N° 75
Woensdag 22 Juni 1952
119° Jaargang.
DE ARME MILLIONNAIR
DEZE WEEK
SPECIALE
Reclame-aanbiedingen.
LINTVELT's BAZAR
Schatten van Schoonheid
ProVinclenieuWs
•VAN MBLLB'S-
GOESCHE^
ONT BYT- KOEK
ABONNEMENT
Prijs per kwartaal in Goes 2»—'
buiten Goes 2»^-
Afzonderlijke nummers 5 cent.
Verschijnt Maandag'» Woensdag
en Vrijdagavond.
GOESCHE tt COURANT
Uitgave: Naamlooze Vennootschap Goesche Courant en Kleeuwcns 6 Ross' Drukkers- en Uitgeversbedrijf
Telefoonnummer 17, na 17.30 No. 244 uevestiud te Goes.
en Kleeuwcns Ross' Drukkers- en Uitgeversbedrijf
gevestigd te Goes.
ADVERTENTIEN
van 1—5 regels ƒ1,20, elke regel
meer 24 cent. Driemaal plaatsing
wordt 2 maal berekend. Dienst
aanbiedingen en aanvragen 15 ct.
per regel. Advertentiën worden
aangenomen tot 12 uur voorin.
ZIJ, DIE ZICH NU, MIN
STENS VOOR 3 MAAN
DEN, ALS ABONNE OP DE GOESCHE
COURANT OPGEVEN, ONTVAN
GEN DE NOG VOOR 1 JULI A.S. TE
VERSCHIJNEN NUMMERS GRATIS.
DE „VARKENSSTEUNWET".
Complete regeling
van regeeringswege.
Onder bovenstaande benaming is een
wetsontwerp ingediend, dat beoogt ,,tot
steun aan de varkenshouderij tijdelijke
maatregelen te treffen ten aanzien van den
afzet van varkens en van varkensvleesch
en de teelt van varkens". Het wetsont
werp heeft dus de bedoeling om de var
kenshouderij te steunen en getracht wordt,
dit doel te bereiken door maatregelen ten
opzichte van den export van varkens en
van varkensvleesch en ook ten opzichte
van de teelt van varkens.
Ten aanzien van het export-vraagstuk
heeft de regeering het advies der commis-
sie-Lovink in groote lijnen gevolgd, doch
veer de oplossng van het vraagstuk der re
geling van de eventueele beperking van de
teelt is zij vanwege practische overwegin
gen" daarvan afgeweken.
De rechtsgrond voor den bedoelden
steun ligt voor de regeering in de ernstige
ontwrichting van de varkenshouderij, wel
ke een der voornaamste bronnen van in
komsten is voor de kleinere bedrijven op
de lichtere gronden. De regeering heeft
goede hoop, dat de volksvertegenwoordi
ging dit wetsontwerp zal aanvaarden, om
dat „herhaaldelijk daarin stemmen zijn op
gegaan om ook voor het in groote moei
lijkheden geraakte kleinere landbouwbedrijf
op de lichtere gronden steunmaatregelen te
treffen".
Een eerste vereischte acht de regeering,
dat een ongebreidelde uitbreiding van de
varkensteelt worde voorkomen, maar het
op peil houden van deze teelt geeft een in
direct voordeel aan de veehouderij, omdat
daardoor een loonend afzetgebied kan wor
den gevonden voor het surplus aan onder-
melk, dit temeer, nu gebleken is, welke
groote bezwaren verbonden zijn aan een
eventueele verwerking van dit surplus in
het brood.
De regeering constateert, dat het Neder-
landsche varkensvleesch, wat vooral be
treft dat gedeelte, hetwelk als bacon wordt
geëxporteerd, achterstaat bij sommige an
dere soorten. Daarom moet worden ge
tracht onze positie op de buitenlandsche
markt te versterken en dat moet worden
gezocht in de verbetering der kwaliteit. De
landbouwers moeten hiertoe worden aan
gezet en het beste middel hiervoor is, dat
de varkens naar kwaliteit zullen worden
betaald, wat slechts algemeen zal kunnen
worden doorgevoerd, indien in de
export concentratie wordt tot
stand gebracht. Belanghebbenden
zelf, landbouwers en exporteurs, hebben
het nut van dergelijke concentratie meer
malen betoogd, een plan daartoe verkeert
zelfs in vèrgevorderden staat van voorbe
reiding, doch dit heeft nog geen verwezen
lijking kunnen vinden. Wel heeft de regee
ring er nu voordeel uit kunnen putten en
FEUILLETON
DOOR
CHARLES BETHFORD.
Het noemen van zijn naam aan den jong-
sten bediende van Crawley Crawley, ad
vocaten en procureurs, bracht een geheel
ander effect teweeg dan een half uur gele
den bij den dokter en zou, bij den man,
die Bliss nog dien ochtend geweest was,
zeker alle zelfingenomenheid hebben doen
terugkeeren.
Toen het bekend werd, wie er was,
kwam de eerste bediende onmiddellijk in
eigen persoon naar Bliss toe en bracht hem
zonder eenig uitstel in de allerhoogste te
genwoordigheid van Mr. William Craw
ley, oudsten deelgenoot van het advoca
tenkantoor, die door zijn beleefde begroe
ting en zijn beminnelijksten glimlach blijk
gaf, heel goed te beseffen, dat hij zich in
tegenwoordigheid van een van zijn voor
naamste cliënten bevond.
„Ah mijn waarde heer", riep hij uit,
terwijl hij opstond en zijn hand ter begroe
ting uitstak „dat doet me werkelijk ge
noegen. Gaat u zitten, gaat u zitten, daar
staat een gemakkelijke stoel dan zal ik
om sigaretten schellen. Maak het u zoo ge
makkelijk mogelijk".
„Ja, ja, dat komt wel goed", zeide Bliss,
zoo zal nu onze varkens-export worden
geconcentreerd.
Een „Centrale", samengesteld uit de be
langhebbenden zelf, zal onder voortdurend
toezicht der regeering de regeling van den
export van varkens en varkensproducten
ter hand nemen. Deze Centrale zal den
export zelf kunnen uitvoeren, maar zij kan
dat ook, onder haar toezicht, door ande
ren laten geschieden. Bij de bacon-export
b.v. zal de Centrale overeenkomsten kun
nen aangaan met de bestaande exportbe
drijven. Als men nu de varkenshouderij
loonend wil maken, dan zullen de gelever
de varkens moeten worden betaald tegen
een prijs, die hooger is dan thans op de bui
tenlandsche markt kan worden verkregen,
de Centrale zal dus in den beginne stellig
op den export verliezen lijden. Deze ver
liezen zullen moeten worden gedekt door
baten, welke zij verkrijgt uit
den binnenlandschen om
zet van varkensvleesch.
Dit brent niet mede, dat de Centrale den
handel in varkensvleesch in het binnenland
geheel tot zich moet trekken. Het voor de
Centrale benoodigde geld kan ook verkre
gen worden door iedereen, die in
het binnenland een varken
doet slachten, een zeker
bedrag aan de Centrale te
doen afdragen. De „Vleeschkeu-
ringsdienst" zal hiermede worden belast.
Voortaan zal de stempe
ling van geslachte varkens
niet meer mogen geschieden
dan na betaling van het
bedrag, dat voor de Cen
trale is bestemd.
De Minister betoogt aan de hand van
een rekensommetje, dat dit bedrag niet
hoog zal behoeven te zijn, ongeveer 5 cent-
per pond. Wellicht tot onze schande moe
ten we bekennen, deze berekening niet te
begrijpen en we nemen dit bedrag dus
maar op gezag aan. De beroepsslager zal
deze meerdere kosten natuurlijk verhalen
op zijn klanten, doch hiermede zijn de
laatsten er niet af, omdat voor de binnen
landsche consumptie een prijs van over
heidswege zal worden nagestreefd. Mocht
door dezen laatsten maatregel het gebruik
van varkensvleesch inkrimpen, dan zal
daardoor volgens den Minister het verbruik
van rundvleesch toenemen, wat met het
oog op de zeer lage rundvleeschprijzen een
voordeel is te achten.
Het mes snijdt dus van twee kanten,
maar men zou er ook uit kunnen conclu-
deeren, dat verschillende varkensvleesch-
eters nu vleeschloos zullen worden.
Bekend is, dat bij huisslachtin
gen de Vleeschkeuringswet geen merken
eischt. Hier zal dus een speciale regeling
noodig zijn, om de daarbij te storten gel
den te innen. Uit het wetsontwerp zijn we
niet te weten gekomen, hoe het gewicht bij
huisslachtingen zal worden bepaald, daar
toe zullen nadere regelen worden vast
gesteld. Misschien dat hier de lijn wordt
door getrokken, die bij de slachting van
rundvee wordt gevolgd, dat de eigenaar
het gewicht noemt en „de dienst" de be
voegdheid heeft tot naasting, als hij meent,
dat het gewicht te laag is opgegeven.
Met nadruk willen we hier wijzen op het
feit, dat menig landarbeider, die zelfs in
de zomermaanden met werkloosheid heeft
te kampen en desondanks probeert met han
gen en wurgen een varken voor eigen ge
bruik te mesten, bij de slachting voor een
hoog bedrag aan uitgaven zal komen te
staan. De Centrale heeft nu tot taak, een
geregeld kwantum goede gelijksoortige var
kens of goed gelijksoortig varkensvleesch
op onze belangrijkste buitenlandsche mark-
terwijl hij een gewonen, rieten stoel naar
de schrijftafel van den rechtsgeleerde toe
trok. „Ik heb op 't oogenblik geen zin om
in een gemakkelijken stoel te zitten en ik
wil ook niet rooken. Ik wou u vandaag
over gewichtige zaken spreken."
,,'t Jonge, 't jonge", zeide Mr. Crawley,
„dat belooft wat. Bedoelt u misschien de
Hannover Street hypotheek? Vanmorgen is
mij juist aangeraden
„Die Hannover Street hypotheek kan me
geen zier schelen", viel Bliss hem in de
rede, „u weet heel goed, dat ik, wat be
treft de manier waarop mijn geld belegd
wordt, u altijd uw gang heb laten gaan,
En in het jaar, dat nu vóór me ligt, ben ik
niet van plan om ook maar één oogenblik
mij 't hoofd te breken over geldbelegging".
De rechtsgeleerde nam een afwachtende
houding aan. Hij leunde achterover in zijn
stoel, legde zijn ellebogen op de armleu
ningen en drukte zijn vingertoppen stijf te
gen elkaar aan.
„Nu moet u eens goed hooren", ging
Bliss voort. „Wat wordt er gewoonlijk ge
daan, wanneer een van uw cliënten er
voor een jaar vandoor gaat, naar Afrika
of zoo, ik bedoel, wanneer jullie je in 't ge
heel niet met hem in verbinding kunt stellen.
Ik geloof, dat hij dan een of ander papier
teekent, en dat jullie dan het heele zaakje
voor hem opknappen."
,,U bedoelt een volmacht?" zeide Mr
Crawley, hem voorzichtig polsend.
„Juist, zoo iets", zeide Bliss. „Wees zoo
goed, en Iaat er even een opmaken."
Mr. Crawley keek, alsof die snelheid van
ten aan te voeren. In den beginne zal dit,
we schreven dat reeds, verliezen opleve
ren, maar er kan een tijd komen volgens
den Minister, dat er winsten zullen worden
gemaakt. Deze winsten zullen echter niet
worden uitbetaald, want dan zou groote
uitbreiding aan de teelt worden gegeven.
Er moet worden gestreefd naar een stabiele
varkensprijs, waardoor een meer regelma
tig loonend bedrijf der varkenshouderij zal
kunnen worden verkregen.
Nadrukkelijk verklaart de Minister her
haaldelijk, dat de te verleenen steun niet
verder op den prijs mag inwerken dan tot
het bedrag, dat strekt om nood
zakelijke productiekosten
te dekken. Deze productiekosten zijn
naar schatting per pond levend gewicht 10
cent plus viermaal de voermeelprijs ter
plaatse.
Om een groote uitbreiding van de var
kensteelt te voorkomen, zal gebruik moe
ten worden gemaakt van plaatselijke krach
ten en van plaatselijke gegevens. De Cen
trale zal hebben te bepalen het aantal var
kens, dat b.v. in een jaar zal mogen worden
aangeboden. Zij bepaalt daarbij tevens, hoe
dit aantal over de verschillende provincies
zal worden verdeeld, waarbij de gegevens
der laatste vee-telling van dienst kunnen
zijn. Voor een verdere verdeeling binnen
de provincies zullen provinciale organisa
ties worden gevormd, zooals we nu ge
westelijke tarwe-organisaties hebben. Iede
re varkenshouder, die varkens zal willen
fokken of verkoopen, zal zich moeten aan
sluiten bij één dier provinciale organisaties
De provinciale organisaties doen zich in
haar taak bijstaan door plaatselijke
comité's.
Nu gebeurt het, dat de fokker niet te
vens is de mester. Om dus afdoende te li-
miteeren moet men daarmede beginnen bij
de geboorte. De Minister meent, dat door
de plaatselijke organisaties van iederen
landbouwer het aantal varkens aangewezen
kan worden. Van dergelijke beslissing zal
beroep zijn op een nader aan te wijzen
onpartijdig orgaan. Iedere landbouwer, die
een toom biggen heeft gefokt, moet deze.
voordat de dieren een bepaald gewicht heb
ben bereikt, door het comité van een merk
doen voorzien, b.v. een in het oor geknipt
nummer. Zoo worden de biggen voortdu
rend geregistreerd en men kent aldus de
vermoedelijke varkensvoorziening voor
ruim een half jaar. De Centrale kan nu al
naar behoeefte uitbreiding of inkrimping
voorschrijven van het in de toekomst te
merken kwantum.
Dit zal wel niet lukken tot op 10.000
na, maar op de hoeveelheid van eenige
millioenen varkens maakt dit niet uit. Het
gaat hier inderdaad om reuze-hoeveelhe
den. Uit het verslag over den landbouw
over 1930 blijkt, dat in dit jaar ongeveer
77 millioen K.G. varkensvleesch werd uit
gevoerd ter waarde van f 70.500.000.
Door deze wet komt dus de heele var
kenshouderij, zoowel de teelt als de meste-
rij, de in- en uitvoer van varkens en var
kensvleesch, men kan dus wel zeggen ook
de heele handel, in handen van de „Var
kens-Centrale". Door verplicht lidmaat
schap zal elke varkenshouder van deze
organisatie deel uitmaken, maar er waar
schijnlijk weinig in te zeggen hebben, daar
de statuten der gewestelijke organisaties
wel voor hem zullen worden klaar ge
maakt en hij zich heeft te onderwerpen
aan de rechtsgeldige besluiten, die op deze
statuten zijn gegrond. Hetzelfde systeem
dus als bij de tarwe-wet, alleen is er nu
voor gezorgd, dat er geen abnormale uit
breiding aan de teelt zal kunnen worden
gegeven.
We hebben reeds een tarwe-centrale, een
zuivel-centrale, nu een varkens-centrale,
een suiker-centrale zal niet kunnen uitblij
ven; we gaan al aardig op stap naar een
„bedrijfsordening" van bovenaf, waarbij
de vraag steeds klemmen-
r wordt, ofbij dat alles
het gebruiksrecht van den
grond den vrijen teugel
can worden gelaten. W.
handelen hem wel een beetje te bar was.
Hij kuchte en ging weer gewoon in zijn
stoel zitten.
„Luister eens, Mr. Bliss", zeide hij,
„heeft u wel eenig begrip van de buitenge
wone beteekenis van zulk een document?"
,,Ik geloof dat zoo'n volmacht beteekent"
zeide Bliss, „dat ik u het recht geef om
alles, chèques en overdrachten en zoo, in
mijn naam te onderteekenen; in 't kort, dat
u het recht heeft om al mijn zaken te re
gelen, totdat ik weer terugkom".
„Juist", gaf Mr. Crawley toe. „De ver
antwoordelijkheid, welke zoo'n volmacht
je oplegt, is wel een beetje drukkend. In
uw geval, Mr. Bliss, zou die verantwoorde
lijkheid niet alleen drukkend, maar bepaald
overweldigend zijn. Het beteekent, dat ik
de geheele controle zou hebben over een
enorm fortuin, een fortuin, dat op het
oogenblik meer dan een en een kwart mil
lioen pond sterling bedraagt".
„Wel, het is toch eigenlijk uw werk, om
de verantwoording van geldzaken op u te
nemen", zeide Bliss kalmpjes. „Ik zou graag
die volmacht teekenen, voordat ik wegga".
Mr. Crawley stond op, drukte op het
schelknopje en gaf den bediende, die op
het schellen binnenkwam, de noodige in
structies. Toen ging hij weer zitten en be
gon heel ernstig tegen Bliss te praten.
„U bent dus van plan buitenslands te
gaan, mr. Bliss?" vroeg hij.
„Wel, het staat nog te bezien", antwoord
de Bliss, „of ik Londen zal verlaten of niet
„Maar waarom dan in 's hemelsnaam.
begon mr. Crawley.
sluimeren in Uw huid. Gelaatsmassage met
Purol wekt ze tot nieuw leven. Een hand
leiding voor gelaatsmassage ontvangt U
gratis bij koop van Purol (doos 30 ct„
tube 80 ct.).
Alleen bij Apoth. en Drogisten.
DE Z. L. M. TE THOLEN.
Ontvangst en vergade
ring hoofdbestuur.
De Z. L M. hield ditmaal, gelijk vol
gens rooster aangegeven, haar jaarlijksche
zomerbijeenkomst in Tholen.
Zooals steeds, ving de bijeenkomst Dins
dagavond aan met de hoófdbestuursverga-
dering, doch deze werd voorafgegaan door
de gebruikelijke officieele ontvangst ten
raadhuize, door het gemeentebestuur, na
mens welk college de burgemeester, de
heer mr. A. J. van der Hoeven een harte
lijke begroetingsrede hield. De met instem
ming begroete welkomswoorden, werden
beantwoord door den algemeenen voorzit
ter der Z. L. M., de heer mr. P. Dieleman.
Vervolgens werd de agenda afgewerkt.
Jaaroverzicht.
Eendracht meer
dan ooit noodig.
Op de algemeene vergadering, welke
hedenmorgen half tien een aanvang nam,
wierp de voorzitter, de heer mr. Dielman,
gelijk gebruikelijk, een terugblik op het
achterliggende jaar. Hij herinnerde er aan,
dat er voor 9 jaar een blijden jubel op
steeg en het van vrede en vreugde over
de Eendracht ruischte. „Eendracht is thans
meer dan ooit noodig, zeide spr. Och,
begrepen dat slechts allen. Men zou niet
onwaar en onwaardig feiten verdraaien en
waarheden willen maskeeren en onaardig
en onchristelijk tevens personaliteiten men
gen in een strijd tegen hen, waar men bij
behoort, noch ondermijnen willen de grond
slagen van het gebouw, waarin men zelf
behoort te wonen. Eendracht, waar immer
mogelijk en nu zeker, waar tweedracht en
burgerkrijg noodlottig is, waar het vader
land in gevaar is en toch reeds dreigt ten
onder te gaan. Die eendracht is mogelijk
en was er in Zeeland..op landbouwgebied,
altijd in de Z. L. M., het vereenigingspunt
der landbouwers. Het is nu zeker geen
tijd om te trachten, ten bate van een af
gezonderde, afgescheiden organisatie, leden
af te trekken van de algemeene. Immers,
splitsing der bevolking naar confessie is op
dat gebied niet op zijn plaats. En tenzij
men iemand binnen den kring der alge
meene landbouw- maatschappij niet zou la
ten leven overeenkomstig zijn geweten en
godsdienstige opvatting, en hem daarin ge
weld zou aandoen, is ieder landbouwer
verplicht, zich met de anderen aaneen te
sluiten in één verband; voor welke doel
einden, van geestelijken of politieken aard
daarbuiten, hij zich nog in een afzonder
lijke organisatie, bovendien moge vereeni
gen. Zeer terecht heeft dr. A. Kuyper,
wiens universaliteit en breedheid van blik,
toch wel niemand zal betwisten, dan ook
geschreven, hoe verschil van levensover
tuiging hier geen indeeling geven mag en
personen van allerlei beginsel en herkomst
op dit gebied als een éénheid, wijl er een
heid is van doel, kunnen en moeten samen
werken. Dat hierin ook het groote voor
deel ligt, dat door dit samenleven, streven
en werken, men zich ook als burgers van
Bliss leunde iets voorover en klopte
energiek op de schrijftafel. Zijn geheele
manier van spreken gaf blijk van de vast
beslotenheid welke hem beheerschte; zijn
stem zelfs had een anderen klank.
„Kijk eens, mr. Crawley", zeide hij, „u
bent een rechtsgeleerde van naam. Ik ver
onderstel, dat u dus wel bekend is met de
eerste beginselen van uw beroep".
„Maar mijn beste mr. Bliss", zeide de
rechtsgeleerde verwijtend.
„Vanavond om zes uur, misschien iets
vroeger", ging Bliss voort, „ben ik van
plan om voor een jaar te verdwijnen".
„Watverdwijnen?"
„Ja, maar u mag me niet vragen waar
om, u mag me zelfs in 't geheel geen ver
deren uitleg vragen. U behoeft niet te we
ten of ik in Londen ben, op het vasteland,
of misschien in een ander werelddeel.
Beste is, dat ik in uw gedachten gedurende
een jaar niet besta. Waarschijnlijk zult u
nu en dan wel eens van me hooren", ging
Bliss voort, terwijl hij den rechtsgeleerde
recht in de oogen keek. „Dat weet ik nog
niet zeker. Maar als u mijn zaakwaarne
mer wilt blijven, moet u dit goed begrijpen:
wat er ook moge gebeuren, in geen geval
mag u moeite doen, om mijn verblijfplaats
op te sporen".
Mr. Crawley had geheel en al zijn be
minnelijk zaken-air, waar hij trotsch op
was, verloren, zijn mond hing half open,
zijn oogen staarden Bliss wijd-geopend in-
paf aan. De uitdrukking op zijn gezicht gaf
blijk van ongekunstelde stomme verwon
dering.
hetzelfde land méér één blijft gevoelen, het
nationale besef versterkt en daardoor de
veerkracht van het volk verhoogt. Wij be-
geeren, aldus spr., dan ook op ons gebied
volkomen eerbiediging van ieders geloofs
overtuiging, geen splitsing in de gelederen
te brengen en wel verre van als „breek
ijzer" dienst doen, juist synthetisch, samen
stemmend en voegend op te treden, niet te
splitsen in groepen, waarbij aan de eene
zijde zouden staan zij, die beweren bij uit
stek Christenen te zijn, om aan de andere
zijde te drijven hen, die men dan niet-
Christenen of op zijn minst genomen min
der goede of minder consequente acht.
Wij achten dergelijke splitsing hier te
gen de natuur en den aard der zaak en oor-
deelen, dat, waar men zijn bedrijf op zijn
ambacht onder de burgers in 't gemeen
uitoefent, ook zijn organisatie niet dan al
gemeen moet zijn.
Het is gelijk dr. Kuyper eens schreef
„van neutraliteit is hier zelfs geen sprake.
Een richting wordt hier ook niet vertegen
woordigd. De eenige richting moet zijn
hij schreef toen over het vakonderwijs
dat men zich richt op het aanbrengen van
de beste kundigheden en de gereedste en
meest geoefende vaardigheid". In verdub
belde mate geldt dit voor vereenigingen,
die de belangen van landbouw en vee
teelt dienen. En al moet, uit den aard der
zaak, bij het behartigen dier algemeene
landbouwbelangen, niet ingegaan worden
tegen de zeden des volks, evenmin als te
gen het Christelijk karakter der natie, en
dit veeleer geëerbiedigd en daarbij aange
past worden; men maq toch geen misbruik
maken van zijn vereeniging, die het alge
meen belang en het belang der geheele
maatschappij moet dienen, om propaganda
te maken voor eenige godsdienstige of po
litieke confessie of partij.
Sectarisme moet hier met kracht ge
weerd worden; even goed als in onze pol
derbesturen niet naar iemands confessie ge
vraagd wordt, maar men slechts heeft te
zorgen voor bescherming van zijn land te
gen het buitenwater en dat het overtollig
binnenwater geloosd wordt, en dat ver
voer, van wat de bodem opbrengt, middels
een behoorlijken weg mogelijk is.
Zoo zorgt de landbouw-maatschappij
o.a. er voor, dat er samengesproken en ge
werkt wordt om op de beste, edelste en
goedkoopste wijze te produceeren en dat
die hoofdbron van volksbestaan, de land
bouw, wél vloeit. Dat is louter practisch.
ligt geheel op het terrein van het alge
meene leven wat men noemt dat van
„Gods algemeene gratie"; terwijl het ge
loofsleven behoort tot dat der „bijzondere
genade". Nóch neutraliteit, nóch confessie,
komt hierbij te pas, al spreekt het voor
zich zelf, dat de geloovige over al zijn ar
beid en pogen Gods zegen vraagt en zijn
hulp ook in stoffelijken nood van Hem
verwacht.
(Zie vervolg Provincie-nieuws pag. 2).
DEN SOETEN IMVAL- SEDERT 1S2.&-
„Nog nooit in mijn leven ben ik zoo ver
baasd geweest", bracht hij er eindelijk met
moeite uit. „Waarschijnlijk begrijpt u niets
van het gewicht van uw financieele zaken.
Gedurende de volgende maanden worden
alle hypotheken in Schotland afgelost, en
tot dusverre is er nog niet bepaald, hoe we
dat geld weer zullen beleggen".
„Maar wat weet ik in 's hemelsnaam van
geldbelegging af? Ik zou het toch aan u, of
aan een of anderen makelaar overlaten.
Dat weet u toch wel, u moet me beschou
wen, alsof ik een minderjarig iemand was
en u de man, die door de rechtbank tot
mijn voogd was benoemd, zoodat u aan
sprakelijk bent voor het beheer van al mijn
geldzaken. Vindt u ook niet?"
„Ik vind de verantwoordelijkheid wel
heel groot, maar als u er op staat, z^l ik
haar natuurlijk aanvaarden".
,Zoo, dan is dat in orde", zeide Bliss
met een zucht van verlichting; hij stond op
en greep naar zijn hoed.
„Wacht nog even, mr. Bliss", zeide de
rechtsgeleerde, „u moet de volmacht nog
teekenen".
Bliss zette zijn hoed weer af en bleef
staande wachten, terwijl Mr. Crawley een
zeker gedeelte van het kantoor opschelde.
Na eenige minuten lagen de verschillende
papieren voor hem uitgespreid. Bliss legde
zijn vinger op het puntje van het zegel,
nam een penhouder en zette zijn handtee-
kening. De rechtsgeleerde stond naar die
handteekening te kijken, alsof er een mag
netische kracht van uitging.
(Wordt vervolgd).
