1 Augustus 1932
Dagblad.
N0 81
Maandag 18 Juli 1959
119® Jaargang.
Landmen Tuinbouw
ASPIRIN
verschijnt
de Goesche Courant ais
DE ARME MILLI0NNAIR
Zonnestralen
School en kerk.
ABONNEMENT
Prijs per kwartaal in Goes 2,—
buiten Goes ƒ2,—
Afzonderlijke nummers 5 cent.
Verschijnt Maandag*, Woensdag
en Vrijdagavond.
GOESCHE S COURANT
Uitgave: Naamlooze Vennootschap Goesche Courant en Kleeuwens 6 Ross' Drukkers- en Uitgeversbedrijf
Telefoonnummer 17, na 17.30 No. 244 aevestiad te Goes.
en Kleeuwens 6 Ross' Drukkers- en Uitgeversbedrijf
gevestigd te Goes.
ADVERTENTIEN
van 15 regels 1,20, elke regel
meer 24 cent. Driemaal plaatsing
wordt 2 maal berekend. Dienst
aanbiedingen en aanvragen 15 ct.
per regel. Advertentiën worden
aangenomen tot 12 uur voonn.
DE TARWEWET.
De grootere uitzaai.
Destijds betoogden we, dat de tar-
wewet beantwoordde aan haar doel;
zij garandeerde een behoorlijken prijs
voor de tarwe, 121/2 ets. per K.G., de
uitvoering bleek in goede handen, de
levering liep vlot van stapel en over
de betaling van het geleverde product
viel niet te klagen. Met deze feiten
voor oogen was het niet moeilijk om
te voorspellen, dat de uitzaai in het
najaar van 1931 aanmerkelijk grooter
zou zijn dan onder gewone omstandig
heden, te meer, daar de steun aan een
ander hoofdgewas, de suikerbiet,
hiermede geen gelijken tred hield.
Naar onze meening kan er den boe
ren geen verwijt van worden gemaakt,
dat ze hun tarweteelt hebben uitge
breid. Iets dergelijks zou onder deze
omstandigheden door iedereen even
eens zijn gedaan.
We kwamen er ook altijd tegen op,
dat voortdurend gesproken werd van
„steun aan de tarwe-boeren." Deze
uitdrukking was misleidend en heeft
aanleiding gegeven tot onbillijke cri-
tiek op de wet. In de tarwewet ,heb-
ben we nooit iets anders gezien dan
één der middelen, waardoor het land
bouwbedrijf als geheel een voelbaren
steun kon worden geboden. Dank zij
den gegarandeerden prijs en de wijze
van uitvoering der wet is dit pogen
geslaagd met als logisch gevolg, dat
de landbouwer die teelt uitbreidde om
zoodoende de oppervlakte, die een
loonende cultuur in uitzicht stelde, op
zijn bedrijf te vergrooten. Nog eens,
niemand kan dat den boer verwijten,
hij heeft hef middel, dat hem aan de
hand werd gedaan om zijn bedrijfs
verlies minder te doen worden, zoo
veel mogelijk benut.
Men vergete ook niet, dat aan den
verbouw van tarwe in ons land nog
altijd groote risico is verbonden. Tot
dusver stond het gewas uitstekend,
doch de regens der laatste dagen heb
ben hieraan geen goed gedaan, er kan
nog veel gebeuren, voor het graan in
den zak is. We willen met boven
staande slechts betoogen, dat de druk
kende omstandigheden, waaronder de
landbouwer nog altijd leeft, hem in
deze richting hebben gedreven met
alle kwade kansen, die daaraan ver
bonden zijn.
Nu staan we voor het feit, dat een
bijzonder groote oogst te velde staat.
De georganiseerde landbouw heeft den
Minister het middel aan de hand ge
daan om deze tegen den altijd genoem
den prijs van I2V2 ets. per K.G. te
kunnen afnemen, het verplichte per
centage in het brood te verwerken in-
landsch meel zou hiervoor moeten
worden gebracht op 40. Dat kan
echter niet zonder wijziging der wet,
wat de Minister niet heeft gewild, wat
ook de V.I.T.A. niet wilde. De (Minister
heeft wel den richtprijs met f 3 ver
hoogd, doch, gezien den lagen prijs
der tarwe op de vrije markt, was te
voorzien, dat de 121/2 ets. per K.G.
voor de boeren niet gehandhaafd kon
blijven. Bereids is deze laatste dan ook
met f 0,50 per 100 K.G. verlaagd en op
12 ets. per K.G. gebracht. We nebben
dat betreurd. We zien daarin de goe
de trouw ten opzichte van den boer
geschonden, maar tegelijk vreesden we
dat zelfs die gemiddelde prijs van 12V2
ets. niet gehandhaafd zou kunnen wor
den.
Nu komt de Tarwe Centrale te Rot
terdam ons vertellen, dat „de tegen
woordige marktpositie dermate on
gunstig is, dat genoemde f 12 zeer ze
ker niet bereikt zal worden, integen
deel, nauwelijks f 11 aan de boeren
kan worden uitgekeerd". Zoo wordt
langzaam de boer op een lageren tar-
weprijs voorbereid en belanden we
straks wellicht bij den prijs van, 9 iets.,
die „Het Handelsblad" voorrekent, een
prijs, die ook naar onze meening de
werkelijkheid dichter benadert dan de
nu laatstelijk in uitzicht gestelde 11
ets.
Op 8 Juni j.I. schreven we, dat „een
storm van verontwaardiging onder de
boeren zal opgaan, indien aan den tar-
westeun, den eenigsten, waaraan eenig
houvast zit, ookmaar in het minst zou
worden getornd". Dit critieke oogen-
blik is thans aangebroken en we zijn
benieuwd naar hetgeen nu van land
bouwerszijde zal gebeuren. Naar onze
meening kan in dit stadium slechts
een verhoogde prijs voor de V.I.T.A.-
tarwe uitkomst geven. Moge dit met
vereende krachten worden bereikt!
W.
DE HILVERSUM 5, het prachttoestel
met Super-inductie-schakeling, éénknops-
bediening, electrodynamische luidspreker,
275,bij alle N. S. F.-agenten.
DE NIEUWE TARWE-OOGST.
Medcdecling van
de T arwe-Cen-
t r a 1 e
De Tarwe-Centrale te Rotterdam brengt
het volgende ter kennis van belanghebben
den
Het is bekend, dat van de te velde staan
de tarwe een zoo groote opbrengst is te
verwachten, dat het bij het hans in de
Tarwe-wet bepaalde maximum-mengper-
centage van 25 niet mogelijk is het geheele
kwantum in het brood te laten verwerken.
Er zal vermoedelijk meer dan 100.000 ton
tarwe op de vrije markt moeten worden
verkocht.
Teneinde toch een behoorlijken prijs aan
de verbouwers te kunnen uitkeeren, is
door den Minister van Economische Za
ken en Landbouw bepaald, dat voor de
Vita-tarwe 15,— (excl. kosten) mag
worden berekend.
Hierbij is uitgegaan van de gedachte,
dat het dan mogelijk zal zijn voor tarwe,
die aan de gestelde eischen voldoet, ge
middeld 12,— per 100 K.G. te kunnen
betalen. De tegenwoordige marktpositie is
echter dermate ongunstig, dat genoemde
12,— zeer zeker niet bereikt zal wor
den, in tegendeel misschien nauwelijks
£11,— aan de boeren kan worden uitge
keerd.
Ten aanzien van den verkoop van vrije
tarwe (Z. T. C.-tarwe) zijn door het be
stuur der Tarwe-Centrale voorloopig de
navolgende voorschriften gegeven.
De te leveren kwaliteiten en de ver
koopcondities worden door de Tarwe-
Centrale in overleg met de Gewestelijke
Tarwe-Organisaties vastgesteld.
De T.C.-tarwe wordt door tusschën-
komst van de Tarwe-Centrale verkocht,
waarbij ze zich kan bedienen van de be
middeling van de Gewesten of andere door
haar erkende personen.
Er zullen twee soorten T.C.-tarwe wor
den onderscheiden, n.l.
a. ongedenatureerde tarwe, b. gede
natureerde tarwe. Van de onder a. ge
noemde soort moet de Tarwe-Centrale
kunnen controleeren of deze inderdaad
wordt verwerkt of zoodanig gemengd dat
teruglevering aan landbouwers of erkende
handelaren is uitgesloten.
Voor de controle bij het eventueel de-
naureeren dezer partijen groot of klein,
wordt door de Tarwe-Centrale f 25,— per
partij aan het gewest in rekening gebracht,
welk bedrag aan koopers wordt door be
rekend.
De onder b. genoemde soort wordt door,
vanwege, of onder controle van de Tarwe-
Centrale gedenatureerd door kleuren of
mengen, waarna deze tarwe verder in den
handel geheel vrij is.
Voor de controle op deze denaturatie
worden geen kosten in rekening gebracht.
Het kleuren zal geschieden door toe
voeging van een absoluut onschuldige
kleurstof, welk procédé reeds veelvuldig
in de praktijk met succes voor een derge
lijk doeleinde is toegepast.
Het mengen kan met gebroken mais,
gerst of dergelijke geschieden, geheel in
overleg met den kooper, mits de bedoe
ling de tarwe te denatureeren wordt be
reikt.
De Tarwe-Centrale kan onder bepaalde
voorwaarden een landbouwer zijn eigen
tarwe laten behouden, door deze tarwe aan
hem zelf te laten verkoopen, waardoor de
landbouwer toch in het bezit van de „kop"
kan komen. De kosten voor monsterne
ming en controle op de in dit geval ver
plichte denaturatie door vermenging ko
men voor rekening van den landbouwer.
Er zal zooveel mogelijk op monster wor
den verkocht, zoowel voor directe leve
ring als in voorverkoop, een en ander uit
de hand of door middel van veiling. De
aan het strand
zijn buitengewoon
I krachtig, en veroorza
ken licht hoofdpijn. Dan
neemt U natuurlijk
Aspirin-Tabletten.
eenig op de wereld
provisie voor tusschenpersonen is bepaald
op f 0,05 per 100 K.G.
Behalve voor de prima-krop-partijen zal
als regel in eenheden van 10.000 K.G.
worden verkocht. Bij het koopen van
meer eenheden, welke in eens worden ont
vangen, zal voor iedere meerdere eene
korting op den prijs van x/2 tot een
maximum van 4 x/2 over de geheele par
tij worden toegestaan.
Voor partijen grooter dan 500 ton kan
een afzonderlijke reductie-regeling wor
den overeengekomen.
V erkoop-condities, veiling voor waarden
en arbitrage-bepalingen zullen na bekend
making voor belanghebbenden bij de
Tarwe-Centrale verkrijgbaar zijn.
Er zal geen tarwe worden verkocht aan
hen, die geen voldoende zekerheid bieden,
dat de tarwe zijn juiste bestemming zal
verkrijgen.
Vanaf 1 Augustus 1932 zal met het ver
handelen der T.C.-tarwe een aanvang wor
den gemaakt.
Invoerrecht op paarden.
De directie van den Landbouw deelt me
de, dat blijkens telefonisch bericht van den
rijkslandbouwconsulent te Parijs het „Jour
nal Officiel" van Zaterdag j.I. het besluit
bevat, waarbij het invoerrecht op paarden
en veulens verhoogd wordt tot 2000 francs
per stuk en dat op slachtpaarden tot 400
francs per stuk.
De veilingen.
Geringe st ij ging
van het totale
omzetcijfer.
Na de zeer sterke daling van den tota
len aanvoer op de Zeeuwsche veilingen in
1930, is over 1931 weer een geringe stij
ging merkbaar. De omzet was over de
laatste jaren als volgt
Veiling te
Goes
Kapelle
Krabbendijke
Middelburg
Oostburg
T erneuzen
Tholen
Zierikzee
Veiling te
Goes
Kapelle
Krabbendijke
Middelburg
Oostburg
Terneuzen
Tholen
Zierikzee
1930:
738.346,08
426.306,94
45.681,18
248.668,29
1.345,75
106.021,19
18.405,15
28.087,49
Totaal f 1.612.862,07
1931
697.
475.
53.
245,
1
153.
28
21
,014,42
,550,66
121,01
.779,38
.000,00
000,00
.541,07
.707,05
Totaal f 1.675.713,59
Veiling te
Goes
Kapelle
Krabbendijke
Middelburg
Oostburg
Terneuzen
Tholen
Zierikzee
1929:
f 1.104.149,61
800.735,27
95.724,76
434.175,05
1.500,97
150.000,00
5.887,95
25.047,69
Totaal f2.617:221,30
Intrede Ds. Werges.
Cand. P. Werges is voornemens 24 Juli
zijn intrede te doen bij de Vrije Evang.
Gemeente te Wemeldinge. Als bevestiger
treedt op Ds. A. Winckel, rector Theol.
School der Vrije Evang. Gemeenten te
Apeldoorn.
Openbaar en bijzonder onderwijs.
Uit het rapport der commissie-Weiter
blijkt dat op den teldatum het aantal scho
len voor gewoon lager onderwijs in de
provincie Zeeland bedroeg 282, waarvan
128 openbare en 154 bijzondere scholen,
n.l. 96 protest. Christ,, 55 R.-Kath. en 3
andere bijzondere scholen.
Het aantal leerlingen der scholen voor
gewoon lager onderwijs in Zeeland be
droeg 35.403, waarvan 14.934 de open
bare en 20.469 de bijzondere school be
zoeken. De prot. Chr. bijzondere scholen
telden 11.881 leerlingen, de R.-K. bijzon
dere scholen 8341 en de overige bijzon
dere scholen 247.
Het aantal scholen voor U.L.O. in Zee
land was 17, waarvan 8 openbare, en 9
bijzondere, n.l. 5 Prot. Chr. en 4 R.-K.
U.L.O.-scholen. Het aantal leerlingen de
zer scholen was 1170, waarvan 535 de
openbare en 535 de bijzondere scholen be
zochten. De Prot. Chr. U.L.O.-scholen tel
den 374 leerlingen, de R.-K. 161 leer
lingen.
Tot het openbaar gewoon lager onder
wijs behoorden dus 45.39% der scholen
en 42.18% der leerlingen tot het bijzon
der gewoon lager onderwijs 54.61 der
scholen en 57.82% der leerlingen.
Tot het openbaar U.L.O. behoorden
47.05% scholen en 50% der leerlingen
en tot het bijzonder U.L.O. 52.95% der
scholen en 50 der leerlingen.
16
FEUILLETON
DOOR
CHARLES BETHFORD,
„Rust zal je in overvloed hebben", ant
woordde Bliss met nadruk, „maar niet bij
Mr. Masters. Luister eens goed naar me,
kind. Wat ik je nu ga zeggen, meen ik
heel ernstig. Vertrouw nog iets langer op
me, ik zweer je bij alles wat je maar wilt,
dat ik in een positie zal zijn, om je te trou
wen, voordat we zes weken verder zijn".
„Geef me daar een bewijs van, hoe klein
ook", smeekte ze.
„Neen, dat kan ik niet", zeide hij open
hartig. „Je moet me vertrouwen".
Ze schudde het hoofd.
„Och, zuchtte ze, „altijd krijg ik het
zelfde antwoord. Als je vrienden had of
als je zeker was, dat je binnen een afzien-
baren tijd in andere geldelijke omstandig
heden zou verkeeren, dan was het toch
niet noodig geweest om al deze weken
practisch genomen honger te lijden en om
dan uitermate in je schik te zijn met een
betrekking van zes en dertig shilling in de
week".
„Ik kan je geen naderen uitleg geven",
zeide hij koppig.
„Dan kan ik niet op je wachten", ant
woordde ze. „Ten slotte, waarom zou ik
het doen?"
„Omdat ik van je houd", zeide hij heel
eenvoudig, „omdat er voor jou geen an
dere toekomst mogelijk is, dan als mijn
vrouw. Je weet toch evengoed als ik, dat
wij bij elkaar behooren. Zou jij je plan
ten uitvoer durven brengen? Alleen al te
genover Mr. Masters zou je het niet mo
gen doen".
„Ik heb er meer dan genoeg van, om
altijd aan anderen te denken, verklaarde
ze koppig.
Al pratend waren ze iets langzamer gaan
loopen. Bij de laatste woorden van Fran
ces bleven ze staan op nog geen twee me
ter afstand van de boogvormige poort, die
toegang gaf tot de groote garage. Snel
keek Bliss naar de klok.
„Frances", smeekte hij toen, „heb nog
iets langer vertrouwen in me. Ik heb nog
maar vier minuten den tijd. Toe zeg me,
dat je ons beider leven niet door een wan-
hoopsopwelling zal vernielen".
Haar oogen schoten vol tranen. Hard
nekkig hield ze het hoofd afgewend, maar
toen hij haar even bij de hand vatte, om
haar een antwoord af te dwingen, keek ze
hem plotseling recht in 't gelaat.
„Ik heb het vooruit geweten", zeide ze,
„dat ik toch zwak zou worden, als ik met
je meeging".
„Je belooft 't me dus?" hield hij aan.
„Ja, ik beloof 't je", antwoordde ze. „Ik
zal 't nog een keer probeeren".
HOOFDSTUK VIII.
Ongeveer zes weken later werd Bliss,
die nu de Piccadilly-roüte had, met een
uithaal vanaf het trottoir aangeroepen.
Toen hij dien kant uitkeek zag hij een
grooten, keurig gekleeden jongen man, die
z'n monocle van schrik uit zijn oog had
laten vallen en die nu zonder op de voor
bijgangers te letten, onbesuisd met zijn
stok stond te zwaaien.
„Hé", riep hij. „Hé, stop
Onmiddellijk stopte Bliss. Honerton bleef
hem vanaf het trotttoir met groote ver
baasde oogen aankijken.
„Hallo, Bliss", riep hij toen.
„Deze lijn gaat naar Hammersmith en
Barnes", zeide Bliss uitermate beleefd.
„Moet u mee
„Wel, heb ik van mijn leven", was de
eerste samenhangende zin, dien Honerton
uit wist te brengen.
„Kom, rijd een eindje mee", zeide Bliss
aanmoedigend. „De heele rit kost je maar
vier pence, en de ondervindingen, die je
op doet, zijn het tienvoudige waard. Hoe
gaat het er mee
„Bestuurder van een autobus bracht
Honerton er met moeite uit.
„Een buitengewoon gezond, om niet te
zeggen sportief beroep", verzekerde Bliss
hem.
„Vooruit, als je mee wilt gaan, moet je
voortmaken. Ik kan hier niet mijn tijd blij
ven verpraten".
Bij Hyde Park Vomer was de weg vol
komen geblokkeerd, zoodat ze een kort
oponthoud hadden. Bijna onmiddellijk zag
Bliss het hoofd van Honerton boven het
zijschot uitkomen. Blijkbaar was hij iets
van zijn schrik bekomen.
„Kerel", zeide hij, „je weet niet, hoe ik
naar jou gezocht heb".
„Zoo, waarom V
Honerton kuchte even. Blijkbaar voelde
hij zich niet erg op zijn gemak.
„Ik zou je graag eens willen spreken.
Wanneer schikt het je vroeg hij, terwijl
hij met een opgetrokken neus naar een
groote vetvlek op een van zijn keurige
handschoenen stond te kijken.
„Wel, na afloop van mijn werk heb ik
niet veel tijd", zeide Bliss nadenkend.
„Dadelijk als ik klaar ben, ga ik mijn meis
je halen".
„Je wat vroeg Honerton, terwijl hij
Bliss met open mond aankeek.
„Mijn meisje, beste kerel", zeide Bliss
gemoedelijk. „Heb ik je nog niet verteld,
dat ik verloofd ben?"
„Neen, ik heb Je er niet over hooren
praten", antwoordde Honerton, die met
zijn figuur geen raad wist.
„Enfin, hoe 't ook zij, ik ben verloofd",
ging Bliss opgewekt voort. „Ze is typiste'
op een kantoor vlak bij mijn garage. Dit-
is vanmiddag mijn laatste rit. Daarna heb*
ik vier uur vrij, dus je kunt dan wel be-j
grijpen, dat ze me komt halen. Zou je niet
naar de eindhalte mee kunnen gaan, als je
tenminste tijd hebt?"
„Goed", stemde Honerton toe, „dan ga
ik mee. Tot straks dan".
De bus reed weer weg en bereikte na
een kwartier het eindpunt van de gewone
route, Bliss ging op zijn gemak zitten, en
geen tien tellen daarna zag hij het hoofd
van Honerton weer boven het zijschot uit
verschijnen.
„Nou, vooruit er mee", zeide hij uit-
noodigend.
Honerton legde zijn eene keurig gehand-
schoende hand op een droog plekje van
het voorbalcon, greep met zijn andere de
ijzeren stang, die aan weerszijden beves
tigd was, vast en boog zich vertrouwelijk
iets tot Bliss over. Voordat hij begon te
spreken, keek hij echter eerst zenuwachtig
naar links en rechts om zich te overtuigen,
dat niemand hem hooren kon.
„Kijk Bliss", zeide hij, „de zaak zit zoo
in elkaar. Dien heelen dag nadat ik je ge
sproken had, heb ik verduiveld het land
gehad. Ik vond het een allerbelabberdst
idee, dat een vriend van me zoo'n smak
had gedaan, figuurlijk dan altijd, en dat hij
nou niet de kracht had om weer op te
krabbelen.
„Je begrijpt toch wel, wat ik bedoel?"
ging hij iets sneller voort. „Neem mij bij
voorbeeld. Ik heb toch tijden gehad, dat
ik geen rooden duit meer had, maar vondt
je, dat je dat aan me zien kondt? Denk
je, dat een van mijn kennissen het ooit
maar in de verste verte vermoed heeft?
En dat heb ik alleen aan de handigheid te
danken, om zoo gauw mogelijk weer op te
krabbelen en dan maar net te doen, alsof
er niets gebeurd was. Begrijp je?"
Bliss knikte.
„Ja, dat begrijp ik heel goed", stemde
hij toe.
„Nou dan", ging Honerton voort. „Eerst
heb ik er een tijdje over gedacht en toen
heb ik het met een paar van de oude gar
de besproken. Nou moet je niet nijdig
worden", viel hij zichzelf in de rede, toen
hij Bliss een onwillekeurige beweging zag
maken. „Luister nu eens, wat ik je verder
te vertellen heb. Nu, om kort te gaan, ik
heb ze een voorstel gedaan" meteen
haalde hij een opgevouwen papier uit zijn
zak „en ik kan je zeggen, dat ze en
thousiast waren, gewoonweg enthousiast
We waren van plan om met een lijst rond
te gaan, maar we hadden ons de moeite
van het bedenken kunnen besparen. Het
eenige, wat we te doen hadden, was stil
zitten en het geld opstrijken. Daar heb je
bijvoorbeeld Freddy Lancaster, van wien
niemand eigenlijk wist of hij rijk was of
niet en die altijd geplaagd werd omdat hij
zoo gierig was, nou, die kwam met vijf-
en-twintig pond aandragen, voordat hij
nog het heele verhaal had gehoord. En
dan de meisjes. Ik kan je zeggen, dat we
moeite hebben gehad om die er buiten te
houden. Die kleine Nellie Powers en Flo
Gravers en nog wel een half dozijn meer,
ik weet hun namen niet eens, wilden alle
maal hun halve salaris gedurende een
maand of zes afstaan. Maar Freddy en ik
hebben later de lijn getrokken. We heb
ben ons in jouw plaats gedacht en toen
hebben we gezegd, dat de meisjes er bui
ten moesten blijven".
„Maar waar stuur je eigenlijk op aan?"
vroeg Bliss met trillende stem.
(Wordt vervolgd).
