»We blijven hier tot Rome
ons terugroept
BRANDWEER-COLONNE
EEN WONDERTREIN
'J
Italianen doen prachtig Werk
DONDERDAG 19 FEBRUARI 1953
(Van een onzer verslaggevers)
In zijn hoofdkwartier, een tweede klasse internationale trein-
coupé, van waaruit hij zo nu en dan even met Rome telefoneert,
heeft de heer Carlo Malagantia het hoofd van de tijdelijke Ita
liaanse kolonie van Zevenbergen er nog steeds spijt van, dat hij
achter een biefstuk zat, toen prins Bernhard in Klundert was ge
land. De Romein was wel haastig uit zijn trein gestapt, welke ten
dele geparkeerd staat voor de Suikerfabriek, in zijn auto gesprongen
en naar Klundert gereden, maar toen was de hoge bezoeker al ver
trokken.
Ondercommandant Serofino Pagnom,
kon zijn chef met een brede lach ver
zekeren, dat de Prins der Nederlan
den een zéér democratische prins
was, die bovendien veel lof had voor
de ruim 150 Italianen allen met
het symbool van gekruiste hamers en
een vlam op de revers die voorlo
pig mét hun bivakmutsen en hun mo
derne staalkaart van technische hulp
middelen in Brabants Westhoek zullen
blijven.
Commandant Malagantia. veteraan
uit de eerste wereldoorlog, heeft ove
rigens reden genoeg zich over vele
zaken te verheugen. Gistermorgen
kreeg hij een briefje uit de vierde
klasse van een school in Florence. De
kinderen vroegen de commandant van
het keurkorps van brandweerlieden of
zij met Nederlandse kinderen kunnen
corresponderen en of zij gesohenken
mochten zenden aan een kind in Ze
venbergen, dat veel verdriet had te
dragen ten gevolge van de waters
nood. Burgemeester Schaminee van
Zevenbergen zal zorgen dat dit in orde
komt.
Achttien wagons
„Wij blijven totdat Rome ons terug
roept", zegt de leider van deze hulp
colonne, die in één ruk naar Nederland
is gereisd. „Onze trein, onmiddellijk
ter beschikking gesteld door de Itali
aanse spoorwegen, telt o.m. achttien
wagons, alléén voor materieel."
En dat materieel is indrukwekkend!
In een der nissen van de machinehal
van de suikerfabriek hebben deze
zeer bedrijvige en zeer eloquente heren
een seinkamer ingericht.
Hun hulppatrouilles trekken er per
duck, voorzien van snij-apparaten voor
gebruik onder water en mobilofoons,
enz. op uit. Ze beschikken zelfs over
een eigen duiker. Nog steeds, want
nadat ze zich zeer verdienstelijk had
den gemaakt met het bergen van ka
davers en het bergen van auto's en
landbouwmachines uit ondergelopen
schuren, werken ze met geestdrift aan
het dichten van dijken in het gebied
van Klundert.
De suikerfabriek is als het ware her
schapen in een Italiaanse kazerne.
„Servizio Radio", de radiowagen, de
rode ambulance-wagen, agregaten,
eigen vrachtwagens, personenauto's.
een vuurrode motor, welke bereden
door hun ordonnans contrasteert in
het grijze land, filmcamera's, ziehier
slechts een greep.
Mario Pontello, de radio-technicus,
lid van de staf van deze hulptroep van
vrijwilligers, heeft ons de trein en de
verblijven in de Suikerfabriek laten
zien.
Blikken noodrantsoenen, Italiaanse
worstjes, vlees in blik, melk in blik,
liefst vijftig kistjes met sinaasappels,
corned beaf, beddegoed, truien, mut
sen en niet te vergeten het een en
ander om de dorst te lessen het doet
alles denken aan een miniatuurleger.
Natuurlijk is er een kok met een
staf. De Italianen eten in het voorstuk
van de machinehal, welke hun eetzaal
is, vaderlandse kost. En des avonds
trekken ze hun uitgaansuniform
en dan zet menige Zevenberger zijn
huisdeur wijd open om de zwarl-ogige
jongens op een kop koffie te vergasten.
Het gesprek gaat wel moeilijk, want
slecht; wehveen spreken behalve hun
moedertaal, een beetje Frans, Engels
of Duits.
Nederlandse kalmte
De heren van de staf hebben 174
foto's gemaakt. Ze zijn er trots op, dat
Polygoon hen komt filmen voor de
bioscoopjournaals in Italië. Velen van
hen hebben na de overstroming van
de Po-vlakte daar reddingswerk ver
richt.
,Mais non non non, de aanblik van
zoveel water als in Holland en zo heel
veel dood vee, bood het overstroomde
deel van Ncord-Italië niet. De Itali
aanse specialisten in Zevenbergen zijn
getroffen door de kalmte en de gela
tenheid van de bevolking. Het gaat al
lemaal zo rustig, vinden ze.
Na het alarm
Uit steden en dorpen van Italië zijn
ze kort na de ramp naar Milaan
gekomen, waar de speciale trein in
derhaast geformeerd was. Op de avond
van de overstroming Zondag zijn
boodschappen uitgegaan naar de
corpsen. Rome, dat de zetel vormt van
het nationale brandweercorps, dat
ressorteert onder het ministerie van
Binnenlandse Zaken, gaf het sein:
„Vrijwilligers voor Nederland".
Men kreeg er velen, selecteerde de|
IEven de handen warmen en
dan naar het dijkgat
154, kreeg van de Spoorwegen het
treinpersoneel en reed naar West-
Brabant.
„Europa was één, want er was bij
geen enkele grens oponthoud", ver
klaart de commandant.
Dan worden we niet dan na een
hartelijke woordenstroom voorge
steld aan de veteraan van de ploeg, de
62-jarige ziekenoppasser, óók een ve
teraan uit de eerste wereldkrijg.
Brrr, dat klimaat!
Al na de eerste dag waren er twee
zieken. Ze liggen in een dépendance
van de kraamkamer van het Zeven-
bergse ziekenhuis, waar ze duchtig
vertroeteld worden.
De heer Pasqua heeft een stevige
longontsteking en Bustinelli uit Bo
logna een straffe influenza. Ten ge
rieve van deze twee patiënten heeft
de ziekenhuiskeuken nu ook een licht
verteerbaar Italiaans menu op het
programma staan.
Of het nu het koude water of het
koude klimaat is geweest, dat deze'
Zuid-Europeanen op het ziekbed heeft
gebracht, men weet het niet. Maar het
is begrijpelijk, dat de vuurtjes, die 'zij i
stoken in de buurt van hun werk
aan de verbrokkelde dijk veel be
langstelling genieten.
„En de wilde zwanen, de eenden, de
reigers op het wijde watervlak!"
Ze hebben elkaar in bewondering op
de vogels gewezen.
En, zangers als ze zijn, begon een
van hen een fragment uit de Lohen
grin te zingen.
We aten een biscottini en lepelden een
Zuidelijk soepje in het hoofdkwartier
van de staf en maakten ook kennis
met de heer B. Mion, een Nederlandse
Italiaan te Breda, leider van een be
drijf, dat zich bezighoudt met het
leggen van vloeren (typisch Italiaans
handwerk) en die van tijd tot tijd naar
Zevenbergen komt om als tolk op te
treden.
Het brandweerkorps, waarvan de
leden met hun parelwitte tanden, amu
sante breedsprakigheid, aller vrienden
zijn, hebben nuttig werk verricht en
deen dit nóg.
De sfeer welke zij m deze hoek van
Brabant scheppen doet weldadig aan.
Nog nimmer waren de meesten in
Nederland, nog nimmer heeft een re
presentatie van het beroepsbrandweer
korps van Italië een dergelijke ex
peditie in het verleden uitgevoerd.
.Novaro" staat er op hun amphibie-
vaartuig, waarmede ze dagelijks de
Langeweg bij Klundert afrijden het
water van de Grote Polder in, waar
de Heidemaatschappij werk genoeg
heeft voor deze zonen van Europa's
zonnige Zuiden.
