onze fotograaf daar aantrof. Cadavers van verdronken koeien temidden
van wrakhout en rommel.
Urenlang heeft dit paard in 's Gravendeel in het water gelopen. Wanhopig
heeft het dier een uitweg gezocht uit het steeds maar stijgende water.
Ten slotte is het paard door een reddingsploeg naar hoger gelegen gebied
gebracht.
Z'n fiets op de schouder en schoenen in zijn hand sjokt deze man over
de zwaar beschadigde oprit van de Moerdykbrug. De rails liggen over
een golftapljt, de masten zijn ontzet en verbogen.