STAVENISSE, Juni 1947.
Voorzitter en secretaris burge
meester Verburg.
Aanwezig alle leden.
De voorz. opent de vergadering
en doet mededeling waarom
deze spoedeisende vergadering
is belegd geworden.
Spr. zegt tijdens een bespreking
van bet college van Ged. Sta
ten van Zeeland en ons college
op Vrijdag Juni j.L.te Tholen
werd ons gevraagd uwe verga
dering voor te stellen een bij
drage van 25 cent per inwoner
per jaar gedurende 10 jaar te
willen toekennen ten behoeve
van de opheffing van de tol aan
de Thoolse brug.
Het Rijk zou de gehele schuld
over nemen en de provincie
Zeeland zou 120.000 bijdragen
en de provincie Noord-Brabant
30000, indien echter de' pro
vincie Noord-Brabant dit niet
zou doen dan neemt de provin
cie Zeeland deze 30000 erbij,
zodat het dan wordt 150.000
Het Rijk is niet genegen om
verder concessies te doen en
verlangt van gemeenten op het
eiland deze bijdrage.
Burg. en weth. stellen dan ook
voor gezien de omstandigheid,
dat momenteel door de inge
zetenen dezer gemeente per
jaar veel meer aan tolgelden
wordt betaald dan de gevraagde
bijdrage van ongeveer 425.
per jaar en gelet daarop dat de
vrijmaking van de tol voor de
bewoners van het eiland Tholen
van groot belang moet worden
geacht de gevraagde bijdrage
toe te kennen.
Deze bijdrage is voor 10 jaar
en daarmede af.
Weth. van der Slikke heelt nog
de opmerking gemaakt dat wij
weer achtergesteld worden bij
andere streken, maar er zijn
nog zoveel bruggen te herstel
len en daar moeten de streken
nu ook voor bij gaan dragen,
omdat de financiën van het Rijk
niet toelaten deze voor hun re
kening te nemen. De stok staat
achter de deur, want als wij
niet mee werken dan komt de
brug niet vrij.
De voorzitter zegt de gemeente
Tholen heeft nog geen besluit
genomen, maar als zij er niet
mee accoord zou gaan dan zou
er een procedure komen en zou
het weer langer duren, maar
nu zou er enige druk uitge-
oefencU/k" 'en worden op de
gemeefite 'Tholen.
De heer van Beveren beschouwd
dit als een ultimatum waar we
niet hiiiten kunnen. In principe
is hij er tegen, maar we zullen
toch gedwongen werden.
De heer Hage vraagt als er
gemeente tegen is of het dan
niet doorgaat. De voorzitter
antwoordt dan blijft het'gokken
en duurt het weer langer.
Weth. van der Slikke merkt op
dat wanneer een gemeente het
ryet doet dat er dan. ook niets
gedaan kan worden.
De Voorz. zegt het rijk heeft
zijn toezegging gedaan, de
provincie ook maar dat moet
nog in de staten komen.
Dhr Leune zegf het is 25 cent
per inwoner voor elke gemeenle
maar er zijn toch gemeenten
die er meer belang bij hebben
dan onze gemeente, was het
dan niet beter geweest dat het
anders verdeeld was geworden,
zodat de ene gemeente meer
betaald dan de andere.
De Voorz. antwoordt dat dit
dezelfde opmerking is die weth.
van der Slikke heeft gemaakt
maar dat verschil is niet uitte
drukken en daarom is het voor
elke gemeente hetzelfde bedrag.
Dhr Leune zou graag zien dat
dat oude privclege van lOOOjaar
geleden maar word opgeruimd.
De Voorz. antwoordt dat de
gemeente Tholen er geen voor
deel van heeft.
Dhr Tazelaar zegt de gemeente
Tholen moet een geweldig offer
brengen als dit doorgaat, liet
is altijd een groote fout geweest,
dat alle gemeentpn niet mee
hebben geholpen die brug le
bouwen..
Spr. meent dat men zeer zeker
verplicht is enthousiast voor le
stemmen, maar zou de con
ditie er bij willen maken, indien
de andere gemeenten ook mee
helpen. Tholen heeft de grootste
strop, doordat «le andere ge
meenten een groote fout hebben
gemaakt.
Dhr Leune had indertijd best
zelf die Ijy'ug willen bouwen,
als hij er maar geld voor had
kunnen krijgen.
Weill. Potappel meent dat dit
praten is nu men weel wat er
gebeurd is.
Dhr van Beveren heeft zijnoor
eens te luisteren gelegd bij
andere gemeenten in het eiland
en zij zullen allen voorstemmen
maar onder protest.
Weill, van der Slikke merkt
op dat alle dag. besturen de
toezegging hebben gedaan de
raad te overtuigen-dit voorstel
aan te nemen en hij is er van
overtuigt dat het ook zal ge
beuren.
Dhr Leune meent dat de ge
meente Stavenisse er niet zoveel
belang bij heeft dat er geen
bruggeld meer betaald moet
worden, maar wel de inwoners
van Tholen.
Dhr Tazelaar zegt maar de ge
meente Tholen ontvangt zoveel
minder als winst in de de
meentekas
Met alg. stemmen wordt het
voorstel van burg. en wetb-
aangenomen.
Burg. en Weth. bieden aan de
gemeenterekening over 1944.
De Voorz. leest het rapport
voor van het centraal bureau
van verificatie van de Ver. van
Ned. Gemeenten en daaruit blijkt
dat ze in orde is bevonde
De rekening word met alg.
stemmen voorlopig vastgesteld
in ontvang op 77802.14 en in
mlgaaf op 75713.97 alzo een
batig saldo van f2018.17 voor
de gewone dienst en de kapitaal-
dienst in ontvang en uitgaaf op
13895.17.
Na 'ampele bespieking wordt
burg. en weth. machtiging ver
leend tot het aankopen van het
Bosch van de familie de Leek
de Glercq.
Een verzoek van llendrikse
om een septictank te mogen
plaatsen.
Burg. en weth. stellen voor dit
verz,oek in te willigen, waartoe
met alg. stemmen besloten
wordt.
De Voorz. deelt mede dat er
bericht is ingekomen dat de
klok in April '1948 geleverd
zal worden.
Burg en Weth. stellen voor om
de verordening haven en kade-
gelden vast te stellen met de
volgende wijzigingen en wel het
onderscheid tussen zeil en
motorschepen komt te vervallen
zodat voor beide het tarief van
10 cent per ton gebit, de abon
nementen te geven per halfjaar
en per jaar en voor de beurt
schippers geen 90% reductie
zoals voorheen, maar een abon
nement en dan 12 per M3. pet-
jaar en 1.25 per M3 per halfjaar
Met alg. stemmen word dit
goedgevonden.
Een verzoek van de rijksveeleelt-
consulent in Zeeland om een
subsidie voor de geitenfok-
vereniging.
Burg. en Weth. stellen voor
hierop afwijzend te beschikken
waartoe met tegen stemmen
besloten wordt. Tegen waren
de heren van Beveren en
Tazelaar.
Een verzoek van de Muziek
vereniging om een jaarlijkse
subsidie.
De meerderheid an burg. en
weth. is er tegen, maardebur-
bemeester is er voor gezien het
belang dat er op een plaats een
muziekvereniging is,
De heren Leune en Tazelaar
verklaren zich voor subsidie.
De heer Stoutjesdijk zegt dat
deze vereniging moet trachten
donateurs te krijgen en liet niet
van de gemeente moet krijgen.
De voorzitter zegt dat het hem
genoegen doet dat er een mu
ziekvereniging en ook een zang
vereniging is en acht het niet
goed dat de gemeente afzijdig
blijft.
De heer van Beveren zegt dat
er ontzettend veel geld nodig
is voor een muziekvereniging
en wanneer het niet nodig was
dan had men niet hij de ge-
meerite aangeklopt, maar men
is nog maar pas bezig de men
sen hebben nog niets kunnen
horen en hoe kan men dan om
donateurs gaan.
De heer Leune zou een subsi
die willen geven als blijk dat
wij de muziek waarderen.
Weth. van der Slikke was er
niet tegen voor de muziek, maar
gezien de linancieële toestand
van de gemeente, liet is een
vereniging opgekomen uit het
volk en moet dan ook doorliet
volk worden gefinancierd en
daarom achtte hij de subsidie
niet op zijn plaats. Nu bijech
ter de toelichting van den heer
van Beveren heeft gehoord is
hij er wel voor om het jaar
te geven.
De voorzitter zegt nu is er dus
een meerderheid van burg. en
weth. en stelt hij voor om voor
1947 een subsidie te geven van
75.-.
Met tegen -stemmen wordt
dit voorstel aangenomen. Tegen
de heren Potappel en llage.
De voorzitter zegt dat er op de
vergadering met het college van
Ged. staten over het steiger is
gesproken en gevraagd is om
dan niet zo'n groot steiger meer
te maken, maar een' kleiner.
Het moet nog nader-door burg.
en weth. schriftelijk worden
toegelicht.
Ook is er toegezegd dat het
volgend jaar de wegverbetering
zal komen.
De voorz. sluit hierna onder
dank voor de aangename be
spreking en voor de genomen
hesluiten de vergadering.
DE ROTTE STEE IN ONZE
SAMENLEVING
KNOEIENDE AMBTENAREN
Het Rijksbureau voor hout
op het hellend vlak
De Culemborgse meubelfabrikan
ten, wie een paar maanden geleden,
op grond van bij hen geconstateerde
overtredingen van de distributiebe
palingen, door het Rijksbureau voor
Hout voor onbepaalde tijd de be
voegdheid tot voortzetting van het
bedrijf werd ontnomen, zullen zich,
evenals wij en wellicht duizenden
andere landgenoten, de handen ver
baasd en geërgerd ineen geslagen
hebben toen het ontstellende bericht
bekend weid, dat 19 ambtenaren
van hetzelfde Rijksbureau, dat zo
voortvarend meende te moeten zijn
„paal en pe#k te, stellen" aan distri
butieovertredingen door sommige
ingeschrevenen, tezamen met 27 an
dere beambten van het B.O.V.A.G.-
bureau in arrest zijn gesteld.
Hier volgt eerst het bericht
De districtscommandant van de
Rijkspolitie te Amsterdam heeft in
gegrepen in een grote corruptie
zaak, waarbij ambtenaren en amb
tenaressen van verscheidene Rijks-
bureaux zijn betrokken. Zij bleken
op ergerlijke wijze te hebben omge
sprongen met toewijzingen voor
hout, glas en petrolgum. Veertig
ambtenaren en ambtenaressen zijn
voor de Officier van Justitie geleid,
tegen verscheidene andere personen,
onder wie een aantal burgers, is pro
ces-verbaal opgemaakt. Bij het on
derzoek is komen vast te staan, dat
de betrokkenen op grove wijze mis
bruik hebben gemaakt van het ver
trouwen, dat men in hen stelde.
Deze corruptie-zaak kwam enige
tijd geleden aan het rollen, toen een
wachtmeester van de Rijkspolitie te
Aalsmeer bij een caféhouder aldaar
een partij nieuw hout ontdekte, dat
de caféhouder wilde gebruiken voqi-
het maken van enige nieuwe lood
sen. Toen bij het eerste verhoor
bleek, dat de caféhouder aan deze
houttoewijzing was gekomen door de
chauffeur van de directie van het
Rijksbureau voor Hout, begreep de
wachtmeester, dat hier iets niet
pluis was. Hij waarschuwde zijn dis
trictscommandant te Amsterdam,
die twee ervaren rechercheurs met
het onderzoek belastte. Binnen twee
dagen werd hun tfuidelijk, dat hier
onmiddellijk en krachtig moest wor
den ingegrepen, zo men de daders
te pakken wilde krijgen. Zo kwam
men terecht bij het Centraal Bureau
voor Hout, bij het Rijksbureau voor
Hout, bij de B.O.V.A.G., de Onder
vakgroep Automobiel- en Motorrij
wielreparatiebedrijven. Op het Cen
traal Bureau voor Hout, alsmede op
het Rijksbureau voor Hout, bleek
men te kust en te keur houttoewij
zingen te hebben uitgegeven voor
allerlei kantoormensen. Zo kreeg
een kantoorjuffrouw een toewijzing
voor M'i hout om een ameuble
ment te laten maken. Een ander lid
van het personeel kreeg tot vier
maal toe een toewijzing voor hout
om een tuinhuisje 'te maken. Een
ander kreeg een toewijzing omdat
hij familie uit Indië over kreeg, enz.
Ook werden voor grote bedragen
toewijzingen aan duistere lieden ver
kocht. Het hout werd gebruikt o.m.
voor het betimmeren van wanden in
kroegen, het werd verkocht aan
aannemers, enz. Terwijl in de ge
teisterde gebieden de mensen nog
in kippenhokken huizen, omdat er
geen hout voorradig is, verdween
hier het hout naar de zwarte handel.
Bij het verder onderzoek bleek dat
er met de toewijzingen van glas, die
het Centraal Bureau voor Hout
kreeg, hetzelfde gebeurde. Glasbon
nen werden verkocht aan allerlei
aannemers, die er geen recht op
hadden. Het glas werd verwerkt in
toonkamers, enz.
Steeds verder grijpende kwam
de Rijkspolitie terecht bij de
B.O.V.A.G., waar geknoeid werd met
toewijzingen van glas voor auto's en
de toewijzingen voor petroleum, die
bestemd waren voor garagehouders,
doch in het bezit kwamen van be
stuursleden van de Ondervakgroep,
kantoorbedienden en goede relaties.
De secretaris van de B.O.V.A.G.
een bezoldigd bestuurslid en ver
scheidene andere „heren" werden
gearresteerd. Men ging bij de
B.O.V.A.G. zelfs zo ver, dat men
•fcrj het Rijksbureau in Den Haag een
verhoging van het petroleumrant-
soen, dat 18.000 liter per maand
bedroeg, aanvroeg. Inderdaad werd
de toewijzing tot 24.000 liter ver
hoogd.
Die 6.000 liter zijn natuurlijk niets
vergeleken bij die die een ons be
kende fabrikant hier in de stad een
tijdje geleden aanvroeg ter verho
ging van de bestaande toewijzing
van liter per maand en die prompt
bezoek kreeg van een ambtenaar,
om uit te maken of deze verhoging
in overeenstemming was met zijn
„basis-verbruik" in 1939, hetwelk
liter per maand moest hebben be
dragen. Hij kreeg geen druppel
meer.
Dat voor zover het de petroleum
betreft. Hoe geheel anders ligt de
zaak echter nog als het over hout
gaat. De fabrikanten, die, het wach
ten op het afkomen van de toewij
zingen moe, zelf probeerden de zo
dringend noodzakelijke grondstof
fen te kopen, kregen de kous op de
kop. Het personeel ging op het wan
kele gezag van het Rijksbureau voor
Hout de straat op en zij hadden de
plicht het loon door te betalen. Een
kroegbaas, die zijn tent voor de een
of andere duistere gelegenheid wat
op wil laten tuigen, krijgt raison
van een fles jenever, net zoveel hout
als hij maar nodig heeft. De men
sen in de door de oorlog zwaar ge
troffen gebieden zien met ernstige
bezorgdheid de komst van de tweede
winter in hun holen tegemoet. Geen
hout voor een snelle en afdoende op
lossing op het stuk van de woning
nood, maar wel voor onbetekenen
de kantoordame, die maar even
M'i krijgt om een ameublement
te laten maken
De voorstanders van dat soort
economie, dat door leiding „van bo
ven af" wil trachten een staatscon
trole-apparaat van heb-ik-jou-daar
in het leven te houden, beleven een
zwarte dag, want hun gelederen
dunnen uit bij deze en dergelijke ge
legenheden en het is nog maar de
vraag, of het hier het kaf is, dat
hardhandig van het koren wordt ge
scheiden.
Wij erkennen de noodzakelijk
heid van een goed en doeltreffend
functionerend distributie-apparaat,
maar wij vragen uit naam van het
hele Nederlandse bedrijfsleven, om
een snelle en voorbeeldige oplossing
van een probleem als dit, het pro-
bleem van de knoeiende ambtena
ren.
Een drastische besnoeiing van
het overdreven grote ambtenaren
corps is een stap op de goede weg.
De welvaart van het land wordt niet
geboren achter het bureau van een
ambtenaar. De welvaart maakt een
arbeider, die aan een draaibank
staat en die met uiterste toewijding
en nauwkeurigheid een goed werk
stuk levert. De welvaart komt van
een zakenman, die van de ochtend
tot de avond vervuld is van de wil,
zijn zaak tot bloei te brengen door
zijn klanten de beste waar en de
beste service te geven. De welvaart
komt ook van de directeur, die als
een bekwaam kapitein op de brug
van zijn onderneming staat en met
onverflauwde energie en geestdrift
zijn medewerkers aanvoert en altijd
gereed is om moeilijkheden te over
winnen en kansen te verwerkelijken.
Welvaart komt niet van het dame
tje, dat gezeten echter een statig
bureau, de ene sigaret na de andere
rookt en bij tijd en wijle eens naar
haar buurman, mede-ambtenaar
kijkt, teneinde hem deelgenoot in
haar hartsgeheimen te maken.
Welvaart is een begrip, dat een
niet-zakenman moeilijk kan omvat
ten. Wie in de strijd om het dage
lijks bestaan ieder oogenblik paraat
moet zijn, geen stilstand kan velen,
omdat dat achteruitgang betekent,
ergert zich dood als hij ziet hoe zijn
belangen in bepaalde kringen, in
dienst van de overheid, worden be
hartigd.
Dat mag en dat kan niet langer
De taak van de Staat en de in
zijn dienst zijnde ambtenaren is de
algemene voorwaarden voor het
economisch leven zo te regelen, dat
het particuliere initiatief tot volle
ontwikkeling kan komen. Wat zien
we vandaag De zakenman kan
weken, ja zelfs maanden lang van
het ene overheidsbureau naar het
andere lopen om een vergunning of
een toewijzing en 9/10e van zijn
energie gebruiken om bij de een of
andere overheids-instantie zijn za
ken te bepleiten en dan nog dikwijls
tevergeefs. Wij ontkennen niet, dat
de Overheid over bekwame krachten
beschikt, evenmin als wij ontkennen,
dat de thans heersende corruptie
niet alleen aan de ambtenaren mag
worden geweten, maar dat ook de
ondernemers, die er, gedekt door
rijksbureaux, gebruik van maken,
deze corruptie veroorzaken. Maar
iedere bekwame kracht is nog niet
in staat iets van het zakenleven te
begrijpen. Het is vooral de sfeer
van het ambtelijke leven, die vreemd
staat tegenover de zakenwereld. Wij
zien nog maar af van de onrecht
vaardigheid, die dikwijls het gevolg
is van het feit, dat de een gedaan
krijgt, wat de ander niet wordt toe
gestaan. Wij bedoelen geen omko
perij, maar wij hebben het oog op
het simpele feit, dat nog steeds het
Latijnse spreekwoord geldt, dat aan
Jupiter wordt toegestaan, wat zijn
os niet geoorloofd is.
Het schandelijk gebrek aan ver
antwoordelijkheidsgevoel bij sommi
ge ambtenaren speelt het Neder
landse volk ernstig parten.
De rem van onze vooruitgang is
de knoeiende ambtenaar.
Wij zien reikhalzend uit naar de
eerste ernstjge poging, die een we
zenlijk goede stap zal betekenen in
de richting van een vrije handel en
een vrij bedrijfsleven.
Aan een inderdaad goede regering
om te bepaïen in welke mate zij die
vrijheid kan en moet verschaffen,
wil het „Nederland, een vrij land",
niet een paskwil worden.
GRAANREGELING VOOR DE
OOGST 1947
De mogelijkheden tot import
van granen zijn nog zeer beprekt.
De aanvoeren in de beide na
oorlogse jaren bedroegen nog
geen 50 van hetgeen Neder
land vóór de oorlog gemiddeld
aan granen importeerde. De voor
uitzichten voor het seizoen 1947-
1948 zijn nog geheel onzeker en
er zal ernstig rekening mede moe
ten worden gehouden, dat ook in
het komende seizoen aanmerke
lijk minder graan geïmporteerd
zal kunnen worden dan nodig zou
zijn om een normale behoefte te
dekken. Vrije aankoop in het
buitenland is nog niet mogelijk,
aangezien de internationale orga
nisaties op het gebied van de
voedselvoorziening de in de ex
portlanden beschikbaar komende
voorraden toewijzen op basis van
de behoefte voor de directe men
selijke consumptie. Het is niet
alleen practisch uitgesloten, dat
voor veevoederdoeleinden graan
in het buitenland aangekocht kan
worden, doch granèn, welke nor
maal voor veevoeder werden aan
gewend, worden thans voor men
selijke consumptie toegewezen.
Zo wordt in ons land reeds ge
durende enkele maanden maïs in
het brood verwerkt.
Er moet op worden gerekend,
dat ook in het aanstaande seizoen
de voor uitvoer in de exporterende
landen beschikbaar komende hoe
veelheden graan niet toereikend
zijn om de behoeften van de im
porterende landen te kunnen
dekken.
Voor de voorziening van mens
en dier zal Nederland in het sei
zoen 1947-1948 dan ook voor een
belangrijk percentage op de in
landse graanoogst zijn aange
wezen. Er zal daarbij in de eerste
plaats voor moeten worden ge
zorgd, dat de broodgraanvoor
ziening voor een zo hoog mogelijk
percentage uit de eigen oogst
wordt gedekt, terwijl daarnaast
zekere hoeveelheden beschikbaar
zullen moeten komen voor de
grutterswarenvoorziening e.d. Van
de granen, welke niet direct voor
de genoemde doeleinden nodig
zijn, zullen voor zover mogelijk
redelijke hoeveelheden aan de
telers worden toegewezen voor
aanwending in eigen bedrijf. De
resterende hoeveelheden zullen
beschikbaar moeten komen voor
de veevoederdistributie.
Van telerszijde is verzocht de
leveringsverplichting aan de land
bouwers op ie leggen in de vorm
van een aanslag, waarbij niet
wordt uitgegaan van de feitelijke
dorsresultaten. Aangezien een
aanslagregeling evenwel slechts
dan is uit te voeren, wanneer van
een „soepele" leveringsverplich
ting kan worden uitgegaan, kon
het Ministerie van Landbouw,
Visserij en Voedselvoorziening,
daarbij rekening houdende met
de huidige moeilijke graanpositie,
hiertoe niet over de gehele lijn
overgaan. In het bijzonder voor
de tarwe, welke voor een zo hoog
mogelijk percentage beschikbaar
moet komen, alsmede voor rogge
en gerst voor zover deze wordt
geteeld op de bedrijven met een
naar verhouding geringe vee
bezetting zal de leveringsver
plichting gebaseerd moeten wor
den op de feitelijke dorsresultaten,
zodat in deze gevallen de z.g.
dorsregeling moet worden toege
past.
In de overige gevallen zal de
ie leveren hoeveelheid worden
vastgesteld in de vorm van een
aanslag, waarbij zoveel mogelijk
rekening zal worden gehouden
met de veevoederbehoeften op de
eigen bedrijven en met de op
brengstmogelijkheden.
Een soortgelijke regeling heeft
in het afgelopen jaar bevredigend
gewerkt, zodat vertrouwd mag
worden, dat de graanverbouwers
ook in het komende seizoen zullen
medewerken de graanvoorziening
van het land op deze wijze zoveel
mogelijk te verzekeren.
De telers moeten de verplicht te
leveren granen, alsmede de hoe
veelheden, welke niet verplicht
behoeven te worden geleverd,
doch niet voor gebruik in eigen
bedrijf worden aangewend, leve
ren aan een erkend graan- en/of
zaaizaadhandelaar tegen inne
ming van een z.g. afleveringsbe-
wijs, dat door de ontvangende
handelaar moet worden afge
geven.
Nadere bijzonderheden ten aan
zien van de uitvoering van de
graanregeling zullen door de Pro
vinciale Voedselcommissarissen
bekend worden gemaakt.