De jeugd en de gevaren van het verkeer
Gemengd Nieuws,
Allerlei.
[HEERENBAAI
School en kerk.
VERKEERSLESSEN VAN DEN A.N.W.B.
18e Les.
Hou je fiefs goéd in je macht!
Een auto kan veel sneller rijden
dan een fiets, maar kan ook veel
sneller remmen. Veel auto's hebben
tegenwoordig vier remmen, hetgeen
dan dikwijls op een bordje achteraan
staat aangegeven.
Dat is meteen een waarschuwing
voor fietsers, om niet te dicht achter
zoo n auto aan te rijden, want bij
plotseling remmen volgt dan zeker
een botsing.
Fietsen moeten ook een goed wer
kende rem hebben. Die rem is niet
wettelijk verplicht voor fietsen zonder
vrijwiel, maar voor eigen veiligheid
toch wel aan te bevelen. Op een
fiets zonder vrijwliel kun je remmen
door tegen te trappen en wie op zoo n
fiets rijdt, mag er wel aan denken
vooral wanneer hij een helling af
gaat, dat hij zijn voeten goed op de
trappers houdt, anders heeft hij zijn
fiets niet meer in zijn macht.
Op deze teekeningen rijden de
kinderen van een helling af.
Die op de linker teekening doen
het roekeloos. De eene jongen is vlak
achter de auto gaan rijden, maar toen
deze ineens stopte, is hij er tegenop
gebotst en nu ligt hij met een leelij-
ken smak op den weg. De andere jon
gen houdt bij het afrijden van de
helling zijn voeten niet op de trap
pers en dat is ook gevaarlijk en het
lijkt wel, of hij remmen wil, door
zijn schoenzool tegen den voorband
van zijn fiets te drukken, maar dat
is ook roekeloos spel, want als zijn
voet bekneld raakt, gebeurt er een
ongeluk en bovendien is voor den
fietsband zulk remmen ook niet te
best.
Op het rechter plaatje zien we
onze vrienden Jan en Eulalia zooals
het behoort rechts van den weg en
achter elkaar de helling afrijden. Het
gaat met een vaart en hun haren
fladderen in den wind, maar met hun
remmen en hun voeten op de trappers
hebben ze allebei hun fiets goed in
bedwang en bedacht op gevaar rijden
ze Vlot de helling af.
Wees dus voorzichtig, doe als Jantje
en Eulalia, van wie we na deze laatste
les afscheid nemen, maar niet zonder
ze te bedanken voor het goede voor
beeld dat ze ons in deze lessen heb
ben gegeven.
Wat zou het verkeer een boel
veiliger worden als ieder zijn best
deed om de regels van het verkeer
goed in acht te nemen.!
Als alle jongens en meisjes, die
deze verkeerslessen hebben geleerd,
deze nu ook in toepassing brengen
zullen ze een goed werk doen, want
dan helpen ze mee om de veiligheid
van het verkeer te bevorderen.
Een spookhuis.
Een reeks raadselachtige gebeurte
nissen in een zoogenaamd spookhuis
in een afgelegen heuvelachtig terrfcïn
te Hornell, op het platteland van
New York, heeft het hoogtepunt be
reikt met een poging tot het dood
schieten van den geestelijke Herman
Lee Henderson, die het huis onlangs
als zomerverblijf huurde. Vijf vorige
bewoners waren uit het huis verdre
ven door spookachtige geluiden in het
midden van den nacht en door bedrei
ging met den dood. De heer Hender
son echter sloeg al deze manifestaties
in den wind, tot hij een met een ge
weerkogel bezwaard briefje vond op
den rand van een put in de nabijheid
van het huis met de waarschuwing, dat
hij moest zorgen dat hij weg kwam.
Toen hij dit briefje stond te lezen,
trof een kogel zijn hoed, die hem van
het hoofd werd gerukt. De politie is
thans op zoek naar den schutter.
Een arm afgerukt.
Op den Heyenschen weg onder Gen
nep liep de heer J. Verzet uit Gennep,
toen hij werd achterop gereden door
een vrachtauto, die uitweek voor een
tegemoetkomende auto. Onder het
voorbijrijden werd de heer Verzet
echter gegrepen door een haak, welke
aan de vrachtauto bevestigd was, met
het gevolg, dat den heer Verzet de
linkerarm werd afgerukt.
Het parket uit Den Bosch stelde
een onderzoek naar de toedracht van
het ongeluk in en gelastte de inbe
slagneming van de auto. Het ongeluk
heeft groote opschudding veroor
zaakt. De aangeredene liep gehepl
rechts van den weg, zoodat het onge
luk niet aan eigen schuld te wijten is.
Auto tegen lantaarnpaal.
Een auto, op weg van Duitschland
naar Venlo, reed op den Herungerweg
bij Venlo, met zulk een kracht, met
de rechterflank tegen een lantaarn
paal, dat deze afbrak en zes meter ver
weggeslingerd werd. Daarna schoot de
auto den weg over en kwam met de
linkerflank tegen een boom, waar
door de auto vernield werd. De passa
gier, de heer Linssen, bekwam boven
been- en bovenarm-fracturen en de be
stuurder de heer Van Gasset zware in
wendige kneuzingen aan de borst. Per
ziekenauto werden zij beiden naar het
ziekenhuis vervoerd.
De groote diefstal.
Omtrent den belangrijken juweelen
diefstal, welke te 's Gravenhage ge
pleegd is, meldt men nader:
De benadeelde is dr. ir. Ph., wonen
de in het flatgebouw van Hogenhouck-
laan. De familie is zeer gefortuneerd,
en toen de diefstal ontdekt werd, heeft
zij aan de politie met den jjieesten
aandrang verzocht, de zaak in alle
stilte te behandelen en geen opgave
aan de pers te doen.
De huismeester en het verdere per
soneel van het flatgebouw hadden op
dracht gekregen, in geen geval bijzon
derheden mee te deelen. In verband
met het uitloven van een groote be
looning door een assurantiemaatschap
pij heeft de politie echter besloten,
een kort bericht te publiceeren, zon
der vermelding van naam of woning.
Verdere bijzonderheden heeft zij niet
verstrekt.
Van andere zijde vernamen wij ech
ter het volgende:
De heer en mevrouw Ph. waren Zon
dagmiddag eenige oogenblikken uit
gegaan, en dit moment heeft de dader
afgewacht om binnen te komen. Hij
moet zich in het flatgebouw bevonden
hebben en in het bezit zijn geweest van
een sleutel, welke past op de deur van
de appartementen van de familie Ph.
Toen hij eenmaal binnen was, vond
hij de sleutels van de kasten, waarin
de sieraden geborgen waren. Zonder
eenige moeite kon hij deze kasten ope
nen en de sieraden er uit halen. Daar
na sloot hij de appartementen weer af
en moet hij kalm het flatgebouw uitge
wandeld zijn.
Naar ons bij geruchte ter oore
kwam, had de heer Ph. voor een aan
zienlijk bedrag aan sieraden en geld
stukken in huis, omdat de waardepa
pieren in den laatsten tijd zoo sterk
gedaald zijn. De heer Ph. achtte het
veiliger, een gedeelte van zijn vermo
gen in edelgesteenten en goud te be
leggen. Iemand, die dit geweten moet
hebben, heeft van die wetenschap ge
bruik gemaakt en is met een buit, wel
ke niet ver onder de twee ton is, ver
trokken.
Een uitgebreid onderzoek volgde da
delijk op de ontdekking. Echter heeft
dit tot heden geen resultaat opgele
verd.
Drie geraamten in een sloof.
Griezelige vondst
te Terheijde n.
Is het drietal aardsche resten, dat
men enkele dagen geleden in een sloot
aan de Marktzijde te Terheijden opge
graven heeft het roemrucht gebeente
van vriend of vijand? Of zijn zij de
verdonkeremaande slachtoffers van
een gewonen aanslag? Wie zal dat ver
tellen. De dooden spreken niet.
Intusschen, het was een akelige
vondst, aldus het „Dagblad van Noord-
Brabant". De knecht van den landbou
wer Oonincks, wiens mooie hoeve aan
de Markzijde te Terheijden gelegen is
ook al historisch terrein, waar vroe
ger aan den „Dreiweg" het „Slotje"
stond moest in opdracht van zijn
meester een sloot uitdiepen, langs den
bongerd gelegen. Toen hij in een hoek
van hét terrein den bodem van den
sloot afgroef, stootte hij al aanstonds
op drie geraamten, waarvan de been
deren nog in vrij goeden staat waren.
Zelfs eenige rijen gave tanden ont
braken niet in de doodshoofden.
De man, die op een dergelijke^
vondst natuurlijk in de verste verte
niet verdacht was, schrok danig, lei
zijn schop over den schouder en toog
naar zijn baas, om dezen van zijn ma-
caberen vondst op de hoogte te stel
len. Hij had in de gauwigheid de ge
raamten niet goed bekeken en meen
de aanvankelijk mét kindergeraamten
te doen te hebben. De heer Oonincks
ging er daarop zelf op uit, doch toen
bleek al gauw, dat men met de ge
raamten van volwassenen te doen had.
Meteen bleek echter al spoedig, dat
die geraamten al eens vroeger gevon
den waren. Een buurman, die zijn tuin
tje aan het omspitten was, vond ze
geen meter onder de oppervlakte.
Weet je wat, dacht deze, ik kieper ze
over de heg in den sloot. En zoo kwa
men ze op de plaats waar ze nu eenige
maanden later gevonden zijn.
De geraamten kunnen er al onaf-
zienbaren tijd geweest zijn, hoewel de
gaafheid der beenderen weer doet ver
onderstellen, dat dit toch ook weer
niet zoo heel lang geleden kan zijn.
Men heeft er zich verder maar niet
over verdiept, en waarschuwde de po
litie, die voor een passende bijzetting
op het kerkhof van Terheijden gezorgd
heeft. De veldwachter Plompen en de
doodgraver hebben de gebeenten ver
zameld en opnieuw hopelijk thans
voor goed aan den schoot der aarde
toevertrouwd. Het geval trok heel wat
belangstelling. Intusschen kan men in
deze omgeving in de toekomst nog wel
eens meer dergelijke vondsten doen.
Het Deensche jacht vlot.
Het Deensche jacht, dat op de En-
gelschmanplaat is gestrand, is Woens
dag bij hoog water vlot gekomen. Of
schoon het schip lek is, heeft de be
manning de aangeboden hulp gewei
gerd. De reddingboot „Insulinde" en
de sleepboot zijn toen vertrokken. Het
jacht is in diep water ten anker ge
gaan, waar men bezig is het gat te
dichten.
Gevangen in een kluis.
Avontuuur van twee
accountants.
De heer Leckie, een der Britsche
accountants, die thans bezig zijn te
Stockholm de boeken te onderzoeken
van Kreuger, zoomede zijn collega
Jacobsen, hadden een zeer onaangename
ervaring.
Zij moesten meer dan anderhalf uur
als gevangenen doorbrengen in een der
groote brandkasten in het Kreuger-ge-
bouw. Toen zij hun dagtaak hadden
volbracht, gingen zij de kast binnen
om eenige belangrijke, documenten op
te bergen. Een bediende, die voorbij
kwam, terwijl zij in de kluis waren,
deed bij vergissing de deur dicht. Een
der sleutels zat buiten in het slot, doch
er waren twee sleutels noodig om de
deur weer te openen en de tweede
had een der accountants bij zicfn On-
middelijk werd alarm geslagen en ge
durende eenigen tijd verkeerde men
n groote angst over het lot der twee
ingeslotenen. Er werd een smid gehaald,
die er echter niet in slaagde de deur
open te maken. Ten slotte herinnerde
men zich, dat een duplicaat-sleutel in
het bezit was van een der bedienden,
die al vertrokken was. Toen men hem
eindelijk had gevonden, konden de
gevangenen bevrijd worden. Zij hadden
geen nadeelige gevolgen ondervonden,
daar de kluis een ventilatie-inrichting
bezat.
Schoonheidswedsfrijden.
«Even poseeren,
alstublieft 1
Het is al een oude waarheid, dat niet
alles zoo mooi is als het lijkt Miss
Angela Joyce, Engelands schoonheids
koningin van het vorige jaar, weet er
van mede te praten.
Na mijn bekroning in Parijs, zoo
vertelt zij in Ideas», stelde ik mij
met de andere Europeesche schoonheids
koninginnen beschikbaar voor een tour-
née door Amerika. Daar zijn we het
object geweest van een commercieele
exploitatie op groote schaal.
Wij waren met ons negenen aan
boord. En zeeziek dat we waren! Maar
afgezien daarvan was de reis kalm ge
noeg. Nauwelijks echter waren we in
New York aan wal en we voelden
ons toen nog ver van prettig of
het was of wij waren meegesleurd door
een wervelwind.
De fotografen zwermden aan boord.
.Even poseeren», brulden zij. Wij po
seerden nu eens den eenen en dan
weer den anderen kant uit. Twee einde-
looze uren lang stelden we onze bleek,
groen getinte gezichten bloot aan het
snelvuur der camera's en in de avond
bladen verschenen de portretten van 9
uitgeputte monsterlijkheden met in
enorme letters het opschri't «Europa's
knapste meisjes te New York».
Nauwelijks waren we eren op adem
gekomen, of 'n reuzenorkerst begon te
schetteren op de kade. Burgemeester
Walker verscheen met nog een dozijn
of drie autoriteiten.
Nieuwe camera's schoten als konijn
tjes uit de menigte te voorschijn. De
menschen gilden. Wij bogen. Het orkest
daverde. En op deze manier, door
straten, omzoomd me! een brullende
bevolking, deden negen knappe meisjes
haar intrede in Amerika
ln razende vaart bracht men ons
naar ons hotel, naar onze kamers en
darna weer naar den uitgang. «Vooruit»,
schreeuwden de organisators, «even
poseeren». Vermoeid en neerslachtig
poseerden we wéér Goed zoo, kinderen»,
zei de heer die als ceremoniemeester
fungeerde. «Nu een beejte rusten, en
dan moeten jelui optreden in een res
taurant».
We rustten, precies tien minuten
Toen naar het restaurant. Van halftien
's avonds tot drie uur in den ochtend
moesten we glimlachen tegen de diner-
gasten, terwijl het orkest onze volks
liederen schetterde. Aan het applau
kwam geen einde.
Korte nachtrust.
Om drie uur mochten we naar bed.
Om zes uur werden we geroepen.
„We zijn doodop", protesteerden we.
„We liggen pa3 in bed 1"
„Doodop, nonsens", antwoordde de
vriendelijke dikke heer, die ons lot in
handen had. „Jelui moet nu even po
seeren".
Uit ons humeur van vermoe'dheid
slikten we overhaast ons ontbijt, en we
stonden weer voor de camera's. Wel
verre van schoonheidskoninginnen, de
den we veeleer denken aan toonbeel
den van vroegtijdig verval.
Het was tijd voor de lunch. „Om
twee uur present zijn in de omroepstudio,
dus opschieten alsjeblieft", zei de or
ganisator. Vrijwel den heelen middag
vertelden we in onze respectieve talen
onbenulligheden voor de microfoon, en
toen werden we weer hals-over-kop naar
ons hotel gebracht, waar we ons moes
ten verkleeden, want dien avond was
een loge voor ons gereserveerd in den
schouwburg,
Het publiek was razend van geest
drift. Onze loge was versierd met de
vlaggen van alle landen. Weer werden
de volksliederen gespeeld. De tooneel-
spelers kwamen ons hun hulde brengen
jammer dat wij zoo slecht in conditie
waren om ze te aanvaarden.
Zoo ging het overal waar men ons
vertoonde. In een razend tempo jak-
ke den we door de eene stad na de
andere, en werden voorgesteld aan
gouverneurs, burgemeesters en wie weet
aan wie nog meer. Toen kreeg iemand
den schitterenden inval, voor 35.000
dollar een auto-karavaan voor ons te
laten maken en met dit schitterende
vervoermiddel werden we door de Ver-
eenigde staten gesleept. Eens in de
bergen van Pennsylvania, viel de kara
vaan om, en negen schoonheden en
een kookfornuis vielen mee. Hoe wij
het er levend afbrachten, is mij nog
steeds een raadsel
Toen had ik er genoeg van, nam
zelf een impresario en zette in mijn
eentje de reis voort. Overal waar mijn
auto zich vertoonde, wapperden de
vlaggen, daverden de orkesten en werd
ik door bereden politie geëscorteerd.
De millionnair.
De onvermijdelijke millionnair maak
te zijn opwachting, en liep een blauwtje.
De bladen echter vermelden met letters
van tien centimeter „Schoonheidsko
ningin krijgt diamanten ring van dol
larkoning". En dat is waar de million
nair moest en zou zijn ring kwijt lk
heb hem later voor een aardig som
metje verkocht.
Ik heb de japonnen gedragen voor
bekende firma's en er honderden dol
lars voor gekregen, lk heb sigaretten
gerookt, en er flink aan verdiend. El-
ken keer dat ik glimlachte op de wijs
van „God save the King", rolden de
dollars met stroomen.
Toen het jaar om was, was ik konin
gin-af. Ik keerde naar Engeland terug,
n afwachting van een soortgelijk wel
kom als in de Staten. Maar terwijl
Amerika het hoofd kwijt raakt over
een schoonheidskoningin, is men in
Engeland juist de meening toegedaan,
dat zoo'n meisje zelf geen hoofd heeft
en niets anders kan dan er aardig
uitzien.
Een massa menschen vinden, dat ik
een heerlijken tijd heb gehad. Maar ik
weet niet, ofik het daarmee wel eens ben.
DE HILVERSUM 5, het prachttoestel
met Super-inductie-schakeling, éénknops-
bediening, electrodynamische luidspreker.
275,—, bij alle N. S. F.-agenten.
van Doumer's moordenaar gespaard
zou blijven. Advocaat Géraud had een
verzoek ingediend, om aan de twee
vragen, die aan de jury gesteld zou
den worden, namelijk: le. is Gorgulof
schuldig op 6 Mei 1932 willens den
president der republiek te hebben ge
dood? 2e is die manslag met voorbe
dachte rade gepleegd? nog twee an
dere vragen toe te voegen: of Gorgulof
in een toestand van dementie handel
de en of hij onder invloed van onweer
staanbare krachten handelde.
Beide vragen werden echter op ver
zet van den procureur-generaal Do-
nat-Guigue door het Hof geweigerd,
met de motiveering, dat zij voor zoo
ver doelende op beklaagde's vermin
derde toerekeningsvatbaarheid al in
de acte van beschuldiging, punt 1, wa
ren vervat. In wezen was dit het mo
ment, dat over leven en dood van
verdachte besliste.
De pleidooien van me. Roger en mr.
Géraud, onj 5 uur begonnen, waren om
kwart voor acht beëindigd. Op dat
oogenblïk richtte de president Drey
fus zich tot Gorgulof, die aan het ein
de in een ziellooze verslapping was
weggezonken, en stelde de gebruike
lijke vraag: „Gorgulof, hebt u nog iets
te zeggen?"
Gorgulof richtte zich moeizaam op;
als in een droom klonk het: „Ik ver
laat de aarde. Mijn idee hebt gij ge
dood. Ik ben al dood, ik kan niet meer
eten, of drinken, of zitten. Dat is de
waarheid."
En plotseling vangt hij weer aan
den psychiaters hun „misdadig rap
port" te verwijten. „Gij hebt mij niet
gekend," galmt hij. „Ik ben geen gek,
maar ook geen misdadiger, moorde
naar. Gij hebt mijn idee gedood!"
Uitspraak der jury.
De presidentshamer valt. Nu draagt
de voorzitter aan de 12 jury-leden de
twee sacramenteele vragen voor. Deze
gaan in raadskamer, om kwart over
acht, dus na nauwelijks dertig minu
ten, verschijnen zij weer in de zitting
zaal. Men kan een speld hooren val
len en nu staat de oudste gezworene
en spreekt met trillende stem:
Naar eer en geweten, voor God
en voor den mensch beantwoorden wij
de gestelde vragen als volgt:
De eerste vraag:,Ja. Met meer
derheid van stemmen.
De tweede vraag: Ja. Met meer
derheid van stemmen.
En zonder een woord verder neemt
hij weer plaats.
„Z o o i s h e t g o e d"
Weer, doch thans te laat, spreekt
Gorgulof en de adem van 'den dood
is zoo voelbaar, dat de president hem
stil begaan laat. „Zoo is het goed. Doo
den kunt gij mij, doch mij niet in mijn
eer aantasten. Dat recht hebt u niet.
Ik heb drie jaren lang gedaan wat ik
kon, om Frankrijk te helpen redden.
Ik heb op het slagveld mijn plicht ge
daan. De Boches, die zoovele Fran-
schen hebben gedood, kunnen in
Frankrijk blijven, maar een goed Rus
sisch soldaat krijgt zelfs zijn identi
teitskaart niet. Als goed soldaat en
patriot zal ik sterven op het veld van
eer, als apostel van mijn idee. Deze
procureur-generaal is een beul. Hij is
een bolsjewiek. Mijn idee zal niet al
leen mijn land redden, maar ook
Frankrijk." (De laatste woorden gaan
te loor onder de stem van den voor
zitter, die verklaart, dat het Hof zich
in raadkamer begeeft.)
Het fatale woord.
Als de rechters na acht minuten
weergekeerd zijn, volgt de voorlezing
der wetsartikelen en dan het fatale
woord, dat ieder verwacht:
Gehoord den procureur-generaal
en het oordeel der jury, wordt Pawel
Gorgulof ter dood veroordeeld. De
wet bepaalt iederen ter dood veroor
deelde zal het hoofd worden afge
slagen.
Uit de ruimte voor het publiek
klinkt applaus, dat meteen door hef
tige protesten wordt overstemd.
Veroordeelde, gij hebt drie vrije
dagen, om cassatie aan te teekenen.
Het proces is ten einde en terwijl
de veroordeelde wordt weggeleid,
huilt hij nog eenige 1 onverstaanbare
woorden.
Executie in September?
Men verwacht thans, dat Gorgulof
begin September zal worden geëxe
cuteerd. In de berechting van Gorgu
lof is uiteraard ten slotte het psy
chologische probleem niet geheel op
gelost. Het middel waarnaar gegrepen
had kunnen worden, om althans een
dubium te laten opkomen, ware ge
weest (jet openlijk aannemen van ver
zachtende omstandigheden. Daarvan is
niets gekomen. In de formule, zooals
zij aan de jury is voorgelegd, kondaar-
van ook geen sprake zijn.
Men vraagt zich af, of Gorgulof,
wanneer zijn slachtoffer een ander
dan de president der republiek was
geweest, niet ten slotte Joch den hals
had gered. Jury en 'rechters hebben
zich vereenigd met het standpunt, dat
de procureur-generaal in deze zaak
heeft ingenomen. Het ging Hoofdza
kelijk om den moordenaar van Dou-
mer te straffen.
Van gewicht is in dit verband het
requisitoir geweest. De procureur-
generaal heeft geconstateerd, dat
Frankrijk er over voldaan kan zijn, dat
geen der beide moordenaars van zijn
presidenten. Caserio en Gorgulof,
Franschen zijn geweest.
ECHTE FRIESCHÊ
■mmmam/m/nem
M. U. L, O.-examen Goes.
Geslaagd voor diploma A: B. S. Gok-
kes, M. Muller, L. J. Hengstmangers, E.
J. Kindermann, J. G. van Winkelen, J. van
den Bergh, allen te Middelburg M. C.
Neerhout, NoordgouweJ. van Strien,
Wolphaartsdijk K. van Sparrentak, Mid
delburg B. van den Berge, M. de Geus,
M. Gunst, J. Harinck, F. J. Koolwijk, C.
J. Meijler, allen te Vlissingen H. A. Fe-
leus, P. van Duivendijke, te Zierikzee P.
G. van Maldegem, Kortgene J. C. van
de Vreugde, C. J. de Regt, te Wisseker-
ke P. Ova, J. M. Willemse, te Vlissin
gen M. J. van Liere, Kapelle P. Kribbe,
s-Heer Abtskerke J. Slabbekoorn, Wol
phaartsdijk I. A. Overbeeke, Kapelle P,
G. Suurmond, VlissingenM. W. van de
Wege, Tholen en J. N. de Lege te Vlis
singen.
Voor diploma B: D. la Brujeere, D.
Deïst te Zonnemaire en J. A. Vermazen
te Middelburg. Afgewezen 5.
