i/AARIN OPGENOMEN DE IERSEKSCHE EN THOOLSCHE COURANT
W&mm
NIEUWSBLAD VOOR HET EILAND THOLEN
rijdag 18 Augustus 1933
No. 33
Vijftigste jaargang
ÉaLsWad ri"aneo Tholen, Poortvliet, Scherpenisse, St-Maartensdijk. Stavenisse, St-Annaland en Oud-Vossemeer
PPkosten:65 15 CL UITGAVE FIRMA J. M. C. POT, THOLEN - TEL. INTERC. 16 - POSTREK. 1043
rminderd verantwoordelijsheids-
besef.
n
THOOLSCHE COURANT
blad verschijnt eiken
ijdag. Prijs per kwartaal
Advertentiën van 1 tol
4 regels 75 ct.iedere regel
251
ank
)e ernstige botsing van de twee
le autobussen bij Overschie stemt
uurlijk in de eerste plaats tot
irnis met de slachtollers, maar ver
ir bovenuit steekt het antwoord op
vraagWat is de feitelijke oorzaak
dit uiterst betreurenswaardige
Meeval
Trouwens niet van dit speciale on-
"'al alleen, want wie des Maandags
ochtend- ol'avondbladen doorkijkt,
rdt het wee om het hart, zoo hij
nis neemt van de helaas al
iruikelijke gewonden- en dooden-
t.
liervoor moet een oorzaak bestaan.
11\ 2 oorzaak is er ook. Maar men
lijnt te schromen de waarachtige
zaak met den vinger aan te wijzen,
het ongeval, dat te Overschie
eft plaats gevonden en waarbij
ukkig en wonder boven wonder
en dooden te betreuren vallen, wil
ernstig blad als de Nieuwe Rott.
urant ontegenzeggelijk is, aan den
smallen weg en aan een opko-
inde mistbank de voornaamste oor
ken van het ongeval zien. En eerst
de derde' plaats komt het blad
ïuchtertjes met nog een derde oor
aak aandragen. Daarmede verdoezelt
n nochtans de waarheid.
Want het is ons bedunkens
n geen twijfel onderhevig, dat bij
t ongeval te Overschie in gansch
dere richting naar de wezenlijke
rzaak van het ongeval dient gezocht,
jeugdige leeftijd van den chauffeur
n de autobus, die uit de Ardennen
ar 's-Gravenhage reed, diens over-
rmoeidheid, de praatzucht van den
auffeur van de andere autobus, die
h vlak voor het ongeval met twee
isaagiers in zijn wagen druk onder-
eld, dat zijn de factoren, die met
daad het ongeluk, dat betrekkelijk
g zoo goed is afgeloopen, hebben
roo rzaak t.
In het kort samengevat de waar-
btige oorzaak van het onderhavige
val is ronduit gezegd het in
:n huidigen tijd sterk verminderde
irantwoordelijksheidsbesef
spo
alli
ts l
ie
st
en
eil;
i
37<
Dn
8
I0L
En dit sterk verminderde verant-
ent oordelijksheidsbeeef doelt hier voor-
ker nu eens juist niet op denjeug-
3'gen chauffeur, die 24 lange uren in
veni itouw was geweest. Deze jongeman
ïrtej heelemaal 18 jaar oud en het
nuwgestel van den jongen kerel zal
Uel zoo'n ontzettenden schok hebben
itvangen, dat wij hem allerminst
)g meer wenschen te belasten.
Neen, de groote en voornaamste
ut schuilt bij de auto-onderneming
's-Gravenhage, die niet geschroomd
left aan een jongen man van wel-
isteld '18 levensjaren, de verant-
oordelijkheid op de schouders te
entelen een autobus met 34 passa
ers voor een 5-daagsch uitstapje naar
Ardennen en Luxemburg te be
uren. De tweede volgende voor-
\amste fout schuilt bij het verkeers
ireau, dat een uitstapje naar de
rdennen en Luxemburg op zoo'n
>or treffelijke wijze weet te organi-
ieren, dat het reisgezelschap, dat
|ch te goeder trouw aan dit ver-
lersbureau heeft toevertrouwd, des
II orgens om zes uur, luttele kilometers
*n 's-Gravenhage af, naar huis wordt
ïjakkerd. En nu kome men niet met
et uitvluchtje, dat men den vorigen
aterdag vertraging had gehad. Best
logelijk en onmiddellijk toegestemd,
laar wie was dan de verantwoorde-
jke leider en de verantwoordelijke
ertegenwoordiger van dit verkeers-
ureau, die er niet voor terugdeinst
oor een jakker partij zonder weergade
ch vermoedelijk nog verdienstelijk
willen maken tegenover de directie
an zijn onderneming?
Wij kennen dit bureau niet, doch
rijzen ons alleen gelukkig, dat wij
immer van de wellicht overigens
oor treffelijke diensten van deze
instelling hebben gebruik gemaakt.
Nogmaals neen, de derde en vol
gende voornaamste fout schuilt,
eenerzijds bij den chauffeur van de
Stewart-reiswagen van de Haagsche
auto-onderneming, anderzijds bij de
twee passagiers, die naast dezen
chauffeur waren gezeten, en die, geen
der beide partijen in het geding uit
gezonderd, zich niet hebben ontzien
door hun onderling loos gepraat de
aandacht van den chauffeur van zijn
meest voor de hand liggende plicht
af te houden. Dat enkele passagiers
van deze autobus zoo verontwaardigd
bleken, dat zij, vlak na het ongeval,
den praallustigen chauffeur te lijf
wilde gaan, moge niet pleiten voor
hun beheerschte zenuwen, het pleit
tevens niet voor het rechtvaardig
heidsgevoel dier opgewonden passa
giers, want zij hadden met evenveel
of met even weinig? gevoel
voor recht of voor onrecht? hun
twee mede-passagiers te lijf kunnen
gaan, die wel al even hard gekwekt
zullen hebben als de chauffeur.
liet is en het zij hier nogmaals
met zooveel woorden herhaald het
sterk verminderde verantwoordelijk
heidsbesef, dat in het huidige tijds
bestek overal in de wereld, in alle
lagen der maatschappij, bij ieder
mensch, welhaast geen enkel inensch
uitgezonderd, te bemerken valt, dat
alleen en uilsluitend schuldig staal
aan wat nu nog een betrekkelijk goed
afgeloopen ongeval is gebleven.
Ofschoon wij thans nog niet in het
bezit zijn van alle noodige gegevens,
onontbeerlijk om het onderwerp in
vollen omvang te bespreken, kunnen
wij thans reeds zeggen, dat de weke-
lijksche dooden- en gewonden lijst in
de Maandagsbladen stoelt op het
verminderde verantwoordelij kheids-
besef der massa.
Der massa in al haar geledingen
geen uitgezonderd!
(Nadruk verboden.)
ludischo aangelegenheden. De ge
vangenneming van ir. Soekarno.
Dr. H.. Colijn dieut Roestam Kffendi
van bescheid. Dehandelsbeirekkingeu
lus8chen linsland en Nederland in
nieuwe banen.
De Indische Regeering heeft ge
weigerd met den heer Thamrin, lid
van den Volksraad, in discussie te
treden, in zake zijn bekend voorstel
tot de Regeering vragen te mogen
richten over de gevangenneming van
van lr. Soekarno en de verdere ietwat
drastische maatregelen,diedelndische
regeering genomen heeft, teneinde
aan de revolutionaire beweging in
Indië paal paal en perk te stellen.
Wel heeft de Algemeen Secretaris
aan den Voorzitter van den Volksraad
een uitvoering schriftelijk antwoord
doen toekomen, waarin dhr Thamrin
op al zijn 13 vragen behoorlijk be
scheid gegeven wordt. Maar in een
mondelingediscussieziet de Regeering
geen heil en het wil ons voorkomen
dat zij het gelijk aan haar zijde heeft.
Met een man als den Heer Thamrin
in een bespreking te treden,
heeft vooreen Regeering, die zichzelf
respecteert, geen zin. Maar de heer
Thamrin geeft het van zijn zijde
ook niet op en heeft nu bij den
Volksraad een motie ingediend, waarin
hij den Volksraad wil laten uitspreken
dat dit college de houdingder Indische
Regeering door de niet-mondeling
beantwoorde interpellatie betreurt
en het politiek en politioneel beleid
van de Indische regeering afkeurt.
Dit kon dhr Fruin van de Vader-
landsche Club natuurlijk niet op zich
laten zitten en hij diende op zijn
beurt, het van zijn zijde weer alles
zins begrijpelijke voorstel in, de motie
van zijn medelid van den Volksraad
dhr Thamrin, niet in behandeling te
nemen.
Hier botsen twee gansche ver
schillende wereldbeschouwingen ern
stig tegen elkaar. Het zal tijd worden,
dat de regeering te Buitenzorg er werk
van maakt aan de al dan niet ver-
monde revolutionaire leden van den
Volksraad de verdere uitoefening
van hun mandaat te ontzeggen. De
Indische regeering zou daarbij te
rade kunnen gaan bij de Nederlandsch
regeering, die een wetsontwerp heeft
ontworpen, waarbij zij de bevoegdheid
zou krijgen aan leden van de ver
tegenwoordigende lichamen, die han
delen in strijd met de door die leden
afgelegde eeden en beloften, de uit
oefening van hun mandaat te ont
zeggen.
Mocht de Indische Regeering er
toe kunnen besluiten een dergelijk
voorstel te doen, dan kan het wel
haast niet anders, of de dhr Thamrin
zou een van de eerste leden van den
Volksraad zijn, die van deze bepaling
zou kunnen profileeren, waardoor
de Volksraad opeens verlost zou zijn
van een lid dat het klaarblijkelijk
met de afgelegde belofte, niet al te
nauw heeft genomen.
Het is den Nederlandschen Minister-
President, den Minister van Koloniën
Dr. H. Culijn, beschoren geweest,
kort en bondig te toonen, hoe zijn
houding is tegenover erkend revo-
lut onnaire leden van de Tweede
Kamer der Slaten-Generaal, zooals
dhr Roestam Effendi, die aan den
Minister over de gevangenneming
van Ir. Soekarno en de maatregelen
van de Indische Regeering, ter be
spreking van het vergaderrecht van
uiterst linksche politieke partijen
in Indië, vragen had gesteld.
Inderdaad heeft de heer Roestam
Effendi het antwoord thuis gekregen
maar hel is de vraag, of antwoorden
als»Omdat de Indische Regeering
een en ander noodig oordeelde",
„neen", „onbekend", „neen", waar
mede Dr. H. Colijn heeft volstaan,
wel voldoende waardeering bij den
heer Roestam Elfendi hebben ge
vonden.
In ieder geval bewijst deze wijze
van afdoening van de gestelde vragen
dat onze nieuwe Minister-President
meer dan beu is van het eeuwige
vragen van revolutionnair getinte
kamerleden. En ons zou het aller
minst verbazen, mocht het wetsont
werp tot wering van al te linksche
kamerleden tot stand komen, dat dhr
Roestam Effendie zijn allerlangsten
tijd kamerlid zal zijn geweest.
Reeds vroeger hebben wij er op
gewezen, dat het voor de Neder-
landsche Regeering in het bizonder
voor den Minister van Buitenlandsche
Zaken, geen zin heeft, nog langer
hardnekkig de erkening de jure et
de facto van de Russische Sovjet-
Republiek tegen te werken.
Sedert ongeveer een jaar verleent
de Nederlandsche Regeering een
staatsgarantie voor de levering van
artikelen aan Rusland door Neder
landsche fabrikanten en wel tot een
bedrag van 50% van de vordering,
die de Nederlandsche leverancier op
Rusland heeft. De Regeering is tot
deze maatregel overgegaan o.a. uit
overweging, dat men op die wijze
een deel van de Nederlandsche nijver
heid aan werk kon helpen, zonder
welke garantie van de regeering zij
waarschijnlijk verplicht zou zijn een
gelijk bedrag, misschien nog wel een
grootei bedrag aan werkloozensteun
uit te keeren.
De mogelijkheid van een handels
verdrag tusschen Rusland en Neder
land is in studie genomen door een
commissie, waarin vooraanstaande
personen uit het Bankwezen, uit de
Scheepvaart, uit den Landbouw en
uit den Handel in Koloniale waren,
zitting hebben. Binnen zeer korten
tijd is het voorstel van deze com
missie te verwachten, een vertegeu-
woordiger der Nederlandsche Re-
geeringop Handelsgebied naar Rusland
af te vaardigen. Aan dezen
zal de opdracht worden
Moskou met de Russische Regeering
te onderhandelen over het sluiten
van een handelsverdrag tusschen
Nederland en Rusland. Ook omtrent
den te zenden persoon is men het
vrijwel eens geraakt.
Wat nu de invoer van Rusland in
Nederland aangaat, deze bedroeg in
1932 nog 36 millioen gulden, waar
van aan hout alleen 27 millioen
gulden. In datzelfde jaar voerde
Nederland naar Rusland slechts een
bedrag uit tusschen 4 en 5 millioen
gulden, waarvoor echter door de
Russische Regeering in wissels werden
afgegeven met zeer langen looptijd,
zelfs van anderhalf, twee en een half
jaar.
Daar Rusland voor de door de
Russische Regeering in Nederland
ingevoerde goederen contante betaling
eischt, springt het nadeel voor den
Nederlandsche handel, die dit als
meten met twee maten moet gevoelen,
zeer scherp in het oog.
Voor den afgevaardigde van de
NederlandscheRegeeringnaar Moskou
zij het dan nog geen gezant, doch
een handelsvertegenwoordiger, is dus
voldoende werk te verrichten, om
zijn uitzending in ieder opzicht te
rechtvaardigen.
Kan dan tenslotte de Minister van
Buitenlandsche Zaken Jhr. de Graaff,
het over zijn hart verkrijgen het al
te eenzijdige standpunt van zijn beide
voorgangers, Jhr. van Karnebeek en
Jhr Beelaerts van Blokland, te laten
varen, dan kan het welhaast niet
anders, of ook Nederland krijgt een
klontje uit de Russische pap te ver
orberen.
En moge dit al gpen groote portie
zijn, in ieder geval is hel voor den
Nederlandschen handel beter dan op
een leeg bord te moeten blijven kijken
J
Lenin in den klassieken, verze
gelden spoorwagen. Rusland tijdens
en na het Czarislische régime. Er
is Diets veranderd, slechts de namen
zijn gewijzigd. Meosjewiki en Bol-
sjewiki. Van Sint-Peiersburg, via
Petrograd, naar Moskou is slechts
een gradueol verschil. De bniteu-
landsche correspondenten in Moskou
gemuilkorfd. De werkelijke loestand
in Rusland.
Sedert Lenin in den bereids klas
siek geworden verzegelden spoor
wagen van Zwitserland, dwars door
Duitschland, met medeweten, waar
schijnlijk zelfs met goedvinden en
misschien zelfs op initiatief van den
Duitschen Generalen Staf, op het
Czaristische Rusland werd los gelaten,
teneinde in het grootste Europeesche
rijk tweespalt te zaaien, de Czaris
tische regeering ten val te brengen
er. aldus in de kaart van de aller
hoogste Duitsche legerleiding te
spelen, moge er in Rusland veel zijn
veranderd, één ding is nochtans ge
bleven de afgeslotenheid van het
Russische wereldrijk.
In de jaren van vóór den wereld
oorlog hoe lang geleden wil die
tijd den modernen mensch voor
komen kon men in Europ^gVeral
frank en vrij reizen, zonder eenige
moeilijkheden van buitenlandsche
paspoorten en pasvisa, behalve in
twee landen het Turksche Rijk en
Rusland. Wie bij Eydtkunden, het
Russische grensstation ten Oosten
van Kor.igsbergen gelegen, met den
Fern-D-trein uit Berlijn aankwam,
had onmiddellijk het besef in een
andere wereld te komen. Angstig
streng was de controle der reizigers
en van de bagage. Dan kwam men
aan de andere zijde van het slation,
waar de Russische D-trein gereed
stond op een spoor, dat aanzienlijk
breeder was dan de in de rest van
Europa beslaande spoorwegbreedte,
ie pindeliik._na vele malen ge
visiteerd en ondervraagd te zijn, in
Hotel de 1'Europe te Sint-Petersburg,
dat toen nog de hoofdstad was, be
landde, had reeds in den overigens
wijdschen hall van het hotel den
onafwijsbaren indruk, dat men onder
niet onvriendelijk, maar toch nauw
keurig toezicht van de geheime Rus
sische politie stond.
Daargelaten het korte régime van
Kerenski, toen wij van Stockholm,
over Haparanda en Tornea, dwars
door het huidige Finland, dat toen
nog deel van Rusland was, naar het
herdoopte Petrograd zijn gereisd in
gezelschap van een der voormannen
van de toen aan de macht zijnde
Mensjewiki, waardoor een reeks van
faciliteiten ons ten deel viel, die wij
nu nog weten te waardeeren, zoodat
ons eigen oordeel vertroebeld is en
kwalijk zuiver mag heelen, is er in
al de zestien jaren, sedert den moord
van Jekaterinenburg, in Rusland niets
veranderd.
Lenin moge de zetel van de Bolsje
wistische Russische regeeiing van
Petrograd naar de al-oude hoofdstad,
Moskou, hebben verplaatst, wijl eerst
genoemde stad te dicht bij 's lands
grenzen lag en dus kwalijk was te
verdedigen, er is niets veranderd,
alleen heet de almachtige geheime
staatspolitie thans G. P. üe. Maar
dat is dan ook gansch het verschil
Andere letters.
Het is nog niet zoo heel lang ge
leden, dat de buitenlandsche corres
pondenten der groote Europeesche
dagbladen, die de verslaggeving van
het onmetelijke Russische Rijk voor
hun rekening hadden genomen, van
uit Riga, Kowno, of Helsinki (de
Finsche naam voor de hoofdstad van
Suomi, die de rest van Europa Hel-
singfors pleegt te betitelen) aan hun
bladen, zoo eens per maand, seinden,
dat Lenin was overleden. Dan juich
ten al de van zwart, over blauw, tot
licht-rose getinte Europeesche cou
ranten, want nu zou Rusland uit de
klauwen van het Bolsjewisme worden
verlost. Hier was de wensch de vader
van de gedachte. Edoch, Lenin stierf
niet, althans voorloopig niet. En toen
ook hij eindelijk wel stierf, gelijk wij
allen eens zullen sterven, was er
weinig reden tot juichen, want de
toestand in Rusland was geconsoli
deerd. Stalin volgde Lenin op en er
was in Rusland in feite niets ver
anderd.
Deze korte geschiedkundige be
schouwing moet ons uit de pen,
nu een nieuwe beperkende bepaling
voor de buitenlandsche correspon
denten in Rusland is afgekondigd,
daar ons blijkt dat in Rusland wel
de namen, doch niet de daden zijn
veranderd. Deze in Rusland toch al
niet te welkome gasten hebben van
de persafdeeling vaii het Russische
volkscommissariaat vati buitenland
sche zaken een aanschrijving gekre
gen, dat zij voortaan de Russische
hoofdstad niet mogen verlaten, zonder
machtiging van buitenlandsche zaken.
En tegelijk met die geenszins onbe
langrijke mededeeling, komt het
Stockholmsche „Aftenbladet", dat
wel vaak goed is ingelicht doch aller
minst van sensatie vrij mag heeten,
me- de tijding aandragen, dat er in
de Oekraïne en in verschillende dce-
len van Zuid-Rusland, een volslagen
oproer zou zijn uitgebroken. Arbei-
ders en boeren zouden de soldaten
van het Sovjet-régime aanvallen, alle
spoorlijnen zouden door militairen
zijn bezet en met soldaten overvulde
treinen zouden op weg zijn naar de
bedreigde gebieden, die zich tegen
Moskou hebben verzet, met de op
dracht, ten koste van alles den op
stand in bloed te smoren. Wat dit
door de eeuwen heen voor Rusland
beteekend heeft, beseft hij het best,
die in den wereldoorlog de toen nog
Czaristische Russische soldaten niet
Russische machinegeweren in den
rug tegen de Duitsch-üostenrijksch