De jeugd en de gevaren van het verkeer Gemengd Nieuws. Allerlei Hootd-en Kiespi/n MIJNHARDrS POEDERS VERKEERSLESSEN VAN DEN A.N.W.B. 13e Les. Houdf rechts ANWB TOERISTENBOND VOOP NEDERLAND HOUD QECHT5 IN DE BOCHT Wat is de grondregel van het ver keer? „Houdt rechts". Aan welken kant van den weg mag men niet rijden? „Aan den linker kant". Wanneer het bij het inhalen noodig is, mag men wel op den linker kant van den weg rijden, maar niet langer dan noodzakelijk is. Vooral in een bocht, die soms moei lijk te overzien is, moet het voorge schreven rechts houden terdege in acht genonjen worden en in een bocht is inhalen verboden. De wet schrijft dit uitdrukkelijk voor. „Niet inhalen in de bocht! in een bocht". En zeker moet men rechts houden en een ander niet in halen in bochten zooals op de teeke- ning zijn afgebeeld en waar een dikke boom en struikgewas het uitzicht be nemen. De motorrijder rechts kan den jon gen, die heel onvoorzichtig aan de linkerzijde van den weg rijdt, niet tijdig achter het boschje zien aanko men en een botsing is onvermijdelijk. Zoo n onoverzichtelijke bocht wordt ook wel een „blinde" bocht genoemd en daar moet je dus dubbel opletten cn voorzichtig zijn. Maar ook ïn andere, gemakkelijker bochten en trouwens overal op den weg is het bepaald noodzakelijk steeds rechts te houden. Denk maar aan den grondregel van het verkeer. Het is wel eens verleidelijk, bij een groote bocht naar links op de linkerhelft van den weg te gaan rijden om de bocht „af te snyden", maar het is gevaarlijk en mag absoluut niet. De fietser op het linker plaatje rijdt goed rechts, kijk maar naar zijn spoor in de bocht en de auto, die hem tegemoet komt, doet het ook, zoodat ze elkaar in de bocht veilig passeeren. zich dadelijk inspande het wijfje weer op te wekken. Een waterdruppel, die toeval lig op een nabijgelegen ei, reeds vóór het incident plaats greep, was terechtgekomen, werd nu blijkbaar voor het eerst opge merkt. Van dien waterdruppel nu maakte het mannetje gebruik om een zijner sprie ten nat te maken en daarmede het wijfje te beroeren; dit herhaalde het vele malen, doch met weinig gevolg. Daar verscheen echter een ander mannetje ten tooneele, dat blijkbaar onmiddellijk de situatie inzag. Hij greep het wijfje bij de legboor beet en trok die, bijgestaan door het andere man netje, uit het vlinder-ei, waarop hij ver dween. Het wijfje poetste zich schoon en verwijderde zich in een andere richting, door het eerste mannetje, dat haar voort durend met zijn sprieten bestreek, gevolgd. Drievoudige moord. De moordenaar met moeite gearresteerd. Er heeft zich een afschuwelijk dra ma afgespeeld in het bosch bij Wal- hurst. Daar werden niet ver van den grooten weg de lijken gevonden van drie vrouwen, allen met kogels ge dood. Het waren een herbergierster van 63 jaar, haar dochter van 35 en haar kleindochtertje van 13. Reeds spoedig na het vinden van de drie dooden werd het bosch, King's Wood bij Ashford dat in het graafschap Kent ligt, door een groote politie macht omsingeld. Niet minder dan 300 agenten, velen in auto's, anderen op motorfietsen, weer anderen te voet, zochten het woud af, toen men op eens een man in soldatenuniform zag, die hard wegliep. De politie opende de achtervolging en de vluchtende man hield halt, draaide zich om en loste een schot. Toen knielde hij neer en vuurde een reeks schoten af. De poli- tie-agent die het dichtst bij hem was riep hem toe: „Wees niet gek, gooi dat geweer weg." Maar opnieuw schoot de vluchteling. De politie-agent begon nu ook te schieten en inmiddels waren er anderen nabij gekomen die van ach teren den soldaat naderden. Plotse- seling liepen zij op hem toe, grepen hem en ontwapenden hem. De gear resteerde is de soldaat James Thomas Collens die sinds een maand of drie in dienst is. De achtervolging was een zeer schokkende gebeurtenis. De nasporingen in het woud begon nen omstreeks middernacht. De poli tie was voorzien van flambouwen en zocht elke schuilhoek van het uitge strekte bosch af. Men wist dat men den man in dat bosch had te zoeken, want hij was reeds even te voren door den agent Chapman gezien en aange houden. Wat toen gebeurde, vinden wij in de Engelsche bladen als volgt beschreven: „De man droeg iets op den schouder, dat er uit zag als een hengel. De agent riep hem aan en vroeg: „Wat draag je op je schou der?" „Wou je dat heusch weten was het antwoord, en voor de agent iets kon zeggen had de ander zijn geweer in den aanslag en gericht op de borst van den ondervrager. „Als je dichter bij komt, gebeurt er iets." De politie agent naderde toch. „Kijk maar eens in de loop," zei de man en de agent zich goed houdend keek er inderdaad in „Nou," zei de gezochte, „ik moet er kennen, dat je niet bang bent. Ik zou de haan wel eens hebben kunnen over halen. Toen ging hij terug het struikgewas in, roepende: „Ik zou me maar niet volgen." Rechtskundig adviseur gearresteerd. y Als veracht van verduistering van een bedrag van f4900 is de rechtskun dig adviseur V. te Rotterdam aange houden en opgesloten. Geruimen tijd geleden is een be woner van de Carnisserlaan de heer B gestorven. De erfeniskwestie werd door een notaris geregeld, de boedel werd niet verdeeld en met het beheer werd de weduwe belast. Er was o.a. een spaarboekje met f1200 en een bedrag van f 3000, dat was gedepo neerd bij de Rotterdamsehe Bankver- eeniging. Na eenigen tijd wilden twee ztaons graag hun vaderlijk erfdeel hebben en de moeder wendde zich tot den rechtskundig adviseur V., met het ver zoek deze kwestie in orde te maken. V. die blijbaar al spoedig begreep, dat men met dergelijke erfeniskwes ties niet op de hoogte was, beweerde, dat het geld gedeponeerd moest wor den op het Kantongerecht en dat hij daar wel voor zou zorgen, mits men hem volmacht gaf. Deze werd hem verstrekt, de gelden werden inderdaad opgevraagd, maar verder hoorde men niets meer van V. Als men ging in- formeeren werd men aan het lijntje gehouden en tenslotte wendde men zich tot de politie. Deze stelde een onderzoek in, dat leidde tot de ar restatie van V. Deze legde een vol ledige bekentenis af. Hij beweerde het geld te hebben verloren in een clan destien speelhol aan de Boompjes te Rotterdam. In verband hiermede waarschuwt de commissaris van politie in de 5e af deeling, bureau Nassaukade het pu bliek tegen de clandestiene speelge- legenheden, welke, blijkens de inge komen klachten te dezer stede be staan. Bovendien waarschuwt hij in het algemeen tegen de praktijken van zgn. rechtskundige adviseurs Het blijkt dat tegenwoordig menschen, die niet precies weten hoe zij met een civiele kwestie aanmoeten, de hulp van zoo iemand inroepen en dikwijls loopt de zaak falikant uit. Zoo is kort geleden nog het vol gende gebeurd: Een Rotterdammer had werk in Hamburg gevonden. Zijn vrouw bleef hier achter en hij gat haar een mach tïging, om geld van zijn spaarbank boekje te halen. Toen de vrouw op het postkantoor kwam, deelde men haar daar mee, dat de machtiging nog niet in staat van gewijsde was. Men verzuimde er haar bij te ver tellen, dat zij een week later hef geld kon krijgen. De vrouw, ongerust, omdat zij het geld niet kon krijgen, wendde zich tot een rechtskundig ad viseur, die beloofde haar te helpen. Hij deed niets dan een week wach ten, waarna hij de vrouw meedeelde, dat hij de zaak in het reine had ge bracht. Voor zijn bemoeiingen vor derde hij het exhorbitante honorarium van f 70...... Op uw fiets passen? De adjunct-commies der posterijen H. K. bracht gisteren een bezoek aan het St. Franciscusgasthuis te Rotter dam. Hij arriveerde per fiets, en een man bood aan, op het karretje te passen. Toen de heer K. terug kwam waren èn man èn fiets verdwenen. Noodlottige twist. Te Stadskanaal kregen eenige kin deren, die aan het visschen waren, ruzie met elkander. De va,der pan een der kinderen, de arbeider N. P., mengde zich in den twist, met het gevo/g, dat de moeder van een der kinderen zich er eveneens mede be moeide. Tijdens den twist tusschen de beide ouders trok P. zijn mes en ver wondde daarmede de vrouw aan den arm. Haar man, de arbeider Dost, die op korten afstand stond te praten kwam zijn vrouw te hulp. P. trok nu voor de tweede maal zijn mes en trof den arbeider D. in ,de Hartstreek- De man viel neer. Een ontboden ge neesheer kon slechts den dood' con- stateeren. De politie werd onmiddellijk van het geval in kennis gesteld. De ver dachte werd gearresteerd en in de marechausseekazerne ingesloten. Het lijk van den arbeider Dost is in be slag genomen. De vrouw is niet le vensgevaarlijk gewond. Gevaarlijk kinderspel. In Ter Heide aan Zee is Woens dag een merkwaardig ongeval gebeurd dat voor den zesjarigen Maarten Voois ernstige gevolgen heeft gehad. Achter de woningen aan den Heid- scheweg waar de familie Voois woont is men bezig met het afgraven van een duinterrein. De kleine jongen, die daar aan het spelen was, vond in het zand een oude geweerpatroon. Het kind heeft eenigen tijd met dit voorwerp gespeeld, er zelfs met een ander voor werp op geslagen en het vervolgens aan zijn vader laten zien. Deze dacht met een ongevaarlijken kogel te doen te hebben en gaf de patroon aan zijn zoontje terug. De vader heeft de patroon zelfs nog uit zijn handen op den grond laten vallen zonder dat er iets gebeurde. Korten tijd later echter is de kogel door tot nog toe onopgehelderde oor zaak ontploft, ten gevolge waarvan de jongen deerlijk werd gewond. Zijn linkerhand werd nagenoeg afgerukt, hij kreeg een gapende wond in den buik, terwijl zijn beide oogen zoo ernstig werden gekwetst, dat hij niets meer kon zien. Niettegenstaande deze vreeselijke verwondingen en den hevigen schrik bleef het ventje bij bewustzijn. De jongen kon, na voorloopig verbonden te zijn, aan de politie nog de toe dracht van de zaak vertellen. Een on middellijk geroepen geneesheer heeft den kleine direct naar het ziekenhuis te 's-Gravenhage doen vervoeren met de opdracht om de linkerhand van het jeudige slachtoffer te doen am- puteeren. De politie heeft een onder zoek naar het gebeurde ingesteld. Begrijpelijkerwijze heeft het voorval in het anders zoo rustige Ter Heide groote consternatie teweeggebracht. Hij voelde zich te jong. Dezer dagen heeft zich op Arn- hemia 20 K.M. van Medan een tragi-comisch voorval voorgedaan bij een huwelijk. Of liever.tot een huwelijk is het niet gekomen, «zegt de „Deli Crt" Een Chineesch meisje uit Pertjoet zou met een jongeling van Arnhemia gaan trouwen. Dies begaf zich de moeder van den bruide gom per auto naar Pertjoet om de bruid te ha/en. Een lange stoet, waarin ook familieleden meereden, be gaf zich naar Arnhemia alwaar volgens Chineesch gebruik de jongeling uit het huis van zijn ouders zou treden ten einde zijn aanstaande echtgenoote te verwelkomen. Toen men voor het huis stond wachtte men echter tevergeefs op den bruidegom. Een der aanwezigen ging de woning binnen, maar kon den jon geman nergens vinden en juist toen het gezelschap zich hevig ongerust begon te maken kwam de bruidegom met een verlegen gezicht aanwandelen. Ik voel me nog te jong voor brui degom, ik wil voorloopig maar niet trouwen verklaarde hij aan zijn bruid en de andere aanwezigen. De mama van den onwilligen aan staanden echtgenoot was woedend de bruid lag in tranen en de rest van het gezelschap toonde zich ook alles behalve in feeststemming. Maar de trouwpartij ging niet door. Hef geval Lindbergh. De waarnemende Britsche consul- generaal te New York, Shepherd, heeft van de Engelsche regeering telegra fisch opdracht gekregen rapport uit te brengen over de omstandigheden waaronder de dienstbode van de fa milie Morrow, Violet Sharpe, zich van het leven had beroofd. In Engelsche kringen in de Ver. Staten, maar ook in vele Amerikaansche kringen is men diep verontwaardigd over de Ameri kaansche politie-methoden welke door niet weinigen verantwoordelijk worden gesteld voor dezen zelfmoord. De ar me Violet Sharpe was voo vaak en zoo ruw door de politie verhoord dat zij toen zij wederom voor zoo'n verhoor was opgeroepen, er maar liever een eind aan maakte. Onder degenen die in de Ver. Staten naar aanleiding van het gebeurde een campagne zijn be gonnen tegen de inderdaad ontoelaat bare ondervraging in den derden graad is mevrouw Morrow, de schoonmoeder van Lindbergh. Nader meldt men nog, dat mevrouw Morrow zich naar Engeland heeft in gescheept. Vermoedelijk staat deze reis in verband met den zelfmoord van het meisje Sharpe. Men acht het niet waarschijnlijk dat Shepherd in zijn rapport inlichtingen zal gebruiken van ambtelijke Amerikaansche zijde af komstig. Wel zal hij een bloemlezing geven van hetgeen de Amerikaansche couranten over het geval hebben ge publiceerd. Bij de begrafenis van Vio let Sharpe, zou consul-generaal Shepherd ambtshalve tegenwoordig zijn. Vondst op Oost-Groenland. Men meldt uit Stockholm dat een oude schipper uit Trondhjem, Hjal- mar Breivik, deel zal nemen aan een Noorsche-expeditie naar Oost-Groen land, omdat men wil trachten acht tien skeletten en een hoeveelheid voor werpen, die Breivik daar in 1898 bij eenige ingevallen hutten vond, op te sporen. In Noorwegen acht men het mogelijk, dat hierdoor bewezen zal kunnen worden, dat Noorsche vis- schers of pelsjagers al lang geleden Oost-Groenland als basis voor hun tochten gebruikten en het behoeft daarom niet te verwonderen dat men in Denemarken een en ander met be langstelling volgt. Berlingske Tidende heeft er dr. Louis Bobé over geïn terviewd. Deze achtte het niet uitge sloten, dat de skeletten afkomstig zijn van opvarenden van de 25, voor namelijk Hollandsche en Hamburgsche walvischvaarders, die in 1777 op de kust van Oost-Groenland vergaan zijn. Van de 460 opvarenden kwamen toen ruim 300 mannen om, de anderen wis ten aan land te komen en eenige tien tallen bereikten na veel avonturen nederzettingen van eskimo's en de ko lonies Frederrikshaab en Julianehaab Volgens het Noorsche blad Tidens Tegn zouden de skeletten die de expeditie nu gaat zoeken, echter veel Noordelijker gevonden zijn dan de plaats waar de walvischvaarders schip breuk leden. Enfin, hieromtrent zal etter/ijd wel uitsluitsel gegevenn wor den tenzij Hjalmar Brevik de plek niet meer terug kan vinden. En dat is natuurlijk zeer goed mogelijk. EETBARE VOGELNESTJES. Zonderlinge huis industrie. >Die Umschau. brengt een typisch artikel van prof. Edmund Graefe over de zwaluwnestindustrie op Java en spe ciaal in Grissee. Het zwaluwnest is een bijzondere, maar dure lekkernij voor den Chinees en vermoedelijk is zij daarom tot tot huisindustrie geworden. Het is voor- I de Salangaanzwaluw, die het «sma kelijkste» nest bouwt. De Salangaan is een aan den oever der zee wonende vogel en hij bouwt zijn nest graag in ontoegan kelijke ho'en. Zij vervaardigen hun nest met een speeksel, dat zij in den paartijd rijkelijk afscheiden en dat in de lucht hard wordt. De Kusappizwa- luw gebruikt zijn speeksel slechts als lijm, om de bouwstoffen voor het nest aan elkaar te lijmen De Chineezen maken soep van de nesten en daar voor een bord soep drie tot vier nes ten noodig zijn en een goed nestfoóo waard is, wordt het soepje nogal duur. De heer Lian Kian te Grissee bezit ook eenige zwaluwhuizen, dat wil zeg gen huizen, waarin de zwaluwen veel nestelen en dan gaarne aan de dieren worden afgestaan, omdat de waarde van hun nesten verre den huurprijs der woningen overtreft. De dieren, die vroe ger in grotten huisden, verlieten die, omdat de slangen de overhand kregen en hun kweek bedreigden. De pachtprijs der grotten daalde daardoor en de prijs der uitverkoren woonhuizen steeg aanzienlijk. Een Ara bier bijvoorbeeld, die een huis bezat van f 6000. weigerde het voor f 50.000 te verkoopen, toen eenige zwaluwparen het ter bewoning hadden uitgekozen. De heer I-ang had de bovenverdie ping van zijn villa aan de vogels af gestaan. De kamers waren afgesloten en zij stonden slechts door een vlieg gat met de buitenwereld in verbinding Toen de schrijver de vertrekken be zocht, kwam hem een sterke ammo- niaklucht tegemoet. Op den grond lag een laag mest, welke nog f3.60 de centenaar opbrengt, omdat deze mest zeer gezocht is. Elke kamer had 50 echtparen, die viermaal per jaar een nest bouwen. De nesten worden pas verzameld, als de jongen er uit ge kropen zijn. De gastvrijheid kost niets, want de zwaluwen zorgen zelf voor hun voedsel. De bezitter van zoo'n pension moet echter goed op de uilen letten, die 's nachts bij het vlieggat op den loer zitten. Soms blijft hij nachten op, om deze roovers weg te schieten. De malaise heeft ook den prijs van het zwaluwnest sterk omlaag gedreven. Betaalde men vroeger graag f 3000 per pikol (60 K.G. nesten, thans nog maar f 1800. Toch is de industrie nog zeer voordeelig. De heer Liang verklaarde, dat een zuivere winst van 50 procent gewaarborgd is. Werd Zola vermoord 1 Alfred Bruneau, de musicus, die een der trouwste vrienden was van Entile Zola, heeft in Fransche kringen een zekere sensatie gewekt door thans, der tig jaar na dato, zijn twijfel op schrift te stellen omtrent de werkelijke oorza ken van des schrijvers dood. Wij meenden die oorzaken allen te kennen op een avond waren Zola en zijn echtgenoote uit hun villa te Médan te Parijs vertrokken, omdat de meester door tandpijn gekweld, den volgenden morgen zich wilde laten behandelen. In de rue de Bruxelles, in de swoning van den schrijver te Parijs had een vooraf gewaarschuwde knecht den haard aangemaakt en met briketten gevuld. De luchttoevoer en afvoer schenen door toevallige omstandigheden gebrekkig ge weest te zijn dien nacht. Want me vrouw Zola werd bewusteloos uit haar bed en Zola zelf dood van den parket vloer opgenomen. DoosA-5ct Perstuk Bet. Bij Uw drogist. sp^l EDERS J Is het een toeval geweest, vraagt Bruneau thans, zelf op den drempel van zijn levensavond verkeerend, en hij antwoordt: ik heb het eigenlijk nooit geloofd I In zijn levensherinneringen, die bij „A 1' ombre d'un grand Coeur" genoemd heeft, daarbij denkende aan zijn vriend Zola, het grooter karakter, vertelt Alfred Bruneau nu eenige on bekende of vergeten détails, die ovei zijn twijfel beslist hebben. Toen Bruneau, die een van de eer sten gewaarschuwd werd, de slaapka mer betrad, waar men Zola's lijk op een sofa had neergelegd, werden juist de haard en de haardopening onder zocht, en daarbij zag Bruneau, hoe een prop vodden naar buiten gehaald werd, die zeker voldoende in staat waren den luchtgang naar buiten ter dege te verstoppen. Hoe kwamen die vodden daar Wie heeft ze er in gestoken? Zijn ze er van boven ingeworpen? Dit is zeker, dat de na dertig jaren nog even aanhankelijke vriend van den grooten romanschrijver, thans voor zich zelf heeft uitgemaakt, dat geen spelende kinderen zulke din gen doen, en dat destijds de man van het realistisch proza en vooral de man van het „J Accuse" in de Dreyfus-zaak genoeg gehaat was, om te mogen aan nemen, dat een misdadige hand zóó listig Zola s leven zou hebben, als was het «vanzelf* uitgebluscht. Terwijl, zegt de schrijver van A 1' om bre d'un grand Coeur", ik over aeze dingen in de sterfkamer stond na te denken, gingen aan het voeteneinde van de rust bank de twee lievelingshonden van den meester neerliggen elkaar omstrengelend. Zoolang hij leefde, hadden zij elkander in bittere jaloezie veel kwaad gedaan Nu waren zij met elkander verzoend... Dan kwam ook nog Zola's poes bin nen. Zij sprong haar dooden meester op de borst, en bleef daar zitten kij ken met haar geelgroen fonkelende oogen naar Zola's gezicht, dat al reeds zachtjes in het onwezenlijke wegtrok. ALS DE JAPANNER BAADT. Primitief maar practisch. Het zal hier in Europa vermoedelijk wei nig bekend zijn, dat de Japanner iederen dag een warm bad neemt in een tempera tuur, waarbij wij ons de huid zouden ver branden of een beroerte zouden krijgen. Dat zij dit iederen dag doen is een na tuurlijk hygiënisch gevolg van het bijzon dere Japansche klimaat, want aan dit dage- lijksch baden is het hoofdzakelijk te dan ken, dat in Japan een verkoudheid hoogst zelden voorkomt en dat hun lichamen zoo goed bestand zijn tegen de groote verschil len van temperatuur, die er zooveel voor komen. Overigens is hun wijze van baden uiterst primitief; zij gebruiken hiervoor een groote houten ton, die uit twee met elkan der in verbinding staande afdeelingen be staat, waarvan de grootste de eigenlijke badruimte is, terwijl bij het kleinste gedeel te een met houtskool gestookt kacheltje be hoort. Het groote voordeel van dit zeer primitieve, doch uiterst practische systeem bestaat hierin, dat op deze wijze het water gedurende het bad steeds op dezelfde tem peratuur blijft, en zoodoende de kans uitge sloten is, dat de Japanner na het bad zou kou vatten. Op het land en ook in de kleinere ste den ziet men de baders mannen en vrou wen rustig vóór hun huisdeur in de ton zitten, en ook tot voor korten tijd was het nog gebruik, dat in de groote openbare bad-instellingen „bains mixtes" genomen werden. Wat ons misschien minder zou aanstaan is het feit, dat na het gebruik van een bad het water niet verwijderd wordt, maar dat alle huisgenooten van één en het zelfde bad gebruik maken! Daarbij wordt streng de hand gehouden aan de volg orde: eerst de heer des huizes, daarna de vrouw, dan de kinderen en ten slotte het personeel. Als verzachtende omstandigheid wordt daarbij aangevoerd, dat het eerste bad meer een verwarmingsmiddel is en men zich inzeept en afwascht na het bad. Vervolgens laat de Japanner zich massee- ren, hetgeen in de publieke badinrichtingen meestal door blinden geschiedt, die door hun uiterst gevoeligen tastzin hiervoor bij zonder geschikt zijn. De prijs van een publiek bad en mas sage-behandeling is heel billijk: in Tokio bijvoorbeeld betaalt men slechts eenige centen hiervoor EEN PAAR MOPPEN. „Maar je krijgt toch zeker wel eens be zoek van je familie?" vroeg het lid van het Zedelijk Genootschap aan den gevan gene. „Neen, mijnheer", zei de man, „die zit ten ook allemaal". Passagier (die nog maar vijf minuten heeft om den trein te halen, tot wagenbe stuurder van een Amsterdamschen tram wagen): „Zeg, vrind, kun je niet sneller gaan dan zoo?" Bestuurder: „Jawel, maar ik moet in mijn wagen blijven".

Krantenbank Zeeland

Goessche Courant | 1932 | | pagina bijlage 3