Fr
ZONDAGSBLAD
SOLA SILVER
TWEEDE BLAD VAN DE GOESCHE COURANT VAN VRIJDAG 5 AUGUSTUS 1 932.
No. 94.
IN HET ZWEEFVLIEGKAMP TE
EGMOND AAN ZEE.
ZEELAND.
De Kleine Bazar - Goes
KUNST EN WETENSCHAP.
Toenemende belangstel
ling voor de vliegsport
zonder motor; een wenk
aan de vele zweeivlieg-
clubs in ons land, die over
weging verdient; een en
ander over glijden en zwe
ven en over in Egmond ge
leverde prestaties.
(Van een specialen verslaggever).
Nu de zweefvliegsport, die in
Duitschland zoo'n hooge vlucht geno
men heeft, dat de beoefenaars niet meer
te tellen zijn, ook in ons land ingang
begint te vinden zweefclubs vindt men
al in Amsterdam, Arnhem, Apeldoorn,
Delft, Eindhoven, Noordwijkerhout, Gro
ningen, Haarlem, Den Haag, Leeuwar
den, Leiden, Nijmegen, Rotterdam, Ven-
lo en Zoetermeer leek het ons aan
bevelenswaard deze jonge sport in het
zweefkamp tc Egmond aan Zee, waar zij
deze maand dag in dag uit beoefend
wordt, van nabij te leeren kennen. We
hadden den wensch daartoe nauwelijks
geuit of de leider van het Egmondsche
kamp, de heer L. C. Kruithof uit Gar
deren, die in Duitschland tot zweefvlie
ger-instructeur werd opgeleid, en die
nu geheel belangloos zijn enthousiasme,
zijn ervaring en zijn tijd aan het zweef
vliegen in ons land geeft, was al aan de
telefoon om onze reis naar Egmond, in
verband met den zeer gunstigen wind,
te bespoedigen.
„Wanneer is men deze sport in ons
land gaan beoefenen?" zoo vroegen we
onzen geleider, na aankomst ter plaat
se.
„Een paar jaar geleden is de eerste
Nederlandsche zweefclub opgericht, die
een tijd lang vrij geregeld in Noordwij-
kerjiout geoefend heeft. Slot, de be
kende vliegtuig-bouwer van Pander is
een van de mannen, die het zweefvlie
gen hier geïntroduceerd hebben. Popu
lair is in ons land het zweven echter
nog maar kort.
De 15 zweef-vereenigingen, die in ons
land op dit oogenblik telt, modderen nog
te veel op zich zelf, en door het gemis
aan opname in een vast verband, dat de
te weinig contact met de zweef-com-
missie, wordt er veel gedaan, dat de
zw^Verij niet ten goede komt. In ver
schillende steden heeft men destijds ge
dacht als we een zweefclub stichten en
ve koopen een zweeftoestel, dan zijn
\e er. Gebleken is echter dat men er
kn heelemaal niet is. Volgens de wet
b.v. geen enkele vereeniging of par
uiier met een toestel gaan oefenen
hder dat aanwezig zijn een door de
zweef-commissxe gebrevetteerd of er
kend instructeur en een technicus 3E
klas.
Aangezien de meeste plaatselijke ver
eenigingen na het koopen van een toe
stel aan het einde van de finantieele
draagkracht zijn gekomen, en er geen
L^eld over blijft voor een instructeur
I wordt door nagenoeg geen enkele zweef-
I club in ons land, gezweefd of geoefend.
die van plan zijn een vereeniging
'op te richten zullen er goed aan doen te
bedenken, dat de aanschaffing van een
„kist", van later zorg is eerst is het
zaak een van de leden elders de voor
^het instructeurschap benoodigde bre
jretten a, b. en c. te laten halen, en een
J>f meer leden tot technici 3e klas te
laten opleiden. Dit laatste is al zeer ge
lmakkelijk, iemand, die technisch onder-
I legd is wordt het in een paar dagen. Nu
I zitten volle vereenigingen met een
llmooie kist en meteen pracht van een
|j;t^rtfkabel, maar vliegen.... ho maar!"
v [at wordt hier zooal in het kamp
geuaan
„Geoefend voor de 'brevetten, dus
min of meer gewerkt aan de opleiding
L van instructeurs. We hebben hier jon
NA DE OPERATIE.
Oorspronkelijke roman door
Dr. Jan Walch.
f Nu, dat is gelukkig, antwoordde
lef, langzaam en toch wel eenigszins
perd. Hij had zich dit heele bezoek
alle opzichten anders voorge-
j De patiënt, moeilijk, maar met
plijden glimlach, een dankbaren
Jlch, naar hem opoogend, omdat hij
'kwam opzoeken.
afwachting van de verdere ont-
akeling der situatie wendde hij zich
nu even naar Kees. Clara haastte zich
dezen aan mr. Colver vóór te stellen:
meneer Bender. De qualificatie: een oud
vriend, liet ze met het oog op Kees' on
gewone kleeding maar achterwege. Mr.
ver begroette de nieuwe kennis op
J wijze, die alle mogelijke vervolgen
[iet. Toen, in de onzekerheid van de
llchilende stemmingen om hem heen,
piloot hxj houding en toon van de
nyersatie" aan te nemen. Clara had
cj jitnoo(lig«nd een stoel bij het
'Ofdeneind van het bed aangeboden,
j O, doet u geen moeite, vooral geen
beite, sans faqons", en zoo kon het
|derhoud beginnen.
Over zaken zullen we nog maar
kt 6preken, begon mr. Colver. Ik wil
gelui uit verschillende plaatsen, die la
ter elders weer anderen zweefvliegen
zullen leeren."
Voor brevet A moet de leerling vol
gens de wet twee vluchten van 20 se-
cunden rechtuit maken, voor brevet B,
twee rechte vluchten van 45 secunden
en een vlucht met een voorgeschreven
S-bocht. Tot nu toe hebben we alleen
A. en B.-brevetten uitgereikt, het C-
brevet is nog niet behaald. Zij, die slaag
den hebben evenwel meer gepresteerd
dan het wettelijk voorgeschreven mini
mum, want ik heb van hen de Duitsche,
hooger gestelde prestaties verlangd.
Voor het lesnemen betaalt iedere
leerling 15 per week, voor voeding en
onderdak moet echter iedereen zelf
zorgen. En als we nu naar het strand
gaan, kunnen we de kist de lucht in
brengen."
Aan het Egmondsche strand stond
bij onzen komst reeds een glij-vlieg-
tuig in den stevigen wind gereed. De
deelnemers aan het kamp hadden het
uit de tenthangar in de duinen op de
schouders naar de oefenplaats gedra
gen. De heer Kruithof nam plaats op
het plankje aan den kop van het vlieg
tuig, bond zich vast, een 200 M. lan
ge kabel werd aangehaakt, een aan
tal leerlingen gegaf zich naar het uit
einde van den kabel, en toen hun lei
der een teeken gaf, trokken zij, snel
tegen den wind in loopend, de kist
binnen enkele secunden op een hoog
te van ruim 80 M. De heer Kruithof
stak op die hoogte de neus van zijn
toestel naar boven, waardoor de ka
bel verwijderd werd, en gedurende
eenigen tijd gleed hij, steeds lager, bo
ven zee en boven het strand, om met
een mooie landing weer op den bega-
nen grond te komen. De eerste sprong
was gelukt.
„Hoe krijgen jullie het toestel zoo
hoog", vroegen we een der gebrevet
teerde kampeerders.
„Dank zij de 200 m. lange kabel",
antwoordde hij. „Kruithof heeft die in
gevoerd. Tot nu toe werd alleen met
'n kabel van 100 m gestart, doch deze
bracht de kist niet hoog genoeg. Heeft
hij u al verteld van zijn auto-start?"
Tusschen de vluchten van leerlingen
in deelde de heer Kruithof ons daar
over een en ander mede. Hij heeft in
Egmond met zijn nieuwe start-metho
de, waarbij er een auto voor wordt
gespannen, het vliegtuig in een moment
op een verbluffende hoogte; dit wordt
ongeveer 200 m, zoodra het plan om
met 300 m startkabel te gaan werken,
in vervulling zal zijn gegaan.
Uit hetgeen we van den heer Kruit
hof maar vooral óver dezen zweef
vlieger hoorden, mag worden afge
leid, dat deze door invoering van tal
van nieuwe dingen prachtig werk voor
de zweefsport in ons land doet, Momen
teel is hij ongetwijfeld de spil, waarom
men hier te lande zweeft.
„Vanwaar uw enthousiasme voor de
ze sport", vroegen we hem, toen we
na het beeindigen der oefeningen weer
op het vliegkantoor zaten.
„Omdat het de mooiste spoxd is die
ik ken. Iedere vlucht is weer een emo
tie, iedere zwever is na eiken sprong
opnieuw onder den indruk van het ge-
beux-de. Hoe dat komt? Omdat men bij
elke vlucht onder andere omstandig
heden verkeert. Zweefvliegen is eigen
lijk onophoudelijk fouten verbeteren,
men is uitsluitend op zijn gevoel aan
gewezen, geen motor brengt je door de
moeilijkheden heen, je kunt dat alleen
je zelf doen. Het is geweldig inspan
nend, maar heerlijk. Dat het veel meer
van iemand vergt dan motor-vliegen
kan men zien als men ervaren motor
vliegers op de zweefkist zet. Ik heb er
ervaren oorlogsvliegers lijkbleek af zien
stappen na een vlucht. Zoo had het ge
voel uitsluitend op zichzelve aangewe
zen te zijn hen aangegrepen. Wat ook
zoo mooi is bij het zweefvliegen? De
je alleen maar even vertellen, dat alles
heel goed gaat. Al verlangen we na
tuurlijk zeer naar je terugkomst, dat
weet je wel, hè?
Het gelaat van den patiënt nam een
uitdrukking van evrbazing aan.
Neen, dat wist ik niet, zei hij.
Clara bloosde hevig. En Kees, hoe
zeer begeerend haar te hulp te komen,
was voor het oogenblik ook verrast om
iets te zeggen. Constateerend, dat het
gemis van den „zin voor de leugen"
nog meer omvatte, dan hij tot-nog-toe
begrepen had. Het was niet alleen sub
jectief, maar ook objectief.
Dcoh het meest verwonderd was toch
de chef zelf. Hij keek een oogenblik
verbaasd zijn hoofdcommies aan, toen,
een beetje angstig, zag hij om zich
heen, als om zich van de mogelijkheid
van een zoo noodig snellen aftocht te
vergewissen. En daarbij trof hem even
de hulpelooze blik van Clara. Ach, het
was dan toch wel „mis" met hem....
Zoo
- Nu maar, daar kan' je zeker van
zijn, hoor, wendde hij zich weer tot Hen
ri, met den beschermenden, sussenden
toon, waarop men tot een gedéséquili-
breex-despreekt, „Als je dat plezier
doet, kerel 't was een voor hem zeer
ongebruikelijke vocatief, die hem dan
ook wat al te bruusk afging nu, dan
ben ik blij, dat ik het je gezegd heb.
Maar: je moet er niet uit concludeeren
kameraadschap. Allen moeten zwoe
gen om een collega in de lucht te bren
gen en om de kist na de landing te ver
voeren, Allen werken voor één, die
straks weer tot de „allen" behoort. Er
schuilt een mooi opvoedend element in
de zweefsport, en een prachtige propa
ganda voor het motor-vliegen en voor
het reizen per vliegtuig. Of zweefvliegen
gevaarlijk is? Gedurende de opleiding
zeker niet. We gaan zeer voox-zichtig en
met inachtneming van het temperament
van den leerling te werk. Is iemand een
maal zelf baas dan kan hij het zweven
zoo gevaarlijk maken als hij zelf wil, zoo
als dat met elke sport kan."
PERSKRONIEK.
Het isolement van Zeeuwsch-
Vlaanderen.
De hoefijzercorrespondent van het
„Hbld." schrijft over de doorgesneden
postverbindingen met Z.-Vl. o.a.:
„Daar komt de Post en snijdt er, naar
onze correspondent doet zien, weer
eenige belangrijke door.
Wegens bezuiniging natuurlijk. Maar
men kan alles overdrijven. Wij stellen
ons voor dat de directie der posterijen
volgens een vast plan is te werk gegaan
en dat overal heeft uitgevoerd. Dat is
in 't algemeen zeker de juiste methode
maar men moet daarbij rekening weten
te houden met bijzondere gevallen. En
zulk een geval is o.a. steeds aanwezig
wanneer een zaak een niet zuiver b i n-
nenlandsch aspect heeft. Zoo heeft
men op leger en marine wel zéér veel
bezuinigd doch niet zóó veel dat het
restant waardeloos werd. En zoo heeft
de commissie-Weiter, naar we nog de
zer dagen hebben doen uitkomen, wel
eenige bezuinigingen op het Loodswezen
aanbevolen maar heeft ze begrepen dat
de dure Scheldedienst moest worden ge
handhaafd.wegens de concurrentie
met België. Welnu, juist ook met het oog
op een dergelijke „concurrentie(in dit
geval concurrentie in aantrekkingskracht)
had de post-bezuiniging ten aanzien van
Zeeuwsch-Vlaanderen achterwege moe
ten zijn gelaten of ten minste zeer te
zijn getemperd,"
Een goede persiflage.
„Op 't eindexamen van het Haagsche
Gymnasium was een der opstellen ter
keuze getiteld: „De vier Trappen van 't
Volkerenrecht!" Ziet u, dat noem 'k nog
eens voorbereidend academisch onder
wijs" aldus R. R. in „Het Vaderland."
En hij vervolgt:
„Wat hebben we aan „A is een aap
je!" Neen, we willen een A.B.C.-
boekje in deze zich meer modern aan
onzen tijdgeest aanpassenden stijl:
A is Alfons
Die de coktail bereidt;
B is de Bar
Waar de dansvloer zoo glijdt;
C is 't Complex,
Dat vriend Freud ons onthult;
D is de Dame
Die nagels .verguldt.
En dan voor de meergevorderden
keurige versproev-en, desnoods vrij naar
Hieronymus van Alphen. Wat zou die
commissie bv. zeggen van een kinder
versje in 't vervolgboekje van den vol
genden inhoud:
Jantje zag een meisje loopen,
Meisje metveel sex-appeal
En lang aangeplakte wimpers,
Wat hem wonderwel beviel.
Hij zocht haar te leeren kennen,
Wat zijn vader hem verbood,
Maar bij zijn gescheiden maatje
Klaagde hij zijn bitt'ren nood.
En zijn moesje zei: „Mijn Jantje,
Jongske met veel durf en pit;
Zet jij maar gerust dat meisje
Naast je in den duo-zit."
Ziet u. In zoo'n versje voelt 't kind
denpolsslag van zijn tijd"....
dat je afwezigheid moeilijkheden ople
vert, wat je werk betreft. Er wordt op
je kamer nu wat harder gewerkt, maar
iedereen doet het met volkomen genoe
gen.
Och ja, antwoordde Henri ernstig.
Ze zullen zich nu wat minder vervelen.
Mr. Colver scheen dit een grap.
Hahaha, nu, mevrouw, zijn goede
humeur heeft hem nog niet verlaten!
Maar laat de buitenwereld het maar
niet liooren! Of de peis! Foei, foei! Hij
zou gauw plechtig moeten verklaren
dat hij het niet meende.
Maar xk meen het wel, zei Henri
verbaasd. En zijn gezicht begon weer
iets van die verontrusting te vërtoonen,
die dien morgen tot een crisis had geleid.
Natuurlijk, natuurlijk, haastte Kees
zich tusschenbeide te komen, terwijl hij
mr. Colver een waarschuwenden oog-
knip toezond. Je hebt gelijk! Mijnheer,
hier, maakte maar een grapje.
O, juist, zei Henri, ietwat gerust
gesteld.
Natuurlijk, natuurlijk, viel nu ook
Colver bij. Ja, ja, dat werk op het De
partement, enfin, daar spreken we maar
niet verder over! Dat is allemaal van
later zorg. Het is nu maar de zaak, be
ter te worden. En.... voer je al iets
uit? 'n Beetje lezen? De courant le
zen?
Ja, dat wel, antwoordde Henri. Ik
lees de courant heelemaal.
Door onze samen
werking met de Middelburgsche Courant
kunnen wij onzen lezers voortaan ook het
Zondagsblad, met daaraan verbonden
Kinderblad, van de Provinciale Zeeuwsche
Middelburgsche Courant, verschaffen. Dit
is natuurlijk bij den abonnementsprijs in
begrepen. DE DIRECTIE
Luchtverkeer op Zeeland.
De verkeersresultaten over Juli van
den luchtdienst RotterdamSchouwen/
DuivelandWalcheren van de K.L.M.
zijn zeer gunstig geweest. Er werden op
deze lijn 356 reizigers vervoerd en wel
RotterdamVlissingen 43, Vlissingen
Rotterdam 39, RotterdamHaamstede
108, HaamstedeRotterdam 80, Haam
stedeVlissingen 43, VlissingenHaam
stede 43. Het totale vrachtquantum be
droeg ruim 700kg. Bij beoordeeling der
bovenstaande cijfers dient er rekening
mede gehouden te worden, dat de uit
voering van den dienst uitsluitend op
Maandag, Donderdag en Zaterdag plaats
vindt.
MIDDELBURG.
Eervol ontslag verleend.
Overeenkomstig zijn verzoek: is we
gens het bereiken van den pensioenge
rechligden leeftijd, eervol ontslag ver
leend Imet ingang1 van 1 Nov. aan to*
heer G. C. Dalman te Middelburg', hoofd
commies ter provinciale griffie van Zee
land.
De heer Dalman kwam 1 April 1898
op de griffie en heeft daar Vejrtechi'U
lende rangen doorloopen.
ZEEUWSCHE TENTOONSTELLING
ELGAWA.
Reeds meermalen was ons bij geruch
ten ter oore gekomen, dat te Middelburg
plannen bestonden om nog dezen zomer
een tentoonstelling te organiseeren op
het gebied van elctriciteit, gas en wa
terleiding, maar definitieve mededeelin-
gen daarover konden ons tot nu toe
niet worden verstrekt.
Thans is dit anders. Gisterenavond
waren wij in de gelegenheid een con
ferentie bij te wonen, waar de plannen
definitief konden worden vastgesteld.
Wij kunnen daardoor meedeelen, dat
de tentoonstelling zal plaats hebben in
het Schuttershof. In den tuin zal rond
de kolfbaan een groote zaal worden ge
bouwd van 28 bij 14 meter en ook heeft
men debeschikking over de veranda, de
kleine zaal en de voorzaal, terwijl na
tuurlijk de mogelijkheid open blijft om
in den tuin nog een grootere of klei
nere zaal neer te zetten.
De reden, dat men tot nu toe nog niet
tot openbaar maken der plannen over
ging was de o.i. juiste zienswijze dat
men eerst zich wilde overtuigen van
voldoende deelname en deze is nu ver
zekerd, omdat eerste firma's op dit ge
bied standen huurden en men met an-
(Ingez. Med.)
Zoozoo; dus de buitenlandsche po
litiek toch ook! En de Kamervex'slagen?
Ja. Die Kamerleden begrijpen van
de buitenlandsche politiek nog altijd
bijzonder weinig.
Haha. Neen mevrouw, kijkt u nn
maar niet zoo zorgelijk, dat is een heel
gezonde opmerking! Alleen, wij zeggen
het gewoonlijk niet zoo openlijk. Maar
denken doen we het allemaal! Zoo, zoo,
en ik zie, je leest boeken ook. Nu maar,
dat wijst al op een onvermoeiden geest.
Wat is het? Mag ik eens zien? Ah, Tom
Jones, hm, heb ik jaren geleden ook ge
lezen, erg aardig. Maarre.... nog al
lang hè.... vierde deel.... Zoo, maar
dan was je er toch zeker aan begonnen
voor je hier kwam. Want zóó hard lees
je toch zeker niet!
Ja, ik was er ai een heel eind mee.
Wat een moed om zulke dikke
boeken te lezen! Zoo, ik wist niet, dat
je tot de grands liseurs behoorde! Zit
hij 's avonds zoo met zijn neus in de
boeken, mevrouw.
Nooit, zei Henri.
Wel, wanneer lees je dan zoo'n
heelen Tom Jones?
Op 't bureau, antwoordde Henri
rustig.
Het werd mr. Colver wonderlijk te
moede. Het werd allen wondeidijk te
moede. Kees echter trof vooral het co
mische van de situatie. En, niet gewoon
zijn gevoelens te bedwnigen, barstte hij
dere nog in zeer ernstige onderhan
deling staat.
De bedoeling is om het publiek uit
geheel Zeeland in de gelegenheid te
stellen nader kennis te maken met alles
wat op dit gebied gebracht wordt, wat
te meer gewenscht xs, nu de verschil
lede bedrijven zich steeds grooter le-
veringsgebied verzekeren.
Er zij nog altijd menschen, die, al
hebben zij een aansluiting bij een der
genoemde nuttige bedrijven, slecht op
de hoogje zijn van wat zij met gas, elec-
trischen stroom enz. kunnen bereiken.
Er zal gezorgd worden voor goede
attracties, goede muziek- en zangver-
eenigingen zullen zich doen hooren.
De heeren ir. B. C. Roeters van Len-
nep, directeur der gemeentebedrijven,
C. Barentsen, district-bouwkundige der
Rijksgebouwen, L. A, Stofkoper, voor
zitter van Handelsbelang, allen te Mid
delburg en J. Slooves, directeur van de
N.V. P.Z.E.M. te Vlissingen, verklaarden
zich bei'eid in het eere-comité voor deze
tentoonstelling, die Zeeuwsche Tentoon
stelling Algawa is gedoopt, zitting te ne
men.
De tentoonstelling za,l samenvaallen
met de tfeestweek van Handelsbelang
en zal Maandag 29 Augustus te twee
uur geopend worden.
Liefde? Niet modern,
't Hans Brüning-gezelschap
Schouwburg.
f-r-) Och, we weten het wel, die fana
tieke „modern'-apostelen meenen 't
niet zoo kwaad en worden niet meer
zoo au sérieux genomen, als ze den
ken of alleen maar willen.
En die hyper nieuw-lichtende „opvat-
ters" van Liefde; och zij weten 't au
fond ook zeer wel, dat maar eene de
juiste en de ware was, is en zal zijn.
Frank, de generalissimus van een com
pany gaat jaarlijks met een dame „van
een advertentie' op de buitenlandsche
luxe-reis. Loon zooveel duizend mark.
Nu eens voor de variatie met zijn Privé-
secretaresse.
Beiden jong, gezond, heel levenslus
tig. Beiden ook met al hun gemoderni-
seer met modex-nismen, toch heel ern
stig, wanneer 't werkelijk aankomt op
het allerbeste en hoogste tusschen twee
menschen.
„Begrijp toch eens: ik kan me niet
verkoopen" zegt z ij. „Zij was als de an
dere, maar veel geraffineerder1' biecht
h ij, na terugkeer den vriend.
Beiden vier weken in eikaars gezel
schap, en elkaar niet vindend. Toch
ergens is een brug! Moeilijk, o zoo
moeilijk te zoeken. Niet onvindbaar. Als
maar het juiste moment niet wordt voor
bijgegaan!
Middelburgs tooneelminnend publiek
was gisteravond maar weinig vertegen
woordigd bij deze zoo fijne, haast
in lachen uit. Dit ontstelde Clara zeere,
maar plotseling, bij intuïtie, voelde zij,
dat dit toch ook een oplossing kon zijn,
en.... na 'n kleine moeite lukte het!
Zij lachte even uitbundig, zij het ietwat
zenuwachtig, mee. Colver wilde toen
ook maar meedoen, maar het ging niet
geheel van harte. Die grappen van zijn
hoofdcommies vond hij een beetje lugu
ber; ze hadden zoo'n raar tintje. De
man was wel erg in de war, zoo erg, als
een ambtenaar maar wezen kon. Of...
Maar neen, van satirischen zin had hij
bij hem nooit iets gemerkt.
De toestand werd waarlijk pijnlijk.
Kees zag het heele bezoek mislukken
en hij zag dat met tegenstrijdige gevoe
lens. Het speet hem om Henri, maar het
was meteen zoo overweldigend komisch.
Voor Henri zelf scheen het echter zoo
grappig niet. Hij zag de teleurstelling,
de verontwaardiging, de verwondering
op het gezicht van zijn chef, en begreep
die gevoelens. Hij leed zichtbaar mee
over den indruk, dien hij had gemaakt;
ook de schaamte en de verlegenheid
van Clara ontgingen hem niet, noch de
bedenkelijke galgenhumor van Kees,
maar ja, wat was er aan te doen?
Je bent een grappenmaker gewor
den, hoor, zei mr. Colver met bijna na
tuurlijke luchtigheid.
(Wordt vervolgd.)