WAARIN OPGENOMEN DE IERSEKSCHE EN THOOLSCHE COURANT
•u
NIEUWSBLAD VOOR HET EILAND THOLEN
•Ilkli
Vrijdag 8 Juni 1934
No. 23
Een en vijftigste jaarganj p
Tholen, Poortvliet, Scherpenisse, St-Maartensdijk, Stavenisse, St-Annaland en Oud-Vossemeer letters naar plaatsruimte
UITGAVE FIRMA J. M. C. POT, THOLEN - TEL. INTERC. 16 - POSTREK. 1043 prij8vermi'""'rinB-
EEN STAP TERUG
ll'
I1
Examenvrees?
THOOLSGHE COURANT
zal
IJS
•15
Dit blad verschijnt ellcen
Vrijdag. Prijs per kwartaal
ƒ0,80; met Geïllustreerd
Zondagsblad ƒ1,375, franco
per post ƒ1,65 -f- 15 ct.
disp. kosten.
Bij abonnement aanmerkelijk pr
PU8LICATIEN.
Burgemeester en Wethouders van Tholen
maken bekend
dat de heffing van 25 opcenten op de
hoofdsom der gemeentefondsbelaating, volgens
de verordening van 21 Maart 1934, is goed
gekeurd bij Koninklijk Besluit dd. 18 Mei
d.a.v. no. 60,
dat de invordering geschiedt overeenkom
stig eene verordening op de invordering van
21 Maart 1934.
Tholen, 2 Juni 1934. 12
De BURGEMEESTER van Tholen zal
op Zaterdag deu 10 Juni 1934, des mid
dags te 12 uur, ten Raadhuize aldaar,
EEN HOOP COMPOST
publiek verkoopen. 8 43635
De aanwijzing geschiedt door den Karreman.
Zoover als in Amerika, waar in
sommigegevangenissen de gevangenen
radio in hun cel hebben en waar de
veroordeelden gelegenheid krijgen
om het voetbalspel te beoefenen, zijn
wij nog niet. Maar toch heeft ook
bij ons het kanariepietje en het
bloempje reeds lang zijn intrede ge
daan in de celen helpen deze de
veroordeelden om de eentonige uren
der eenzame opsluiting door te komen,
terwijl zij tevens hun aandacht ves
tigen op iets anders, iets schooners,
dan de kale celmuren, de brits en het
tralievenstertje in de hoogte.
De tijd, dat men de cel tot een
soort martelplaats voorden gevangene
maakte, is gelukkig voorbij. Het oude
begrip van wraak, dat in vroeger
tijd ten grondslag lag aan de straf,
heeft plaats gemaakt voor het humaner
begrip van verbetering. Wat heeft
de wereld aan een aantal achter dikke
muren en zware grendels opgesloten
individuen, die men door een on-
menschelijke behandeling tot haters
van de maatschappij heeft gemaakt;
waarin men door hardheid het laatste
vonkje menschelijkheid heelt ge-
bluscht?
Als dat het doel van de straf moet
zijn, zou men bijna, zoowel in het
belang der maatschappij, als der
veroordeelden zelf, de doodstraf weer
terug wenschen, want geen leven is
erger, dan een leven in de cel.
Doch, zooals we reeds zeiden, dit
standpunt is in de beschaafde maat
schappij overwonnen. Wij beschouwen
een gevangene in zekeren zin als
een zieke, en ons strafsysteem tracht
hem te genezen. Al dient erkend dat
het iD deze richting nog zeer te kort
schiet. De afzondering in de cel heeft
dan ook alleen ten doel de maat
schappij te vrijwaren voor een her
haling van de misdaad, zoolang de
misdadiger zelf nog niet genezen is.
Maar de hoop, op deze genezing
verliezen wij niet en daarom trachten
wij hem het verblijf in de cel te
veraangenamen, door hem toe te staan
bloemen te kweekeneen vogel te
verzorgen; hoeken te lezen; op gezette
tijden bezoek te ontvangen; brieven
te schrijven, enz.
Wie mocht meenen, dat dit moderne
gevangenissysteem algemeenaanvaard
wordt, ja, dat dit zelfs slechts een
eerste stap beteekent op den weg,
die leiden moet tot beter, sneller
reclasseering van den misdadiger,
vergist zich, want in Duitschland,
waar men op zoo menig gebied den
wijzer van den tijd meent te kunnen
terugdraaien, heeft men ook het
strafstelsel „hervormd."
Op last van den rijksminister van
Justitie zal de behandeling der ge
vangenen in de gevangenissen ver
scherpt worden. De minister heeft een
nieuw besluit uitgevaardigd, waarin
de eenzame opsluiting wordt aanbe
volen en bij overtreding van de ge
vangenisreglementen, het zitten op
water en brood en het niet verschaffen
van werk. Verder is het aan bezoekers
verboden een handdruk of kus te
wisselen met gevangenen, terwijl ^an
de gevangenen verplicht onderwijs
wordt gegeven in het zingen van nat-
socialistische marschliederen.
De gouverneur van de Plotzensee-
gevangenis verklaarde, dat het doel
van deze maatregelen is het verblijf
in de gevangenis voor den gevangene
zoo onaangenaam mogelijk te maken,
om aldus de eventueele wetsover
treders af te schrikken. Vooral dat
verbod om een handdruk of een kus
te wisselen met bezoekende familie
leden en dien dwang inzake het zingen
van nat.-socialistische liederen ison-
menschelijk, en van een sadistische
wreedheid.
Een Overheid, die meent door der
gelijke maatregelen eventueele wets
overtreders af te schrikken en dus
de misdaad te kunnen bestrijden,
vergist zich schromelijk.
Dij na zouden wij zeggenLaat de
Duitsche Autoriteiten, die zoo graag
het verleden, speciaal het Germaansch
verleden als voorbeeld aanhalen eens
nagaan hoe wreed de straften in
vroeger eeuwen waren. Zij zullen dan
tot het inzicht moeten komen, dat
de misdaad juist in dien tijd weliger
tierde dan ooit!
Of, is het heelemaal niet hun
bedoeling de misdaad te verminderen
en zit bij het nemen van al deze
maatregelen slechts het streven voor
om wraak te nemen op politieke
tegenstanders?
Als dat het geval is, danarm
Duitsch volk, dat door dergelijke
mannen geregeerd wordt.
(Nadruk verboden).
"YjPflP
De „Schwedenklausel" tusscheo
Nederland en Duitschland. Nieuwe
'besprekingen. De handelsbesprekin
gen mei Janpan te Batavia. Een
adres aan den Minister naar aan
leiding der vier Duilschers die
de burgomeester van Laren uitwees.
Concurrentie voor de K. L. M. bij
de snelheidswedstrijd Londen
Melboorne.
Tusschen Nederland en Duitsch
land bestaat er sinds 31 Dec. 1932
een verrekeningsovereenkomst, zooals
Duitschland die ook met onderscheiden
andere landen heeft gesloten. Deze
overeenkomst is hier te lande he
kend geworden onder den naam
„Schwedenklausel" daar zulk een
verrekeningsovereenkomst het eerst
tusschen Duitschland en Zweden tot
stand kwam.
Deze overeenkomst van 31 Dec.
1932 tusschen Nederland en Duitsch
land bepaalt, dat de Duitsche impor
teur van Nederlandsch goederen
betaalt in Marken op een afzonder
lijke Markenrekening van de Neder-
landsche Bank hij de Duitsche
Rijksbank. De Nederlandsche Bank
verkoopt deze Marken weer tegen
dagkoers in Nederland, hetzij recht
streeks, hetzij door middel van andere
banken, aan diegene in Nederland,
die betalingen in Duitschland hebben
te doen. Deze overeenkomst function-
neerde tot dusver goed. In 1933 zijn
120 millioen Mark over het zooge
naamde Sonderkonto geloopen, en
daardoor heeft het belang van de ver-
rekenings- of clearingsovereenkomsl
met Nederland, ofschoon zij op
historische gronden Schwedenklausel
heet, dat van al dergelijke overeen
komsten met andere landen tezamen
overtroffen.
Het is duidelijk, dat Duitschland,
dat aan deviezengebrek laboreert,
door middel van deze overeenkomst
deviezen voor den invoer spaart,
anderzijds een overeenkomstig bedrag
aan deviezen voor den uitvoer derft,
aldus in staat wordt gesteld tot een
om zoo te zeggen deviezen-vrije
import uit Nederland, hetgeen voor
ons land evenzeer voordeelig is als
voor Duitschland.
Het spreekt vanzelf, dat de invoer
van Nederland naar Duitschland niet
alleen de waren omvat, welke in
Nederland zelf worden geproduceerd,
maar ook de goederen, welke van
ouds het domein zijn van den Neder-
landschen tusschenhandel.
Als gevolg van het werkverschaf
fingsprogram en anderszins is de
hehoefle aan huitenlandsche grond
stoffen in Duitschland enorm gestegen
waardoor in Duitschland een nijpend
gebrek aan deviezen is ontstaan.
Duitschland heeft daarop den invoer
van de huitenlandsche grondstoffen
sterk beperkt; van verschillende
grondstoffen is de invoer zelfs geheel
stopgezet. De bedragen aan deviezen,
welke aan de importeurs beschikbaar
worden gesteld, vertegenwoordigen
op zijn hoogst nog tien proeent van
de vroege bedragen en in veel ge
vallen zijn zij tot nihil gereduceerd.
In deze omstandigheden kon het
niet uitblijven, dat er naar sluip
wegen gezocht werd en dat er door
de Duitsche iuvoerbelanghebbenden
Geen sprake van, indien Gij slechts
Mijnhardt's Zenuwtabletten gebruikt.
Buisje 75 ct. Bij Apoth. en Drogisten.
6 43639
van het Duitsch-Nederlandsche ver
rekeningsverdrag een gebruik ge
maakt wordt waartoe het geenszins
bestemd is, en dat in het nadeel
van beide landen is.
Het is dus in het belang van heide
landen, dat spoedig maatregelen ge
troffen worden, waardoor het Sonder
konto alleen kan worden gebruikt
voor het doel, waarvoor het bestemd
is, n.1. voor verrekening van Neder
landsche goederen, direct en ook
indirect. Om hiertoe te geraken, wor
den te Berlijn onderhandelingen ge
voerd tusschen vertegenwoordigers
van de Nederlandsche regeering en
vertegenwoordigers van de Duitsche
regeering, onderhandelingen die, daar
de belangen van heide landen op dit
punt geheel parallel loopen, tot een
goeden uitslag zullen leiden.
De Japansche delegatie is te Batavia
aangekomen, waar de leider dezer
delegatie, de heer Nagaoki, bij de
aankomst o. a. zeide, dat Nederland
een der oudste vrienden van Japan
was.
Toen Japan in 1636 de grenzen
voor het buitenland sloot, werd Ne
derland daar niet door getroffen.
Van Java uit legden de Nederlanders
den grondslag voor den handel met
Japan. De voornaamste voortbreng
selen van Java zijn grondstoffen,
Japan moet echter het grootste deel
der grondsloften imporleerenbeide
landen kunnen elkaar over en weer
aanvullen. Daarom is het voordeeliger
de waren bij elkander te betrekken,
dan uit Europa. Iedere kunstmatige
poging om den bloei en welvaart van
beide landen te onderdrukken, zou
volgens hem slechts beteekenen »de
verzenen tegen de prikkels slaan".
Noch de Japansche regeering, noch
de bevolking, 'zoo zeide hij, beoogde
winst te maken van een ander land.
Hij verzekerde dat, zoo de impor.
van Japan de welvaart van Neder-
landsch-Indië zou schaden, Japan
bereid zou zijn alles te doen om die
bezwaren uit den weg te ruimen.
Japan was van meening, dat het be
staande handelsverdrag van 1912,
gebaseerd op vrijhandel, naar letter
en geest ten volle moet worden ge
respecteerd.
Een comité van vooraanstaande
personen op juridisch en politiek
gebied heeft zich naar aanleiding
van de uitwijzing van de vier Duit-
schers uit Laren met een adres tot
den minister van Justitie gewend,
waarin wordtaangedrongen op rechts
bescherming voor vreemdelingen en
veranderingen van het stelsel der
uitwijzing. Het adres, dat door ver
scheidene klinkende namen gesteund
wordt, vraagt den minister om aan
de plaatselijke politioneele autori
teiten de beslissing over uitzetting
van vreemdelingen geheel te ont
nemen en deze in handen te leggen
van te dien einde in te stellen ge
westelijke vreemdelingenraden.
De vlieger Parmentier op de Dou-
glas van de K. L. M. blijft een goede
kans maken in den grooten snelheids
wedstrijd LondenMelbourne, waar
van het vertrek uit Londen is be
paald op 20 October a.s. Maar dat
hij een harden strijd zal hebben te
voeren is nog zekerder geworden,
nu de Britsche Aeroclub op een
aanvullingslijst nieuwe inschrijvingen
heeft bekend gemaakt. Daarbij zijn
geduchte Amerikaansche concurren
ten en dat nog wel op eenzelfde
toestel, als de K. L. M. gekozen heelt.
De wereldwinner tlarold Gatty en
de snelheidskampioen Roscoe Turner
hebben n.1. heiden ingeschreven met
een Douglas. Bij de nieuwe inschrij
vingen zijn verder de oceaan vliegers
G. R. Pond en C. Sabelli op Bellanca,
Ruth Nicholls op Lockhead Altair,
terwijl ook een Nederlandsche com
binatie ingeschreven heeft met den
Postjager, welke laatste de eenige
Europeesche bedrijfsmachine is, die
het tegen de Amerikanen kan op
nemen.
ONDERSCHEIDING.
Bij Kon. Besluit van 30 Mei is toe
gekend de aan de Orde van Oranje-
Nassau verhonden eeremedaille, in
zilver aan A. Singerling,eerste-druk-
ker bij de Firma J. M. C. Pot te
Tholen.
Rusland en het hiernamaals der
ontwapenings-conferentie. Wat
Polen ervan denkt. De houding
der „neutralen". Het plebisciet
in het Saargebied. Fransch-Dui'.sche
mogelijkheden. De incidenten
aan de Russische-Manttjoerijsche
grens. „Machines" voor Japan.
Het einde der droogte in de
Voreenigde Staten. Eén nationale
partij in Z.-Afrika.
De toestand van de ontwapenings
conferentie is hopeloos. Het is geen
verrassend nieuws, wat wij van den
eenen dokter na den andere, die aan
het ziekbed zijn oordeel te kennen
geeft vernemen. Litwinof wilde
reeds maatregelen treffen voor het
hiernamaals der conferentie.
Als ontwapenings conferentie zou
zij sterven om als vredes-conferentie,
zooals de phoenix, uit haar asch te
verrijzen, om voort te bestaan door
alle tijden. Wij spraken reeds over
dit, onder de gegeven omstandigheden
verre van verwerpelijke denkbeeld.
Het vond aanhang te Genève. Turkije,
de Bond van Balkan-staten en de
Kleine Entente, hebben er hun in
stemming mee betuigd.
Beek, de Poolsche minister van
huitenlandsche zaken, heelt er zich
buiten gehoudeh. Hij verzekerdealleen
dat hij pessimistisch gestemd was,
en dat Polen een groot voorstander
was van de doeleinden der ontwa
penings-conferentie. De zes Europee
sche staten, die er in den grooten
oorlog in zijn geslaagd om neutraal
te blijven, hebben een gemeenschap
pelijke verklaring afgelegd, waarin
zij een aantal slroohalmen tot een
wisch hebben vereenigd, ternauwer
nood hopend, dat daarmee de con
ferentie drijvend zal kunnen worden
gehouden.
Hel einde nadert, maar dat einde
zal gecompliceerd zijn. Men kan onder
de tegenwoordige omstandigheden
moeilijk naar huis gaan, constatee-
rende: «Dat is afgeloopen, dat is
mislukt". Want dan zou er onver
mijdelijk een wedstrijd in het uit-
B
breiden van de nationale bewapeninge
gaan beginnen, die de bestaande ge
varen verergeren en bovendien de
ftnancieelen toestand van vele statei
weer troosteloozer maken zot
Ër moet iets op gevonden worden
En als uitgangspunt voor een der
gelijke poging lijkt ons, eerlijk gezegd
het denkbeeld, waar de Oost-Euro
peanen het over eenszijn, veel nuttige
dan de verklaring der zes «neutralen'
Het ware stellig denkbaar gewees
dat deze op een practischer
vruchtbaarder wijze getracht hadder
de partijen hijeen te brengen dai kf
gelijk geschiedde. bi
A
Maar na alle sombere berichte! ti:
uit Genève kwam er eindelijk toet
ook goed nieuws. Frankrijken Uuitsch
land zijn het eens geworden ovei
den datum der stemming in de Saar
hekken. De eerste Zondag na dei
vroegsten termijn, door het verdrag
van Versailles daarvoor bepaald,
voorhet plebisciet aangewezen.
Nu dit punt van geschil uit den
weg is geruimd, is het zeer
denkbaar, dat de beide landen ook
over de ontwapenings-kwestie aan het
praten gaan. Al te vast moet men
daar echter niet op rekenen. Frankrijk
volgt op het oogenhlik een beleid
dat duidelijk rekening houdt met
verrassingen in den politieken toestand
die naar veler meening in Duitschland
zouden kunnen intreden, of met
binnenlandsche moeilijkheden van
economischen aard, die op zichzelf
geen gevaar voor het regime, maar
wel een belemmering voor de daden
van het regime zouden kunnen vor
men.
Het is echter in ieder geval nuttig,
dat de kwestie van de Saar, waarin
Duitschland zoo goede papieren
een zoo krachtig middel tot agitatie
bezat, uit den weg wordt geruimd.
Frankrijk heeft aan waarborgen
uitgehaald, wat er uit te halen was.
Duitschland heeft zich niet blind ge
staard op prestige kwesties. Onafhan
kelijke rechtbanken zullen nog een
jaar na het plibisciet zich bezig houden
met klachten over de uitvoering van
de beloofde amnestie.
Er zal geen neutrale politie komen,
maar de staande politie van Duit-
schers uit het Saargebied zal, als de
commissie van bewind het noodig
mocht achten, met Duitsch-sprekende
gendarmes (uit den Elzas?) worden
versterkt. Wij moeten erkennen, dat
wij dit alles nog niet geruststellend
achten. Wij kunnen ons levendig
voorstellen, dat vele bewoners van
het Saargebied, en in het bijzonder
de Joden, de komst van de S.A
troepen uit Duitschland, die de her-
eeniging zullen komen vieren en het
wegvallen van de breidels op de nazi'r
uit het Saargebied zelf niet met ge
rustheid tegemoet zien. De tegen
woordige Duitsche regeering is vol
gens haar eigen verklaring niet bijster
sterk in het beheerschen van de
„hartstochten van het volk"
Nu dit vergelijk over destemmin;
in het Saargebied tusschen Frankrij
en Duitschland tot stand is gekomen
zal spoedig blijken of hierdoor een
mogelijkheid van toenadering tus
schen de beide landen inzake het
vraagstuk der ontwapening geschapen
is. Het is niet te loochenen, dat Berlij
tot nu toe een volhardende neiging
heeft vertoond om met Frankrijk op
dit punt tot praten te komen. Het
wantrouwen ten opzichte van hetgeen
in Duitschland gebeurt, lijkt echter
te groot in Frankrijk om toenadering
mogelijk te maken. Zoodra er bij de
eene partij geen geloof bestaat, dat,
wat de andere partij zegt, oprecht
gemeend is, als de een denkt, dat de
woorden van den ander slechts val
strikken zijn, dan is er inderdaad
weinig te bereiken.
Trouwens, de scherpe woorden
wisseling tusschen Barthou en den
Engelschen minister heeft alles weer