Tweede Blad.
van Zaterdag 27 October 1917.
miULETOB.
NAZOMER.
GEMENGD NIEUWS.
Ierseksche en Thoolsche Courant
De gehate Duitschers.
De roenschen mogen in ij niet lijden, maar
ik maak het er ook naar, erkende Tijl Uilen
spiegel in zijn lijd.
De Engelschmau Isidore Spielaiann van
Duitsche herkomst dus wilde wel, dat de
Duitschers ook tot zoodanige erkentenis wilden
komen. Hij schrijft er over aan den bekenden
Duitschen dagbladschrijver Maximiliaati Harden.
„Heeft uw volk", zegt hij, er weieens over
nagedacht, waarom het zoo veracht wordt
Het moest moeite doen zichzelf te zien, zoo
als anderen het zien. De Duitschers worden
algemeen gehaat wegens hun grenzelooze ver
watenheid, hun greuzelooze kwade trouw, en hun
gewelddadig karatter.
Hun wreedheden in dezen oorlog zijn zelden
door de wildste stammen overtroffen, en hebben
voor het Duitsche volk den naam van „Hunnen"
dien de keizer zelf eens heeft opgfëischt
opnieuw in omloop gebracht, een naam die
voor altijd op hen zal blijven kleven.
Zij hebben liet vechten met, behulp van ver-
C
Van dit oogenblik hield Etha zich goed zij
verzocht den tantes haar op de hoogte te stellen
vau alle geheimen eener Hollandsche huishouding;
bemoeide zich met de broertjes, die in den
laatsten tijd verwaarloosd waren en zorgde er
in de eerste plaats voor, dat haar vader nooit
iets auders van haar zag dan een kalm, vrien
delijk glimlachend gezichtje.
De tantes vonden Etha's besluit om zelf het
bestier van t huishouden op zioh te nemen
uitstekendniet, dat zij het ongaarne deden,
och ja wel I maar ze waren nu aan zekeren
regel in hun eigen keurig bovenhuisje gewoon,
daar wareu drukte, wanorde, kinderspelen ge
heel onbekende dingen, daarbij en dit was de
meest overwegende reden, zij waren in het
gelukkig bezit van twee Watjes, drie honden en
giftige gassen en het spuiten van vuar en vlam
men wreede en laffe wapens uitgevonden.
Zij hebben waterputten vergiftigd, zooals de
wilden van oudsher deden. Zij hebben brisante
projectielen op burgers, mannen, vrouwen en
kinderen iu open steden geworpen. Zij hebben
open steden tot „vestingen" verklaard en ze
dienovereenkomstig behandeld, enkel omdat af
weergeschut tot hnn bescherming was opgesteld
Zij hebben mannen vrouwen en meisjes uit
België en Frankrijk weggevoerd en tot slaven
gemaakt en door hongerlijden gedwongen voor
hun vijanden te werken. Zij hebben nou-com-
battante schepen in den grond geboord en hun
bemanningen laten verdrinken. Zij hebben zelfs
onder eeu aantal aan de gemeenste voorwendselen
hospitaalschepen in den grond geboord en weer-
looze gewonde soldaten, Roode-Kruiszusters en
doktersjlaten verdrinken.. Zij hebbep op zeelieden,
die in de golven worsteldenjgeschoten. Zij hebben
bij terng tochten landstreken noodeloos verwoest.
Zij hebben krijgsgevangenen met laffe geweldda
digheid behandeld....
Uw keizer en uw regeering gewagen nu
dikwijls van een „wereld van vijanden", maar
een kanarievogel en geheime angst verteerde
hare harten bij de gedachte aan het vreeslijke
onheil dat de zes lievelingen onder mekaar
zouden kunnen uitrichten..
Er werd dus besloten, dat het tweetal het
oppertoezicht zou blijven behouden, maar dat
overigens Etha geheel in de rechten en plichten
harer moeder trad
Het meisje vond in die drnkke bezigheden
een heilzame afleiding. Zij had haar tijd te veel
noodig om dien aan ijdele klachten te verspillen,
een gevoel van tevredenheid, het bewustzijn van
onmisbaar te wezen bracht hare ziel in een aan
gename stemmingsoms overviel haar wel een
onweerstaanbaar verlangen een soort van dorst
naar het gezicht der innig geliefde moeder, naar
haar liefkozingen en stem, maar langzamerhand
voelde zij de overtuiging in zich levendig worden,
dat de geest van Henriëtte haar nog omzweefde,
dat zij getuige was van haar moeite en strijd
en dien goedkeurde; dat gaf haar kracht en
na eenigen tijd kwam nu en dan haar gewone
vroolijkheid terug.
Ook haar vader begon langzamerhand weer
jn zijn gewone plooi te komen en toch vond
heeft uw volk zich ooit afgevraagd, hoe dat komt
Voor het Duitsche volk, met name de Pruisen
zich een gelouterd volk toont, dat het verschil
beseft tusschen recht en onrecht eu zich daar
naar gedraagtvóór het beseft, dat eer en waar
heid, genade en gerechtigheid deogden zijn,
die zoowel door de Duitschers als andere naties
uitgeoefend moeten worden, zullen zij voortaan
als het meest verachte volk op God's aardbodem
moeten leveD."
Ziedaar de acte van beschuldiging van een
ententeman tegen de Dnitscbers. Hij gaat ge
lukkig niet zoover roet alle deugden en sym
pathieke menschelijke hoedanigheden voor de
geallieerden op te eischen Wanneer de Duitschers
een tegenbeschuldiging wilden opstellen, zou het
ook hun uiet aan „gegevens" ontbreken.
De duurmakers.
Dat zijn de personen, die in normalen tijd
iets anders bij de hand hebben, maar nu lucifers,
cacao, vet, of welk artikel ook, waarin ze een
rijzing van den prijs verwachten, opkoopen en
vastbonden. Door dat vasthouden maken ze het
artikel schaarsch en jagen daarmee den prijs
omhoog.
Etha, was hij zoo heel andersneen, dacht zij
zuchtend, als vroeger wordt het nooit meer
ik zal mijn best doen dat is het beste, en een
zoet, zalig gevoel overstroomde haar borst,
wanneer van Rhenen, haar zijn tweede Henriëtte,
zijn lieve, dappere meid noemde.
Moeilijkheden had Etha anders genoeg in de
uitoefening van hare nieuwe plichten, de jongens
waren dikwijls ongezeggelijk en lastig, de meiden
haddeD weinig ontzag voor haar en 't ergste
van alles, de tantes vonden altijd wat aan te
merken op haar wijze van huishouden.
Etha was geen lammetjezij liet zich gaarne
overtuigen, zoodra zij inzag werkelijk schuld te
hebben, maar voor dat zij zoo ver kwam, of
wanneer zij zag dat de aanmerkingen slechts
uit vitlust voortkwamen, antwoordde zij scherp
en dit gaf aanleiding tot minder prettige too-
neelen, waarbij van Rhenen dikwijls tusschen
beide moest komen gewoonlijk gaf hij zijn
zusters geen ongelijk maar hield zijn dochter
tevens de hand boven het hoofd, terwijl hij haar
later tot toegevendheid aanspoorde.
Met haar vriendinnen hield Etha na den dood
harer moeder weinig omgang meer zij was hun
Minister Posthama heeft het noodig geacht,
den burgemeesters speciaal op het verderfelijk
systeem van zulke gelegenheidshandelaars te
wijzen en er op aan te dringen, dat er met
kracht tegen hen worde opgetreden. Weet men
dat iemand oitreëlen handel drijft eu goederen
in grooten voorraad opslaat en vasthoudt, dan
hebbe de burgemeester er beslag op te leggen.
Die goederen kunnen, zoo zulks gewenscht
wordt, in de eigen gemeeDte worden gedistri
bueerd en anders neemt het rijk ze wel over.
Ieder inwoner, die bespeurt, dat er goederen
met speculatie-doeleinden aan de markt worden
onttrokken, handelt in het belang van de ge
meenschap, wanneer hij met hetgeen hij weet
of vermoedt den burgemeester in kennis stelt.
De volgende uieuwe truc wordt in Den Haag
door fietsen- en jassendieven toegepastEen als
heer gekleed persoon belt aan en vraagt of er
een hond in huis is, en op het bevestigend ant
woord zegt hij gemeente-hondencontroleor te zijn
en eischt den bej^stingpenning te zien. De arge-
looze dienstbode gaat nasr kamer of keuken om
den penning te halen en in dezen tijd verd-
wijnt de pseudo-controlenr met fietsen of jassen.
vroolijk gesnap en dartel spelen geheel ontwend
verwonderd vroeg zij zich af, hoe er een tijd had
kunnen zijn dat ook zij belangstelde in de duizend
aardige nietigheden van een jonge meisjeswereld.
Zij was hen ontgroeid, de smart had hare ziel
opgeheven boven de hunne slechts de omgang
met één enkele deed haar goed.
Mevrouw van Rhenen was door een toeval in
aanraking gekomen met de eenvoudige, hartelijke
Truce Gerlach, een meiden of bakerkwestie had
hen in kennis gebracht, en het aardige, wakkere
vrouwtje, dat zich zoo goed in haar eenigszins
vreemde positie schikte trok Henriëtte aau ge
durende haar ziekte bood Truce aau te waken
en daar de tantes hier Diet tegen konden werd
het aanbod aangenomen. Deze Dacht aan het
ziek- en weldra sterfbed doorgebracht deed een
innige band van vriendschap ontstaan tnsschen
de jonge vrouw en het meisje.
Verschil vau stand, hiervan had het Indische
kind weinig begrip Truce had zoo'n hartelijke
manier om haar, wanneer ze verdrietig was, te
sussen. Als het haar t'huis te benauwd werd
ging zij bij Truce eens flink uitschreien en vond
daar steeds een deelnemend, opwekkend woord.
