De Gelderlander-Pers
Watersnoodramp- Februari 1953
Eens zullen de dijken
weer gesloten zijn
P
35 ct.
M
EXTRA FOTO-NUMMER
Uitgave N.V. Uitgevers
MijDe Gelderlander
Nijmegen
Giro 25574
Ten bate van het
RAMPENFONDS
overdekken g^ote gedeelten-
van West-Brabant, Zeeiand en
Zuid-Holland. Aan de horizon
is soms nog een afbrokkelende
dijk te zien. Een ramp is over
Nederland gekomen. Hulp is
onmiddellijk van vele kanten
gekomen en vooral militairen,
uit eigen land, uit België, uit
Frankrijk, uit de Engelse en
Amerikaanse zones van Duits
land, hebben het reddingswerk
met kracht ter hand genomen.
Helaas, voor ontstellend velen
is geen hulp meer mogelijk
geweest.
£ENS zullen cle dijken weer gesloten
zijn. Eens zullen op de nu verzonken
landen weer mensen wonen. Dan zal het
verdriet verdronken zijn in het water van
de tijd. dat voortgaat, voortstroomt, dag
na dag.
Maar de generatie van nu zal nooit meer
onbevangen zijn ten opzichte van de zee.
Niemand van ons zal nog ooit op een
zomeravond aan zee trgeloos kunnen uit
zien naar een blank zeil, bollend in de
lichte bries. Er is immers zoveel gebeurd
in een uur van een nacht. Aan hetgeen in
die wrede nacht ons volk en ons land is
overkomen, willen bijgaande foto's de her
innering bewaren. Niet, dat wij nu dit
hulpmiddel nodig hebben om barmhartig
te zijn. Immers in heel ons volk is een
drang naar goedheid gaande, die ons
allen gelijkelijk verbaast. Maar elk senti
ment, iedere kracht is onderhevig aan slij
tage. Zij, die nu met open armen vluchte
lingen hebben opgenomenzullen over
enige weken misschien door wrevel ivor-
den beslopen. Anderen, die nu in een
vreemde, bijna bovenmenselijke gulheid
hun geld en goed gaven, zullen over een
paar maanden wellicht worden bekropen
door een gevoel van spijt. Dan is het goed
een paar beelden bij de hand te heb
ben van de ramp om ons weer te sterken
met dat krachtige besef, hoe wij onder de
zware druk van de onbarmhartige feiten,
barmhartig zijn geweest. Hoe ivij verga
ten, dat er politieke partijen waren, stan
den en meningsverschillen,
De tijd gaat voort. Wonden helen, ver
dronken land komt weer boven water, tra-
nen drogen, wilskracht keert weer in
mensen, die wanhopig waren. Over een
jaar woont in een nu nog vernield huis
weer een jong gezinEn terwijl achter de
hoge dijk, die zijn rug kromt tegen de
vijand, het water ruist, loopt een vader
wijdbeens over het herwonnen land en
klopt moeder een kleedje uit. Dan heeft
het leven zich weer opgericht,
De dorpsgemeenschap, in een nacht uit
elkaar geslagen, is clan iveer gesloten. De
kerk is weer open en het gemeentehuis. De
doden rusten vredig op het herstelde
kerkhof.
Dit toekomstbeeld, opgeroepen tegen een
horizon van leed en rouw, is mogelijk.
Omdat wij tezamen in de voorbije dagen
een volk waren, een volk tussen vele volke
ren, die zich om ons hadden geschaard.
