BERICHT.
N°. 916.
Woensdag 24 December 1902.
Twintigste jaargang.
EN
Opgaven van
Nieuwjaarswenschen,
Ldvertentiën, enz., voor
et volgend nummer, dat
>p Oudejaarsavond
erschijnt, worden in-
ewacht uiterlijk tot
Voensdagmiddag 31
)ec. a. s.
Vrede op aarde.
VERLOREN GELUK.
J.
B. C. POT,
Public a tien.
FEU1LLET0L
BINNENLAND.
Van onze berichtgevers.
(Wordt vervolgd.)
im
irg
KSCHE
THOOLSGHE COURANT,
1 1 1 11 I I 1 L 1 .1 I. A U M
Dit blad verschijnt eiken Zaterdag.
Prijs per drie maanden, franco per post 65 cents.
Voor het buitenland 90 cents.
lng.zo.den stukken, enz. worden uiterlijk op DONDERDAGAVOND
het bureau te The'
enz. worden niterii|K op uuNutnuAuavunu Ingewacht aan
en of vóór DONDERDAGMIDDAG bl| onzen medewerker te lerseke.
UITGEVER
T H O L S N.
Advertcntiën van I tot 4 regels 40 centsiedere regel meer
10 cents; groote letters naar plaatsruimte.
Elke advertentie, 3 maal ter plaatsing opgegeven, wordt sleohte
maal in rekening gebracht. Bij abonnement aanmerkelijke prijsvermindering.
08.
itig
JE.
▼au
tten
'oor
>del
>rm,
aat-
Pot
idol,
i per
algt
voor
l. C.
veel
Icing
Bleu
van
.and-
heelt
1 dit
deze
t ge-
Aangifte ter inschrijving voor de
NATIONALE MILITIE.
Burgemeester en Wethouders der gemeente Tholen,
let op de Militiewet 1901 maken bekend
dat het register van inschrijving voor de lichting
ii de Nationale Militie van 1904 van de hieronder
Joelde personen, die in 1884 zijn geboren, zal
eed liggen op de gemeente-secretarie alle werk
je», van den lsten tot en met den 31sten Januari
03, van des voormiddags 9 tot 12 en des namiddags
4 tot 6 uren
vestigen de aandacht van belanghebbenden op
bepalingen, voorkomende in de artt. 13, 14, 15,
18 en 166 van bovengenoemde wet.
r b o 1 e n, den 23 December 1902.
Burgemeester en Wethouders voornoemd
M. G. VAN STAPELE, Burgemeester.
P. LABAN. Secretaris.
Het is een eigenaardige tijd van Kerstmis
Nieuwjnar. In deze dagen keeren velen terug
ir de familiewoning, waarvan de eischen van
oepsplicbt of studie hen verwijderd hadden
louden. Ieder beijvert zich, om, indien 't mo-
ijk is, naar de plaats van gemeenschappelijken
sprong weer te keeren en die dagen van
eeniging zijn heerlijk en schoon, want zij
in steeds vrede, vreugde en vriendschap
leven.
Kan men over 't algemeen zeggen, dat het
en van den mensch sainengeweven is uit
wachtingen, nooit misschien doet zieh die
rtuiging krachtiger gevoelen, dan in deze
;en, want wie kan aan de toekomst denken
der verwachtingen, zonder wenschen die hij
irne vervuld zag
13
Uit hetDuitsch.
Iet kistje stond nog op dezelfde plaats De
;sel was slechts los toegeslagen en niet eens
iet slot gedrukt. De sleutel stak er in.
Hij placht er altijd iu te steken", verzekerde
vrouw. „Maar binnenin is een tweede vak,
een afzonderlijke sluiting heeft, en daarvan
eg mijnheer den sleutel altoos bij zich."
rWat bevatte dit vak vroeg de man van
gerecht.
,Een aantal fleschjes en doosjes", antwoordde
onbevangen,
tHoe weet u dat zoo?"
rOmdat mijnheer Ficher mij menigmaal, als
een hevige aanval had, den sleutel heeft
;even, om het te openen. Hij kon mij dan
ihts met de oogen toewenken, welk fleschje
doosje ik hem geven moest. Van den inhoud
hij altijd maar zeer weinig. Ik gelooi dat
Hooger is de beteekenis van het feest, sedert
het gekozen werd om de herinnering levendig
te houden aan de komst van Hem, die van de
edelste eigenschappen der menschelijte natuur
de drager bij uitnemendheid was en ze heiligde
door ze in de nauwst mogelijke betrekking te
brengen tot haar oorsprong en haar ideaal
den Vader. Het Kerstfeest krijgt door die ge
dachtenisviering een bizondere, een verheven
wijdingzij doet ons dieper gevoelen, wat het
Vrede op aarde" beteekentonafhankelijk van
onze persoonlijke opvatting, aangaande het his
torisch feit. Maar, hoe de meeningen ook ver
schillen mogen, laten wij ze niet misbruikeu
tot een oorzaak van scheiding op een feest, dat
ons vrede en vereeniging predikt.
Helaas, de geschiedenis leert ons, dat onder
steeds nieuwe beginselen en namen, de oude
strijd wordt voortgezet, en velen wanhopen aan
de verwezenlijking van het Kerstlied. Maar, wie
de maatschappelijke toestanden nagaat, zal toch
moeten erkennen, dat het Vrede op aarde!"
in steeds ruimer kringen wordt gehoord en be
grepen. Och, wat schaadt de strijd over letter
en geloofsbegrippen, als de geest van den gods
dienst maar wortelt in de harten der menschen,
en huisgezin en maatschappij als een bezielende
macht doordringt.
Van het Kerstfeest gaat steeds een licht uit,
dat herinnert aan schatten, welke ten allen tijde
ons eigendom blijvenzij zijn ontwikkeling van
het verstand en veredeling van gemoed. Wie dit
steeds voor oogen houdt en er zijn hart op stelt,
zal in tijden van droefheid en teleurstelling met
hoop en moed bezield blijven. Want teleurstelling
en smart, wie ondervindt ze niet vroeg of laat
Het menschelijk hart is als een kerkhof en
de plaats der dooden wordt er ingenomen door
teleurgestelde verwachting. Reeds als kind bleven
zoovele onzer wenschen onvervuld en zoo zal
het wel blijven, want zelfs den grijsaard worden
geen teleurstellingen gespaard.
Ons bestaan is er een aaneenschakeling van
en toch wij mogen er ons niet door laten
terneerslaan, doch gelijk 't riet na elke wind
vlaag, moeten wij ons weer- moedig opheffen na
elke teleurstelling, want er zijn altijd nog licht
stralen te ontdekken.
Ja, er is altijd lichtEr zijn altijd nog
menschen en gelukkig zijn er vele, die, al mogen
zij door misschien te veel vertrouwen, teleur
stelling ondervinden, en menige verwachting in
rook zien opgaau, toch altijd weer nieuwe aan-
kweeken, en dat niet alleen voor zichzelve, maar
ook voor anderen. Zij zuilen moedig en met
blijdschap op hun levensweg voortwandelen,
tevredenheid aankweeken, over kleinigheden heen
stappen en, wat zij ook ondervinden, steeds in
alles het goede trachten op te sporen.
.Vrede op aarde", dat is in de eerste plaats,
vrede in ons huisgezin, vrede onderling. Als
straks de kinderen de wereld ingaan, moeten
zij uit den huiselijken kring kracht en moed,
er gevaarlijke dingen in waren, want op de
etiquette was een doodskop afgebeeld. Het sleuteltje
moest ik er ook altoos terstond weder aftrekken
en aan mijnheer teruggeven."
„Wist gij waar hij liet sleuteltje bewaarde
.0 jawel. Hij bezat een lederen taschje,
waarin hij ook andere kleinigheden bewaarde,
die hem dierbaar waren bijvoorbeeld zijn zegel
ring met het familiewapen, dien hij wegens de
magerheid van zijn vingers niet meer dragen kon
en twee kleine ringe^ met edelgesteenten van
zijn moeder. Daarin borg hij ook dit sleuteltje."
.En dat taschje droeg hij steeds hij zich?"
„Overdag lag het meestal op het beddetafeltje
naast zijn horloge. Daar ligt het ook nu nog,
en er is niets uitgenomen."
„Maar des nachts
.Dan vond het gewoonlijk een plaatsje onder
mijnheers hoofdkussen. Als ik het bij het bed-
opmaken vond, legde ik het op het tafeltje.
Het gebeurde ook wel eens enkele malen, dat
mijnheer zelf het er op liggen liet."
„Had hij u ooit verboden, zonder zijn na-
drukkelijken last het sleuteltje er uit te nemen
.Wel oeen! Waarom zou hy dal? Het
geloof en hoop medenemen. Stormen mogen dan
woeden, de strijd om 't leven bang worden, don
kere ett sombere dagen aanbrekenzij zullen
zich hferinneren, die kinderen, hoe vader en
moeder in hun tehuis de kracht om te leven
telkens vernieuwden, en hoe zij door die kracht
jong en opgewekt blevep
Dit matr waarlijk w« JSans herinnerd worden
aan de kinderen nfinzeu tijd, zoo rijk aatf
levensoverspanni f' ensverveling en levens-
verachlin"
Goed voornemens, 't scheppen van nieuwe,
verjonging van onde idealen. Wat icent er zich
beter to- dan het Kerstfeest Laten we trachten
den vrede die iu ons woont, te behouden, zij zal
oii3 kracht geven, bij veel wat ontmoedigt om
ons heen.
Laten we bij 't luiden der Kerstklokken eens
even onze gedachte bepalen bij al de droefheid
en ellende, die we van nabij kennen, ook
al ondervinden wij ze persoonlijk nietdan zal
voorzeker ons hart zachter gesterad worden en
zullen we bereid zijn meer hulp te verleenen,
waar dit noodig is en onze naaste meer lief te
hebben. Liefde en vrede, zij komen niet van
buiten, zij worden niet als een sluier over ons
geworpen; de zaden moeten gestrooid worden
in de harten der kinderen, opdat ze ontkiemen
en groeien in de harten der menschen.
Kerstmis-klokken luiden blij
"Kerstmislicbten zien we blinken
Kerstmisgroeten hooren wij
Overal met vreugd weerklinken.
Liefde en vree vervullen 't hart.
Alle grieven thans vergeten
Boven alles ruischt een zacht
.Vrede op aarde!" ons allen tegen.
Het door onderstaande gemeenten te dragen
aandeel in de lichting der nationale
militie van
1903 is vastgesteld alsvolgt
Oefening
volledige.
korle.
St. Annaland,
6
2
St. Maartensdijk,
9
3
Oud-Vossemeer,
5
2
St. Philipsland,
4
2
Poortvliet,
4
2
Scherpenisse,
4
2
Stavenisse,
3
1
holen,
9
4
Goes,
18
8
Yerseke,
11
4
Kapelle,
6
2
Kruiningen,
9
4'
Rilland-Bath,
5
2
Schore,
•2
1
Wemeldinge,
5
.2
T weede
Oudergewoonte zyn de
Staatsbegrooting zoo lang
Kerstmis zal afgehandeld
Kamer.
beraadslagingen over de
gerekt, dat zy niet vóór
zyn, als niet de laatste
hooldstukken zoo snel mogelijk afgehamerd orden
prak immers van zelf, dat ik niet aan ziju
spulletje raakte."
De ambtenaar schudde den inhoud van het
bewuste taschje in zijn hand uit.
„Het sleuteltje is er niet in", zeide hij.
„Neenhet stak, als ik mij wél herinner,
nog op het binnendeurtje toen ik den deksel
toesloeg. Daar zal het dus zeker ook nu nog
wel te vinden zijn."
Inderdaad, zoo was het. In het bedoelde
binnenvak, tot welks bezichtiging ter stond
werd overgegaan, stond een fleschje open, waar
van de glazen stop ontbrak. Op den bodem lag
een witte zelfstandigheid, alsof een sidderende
hand met een te vol genomen lepel iets had
gestort.
.„Is dit de laatste medicijn, die den zieke
is ingegeven geworden vroeg de rechter.
Dat weet ik niet," antwoordde vrouw Romer,
„Ingegeven geworden is hem niets. Maar het
kan wel zijn dat hij zelf iets heeft ingenomen
en daarna gestorven is. Dat heb ik indertijd
vermoed."
.En waar ia de stop van dit fleschje ge
bleven
Onder de zaken, waarop de aandacht der regeering
gevestigd werd, behoorde onder vele andere een
belasting op automobielen, maar zulk een belasting
vond, volgens den minister, bezwaar. Wel mogelyk,
maar het blylt toch vreemd, dat fietsen wel belast
zijn, en automobielen niet.
Een der leden meende, dat, sinds de landmeters
niet meer voor particulier werk betaald worden,
men soms lang moet wachten op de diensten der
landmeters, en hy kwam tot de conclusie, dat het
personeel daarom moet uitgebreid worden. Men zou
zoo zeggen, dat het eenvoudiger is, de heeren land
meters dan tot meer spoed aan te manen.
Den beschikbaren tijd in aanmerking genomen,
werden de algemeene beschouwingen over oorlog
tamelijk lang gerekt, en de minister kreeg heel wat
te hooren vooral van de socialisten.
De heer Troelstra achtte alle oorlogsuilgaven weg
geworpen geld, omdat zij toch niet baten, en hij
sleepte er den Zuid-Atrikaanschen oorlog met de
haren bij, om zijn bewering le staven. Schaper
scheen nog wel iets voor een volksleger te gevoelen,
maar hy werd deswege gekapitteld door Van der
Zwaag, die bij zijn leuze bleef„geen cent en
geen man." Laatstgenoemde noemde de oorlogs
uitgaven onverantwoordelijk en belachelijk, een slag
in 't aangezicht der beschaving en een bankroet van
het christendom.
Een volksleger in den geest van hel Zwitsersche
stelsel werd ook door anderen bepleit, maar de
minister, die drie uren aaneen besteedde om de
sprekers te beantwoorden, vond dit ontijdig, over 50
jaar kan men er wellicht eens over gaan denken.
Hy 1 »iin bestrijders niets toe, zelis niet den
regeenngsvrienden Tal ma en Schokking, waarvan de
eene algeheel verbod van drankverkoop in de kantines
en de ander bet bidden vóór en na den maaltyd in
de kazernes bepleitte. Geen van beide was van
Z. E. te wachten.
Een amendement om het aantal miliciens voor de
verkorte oefening met ruim 850 man te verminderen
werd door hem onaannemelijk verklaard, waarom de
Kamer het verwierp.
IERSEKE. In den nacht van Zaterdag op
Zondag zijn door een baldadige of kwaadwillige
hand op een visschersvaartuig alle touwen en
het zeilwerk in stukken gesneden. De schade is
aanzienlijk. De dader is nog niet opgespoord.
In een druk bezochte meeting Dinsdag
avond gehouden, werd besloten een vereeniging
te stichten die werkzaam zal zijn in den geest
van Het Groene Kruis, terwijl bij het constitu-
eeren der vereeniging de vraag zal behandeld
worden, of men zich bij Het Groene Kruis zal
aansluiten.
De heeren J. G. van Klinkenberg, (gemeente
geneesheer), II. Bannet, J. J. van der Peijl,
J. van Es, K. J. Blok van Laer, M. van Har-
melen en M. de Korte werden aangewezen om
een reglement te ontwerpen. De heer Klinken
berg lichtte de wijze van werken van Het Groene
Kruis uitvoerig toe.
Al aanstonds werd besloten den heer Burge
meester het Eere-voorzitterschap aan te bieden.
.Die zal zeker op het tafeltje hebben ge
legen toen ik opruimde. Ik weet het niet."
.Zoek er dan eens naar."
Zij keek rond op de schrijftafel, waar zij
zoo losse kleinigheden wel placht neer te leggen
doch zij vond niets wat naar een stop geleek.
.Dat is zonderling", zeide zij „Er is niets
hoegenaamd weggeruimd of mijn man zou
het moeten gedaan hebben. Die neemt wel eens
zoo iu zijn verstrooidheid iets op, wat hem
niets aangaat, en gooit het dan beneden op
zijn werklatel."
„Laat ons dan eens terstond bij hem naar
dien stop gaan vragen", stelde de rechter voor.
„Dat staat u vrij", antwoordde vrouw Romer,
„maar het zal wel zonder mij kunnen ge
beuren. Ik ga liever niet mee".
„Waarom niet?"
„Omdat omdat wij in den laatsten tijd
niet zoo goed meer met elkander zijn."
„Ligt ge met elkander overhoop
„Och ja I door de erfenis. Hij heeft zich
allerlei onzin in het hoofd laten praten."
