raMM, pwijd aan ie ielaiei van oesterteelt, laiiitiooi, enz
N°. 401.
Zaterdag 18 Maart.
1893.
EN
-
J. M. C. POT,
Publicatiën.
NIEUWE KIESWET.
il
ING GEWACHT.
IERSEKSG
Thoolsche Conrant,
Dit blad verschijnt eiken Zaterdag,
i per 3 maanden, franco per post 65 cents.
1 het buitenland 90 cents.
„jezondon stukken, enz. worden uiterlijk op DONDERDAGAVOND ingewacht aan
jiVbUreau te Tholen of vóór DONDERDAGMIDDAG bij onzen medewerker te lerseke.
UITGEVER:
Tholen.
Advertentiënvan 1 tot 4 regels 40 cents; iedere regel meer
10 cents; groote letters naar plaatsruimte.
Elke advertentie, 3 maal ter plaatsing opgegeven, wordt slechts
2 maal in rekening gebracht.
Zij, die zich van heden af op
id abonneeren, ontvangen de tot
^ril a.s. nog te verschijnen num-
»ch gratis.
irgemeester der gemeente Tholen brengt ter
*r ingezetenen dat de eerste rondreis tot het
van alle terreinsveranderingen, die eene
in de kadastrale stukken ten gevolge heb-
den landmeter van het kadaster is bepaald
treeks het einde dezer maand.
nli den 18 Maart 1893.
=1 De Burgemeester voornoemd,
C. J. DE V. VAN NOORDEN.
heeft een wetsvoorstel zoo veel bespreking
uiten de pers gevonden, zelden zijn op
voorstel zooveel kantteekeniugen en aan-
n gemaakt, wijzigingen en nieuwe ge-
ten aan de hand gedaan dan betreffende
7rerp-kieswet van den minister Tak. Men
l zeer vreemd aan belangstelling in ons
SfCpig leven zijn of men heeft over het nieuwe
ft* nagedacht, er zijn woord over meege-
pr|en zelfe zijn opinie gevestigd.
!vrfe? *s waarlijk geen wonder, want in het
Ttaire regeeringsstelsel mag mendekies-
|6twijfeld de hoofdwet noemen, en al die
fis goed ook, prijzenswaardig zelfs, want
getuigenis van de belangstelling in het
ilig leven, die bij geen enkel staatsburger
■Jfo mag en door wrijving van gedachte
en tot de waarheid.
men kan van het goede te veel geven
*^>r maakt men het de regeering verbazend
tt raag men nu om der regeering wil
<rg vinden (sommigen verkneuteren er
hien wel over, als zij in de engte ge-
)rdt), maar om der uitkomst wille is die
zeker niet aanbevelenswaardig. Wie
in chaos terecht? Om maar alleen van
le grondwet geëischte kenmerken van
geschktheid en welstand te spreken, wij meenen
niet te overdrijven, als wij het aantal voor beide,
naast die van den Minister aan de hand gedaan,
op tien stellen. Minstens tien verschillende lezin
gen alleen over die geschiktheid en welstand
Met recht vraagt menWat zal daar nu van
terecht komen? Veronderstel, dat alle tien meenin
gen in de Kamer verdedigd worden (en waarom
zou men dat niet mogen veronderstellen bij de
bekende breedsprakigheid der Ivamer? waar inoet
dan het einde zijn der discussiën? Dan is het zoo
goed als zeker, wanneer althans de Regeering zoo
lankmoedig is om dat toe te staan, d. w. z. niet
reeds lang le voren de voordracht in te trekken,
dan is het zoo goed als zeker, dat geen enkel
stelsel de meerderheid krijgt.
Deze Regeering is waarlijk niet afkeerig vau
overleg, getuige bijv. de belastingwetten, en de
minister Tak in het bijzonder zal dat ook niet
zijn, maar hoe kan hier van overleg sprake zijn,
als eenmaal al die stelsels in de Kamer komen.
En zij loopen zoover uiteen. Er zijn er, die als
kenmerk van geschiktheid willen het doorloopen
der lagere school (wat ons lang zoo kwaad niet
voorkomt), maar er zijn er ook die niet alleen
de welgesteldheid maar ook de geschiktheid aan
den belastingplicht willen binden. Dat loopt
nog al uit elkaar zouden wij meenen. Anderen
huldigen het oude spreekwoord, dat het verstand
met de jaren komt, en eischen dus niets dan den
30-jarigen leeftijd. Weer anderen meenen dat de
bekwaamheid schuilt in het hebben (niet het onder
houden) van een gezin: de kiezer moet gezinshoofd
zijn. Dan zijn er ook nog die willen een heel stel
van geschiktheids-kenmerken, zoodat een examen
onvermijdelijk zal zijn. Dat is althans een ge
schikt middel om kiezers te weren, tenzij men
het examen verplichtend stelle, wat denkelijk
niemand in zijn hoofd zal krijgen. Ook is
al de meening geopenbaard dat de Grondwet
geen kenmerken van geschiktheid eu welstand
van iederen kiezer in het bijzonder eisebt, wel
van het kiezerskorps in het algemeen. Dus de
een moet geschikt zijn, de andere welstand be
zitten; treft dat samen in den zelfden kiezer,
zooveel te beter, maar noodig is het niet. Zonder
linge grond wetsinterpretatie! Gelukkig dat Heems
kerk nog leeft, om te zeggen, wat hij bedoeld heeft.
Naar het Engelsch.
morgen terwijl -Ida weer een kijkje
ivel nam, zag zij duidelijk in de verte
en 't was als of iets in haar binnenste
laar de Sandpiper lag.
itte, in de hoop dat Frank met zijn
r zoude afhalen om een tochtje op het
maken zooals Middleton haar beloofd
de morgen ging voorbij zonder dat
scheen.
middagmaal kon zij het te huis niet
ouden. Dikwijls dwaalde zij uren in de
kwam eerst tegen den avond te huis,
dus thans een wandeling naar het
maken om zich te overtuigen of zij
i had. J
d, die lusteloos langs het strand liep,
inkomen en ging haar te gemoet.
„Miss Ida," zeide hij verheugd, waaraan
hebben wij uw bezoek te danken?
„Reeds drie weken heb ik te vergeefs op u
gewacht," antwoordde zij blozend, tot dat ik van
morgen op den heuvel een jacht kon onder
scheiden. Ik kon de lust niet bedwingen een
kijkje te nemen niet wetende dat het uw jacht was.
Tot heden werd ik verhinderd mijn belofte te
volbrengen maar zoo u heden lust hebt en uw
neef heeft geen bezwaren, dan zouden we wel
een tochtje kunnen maken, al was 't alleen maar
langs 't strand.
„O, Frank zal 't zeker goedvinden," zeide zij
vroolijk.
Welnu ik zal u aan boord geleiden, dan kunf
ge er zelf met hem over spreken.
Ida was vol verrukking. Zij zag hoe de golfjes in
de verte wat sterker begonnen te wiegelen en nog
feller dan te voren schitterden in het zonlicht. Al
leen aan de landzijde was de lucht gedekter gewor
den en zag men eenige donkere wolken drijven.
Toen zij de scheepstrap afdaalde, kwam onge
lukkig juist een vriend van haar oom voorbij.
„Is dat haar neef?" hoorde zij hem tot iemand
En nu spraken we hoofdzakelijk nog maar
alleen van de geschiktheid. Over den welstand
is men het al even oneenswoningcensus, een
minimum inkomen, bezit van roerend goed enz. enz.
Al wil Tak nog zoo graag goeden raad aan
nemen en in overleg treden, naar welke zijde
moet hij dan overhellen? leder zal zijn eigen
stelsel zoo vurig mogelijk verdedigen en dat van
andereu afbreken, en inderdaad alles laat zich
verdedigen en alles kan men afkeuren, belachelijk
maken zelfs. Zoo veel te moeilijker om een keuze
te doen. Als er geen verandering in den stand
van zaken komt, als de Kamerleden niet toegeven
kunnen, dan kan men gerust voorspellen, dat er
van de heele kieswet niets komt.
Er is 6én middel om dat zeker door weinigen
gewenscht resultaat af te snijden. Men make den
Minister het overleg gemakkelijker, door vooraf
zelf overleg te plegen en de vele uiteenloopende
meeningen in een eenigszins scherp belijnd voor
stel samen te smelten, aangenomen natuurlijk
dat men liet met het voorstel van den Minister on
mogelijk vinden kan. Dat is ook wel niet gemak
kelijk, maar men kon het beproeven, minstens
iedere partij voor zich zelve.
Geschiedt dit niet, dan zal er voor Z. E. weinig
anders overblijven, dan den Gordiaanschen knoop
door te hakken door de Kamer voor het alter
natief te stellen: alles of niets, aannemen zoo als
het daar ligt, of ik trek het in. En dat zou, hoe
de keuze ontviel, zeker te bejammeren zijn. Want
geschiedde het eerste, dan zou in eens de weg
tot volmaking der wet worden afgesneden, en in
het tweede geval zou de oplossing eeDer allerge
wichtigste vraag weer voor onbepaalden tijd van
de baan zijn.
OPENBARE GEMEENTERAADSVERGA
DERING, gehouden le Tholenop Maandaq
16 Maart 1893.
Afwezig de hceren Fan Stapele en Wagthomei
kennisgeving.
De notulen der vorige verg. worden, na voorlezing,
goedgekeurd en vastgesteld.
Ingekomen: le. eenige missives van hh. Gedepu
teerde Stalen, waaronder een, inhoudende goedkeuring
tot het voeren van een rechtsgeding legen den heer
C. J. P. Kampers.
2e. Dankbetuiging van het bestuur der afdeeling
„Tholen" van de Maatsch. van landbouw, enz. voor
de verleende toestemming tot het gebruiken van de
aangevraagde localiteit bij gelegenheid der in Juni a.s.
te houden feestelijkheden en de daarvoor toegezegde
subsidie uit de gemeentekas.
3e. Een request van W. Perestam ora ontheffing
der pacht van het vischwater in de vest, aangezien
daarin, blijkens gedaan onderzoek, nog geen visch
aanwezig is. Wordt besloten, dit request, als zijnde
niet geteekend, tot de volgende vergadering aan te
houden.
Daarna wordt het kohier hondenbelasting voor 1893
en de instructie voor den gemcentcbode, tevens
conciërge, na een kleine wijziging, vastgesteld.
Met vaststellen der instructie voor den keurmeester
wordt, aangezien de heer Wagtho zulks verzocht had,
tot de volgende vergadering uitgesteld. Vervolgens
wordt tot marktmeester benoemd met alg. stemmen
de heer P. Naercbout, gemeentebode, enz.
Alvorens tot de behandeling van het kohier hoofd,
omslag in gesloten vergadering over te gaan, deelt de
Voorz. mede dat de te Rotterdam gerepareerde
brandspuit beproefd en alsnu uitstekend in orde
bevonden is. De kosten van reparatie bedragen f 166
Ook spuit 3 zal nu ook naar Rotterdamworden gezonden.
Daarna wordt de vergadering voor het publiek
gesloten en na heropening het kohier ho0fd. omslag
vastgesteld op een bedrag van f 5530,23'/,.
LANDBOUW.
Middleton hielp haar de steile treden af, en zij
stond nu op het dek van de Sandpiper.
Wat kon het haar eigenlijk deren wat die
man van haar wilde zeggen of denken Zij
gevoelde zich nu immers zoo gelukkig als zij maar
kon wenschen. Hare oogen schitterden even helder
als de blinkende golfjes in de haven.
„Waar is Mr. Nevill?" vroeg Middleton aan
den stuurman van zijn schip.
„Aan wal gegaan, een goed half uur geleden,
terwijl u sliep."
Dit was voor hem een onpleizierige misreke
ning, en zijne stem klonk dan ook tamelijk mis
moedig toen hij zeide:
„Nu zal er van ons tochtje wel niets kunnen
komen, vrees ik."
„Waarom niet?" vroeg Ida, op een toon die
zooveel teleurstelling verried, dat Middleton in
zijn eerste besluit begon te wankelen.
,Uw neef is niet aan boord op 't oogenblik,
en eti ik durf niet vermoeden dat gij met
mij alleen dit tochtje zoudt willen maken
„O, waarom niet?" zeide Ida een weinig
onvoorzichtig en onnadenkend.. „Het is de eerste
maal in mijn leven dat ik een jacht te zien
Men schrijft uit het Noord-Westelijk gedeelte
van Noord-Brabamt aan het N. v. d. D.
De stand der wintergewassen laat thans niets te
wenschen over. De tarwe, de gerst en hef koolzaad
staan goed te velde, en men koestert goede verwach
tingen omtrent deze gewassen. Nu door hel gunstiger
weder der laatste dagen de bouwlanden goed zijn
opgedroogd, is men algemeen met de voorbereidende
landbouwwerkzaamheden aangevangen en brengt
men de akkers in gereedheid voor de bietenteelt. Met
contracteeren van bieten is reeds aan vele fabrieken
geëindigd, en kan men verwachten, dat de uitzaaiingen
wel iels grooter zullen zijn, dan verleden jaar Inden
aardappelhandel blijft het stil, daar de vraag voor dit
arltkel uiterst gering is. Duizenden hectoliters vindt
men overal ingekuild, en de prijs, dien men kan
maken, hoogstens lik 1.10 per hectoliter. Aan
het vee worden dit jaar veel aardappelen gevoederd.
Aan liet verslag van de commissie ter bevor
dering en Ier aanmoediging van de verbetering
der paardenfokkerij in Zeeland, omtrent de keu-
krijg, en het is nu jnist zulk een prachtige
dag,en als wij het vandaag niet doen, komt
er in 't geheel niets van, omdat gij immers morgen
al vertrekt! Maar," voegde zij er op wat ern
stiger toon bij, „indien gij beter vindt dat ik
naarT hui» go, dan zal ik mij daarin schikken."
Was het wonder dat Middleton aan een der
gelijk verzoek geen weerstand kon bieden? Hij
was nog een oogenblik in onzekerheid over het
geen hem te doen stond. Doch een enkele blik
op de lieve vraagster was voldoende om hem een
besluit te doen nemen.
Hij had immers deze ontmoeting niet uitgelokt?
Dat Frank Nevill juist op dit oogenblik afwezig
was, kon toch niet aan hem geweten worden I
En buitendien, het was ook geen zaak van zulk
een groot gewicht. Het geheele tochtje zou op zijn
hoogst een uur kunnen duren. Over een paar
uren zou Ida weer rustig en wel bij hare ooms
zijn teruggekeerd en zou hij, met of zonder Frank
de Sandpiper in gereedheid brengen voor den
verderen tocht, die op morgen was bepaald.
„Licht het anker!" riep hij den stuurman'toe.
„Ik geloof, dat wij straks zwaar wrêr zullen
krijgen," zei de stuurman en wees naar de bergen
