li
m
1002.
Zaterdag 13 Augustus 1904.
Twee en twintigste jaargang.
EN
D
ALGEMEENE VERGADERING
eleurstelling.
Ie
„HOLLAND.'
e laat ontdekt.
91
J. H. C. POT,
iha
>0
ÜïDdüU r*! i ijïL'Lï I
Maatschappij tot bevordering van Landbouw en Veeteelt in Zeeland,
AGENDA:
„Een en ander over bemesting."
nummer bestaat uit 2 bladen.
FEUILLETON.
Levensverzekering-Maatschappij
EEN MILLIOEN GULDEN.
BINNENLAND.
0 N D E R W IJ S.
Van onze berichtgevers.
lERSEKSCHE
THOOLSGHE COURANT,
Dit blad verschijnt eiken Zaterdag,
ijs per drie maanden, franco per post 65 cents.
ior het buitenland 90 cents.
igezon4eo stukken, enz. worden uiterlijk op DONDERDAGAVOND ingewacht aan
elll te Tholen of vóér- DONDERDAGMIDDAG bij onzen medewerker te lereeke.
UITGEVER:
T H O L E N.
Advertentiën van 1 tot 4 regels 40 cents; iedere regel meer
10 cents; groote letters naar plaatsruimte.
Elke advertentie, 3 maal ter plaatsing opgegeven wordt slechts
2 maal in rekening gebracht. Bij abonnement aanmerkelijke prijsvermindering.
'ïjze
121
A
van de afdeeling „THOLEN"
DINSDAG 16 AUGUSTUS 1904, des voormiddags 10]/2 uur in het logement van den
C. Rijstenbil te Scherpenisse.
Verslag afgevaardigden naar de Zorner-
adering van het Hoofdbestuur en naar de
uneene vergadering.
Wijziging artikel 18 der Statuten.
N.B. Na afloop der vergadering zal de heer L. K. VAN DIJK,landbouw-
irvrijzer te T holen, eene voordracht houden, getiteld
Namens het Bestuur,
10 L. J. DORST, voorzitter.
J. VAN GORSEL, secretaris.
menschelijk bestaan zonder illusiëff is
denkbaar. Zij zijn de liefelijke bloemen,
jeur het hart verkwikt en den geest frisch
De bloemen, kindereu van één dag, ver
maar zij laten een bekoring na, die
ird blijft in de schatkamer der herinnering,
tegenwoordige is slechts een stip, het
vooruitschuivend grenspunt tusschen het
len en de toekomst. Lu het verleden
wij geleefd, in de toekomst leven we.
haar geven we onze ziel, onze gedachten,
bouwen we op, met al het materieel, dat
ebben kunnen verzamelen, en deze arbeid
eenige, die de aanwending van al onze
ten waard is.
beginnen daarmede, zoodra we het bewust-
an onze persoonlijkheid hebbeu verkregen,
kind stamelt van groot zijn en drukt
iade een voorstelling uit van iets zeer
lijks. Dat zijn illusiën van den meest
eu aard. een ideaal van vrijheid, van zelf-
gheid, waaraan alle beg.ip van de werkelijk-
Jreemd is, omdat het deze niet kent. Wij
hebben dat ondervonden'' en weten hoe
ihterend de vervulling was. Het dartele
heeft geen denkbeeld van de teugels,
de jonge mensch den knapenleeftijd nadert,
komen de leermeesters met hun eischen,
de plicht wordt aangelegd' als een band, de
taak wordt voorgeschreven in soms vriendelijken
maar toch altoos knellenden dwang, de ge
droomde vrijheid is zeker de vergankelijkste
van alle illusiën.
En naarmate de ziel zich ontplooit, en het
leven zijn schatkamers opent, maar ook zijn
zorgen niet spaart, ontluiken nieuwe bloesems
der verbeelding. Vriendschap en liefde ont
vouwen haar kelken, zij bloeien en geuren in
de verte, en wij snellen daarheen, waar wij
hopen ze te plukken. O voorzeker, niet ver-
geefsch zijn de pogingen, die wij aanweuden
om ze binnen ons bereik te brengende indivi
duen, die de menschheid vormen, zij hebben
allen dezelfde behoefte aan samenstelling der
harten en j}ct is ons een onschatbare troost bij
alle wederwaardigheden, menschen te hebben
gevonden met wie wij meeleven, die van ons
overnemen en aan ons overgeven wat het gemeen
schappelijk geluk uitmaakt. Maar toch, er
blijft een tekort. Niemaud is er, die ook in
dat opzicht al zijn illusiën verwezenlijkt ziet.
De begeerde bloemen staan te midden van
distelen en doornen, en ook dezen hebben we
te plukken om het verlangde te bereiken. De
onbaatzuchtige toewijding wordt niet door gelijk
gevoel beantwoord, althans niet in die mate als
we meenden te mogen verwachten, en een kille
adem van egoïsme doet van de schoonste
bloemen de kleuren verbleeken vóór wij ze
konden plukken.
Dan komt wel eens het kritieke oogenblik,
waarin ons geloof aan de menschen een ruwen
schok ondergaat. Als een bittere teleurstelling
ons treft, als de ontronw dergenen, op wie wij
meenden ons geheel te kunnen verlaten, ons
als het ware een slag in het aangezicht geeft,
en een onzer edelste illusiën als een zeepbel
uiteenspat, dan daalt er somberheid over de
ziel en is het alsof een steun ons ontzinkt.
En niet zelden gebeurt het, dat deze indruk
bestendig blijft.
Dit verklaart ons ook, waarom zoo vaak
jonge menschen een pessimistischen blik op de
wereld verkrijgen, en meest jonge menschen van
den nobelsten aanleg. Onbekend met de werke
lijkheid, hebben zij hun verwachtiugen hoog
gespannen en het gebouw hunner illusiën op
getrokken tot een grootscb, fantastisch paleis.
Op dien schoonen droom volgde een plotseling
ontwaken en zij voelden zich eenzaam wat daar
schitterde in hun voorstellingen, was een door
hun milde fantaisie verlicht nevenbeeld. Het
contrast wat te sterk, aau hun vertrouwen
werd een wonde toegebracht, die soms onher
stelbaar bleek. Maar daarom is het ook goed,
dat zij keunis makeu met de wezenlijke wer
kelijkheid de natuur, niet met een fictieve,
zooals hun wordt geboden door de scheppingen
der verbeeldingskracht voor anderen.
De natuur leert ons, dat het goed is illusiën
aan te kweeken. De bloemen des levens groeien
Hoofdkautoor te Amsterdam, Keizersgracht 292.
Maatschappelijk Kapitaal
Door de verzekering eener dadelijk ingaande
lijfrente maakt men op 50 jarigen leeftijd 7,5°/0,
op 55-jarigen leeftijd 8,5 °/0, op 65-jarigen
leeftijd 11.3 °/0 en op 70-jarigeu leeftijd 13,5 °/0
rente van zijn gestort kapitaal.
Inlichtingen en tarieven verkrijgbaar aan het
Hoofdkantoor en bij H.H. Agenten de H.H.
C. M. VAN RIJSSEL, te IholenF. M.
v. D. ENDE, te Oud- VosmeerJ: GELDER-
BLOM te Poortvliet; J. W. RENSEN en
notaris H. J. VAN NOUHUYS te Zierikzee
Mr. H. OELE te Goes.
is hun bijgebleven, is sterker geworden
naarmate hun ondervinding is gerijpt. De vrucht
des levens is geen menschenhaat. En spreekt
men soms van „gevaarlijke illusiën", ook
die zijn er, wanneer zij in strijd zijn met de
aanwijzingen van het gezond verstand, ge
vaarlijker is het ze niet te bebben, en het
allergevaarlijkst, ze bij anderen te vernietigen.
Dat is een Mephisto-arbeid, waarop geen zegen
kan rusten, en er kan geen treuriger inbeelding
bestaan, dan de meening, dat men geroepen is
daaraan de macht zijner overreding te wijden.
Ter kennis van belanghebbenden wordt ge
bracht, dat de kleine schutsluis van het kanaal
door Zuid-Beveland te Hansweert, in verband
met uit te voeren werkzaamheden, te beginnen
met middernacht tusschen 28 en 29 dezer, tot
nadere aankondiging, vermoedelijk gedurende
48 dagen, voor de scheepvaart gesloten zal zijn.
Ter kennis van belanghebbenden wordt ge
bracht, dat de scheepvaart door de draaibrug
over het zijkanaal van het kanaal door Walcheren,
in den spoorweg nabij Arnemuideu, voor vaar
tuigen, welke niet onder de gesloten brug kunnen
doorvaren, zal gestremd zijn van middernacht
tusschen 10 en 11 dezer tot uiterlijk middernacht
tusschen 12 en 13 dezer.
De heer J. Bakker, brigadier-titulair te
Zierikzee, ontving bij de herdenking van zijn
vijftig-jarigen rijks-dienst, van de brigade
Zierikzee, Brouwershaven en Tholen een gouden
bril, als geschenk, en daarna in de raadkamer
der rechtbank, na toespraken door den president,
mr. Cau, en den officier van justitie, mr. Engel-
berts, een prachtig gouden horloge met inscriptie.
Naar kei Duitsch.
leem mij niet kwalijk, mijnheer, hernam
aldt, maar ik hoorde mijnheer Donati
itraks toch duidelijk zingen."
lij vergist u". En toen, na eene pauze//Dat
li zelf."
kerkelijk Is u dan een vriend van
ti
een", antwoordde de ander, en hij voegde
tzelend bij „Ik beu zijn bediende."
'ij verrast mij bepaald", riep Gillwaldt uit
en toon van zulk een oprechte verbazing,
dit laatste compliment op den bediende
meer indruk maakte dan al de andere
Ti-
bediende was blijkbaar door de dwaling
verwondering van dezen vreemden heer
it aangenaam verrast. Zijn norsche gelaats
uitdrukking maakte plaats voor een vrieudelijken
glimlach, en hij knikte met eeu toestemmend
gebaar, alsof hij zeggen wilde, dat menigeen
in het leven niet die plaats innam, die hem van
rechtswege toekwam.
„Bepaald, gij boezemt mij belang in, waarde
vriend, en daarom zou ik u willen verzoeken
om een onderhoud van eenige minuten", ging
Gillwaldt voort, terwijl hij den bediende een
twintigmarkstuk in de hand stopte.
Deze bekeek het goudstuk nauwkeurig, als
om zich te overtuigen, dat hij niet droomde,
stak het toen snel in den zak, opdat het Diet
teruggevorderd zou kunnen worden, en vroeg
toen met niet geringe verwondering „Wat wilt
u dan eigenlijk
„Ik wensch alleen eenige inlichtingen van u
te verkrijgen."
Waarover?" vroeg de bediende, nog meer
verbaasd.
„Over uw heer",
De bediende wilde even nadenken, maar
Gillwaldt liet hem daartoe geen tijd, want hij
ging voort: „Wanneer gij in staat zijt mij de
vereischte inlichtingen te geven, zullen nog
slechts op het pad desgeuen, die weet, dat zij
er zijnwie dat besef mist, gaat ze voorbij,
maar krijgt ze niet te zien. Zoo is het ook met
de verwachtingen, die we hebben van onze
medemenschen voldoen zij er niet geheel aan,
voor een groot deel toch zal dit afhangen van
het vertrouwen dat wij in hen stellen.
Menschen van hooge zedelijke waarde kunnen,
wanneer zij het eind van een lang leven naderen,
vele illusiën hebben zien verdwijnen, zich
dikwijls teleurgesteld hebben gevoeld, maar
het geloof in- en de liefde voor de menschheid
een aantal goudstukken dit eerste volgeu".
De bedieude dacht opnieuw na. Daar werd
hem eene gelegenheid geboden om snel geld
te verdienen. Van al wat hij van zijn heer wist
was zijns inziens niets in staat om dezeu te
benadeelen en zelfs wanneer dat het geval
was, behoefde zijn heer toch niet te weten,
wie over hem gesproken had en daarom
zeide hij
„Zult u ook tegeu niemand zeggen van
wieu gij gehoord hebt, wat gij van mij wilt
weten
Daar ge.ef ik u mijn woord op".
„Komt u dan maar biunen en zeg mij maar
wat gij wilt weten", antwoordde de bediende
terwijl hij Gillwaldt naar het salon bracht.
Daar aangekomen, nam Gillwaldt in een ge-
makke,lijken leunstoel voor den haard plaats en
begc.n „Ik wensch alles van u te hooren wat
gij, mij maar van uw heer weet te vertellen".
„Is dat niet eeu beetje veel?" vroeg de be
diende, zich in den tegenoverstaandeu leun
stoel behagelijk uitstrekkende.
„Ik begrijp u. Gij zult goed voor uwe moeite
j beloond worden".
De heer M. Bal, te Hansweert, verwierf te
's-Graveuhage de akte Fransche taal 1. o. en
de heer M. A. Naerebout, van Breda, slaagde
te 's-Hertogen bosch voor de hoofdacte.
Voor het examen handteekenen slaagde de
heer C. de Lange, leeraar aau de ambachtsschool
te Amersfoort.
OUD-VOSSEMEElt. Op de aanbeveling voor
leden van het college van zetters zijn geplaatst
de heeren C. A. Gunst en C. W. Snijder,
welke aan de beurt van aftreding zijn op 1
Dec. a.s., en C. Westmaas en J. A. Dorst.
SCHERPENISSE. Voor het examen van
leerling-vroedvrouw te Rotterdam slaagde o.a.
mej. L. van de Velde, alhier.
THOLEN. Naar aanleiding van ons schrijven
over den Bond van Staatspeusionneerir.g in de
twee voorafgaande nummers van dit blad, kunnen
we thans uieedeelen, dat alhier reeds zooveel
„lk denk minder aan de moeite", antwoordde
de bedieude met een sluwen glimlach, terwijl hij
zijn beenen over de zijleuningen van den stoel
legde. „Dat praten alleen geeft mij niet veel
moeite, maar ik zou niet graag het in mij ge
stelde vertrouwen beschamen, en dat verwacht
u toch van mij".
„Hebt gij dan gewetensbezwaren?" vroeg Gill
waldt, die met genoegen bemerkte, dat de kerel
heelemaal niet dom was en hem dientengevolge
van meer nut kon zijn, dan hij te voren had
durven hopen.
„Juist", antwoordde de bediende.
Gillwaldt nam uit zijn portefeuille een nieuw,
klein bankbiljet van honderd mark, vouwde
het laugzaam op en reikte het den bediende
over, die het dadelijk greep, zoodra hij zich
overtuigd had, dat het echt was, en het on
middellijk in zijn zak stak. „Nu kunt u vragen
wat u wilt!" riep hij verheugd uit. „Maar toe,
zeg mij eerst even, wat gij zijt".
„Ik beu gepensionneerd rechter-commissaris
eu nu is mij door een particulier opgedragen
onderzoekingeu te doen ten behoeve van een
bijzondere zaak. Verder behoeft gij niets te weten,"
