Bezorgdheid over Westerse defensie
en Europese integratie
Anna Pauker komt
op het rode matje
Brillanie rede van prof. Romme
Katholieke Kamerfractie spreekt
vertrouwen uit in haar leider
Strijd tegen
communisme
en humanisme
VAN BOXTEL
Icfaat/*
De Russen
komen in
Mora
GESTOLEN
GOED
Maandag 2 Februari 1953
Het Nieuwsblad vat» het Zuiden
nag.
UTRECHT 31 Jan. Op de tweede dag van de
vergadering, die de Partijraad van de Katholieke
Volkspartij hield, heeft prof. C. P. M. Romme als
voorzitter van de Katholieke Tweede Kamerfrac
tie in enkele grote lijnen de houding geschetst, die
de partij in de huidige omstandigheden inneemt.
Twee trekken waren overheersend in deze uit
eenzetting: bezorgdheid over de internationale
gang van zaken en de overtuiging, dat
ook juist met het oog hierop in het bin
nenland een zo breed mogelijke samenwerking,
ook met de niet-christelijke Partij van de Arbeid
nodig is.
gratie evmenia gemist kan wor
Ég de opbouw van die integratie
jop eik gebied zal men een. juist
inzicht moeten tonen te hebben in
de beginselen van de staatsorde-
ning, wil men voor later pijnlijke
teleurstellingen vermijden. Op het
ogenblik werkt men in de politiek
vlak naast elkaar met ongelijk
soortige grootheden als de kolen-
en staalgemeenschap en de Euro
pese del'ensiegem eenschap.
Men zal dit voor het ogenblik
wel moeten aanvaarden om het
gestelde deel te. bereiken, maar
men moet toch oppassen, dat het
gezonde onderscheid tussen staat
en maatschappelijk leven niet ver
vaagt; Men mag het dirigistische
gevaar niet onderschatten. Hier
Hgt internationaal een taak, een
grote taak voor het bedrijfsleven.
Tenslotte, aldus prof. Romme,
zal Furopa christelijk zjjn of het
zal niet zijn.
Aau het eind der vergadering
sprak de Tweede Kamer-voorzitter
dr L. G. Kortenhorst namens de
kath. Kamerfractie „het grootst
mogelijke vertrouwen in prof.
Romme uit" met welke verklaring
de Partijraad door een langdurig
applaus instemde.
De gang van zaken ten aanzien
van de Westerse verdediging, al
dus prol'. Romme, blijft ons met
zorg vervullen. De denr naar de
noodzakelijke medewerking vaat
West-Dultslancl staat- nog aller
minst open: in Frankrijk, België
en West-Dultsland zelf blijft on-
zekerhheid bestaan aangaande
hef; lot van het Europese leger-
verdrag. Men is niet voldoende
bedacht op het gemeenschappelijke
gevaar in West-Europa, ook hier
in ons land niet. In de over
wegingen van de mensen »mt
dit primaire gevaar ulct die plaats
ui, dio het behoort in te nemen.
Het is niet. reëel,, te hopen op een
zachtzinnig verlopen van het com
munisme. Hoe men zijn spannin
gen ook elders poogt af t» rea
geren, het primaire gevaar blijft
er. Men kan en mag niet verslap
pen In zijn waakzaamheid, wil men
verantwoord zijn tegenover zich
zelf, het nageslacht en alle hogere
waarden van het leven.
De grote fout zag prol'. Romme
in een gebrek aan offerzin en
saamhorigheidsgevoel, zowel aan
deze als aan gene zijde, van de
oceaan. Dit gebrek aan offerzin
en saamhorigheidsgevoel belem
mert ook het tot stand komen van
de Europese integratie. Dezé inte
gratie besprekend, merkte prof.
Romme op, dat vaststaat, dat een
brede economische integratie voor
Europa en het bijzonder ook voor
Nederland een levensbelang is,
maar vast staat eveneens, dat ên
voor deze economische, eu voor de
militaire integratie politieke inte-
Gezins- en werkgelegen
heids politiek
Op nationaal terrein stelde prof.
Romme gezins- en werkgelegen-
heidspolitiek op de voorgrond.
Herinnerend aan zijn „non p.ossu-
mus" fejj de algemene beschouwing
over de rijksbegroting voor 1953,
maande hij de regering, zijn ge
duld niet te lang op de proef te
stellen. ,.Il' hoop, dat minister
Suurhoff zijn toezegging gestand
zal doen", verklaarde spreker, „en
dat ik volgend jaar betreffende de
Advertentie)
Ooit last van Zuorbrandoo?
Geen glas, geen water, gee» nare
smaak. Simpelweg één ti twee
lUtmiss late# smelten op ét tong.
Er zyi. mensen die nemen Ken
nies te pas en te onpas maag
zuur of niet alleen maar omdat
se lekker vinden. Dat hoef nou
weer niet, maar 't is wel plezie
rig altijd Kennies bij de hand te
hébben, voor eigen gebruik of
om anderen te helpen. Vraag Ren
nies bij Uw apotheker of drogist.
6134
gezinspolitiek over concrete öin-
,gen kan rapporteren. Het werk
gelegenheidsvraagstuk vraagt niet
alleen, maar schrëéuwt om een
spoedige oplossing. Het wachten
ia nog steeds op de concrete re
geringsplannen, die in de troon
rede zfjn aangekondigd. Het getal
van méér dan 160.000 werklozen
is tevens een waarschuwing, wat
ons voik te wachten staat, indien
men het euvel van de werkloos
heid niet structureel aanpakt door
werkverruiming in het particuliere
bedrijfsleven. Het is de allerhoog
ste tijd, dat een hierop gebaseerd
realistisch en gedurfd plan te
voorschijn, komt".
Welkom aan
Mej. dr. De Waal
De kabinetsformatie na de jong
ste verkiezingen is een wringen en
wurmen genoemd, aldus prof Rom
me. Hij wilde deze qualificatie
laten voor wat zij is, en zich al
leen bezig houden met de zake
lijke veranderingen, die zij voor de
K.V.P. heeft gebracht. In dit ver
band riep hij een hartelijk wel
kom toe aan de vrouwelijke ver
rijking van de politiek. Hij sprak
de hoop uit, dat de nieuwe staats-
secretaresse van Onderwijs, mej.
dr De Waal, haar taak zó zou
kunnen vervullen, dat men in de
toekomst het vrouwelijk element
in de regering ook ten onzent ge
woon gaat vinden.
Brede basispolitiek en
humanisme
De brede basis, waarop het ka
binet In zee is gegaan, achtte prof
Romme het relatief beste, dat on
der de huidige omstandigheden
was te bereiken, ook met het oog-
op de verwezenlijking van het spe
ciale katholieke doel. Dat doel is
wetgeving en bestuur te door
dringen van de katholieke begin
selen. Voor deze tyd nader ge
concretiseerd, wR dit zeggen: al
lereerst verdediging van vrede en
vrijheid en daarnaast het banen
van wegen naar een christelijk
'erkleven, vooral in gezïnsver-
and. Tenslotte moet men de mens
bereiken, want de politiek ïs er
de mens waarlijk niet om
de katholieke of christelijke mens
alleen, maar evengoed om de bui
tenkerkelijke mens.
Het gemeenschappelijke gevaar
maakt samenwerking ook met de
nietkerkelijken nodig. Ook kan
men niet tegelijkertijd op maat
schappelijk gebied willen vereni
gen en scheiden op politiek ter
rein. Samenwerking moet er zijn,
nu we toe zijn aan een van de
belangrijkste historische taken,
waarvoor wij ooit werden gesteld:
De verwezenlijking van de georga
niseerde samenwerking tussen
werkgevers en werknemers onder
supervisie van de Overheid. Het
is ook een katholieke taak, de
mensen, vooral de brede massa der
buitenkerkelijken, ontvankelijk te
maken voor de aanvaarding van
de christelijke beginselen. De
brede basispolitiek is in dit op--
zicht weer de aangewezen gedrags
lijn: bij alles staat -echter voorop,
dat de brede basispol.t.iek als
middel om tot ons doel te geraken
mogelijk moet biijven. Men
moet ons geen scheiding opdrin-
'Prof. Romme meende, dat het
opdringen van de humanisten
katholieken In dit opzicht voor
de toekomst te denken geeft. De
aanspraken, die het humanisme
maakte op de geestelijke verzor-
ging van alle buitenkerkelijken
en zjjn werkzaamheid ten aan
zien van personen, die onder
overheidstoezicht zijn gesteld,
wijzen wij af, zo zei lis». Hierover
zal het laatste woord nog niet
gesproken zijn.
De geestelijke verzorging door
een beweging, die geen persoon
lijke God kent, is een- ongerijmd
heid. Andere verzorging is moge
lijk, maar die moet zich dan ook
beperken tot-werkelijke humanis
ten. een begrip, dat heel wat en
ger is dan dat dei' buitenkerke
lijken. De overheid moet tolerant
zijn, de gewetensvrijheid ontzien,
ook van de humanist, maar mag
het waardeverschil niet uit het
verliezen. De katholieke houding
ten aanzien van dit probleem zal
intussen niet louter negatief mo
gen zijn, maar zich positief moe
ten richten op apostolaatswerk.
Wij moeten, aldus prof. Romme,
het verloren vertrouwen in het
christendom en in de christelijke
beschaving als bron van menselijk
geluk bij de buitenkerkelijken
herstellen, juist vla de samenwer
king met de partijen, waarin zü
zich hebben georganiseerd.' Het
gaat uiteindelijk om de herkerste
ning van onszelf en van onze
medemens. Ddar alléén komt het
op aan. Als Schaepmans nas
riep hij de Partijraad uiteindelijk
toe: „Past toe zijn durf op onze
tijd en ruk als leger naar hen,
die dwalen, om hen binnen te lei
den in het diensthuis van den
Heer onzen God".
Vertrouwen in
prof. Romme
Na een uitvoerig debat, waarin
vooral werd ingegaan op het laat
ste deel van prof. Komme's rede
betreffende het humanisme, heeft
de voorzitter dér Tweede Kamer,
dr Li. G. Kortenhorst, een per
soonlijk woord gesprokers aan het
adres van de fractie-voorzitter.
Wij kijken naar
DINSDAG FEBK. 1953
KRO 20.15—-±22.30
„Mercadet", spel.
(Advertentie)
Radio en Televisie
weet er alles van
Vraagt vrijblijvend
demonstratie!
„Op dit keerpunt van de his
torie, nu het gaat voor of tegen
Christus, nu het christendom én
door het communisme én door het
humanisme wordt bedreigd, kan
katholiek Nederland zich geen
betere politieke leider wensen dan
prof. Komme. Als er één staats
man vervuld is van een aposto
lische roeping, dan is by het. Prol'.
Romme is wel eens aangezien voor
de alles dominerende meester. Ik
heb 28 jaar in de fractie gezeten",
aldus dr Kortenhorst, „Ik heb No-
lens, Aalberse, Dekkers, Geseling,
Verschuur meegemaakt als frac
tievoorzitters, maar by geen
hen was de vryheïd van het woord
in zó veilige handen als In die van
prof. Romme. De fractie heeft In
hem niet alleen het grootst moge
lijke vertrouwen; zy heeft eerbied
en bewondering voor hem, ja, zy
houdt van hem van ganser harte".
De Partijraad onderstreepte dit
persoonlyk woord van dr Korten
horst met een langdurig en harte
lijk applaus.
De Partyraad heeft tenslotte
met nagenoeg algemene stemmen
de heer W. J. Andriessen herkozen
als voorzitter van. de Katholieke
Volkspartij. Vice-voorzitters wer
den weer prof. dr J. Gielen en de
heer Chr. Matser. Als leden wer
den in het nieuwe partijbestuur
gekozen prof. mr L. G. A. Schlich
ting, pater prof. dr' L. J. C. Beau
fort. mr P. J. M. Aalberse, de he
ren J. A. Middelhuis, C, G. A.
Mertens, Th. S. J. Mooy, F. H.
Terwindt, J. J. de Wit en J. Laan,
en de dames A. H. Nolte, D. Dings-
Hendrïckx en Stringa.
Men heeft verder nog een tele
gram van gelukwens gestuurd aan.
de jarige prinses Beatrix.
Café en 2 boerderijen
uitgebrand
Eén dode
WOGNUM 1 Febr. Door nog
onbekende oorzaak zyn in de af
gelopen nacht te Wognum (NH)
het café „De Vier Heemskinde
ren" en twee belendende boerderij
en uitgebrand. Een van de veehou
ders, wiens huis door het vuur was
aangetast, is ter plaatse van de
schrik overleden.
Tien brandweerkorpsen namen
met omstreeks 120 spuitgasten
deel aan. de bestrijding der vlam
men, die door de orkaan hevig
werden aangewakkerd. Met moei
te konden vier andere panden voor
het vuur worden gevrijwaard.
éIir_yo HAADi
RAAD em DAAD
cUe,!
M. S. 304. Tib. Gem. Koor
Mebozona 80.
ANTWOORD: Nieten.
W. G., 313 De mannen van de
zusters van mijn vrouw, zrjn
dat mijn zwagers?
ANTWOORD: Neen, uw zwagers
zijn de mannen van irw zusters
en de broers van uw vrouw. De
mannen van da zusters van uw
vrornv zijn zwagers van uw
vrouw, maar niet van U. Offi
cieel dan altijd. In de wandeling
noemen wij dat ook zwagers.
KOOTJE 223 vraagt het adre3
van Rudi Sehüricke.
ANTWOORD: Wend U tot Si',
mens, Rijnstraat 24, Den Haag.
ZANGER 214. a. Is de stem op
de achtergrond uit Chamte
chante encore werkelijk een
valse ehanté. Is. die naam van
die ehanté bekend, ja of nee.
b. Waar zijn R. Crooks, R
Tauber, Joseph Smidt en En
rico Caruso begraven en waar
zyn zij geboren
ANTWOORD: a. De naam van
de zanger op de achtergrond is
niet bekend. Vraag het eens
aan Bevema, Bronsteeweg 47 in
Bussurn. b. Van Crooks zyn om
geen bijzondei-heden bekend. Tau
ber is in 1883 in Duitsland geba
ren en in 1944 in Engeland over-
;n. Joseph Schmidt is in Duits
land overleden. Caruso is in 1873
in Napels geboren en daar in
1921 overleden. In de muziekhan
del is een boekje dooi' zyn vrouw
geschreven verkrijgbaar.
JANTJE 331 zou graag willen
weten wie uit 't
Massaal schijnproces
WENEN, 30 Jan. In Roemenië
worden voorbereidingen getroffen
voor een massaal schijnproces te
gen Anna Pauker en vele andere
vroegere prominenten in dit land.
Vandaag werd een lijst namen
gepubliceerd van. ministers, die
zijn vervangen door anderen. Eén
ministerie is ontbonden en drie
nieuwe werden ingesteld, waar
door de ministerraad thans van 40
op 42 leden is gebracht.
Van hun ministeriële voetstuk
werden gestoten:
Constatin Mateseoe (Petroleum
industrie), Vilem Soeder (Mijn
bouw), Petre Costache (Gemeen
tezaken en Kleine Industrieën),
Vasile Pogaceanoe (Kerkelijke
Aangelegenheden), Valter Roman
(.PTT) en Pericles Negescpe (So
ciale Zaken),
De minister van justitie, SteKan
Nieoeleseoe, werd ook van zrjn
functie ontheven, maar hij werd
president van het Opperste Ge
rechtshof.
1 Het ministerie voor Transport
weid ontbonden en vervangen
door ministeries voor de Spoor
wegen en voor Koopvaardij en
Luchtmacht. Verder is er een
ministerie voor het Hoger Onder
wijs gevormd.
Diplomatieke kringen te Wenen
zien in deze veranderingen de
laatste phase van een zuivering,
die begon met het afzetten van
Anna Pauker, en een jaar. heeft
geduurd. Duizenden communisten
van de „oude garde" zouden als
„medeplichtigen van Anna Pau
ker" zijn ontslagen en vervangen
door jongeren,
„Negen heit de klok" de rol
van Jantje vervult.
ANTWOORD: Alexander Pola.
JOKER 272 vraagt waarneer
a. de Interlandwedstrijd Neder
land België gespeeld wordt.
b. In welke plaats en hoe laat
c. Waar zou ik hier in Tilburg
aan plaatsbewijzen kunnen
komen, en hoe zijn de prijzen
dei- verschillende rangen
ANTWOORD: a en b 19 April in
het Olympisch stadion te Amster
dam om 3 uur. c. plaatskaarten
zyn alleen te verkrijgen via ver
enigingen aangesloten bij de
K.N.V.B.
J.W. 706 heeft een klok waar
in een plaatje waarop staat
John Hughes London. Hij
vraagt of dit de naam is van
een beleende uurwerkmaker
ANTWOORD: Een heel bekende
uurwerkmaker is liet niet. Zyn
naam komt niet voor op de lyst
van beroemde uurwerkmakers.
U doet het best de klok eens
te laten zien aan een antiquair,
die U gelijk over de waarde in
kan lichten. Op dit gebied is er'
nogal veel namaak in de handel,
Zo'n adresplaatje met éen fic
tieve naam wordt dan wel eetós
aangebracht om het echt te do*»
lijtoen,
J.v.d. V. 308 waagt of «ea
penalty door 2 personen «rag
worden ingeschoten Ik bedoel
dat, de bal wordt ongeveer 1
meter vooruit' gespeeld, èêm
-. andere medespeler loopt toe ®s.
plaatst de bal in het doel
Is dit goal?
ANTWOORD: Dat ia eea gefcëg
doelpunt. Wel moet worden aas-
genomen, dat de speler die de
bal in tweede instantie inschoof,
niet in overtreding was, d.w-2,
reglementair stond opgesteld. 9&
niet te vroeg is. toegelopen.
Antwoord aan KAATJE 346
Wij geven U dat adres niet, om
dat we U niet mogen adviseren
met deze inrichting contact op
te nemen.
tn Bombay
6 Millioen mensen
iijdi
ien honger
BOMBAY 1 Febr. (Reuter)
In de plattelandsdistricten in de
staat Bombay lyden meer dan zes
millioen mensen honger door de
aanhoudende droogte en het mis
lukken van twee opeenvolgend#
oogsten, aMus heeft de Bombay-
se minister voor staatsinkomsten,
Hirey, verklaard. Duizenden verla
ten de getroffen gebieden en men
vreest, dat hierdoor de plattelands
economie zal worden verstoord.
Wegens gebrek aan voer wordt
veel vee verkocht, geslacht of zon
der meer in de steek gelaten.
In het gehele land worden hulp
acties georganiseerd. In een ge
vangenis in de staat Bombay heb
ben de gevangenen aangeboden de
helft van hun weekrantsoen af t®
staan voor de bevolking in de ge
troffen gebieden.
door ALEXANDRA ORME
66
Toen Mariiisya eindelijk weg was,
gingen we verder met de schoonmaak-
We vonden het nu het beste om al
onze aa.i-d.se goederen in drie kamers
bijeen te brengen, waait we voelden, dat.
er iets broedde. Er liepen naar onze
zin teveel soldaten door het huis en de
tuin rond en de Mongool gaf juist een
nieuwe lichting te eten.
Onze moeite was echter vergeefs,
want spoedig nadat we met het ver
sjouwen begonnen waren, kwam er
een bejaarde kozak binnen met het be
richt, dat we het huis onmiddellijk
moesten verlaten. Dit nieuws werd met
een doods stilzwijgen ontvangen. Na
de eerste kwam er èen tweede kozak,
die op hem leek als de ene waterdrup
pel op de andere, en ons vertélde, dat
we konden blijven. Toen gingen we op
zoek naar een officier, die ons zou
kunnen vertellen, welke van die twee
berichten ©r nu eigenlijk juist was. We
vonden er nergens een, maar in plaats
daarvan kwam een bejaarde, erg Vuile,
sjofele sergeant ons met een zo spijtig
gezicht vertellen, als betrof het hem
persoonlijk, dat we allemaal onmiddel
lijk het huis moesten verlaten met me
deneming van onze spullen, waarvoor
hij ons een wagentje in uitzicht stelde.
Deze donderslag bij heldere hemel
ontlokte een storm van vragen: „Waar
'heen? Waarom? Wordt het dorp ge-
evacueerd? Op wiens bevel?"
De antwoorden waren allesbehalve
duidelijk, want opnieuw stonden we
voor „militaire geheimen".
„Waar moeten we heen? Moeten we
buiten op het veld kamperen?"
„U zult alles wel op zijn tijd boren,"
was het enige troostwoord dat zs voor
ons over hadden, terwijl ze er op aan
drongen, dat we zouden opschieten met
pakken.
Ik deelde de Hongaren nu officieel
mee, dat we het huis uit moesten. Ze
waren hoogst verontwaardigd, dat ik
niet te weten was gekomen, waarom,
noch waar naar toe, en weigerden te
geloven, dat het een „militair geheim"
was en dat ze het niet wilden vertel
len. In ieder geval was het prettiger
voor de Hongaren om hun woede op
my te koelen dan op de een of andere
onzichtbare Russische officier, die ze
niet in zijn gezicht konden afblaffen.
Eindelijk na het uiterste van myn
overredingskracht op hem aangewend
te hebben, ging de oude sergeant, die
tot over zijn oren in het werk stak.
met me naai' buiten.
„Daar zullen jullie wonen," zei hij
on wees naar- het dorp, dat in het dal
lag.
„Waar? In welk huis?"
„In dat gele," antwoordde de ser
geant en wees nog steeds naar het dorp
waar veertig procent van de huizen
geel geverfd \vas.
„In dat daar rechts of in dat huis
links? In dat grote of in dat kleine
daar?"
„In dat daar!" zei de sergeant, nog
steeds met een vaag gebaar naar het
dorp wijzend, alsof dat duidelijk genoeg
moest zijn.
„Maar waarom?" Een gevoel van
vertwijfeling overmande me.
„Daarom, en dat Was alles, wat ik
uii hem kon krijgen.
We keerden ons om en gingen weer
naar binnen, terwijl hij me op de schou
der klopte en als troostend zei: „We
zullen jullie een karretje, geven."
De Hongaren waren al koortsachtig
aan het pakken geslagen, bezeten door
slechts die ene gedachte: te redden wat
er te redden viel. Eerst toen wé een
groep van kettfnggaagèrs met schop-
ben voor het huis zagen aankomen, viel
het een van ons in, dat het wel eens
gevaarlijk kon worden. Schoppen im
mers betekenden graafwerk en graaf
werk betekende, dat men op de moge
lijkheid Van een gevaarlijke situatie
rekende; en voor ons betekende het de
mogelijke terugkomst der Duitsers en
een zekere dood. De gedachte alleen al
deed koude rillingen over myn rug lo
pen, en ik ging Weer naar buiten om
dia kerels met die schoppen eens beter
op te nemen.
Ze waren met z'n twaalven. Basj-
kierén, die tegen elkaar riepen in een
exotische, kehge tongval. Ze waren be
zig een kuil te graven voor het bordes.
Ik vroeg hun in het Russisch, wat ze
daar maakten en waarvoor, maar geen
hunner verstond een woord van wat ik
zei. Ze schenen neerslachtig en ver
moeid, en werkten met de lome een
tonigheid van dieren. Hun werk schoot
niet hard op, want de grond was be
vroren. Nu en dan kwam er een Rus
op hen toe en schold op de Basjkieren,
doch louter uit gewoonte.
De hele tuin wemelde van soldaten;
het erf stond vol karren; en 't geschut
vuur klonk van steeds dichterby. Toen
kreeg ik last van myn geweten, dat
ik hen binnen niet hielp pakken, en ik
ging weer terug het huis in. Wat een
schouwspel! Lina en Mathilde waren
in him kamer aan het pakken, terwijl
ze nu en dan heroïsche expedities naar
d© keuken waagden om daar de een of
andere braadpan of koekepan onder de
neus van de Mongoolse kok weg te pak
ken. Ze waren zo verontwaardigd over.
het feit, dat ze ons het huis uit gingen
zetten, dat ze geen woord konden'uit
brengen. Ze sloegen enkel hun ogen ten
hemel en balden kun vuisten achter de
Kussen hun rug. En daarna ontsloten
hun vuisten zich en vouwden ze hun
handen als in gebed.
Lina had nooit iets aan die vreemd
soortige veroveraars gevonden, maar
Mathilde, zoals reeds gezegd, had een
zwak voor de jongeren en vooral voor
die onder hen, die haar wyn of suiker
gaven en haar kusten. Op dit moment
echter haatte ze de Russen en had het
liefst, zoals ze me verschillende keren
verzekerde, een bataljon Noormannen
op hen afgestuurd om ze en bloc te
verdelgen, ofschoon ze het betreurde,
dat ze dat zelf niet kon doen.
Toch hoefde er maar een dronken,
jonge soldaat te komen, die haar hand
of haar wang kuste of haar een paar
gestolen kousen gaf. of Mathilde werd
opnieuw een vurige communiste. En
uit zulke mensen als zij bestaat „het
volk."
Een aardige, oude Oekraïner hield
even op met het aanleggen van een
telefoon om ons te helpen pakken.
.,Jy bent van de. Oekraïne, ik kom van
Polen, dus zijn we buren," zei ik hem,
en hli bloosde van genoegen en maakte
een diepe buiging voor me. Hjj sprak
het oude, zuivere zangerige Qekrai-
nisch. zoals je dat zelden meer hoort
onder de soldaten van het Rocle Leger
een vervloekte, verachte taal.
CLARENCE BUD1NGTON KELLAND
Oorspronkelijke titel j STOLEN GOODS
Uit het Amerikaans vertaald
door H. de Graaff
„Laat grote borden neerzetten Port
man. „Per persoon wordt niet meer
verkocht dan twee paar lakens en slo
pen".
Hij keerde zich om, en op hetzelfde
ogenblik trad er een grote, parmantig
geklede man binnen. Wente verspilde
geen tijd aan begroetingen.
„Timmerlui, Pat?"
„Zeker, en extra grote spijkers!"
„Hoeveel man?"
„Zes. Meer kan ik beneden niet mis
sen".
„Afzettingen bij alle roltrappen
„Jawel."
„Inspecteer de zaak hier dan. Waar
nodig breng je veranderingen aan."
„Hoeveel klanten moet ik tegelijk
doorlaten?"
„Kim je twee rijen de baas?"
„Laat zo dan met twintigen door."
,.'k Zal 't proberen."
„Accoord" zei Pat, en hij was al
weer weg.
Newsome was aan de slag gegaan.
Portman bleef achter.
„Nu?" vroeg Wente, „vertel op."
„Ik kan het niet verklaren. New
some heeft voor deze occasion gezorgd.
Natuurlijk, ik heb het goedgekeurd.
Helemaal geen bijzondere advertentie.
Ik ben met stomheid geslagen." Hij
wiste zijn voorhoofd af.
„Newsome heeft zoiets niet voor-
„Newsome?"
„Hij heeft het behandeld."
Wente keek Portman aan en trok
zijn wenkbrauwen op. Het leek alsof
Portman zich wilde verschuilen achter
zijn assistent. Hij keek op zyn horloge.
„Do roofdieren zyn los" zei hy. „Houd
je gereed. We zullen op de gewone ma
nier beginnen, tot we een soort sy
steem geïmproviseerd hebben. We zul
len meisjes aan tafeltjes geld in ont
vangst laten nemen. Daarvoor geven
ze een bon af. De klanten overhandigen
hun bonnen aan de toonbank en krij
gen daarvoor hun lakens en sloper.,
Daar gaat-ie dan."
In minder dan een uur was het
systeem op gang, al minderde de span
ning ook niet. Wente. keek toe, hoe.
Evans met zijn mannen de menigte met
vaste hand, doch tactvol in toom hield
en op die manier althans de schijn van
orde wist te bewaren. Bij de ingang
van de Linnengoedafdeling lieten twee
potige jongens telkens een detachement
van twintig klanten los, die dan kon
den betalen en een bon ontvingen, die
recht gaf op het in ontvangst nemen
van het betaalde Van de tafeltjes van
de cassières begaven ze zich naar de
toonbanken, waar de bonnen met be
kwame spoed tegen lakens en slopen
geruild werden, waarna de koopsters
met zachte drang de afdeling afge
voerd werden.
Wente leunde tegen een vitrine en
verbaasde zioh. Grote vrouwen, kleine
vrouwen, dunne- en dikke, mannén, die
zioh tussen al dat dringende vrouw
volk hoogst onwennig voelden, en moe
ders met huilende babies. En allen ge
dreven door één zelfde motief: de jacht
op wat als een koopje beschouwd werd.
Hij hoorde een stem achter zich en
draaide zich om. Naast hem stond een
meisje met krullend bruin haar en een
figuurtje, dat het als model op de
afdeling Betere Dameskleding niet
slecht gedaan zou hebben.
„Nou", zei ze, „als ik ooit nog eens
een baby krijg, dan Iaat ik hem thuis
als ik op koopjes uitga."
„Als jij ooit nog eens een baby krijgt
antwoordde Wente, „dan zul ie dingen
doen, die je nu voor onmogelijk houdt."
„Moet ik dat antwoord toeschrijven
aan ervaring, mijnheer Wente?"
„Twee babies thuis." Haar gezicht
kwam hem bekend voor, maar hij kon
haar niet thuis brengen. „Vanwaar
die belangstelling?" vroeg hij..
„O", zei ze, „ik ben tan dele schul
dig aan deze sui-prise. Ik heb de tekst
geschreven,"
„Dus jij bent de schuldige. Hoe heet
je?"
„Sherry Madigon". Haar bruine ogen
vestigden zich op de inkoper aan de
overzijde en ze fronste haai- wenkbrau
wen. „A propos" zei zo, „Portman is
een smeerlap."
Wente's ogen twinkelden. „Kleine
meisjes" zei hij, „die inkopers als
„smeerlappen" betitelen, lopen gevaar
him baantje te verliezen."
„O, maar ik bedoelde hot niet als-
een officiële mededeling", zei ze on
schuldig.
„Je hebt zeker samen met. hem aan
de tekst gewerkt?"
Ze keek hèm aan en schudde haar
hoofd. „O, dat was het, niet", zei ze.
„Mensen die geen. smeerlappen zijn.
zyn ook soms vrijpostig. Hy is niet vrij
postig geweest. En een verstandig
meisje telt de keren. Als het percen
tage omlaag gaat, moet ze zich eens
goed in de spiegel bekyken."
„En ben jij een verstandigmeisje?"
„Erg verstandig" zei ze. „En ik heb
een grote spiegel."
Hét was een zonderling gesprek, en
Wente vroeg zich af, hoe hij erin ver
zeild was. „In elk geval", zei hij, „zou
het mij voor m'n carrière beter lijken
Portman goen smeerlap te noemen."
„Maar hij is het", zei ze, „en een
grote ook."
Wente vroeg zich in stilte af waar
om dit kleine, aardige meisje zo'n an
tipathie tegen de linnenkoper had op
gevat. Maar in zijn positie kon hij het
haar moeilijk vragen.
„Ik heb mijnheer Newsome nergens
gezien", zei ze.
„Die rent waarschijnlijk alle gros
siers af om de gevolgen van jouw
tekstschrijverij het hoofd te bieden.
Wou je Newsome over iets spreken?"
„O, ik wou hem zo maar zien, ge
woon om naar hem te kijken."
„Aha!" zei Wente, en zyn waardig
heid als chef moest eindelijk het onder
spit delven. „Is Newsome je vriendje?"
„Ik haat die uitdrukking eenvoudig"
zei ze. „Vriendje! Ik ker hem nau
welijks... alleen van die tekst. Nee, hij
is niet mijn vriendje nog niet."
Wente wist nu werkelijk niet meer
hoe hij het had. Nog nooit had hij 2o
met een bediende gepraat. Dit kind
was helemaal niet vrijpostig. Ze was
alleen maai* ontstellend natuurlijk en
vrijmoedig.
Wordt vervolgd
