TWEEDE BLAD VAN DE GÖESCHE COURANT VAN DINSDAG 13 DECEMBER 1 932. No. 205.
GELUIDFILMS IN ONZE TAAL.
„DERWENT", ALIAS
THORNTON
AUTARKIE.
DRIE VOORDEELEN.
Hoe buitenlandse he films voor
ons land worden bewerkt; in
teressante proefnemingen; de
kans van de Amerikaansche
film keert terug.
(Van onzen specialen verslaggever.)
Toen de geluidsfilm zijn intrede in
ons land deed, vroeg de belangstellen
de in de filmkunst zich niet ten onrechte
af hoe het groote publiek zich met de
onverstaanbare monologen en dialogen
zou moeten redden. Somigen waren
zelfs de meening toegedaan vele in
siders in het bioscoopbedrijf behoorden
tot hen i dat de sound-film, of liever
de sound-film waarin gesproken werd,
het hier niet zou bolwerken en dat het
meerendeel der geen vreemde talen
sprekende bioscoopbezoekers, zoodra
de nieuwigheid er af was, de oude stille
flim weer voor zich zou opeischen. Dat
het dit niet gedaan heeft is bekend, doch
over de vraag waarom niet, verkeert
men eenigermate in het onzekere. Ver
moedelijk zijn in dit verband van be-
teekenis hei zeldzaam worden van de
stille film en de concessie door de Ne-
derlandsche filtm-verhuurders aan het
publiek gedaan in den vorm van Ho 1-
landsche teksten op de rolprent, met be
hulp waarvan de handeling van het ge
filmd onderwerp zoo niet geheel afdoen
de, maar dan toch eenigermate wordt
toegelicht. Deze gedrukte teksten zijn
inderdaad te beschouwen als een nood
maatregel; ze hebben bij het bioscoop
bezoekend publiek nooit het gemis aan
kennis van vreemde talen geheel over
brugd, hetgeen o.a. blijkt uit den voor
sprong, die de gemakkelijk ie volgen
Duitsche film bijna onmiddellijk na het
algemeen worden van de talkie op de
Amerikaansche rolprent kreeg. De kist
was echt een noodmaatregel, die de ver
wachting wettigde, dat de technici bin
nen afzienbaren tijd zou komen met iets
anders om vreemde talen sprekende
filmartisten voor de Nederl, bioscoop
bezoeker geheel verstaanbaar te maken.
Dit „iets" nu is er en dezer dagen heb
ben we er kennis mee gemaakt in de
studio der „Standaard-film" in de Re
sidentie, waar men al geruimen $ijd zeer
interessante proefnemingen doet voor
het overbrengen van buitenlandsch
sprekende films in onze taal. Hoe dit
geschiedt moge blijken uit de volgende
samenvatting van de vele uitvoerige ge
gevens, die ons namens den heer Loet
C, Barnsteijn, directeur der „Standaard
films" door diens zoon en plaatsvervan
ger en door de heeren Theo Frenkel, re
gisseur en ir. C. A. van Diggelen,") de
geestelijke vader van tal van zeer ver
nuftige apparaten, die alles met de tot
standkoming van Hollandsche geluids
films uitstaande hebben.
Zooals bekend mag worden veronder
steld schuilt het geluid op de meeste
sound-films in een smal bandje terzijde
van de beeldfilm-band. Om nu een bui-
tenlandsche spreekfilm in een Holland
sche te veranderen, wordt de buitenland-
sche film eerst ontdaan van het geluid.
Vervolgens wordt van de copie een
breede papierband gemaakt, die zooda
nig wordt geperforeerd, dat de gaatjes
in het papier de gaatjes in de film vol
komen dekken. Op de papierband wordt
dan de buitenlandsche tekst van de film
geschreven, precies ingedeeld, zoodat
men zien kan hoeveel seconden deze
of die acteur spreekt, waar een bepaald
geluid begint etc. Vervolgens is het zaak
de vreemde taal te vertalen, waarbij er
Ir. Van Diggelen heeft dezen zomer
de filmreis naar Harwich, waarvan wij
in ons blad een beschrijving van hebben
gegeven, meegemaakt.
door
Herman Antonsen.
19).
Precies! Dag en nacht in touw en
geen oogenblik voor je zelf. En hij ont
ziet een mensch nog minder dan z n
hond. Gisterennacht nog. Eerst uren op
hem staan wachten in het West End
en eindelijk om elf uur naar huis. Hij
had een dame bij zich. Ik was blij dat
mijn werk eindelijk af was en wilde
juist in bed stappen, toen hij weer aan
de telefoon kwam en, alsof hij tegen 'n
hond sprak, me beval de rammelkast
weer voor te rijden. Het regende oude
wijven. De dame, die bij hem was, scheen
stom dronken te zijn". En hij was woe
dend op me, omdat ik zoo ineens niet
wist, waar een of andere straat in 'n
achterbuurt van Highgate was. Ik wou,
dat ik dien kerel....
Ja, het lijkt wel, of hij ze niet op
een rijtje heeft, troostte Thornton. En
dan naar Highgatedaar is het over
dag al slecht genoeg rijden met al die
slonpen en stegen. Ik weet er alles van;
ik heb daar ook wel eens gereden. Hoe
heette die straat, die je daarnet noem
de, ook weer?
Ennisfield Garden, Bent u er
bekend? Ik heb nog nooit zoon rom-
melbuurt gezien.
Thornton wendde goed geveinsde
verwondering voor.
rekening mee moet worden gehouden,
dat de Hollandsche tekst niet alleen in
spreek-duur de oorspronkelijke tekst
volkomen dekt, ook de z.g. lipletters
moeten overeenstemmen, en de Holland
sche zinnen moeten hetzelfde inhouden
als de oorspronkelijke. Is de Holland
sche tekst, die meestal zeer veel hoofd
brekens kost vastgelegd op de papier
band, die nu een zuiver Hollandsche
vergrooting is van den buitenlandschen
filmband, dan wordt de papierband ge
plaatst in een projectie-machine, die een
combinatie is van papierband-projectie
en van normale filmband-projectie, ech
ter synchroon gekoppeld. In werking ge
steld projecteert dus de machine op het
doek de beeld-film en daaronder het op
den papierband geschrevene. Deze twee
projecties vormen de opgave voor de
Nederlandsche tooneelspelers en too-
neelspeelsters op wie de keuze van den
regisseur Theo Frenkel valt voor het
««zeggen" van de Hollandsche tekst. Na
de noodige repetities kan tot de eigen
lijke opname van het geluid worden
overgegaan, de door de acteurs in de
microfoon gesproken woorden kunnen
worden vastgelegd op een filmband; aan
een „ver-Nederlandsche" film is zoo
doende het aanzien gegeven. Het klinkt
allemaal zeer eenvoudig, doch men be
grijpt, dat er onnoembaar veel eischen
door acteurs, regisseurs en sound-man
ingelost moeten worden alvorens een
waardig geheel wordt verkregen. De
werkzaamheden vragen in ieder geval
wel zooveel tijd, dat per dag slechts 1
acte op den geluidsband kan worden
vastgelegd. Voor de muscicale illustra
tie van de Nederlandsche versie van bui
tenlandsche films, wordt gebruik ge
maakt van de bestaande muziek of van
gramofoonplaten, voor het verwekken
van allerhand geluiden heeft men in de
Haagsch studio een arsenaal van luid
ruchtige apparaten en gramaphoonpla-
ten.
Na de bezichtiging van alles wat voor
het „dubben"-d.i. het overbrengen van
een nieuwe geluidsband van een film
noodig is, waren we zeer benieuwd naar
de resultaten. In de kleine show-zaal der
onderneming kregen we o.a, een acte
van een Amerikaansche geluidsfilm te
zien. Later werd dezelfde acte gedraaid
in de Hollandsche versie, Amerikaan
sche personen spraken daarbij dus Ne-
derlandsch. Gezegd moet worden, dat het
resultaat, zelfs bij een zeer critische be-*
schouwing, bewondering afdwong. Ook
de gevaarlijke close-ups toonde niet op
vallend, dat de mondbewegingen der
Amerikaansche acteurs on-Hollandsch
waren. De inhoud van de film, die op de
oorspronkelijke rolprent ook voor den
middelmatig goed Engelsch verstaanden
toehoorder grootendeels verloren ging,
kwam in de Hollandsche vertaling na- j
tuurlijk 100 pet. tot zijn recht.
Door dit laatste geven we de Holland-
sche geluidsfilm een groote kans. Als
men even aan de verandering gewoon is
zal het publiek zelfs niet meer buiten
dubbing" kunnen. O.i. is dan ook een
Hollandsche Film-industrie met een re-
produceerende taak bezig zich het ter-
rein te verwerven, dat voor een eigen
film-industrie, die zich een scheppende
opdracht had gesteld, door den te klei
ne omvang van ons taai-gebied t.o. van
de productie-kosten, onbereikbaar was. j
De „vertaling op filmband" van
buitenlandsche rolprenten, door de
„standaard films" ter zake kundig en
met een eigen, door den Nederlandschen
Ir. van Diggelen geconstrueerd systeem,
ter hand genomen, opent tal van per-
spectieven. Zij zal het mogelijk maken
de in het gedrang geraakte, goede Ame
rikaansche productie-film naast de star
films in de bioscopen te brengen; men
zal thans het publiek voor het eerst
kunnen laten zien wat Italiaansche,
Dat is gek, zeg. ik heb indertijd
gereden voor de firma Mundays.. i
die behangerij op nummer acht. dat
waren toeft heel fatsoenlijke lui
maar daar ben je dan toch zeker niet
geweest.
Nee, we moesten op zeventien zijn,
en ik durf er mijn kop om verwedden,
dat daar geen enkel fatsoenlijk mensch te
vinden zou zijn. En van morgen om acht
uur belde hij me alweer op. Ik was pas
om twee uur naar bed gegaan, moet u
weten. En toch dorst ie vanmorgen te
gen me opspelen, omdat er wat modder
spatten op dien ouden wagen zaten. Ik
zeg maar.
Thornton nam zoo gauw hij maar
even kon afscheid en een half uur later
belde hij de kamenier van la Foneuse
op.
Mylady is vannacht in Highgate
geweest en ik denk wel, dat je er op
rekenen kunt, dat ze vanavond voor
negen uur weer thuis is. Mocht dat niet
het geval wezen, dan zal ik nog wel op-
bellen.Voorloopig dus geen politie roe
pen.
De huizen van Ennisfield Gardens
hadden bijna alle een brandladder langs
de buitenzijde en de toegang tot dien
ladder was afgesloten met een hekje,
voorzien van prikkeldraad, om kwa
jongens te weren. Eerdat Thornton tot
de tweede verdieping van nummer ze
ventien was omhoog geklauterd, zaten
zijn handen vol schrammen en zijn klee-
ren vol scheuren. Maar het was gelukkig
donker, zoodat niemand er zich aan
Spaansche en Russische geluidsfilms-fa
brieken presteeren. Bovendien werp
„dubbing" vooruitzichten af voor Ne
derlandsche acteurs en actrices met goe
de stemmen.
Dra zullen regelmatig in de Nederland
sche Bioscopen films in het Nederlandsch
te zien en te hooren zijn, en zal een ein
de zijn gemaakt aan de door de geluids
film vele bioscoop-bezoekers opgelegde
verplichting met de oogen te zien.
en te hooren.
In een economische-etische stu
die, die hij „Autarkie" (uitgever A. E.
Kluwer te Deventer) noemde, wijst
de schrijver L. Hoyack den weg, die
volgens zijn oordeel bewandeld moet
worden om te komen van den tegen-
woordigen chaos tot een geordenden
economischen toestand. Drie wegen
staanthans voor de menschheid nog
open:
1, Communisme,
2. Internationale of Europeesche
„Planwirtschaft" op niet-bolsjewisti-
schen grondslag,
3. Autarkie.
De schrijver begint met vast te stel
len, dat we thans in het moeras zitten;
het stelsel van ongebreidelde productie,
gepaard aan een op den spits gedreven
toepassing van machines is hiervan de
oorzaak, In de slooping van alle tolmu
ren, in 'het vrije ruilverkeer ziet de
schrijver geen heil, integendeel, de vrij
handel zelf is het moeras, de vrije pro-
ductie is het euvel. Jn de huidige we
reldhuishouding is het aanbod van wa
ren veel grooter dan de mogelijkheid,
dat de waren worden opgenomen. Er
blijft dus steeds een percentage der wa
ren onverkoopbaar. Dit beteekent, dat
een deel der produceerende onderne
mingen zijn reden van bestaan verliest,
dat de in hun dienst staande arbei
ders definitief op straat komen. Het
wereldaanbod van waren is nu monster
achtig groot geworden door consekwen-
te toepassing der machine, rationalisa
tie, efficiencij. De gouden jaren van de
19de eeuw komen niet meer terug. Toen
was de gansche aardbol nog een maag
delijk afzetgebied voor de producten.
Het succes der eerste ondernemers
werkte prikkelend op anderen en zoo
werd maar raakt geproduceerd. Een
winsthonger heeft zich van hen meester
gemaakt, maar overproductie kon daar
bij niet uitblijven, d w.z., dat de produc
tie niet in evenwicht is met de bestaan
de koopkracht in de wereld. Dan breekt
de crisis aan, het economisch leven
stokt, ondernemingen gaan failliet, ar
beiders komen op straat.
Ellende en honger treden in de plaats
van welvaart. Het is niet aannemelijk te
achten, dat de wereldhuishouding zich
nog eenmaal herstellen zal, de hoop op
„betere tijden" is een ijdele illusie; er is
geen mogelijkheid meer om nieuwe af
zetgebieden voor de industrie te ont
ginnen. De toestand in de wereld is
thans deze: een deel der menschheid zit
opgescheept met een overschot onver-
bruikbare en onverkoopbare waren, ter
wijl een ander deel dier menschheid
met den dag tot grooter ellende ver
valt. Het organisme der staathuishoud
kunde ligt in stijfkramp en niemand
weet het gezond te krijgen. Een „Plan
wirtschaft", een planmatige productie
kan hier redding brengen. Er moet een
redelijke verdeeling van arbeid plaats
hebben en wel zoodanig, dat ieder zijn
aandeel in lasten en lusten heeft. Er
moet orde komen; niet langer een plan
loos groeien van ondernemingen, noch
ergeren kon!
De vensters aan de achterzijde van
het huis waren zoo zorgvuldig gesloten,
dat ze geen enkel lichtstraaltje doorlie
ten. Hij was van meening, dat hij de
gezochte zou vinden daar, waar hij
licht ontdekte, omdat hij het te on
waarschijnlijk vond, dat van Rouse zijn
prooi in donker zou opgesloten hebben.
Maar zelfs toen hij tot de hoogste ver
dieping geklommen was, had hij nog ner
gens eenig licht ontdekt. Hij ging dus
terug tot de eerste verdieping en eerst
toen viel hem de gedachte in, dat als
men iemand in een kamer wil opsluiten,
het onder meer noodig is om de ven
sters goed te sluiten ook aan de bui
tenzijde.
Vlug hervatte hij 2ijn onderzoek. Hef
vierde venster op de eerste verdieping
was van platte ijzeren tralies voorzien,
die in haken aan de buitenzijde pasten.
Al maakte men van binnen de sluiting
los, dan kon men het toch niet openen
zoolang men de tralies niet kon verwij
deren.
Geruischloos verwijderde Thornton
de ijzeren staven en trachtte bet dub-
benle venster te openen. Maar het was
ook aan de binnenzijde gesloten. Het
zou natuurlijk niet zoo heel moeilijk voor
hem geweest zijn met een mes het hout
werk wat weg te snijden, zoodat hij den
knip kon wegschuiven, waarmee zulke
ramen gewoonlijk gesloten waren, maar
dat zou allicht eemg leven veroorzaken
en mocht hij dat wel wagen? Maar om
dat hij volstrekt niets afwist van de
ook het wegwerken van arbeiders ten
bate van machinerieën; er moet wor
den opgehouden met het zinloos opvoe
ren der productie boven de werkelijke
behoefte. De behoefte aan bepaalde
artikelen moet binnen bepaalde
economische kringen worden berekend;
het credietwezen moet daarbij een pu
bliek rechterlijk karakter krijgen. De
centrale leiding heeft zorg te dragen
dat voldoende bestaansmiddelen aan
wezig zijn; een minimumloonstandaard
zal moeten worden vastgesteld. Dat wil
niet zeggen, dat alle burgers ambtena
ren worden, het is meer een Coöpera
tie van economische- zelf-verantwoor-
delijke personen en lichamen. Wel zou
een dergelijk systeem een zekere stroef
heid bezitten, doch dit bezwaar weegt
niet op tegen de vele voordeelen. Waar
om zou de menschheid, die reeds mees
terwerken van organisatie tot stand
heeft gebracht, blijven staan voor de or
ganisatie der staathuishoudkunde als
voor een Chineeschen muur? Het moet
deze richting uit en er mag niet geaar
zeld worden, totdat weer een nieuwe
wereldoorlog zal uitbreken, die het
grootste deel derWestersche volkeren
van den aardbodem zal verdelgen. Men
vergete ook niet, dat ons 'n „Planwirt
schaft" zou kunnen worden opgelegd.
Onafgebroken is Moskou aan het werk
om de resten van het oude systeem
weg te vreten. Aan Sovjet Rusland moet
geen voorbeeld worden genomen; aldaar
is de rationeele staathuishoudkunde
vastgekoppeld aan een principieel
atheistische, materialistische levensop
vatting. Langs dien weg zal de mensch
heid niet verder gaan naar het doel, dat
is de stichting op aarde van het rijk
Gods. Het bolsjewisme wordt dus afge
wezen. Nu resten nog twee mogelijkhe
den, waarbij het verschil is gelegen in
het grooter of kleiner zijn van het ge
bied, dat de „Planwirtschaft" bestrijkt.
Sommigen willen een wereldplanwirt-
schaft, anderen zijn tevreden met een
economische aaneensluiting der Euro
peesche staten zonder Rusland. De met
hode in het kleinere gebied komt neer
op wat men verstaat onder Autarkie.
Het punt van uitgang is daarbij de hui
dige verdeeling der aardoppervlakte
volgens de nationaliteiten. Een wereld-
planwirtschaft brengt mede een cen
traal punt, van waar uit de gansche eco
nomie bestuurd wordt. Ook het we
reld verkeerswezen zal centraal gere
geld moeten zijn. Op papier is zoo'n
organisatie der wereldhuishouding be
wonderenswaardig, doch de practische
uitvoering daarvan acht de schrijver
niet mogelijk. Zoo'n inrichting laboreert
aan haar grootte; het raderwerk zou
waarschijnlijk voortdurend stokken en
de wereldhuishouding zou telkenmale
volkomen ontwricht zijn. Zielekracht,
moed, animo, fut, werklust, geestelijke
en lichamelijke gezondheid zouden ver
dwenen zijn. Bij zoo'n plan worden alle
menschen als getallen berekend, doch
men vergeet het element leven in te
voegen. Zoo'n plan is een hersen
schim. Jammer, dat daaraan energie en
kracht worden verspild in plaats van te
bouwen aan een redelijke en moge
lijke oplossing. Een Pan-Europa lijdt
ook aan dit euvel, is ook topzwaar,
vandaar, dat men den derden weg, der
z.g. Autarkie moet opgaan. Op dit ter
rein heerscht no grgotvoerwaeirgrngak
rein heerscht nog groote verwarring.
Soms b.v. wordt voor vrijhandel gepleit
en daarnaast mede een pleidooi gele
verd voor Nederlandsch fabrikaat. In
het sluiten der grenzen, het oprichten
van tolmuren in de contingenteering
ligt de. natuurlijke correctie, die het le
ven aanbrengt o^ onze menschelijke
dwaasheden. De menschheid moet inzien
dat de staathuishoudkunde geordend
moet zijn. Hier sprekl geen chauvi-
plannen van zijn tegenstander, dorsl hij
het niet te wagen lang werkeloos te
blijven en dus ging hij op goed geluk
af aan den gang. Hij deed het zoo stil
letjes mogelijk, maar toch werd opeens
het raam van de binnenzijde geopend en
staarde hij in een stikdonkere ruimte.
Zijn hand vloog naar zijn zak ora zijn
revolver te grijpen, maar de stem van
la Foneuse klonk terstond daarop in
zijn oor, fluisterend maar blij.
Ik wist dat u komen zoudt
maar hoe bent u achter mijn verblijf
plaats gekomen. Ik heb mijn hersens den
heelen dag al zitten pijnigen, om te be
denken, hoe er eenige mogelijkheid
voor u zou zijn om mij te vinden.
maar ik wist er geen raad op.... het
is doodgewoon verwonderlijk slim.
Laten we hier maar eerst zoo
gauw mogelijk vandaan gaan, fluisterde
hij terug en zijn stem was schor door
ontroering.
We verkeeren niet in gevaar....;
nu nog niet! En er valt nog iets te doen
voordat we hier weggaan. Kom binnen,
dan kunnen we weer op ons gemak
praten.
Gehoorzaam stapte hij naar binnen
en wilde het raam achter zich dicht
doen, maar haar hand hield hem tegen.
We moeten onze schepen niet ach
ter ons verbranden, zei ze. We moeten
zorgen dat ons een uitweg open staat,
als ze mochten komen. Houd mijn hand
vast, dan zal ik u hiernaast brengen.
Want al ben ik gevangen, ik heb het
hier weelderig genoeg. Deze heele eerste
Drie voordeelen biedt het, zich thans
als abonnee op dit blad te laten notee-
ren:
1. Men ontvangt dan dagelijks tot ma
tigen prijs een flink dagblad.
2. Men krijgt alle tot 1 Januari 1933
verschijnende nummers gratis, en
3. Men ontvangt als gratis-premie het
boekje „Een Zeeuwsch regent uit het
I laatst der XVIIIe eeuw."
I Abonnementen worden genoteerd
aan onze bureaux te Middelburg! Lange
St. Pieterstraat, tel. 139; te Goes; Turf-
kade, telefoon no. 17.
nisme, maar welbegrepen internatio
naal overleg. De strekking tot autarki
bestaat reeds thans, ze behoeft alleen
maar bewust gemaakt te worden, het
plan zelf zal geleidelijk moeten worden
uitgevoerd. Elk land moet zooveel mo
gelijk produceeren voor eigen behoef
ten, vooral voor eigen voeding heeft het
zorg te dragen. Export-industrie moet
verdwijnen en plaats maken voor ont
brekende takken van industrie, die voor
het binnenland werkt. Er moet worden
geprofiteerd van de beweegkracht, die
in het land zelf aanwezig is In Neder
land zal dat vooral de wind zijn. Alle
voor arbeid beschikbare handen moeten
in het productieproces worden betrok
ken, geen werkloozen dus. Hierdoor
wordt een natuurlijke grens aan het ma-
chinisme gesteld. Om de uitvoering van
een dergelijk plan binnen korten tijd
mogelijk te maken, dient een geest van
offervaardigheid zich van alle klassen
meester te maken. De schrijver zou wil
len overgaan tot heffing ineens op groote
schaal, tot onteigening van fortuinen, in
de eerste plaats van grondbezit. Ge-
beurt dat niet, dan zal vroeg of laat infla-
tie alle vermogens tot scheurpapier re-
duceeren. De boer moet weer gelegen
heid krijgen tot industrieëelen arbeid;
hij moet weer leeren weven en spinnen!
Het volk, dat het eerst principieel tot
autarkie overgaat*, komt hierdoor aan
de spits van den vooruitgang te loopen.
De schrijver behandelt daarna nog de
bevolkingspolitiek, waarbij moet wor
den gestreefd naar een meer en meer
oordeelkundige verdeeling tusschen volk
en bodem; van een overbevolking is dan
nergens sprake, evenmin van al te
groote stapeling der economie.
Ook aan het Koloniale- en het voe-
dingsvraagstuk wordt een hoofdstuk ge
wijd. Hij voorspelt daarbij, dat we bin
nen zeer afzienbaren tijd met onze ko
loniën hetzelfde spectakel zullen krij
gen als Engeland met zijn Indië. Daar
om ware het gewenscht, dat Nederland
met de inheemschen tot overeenstem
ming kon geraken om te komen tot de
„Vereenigde Staten van Indonesië."
Onze voeding zal zich moeten aanpas
sen bij Hetgeen het eigen land produ
ceert. Een ^nationaal zaaiplan a.h.w.
wordt uitgewerkt. Door dit alles zal
veel werkelijkheid worden van wat het
socialisme op zijn program heeft. Noch
tans is de schrijver geen S.D.A.P.-er,
omdat hij niet gelooft aan klassemoraal,
noch heil ziet in het partij-zijn der ar
beidersmassa.
We hebben een uitvoerig uittreksel
uit dit boek genomen, omdat we het in
teressant vinden. Het wil ons echter
voorkomen, dat de schrijver sterker
staat bij het aangeven van de algemeene
lijn zijner gedachten, dan bij het ilit
werken daarvan tot een practisch plan
voor Nederland.
verdieping is tot mijn beschikking.
Ze sloot de deur tusschen de beide
vertrekken zorgvuldig en stak dan eerst
een kaars aan. Thornton keek rond en
zag dat hij in een weelderig gemeubi
leerd vertrek was.
Ik kan u niet alles ineens vertel
len, vervolgde ze gejaagd. Ik heb van
Rouse al jarenlang gekend en heb hem
even langen tijd veracht. Indertijd heeft
hij me zelfs ten huwelijk gevraagd. Ik
zou hem allang van de lijst mijner ken
nissen geschrapt hebben, als dat ver
standig was geweest. Maar ik was er
achter gekomen, dat hij in nauwe rela
tie stond met de menschen, die oorzaak
van mijn vaders dood zijn geweest en
daarom meende ik, dat het beter was,
de kennismaking wat vaster aan te
knoopen. Ik ben al heel wat van hem
te weten gekomen. En hij beschouwt
me nu als een halve gek, die nergens
voor terug zou schrikken om den dood
van haar vader te wreken. Hij is niet
zoo dom, als u misschien wel van hem
denkt en nu hij in de gaten gekregen
heeft, dat het mis dreigt te loopen met
zijn vroegere vrienden, is hij bereid om
naar hun tegenstanders over te loopen,
als die hem willen gebruiken. Gisteren
avond ben ik met hem gaan soupeeren
en toen heeft hij me dat onomwonden
verteld.
(\Vo*-dt vervo' >J
