SOLA
s SILVER
De Kleine Bazar
N° 74
Vrijdag 24 Juni 1952
119® Jaargang.
Bij dit nummer be
hoort een bijvoegsel
DEARMEMILUONNAIR
Uit de Radiowereld
W etenscbap
LUNCHKAAS
ABONNEMENT
Prijs per kwartaal in Goes ƒ2,—
buiten Goes ƒ2,—
Afzonderlijke nummers 5 cent.
Verschijnt Maandag-, Woensdag
en Vrijdagavond.
GOESCHE
UitgaveNaamlooze Vennootschap Goesche Courant
Telefoonnummer 17, na 17.30 No. 244
COURANT
en Kleeuwens Ross' Drukkers- en Uitgeversbedrijf
gevestigd te Goes.
ADVERTENTIEN
van 1—5 regels ƒ1,20, elke regel
meer 24 cent. Driemaal plaatsing
wordt 2 maal berekend. Dienst
aanbiedingen en aanvragen 15 ct.
per regel. Advertentiën worden
aangenomen tot 12 uur voorm.
ZIJ, DIE ZICH NU, MIN
STENS VOOR 3 MAAN
DEN, ALS ABONNE OP DE GOESCHE
COURANT OPGEVEN, ONTVAN
GEN DE NOG VOOR 1 JULI A.S. TE
VERSCHIJNEN NUMMERS GRATIS.
NAAR DEN VREDE.
Hoover laat zich
te Genève hooren.
Er is eindelijk iets nieuws van de ontwa-
penings-conferentie te melden. Niet, dat de
technische commissies, of de hoofdcommis
sie, tot eenig resultaat gekomen zijn, het
scheen eer, dat zij den laatsten tijd ge
heel ingedut waren over hun ingewikkelde
conclusies en formules. Maar ze zijn nu
dan toch wakker geschrokken, want Ame
rika, de rijke oom, heeft met de vuist op
tafel geslagen
Woensdagmiddag werd, op verzoek der
Amerikaansche delegatie een vergadering
der hoofdcommissie gehouden, en voor de
vertegenwoordigers van vrijwel alle 54 sta
ten, die aan de conferentie deelnemen, las
daarop Gibson, president Hoover's ontwa
peningsvoorstellen voor. Deze luidden o.a.
als volgt
Afgeschaft moeten worden alle tanks,
de zware veld-artillerie, bombardements
vliegtuigen en de chemische oorlog; ter
wijl de sterkte van alle landlegers en van
de zeemacht met een derde moet worden
verminderd. Onder landlegers worden die
verstaan, die uitgaan boven het karakter
van politietroepen. President Hoover acht,
dat de landmachten van Duitschland, Oos
tenrijk, Hongarije en Bulgarije, dit karak
ter reeds dragen. Alle andere staten moe
ten hun weermacht in verhouding tot ge
noemde landen regelen. Voor de koloniale
staten zal een kleine wijziging worden aan-
georacht.
In een begeleidende boodschap merkt
president Hoover o.a. op
,,De tijd is gekomen voor het aanvaar
den van een breed opgezette en nauwkeu
rig omlijnde methode voor het verlichten
van den verpletterenden bewapeningslast,
die op de arbeidende volken drukt. Dit zou
de belangrijkste maatregel zijn, welke voor
de bespoediging van het herstel der we
reld kan worden genomen. Wij moeten
voorkomen, dat de wederzijdsche vrees en
de wrijvingen ontstaan, die uit de bewa
pening voortvloeien en het vertrouwen in
de wereld dooden. Wij kunnen practisch
blijven, door voor alle landen een vol
doend sterke verdediging te handhaven.
Wij kunnen den waarborg voor het be
houd van den vrede versterken en tegelij
kertijd de wereld de tien a vijftien milliard
dollar besparen, welke anders in de tien
komende jaren verspild zouden worden.
FEUILLETON
DOOR
CHARLES BETHFORD.
,,Mr. Bliss", zeide hij toen, terwijl het
wel leek alsof voor de eerste maal in zijn
leven een zekere emotie zijn stem onvast
maakte, „dringt het wel goed tot u door,
dat u aan één man het beheer over papie
ren, aandeelen en onroerende goederen,
ter waarde van ruim een millioen pond, in
handen hebt gegeven?"
„Het is u wel vertrouwd", zeide Bliss
kalmpjes.
„Ik zou liever niet zulk een groote ver
antwoordelijkheid gehad hebben, maar om
dat u er zoo op gesteld bent, heb ik het
aangenomen; en ik kan u verzekeren, dat
ik het beheer zoo goed mogelijk zal voe
ren. Maar, ofschoon ik u niet graag zou
willen beleedigen, geloof ik, dat het mijn
plicht is om u nogmaals te vragen naar
den aard van de onderneming, waarin u
zich zoo hals over kop gedurende een heel
jaar wilt storten".
,,'t Gaat heusch niet", zeide Bliss kalmp
jes. „Ik wil u alleen wel zeggen, dat het in
het geheel niets gevaarlijks is, niets waar
bij mijn leven gevaar zou kunnen# loopen"
„Maar wat moet ik zeggen, als er naar
u geïnformeerd wordt?"
„Niets", zeide Bliss. „U bent eenvoudig
weg niet in staat om ook maar eenige in
Het voorstel tot afschaffing van de
tanks, den chemischen oorlog en de zware
veld-artillerie heeft ten doel, aan de le
gers elk offensief karakter te ontnemen en
ïun verdedigingsbestemming duidelijker te
doen uitkomen. Hierdoor toch wordt de
uitbreiding der vestingwerken voor de ver
dediging der grenzen en kusten niet be
lemmerd. Deze verdedigingswerken krijgen
daardoor een grooter waarde in vergelij
king met de voor den aanval bestemde
oorlogsmiddelen
Gibson voegde er, na verdere uiteenzet
ting, nog bij, dat Amerika onmiddellijk be
reid is om af te zien van 50.000 ton nieu
we vlootruimte en om te vernietigen 1000
stukken zwaar geschut, 900 tanks en 300
bombardementsvliegtuigen.
De ontvangst.
Gibson's verklaring werd met een warm
applaus ontvangen en Engeland verklaar
de bij monde van Sir Simon, het Ameri
kaansche voorstel „met ingenomenheid" te
hebben vernomen. Litwinof, voor Rusland,
stemde volkomen met het voorstel in.
Duitschland begroette het met „bijzondere
tevredenheid" en Italië sprak zich, bij
monde van Grandi wel het duidelijkst uit,
door te verklaren, dat Italië het Ameri
kaansche voorstel „in al zijn onderdeelen
en onvoorwaardelijk aanvaardt".
Grandi, die zijn mededeeling door een
gloedvolle rede liet volgen, oogstte een
overweldigend applaus, zoowel van de zij
de der gedelegeerden, als van pers en pu
bliek.
Maarook Frankrijk was er nog, en
dit was lang niet zoo ingenomen met Hoo
ver's plan als de andere groote mogend
heden. Paul Boncour, die inderhaast over
leg gepleegd had met Herriot, meende, dat
de opzet „te eenvoudig" was en dat Hoo
ver's voorstel „bestudeerd" moet worden,
Zoo bleef er dus wel de tegenstelling,
maar de druk is thans zooveel grooter ge
worden, dat ongetwijfeld weer hoop op
een beduidend resultaat gewettigd is. Want
Amerika kan in deze zijn voorstellen kracht
bijzetten, door zijn vorderingen, waarvan
die op Frankrijk ook een zeer belangrijke
is, in de hoogte te houden.
Uit Lausanne.
We komen hiermede dadelijk op het ter
rein der herstel-conferentie, die inderdaad
dan ook niet van de ontwapenings-confe-
rentie te scheiden is. Ook daar is het
Frankrijk, dat tal van bezwaren oppert en
een definitieve afhandeling der vraagstuk
ken belemmert. Het gaf reeds te kennen
dat van een definitieve schrapping der ver
dere Duitsche schulden geen sprake kan
zijn. Het wil eventueel drie jaar wachten,
maar dan moet Duitschland toch, op een
of andere wijze, een afgerond bedrag be
talen, dat het nu vastgesteld wilde zien.
Von Papen blijft echter op het stand
punt staan, dat hem door de binnenland-
sche toestanden wel opgedrongen is. Hij
zeide, wij willen allerlei concessies doen,
Frankrijk een schitterend handelsverdrag
aanbieden, maar geld hebben wij niet en
we kunnen ook voor de toekomst niets be
loven.
Zoo is Frankrijk tot heden op beide
conferenties de rem, maar het gaat er toch
steeds meer naar uitzien, dat het deze hou
ding zal moeten laten varen. Want aan de
eene zijde heeft het toch geen kans om
van Duitschland iets los te krijgen (en
zonder steun der andere mogendheden kan
het in deze ook weinig anders doen, dan
er zich bij neerleggen), en anderzijds dreigt
Amerika met zijn vordering. Dus zal men
tenslotte wel den goeden kant op moeten,
gedwongen door de omstandigheden, en
zoo schijnt de vrede, zij het schoorvoe
tend, toch nader te zullen komen.
lichtingen te geven. Als ze u wat vragen,
kunt u dat zeggen en dan spreekt u de
waarheid. Ik zal u over de post een lijstje
van de salarissen, die u nog moet betalen,
toezenden, en als ik geluk heb", voegde hij
er aan toe, terwijl hij naar den kalender
keek, welke vlak tegenover hem aan den
wand hing, „zie ik u vandaag over twaalf
maanden terug".
Bij zijn vertrek van Lincoln's Inn liet
Bliss Mr. Crawley en alle anderen met wie
hij gesproken had in een staat van gevoe
lens achter, welke grensde aan een droom
toestand.
Weer ging hij zelf aan het stuur van de
auto zitten, liet den wagen een halven draai
maken en hield ongeveer een kwartier stil
voor een groot en mooi blok étage-wonin
gen in Arleton street. Voordat hij uitstapte
keerde hij zich tot den chauffeur, die naast
hem zat en vroeg:
„Hoe lang ben je nu al in mijn dienst
geweest, Hayes?"
„Twee jaar, mijnheer", zeide de man
hoogst verbaasd.
„Je behoeft niet bang te zijn, dat ik je
den dienst ga opzeggen", stelde Bliss hem
gerust, „maar ik ben wel van plan, je lang
geen gemakkelijk baantje te geven",
„Als het iets is, waarbij ik chauffeeren
moet, mijnheerbegon de man op een
opgewekten toon.
„Neen, dat is het juist niet", viel Bliss
hem in de rede. „Mijn plan is, om je nu
eens voor twaalf maanden niets te laten
doen".
De man grinnikte verbaasd. „Nou mijn
heer, op het oogenblik ben ik een en dertig
jaar oud en toen ik acht was begon ik met
Een eigen A. V. R. O.-zender.
Het Landelijk Comité Belangen Luiste
raars heeft het volgende adres gezonden
aan den Minister van Waterstaat
Het Landelijk Comité Belangen Luiste
raars heeft met belangstelling kennis geno
men van den brief, dien de A.V.R.O. aan
u gezonden heeft betreffende den voor-
waardelijken afstand door deze vereeniging
van de 1875 meter golf.
Het comité begrijpt en eerbiedigt de mo
tieven, die de A.V.R.O. hebben geleid, om
dit voorstel aan uwe excellentie te doen.
Hiermede toch heeft de A.V.R.O. u in
staat gesteld in het reeds zoo lang slepende
zendervraagstuk een beslissing te nemen.
Deze beslissing is -wanneer zij in den
geest van hetgeen in den brief van de
A.V.R.O. gevraagd wordt, door uwe ex
cellentie wordt genomen reeds bij voor
baat verzekerd van de instemming van de
groepen, die op Huizen uitzenden.
Onder deze omstandigheden vindt het
landelijk comité belangen luisteraars vrij
heid er bij uwe excellentie met klem op
aan te dringen hare beslissing te willen ne
men in den geest, zooals de A.V.R.O. u
thans heeft mogelijk gemaakt.
Het comité wil echter niet verhelen, dat
het maar al te zeer heeft gevoeld, hoe de
A.V.R.O. hier ten bate van een snelle op
lossing van het zendervraagstuk een op
offering brengt, die zij niet in het werkelijk
belang van de luisteraars kan vinden.
De A.V.R.O. heeft uwe excellentie deze
oplossing aan de hand gedaan, omdat zij
terecht vreest, dat bij handhaving van haar
rechtvaardige rechten op uitsluitend ge
bruik van de 1875 meter golf, zij de poli
tieke omroepen van den Huizer-zender on
verzoenlijk tegenover zich zou houden.
Om politieke redenen wordt hierdoor
dus door een verdienstelijke omroepver-
eeniging afstand gedaan van de beste Ne-
derlandsche omroepgolf, waarbij deze om-
roepvereeniging het gebruik van die golf
overlaat aan vereenigingen, die nu eenige
jaren getoond hebben -op enkele loffe
lijke uitzonderingen na slechts omroep
programma's te kunnen geven van onbe-
langrijken inhoud.
Het Landelijk Comité Belangen Luiste
raars kan niet voorbijzien, dat, wanneer
uitsluitend de grootste geschiktheid voor
het verzorgen van een algemeen omroep
maatstaf geweest zou zijn voor de verdee
ling van de golven van 1875 en 298 me
ter, de A.V.R.O. stellig aanspraak gemaakt
zou hebben op het uitsluitend recht van de
eerste golf. Óm politieke en dus niet om
omroeptechnische redenen wordt de beste
golf aan de onbelangrijkste vereenigingen
afgestaan. Dat het luisteraarsbelang hier
mede niet uiteindelijk gediend wordt, lijkt
het comité niet voor tegenspraak vatbaar.
Mocht echter de politieke pacifictatie in
den omroep gekocht kunnen worden tegen
dit technisch offer van de A.V.R.O., dan
komt het het comité voor, dat zulk een
oplossing moet worden verkozen boven
een toekomst, waarin geen enkele maatre
gel genomen wordt, omdat een onverzoen-
lijken naijver van de bijzondere omroepen
op den algemeenen omroep iederen tech-
werken. Eigenlijk heb ik nog nooit een dag
vacantie gehad. Ik geloof, dat zoo'n rust
jaartje me geen kwaad zou doen".
„Toch geloof ik, dat het je op den duur
niet zal bevallen", waarschuwde Bliss hem.
„Luister nu eens goed. Je hebt niets te
doen, totdat je bericht van Mr. Crawley
krijgt. Eiken Zaterdag kun je naar zijn
kantoor gaan, om je loon te halen. Je
moet de banden van de auto afnemen en
ze opbergen. Als je in dien tijd liever er
gens anders als chauffeur wilt gaan wer
ken, dan heb ik er niets op tegen. Dat
moet je nu heelemaal zelf weten".
Weer keek de man hem verbaasd aan,
„Als ik zoo vrij mag zijn, mijnheer", be
gon hij.
„Als je een enkele vraag durft te doen
viel Bliss hem in de rede, „dan krijg je
onmiddellijk van mij gedaan. Profiteer nu
maar, zoo veel je kunt, van dat jaar rust
Je zult heusch genoeg te doen hebben, als
ik weer terug kom. Nu adieu, ik wensch
je een genoegelijk jaar toe".
Toen Bliss uit de auto stapte, liet hij den
chauffeur achter met een briefje van vijf
pond in zijn hand en een uitdrukking op
zijn gezicht alsof hij van het heele gedoe
niets meer snapte.
Bliss stapte in de lift en nadat hij op de
derde verdieping was aangekomen, sloot
hij de deur open van een reeks luxueus
ingerichte apartementen. Toen zijn bedien
de hem hoorde, kwam hij snel naar de
voordeur toeloopen.
„Wil je een heel eenvoudig donkerblauw
pak voor me klaar leggen, Clowes?", zeide
Bliss, „en een gewoon flanellen overhemd.
'En dan wil je wel in een klein handkof
DE MOEILIJKE TOCHT.
Langzaam vorderen de naties
In hun worst'lïng naar den top.
Altijd, altijd duiken er weer
Nieuwe moeilijkheden op.
Uiterst steil zijn toch de wegen
Die er leiden naar „Herstel"
En ook vroeg men vaak in twijfel:
Is de goede wil er wel?
Tallooze ministerlevens
Vielen reeds in dezen strijd.
Enkelen verwierven echter
Daardoor ook onsterfelijkheid!
Anderen ontzonk de moed weer,
Al begon de tocht ook pas,
Daar de zucht tot zelfbehoud hen
Telkens weer te machtig was.
En weer staan de mogendheden
Tot de klimpartij gereed.
Zie: John Buil heeft nu de leiding,
Zijn gebaar is forsch en breed.
Laat die last der oorlogsschulden
Nu eens achter, oppert hij.
Eerst dan ademt heel de wereld
Weer eens onbelemmerd, vrij!
Marianne aarzelt toch nog;
Ze volhardt in haar gezeur.
't Liefst liet zij haar last maar dragen
Door Oom Sam, den crediteur!
En Oom Sam zegt maar heel weinig,
Doch hij denkt, geen sprake vant
En de wereld wacht gelaten
Op het nieuwe reddingsplan.
nischen vooruitgang in den omroep remt.
Op grond van deze overweging heeft het
landelijk comité belangen luisteraars ten
slotte vrijheid gevonden het verzoek van
de A.V.R.O. te ondersteunen.
Naar 16.000 M. hoogte.
Piccards tweede
tocht.
Zurich schijnt thans definitief door prof.
Piccard als plaats van opstijging te zijn ge
kozen. Misschien zal hij zijn tocht in Juli
ondernemen, mogelijk echter wordt het iets
later. Alles hangt af van de weersomstan
digheden en van het feit of eenige weten-
schappeijke instrumenten, die besteld zijn,
tijdig geleverd worden. Is het eenmaal zoo
ver, dan zal de start zeker in de vroege
morgenuren plaats vinden, aangezien de
vind dan het zwakst pleegt te zijn. Naar
Piccard s berekeningen zullen de lucht-
stroomingen zijn ballon in Zuid-Oostelijke
rienting naar den alpenketen drijven. Hij
hoopt vooi zijn start een windstillen dag
te vmden, die hem in staat zal stellen zijn
waarnemingen te doen, vóór de Alpen be
reikt, eventueel gepasseerd zijn. Hij meent,
dat start en waarnemingen in enkele uren
voltooid kunnen zijn.
Zooals men zich zal herinneren, bereik
ten Piccard en zijn assistent Kipfer bij de
vorige opstijging een hoogte van 16.00U
meter, de grootste hoogte, die ooit dooi
menschen werd bereikt. Men weet ook, dat
door een defect aan de scheurlijn het gas
niet uitgelaten kon worden, zoodat de rei
zigers gedwongen waren 17 uur in de lucht
te blijven.
Ditmaal zijn maatregelen getroffen, om
een dergelijke onaangename verrassing fce
vermijden. Om op alles voorbereid te zijn,
nemen Piccard en zijn assistent Cosijns
thans ook parachutes mede. De bedoeling
is voorts om in het Alpengebied te landen,
omdat de tegen wind beschermende dalen
daarvoor de meest gunstige gelegenheid
bieden.
Prof. Piccard verwacht ook, dat de
16.000 M. thans overschreden zullen wor
den, niet om uit sportieve overwegingen
een nieuw record te vestigen, doch uitslui
tend voor een betere waarneming der kos
mische stralen, waarvoor de opstijging uit
sluitend geschiedt.
fertje wat ondergoed en zakdoeken doen;
denk er om, geen smoking of rok of zoo,
of dingen die daarbij behooren".
Met groote moeite wist de man zijn ge
wone, expressielooze gelaatsuitdrukking te
bewaren.
„Wilt u zich nu dadelijk verkleeden,
mijnheer?" vroeg hij.
„Ja, zoo gauw mogelijk", antwoordde
Bliss, ,,'t Beste is, als je me nu dadelijk
even helpt".
Voordat er een half uur verloopen was,
was de koffer gepakt en bekeek Bliss zich
in den spiegel met een voldaan air. Voor
het eerst had hij de ondervinding opge
daan, dat zelfs zijn garderobe wel eens te
kort kon schieten. Alle soorten kleeren,
voor elke soort sport, voor elke sociale
functie, waren er in overvloed, maar aan
de buitensporige eischen, welke Bliss nu
plotseling stelde, kon zelfs deze garderobe
niet voldoen. Hij had zich zoo eenvoudig
mogelijk aangekleed. Zijn das was van een
niet opvallende kleur, zijn schoenen waren
van stevig zwaar leer; het flanellen sport
hemd, dat hij droeg, was voor hem iets
buitengewoons. Nog nooit had hij zoo iets
aangehad, als hij in stad was. Maar het
gekste was, dat alles zoo weinig bij zijn
gezicht paste, dat hij volkomen een in
druk maakte van een of ander lid van een
dilettanten-tooneelgezelschap.
„Enfin, daar is nu niets aan te doen",
mompelde hij in zichzelf, toen hij zich van
den spiegel afkeerde. „En dan wilde ik
nog zeggen, Clowes
De bediende was plotseling één en al
attentie. Hij gevoelde zich niet geheel en
al op zijn gemak. De plotselinge type-ver
ONZE SPECIALITEIT
„'t Gouden Tientje'? onder ieders bereik,
28 CENT PER STUK*
Alleen bij ons
P* J* GLERUM - OPRIL 18 GOES
andering van zijn heer en meester en zijn
even plotselinge behoefte om zich zoo
eigenaardig te kleeden, vond hij, om afliet
te veel te zeggen, eigenaardig, en eigenaar
digheid was nu eenmaal een eigenschap,
waar Clowes niet van hield.
„Kan ik nog iets voor u doen, mijn
heer?" vroeg hij beleefd. „Het is al over
eenen. Zal ik misschien een apéritif voor u
klaarmaken?"
„Ja, doe dat maar", antwoordde Bliss,
„dan kun je ondertusschen naar mij luis
teren".
De bediende ging naar het buffet en be
gon allerlei geheimzinnige handgrepen té
verrichten met verschillende flesschen en
een zilveren karaf. Bliss stak een sigaret
op en keek met een humoristischen trek
om den mond naar de manoeuvres bij het
buffet.
„Clowes", zeide hij ten slotte, terwijl hij
het glas aannam, „ik ben van plan van
daag weg te gaan; maar er komt een
maar bij terwijl ik weg ben, heb jij een
moeilijk karweitje op te knappen".
„Ja, mijnheer", zeide de man nieuwsgie
rig. „Wilt u nog wat meer cognac er bij
hebben?"
Bliss schudde van neen.
Het is uitstekend zoo", zeide hij. „Nu
moet je eens goed luisteren. De menschen
zeggen, dat het allermoeilijkste werk, dat
je voor een man die aan hard werken ge
wend is, kunt bedenkennietsdoen is.
Dat zal dus je werk in de eerstvolgende
maanden zijn. Ik ben van plan om over
een paar minuten weg te gaan en twaalf
maanden weg te blijven".
(Wordt vervolgd).