ZATERDAG De therapie van NORDHOLT: sociale integratie fridvi 'DE MENSELIJKHEID MOET UITGANGSPUNT WORDEN' BON VOOR LAGERE ZIEKTEKOSTENPREMIE!! KERK ZIET SEKSUEEL MISBRUIK ONDER OGEN ZWERVERTJES OP ZOEK NAAR EIGEN PLEKJE PAGINA 43 ZATERDAG 21 NOVEMBER 1992 Algemeen Dagblad PAGINA 37 Stel je voor dat we in een poging om alle clandestien in Nederland verblijvende mensen uit te wijzen de illegale arbeid massaal aanpakken, zo als kabinet en Tweede Kamer graag willen. De Amsterdamse hoofdcommissaris van politie drs. E.E. Nordholt moet er niet aan denken. „Er zouden geweldige spannin gen ontstaan. Ik waag me nooit meer aan een schatting om hoeveel mensen het zou gaan. Maar je zou het deze mensen onmogelijk maken in hun le vensonderhoud te voorzien. Ze zouden nog verder naar de zelf kant van de maatschappij af glijden en bijna gedwongen in het criminele circuit terechtko men, waar ze nu juist zo graag vandaan blijven." „En dat is nog afgezien van de grote economische proble men die ontstaan als we deze mensen, die vaak voor heel wei nig geld keihard werken en de baantjes opknappen waar Ne derlanders de neus voor opha len, het werk zouden ontnemen. Bovendien: als je consequent zou optreden tegen bij voor beeld de illegale naai-ateliers, dan kun je de ene groep uitwij zen terwijl je weet dat de ploeg aflossers al per bus onderweg is naar Nederland." Maar het zal zo'n vaart niet lopen met de massale uitwij zing van illegale allochtonen, meent Nordholt. „Ten eerste moet je ervan uitgaan dat ons land per saldcr al zeker drie de cennia lang een immigratie land is, dat wil zeggen dat er meer mensen binnenkomen dan er vertrekken. Duizenden kwa men hierheen voor werk, waar voor we geen Nederlanders konden krijgen. Ze kregen een verblijfstitel en leverden onge looflijke prestaties voor ons land, Sinds een aantal jaren la ten we weliswaar veel minder mensen toe, maar toch voegden zich nog altijd zeer velen, fami lieleden, vrienden en kennissen, bij de hierheen geëmigreerde buitenlanders. Dat hoort nu eenmaal bij hun cultuur. Het Rijk en de grote steden hebben die mensen altijd ruimhartig gedoogd, al mochten ze hier formeel niet zijn. Ze verkregen met sofinummers, onderwijs en huisvesting een semi-legale sta tus." „Maar dan is er na zo'n Bijl merramp ineens die ergerlijke verbazing dat het er plotseling zovéél zouden zijn. Alsof we dat niet wisten. Vervolgens die vol slagen kentering in het beleid, die doorklinkt in dat ene zinnet je: alle illegalen het land uit. En dan wordt het noodlottige ver band gelegd tussen illegaliteit en criminaliteit, zó gemakke lijk. En zo onterecht." Het verband tussen crimina liteit en illegaliteit gaat volgens Nordholt maar voor een zeer beperkte groep allochtonen op. „Dat wordt veroorzaakt door dat we al enkele jaren worden geconfronteerd met Algerijnse, Marokkaanse en andere Noord paspoort vernietigen en dan via de route Gibraltar, Parijs, Brussel, Rotterdam en Amster dam ons land binnenkomen. Niet om te werken, of om zich bij hun familie te voegen, maar slechts om hier zwervend en stelend door het leven te gaan. „Als wij hen dan oppakken, hebben we twee ernstige handi caps. Omdat ze geen paspoort meer hebben, worden ze niet meer in hun land van herkomst geaccepteerd en kunnen we hen alleen maar per trein via Roo sendaal het land uitzetten. En dan zijn ze bij wijze van spreke eerder terug in Amsterdam dan de politiebus waarmee we hen wegbrachten. „Het tweede probleem: in Amsterdam moesten tot voor kort wegens gebrek aan cel ruimte nog 70 procent heenzen den van alle mensen die we ge zien de ernst van hun vergrijp in voorlopige hechtenis hadden moeten nemen. Dit percentage is weliswaar gedaald tot 45, maar nog altijd hebben we veel te weinig celruimte om deze mensen op te bergen. Dat geldt dus ook voor de criminele ille galen. „Zoals iedereen weet leggen we in Amsterdam nu een sterke Opnieuw worstelt de Amster damse hoofdcommissaris drs.E.E. Nordholt met zijn ge weten. Hoewel hij niets liever wil dan de volledige integratie van kansarme Antilliaanse, Ma rokkaanse en andere allochto ne jongeren in de Nederlandse samenleving, beseft hij dat zijn negatieve opmerkingen aan hun adres heel verkeerd kun nen vallen. En dat zou niet de eerste keer zijn. Bijna anderhalf jaar gele den waarschuwde hij in deze krant voor de toenemende cri minaliteit onder al dan niet le gale allochtonen. Met de statis tieken van zijn agenten in de hand betoogde Nordholt dat verreweg het grootste deel van de straatroven, overvallen en inbraken wordt gepleegd door zwerfjongeren van Antilliaanse, Marokkaanse, Surinaamse en Noord-Afrikaanse afkomst. Hij waarschuwde voor rassenrel- len als de Nederlandse samen leving niets zou verbeteren aan de desperate positie van deze generatie kansarme, vaak in het moeras van de misdaad verdrinkende jongeren. Zijn alarmerende opmerkingen stonden mede aan de wieg van een soms heftige politieke en maatschappelijke discussie over de positie van in Neder land wonende allochtonen. Nordholt werd daarbij verwe ten dat hij bestaande racisti sche vooroordelen bevestigde en mensen met legale en ille gale status ten onrechte op één hoop veegde. Vandaag kijkt Nordholt met het Algemeen Dagblad terug op die discussie en vooruit naar de verhoudingen binnen de multiculturele samenleving, waarvan de kleuren nergens zo bont zijn als in zijn eigen ge meente: de wereldstad Am sterdam. Nordholts liefste wens: geld voor werk, huisves ting en onderwijs voor de kansarme, gekleurde mede mens, van wie we eindelijk eens moeten accepteren dat ook die recht heeft op een plaats onder de Nederlandse zon. door PIETER DEN HOLLANDER Hoofdcommissaris Nordholt: „Hét probleem van de jaren negentig is de migrantenproblematiek." FOTO MICHAEL KOOREN Amsterdam Neem nu Defensie. Op verzoek van de Amsterdamse politie stelde minister Ter Beek onlangs de fa ciliteiten ter beschikking om een groep ontspoorde Marokkaanse jongeren via een militaire rij-op- leiding op het rechte pad te bren gen. Dertig jongeren met wat in de vaktaal zo mooi 'criminele an tecedenten' heet, kregen een door de overheid betaalde rij-opleiding en daarmee uitzicht op wat hun tot dan toe volledig had ontbro ken: de mogelijkheid om (als be roepschauffeur) in hun eigen on derhoud te voorzien. De eerste, zorgvuldig aan het oog van de buitenwereld onttrokken opleiding in het militaire oefen kamp Crailo is afgerond. Vrijwel alle cursisten zijn nu de trotse be zitter van het rijbewijs. Slenter den ze vroeger als dieven, dealers en anderszins overlast bezorgende leeglopers op straat, nu staat voor hen de weg open om als betaalde werknemers hun brood te verdie nen. De Amsterdamse hoofdcommis saris van politie drs.E.E. Nordholt is trots op dit resultaat. Temeer daar de minister zo enthousiast is geraakt dat hij (op aandringen van de cursisten zelf) in meer ka zernes in Nederland zulke rij-op- leidingen wil organiseren. Ter Beek wil ook praten over andere dan deze opleidingen voor het groot rijbewijs. nadruk op het handhaven van de veiligheid op straat. Als je die hoofd-prioriteit al nauwe lijks effectief kunt aanpakken, kun je je wel voorstellen dat je niet eens toekomt aan een ware aanpak van het probleem 'ille galiteit', nog even afgezien van de morele en ethische kanten daarvan." Nederland maar laten vollo pen, dan? „Neen, al weet ik niet wat 'vol' betekent. Maar ook niet het probleem verdringen, zoals de politici doen met hun onuitvoer bare 'beleid' onder het motto 'alle illegalen het land uit'. Ik wijs er alleen maar op dat de praktijk en de politiek nu vol strekt uit elkaar lopen. Je moet het vraagstuk in zijn volle om vang onder ogen durven zien. Dat wil de politiek niet, maar ik denk dat de Nederlandse bevol king moet accepteren, en dat vermoedelijk ook doet, dat de hierboven geschetste werkelijk heid bestaat." DVZ Verzekeringen is specialist in ziektekostenverzekeringen. Er is al een DVZ ziektekosten verzekering voor/ 25.85 per maand (excl. wettelijke heffingen). Vraag met onderstaande bon het uitgebreide mfopakket aan. En., bij schade betaalt DVZ razendsnel uit! Hoofdkantoor Rijnstraat <16-48 2223 EO Katwijk 01718-29881 Dat is nu een voorbeeld van de door Nordholt zo vurig bepleite in tegratie van buitenlanders, die ge zien hun achtergrond en mogelijk heden op het oog kansloos zijn in onze veeleisende samenleving. Bo vendien gaat Nordholts PvdA- hart sneller kloppen bij de ge dachte dat de krijgsmacht via dit soort initiatieven meer dan ooit bij de maatschappij betrokken raakt. Onderwijs, werk en huisvesting zijn de basisbegrippen in wat Nordholt de bitter noodzakelijke 'sociale integratie' noemt: het op nemen van allochtonen in onze van oorsprong blanke maatschap pij. Blank is die maatschappij ze ker in Amsterdam al lang niet meer: het palet van deze wereld stad telt ruim 140 nationaliteiten in bijna even zoveel kleuren en toonaarden. Maar veel van die im migranten en hun kinderen bevol ken bij gebrek aan mogelijkheden vooral de zelfkant van de ver kleurde samenleving. In landen als Frankrijk, België en Duitsland hebben de toene mende spanningen tussen blank en gekleurd reeds tot hefti ge explosies van haat en geweld geleid. Uit vrees dat ook Neder land zo ver zou afglijden, sloeg Nordholt op 7 juni 1991 publiek alarm: we zijn op de verkeerde weg en de toenemende criminali teit onder buitenlanders die geen enkel uitzicht op een goede toe- „Dan moet je je vervolgens realiseren dat de vreemdelin genwetgeving weliswaar voor schrijft dat alle illegalen het land uitgezet kunnen worden, maar uitdrukkelijk niet voor schrijft dat dat ook daadwerke lijk moet gebeuren. Er is dus zonder de wet geweld aan te doen ruimte voor beleid in individuele gevallen. En dan, vind ik, moet je de menselijk heid als uitgangspunt nemen. Dat is wat anders dan de gren zen openzetten. Ik vind het heel aanvaardbaar dat we tegen de nieuwkomers zeggen: neen. het kan niet langer, we zullen je helpen maar dan via onze ont wikkelingshulp in je eigen land. Tenslotte neem ik zelf ook geen tien Somallërs in huis. Maar ten opzichte van de jarenlang gedoogde illegale allochtonen hier zou je maatregelen moeten nemen die aansluiten bij de werkelijkheid van alledag. En dat is nadrukkelijk een andere dan de huidige politieke werke lijkheid." Legaliseren dus „Ik ben tegen een generaal pardon, als u dat bedoelt. Maar je mag evenmin generaliseren. Je moet de humaniteit laten tellen op basis van een situatie die historisch is gegroeid. Nu iemand uitwijzen, die zich ja renlang in ons land kapot heeft gewerkt en zich voortreffelijk heeft gedragen, is geen vorm van humaniteit." De politiek zegt: Nordholt, te rug in je hok. Je bemoeit je met het beleid. „Ik ben niet gewoon op derge lijke uitspraken te reageren. Maar in dit geval wil ik wel zeggen dat ik geen politieke uit spraken doe, hooguit uitspra ken die de politiek niet welge vallig zijn. En ik vind dat ik dat móet doen over een realiteit waarmee mijn mensen elke dag geconfronteerd worden. Ik kan die werkelijkheid niet verande ren. Maar (en nu formuleert Nordholt in een langzaam stac cato) ik vind het wel bijzonder jammer dat Kamerleden, die toch ons volk moeten vertegen woordigen, het mij kwalijk ne men als ik de werkelijkheid waar binnen mijn collega's vre de en veiligheid in stand moe ten houden, verwoord." komst hebben, is daarvan onmis kenbaar de voorbode. Hij wil niet beweren dat die cri minaliteit inmiddels is afgeno men. Maar wel is er sindsdien veel gebeurd, dat Nordholt tot voorzichtig optimisme stemt. Ne derland lijkt er volgens hem in te slagen de vrede te bewaren en dat bleek wel het duidelijkst bij de zijns inziens ontroerende nationa le solidariteit met de slachtoffers van de vliegramp in de Bijlmer. Die solidariteit reikt verder dan onze grenzen, zo is Nordholt ge bleken na zijn recente bezoek aan de Nederlandse Antillen. Het doel van zijn reis, samen met de Rot terdamse hoofdcommissaris Hes- sing, was om samenwerking te zoeken met de autoriteiten in dat deel van het koninkrijk, waar Ne derland voor veel jongeren nog al tijd het land van melk en honing is: dé droom voor mensen die zon der werk, geld en toekomstpers pectief door het leven gaan. He laas blijkt die droom in toenemen de mate een luchtkasteel: een maal in Nederland kloppen de jonge Antilliaanse gelukzoekers tevergeefs aan om werk en wonin gen en lijkt het criminele circuit vaak de enige uitweg om het hoofd boven water te houden. „We hebben daar onder meer over gesproken met gouverneur Saleh, minister van justitie Ro mer. procureur-generaal Pietersz en de politie-autoriteiten. Zij ma ken deel uit van het speciale actie team onder leiding van de gede puteerde mevrouw Peternella Pie- ters Kwiers, dat probeert oplos singen te vinden om de situatie van langdurig werkloze en onge schoolde jongeren te verbeteren. We hebben een verrassende open hartigheid aangetroffen. Geen verwijten over en weer, geen vooroordelen, maar een diepe wens tot samenwerking om deze verliezende generatie nieuw uit zicht te bieden." Het begin van die samen werking zijn ons advi seurschap bij dit actiete am, de hartelijke uitnodigingen om over en weer studiebezoeken af te leggen en de inmiddels op gang gebrachte uitwisseling van politiemensen om zich te verdie pen in de nog zo onbekende ach tergronden en motieven van de jongeren, die hun heil in Neder land zoeken en daar bedrogen uit komen. We zouden veel winnen als we erin slagen de jongeren in hun éigen land perspectief te bieden, en tegelijkertijd degenen die al in Nederland zijn, aan onderwijs en een baan te helpen. „Dat kost geld, veel meer dan het huidige kabinet er gezien het regeerakkoord voor wil uittrek ken. Maar ik ben ervan overtuigd dat volgende kabinetten hun prio riteiten zullen verleggen. Het is duidelijk dat hét probleem van de jaren negentig de migrantenpro blematiek is. En dat de oplossing sociale integratie heet. Je kunt dat probleem geweldig gecompli ceerd maken. Maar ik raak er steeds meer van overtuigd dat het helemaal niet zo ingewikkeld hoeft te zijn. Als je maar geld vrijmaakt voor die basisvoorzie ningen: huisvesting, scholing en onderwijs. Dan komt het werk op den duur ook wel en zal de crimi naliteit afnemen. „Dat is een heel wat effectievere aanpak in het offensief tegen de veiligheidsbedreigende conflicten op straat dan telkens maar de bouw van nieuwe cellen aan te kondigen. Natuurlijk zijn wij er om de boeven te vangen. Maar als je blijft steken in politie-repressie en nieuwe gevangenissen, zonder echt aandacht te besteden aan de achtergronden van deze onthechte jongeren zonder werk en in een cultuurshock, dan ben je op de verkeerde weg. Dan zullen er in onze grote steden nog veel grotere problemen ontstaan. Dan kun je niet eens voldoende cellen meer bouwen." Opvallend genoeg is het juist de politie die in de praktijk een voor trekkersrol lijkt te vervullen in deze sociale vernieuwing, zegt Nordholt. Niet met dikke rappor ten en eindeloze discussies, maar met praktijkgerichte projecten die navolging krijgen bij de over heid. Het project 'Crailo' is daar een voorbeeld van en wie Nord holt op zijn praatstoel wil krijgen, moet hem vragen naar méér. „Wat we hebben geleerd is dat je als politie een rol moet spelen in het op gang brengen van pro jecten voor scholing, weningen en werk. Dan treft ons natuurlijk on middellijk het verwijt dat we an der werk doen dan waarvoor we zijn ingehuurd. Nu, daar heb ik vrede mee, zolang in de praktijk blijkt dat je hiermee aan échte op lossingen werkt. Sterker nog: dan ben je als politie wel verplicht om buiten je traditonele taken te tre den, vooral nu we langzamerhand door een lichte personeelsgroei uit het dal van onze sterkte kruipen." Nordholt wijst op de samenwer king die zijn mensen met de Am sterdamse stadsdeelraden zoeken in allerlei kleine, maar zeer effec tieve projecten voor Antilliaanse en Marokkaanse zwerfjeugd. Het project 'Osdorpplein' is daar een voorbeeld van. Vijf Marokkaanse jongeren met een criminele ach tergrond kregen daar de kans om onder leiding van een door de po litie ingehuurde vertrouwensfi- guur met een eigen budget als een soort buurtwacht aan de slag te gaan om de veiligheid op straat te vergroten. De jongens in kwestie hervonden hun trots, de omwonen den zagen de rust weerkeren en de winkeliers waren enthousiast over het effect. Inmiddels hebben tien andere Marokkaanse jonge ren de fakkel overgenomen en vol gens Nordholt heeft dit project in de Marokkaanse gemeenschap enorm enthousiasme ontketend. Zo is in het vierde politiedis trict het zogenoemde Bali- straat-project van de grond gekomen, waarbij mensen van de politie een heel netwerk van con tacten met ouders binnen de Turk se en Marokkaanse gemeenschap hebben opgebouwd. Ze zijn er vol gens Nordholt in geslaagd de ou ders te betrekken bij de pogingen om de jongeren in het rechte spoor te trekken en dat blijkt zeer effectief. Gezinshoofden die zich vroeger door hun kinderen te schande gemaakt voelden en zich van hun kroost afkeerden, erva ren nu dat ze niet de enigen zijn en dat er nieuwe wegen gevonden kunnen worden om het contact te herstellen. In het achtste district voltrekt zich een ander opvallend politie project. De Amsterdamse agenten in dat district worden persoonlijk betrokken bij de werving van nieuwe collega's onder Marok kaanse en Turkse jongens én meisjes. Ze onderzoeken hun ante cedenten en coachen de leerlingen tijdens de opleiding. Als die slaagt, worden de allochtone nieuwkomers door diezelfde coa ches in de praktijk begeleid, het geen volgens Nordholt tot verras send goede resultaten leidt. „En denk nu niet dat mijn au tochtone medewerkers dat alleen maar doen omdat ze die buiten landers zo aardig vinden. Neen, ze zijn langzamerhand diep door drongen geraakt van de noodzaak tot samenwerking, wil je deze stad in de jaren negentig vredig en veilig houden. Zo doen we het ook in het groot, door ons advi seurschap aan de Nederlands-An- tilliaanse task-force en in de zo juist begonnen samenwerking met de Marokkaanse consul-generaal en het Europees Parlement. Je moet beginnen en de omslag ma ken. In de landelijke politiek zie ik die omslag helaas nog niet. De Haagse politici stellen veel aan de orde dat niet op het gewenste re sultaat is gericht en daardoor blijft de politieke druk van bove naf uit. Men realiseert zich kenne lijk nog onvoldoende dat sociale integratie indirect ook over veilig heid voor alle burgers gaat." Zend deze bon in een enveloppe zonder postzegel aan DVZ. Antwoordnummer 14029. 2220 VB Katwijk 01 bel: 01718 - 29881!

Krantenbank Zeeland

Watersnood documentatie 1953 - krantenknipsels | 1992 | | pagina 7