Mensen hingen in bomen en konden
niet worden gered
Zeer zwaar etmaal voor
de reddingboten
De handen
meen
IN DE KRIMPENERWAARD VECHT
MEN TEGEN HET WASSENDE WATER
ALGEMEEN HANDELSBLAD VAN MAANDAG 2 FEBRUARI 1953
3
P)E ramp, die gedurende dit week
einde een groot deel van ons
land wreed en fel heeft getroffen,
brengt ons plotseling in herinnering,
dat onze oude vijand, het water, als
een dief in de nacht zijn slag pleegt
te slaan. Al zijn de juiste omvang
van deze watersnood en vooral ook
de verliezen aan mensenlevens en de
materiële schaden geenszins te over
zien, toch blijkt nu reeds, dat men
van een nationale nood-toestand kan
spreken. De moderne techniek ook
op waterstaatsgebied moge tot een
zeer grote perfectie zijn opgevoerd, ei
komt een ogenblik, dat ook de moder
ne mens en zijn werk moeten buiger
voor het geweld der natuur. Niette
min hebben alle oproepen zowel var
militaire als van burgerlijke instan
ties, welke via de radio ons volk heb
ben bereikt en nog bereiken, ons er
van kunnen overtuigen, dat men al
lerwegen de tanden op elkaar zet, om
deze watersnood de ergste sinds
1916 het hoofd te bieden.
Nederland heeft gedurende de
laatste decennia zware beproevingen
moeten doorstaan. Maar het volk van
dit land, dat ondanks alles zeer dui
delijk heeft bewezen, dat het zrjn veer
kracht niet verloren heeft, mobili
seert opnieuw al zijn innerlijke en
materiële krachten, om gezamenlijk
deze geheel onverwachte catastrophe
teboven te komen. Het Nationale
Rampen-Comité heeft zich tot de be
volking gewend, om met geld en goe
deren de thans zo zwaar getroffen
gebieden te hulp te komen. Wij willen
met grote nadruk deze oproep steu
nen en onderschrijven. Thans opnieuw
zal Nederland op zeer korte termijn
moeten tonen, dat het gevoel van
saamhorigheid ook in dit tijdsge
wricht sterk en levend is in het ge
hele volk.
J Koningin en Prinses Beatrix
hebben, reeds Zondagmiddag,
door een bezoek aan een aantal ge
teisterde plaatsen op actieve wijze
van haar medeleven getuigd.
Wanneer er, de eeuwen door, plotse
ling nood heerste in ons vaderland,
waren het altijd telgen van het
Oranje-huis, die door persocniyk
medeleven en vooral door bezielende
aanwezigheid ter plaatse, het hart
wisten te treffen van een geteisterde
bevolking. Dat daarnaast verschillen
de leden van het Kabinet, inclusief de
minister-president dr Drees, door
eigen aanschouwing zich een beeld
wilden vormen van de tragische ont
wikkeling, is vanzelfsprekend. Boven
dien onderstreept ook dit ministeriële
bezoek op plaatsen van dit helaas om
vangrijke onheil, de ernst van deze
nationale ramp. Tegenover de gevol
gen van deze natuurramp zal Neder
land, dat niet mag weten van ver-
■sagen, zich teweer moeten stellen met
verbeten kracht.
Met grote klem raden wij verder
alle Nederlanders aan tegenover de
nood, die zulk een groot gedeelte
onzer landgenoten plotseling heeft
getroffen, zeer strenge discipline te
bewaren. De bevelen en oproepen der
autoriteiten, die zich tezamen aan
gorden om met een koel hoofd, doch
met een warm voelend hart de hier
zo noodz kelijke hulp te verlenen,
moeten stipte wijze worden opge
volgd. Nederland kan zich, juist bij
deze ramp, weer van zijn beste zijde
tonen. Laat ieder helpen op de plaats
waar hij gesteld is, en met volledige
inzet van zijn persoonlijkheid. Onze
deernis gaat uit naar de bewoners
der zo fel getroffen gebieden. Tien
millioen Nederlanders, zonder onder
scheid van politieke of geestelijke
overtuiging, moeten bereid zijn de
uitdaging van deze noodtoestand te
beantwoorden met doortastendheid
en geestkracht.
Slaat de handen ineen!
Op het strand geworpen tussen Noordwijk en Katwijk
Waar eens de Elisabethsvlaed het land teisterde
Trieste tocht door het land bezuiden
de Moerdijk
(Van een onzer verslaggevers)
TN de burgemeesterskamer van Zevenbergen, het West-Brabantse stadje,
uit Westen en Oosten door het aanjagende water bedreigd, hangt een
voorstelling, die herinnert aan de St. Elisabethsvloed van 1421. In dat
verre verleden verscheen een zeemeermin en vroeg de bewoners van Zeven
borgen om een teug water. Maar zij weigerden hardvochtig. En de zee
meermin voorspelde, dat behalve de Lobbekenstoren het gehele stadje
onder zou lopen. En ziet: bij de St. Elisabethsvloed werd ook Zevenbergen
geheel door het water verzwolgen. Behalve de Lobbekenstoren. Bedreigt
een nieuwe St.. Elisabethsvloed N.W.-Brabantzal Zevenbergen andermaal
worden overstroomd? Men vroeg het zich gisteravond met angst en vreze
af.
In de burgemeesterskamer heeft het hoofd der gemeente Zevenbergen
de heer H. E. M. Chaminée ons een overzicht gegeven van de toestand,
korte tijd nadat hij dit ook had mogen doen aan de minister van Binnen
landse Zaken, prof. dr M. J. L. Beel en de commissaris der Koningin in
Noord-Brabant, prof. De Quay.
kem optrok. Een bejaard echtpaar, een
70-jarige man en zijn vrouw, weigerde
de bedreigde woning te verlaten- De
oudjes gingen naar b»d eu riepen.'.da! ZS,
ziek waren. Met geweld heeft men hen
uit hun woningen moeten weghalen.
Klundert maakte een trieste, sombere
indruk. Toen wij het dorp langs de dijk
van Zevenbergen naderden, strekte zich
links het grauwe water uit, zo ver het
oog reikte. Kadetten van de Kon. Mili
taire Akademie te Breda, die om zes uui
Zondagochtend naar het bedreigde ge
bied waren gekomen, werkten er als
paarden om de duikers in de dijk af te
sluiten. Kadetten troffen wij ook in door
de regen doorweekte overalls of in
camouflagepakken, in Klundert, waar zij
met draagbare radio-apparaten onder
ling contact hielden.
Een groot deel van het dorp was reeds
geëvacueerd. In de nog weinige bewoon
de huizen zaten de mensen bij kaarslicht
angstig bijeen. De electrische stroom
was uitgevallen.
In het holst van de nacht van Zater
dag op Zondag om 2 uur, werd hij ge
waarschuwd dat er watersnood dreigde.
In de bolderende orkaan begaf h(j zich
op weg naar Zevenbergschehoek, een
buurtschap die tot zijn gemeente be
hoort. aan de spoorlijn van Dordrecht
naar Breda. „Er bleek geen redden aan,
het water stroomde met geweld over de
spoorweg en over de nieuwe rijksweg.
Vanochtend om half zeven waren zestig
mensen geïsoleerd door het water in het
station Lage Zwaluwe. Het bleek niet
mogelijk hen te bereiken of te halen.
Men poogde nog Zevenbergschehoek te
redden door de spoordijk te versterken,
die op verschillende punten dreigde door
te breken. Maar Zevenbergschehoek
bleek niet te redden. In de middag wer
den. met autobussen, vrouwen en kin
deren geëvacueerd. Na de verschrik
kingen van 1940 en 1944, toen deze
plaats ook reeds zo zwaar werd ge
teisterd, bleek er een begrijpelijke
tegenstand te zijn om de plaats te ver
laten. De mannen bleven dan ook tot
de avond. Toen werd geheel Zevenber-
schehoek geëvacueerd.
TEKENEND voor de psychologische
weerstanden, bleek ook het geval
dat ons ter ore kwam. toen we in de
deemstering van de avond in Klundert
stonden, waar bij opkomend tij het water
snel steeg en steeds meer naar de dorps-
Vele straten van Dordrecht waren
alleen per boot begaanbaar
Luisteraars in het Noorden
vormen actie-comité's
De 3 meter-band zou oplossing
kunnen brengen
(Van onze correspondent)
E m m e n, 31 Januari
Ongeveer zestig personen woonden in
Errunen de bijeenkomst bij, die was be
legd door het Comité Belangen Noorde
lijke Radio-luisteraars. Deze vergadering
stond onder leiding van de heer P. J.
Messink uit Winschoten.
De heer L. Foreman gaf een tech
nische uiteenzetting, waarin hij er op
wees dat via de lange golf een goede
ontvangst mogelijk zou zijn. Deze golf
lengte is echter niet beschikbaar. De
188 meter, waarop nu wordt uitgezonden,
wordt, tevens gebruikt door een Deense,
een Italiaanse en andere zenders. Nu zou
men weliswaar de energie van de zender
kunnen opvoeren, waardoor een betere
ontvangst mogelijk zou worden, maar
dat is niet toegestaan.
Als enige oplossing zag spr. het ge
bruik van de 3-meterband, die storing-
vrij is en 25 mogelijkheden biedt. Spr.
deelde mede, dat het comité een brief
had ontvangen van een van de leden van
de Ned. Radio Unie. die verklaarde, dat
dit een goede oplossing zou zijn. Ook van
de zijde van de P.T.T. had men verklaard
het met deze oplossing eens te zijn.
In deze vergadering werd een plaatse
lijk actie-comité gevormd. Medegedeeld
werd, dat in het noordelijke actie-comité
o.a. de heer R. Zegening Hadders, lid
van de Tweede Kamer, te Emmen, heeft
zitting genomen,
De V.S. hebben van Hongarije weder
om uitlevering of betaling geëist van het
Amerikaanse vliegtuig, dat in Novem
ber 1951 door Russische jagers werd
gedwongen op Hongaars gebied te lan
den. De Amerikaanse regering dreigde
in deze nieuwe nota de kwestie voor het
Internationaal Gerechtshof te brengen.
Van Klundert naar de dijk van het
Hollandsch Diep is het vier kilometer:
een grijze bruisende zee. Bij Noord-
schuur aan de dijk toerden 26 soldaten
en een korporaal geheel geïsoleerd-
Samen met SO burgers. Maar ziet: het
bleek mogelijk via de bovengrondse
telefoonleiding nog contact met hen te
krijgen, en hun kon worden medege
deeld, dat morgen reddingspogingen
zullen worden gedaan. Tussen Noord-
schuur en het naar Willemstad toege-
legen Tonnekreek moet de dijk op twee
plaatsen zijn doorgebroken. Hier is een
gezin met zes kinderen om het leven
gekomen. Dramatische tonelen speel
den zich af in deze omgeving. Er waren
geen motorboten te vinden en dappere
kadetten poogden met stormboten en
pramen de mensen te bereiken, die op
de daken van hun woningen waren ge
vlucht of in bomen waren geklommen.
„Vanmiddag om drie uur hebben
wij ze nog zien zitten in de bomen.
Maar wij konden er niet bijkomen.'
Het was om wanhopig te worden.
Doch door de enorm sterke stroom
konden w\j hen niet bereiken. Hadden
wjj maar motorboten..."
Maar er waren geen motorboten om
de kadetten in staat te stellen de men
sen te verlossen, die in doodsnood heel
de dag in bomen van hun erf hingen en
gegeseld werden door wind en regen,
terwijl het vee in de stallen naargeestig
loeiend de dood inging.
„Hadden w(j maar een duck", zei bur
gemeester Chaminée in Zevenbergen, „er
zijn zoveel mensen in nood. Morgen
hoopt men van de waterkant af over het
Hollandsch Diep de mensen, die hier in
het Noorden nog in nood zijn te redden.
Maar hoevelen zullen deze bange nacht
overleven?"
ZEVENBERGEN is de centrale hulp
post voor de hulpverlening in West-
Brabant. Het gemeentehuis was een
gonzende bijenkorf waar de ordonnansen
in en uit liepen. Juist toen burgemeester
Chaminée ons met een grote stafkaart
voor zich, vertelde dat het water van het
oosten over Langeweg Zevenbergen be
dreigt, maar dat het opgezweept door de
N.W. storm ook van de zijde van Klun
dert nadert, juist op dat ogenblik
kwam de mededeling binnen, dat 1G0
Tilburgse studenten naar Zevenbergen
onderweg waren. „Uitstekend", zei de
burgemeester, „zij kunnen als dijkwach-
ten dienst doen".
Inmiddels werden de laagst gelegen
delen van Zevenbergen geëvacueerd. Een
trein werd in gereedheid gebracht om de
bewoners te vervoeren. Autobussen ston
den klaar om uit andere delen van deze
uitgestrekte gemeente de bewoners weg
te voeren. Maar het wachtwoord was
niet te vlug evacueren, er zijn gebieden
wau de nood nog hoger is en in Breda
zijn de Kon. Militaire Academie en Con
cordia al vol.
En terwijl de duisternis viel over het
Brabantse land steeg het water nog
voortdurend. Balken en planken en stro
spoelden aan de dijk aan, aandrijvend
over het ondergelopen land, tegen bin
nendijken, die vele jaren, lang het water
niet behoefden te keren en nu in niet
al te beste staat blijken.
En elders weer lagen koeienlijken bij
tientallen aan de voet van de dijk.
Maar er wordt met enorme ijver ge
werkt om de getroffenen te helpen. Men
verpoost niet, zwoegt uur na uur zonder
de tijd te nemen om te eten. Kamions
razen heen en weer langs de wegen,
zandzakken halend, zand aanvoerend.
En overal over de sllkkerige wegen
trekken groepjes rood- en zwart-bont
vee, voortgedreven door vermoeide man
nen. Uit Willemstad kwamen ln de
loop van de dag tallozen via Zevenber
gen of Standdaarbuitenlater op de
dag werd ook Fijnaart ontruimd en in
Oudenbosch troffen wij een boer, nat en
uitgeput, met een kar waarvoor twee
moede paarden het hoofd lieten hangen.
Op de wagen liggen fietsen en een ver
wezen kijkend kalf in een grote kist.
Achter de wagen was de hond vastge
bonden. blaffend tegen het publiek.
Stevige militairen droegen vrouwen
door het water m hun schouders; een
baby. dicht in gewikkeld, krijtte
wanhopig in d - van zijn moeder.
En toen vrt Kit verlieten, dat aan
dri-* ire- waterwr'leni
werd besloten, moeten ginder in het
overstroomde tand nog mensen in de
bomen wanhopig om hulp hebben ge
roepen. Wanneer, wanneer? De nacht
was aangebroken en met haar een
nieuwe vloed en nieuwe angsten.
Middenstandsbonden
richten zich tot de
Tweede Kamer
Verdere verlaging verevenings
heffing bepleit
In een uitvoerig adres aan de Tweede
Kamer heeft de commissie van overleg
van de Middenstandsvakcentralen, waar
in samenwerken de Christelijke Midden
standsbond, de Koninklijke Nederlandse
Middenstandsbond en de Nederlandse
Katholieke Middenstandsbond, stelling
genomen tegen het standpunt, dat de
regering inneemt in de Memorie van
Antwoord bij het wetsontwerp tot ver
laging van de vereveningsheffing. De
regering staat nl. afwijzend tegenover
een verdere verlaging, waarop van de
zijde van de Kamer is aangedrongen,
mede met het oog op de moeilijkheden
in het middenstandsbedrijf, waarvoor de
loonsverhoging van Juli jl. een nieuwe
zware last betekent.
In het adres wordt erop gewezen, dat
de voorgenomen wijziging van de om
zetbelasting slechts ten dele een ver
lichting brengt voor de detailhandel,
doch dat deze voor het ambacht integen
deel een verzwaring betekent, terwijl
met name vele ambachtsbranches zeer
loonintensief zijn en hogere dan de ge
middelde premies betalen voor de
wachtgeld- en werkloosheidsverzekering.
Tevens wordt er op gewezen, dat het
aantal werknemers in de middenstand
naar matige schatting 550.000 tot fiOO.OOO
bedraagt tegenover 900.000 1.000.000
in de industrie.
Te Parijs is Zaterdag een internatio
nale vervoersconferentie geëindigd,
waar onder meer werd besloten, de
„pool" van spoorwegwagons, waaraan
reeds door Frankrijk en West-Duïts-
land wordt deelgenomen, tot acht lan
den uit te breiden.
Het Britse ministerie van Buiten
landse Zaken heeft het Franse verzoek
om uitlevering van ex-generaal Lam-
merding, die in Frankrijk oorlogsmis
daden zou hebben begaan, naar de Hoge
Commissaris in West-Duitsland ver
wezen.
Koningin bracht o.m. een bezoek aan
Krimpen aan de IJssel
(Van onze Utrechtse correspondent)
AL bleef het zuidwestelijk gedeelte van de provincie Utrecht voor de
watersnood gespaard, toch kan men aan allerlei voor de Zondag onge
wone verschijnselen duidelijk merken, dat deze streek, waar eenmaal Her
man de Man inspiratie vond voor zijn Wassende Water, grenst aan de
Krimpenerwaard, waar het water zijn boeien heeft verbroken. In het
pittoreske Schoonhoven groepen mensen samen in afwachting van
nadere berichten en gereed om de helpende hand te bieden. Een majoor van
het leger die met haastige tred over het Kerkplein stapt, wordt met ernstige
blikken begroet en van alle kanten wordt bereidheid getoond, wanneer onze
chauffeur of wij de weg vragen. Na Schoonhoven worden de symptomen
van ellende veelvuldiger. Op boerenerven brengt men de veewagens in ge
reedheid. Hier en daar verzamelt men zand, kruiwagens, spaden en water-
kerende materialen.
Er zit climax in deze route. Links van de weg die zich door de dorpen
kronkelt, kookt de Lek. Naarmate wij de Zuidhollandse grens naderen,
wordt de rivier brutaler. Zijn het bij Ammerstol boomgaarden of enkele
kleine huisjes die door het water zijn veroverd, in Bergambacht wordt het
al moeilijker te definiëren waar tot voor kort geen en waar wèl water
stond.
En als wij dan Lekkerkerk inrijden, zitten wij midden in het noodgebied.
Hier is de spanning voelbaar, want heel de bevolking is in touw. Het gat
moet dicht, zegt men hier. En hiermede wordt bedoeld het 40 meter brede
en 10 meter diepe gat in de IJsseldijk van Ouderkerk a/d IJssel.
IN het gemeentehuis zijn het de burge
meester, mr G. C. van der Willigen
en de schout van de polder, de heer
Streefland. die ons de situatie verduide
lijken. Er 'worden kaarten voor de dag
gehaald en schetsjes gemaakt. Daar zit
het gat. wijst de burgemeester en hij
wrijft zich door de haren, vermoeid als
hij is en toch beseffend dat hij op zijn
post moet blijven. Hij zit hier al van
middernacht af.
Dan horen wij het verhaal van die
rampzaliee Zondagnacht, toen de heer
Streefland om 2 uur alarm maakte.
Want de Krimpenerwaard is een ge
vaarlijk en zeer gevoelig gebied. Men
v'ndt hier polders op diverse niveaux.
Wij duchtten het wa»er van Ouderkerk,
zegt de schout van de polder.
Wat zijn uw bevoegdheden? vragen
wij.
Alle, luidt zijn antwoord, ik kan alles
bevelen wat ik denk dat nodig is, maar
vergeet u niet: men kan nog zoveel be
voegdheden hebben, worden deze niet
snel en stipt uitgevoerd, dan zijn wfj nog
verloren.
Maar hierover heeft noch de burge
meester noch de schout iets te klagen.
De samenwerking is voortreffelijk. Heel
de nacht is men in de weer geweest voor
de dijkbezeiling en een treffend voor
beeld van succesvol optreden is de tijde
lijke dichting van het gat bij Krimpen
a/d Lek.
Een gelukkige omstandigheid voor
deze gemeente is de aanwezigheid van
fabrieken voor bouwmaterialen. De
pakhuizen van deze fabrieken worden
leeggehaald, zakken cement en andere
grondstoffen bewijzen prachtige dien
sten en betonblokken gaan bij duizenden
naar de bedreigde grenzen.
Voor Lekkerkerk is op deze Zondag
middag om 3 uur de nieuwe betonweg,
d'ie dwars door de waard loopt, en dus
Ouderkerk van Lekkerkerk gescheiden
houdlt, een verkeersroute waarop alle
aandacht is gericht en waarvan men
eigenlijk redding verwacht. Want wij
moeten zorgen niet alleen dat het gat
in Ouderkerk op vijf kilometer afstand
van ons dlaht komt. maar daarna ook,
dat het water aan gene zijde van de
bet.OjiTwe«r blijft, zo verduidelijkt men
ons.
„Maar wilt u zien, hoe het daar is,"
aldus de burgemeester. „Haast u
dan. want het water raast voort, het
komt naderbij, het beukt de polder bin
nen. Wij doen ons best om het te keren.
Hoe groot nu reeds de materiële schade
is? Enorm, niet te zeggen," constateert
de burgemeester weer. Lekkerkerk
hangt aan een zijden draad. Waterleiding
is er niet meer, zoals stellig ook niet
meer in de andere gemeenten van de
Krimpenerwaard. want Lekkerkepk
levert het water. Blectriciteit afgesne
den door wegspoelen van kabels, scha
kelkasten of onderstations. Telefoonver.
bindingen zijn zeer gebrekkig of on
mogelijk. Al deze factoren maken dan
ook in dit gebied het organiseren van
de hulpverlening aan de verder in de
Krimpenerwaard gelegen dorpen moei
lijker."
En als wij de tocht voortzetten dwars
door de Krimpenerwaard is het of de
angst schier adembenemend wordt.
Daar is die betonweg dan. Rechts bruist
het water in de polders, links steken
in de verten de industrieën van Krim
pen haar schoorstenen en kranen als
om hulp roepende handen omhoog. Een
enkele boer drijft zijn vee over de weg
naar het binnenland.
Hij is een der eersten, maar later op
de dag, en vooral tegen de avond, zul
len duizenden varkens, koeien en scha
pen de wegen versperren en het ver
keer bemoeilijken. Haast u, zei de bur
gemeester van Lekkerkerk, en wij be
grijpen dit nu. In Ouderkerk a/d IJssel
viert de grimmigheid hoogtij. Hier
spreekt de nood eerst goed aan. Moe
ders sjouwen met ledikanten en kinder
stoelen, de jeugd redt huisraad en helpt
de ouders met alles en nog wat.
HET is zo moeilijk een overzicht te
krijgen en een beslissing te nemen.
Wat zou het grote gat in de bocht
van de IJsseldijk doen? Ziet men kans
dit te dichten voor de nacht, of zal het
water straks met nieuw geweld de res
tanten van het dorp wegvagen? Men
heeft uit Rotterdam twee sleepboten ge
kregen. Deze worden in de middag neer
gelaten voor de dijkopening en dan ver
der opgevuld met zand en betonblokken.
Rechts van de dijk staan de huizen nog
onbeschadigd, maar de meeste zijn ont
ruimd of ondergespoeld. De ouden van
dagen zijn geëvacueerd. Links v
lange, koude en gure kade zijn grote ver.
nielingen aangericht. Kleine scheeps
werven zijn chaotisch gemaakt.
Het gemeentehuis van Ouderkerk
heeft onder water gestaan, maar men
heeft het water weer kunnen wegwerken
Vraag niet hoe groot de ravage is. Op
het kritieke punt. het grote gat bjj de
Gereformeerde kerk, treffen wij Ouder
kerks burgemeester, de heer A. Neet. Hf
ook heel de nacht op zijn post geweest
i staat er nu nog bij zijn mensen die
vechten tegen het water. Honderden
stoere kerels dragen zand en keien aan.
Het water bruist als een waterval en
stort zich naar beneden, onderspoelt hier
de fundamenten van de kerk. Men kan
in de kosterswoning zien, hoe geweldig
het water in de nacht heeft huisgehou
den. De koster heeft zich, zo vertelt
men ons, maar ternauwernood kunnen
redden. Zal de kerk het kunnen houden
op dit majestueuze en toch angstwek
kende punt
,Ik weet het niet", zegt de burge
meester „het gaat wel hard. Maar men
sen moét ik hebben, nog meer mensen".
En nauwelijks heeft de heer Neet dit
gezegd of daar naderen in de stromende
regen honderden militairen. Zij zijn aan
gevoerd met vrachtauto's en gaan direct
aan de slag. Dan kunnen de mannen
van deze streek, die hier al uren staan,
..n pauzeren. Zo wordt er gevochten
tegen het water, niet alleen om Ouder
kerk te redden, maar om heel die Krim
penerwaard die daarachter ligt en waar
duizenden mensen in angst en beve zit
ten. voor het water te behoeden.
En terwijl velen het niet een» be
merken, stapt een vrouw uit een
auto. Zij draagt een grijze hoofddoek
en trotseert de stormwind en de slag
regens. Het is onze Koningin. Een
enkeling die het ziet. Onze Lands
vrouwe neemt het dramatische gat in
de dijk in ogenschouw, praat met
enkele mensen. Sommigen vegen zich
de ogen uit, van de regen of is het
een traan van ontroering die wordt
weggewerkt? Dan zijn er mensen die
zich haasten om anderen te waar
schuwen. Maar het werk gaat door
en even later is de auto al weer ge
keerd. Terug naar Krimpen aan de
Ussel. Onze vorstin wil zoveel moge
lijk zien. Wanneer wij dan later op
de middag in Krimpen aan de IJssel
zijn en tegenover burgemeester Aalbes
in het door water omspoelde ge
meentehuis de situatie bespreken, ge
tuigt deze zo dankbaar te zijn dat hjj
zojuist de Koningin op bezoek heeft
gehad.
In deze burgemeesterskamer horen
wij het droeve relaas van de Storm-
polder, waar ongeveer 500 mensen
wonen en enkele grote industrieën zijn
ondergelopen. Hier zijn drie bejaarde
inwoners verdronken. Grote schade is
berokkend aan motoren en machines.
„Zoiets heb ik nog nooit mee
gemaakt", zegt deze burgemeester. „Ik
ben nu bijna 25 jaar hier, maar dit is
verschrikkelijk. Ik bewonder echter
mijn mensen. De samenwerking en
hulpvaardigheid zijn geweldig. Men 4s
beheerst en moedig."
Dan keren wij terug naar Lekkerkerk
om dan via Bergambacht weder het
Sticht te bereiken. Maar dit laatste ls
tegen de avond onmogelijk. Allerwegen
wordt het vee voortgedreven, het moet
naar Schoonhoven en naar Lopik. Er
zijn ook mensen met huisraad, op fiet
sen en handkarren. Zij versperren de
weg, zij versperren het verkeer. De
koeien rollen van de dijken naar be
neden of in het water. Overal staan
wachten om dwalende of onwillige die
ren te verjagen van boerenerven. En de
file auto's wordt maar groter.
Bq Bergambacht blijkt de onmoge
lijkheid om bij het vallen van de duis
ternis de oude weg te nemen. En als wij
dan naar Gouda onze koers zetten, zit
op een gegeven moment op de Berg-
ambachtseweg het gehele verkeer uren
vast. Van de andere zijde naderen hon
derden trailers en autobussen met werk
lieden, studenten en soldaten.
Zij gaan voor, want zij moeten de
nacht tegemoet met spade en dapper
heid...
VELE SCHEPEN IN NOOD
(Van een onzer verslaggevers)
DE Koninklijke Noord-Zuidhollandsche
Redding Maatschappij heeft één
van de zwaarste en gevaarlijkste
nachten van haar bestaan beleefd. Een
zeer groot deel van haar materieel,
waaronder de vier grote motorredding
boten en een strandreddingboot zijn
bijna vler-en-twlntlg uur in touw
weest en zij hebben een uiterst zware
strijd moeten voeren tegen een steeds
maar niet aflatende orkaan.
Een groot aantal schepen verkeerden
langs de Nederlandse kust ln moeilijk
heden. De loodsdlensten van Hoek van
Holland en IJmuiden waren Zaterdag
avond gestaakt, geen schip ging meer
naar buiten. Maar op zee. waar de hel
van de storm woedde, werd telkens een
beroep gedaan op onze reddingboten.
Zo voeren de twee moderne motor-
reddingboten Brandarls (van Terschel
ling) en Prins Hendrik (uit Den Helder)
Zaterdagavond al uit, omdat de Duitse
sleepboot Gulosenf jord in nood verkeerde
met haar sleep, de tankllchter Oder
waarop zich zes runners bevinden, en
die was losgeslagen van de tros. Van de
Gulosenfjord wérd later gemeld, dat zij
niet meer ln nood verkeerde; de 1600
ton grote Oder echter, die evenals zijn
sleepboot aanvankelijk N.W. van Texel
lag, hebben de reddingboten door de
zeer zware zee niet kunnen vinden, ook
al doordat de tankliohter geen positie
opgaf. Over het lot van de Oder ver
keert men nog ln onzekerheid.
De Prins Hendrik is daarna afge
draaid naar het Zweedse s.s. Virgo, dat
Zondagochtend in de vroegte bij het
lichtschip Eierland op de Vliehors was
gestrand. De Virgo bleek echter zo hoog
te zitten, dat zij voor de reddingboot
rijksweg Dordrecht - Moerdijk
ten Zuiden van Dordrecht;
een watervlakte
niet te bereiken was, maar de positie
van het gestrande schip was tevens
zodanig dat er geen onmiddellijk g'.-'aar
bestond. Terwijl de Prins Hendry Keaar
de Virgo voer, had de Brandari- Je- op
weg begeven naar het Indiase schip
Jalakutu (mogelijk Jalukutu of Jala-
kitu) van 7180 ton. dat Zondagochtend
vroeg had geseind zijn bakboordsanker
te hebben verloren, terwijl de stuur
inrichting defect was. Het schip bevond
zich 18 mijl ten Westen van het licht
schip Terschelling. Na hier assistentie
te hebben verleend is de Brandaris
teruggekeerd. Onderweg evenwel kreeg
zij bericht dat een visser op de Eler-
landse gronden in nood verkeerde. Dit
vaartuig was echter niet te vinden.
Later is de Joan Hod son. een motor-
strandreddingboot uit De Cocksdorp
uitgevaren om naar het scheepje te zoe
ken, maar het is nog niet gevonden. De
Brandaris heeft het op zijn terugweg
in het Molenigat hard te verantwoorden
gekregen; zij werd door een stortzee op
zij geslagen. Bij het uitvieren van de
sleepzak is schipper Klaas Tot gewond
geraakt. Hij werd in het ziekenhuis
opgenomen. Later werd gemeld dat de
Jalakutu door een Duitse sleepboot op
sleeptouw is genomen en onderweg is
naar een Nederlandse haven.
Strandingen
fit in de haven
van IJmuiden assistentie verleend.
Daar is de Poolse traiwler Korab 2
gezonken. Van verscheidene lichters dito
geraakt, haaide de red-
kinderen van
n Zondagavond
nog eens is de Neeltje Jaooba uitge
varen naar het Franse schip Carthage
(ruim 3700 ton) dat noodseinen had ge
geven en stuurloos ronddreef ter hoogte
van Noordwijk, drie m(jl uiit de kust.
Het Deense schip Araiam, dat eveneens
in nood verkeerde, is behouden de
Nieuwe Waterweg binnengelopen nadat
de President Jan Leis een deel der be
manning had overgenomen. Het Duitse
s.s. Industria (3300 ton), dat reeds eer
der gemeld had ln nood te verkeren,
seinde Zondagmiddag kwart over vijf,
dat het ln zicht van Hoek van Holland
was. Het schip vroeg onmiddellijk sleep-
boothulp.
Het Duitse motorschip Julius Ruet-
gers is 7 kilometer ten zuiden van Zand-
voort bij paal 73 op het strand gewor
pen. De Ruetgers is een grote kustvaar,
der, geladen met erts, die van Kopen
hagen op weg was naar Rotterdam. Het
schip zit fjoog op het strand en is. zo
ver kon worden nagegaan, vrijwel on
beschadigd. De bemanning bestaat uit
vijftien koppen. Twaalf opvarenden
hebben het schip verlaten, de gezagvoer
der en twee officieren zjjn aan boord
gebleven. Het schip ligt 10 meter van
de duinvoet en het zal een moeilijk werk
zijn het vlot te krijgen.
De motorreddlngboot Insulinde van
Oostmahom voer uit naar de kustvaar
der Franka n, die Zondagochtend tus
sen Tersdhelllngerfbank en Noord-West-
Ameland in nood verkeerde; de lading
werkte en het schip maakte slagzij. Het
schip is veilig binnengebracht op de
Eenis. Op de terugtocht had de Insulinde
het buitengewoon hard te verantwoor
den. Zware stortzeeën beliepen het klein©
sdhip en ter hoogte van Schiermonnik
oog maakte het zelfs eens een slagzij
van bjj na 90 graden De mast raakte
het water en alles wat op het dek stond
werd weggeslagen.
De radio raakte defect en het spring-
net werd totaal vernield. De bemanning,
die zich met riemen en touwen had
vastgebonden, keerde met de Insulinde
behouden, maar geheel uitgeput, in
Oostmahom terug.
(Zie verder pag. 6)
De afdeling Naarden-Bussum van het
Rode Kruis heeft 5.000 ter beeehlk-
geerteld van het watermoodtfood».
