SOLA s SILVER De Kleine Bazar N° 74 Vrijdag 24 Juni 1952 119® Jaargang. Bij dit nummer be hoort een bijvoegsel DEARMEMILUONNAIR Uit de Radiowereld W etenscbap LUNCHKAAS ABONNEMENT Prijs per kwartaal in Goes ƒ2,— buiten Goes ƒ2,— Afzonderlijke nummers 5 cent. Verschijnt Maandag-, Woensdag en Vrijdagavond. GOESCHE UitgaveNaamlooze Vennootschap Goesche Courant Telefoonnummer 17, na 17.30 No. 244 COURANT en Kleeuwens Ross' Drukkers- en Uitgeversbedrijf gevestigd te Goes. ADVERTENTIEN van 1—5 regels ƒ1,20, elke regel meer 24 cent. Driemaal plaatsing wordt 2 maal berekend. Dienst aanbiedingen en aanvragen 15 ct. per regel. Advertentiën worden aangenomen tot 12 uur voorm. ZIJ, DIE ZICH NU, MIN STENS VOOR 3 MAAN DEN, ALS ABONNE OP DE GOESCHE COURANT OPGEVEN, ONTVAN GEN DE NOG VOOR 1 JULI A.S. TE VERSCHIJNEN NUMMERS GRATIS. NAAR DEN VREDE. Hoover laat zich te Genève hooren. Er is eindelijk iets nieuws van de ontwa- penings-conferentie te melden. Niet, dat de technische commissies, of de hoofdcommis sie, tot eenig resultaat gekomen zijn, het scheen eer, dat zij den laatsten tijd ge heel ingedut waren over hun ingewikkelde conclusies en formules. Maar ze zijn nu dan toch wakker geschrokken, want Ame rika, de rijke oom, heeft met de vuist op tafel geslagen Woensdagmiddag werd, op verzoek der Amerikaansche delegatie een vergadering der hoofdcommissie gehouden, en voor de vertegenwoordigers van vrijwel alle 54 sta ten, die aan de conferentie deelnemen, las daarop Gibson, president Hoover's ontwa peningsvoorstellen voor. Deze luidden o.a. als volgt Afgeschaft moeten worden alle tanks, de zware veld-artillerie, bombardements vliegtuigen en de chemische oorlog; ter wijl de sterkte van alle landlegers en van de zeemacht met een derde moet worden verminderd. Onder landlegers worden die verstaan, die uitgaan boven het karakter van politietroepen. President Hoover acht, dat de landmachten van Duitschland, Oos tenrijk, Hongarije en Bulgarije, dit karak ter reeds dragen. Alle andere staten moe ten hun weermacht in verhouding tot ge noemde landen regelen. Voor de koloniale staten zal een kleine wijziging worden aan- georacht. In een begeleidende boodschap merkt president Hoover o.a. op ,,De tijd is gekomen voor het aanvaar den van een breed opgezette en nauwkeu rig omlijnde methode voor het verlichten van den verpletterenden bewapeningslast, die op de arbeidende volken drukt. Dit zou de belangrijkste maatregel zijn, welke voor de bespoediging van het herstel der we reld kan worden genomen. Wij moeten voorkomen, dat de wederzijdsche vrees en de wrijvingen ontstaan, die uit de bewa pening voortvloeien en het vertrouwen in de wereld dooden. Wij kunnen practisch blijven, door voor alle landen een vol doend sterke verdediging te handhaven. Wij kunnen den waarborg voor het be houd van den vrede versterken en tegelij kertijd de wereld de tien a vijftien milliard dollar besparen, welke anders in de tien komende jaren verspild zouden worden. FEUILLETON DOOR CHARLES BETHFORD. ,,Mr. Bliss", zeide hij toen, terwijl het wel leek alsof voor de eerste maal in zijn leven een zekere emotie zijn stem onvast maakte, „dringt het wel goed tot u door, dat u aan één man het beheer over papie ren, aandeelen en onroerende goederen, ter waarde van ruim een millioen pond, in handen hebt gegeven?" „Het is u wel vertrouwd", zeide Bliss kalmpjes. „Ik zou liever niet zulk een groote ver antwoordelijkheid gehad hebben, maar om dat u er zoo op gesteld bent, heb ik het aangenomen; en ik kan u verzekeren, dat ik het beheer zoo goed mogelijk zal voe ren. Maar, ofschoon ik u niet graag zou willen beleedigen, geloof ik, dat het mijn plicht is om u nogmaals te vragen naar den aard van de onderneming, waarin u zich zoo hals over kop gedurende een heel jaar wilt storten". ,,'t Gaat heusch niet", zeide Bliss kalmp jes. „Ik wil u alleen wel zeggen, dat het in het geheel niets gevaarlijks is, niets waar bij mijn leven gevaar zou kunnen# loopen" „Maar wat moet ik zeggen, als er naar u geïnformeerd wordt?" „Niets", zeide Bliss. „U bent eenvoudig weg niet in staat om ook maar eenige in Het voorstel tot afschaffing van de tanks, den chemischen oorlog en de zware veld-artillerie heeft ten doel, aan de le gers elk offensief karakter te ontnemen en ïun verdedigingsbestemming duidelijker te doen uitkomen. Hierdoor toch wordt de uitbreiding der vestingwerken voor de ver dediging der grenzen en kusten niet be lemmerd. Deze verdedigingswerken krijgen daardoor een grooter waarde in vergelij king met de voor den aanval bestemde oorlogsmiddelen Gibson voegde er, na verdere uiteenzet ting, nog bij, dat Amerika onmiddellijk be reid is om af te zien van 50.000 ton nieu we vlootruimte en om te vernietigen 1000 stukken zwaar geschut, 900 tanks en 300 bombardementsvliegtuigen. De ontvangst. Gibson's verklaring werd met een warm applaus ontvangen en Engeland verklaar de bij monde van Sir Simon, het Ameri kaansche voorstel „met ingenomenheid" te hebben vernomen. Litwinof, voor Rusland, stemde volkomen met het voorstel in. Duitschland begroette het met „bijzondere tevredenheid" en Italië sprak zich, bij monde van Grandi wel het duidelijkst uit, door te verklaren, dat Italië het Ameri kaansche voorstel „in al zijn onderdeelen en onvoorwaardelijk aanvaardt". Grandi, die zijn mededeeling door een gloedvolle rede liet volgen, oogstte een overweldigend applaus, zoowel van de zij de der gedelegeerden, als van pers en pu bliek. Maarook Frankrijk was er nog, en dit was lang niet zoo ingenomen met Hoo ver's plan als de andere groote mogend heden. Paul Boncour, die inderhaast over leg gepleegd had met Herriot, meende, dat de opzet „te eenvoudig" was en dat Hoo ver's voorstel „bestudeerd" moet worden, Zoo bleef er dus wel de tegenstelling, maar de druk is thans zooveel grooter ge worden, dat ongetwijfeld weer hoop op een beduidend resultaat gewettigd is. Want Amerika kan in deze zijn voorstellen kracht bijzetten, door zijn vorderingen, waarvan die op Frankrijk ook een zeer belangrijke is, in de hoogte te houden. Uit Lausanne. We komen hiermede dadelijk op het ter rein der herstel-conferentie, die inderdaad dan ook niet van de ontwapenings-confe- rentie te scheiden is. Ook daar is het Frankrijk, dat tal van bezwaren oppert en een definitieve afhandeling der vraagstuk ken belemmert. Het gaf reeds te kennen dat van een definitieve schrapping der ver dere Duitsche schulden geen sprake kan zijn. Het wil eventueel drie jaar wachten, maar dan moet Duitschland toch, op een of andere wijze, een afgerond bedrag be talen, dat het nu vastgesteld wilde zien. Von Papen blijft echter op het stand punt staan, dat hem door de binnenland- sche toestanden wel opgedrongen is. Hij zeide, wij willen allerlei concessies doen, Frankrijk een schitterend handelsverdrag aanbieden, maar geld hebben wij niet en we kunnen ook voor de toekomst niets be loven. Zoo is Frankrijk tot heden op beide conferenties de rem, maar het gaat er toch steeds meer naar uitzien, dat het deze hou ding zal moeten laten varen. Want aan de eene zijde heeft het toch geen kans om van Duitschland iets los te krijgen (en zonder steun der andere mogendheden kan het in deze ook weinig anders doen, dan er zich bij neerleggen), en anderzijds dreigt Amerika met zijn vordering. Dus zal men tenslotte wel den goeden kant op moeten, gedwongen door de omstandigheden, en zoo schijnt de vrede, zij het schoorvoe tend, toch nader te zullen komen. lichtingen te geven. Als ze u wat vragen, kunt u dat zeggen en dan spreekt u de waarheid. Ik zal u over de post een lijstje van de salarissen, die u nog moet betalen, toezenden, en als ik geluk heb", voegde hij er aan toe, terwijl hij naar den kalender keek, welke vlak tegenover hem aan den wand hing, „zie ik u vandaag over twaalf maanden terug". Bij zijn vertrek van Lincoln's Inn liet Bliss Mr. Crawley en alle anderen met wie hij gesproken had in een staat van gevoe lens achter, welke grensde aan een droom toestand. Weer ging hij zelf aan het stuur van de auto zitten, liet den wagen een halven draai maken en hield ongeveer een kwartier stil voor een groot en mooi blok étage-wonin gen in Arleton street. Voordat hij uitstapte keerde hij zich tot den chauffeur, die naast hem zat en vroeg: „Hoe lang ben je nu al in mijn dienst geweest, Hayes?" „Twee jaar, mijnheer", zeide de man hoogst verbaasd. „Je behoeft niet bang te zijn, dat ik je den dienst ga opzeggen", stelde Bliss hem gerust, „maar ik ben wel van plan, je lang geen gemakkelijk baantje te geven", „Als het iets is, waarbij ik chauffeeren moet, mijnheerbegon de man op een opgewekten toon. „Neen, dat is het juist niet", viel Bliss hem in de rede. „Mijn plan is, om je nu eens voor twaalf maanden niets te laten doen". De man grinnikte verbaasd. „Nou mijn heer, op het oogenblik ben ik een en dertig jaar oud en toen ik acht was begon ik met Een eigen A. V. R. O.-zender. Het Landelijk Comité Belangen Luiste raars heeft het volgende adres gezonden aan den Minister van Waterstaat Het Landelijk Comité Belangen Luiste raars heeft met belangstelling kennis geno men van den brief, dien de A.V.R.O. aan u gezonden heeft betreffende den voor- waardelijken afstand door deze vereeniging van de 1875 meter golf. Het comité begrijpt en eerbiedigt de mo tieven, die de A.V.R.O. hebben geleid, om dit voorstel aan uwe excellentie te doen. Hiermede toch heeft de A.V.R.O. u in staat gesteld in het reeds zoo lang slepende zendervraagstuk een beslissing te nemen. Deze beslissing is -wanneer zij in den geest van hetgeen in den brief van de A.V.R.O. gevraagd wordt, door uwe ex cellentie wordt genomen reeds bij voor baat verzekerd van de instemming van de groepen, die op Huizen uitzenden. Onder deze omstandigheden vindt het landelijk comité belangen luisteraars vrij heid er bij uwe excellentie met klem op aan te dringen hare beslissing te willen ne men in den geest, zooals de A.V.R.O. u thans heeft mogelijk gemaakt. Het comité wil echter niet verhelen, dat het maar al te zeer heeft gevoeld, hoe de A.V.R.O. hier ten bate van een snelle op lossing van het zendervraagstuk een op offering brengt, die zij niet in het werkelijk belang van de luisteraars kan vinden. De A.V.R.O. heeft uwe excellentie deze oplossing aan de hand gedaan, omdat zij terecht vreest, dat bij handhaving van haar rechtvaardige rechten op uitsluitend ge bruik van de 1875 meter golf, zij de poli tieke omroepen van den Huizer-zender on verzoenlijk tegenover zich zou houden. Om politieke redenen wordt hierdoor dus door een verdienstelijke omroepver- eeniging afstand gedaan van de beste Ne- derlandsche omroepgolf, waarbij deze om- roepvereeniging het gebruik van die golf overlaat aan vereenigingen, die nu eenige jaren getoond hebben -op enkele loffe lijke uitzonderingen na slechts omroep programma's te kunnen geven van onbe- langrijken inhoud. Het Landelijk Comité Belangen Luiste raars kan niet voorbijzien, dat, wanneer uitsluitend de grootste geschiktheid voor het verzorgen van een algemeen omroep maatstaf geweest zou zijn voor de verdee ling van de golven van 1875 en 298 me ter, de A.V.R.O. stellig aanspraak gemaakt zou hebben op het uitsluitend recht van de eerste golf. Óm politieke en dus niet om omroeptechnische redenen wordt de beste golf aan de onbelangrijkste vereenigingen afgestaan. Dat het luisteraarsbelang hier mede niet uiteindelijk gediend wordt, lijkt het comité niet voor tegenspraak vatbaar. Mocht echter de politieke pacifictatie in den omroep gekocht kunnen worden tegen dit technisch offer van de A.V.R.O., dan komt het het comité voor, dat zulk een oplossing moet worden verkozen boven een toekomst, waarin geen enkele maatre gel genomen wordt, omdat een onverzoen- lijken naijver van de bijzondere omroepen op den algemeenen omroep iederen tech- werken. Eigenlijk heb ik nog nooit een dag vacantie gehad. Ik geloof, dat zoo'n rust jaartje me geen kwaad zou doen". „Toch geloof ik, dat het je op den duur niet zal bevallen", waarschuwde Bliss hem. „Luister nu eens goed. Je hebt niets te doen, totdat je bericht van Mr. Crawley krijgt. Eiken Zaterdag kun je naar zijn kantoor gaan, om je loon te halen. Je moet de banden van de auto afnemen en ze opbergen. Als je in dien tijd liever er gens anders als chauffeur wilt gaan wer ken, dan heb ik er niets op tegen. Dat moet je nu heelemaal zelf weten". Weer keek de man hem verbaasd aan, „Als ik zoo vrij mag zijn, mijnheer", be gon hij. „Als je een enkele vraag durft te doen viel Bliss hem in de rede, „dan krijg je onmiddellijk van mij gedaan. Profiteer nu maar, zoo veel je kunt, van dat jaar rust Je zult heusch genoeg te doen hebben, als ik weer terug kom. Nu adieu, ik wensch je een genoegelijk jaar toe". Toen Bliss uit de auto stapte, liet hij den chauffeur achter met een briefje van vijf pond in zijn hand en een uitdrukking op zijn gezicht alsof hij van het heele gedoe niets meer snapte. Bliss stapte in de lift en nadat hij op de derde verdieping was aangekomen, sloot hij de deur open van een reeks luxueus ingerichte apartementen. Toen zijn bedien de hem hoorde, kwam hij snel naar de voordeur toeloopen. „Wil je een heel eenvoudig donkerblauw pak voor me klaar leggen, Clowes?", zeide Bliss, „en een gewoon flanellen overhemd. 'En dan wil je wel in een klein handkof DE MOEILIJKE TOCHT. Langzaam vorderen de naties In hun worst'lïng naar den top. Altijd, altijd duiken er weer Nieuwe moeilijkheden op. Uiterst steil zijn toch de wegen Die er leiden naar „Herstel" En ook vroeg men vaak in twijfel: Is de goede wil er wel? Tallooze ministerlevens Vielen reeds in dezen strijd. Enkelen verwierven echter Daardoor ook onsterfelijkheid! Anderen ontzonk de moed weer, Al begon de tocht ook pas, Daar de zucht tot zelfbehoud hen Telkens weer te machtig was. En weer staan de mogendheden Tot de klimpartij gereed. Zie: John Buil heeft nu de leiding, Zijn gebaar is forsch en breed. Laat die last der oorlogsschulden Nu eens achter, oppert hij. Eerst dan ademt heel de wereld Weer eens onbelemmerd, vrij! Marianne aarzelt toch nog; Ze volhardt in haar gezeur. 't Liefst liet zij haar last maar dragen Door Oom Sam, den crediteur! En Oom Sam zegt maar heel weinig, Doch hij denkt, geen sprake vant En de wereld wacht gelaten Op het nieuwe reddingsplan. nischen vooruitgang in den omroep remt. Op grond van deze overweging heeft het landelijk comité belangen luisteraars ten slotte vrijheid gevonden het verzoek van de A.V.R.O. te ondersteunen. Naar 16.000 M. hoogte. Piccards tweede tocht. Zurich schijnt thans definitief door prof. Piccard als plaats van opstijging te zijn ge kozen. Misschien zal hij zijn tocht in Juli ondernemen, mogelijk echter wordt het iets later. Alles hangt af van de weersomstan digheden en van het feit of eenige weten- schappeijke instrumenten, die besteld zijn, tijdig geleverd worden. Is het eenmaal zoo ver, dan zal de start zeker in de vroege morgenuren plaats vinden, aangezien de vind dan het zwakst pleegt te zijn. Naar Piccard s berekeningen zullen de lucht- stroomingen zijn ballon in Zuid-Oostelijke rienting naar den alpenketen drijven. Hij hoopt vooi zijn start een windstillen dag te vmden, die hem in staat zal stellen zijn waarnemingen te doen, vóór de Alpen be reikt, eventueel gepasseerd zijn. Hij meent, dat start en waarnemingen in enkele uren voltooid kunnen zijn. Zooals men zich zal herinneren, bereik ten Piccard en zijn assistent Kipfer bij de vorige opstijging een hoogte van 16.00U meter, de grootste hoogte, die ooit dooi menschen werd bereikt. Men weet ook, dat door een defect aan de scheurlijn het gas niet uitgelaten kon worden, zoodat de rei zigers gedwongen waren 17 uur in de lucht te blijven. Ditmaal zijn maatregelen getroffen, om een dergelijke onaangename verrassing fce vermijden. Om op alles voorbereid te zijn, nemen Piccard en zijn assistent Cosijns thans ook parachutes mede. De bedoeling is voorts om in het Alpengebied te landen, omdat de tegen wind beschermende dalen daarvoor de meest gunstige gelegenheid bieden. Prof. Piccard verwacht ook, dat de 16.000 M. thans overschreden zullen wor den, niet om uit sportieve overwegingen een nieuw record te vestigen, doch uitslui tend voor een betere waarneming der kos mische stralen, waarvoor de opstijging uit sluitend geschiedt. fertje wat ondergoed en zakdoeken doen; denk er om, geen smoking of rok of zoo, of dingen die daarbij behooren". Met groote moeite wist de man zijn ge wone, expressielooze gelaatsuitdrukking te bewaren. „Wilt u zich nu dadelijk verkleeden, mijnheer?" vroeg hij. „Ja, zoo gauw mogelijk", antwoordde Bliss, ,,'t Beste is, als je me nu dadelijk even helpt". Voordat er een half uur verloopen was, was de koffer gepakt en bekeek Bliss zich in den spiegel met een voldaan air. Voor het eerst had hij de ondervinding opge daan, dat zelfs zijn garderobe wel eens te kort kon schieten. Alle soorten kleeren, voor elke soort sport, voor elke sociale functie, waren er in overvloed, maar aan de buitensporige eischen, welke Bliss nu plotseling stelde, kon zelfs deze garderobe niet voldoen. Hij had zich zoo eenvoudig mogelijk aangekleed. Zijn das was van een niet opvallende kleur, zijn schoenen waren van stevig zwaar leer; het flanellen sport hemd, dat hij droeg, was voor hem iets buitengewoons. Nog nooit had hij zoo iets aangehad, als hij in stad was. Maar het gekste was, dat alles zoo weinig bij zijn gezicht paste, dat hij volkomen een in druk maakte van een of ander lid van een dilettanten-tooneelgezelschap. „Enfin, daar is nu niets aan te doen", mompelde hij in zichzelf, toen hij zich van den spiegel afkeerde. „En dan wilde ik nog zeggen, Clowes De bediende was plotseling één en al attentie. Hij gevoelde zich niet geheel en al op zijn gemak. De plotselinge type-ver ONZE SPECIALITEIT „'t Gouden Tientje'? onder ieders bereik, 28 CENT PER STUK* Alleen bij ons P* J* GLERUM - OPRIL 18 GOES andering van zijn heer en meester en zijn even plotselinge behoefte om zich zoo eigenaardig te kleeden, vond hij, om afliet te veel te zeggen, eigenaardig, en eigenaar digheid was nu eenmaal een eigenschap, waar Clowes niet van hield. „Kan ik nog iets voor u doen, mijn heer?" vroeg hij beleefd. „Het is al over eenen. Zal ik misschien een apéritif voor u klaarmaken?" „Ja, doe dat maar", antwoordde Bliss, „dan kun je ondertusschen naar mij luis teren". De bediende ging naar het buffet en be gon allerlei geheimzinnige handgrepen té verrichten met verschillende flesschen en een zilveren karaf. Bliss stak een sigaret op en keek met een humoristischen trek om den mond naar de manoeuvres bij het buffet. „Clowes", zeide hij ten slotte, terwijl hij het glas aannam, „ik ben van plan van daag weg te gaan; maar er komt een maar bij terwijl ik weg ben, heb jij een moeilijk karweitje op te knappen". „Ja, mijnheer", zeide de man nieuwsgie rig. „Wilt u nog wat meer cognac er bij hebben?" Bliss schudde van neen. Het is uitstekend zoo", zeide hij. „Nu moet je eens goed luisteren. De menschen zeggen, dat het allermoeilijkste werk, dat je voor een man die aan hard werken ge wend is, kunt bedenkennietsdoen is. Dat zal dus je werk in de eerstvolgende maanden zijn. Ik ben van plan om over een paar minuten weg te gaan en twaalf maanden weg te blijven". (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Goessche Courant | 1932 | | pagina 1