De weg tot geluk N° 65 Maandag 50 Mei 1952 119* Jaargang. Binnenland Buitenland, ABONNEMENT Prijs per kwartaal in Goes 2>— buiten Goes 2, Afzonderlijke nummers 5 cent. Verschijnt Maandags Woensdag en Vrijdagavond. GOESCHE UitgaveNaamlooze Vennootschap Goesche Courant Telefoonnummer 17, na 17.30 No. 244 COURANT en Kleeuwens 6 Ross' Drukkers- en Uitgeversbedrijf gevestigd te Goes, ADVERTENTIEN van 1—5 regels ƒ1,20, elke regel meer 24 cent. Driemaal plaatsing wordt 2 maal berekend. Dienst aanbiedingen en aanvragen 15 ct. per regel. Advertentiën worden aangenomen tot 12 uur voorm. De Zuiderzee afgesloten. 28 Mei 1932 te 13.02 uur. Een paar dagen later dan men verwacht te, n.l. Zaterdagmiddag twee minuten over één, was het laatste gat in den bijna dertig kilometer langen dijk tusschen Noord- Holland en Friesland gedicht en daarmede de Zuiderzee afgesloten. Minister Reymer hield even voor het historische moment aanbrak een rede en zeide daarin o.a. „Het gewichtig oogenblik is thans aan gebroken, waarop wij sinds jaren beurte lings met beklemming en hoop hebben ge wacht. Met beklemming, omdat wij nim mer volmaakt zeker kunnen zijn van het geen bij de uitvoering van een zoo groot en schier ongekend werk als dit ons te wachten staat. Met hoop nochtans, om dat naar onze overtuiging de voorbe reiding zóó degelijk en ook op wetenschap- pelijken grondslag zóó voorbeeldig ge weest is als slechts weinig in de geschie denis van Waterstaatswerken is voorge komen. Maar wij mogen bedenken dat onze be zorgdheid niet ongegrond was en dat onze tijd in de moeilijkheden heeft te voorzien gehad, die juist gelegen waren in het tijd stip waarop deze werken werden uitge voerd. Want inderdaad kan men vol bewonde ring zijn over hetgeen in vroeger tijden 's menschen geest en hand heeft weten te verrichten, maar men mag dan ook vragen hoeveel tientallen jaren met de voltooiing dezer werken gemoeid zijn geweest. Wat hier naar mijn meening de wereld in ver bazing heeft gebracht en ons met zekeren trots mag vervullen, dat is de korte tijd, die sedert den aanvang der werken is ver streken. Nauwelijks een vijftal jaren heeft de uitvoering van deze groote werken ge duurd. En thans breekt dus na een doelbewuste voorbereiding van jaren voor de Zuiderzee en hare omgeving een geheel nieuwe pe riode aan. Met vertrouwen zien wij de toekomst tegemoet en mogen verwachten, dat ook de gewijzigde toestand tot voordeel var geheel ons land zal strekken. Ik ont veins mij niet dat daaromtrent bij sommi gen twijfel is gerezen, maar waar de regee ring naar vermogen tracht leed te verzach- ten, mogen wij vertrouwen, dat de som bere voorgevoelens niet zullen worden be waarheid en dat ook latere geslachten de gebeurtenis van heden kunnen beschrijven als te zijn geworden een zegen voor ons vaderland." Voorts spraken o.a. nog de directeur- generaal der Zuiderzee-werken, ir. De Blocq van Kuffeler en dr. Colijn, de voor zitter van den Zuiderzee-raad, en toen gaf het 12-jarig zoontje van ir. De Blocq van Kuffeler met een vlag een signaal, en de kranen, die tijdens de speeches gezwegen hadden, al moest telkens stoom worden af geblazen, begonnen opnieuw te knarsen. Met een zwaren plof viel de keileem op de reeds belangrijk ondiep geworden plek, waarop nu honderden oogen gericht waren. Men telde en teldehoeveel bakken nog? De machinisten lieten de keileem, met al hun routine, prachtig op de juiste plaats vallen. Modder en water spatten op. Bij den tienden bak leek het al, of het gat reeds dicht was, maar er kwamen er nog twee bij en toen was om 2 minuten over éénen het pleit beslecht 68 FEUILLETON door E. PHILIPS OPPENHEEM. Geautoriseerde vertaling van M. HELLEMA, „Wij zaten in den trein naar Petrograd", ging zij voort, „toen ik een boodschap van Ahrenstein ontving, dat hij van het bevel ontheven was. Zijn opvolger was aangeko men en had een onderzoek ingesteld naar de ontsnapping van Nummer 29. Hij ried mij aan niet dicht bij Petrograd te komen. Wij verlieten den trein, juist toen er een compagnie soldaten uit de Vesting op het perron verscheen. De trein werd aange houden en onderzocht. Wij namen een rij tuig en reden weg, ergens ver in het bin nenland. Wij hadden geld, maar niets an ders. Wij kochten het rijtuig en de paar den, kochten den bestuurder met lichaam en ziel. 's Nachts voortrijdend en overdag de paarden latende rusten en ons zelf ver bergende, reisden wij een honderd mijlen naar het zuid-oosten", „U moet mij het overige een ander maal vertellen", stelde Mary voor". „Wat ik u ga vertellen, zal ik nu doen of nooit", antwoordde Elsa driftig. „Het zal niet lang duren, dat kan ik u beloven. Als ik dit huis verlaat, wil ik de geschie denis dezer maanden vergeten, al moest ik Een der groote kranen zette als eerste het fluitconcert in, dat dadelijk overgeno men werd door alle andere sleepbooten, kranen en directie-vaartuigen. Het werd dadelijk een oorverdoovend gefluit, dat mi nutenlang aanhield. Op hetzelfde oogenblik was inmiddels op de kerktorens van Hipolytushoef en Den Oever de driekleur geheschen, welk voorbeeld vele gebouwen bij den afsluit dijk volgden. Ook in den tuin van het huis van ir. Lely op Wieringen werd de vlag ontplooid. Zoo kwam op 28 Mei 1932 dan onder een schril en lang aangehouden gefluit het einde der Zuiderzee, welke er op dien dag heel kalm uitzag en gelaten haar lot droeg. Tallooze scheepjes waren gepavoiseerd en de vele vlaggen gaven op dezen zonnigen middag aan het geheele tafereel een vroo- lijken aanblik. Iedereen was in opgewekte stemming. Alleen op eenige Urker en Wieringer botters in het haventje van Den Oever ge meerd, woei het rood-wit-blauw halfstok en hingen de netten halverwege de masten ten teeken van rouw UIT DE TWEEDE KAMER. Tegen godslastering. Prof. Slotemaker de Bruine mocht al betoogen, dat de politieke vergade ring toch eigenlijk niet de geschikte plaats is voor het theologisch dispuut, in denzelfden stijl, waarin zij begon nen is, heeft de Tweede Kamer het voortgezet. Ook de argumenten, waar mede de heer Marchant (v.d.) eener- zijds het ontwerp bestreed en de hee- ren Van Wijnbergen (r.k.) en Krijger (c.h.) het anderzijds verdedigden, ver schillenden niet veel van die, welke reeds meermalen naar voren zijn ge bracht. Voor de rede van prof. Slote maker de Bruine (c.h.) was echter de belangstelling groot: van diens fractie hangt immers het lot van het ontwerp af en hoewel het genoeg van bekend heid was, dat de oud-minister er af wijzend tegenover staat, is het niet ze ker hoeveel leden van zijn fractie hij achter zich heeft. Wij weten niet, waarover wij spre ken, wij redeneeren langs elkaar heen; daarmede wordt onzekerheid gescha pen en onzekerheid is een fout in iedere wetgeving, doch zeker bij een onderwerp als dit, zoo was de kern van zijn betoog. Scherp laakte hij het, dat de minister de triniteit in de wet wil vastleggen en hij veroordeelde de tweeslachtigheid van de voorgestelde bepaling, waaruit z.i. de „smalende godslastering" dient te verdwijnen en waarin slechts de „krenking van an- derer godsdienstige gevoelens" behou den dient te blijven. Nadrukkelijk ver klaarde de populaire Wassenaarsche sche predikant dat hij tegen het ont werp zal stemmen. Verder bracht deze middag nog een „maidenspeech", n.l. van den Benja min der Kamer, den jongen luitenant Peereboom (h.g.s.), die kort van stof en krachtig van stem, in stijl zijn voorganger, ds. Lingbeek, zeer nabij kwam. De regeering heeft, zoo meende hij, aan een politioneel wetje een christelijk karakter willen geven, ge dachtig aan het spreekwoord: „aan de vruchten kent men den boom". Een stem: De pereboom 1 (Uitbundi ge vreugde.) Daar de regeering de consequentie niet heeft durven trekken en in plaats van de godslastering zelve strafbaar mij door drank bedwelmen of ze zelfs uit mijn mond snijdenWij waren altijd in gevaar, liepen altijd kans te worden op gespoord. Wij legden korte afstanden per trein af. Soms huurden wij rijtuigen. Wij hebben zelfs een geheelen dag gereisd in een autobus, welke tusschen twee kleine steden reed. Zeven maal trachtten wij over de grens in Polen te komen, en telkens werden wij teruggewezen. Eenmaal had men ons gehoord en werden wij gevangen genomen. Uw broeder schoot twee der be wakers dood en wij ontvluchtten. Daarna was het leven of dood voor ons. Eindelijk kwamen wij over de grens op een plaats, waar de oorlogszone was geweest. Nau welijks waren wij in Polen, toen een half regiment Russen ons achtervolgde. Wij waren echter in Polen. Wij verlieten hen vechtende. Later hoorden wij, dat de Rus sen, die de grens hadden overschreden, ver delgd warenWij kwamen door Polen in Duitschland. Het overige is alles ont bering en ellende, maar het ergste gevaar was voorbij. Uw broer werd ziek te War schau. Sedert dien tijd is hij verward en zwak gebleven, met een hooge tempera tuur en vlagen van verstandsverbijstering. Hoe ik hem hier nog gekregen heb, weet ik niet. Ik reed naar het Charing Cross Hospitaal en daar namen ze hem dadelijk op. Hij gilde als een bezetene. En toen ben ik hierheen gereden". Zij schonk het laatste glas wijn uit de flesch en dronk het leeg. Toen stond zij op. „Dat is een wonderbare geschiedenis!" riep Mary uit. „U moet nog niet weggaan,1 te stellen, mede den eisch van kren- king van anderer gevoelens heeft ge- j steld, zou de heer Peereboom zijn stem aan het ontwerp niet geven. Dat zelfde verwijt werd den minister door ds. Zandt (s.g.p.) voor de voeten ge worpen: de considerans, zoo ^klaagde hij, is doortrokken van den giftigen1 geest van de revolutie! Het zou aen heer Zandt zwaar vallen zijn stem te geven aan het ontwerp van „dezen zich gereformeerd noemenden" minister. Als een scherpe terechtwijzing aan den heer Peereboom was een deel van de rede van den heer Heemskerk (a.r.) bedoeld. In heftige bewoordingen ver weet hij den jongen afgevaardigde, dat deze gezegd had, dat de anti-revolutio nairen en de chr.-historischen de open bare school den bijbel hebben ontno men. Hij noemde hem „onchristelijk" en verweet hem, dat hij zijn leermees ters slecht gekozen heeft. Dinsdag zal de minister antwoorden. Mr. Linthorst Homan f De oud-commissaris der Koningin in de provincie Drente, de heer mr. J. T. Lint horst Homan, is Vrijdag in den leeftijd van 58 jaar op zijn landgoed „Overcinge" te Havelte overleden. De teraardebestelling zal Dinsdagmid dag a.s. te Havelte plaats vinden. Vruchteloos overleg. De commissie, die te Berlijn besprekin gen heeft gevoerd om te trachten de Duit- sche regeering te bewegen tot een soepe ler houding ten aanzien van den Neder- landschen landbouw- en zuivel-export, is uit Berlijn teruggekeerd. Zooals minister Verschuur Woensdag j.l. reeds in de Ka mer heeft medegedeeld, zijn de resultaten die de commissie bereikt heeft, vrijwel ni hil. Het is dus zeer waarschijnlijk, dat de Nederl. regeering, indien ten minste de Tweede Kamer met deze houding accoord zal gaan, zal trachten door een eenzijdige deviezenregeling harerzijds Duitschland tot een meer tegemoetkomende houding te dwingen. De Auto-giro. De la Cierva demonstreert. Schiphol heeft zijn verwende oogen uit gekeken! Want jarenlang moge djt vlieg veld reeds het centrum zijn der Nederland- sche luchtvaart, dag in dag uit moge het als veilige haven dienen voor de vreemd- soortigste mechanische vogels die nijvere menschenhanden in elkaar zetten, het be zoek van een auto-giro, nog wel met haar eigen uitvinder De la Cierva aan boord, had het nog niet mogen meemaken. Doch ook die tekortkoming behoort sinds Vrijdag tot het verleden toen dat smalle coupétje met twee zitplaatsen, eeri draagvlakje dat men nauwelijks met de weidsche benaming van vleugel kan beti telen, een propeller en een drital boven dat coupétje molenwiekende schroefbladen op Schiphols groene weide neerzonk. Wel is waar niet loodrecht, maar dan toch met een hoek van minder dan 45 gr. Na een korte verwelkoming en een on derhoud met douanen en journalisten steeg De la Cierva weer op en kreeg Schiphol een demonstratie-vlucht te aanschouwen, die in elk geval merkwaardig was. Nu moet men goed het principe van de auto-giro begrijpen. De drie molenwieken de schroefbladen boven het toestel, die niet door een motor worden voortbewogen zooals bij een hélicoptère maar door den wind hun snelheid in de vlucht behouden, of anders moet u terugkomen. Mijn vader zal u wenschen te bedanken". „Ik begeer geen dank", spotte de vrouw. „Ik begon dit avontuur, omdat uw broe der mij een groote som geld had betaald en omdat ik hem aardig vond. Nu geef ik niets meer om hem, maar ik had besloten uw broeder naar huis te brengen, en dat heb ik gedaan. Ik wensch geen verdere be taling. Ik heb ruimschoots gebruik ge maakt van uw broeders geld, maar ik heb genoeg over om mij alles te geven, wat ik noodig heb in het leven. Ik houd niet van Engeland en ga vandaag weg. Is er nog iets, dat u wenscht te vragen?" „Voor het oogenblik weet ik niets meer te bedenken", zeide Lady Mary. „Ik vind het prachtig van u, dat- u zich aan al die gevaren hebt blootgesteld. U had mijn broeder daar kunnen achterlaten en met het geld weggaan". „Dat had ik bijna gedaan", bekende de vrouw openhartig. „Dikwijls heb ik gedu- de de thuisreis gewenscht, dat ik het ge daan had. Uw broeder is soms heel dap per, maar als het er op aankomt, is hij een zwakkeling. Dikwijls als ik hem mee sleepte door de modder, en hij moest sla pen op een steenen vloer en slecht bereid voedsel te eten kreeg en geen wijn, had hij voor den dag willen komen, voor zijn leven vechten en er zoo een eind aan ma ken. Ik geloof ook, dat hij, als hij herstelt, mij dankbaar zal zijn. Nu zijn er tijden ge weest, dat hij mij haatteNu wil ik gaan". Zij stond op, streek nog wat poeder op geven het toestel een buitengewone stabi liteit en maken het mogelijk de landing en opstijging op schier verticale wijze te doen uitvoeren. De demonstratie bewees zulks. Door een koppeling op den gewonen vlieg tuigmotor werd de rotor in beweging ge bracht, de propeller draaide zijn maximum toeren en met een aanloop van nog geen tien meter was het toestel reeds los. Men kon zulk een prachtige vergelijking maken omdat tegelijkertijd de K. L. M.-piloot Vi- ruly in een klein Pandertje startte, waar door het verschil nog duidelijker naar vo ren kwam. Binnen luttele seconden zat het toestel op een hoogte van een 60 M. Toen kwamen echter de twee meest verbluffende staaltjes van deze demonstratie. In de eer ste plaats beschreef het toestel een bijna rechthoekige bocht, terwijl even later de machine door de lucht voortkroop met een snelheid van niet meer dan 40 K.M. per uur en daardoor den schijn gaf alsof het in de lucht „hing". Hetgeen niet wegneemt dat de maximum snelheid van dit machinetje niet minder dan 190 K.M. per uur bedraagt. Bij de daling was de uitloop niet meer dan 20 a 25 M. Was het wonder dat er een glimlach om den mond van den Spanjaard speelde toen hij de gelukwenschen van zoovelen in ontvangst had te nemen Door marechaussee doodgeschoten. Het Tweede Kamerlid L. L. H. de Visser heeft den minister van Justitie gevraagd of het juist is, dat een arbei der uit Opbicht in Limburg door een marechausse is doodgeschoten omdat hij zonder licht op een fiets reed en niet onmiddellijk stilhield toen hij daartoe werd aangeroepen. Het Ka merlid vraagt of de regeering bereid is maatregelen te treffen, waardoor her haling in den vervolge wordt voorko men. De bezuinigingscommissie. Zaterdag is het tweede en laatste deel van het rapport der Bezuinigings- commïssie aan H.M. de Koningin aan geboden. Het bevat voorstellen tot ver laging van uitgaven betreffende de de partementen van Defensie, Waterstaat, Economische Zaken en Arbeid, en Ko loniën; voorts beschouwingen over het gemeentelijk financieel beheer en het vraagstuk der kleine gemeenten in verband met de rijksfinanciën, een sa menvatting van het geheele rapport en slotbeschouwingen over den finan- cieelen toestand in de naaste toekomst Onlusten in Duitschland. Tal van personen ge wond en vele arresta ties. In tal van Duitsche steden is het tot ernstige ongeregeldheden gekomen, waarbij talrijke personen gewond wer den. Te Berlijn ontstond in de Grenz- strasse een gevecht tusschen commu nisten en nationaal-socialisten. Hierbij werd de nationaal-socialist Fritz Mat- the zwaar gewond. Oolj. in de Renic- kendorferstrasse raakten aanhangers der beide partijen met elkaar slaags. Ook hier werd een nationaal-socialist gewond, evenals in de Müllerstrasse. Te Keulen kwam het ten gevolge van communistische agitatie tot samen scholingen. Te Ehrenfeld werd de po haar gezicht en zag haar gastvrouw ietwat tartend aan. Lady Mary belde. Toen stak zij de hand uit. „Dank u zeer, dat u Gerald thuis hebt gebracht", zeide zij. Elsa Francks lachte op onaangename wijze. Zij weigerde die hand aan te ne men. „U behoeft niet dankbaar te zijn", zeide zij. „Ik begon de zaak, omdat ik genegen heid had opgevat voor uw broeder. Toen ik die verloor, ging ik door, omdat ik een koppige vrouw ben. Wat belooning betreft ik heb nog een fortuin, maar ik ben blij, dat deze maanden voorbij zijn. U kunt uw broeder zeggen, dat ik Krossneys' aandeel van het geld nam tegelijk met het mijne. Als hij er over kan nadenken, zal hij wel vinden, dat ik het verdiend heb". Zij volgde den hofmeester de deur uit. Mary keek haar uit het venster lang na, zag haar een taxi wenken met uitgestoken paraplu, er in springen, haar voeten op de andere bank zetten en een sigaret op steken. Zij had het voorkomen van een vrouw, die een zware taak heeft vol bracht Lady Mary belde opnieuw. „De auto terstond, Richards", beval zij, „Lord Dombey is in Londen. „Ik ga hem thuis halen". XIV. Christopher had zijn zetel ingenomen had reeds zijn eerste redevoering gehouden toen Gerald het ziekenhuis verliet, waar heen hij van het hospitaal was gebracht. litie, toen zij eenige arrestanten weg bracht, overvallen, zoodat zij van haar vuurwapenen gebruik moest maken. Ook te Kalk kwam het tot samenscho lingen, door personen, die een „hon- geroptocht" wilden houden. Hier werd eveneens de politie aangevallen, toen zij eenige arrestanten naar het bureau wilde brengen, zoodat zij gedwongen was te schieten. Drie personen werden meer of minder ernstig gekwetst. Te Remscheid droegen de onlusten een ernstig karakter, 's Middags had den zich op het marktplein groote groe pen communisten gevormd. Zij werden door de politie uiteen gedreven, waar bij vier personen, die verzet pleegden, in hechtenis werden genomen. Later op den middag en 's avonds stroomden de communisten opnieuw op het markt plein samen. Herhaaldelijk werden zij door de politie uiteengejaagd. Dertien personen werden gearresteerd. Kort na tien uur 's avonds werd de politie gewaarschuwd, dat de communisten in de Honsbergerstrasse spreekkoren hadden gevormd. Toen de politie ter plaatse aankwam, werd zij met revol verschoten ontvangen, waardoor een agent gewond werd. De politie beant woordde het vuur; men heeft nog niet kunnen nagaan, of er iemand werd ge troffen. Te Gladbach-Rheydt zijn Zaterdag middag twee communisten zwaar ge wond door schoten, die, naar beweerd wordt, door nationaal-socialisten wa ren afgevuurd. Een der getroffenen overleed spoedig daarna. In verband hiermede werden zes nationaal-socia listen gearresteerd. Ook te Wuppertal is het tot ernsfige relletjes gekomen. Toen de politie trachtte de betoogers te verdijven, wer den de deksels der rioolputten losge rukt en als projectielen gebruikt, ter wijl op sommige plekken ook de be strating werd opgebroken. Tevens wer den lantaarnpalen omver geworpen, een en ander ten einde den doortocht der politïe-auto's te beletten. Pas na dat circa 100 personen waren gearres teerd, gelukte het de orde voorloopig te herstellen. Juist toen de politie wilde inrukken, weerklonken echter uit de Rüben- strasse schoten, die door de beambten werden beantwoord. Een 48-jarig man werd door een kogel doodelijk ge troffen. Onlusten in Oostenrijk. Een nationaal-socialistische verga dering, welke te Hötting, een voorstad van Innsbruck, werd gehouden, heeft geleid tot een bloedig gevecht tusschen deelnemers aan de vergadering en sociaal-democraten. Het gevecht begon in de zaal en werd later op straat voortgezet, zoodat de gendarmerie ge noodzaakt was, met gevelde bajonet het plein, waar het vergaderlokaal zich bevond, alsmede de aangrenzende straten af te zetten. Circa tachtig per sonen werden gewond, van wie zes zeer ernstig. Een nationaal-socialist is reeds aan de gevolgen overleden; een tweede verkeert in Tevensgevaar. Eeni- gen hunner verkeeren in ernstigen toe stand. Ook te Linz poogden de sociaal democraten een nationaal-socialisti sche vergadering in de war te sturen, hetgeen aanleiding gaf tot een verwoed gevecht, waarbij twintig nationaal-soci alisten zoo ernstig gewond werden, dat zij naar het ziekenhuis moesten wor den overgebracht. De dokters waren echter ver van voldaan over zijn toestand. Hij was nog mager, lusteloos, met lange tusschenpoozen van verstrooidheid. Hij scheen in zekeren zin alle zelfbeheersching te hebben verloren. Toen zij tezamen naar huis reden naar Hinterleys House besloot Mary het lan ge stilzwijgen te verbreken, dat zij had den bewaard ten opzichte van Pauline. „Gerald", vroeg zij, „heb je iets van de De Ponières gezien of gehoord?" Gerald keerde zich om en zag haar aan met zijn holle oogen. „Niets", bekende hij. „Ik heb tienmaal geschreven uit het ziekenhuis. Ik heb geen antwoord ontvangen. Zij moeten het hotel in South Kensington hebben verlaten". „Zou je gaarne willen, dat ik het tracht te te weten te komen?" „Dat is onnoodig", antwoordde hij. „Ik heb besloten er heden namiddag zelf heen te gaan". „Mag ik meegaan?" smeekte zij. „Zooals je wilt", antwoordde hij aarze lend. „Zij zullen er toch wel niet zijn. Ik hoop, dat ik van haar zal hooren". Die hoop werd echter niet verwezen lijkt. Madame en mademoiselle hadden het hotel vele maanden geleden verlaten en geen adres achtergelaten. De hall-portier, door een ruime fooi van Gerald aangemoe digd om te vertellen, wat hij wist, toonde een grooten hoop brieven, welke hij niet in staat was geweest te verzenden. (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Goessche Courant | 1932 | | pagina 1