De jeugd en de gevaren van het verkeer
Gemengd Nieuws.
Allerlei
Hootd-en Kiespi/n
MIJNHARDrS POEDERS
VERKEERSLESSEN VAN DEN A.N.W.B.
13e Les.
Houdf rechts
ANWB TOERISTENBOND VOOP NEDERLAND
HOUD QECHT5 IN DE BOCHT
Wat is de grondregel van het ver
keer?
„Houdt rechts".
Aan welken kant van den weg mag
men niet rijden?
„Aan den linker kant".
Wanneer het bij het inhalen noodig
is, mag men wel op den linker kant
van den weg rijden, maar niet langer
dan noodzakelijk is.
Vooral in een bocht, die soms moei
lijk te overzien is, moet het voorge
schreven rechts houden terdege in
acht genonjen worden en in een bocht
is inhalen verboden. De wet schrijft
dit uitdrukkelijk voor. „Niet inhalen
in de bocht!
in een bocht". En zeker moet men
rechts houden en een ander niet in
halen in bochten zooals op de teeke-
ning zijn afgebeeld en waar een dikke
boom en struikgewas het uitzicht be
nemen.
De motorrijder rechts kan den jon
gen, die heel onvoorzichtig aan de
linkerzijde van den weg rijdt, niet
tijdig achter het boschje zien aanko
men en een botsing is onvermijdelijk.
Zoo n onoverzichtelijke bocht wordt
ook wel een „blinde" bocht genoemd
en daar moet je dus dubbel opletten
cn voorzichtig zijn.
Maar ook ïn andere, gemakkelijker
bochten en trouwens overal op den
weg is het bepaald noodzakelijk steeds
rechts te houden. Denk maar aan den
grondregel van het verkeer. Het is
wel eens verleidelijk, bij een groote
bocht naar links op de linkerhelft van
den weg te gaan rijden om de bocht
„af te snyden", maar het is gevaarlijk
en mag absoluut niet.
De fietser op het linker plaatje
rijdt goed rechts, kijk maar naar zijn
spoor in de bocht en de auto, die
hem tegemoet komt, doet het ook,
zoodat ze elkaar in de bocht veilig
passeeren.
zich dadelijk inspande het wijfje weer op
te wekken. Een waterdruppel, die toeval
lig op een nabijgelegen ei, reeds vóór het
incident plaats greep, was terechtgekomen,
werd nu blijkbaar voor het eerst opge
merkt. Van dien waterdruppel nu maakte
het mannetje gebruik om een zijner sprie
ten nat te maken en daarmede het wijfje
te beroeren; dit herhaalde het vele malen,
doch met weinig gevolg. Daar verscheen
echter een ander mannetje ten tooneele,
dat blijkbaar onmiddellijk de situatie inzag.
Hij greep het wijfje bij de legboor beet en
trok die, bijgestaan door het andere man
netje, uit het vlinder-ei, waarop hij ver
dween. Het wijfje poetste zich schoon en
verwijderde zich in een andere richting,
door het eerste mannetje, dat haar voort
durend met zijn sprieten bestreek, gevolgd.
Drievoudige moord.
De moordenaar met
moeite gearresteerd.
Er heeft zich een afschuwelijk dra
ma afgespeeld in het bosch bij Wal-
hurst. Daar werden niet ver van den
grooten weg de lijken gevonden van
drie vrouwen, allen met kogels ge
dood. Het waren een herbergierster
van 63 jaar, haar dochter van 35 en
haar kleindochtertje van 13. Reeds
spoedig na het vinden van de drie
dooden werd het bosch, King's Wood
bij Ashford dat in het graafschap
Kent ligt, door een groote politie
macht omsingeld. Niet minder dan 300
agenten, velen in auto's, anderen op
motorfietsen, weer anderen te voet,
zochten het woud af, toen men op eens
een man in soldatenuniform zag, die
hard wegliep. De politie opende de
achtervolging en de vluchtende man
hield halt, draaide zich om en loste
een schot. Toen knielde hij neer en
vuurde een reeks schoten af. De poli-
tie-agent die het dichtst bij hem was
riep hem toe: „Wees niet gek, gooi dat
geweer weg." Maar opnieuw schoot de
vluchteling. De politie-agent begon nu
ook te schieten en inmiddels waren er
anderen nabij gekomen die van ach
teren den soldaat naderden. Plotse-
seling liepen zij op hem toe, grepen
hem en ontwapenden hem. De gear
resteerde is de soldaat James Thomas
Collens die sinds een maand of drie in
dienst is. De achtervolging was een
zeer schokkende gebeurtenis.
De nasporingen in het woud begon
nen omstreeks middernacht. De poli
tie was voorzien van flambouwen en
zocht elke schuilhoek van het uitge
strekte bosch af. Men wist dat men
den man in dat bosch had te zoeken,
want hij was reeds even te voren door
den agent Chapman gezien en aange
houden. Wat toen gebeurde, vinden
wij in de Engelsche bladen als volgt
beschreven: „De man droeg iets op
den schouder, dat er uit zag als een
hengel. De agent riep hem aan en
vroeg: „Wat draag je op je schou
der?"
„Wou je dat heusch weten was
het antwoord, en voor de agent iets
kon zeggen had de ander zijn geweer
in den aanslag en gericht op de borst
van den ondervrager. „Als je dichter
bij komt, gebeurt er iets." De politie
agent naderde toch. „Kijk maar eens
in de loop," zei de man en de agent
zich goed houdend keek er inderdaad in
„Nou," zei de gezochte, „ik moet er
kennen, dat je niet bang bent. Ik zou
de haan wel eens hebben kunnen over
halen.
Toen ging hij terug het struikgewas
in, roepende: „Ik zou me maar niet
volgen."
Rechtskundig adviseur gearresteerd.
y Als veracht van verduistering van
een bedrag van f4900 is de rechtskun
dig adviseur V. te Rotterdam aange
houden en opgesloten.
Geruimen tijd geleden is een be
woner van de Carnisserlaan de heer
B gestorven. De erfeniskwestie werd
door een notaris geregeld, de boedel
werd niet verdeeld en met het beheer
werd de weduwe belast. Er was o.a.
een spaarboekje met f1200 en een
bedrag van f 3000, dat was gedepo
neerd bij de Rotterdamsehe Bankver-
eeniging.
Na eenigen tijd wilden twee ztaons
graag hun vaderlijk erfdeel hebben
en de moeder wendde zich tot den
rechtskundig adviseur V., met het ver
zoek deze kwestie in orde te maken.
V. die blijbaar al spoedig begreep,
dat men met dergelijke erfeniskwes
ties niet op de hoogte was, beweerde,
dat het geld gedeponeerd moest wor
den op het Kantongerecht en dat hij
daar wel voor zou zorgen, mits men
hem volmacht gaf. Deze werd hem
verstrekt, de gelden werden inderdaad
opgevraagd, maar verder hoorde men
niets meer van V. Als men ging in-
formeeren werd men aan het lijntje
gehouden en tenslotte wendde men
zich tot de politie. Deze stelde een
onderzoek in, dat leidde tot de ar
restatie van V. Deze legde een vol
ledige bekentenis af. Hij beweerde het
geld te hebben verloren in een clan
destien speelhol aan de Boompjes
te Rotterdam.
In verband hiermede waarschuwt de
commissaris van politie in de 5e af
deeling, bureau Nassaukade het pu
bliek tegen de clandestiene speelge-
legenheden, welke, blijkens de inge
komen klachten te dezer stede be
staan. Bovendien waarschuwt hij in
het algemeen tegen de praktijken van
zgn. rechtskundige adviseurs Het blijkt
dat tegenwoordig menschen, die niet
precies weten hoe zij met een civiele
kwestie aanmoeten, de hulp van zoo
iemand inroepen en dikwijls loopt de
zaak falikant uit.
Zoo is kort geleden nog het vol
gende gebeurd:
Een Rotterdammer had werk in
Hamburg gevonden. Zijn vrouw bleef
hier achter en hij gat haar een mach
tïging, om geld van zijn spaarbank
boekje te halen. Toen de vrouw op
het postkantoor kwam, deelde men
haar daar mee, dat de machtiging
nog niet in staat van gewijsde was.
Men verzuimde er haar bij te ver
tellen, dat zij een week later hef
geld kon krijgen. De vrouw, ongerust,
omdat zij het geld niet kon krijgen,
wendde zich tot een rechtskundig ad
viseur, die beloofde haar te helpen.
Hij deed niets dan een week wach
ten, waarna hij de vrouw meedeelde,
dat hij de zaak in het reine had ge
bracht. Voor zijn bemoeiingen vor
derde hij het exhorbitante honorarium
van f 70......
Op uw fiets passen?
De adjunct-commies der posterijen
H. K. bracht gisteren een bezoek aan
het St. Franciscusgasthuis te Rotter
dam. Hij arriveerde per fiets, en een
man bood aan, op het karretje te
passen. Toen de heer K. terug kwam
waren èn man èn fiets verdwenen.
Noodlottige twist.
Te Stadskanaal kregen eenige kin
deren, die aan het visschen waren,
ruzie met elkander. De va,der pan
een der kinderen, de arbeider N. P.,
mengde zich in den twist, met het
gevo/g, dat de moeder van een der
kinderen zich er eveneens mede be
moeide. Tijdens den twist tusschen de
beide ouders trok P. zijn mes en ver
wondde daarmede de vrouw aan den
arm. Haar man, de arbeider Dost,
die op korten afstand stond te praten
kwam zijn vrouw te hulp. P. trok nu
voor de tweede maal zijn mes en trof
den arbeider D. in ,de Hartstreek-
De man viel neer. Een ontboden ge
neesheer kon slechts den dood' con-
stateeren.
De politie werd onmiddellijk van
het geval in kennis gesteld. De ver
dachte werd gearresteerd en in de
marechausseekazerne ingesloten. Het
lijk van den arbeider Dost is in be
slag genomen. De vrouw is niet le
vensgevaarlijk gewond.
Gevaarlijk kinderspel.
In Ter Heide aan Zee is Woens
dag een merkwaardig ongeval gebeurd
dat voor den zesjarigen Maarten
Voois ernstige gevolgen heeft gehad.
Achter de woningen aan den Heid-
scheweg waar de familie Voois woont
is men bezig met het afgraven van een
duinterrein. De kleine jongen, die daar
aan het spelen was, vond in het zand
een oude geweerpatroon. Het kind
heeft eenigen tijd met dit voorwerp
gespeeld, er zelfs met een ander voor
werp op geslagen en het vervolgens
aan zijn vader laten zien. Deze dacht
met een ongevaarlijken kogel te doen
te hebben en gaf de patroon aan
zijn zoontje terug. De vader heeft
de patroon zelfs nog uit zijn handen
op den grond laten vallen zonder dat
er iets gebeurde.
Korten tijd later echter is de kogel
door tot nog toe onopgehelderde oor
zaak ontploft, ten gevolge waarvan
de jongen deerlijk werd gewond. Zijn
linkerhand werd nagenoeg afgerukt,
hij kreeg een gapende wond in den
buik, terwijl zijn beide oogen zoo
ernstig werden gekwetst, dat hij niets
meer kon zien.
Niettegenstaande deze vreeselijke
verwondingen en den hevigen schrik
bleef het ventje bij bewustzijn. De
jongen kon, na voorloopig verbonden
te zijn, aan de politie nog de toe
dracht van de zaak vertellen. Een on
middellijk geroepen geneesheer heeft
den kleine direct naar het ziekenhuis
te 's-Gravenhage doen vervoeren met
de opdracht om de linkerhand van
het jeudige slachtoffer te doen am-
puteeren. De politie heeft een onder
zoek naar het gebeurde ingesteld.
Begrijpelijkerwijze heeft het voorval
in het anders zoo rustige Ter Heide
groote consternatie teweeggebracht.
Hij voelde zich te jong.
Dezer dagen heeft zich op Arn-
hemia 20 K.M. van Medan
een tragi-comisch voorval voorgedaan
bij een huwelijk. Of liever.tot een
huwelijk is het niet gekomen, «zegt
de „Deli Crt" Een Chineesch meisje
uit Pertjoet zou met een jongeling van
Arnhemia gaan trouwen. Dies begaf
zich de moeder van den bruide
gom per auto naar Pertjoet om de
bruid te ha/en. Een lange stoet,
waarin ook familieleden meereden, be
gaf zich naar Arnhemia alwaar volgens
Chineesch gebruik de jongeling uit
het huis van zijn ouders zou treden
ten einde zijn aanstaande echtgenoote
te verwelkomen.
Toen men voor het huis stond
wachtte men echter tevergeefs op den
bruidegom. Een der aanwezigen ging
de woning binnen, maar kon den jon
geman nergens vinden en juist toen
het gezelschap zich hevig ongerust
begon te maken kwam de bruidegom
met een verlegen gezicht aanwandelen.
Ik voel me nog te jong voor brui
degom, ik wil voorloopig maar niet
trouwen verklaarde hij aan zijn bruid
en de andere aanwezigen.
De mama van den onwilligen aan
staanden echtgenoot was woedend de
bruid lag in tranen en de rest van
het gezelschap toonde zich ook alles
behalve in feeststemming.
Maar de trouwpartij ging niet door.
Hef geval Lindbergh.
De waarnemende Britsche consul-
generaal te New York, Shepherd, heeft
van de Engelsche regeering telegra
fisch opdracht gekregen rapport uit
te brengen over de omstandigheden
waaronder de dienstbode van de fa
milie Morrow, Violet Sharpe, zich van
het leven had beroofd. In Engelsche
kringen in de Ver. Staten, maar ook
in vele Amerikaansche kringen is men
diep verontwaardigd over de Ameri
kaansche politie-methoden welke door
niet weinigen verantwoordelijk worden
gesteld voor dezen zelfmoord. De ar
me Violet Sharpe was voo vaak en zoo
ruw door de politie verhoord dat zij
toen zij wederom voor zoo'n verhoor
was opgeroepen, er maar liever een
eind aan maakte. Onder degenen die
in de Ver. Staten naar aanleiding van
het gebeurde een campagne zijn be
gonnen tegen de inderdaad ontoelaat
bare ondervraging in den derden
graad is mevrouw Morrow, de
schoonmoeder van Lindbergh.
Nader meldt men nog, dat mevrouw
Morrow zich naar Engeland heeft in
gescheept. Vermoedelijk staat deze
reis in verband met den zelfmoord van
het meisje Sharpe. Men acht het niet
waarschijnlijk dat Shepherd in zijn
rapport inlichtingen zal gebruiken van
ambtelijke Amerikaansche zijde af
komstig. Wel zal hij een bloemlezing
geven van hetgeen de Amerikaansche
couranten over het geval hebben ge
publiceerd. Bij de begrafenis van Vio
let Sharpe, zou consul-generaal
Shepherd ambtshalve tegenwoordig
zijn.
Vondst op Oost-Groenland.
Men meldt uit Stockholm dat een
oude schipper uit Trondhjem, Hjal-
mar Breivik, deel zal nemen aan een
Noorsche-expeditie naar Oost-Groen
land, omdat men wil trachten acht
tien skeletten en een hoeveelheid voor
werpen, die Breivik daar in 1898 bij
eenige ingevallen hutten vond, op te
sporen. In Noorwegen acht men het
mogelijk, dat hierdoor bewezen zal
kunnen worden, dat Noorsche vis-
schers of pelsjagers al lang geleden
Oost-Groenland als basis voor hun
tochten gebruikten en het behoeft
daarom niet te verwonderen dat men
in Denemarken een en ander met be
langstelling volgt. Berlingske Tidende
heeft er dr. Louis Bobé over geïn
terviewd. Deze achtte het niet uitge
sloten, dat de skeletten afkomstig
zijn van opvarenden van de 25, voor
namelijk Hollandsche en Hamburgsche
walvischvaarders, die in 1777 op de
kust van Oost-Groenland vergaan zijn.
Van de 460 opvarenden kwamen toen
ruim 300 mannen om, de anderen wis
ten aan land te komen en eenige tien
tallen bereikten na veel avonturen
nederzettingen van eskimo's en de ko
lonies Frederrikshaab en Julianehaab
Volgens het Noorsche blad Tidens
Tegn zouden de skeletten die de
expeditie nu gaat zoeken, echter veel
Noordelijker gevonden zijn dan de
plaats waar de walvischvaarders schip
breuk leden. Enfin, hieromtrent zal
etter/ijd wel uitsluitsel gegevenn wor
den tenzij Hjalmar Brevik de plek niet
meer terug kan vinden. En dat is
natuurlijk zeer goed mogelijk.
EETBARE VOGELNESTJES.
Zonderlinge huis
industrie.
>Die Umschau. brengt een typisch
artikel van prof. Edmund Graefe over
de zwaluwnestindustrie op Java en spe
ciaal in Grissee.
Het zwaluwnest is een bijzondere,
maar dure lekkernij voor den Chinees
en vermoedelijk is zij daarom tot
tot huisindustrie geworden. Het is voor-
I de Salangaanzwaluw, die het «sma
kelijkste» nest bouwt. De Salangaan is
een aan den oever der zee wonende vogel
en hij bouwt zijn nest graag in ontoegan
kelijke ho'en. Zij vervaardigen hun
nest met een speeksel, dat zij in den
paartijd rijkelijk afscheiden en dat in
de lucht hard wordt. De Kusappizwa-
luw gebruikt zijn speeksel slechts als
lijm, om de bouwstoffen voor het nest
aan elkaar te lijmen De Chineezen
maken soep van de nesten en daar
voor een bord soep drie tot vier nes
ten noodig zijn en een goed nestfoóo
waard is, wordt het soepje nogal duur.
De heer Lian Kian te Grissee bezit
ook eenige zwaluwhuizen, dat wil zeg
gen huizen, waarin de zwaluwen veel
nestelen en dan gaarne aan de dieren
worden afgestaan, omdat de waarde van
hun nesten verre den huurprijs der
woningen overtreft. De dieren, die vroe
ger in grotten huisden, verlieten die,
omdat de slangen de overhand kregen
en hun kweek bedreigden.
De pachtprijs der grotten daalde
daardoor en de prijs der uitverkoren
woonhuizen steeg aanzienlijk. Een Ara
bier bijvoorbeeld, die een huis bezat
van f 6000. weigerde het voor f 50.000
te verkoopen, toen eenige zwaluwparen
het ter bewoning hadden uitgekozen.
De heer I-ang had de bovenverdie
ping van zijn villa aan de vogels af
gestaan. De kamers waren afgesloten
en zij stonden slechts door een vlieg
gat met de buitenwereld in verbinding
Toen de schrijver de vertrekken be
zocht, kwam hem een sterke ammo-
niaklucht tegemoet. Op den grond lag
een laag mest, welke nog f3.60 de
centenaar opbrengt, omdat deze mest
zeer gezocht is. Elke kamer had 50
echtparen, die viermaal per jaar een
nest bouwen. De nesten worden pas
verzameld, als de jongen er uit ge
kropen zijn. De gastvrijheid kost niets,
want de zwaluwen zorgen zelf voor hun
voedsel. De bezitter van zoo'n pension
moet echter goed op de uilen letten,
die 's nachts bij het vlieggat op den
loer zitten. Soms blijft hij nachten op,
om deze roovers weg te schieten.
De malaise heeft ook den prijs van
het zwaluwnest sterk omlaag gedreven.
Betaalde men vroeger graag f 3000 per
pikol (60 K.G. nesten, thans nog maar
f 1800. Toch is de industrie nog zeer
voordeelig. De heer Liang verklaarde,
dat een zuivere winst van 50 procent
gewaarborgd is.
Werd Zola vermoord 1
Alfred Bruneau, de musicus, die een
der trouwste vrienden was van Entile
Zola, heeft in Fransche kringen een
zekere sensatie gewekt door thans, der
tig jaar na dato, zijn twijfel op schrift
te stellen omtrent de werkelijke oorza
ken van des schrijvers dood.
Wij meenden die oorzaken allen te
kennen op een avond waren Zola en
zijn echtgenoote uit hun villa te Médan
te Parijs vertrokken, omdat de meester
door tandpijn gekweld, den volgenden
morgen zich wilde laten behandelen.
In de rue de Bruxelles, in de swoning
van den schrijver te Parijs had een
vooraf gewaarschuwde knecht den haard
aangemaakt en met briketten gevuld.
De luchttoevoer en afvoer schenen door
toevallige omstandigheden gebrekkig ge
weest te zijn dien nacht. Want me
vrouw Zola werd bewusteloos uit haar
bed en Zola zelf dood van den parket
vloer opgenomen.
DoosA-5ct Perstuk Bet.
Bij Uw drogist.
sp^l
EDERS J
Is het een toeval geweest, vraagt
Bruneau thans, zelf op den drempel
van zijn levensavond verkeerend, en hij
antwoordt: ik heb het eigenlijk nooit
geloofd I In zijn levensherinneringen,
die bij „A 1' ombre d'un grand Coeur"
genoemd heeft, daarbij denkende aan
zijn vriend Zola, het grooter karakter,
vertelt Alfred Bruneau nu eenige on
bekende of vergeten détails, die ovei
zijn twijfel beslist hebben.
Toen Bruneau, die een van de eer
sten gewaarschuwd werd, de slaapka
mer betrad, waar men Zola's lijk op
een sofa had neergelegd, werden juist
de haard en de haardopening onder
zocht, en daarbij zag Bruneau, hoe
een prop vodden naar buiten gehaald
werd, die zeker voldoende in staat
waren den luchtgang naar buiten ter
dege te verstoppen.
Hoe kwamen die vodden daar Wie
heeft ze er in gestoken? Zijn ze er van
boven ingeworpen? Dit is zeker, dat de
na dertig jaren nog even aanhankelijke
vriend van den grooten romanschrijver,
thans voor zich zelf heeft uitgemaakt,
dat geen spelende kinderen zulke din
gen doen, en dat destijds de man van
het realistisch proza en vooral de man
van het „J Accuse" in de Dreyfus-zaak
genoeg gehaat was, om te mogen aan
nemen, dat een misdadige hand zóó
listig Zola s leven zou hebben, als was
het «vanzelf* uitgebluscht.
Terwijl, zegt de schrijver van A 1' om
bre d'un grand Coeur", ik over aeze dingen
in de sterfkamer stond na te denken,
gingen aan het voeteneinde van de rust
bank de twee lievelingshonden van den
meester neerliggen elkaar omstrengelend.
Zoolang hij leefde, hadden zij elkander
in bittere jaloezie veel kwaad gedaan
Nu waren zij met elkander verzoend...
Dan kwam ook nog Zola's poes bin
nen. Zij sprong haar dooden meester
op de borst, en bleef daar zitten kij
ken met haar geelgroen fonkelende
oogen naar Zola's gezicht, dat al reeds
zachtjes in het onwezenlijke wegtrok.
ALS DE JAPANNER BAADT.
Primitief maar
practisch.
Het zal hier in Europa vermoedelijk wei
nig bekend zijn, dat de Japanner iederen
dag een warm bad neemt in een tempera
tuur, waarbij wij ons de huid zouden ver
branden of een beroerte zouden krijgen.
Dat zij dit iederen dag doen is een na
tuurlijk hygiënisch gevolg van het bijzon
dere Japansche klimaat, want aan dit dage-
lijksch baden is het hoofdzakelijk te dan
ken, dat in Japan een verkoudheid hoogst
zelden voorkomt en dat hun lichamen zoo
goed bestand zijn tegen de groote verschil
len van temperatuur, die er zooveel voor
komen. Overigens is hun wijze van baden
uiterst primitief; zij gebruiken hiervoor een
groote houten ton, die uit twee met elkan
der in verbinding staande afdeelingen be
staat, waarvan de grootste de eigenlijke
badruimte is, terwijl bij het kleinste gedeel
te een met houtskool gestookt kacheltje be
hoort. Het groote voordeel van dit zeer
primitieve, doch uiterst practische systeem
bestaat hierin, dat op deze wijze het water
gedurende het bad steeds op dezelfde tem
peratuur blijft, en zoodoende de kans uitge
sloten is, dat de Japanner na het bad zou
kou vatten.
Op het land en ook in de kleinere ste
den ziet men de baders mannen en vrou
wen rustig vóór hun huisdeur in de ton
zitten, en ook tot voor korten tijd was het
nog gebruik, dat in de groote openbare
bad-instellingen „bains mixtes" genomen
werden. Wat ons misschien minder zou
aanstaan is het feit, dat na het gebruik van
een bad het water niet verwijderd wordt,
maar dat alle huisgenooten van één en het
zelfde bad gebruik maken! Daarbij wordt
streng de hand gehouden aan de volg
orde: eerst de heer des huizes, daarna de
vrouw, dan de kinderen en ten slotte het
personeel. Als verzachtende omstandigheid
wordt daarbij aangevoerd, dat het eerste
bad meer een verwarmingsmiddel is en
men zich inzeept en afwascht na het bad.
Vervolgens laat de Japanner zich massee-
ren, hetgeen in de publieke badinrichtingen
meestal door blinden geschiedt, die door
hun uiterst gevoeligen tastzin hiervoor bij
zonder geschikt zijn.
De prijs van een publiek bad en mas
sage-behandeling is heel billijk: in Tokio
bijvoorbeeld betaalt men slechts eenige
centen hiervoor
EEN PAAR MOPPEN.
„Maar je krijgt toch zeker wel eens be
zoek van je familie?" vroeg het lid van
het Zedelijk Genootschap aan den gevan
gene.
„Neen, mijnheer", zei de man, „die zit
ten ook allemaal".
Passagier (die nog maar vijf minuten
heeft om den trein te halen, tot wagenbe
stuurder van een Amsterdamschen tram
wagen): „Zeg, vrind, kun je niet sneller
gaan dan zoo?"
Bestuurder: „Jawel, maar ik moet in
mijn wagen blijven".