De weg tot geluk
N° 65
Maandag 50 Mei 1952
119* Jaargang.
Binnenland
Buitenland,
ABONNEMENT
Prijs per kwartaal in Goes 2>—
buiten Goes 2,
Afzonderlijke nummers 5 cent.
Verschijnt Maandags Woensdag
en Vrijdagavond.
GOESCHE
UitgaveNaamlooze Vennootschap Goesche Courant
Telefoonnummer 17, na 17.30 No. 244
COURANT
en Kleeuwens 6 Ross' Drukkers- en Uitgeversbedrijf
gevestigd te Goes,
ADVERTENTIEN
van 1—5 regels ƒ1,20, elke regel
meer 24 cent. Driemaal plaatsing
wordt 2 maal berekend. Dienst
aanbiedingen en aanvragen 15 ct.
per regel. Advertentiën worden
aangenomen tot 12 uur voorm.
De Zuiderzee afgesloten.
28 Mei 1932 te
13.02 uur.
Een paar dagen later dan men verwacht
te, n.l. Zaterdagmiddag twee minuten over
één, was het laatste gat in den bijna dertig
kilometer langen dijk tusschen Noord-
Holland en Friesland gedicht en daarmede
de Zuiderzee afgesloten.
Minister Reymer hield even voor het
historische moment aanbrak een rede en
zeide daarin o.a.
„Het gewichtig oogenblik is thans aan
gebroken, waarop wij sinds jaren beurte
lings met beklemming en hoop hebben ge
wacht. Met beklemming, omdat wij nim
mer volmaakt zeker kunnen zijn van het
geen bij de uitvoering van een zoo groot
en schier ongekend werk als dit ons te
wachten staat. Met hoop nochtans, om
dat naar onze overtuiging de voorbe
reiding zóó degelijk en ook op wetenschap-
pelijken grondslag zóó voorbeeldig ge
weest is als slechts weinig in de geschie
denis van Waterstaatswerken is voorge
komen.
Maar wij mogen bedenken dat onze be
zorgdheid niet ongegrond was en dat onze
tijd in de moeilijkheden heeft te voorzien
gehad, die juist gelegen waren in het tijd
stip waarop deze werken werden uitge
voerd.
Want inderdaad kan men vol bewonde
ring zijn over hetgeen in vroeger tijden
's menschen geest en hand heeft weten te
verrichten, maar men mag dan ook vragen
hoeveel tientallen jaren met de voltooiing
dezer werken gemoeid zijn geweest. Wat
hier naar mijn meening de wereld in ver
bazing heeft gebracht en ons met zekeren
trots mag vervullen, dat is de korte tijd,
die sedert den aanvang der werken is ver
streken. Nauwelijks een vijftal jaren heeft
de uitvoering van deze groote werken ge
duurd.
En thans breekt dus na een doelbewuste
voorbereiding van jaren voor de Zuiderzee
en hare omgeving een geheel nieuwe pe
riode aan. Met vertrouwen zien wij de
toekomst tegemoet en mogen verwachten,
dat ook de gewijzigde toestand tot voordeel
var geheel ons land zal strekken. Ik ont
veins mij niet dat daaromtrent bij sommi
gen twijfel is gerezen, maar waar de regee
ring naar vermogen tracht leed te verzach-
ten, mogen wij vertrouwen, dat de som
bere voorgevoelens niet zullen worden be
waarheid en dat ook latere geslachten de
gebeurtenis van heden kunnen beschrijven
als te zijn geworden een zegen voor ons
vaderland."
Voorts spraken o.a. nog de directeur-
generaal der Zuiderzee-werken, ir. De
Blocq van Kuffeler en dr. Colijn, de voor
zitter van den Zuiderzee-raad, en toen gaf
het 12-jarig zoontje van ir. De Blocq van
Kuffeler met een vlag een signaal, en de
kranen, die tijdens de speeches gezwegen
hadden, al moest telkens stoom worden af
geblazen, begonnen opnieuw te knarsen.
Met een zwaren plof viel de keileem op
de reeds belangrijk ondiep geworden plek,
waarop nu honderden oogen gericht waren.
Men telde en teldehoeveel bakken
nog? De machinisten lieten de keileem, met
al hun routine, prachtig op de juiste plaats
vallen. Modder en water spatten op. Bij
den tienden bak leek het al, of het gat
reeds dicht was, maar er kwamen er nog
twee bij en toen was om 2 minuten over
éénen het pleit beslecht
68
FEUILLETON
door
E. PHILIPS OPPENHEEM.
Geautoriseerde vertaling van
M. HELLEMA,
„Wij zaten in den trein naar Petrograd",
ging zij voort, „toen ik een boodschap van
Ahrenstein ontving, dat hij van het bevel
ontheven was. Zijn opvolger was aangeko
men en had een onderzoek ingesteld naar
de ontsnapping van Nummer 29. Hij ried
mij aan niet dicht bij Petrograd te komen.
Wij verlieten den trein, juist toen er een
compagnie soldaten uit de Vesting op het
perron verscheen. De trein werd aange
houden en onderzocht. Wij namen een rij
tuig en reden weg, ergens ver in het bin
nenland. Wij hadden geld, maar niets an
ders. Wij kochten het rijtuig en de paar
den, kochten den bestuurder met lichaam
en ziel. 's Nachts voortrijdend en overdag
de paarden latende rusten en ons zelf ver
bergende, reisden wij een honderd mijlen
naar het zuid-oosten",
„U moet mij het overige een ander maal
vertellen", stelde Mary voor".
„Wat ik u ga vertellen, zal ik nu doen
of nooit", antwoordde Elsa driftig. „Het
zal niet lang duren, dat kan ik u beloven.
Als ik dit huis verlaat, wil ik de geschie
denis dezer maanden vergeten, al moest ik
Een der groote kranen zette als eerste
het fluitconcert in, dat dadelijk overgeno
men werd door alle andere sleepbooten,
kranen en directie-vaartuigen. Het werd
dadelijk een oorverdoovend gefluit, dat mi
nutenlang aanhield.
Op hetzelfde oogenblik was inmiddels
op de kerktorens van Hipolytushoef en
Den Oever de driekleur geheschen, welk
voorbeeld vele gebouwen bij den afsluit
dijk volgden. Ook in den tuin van het huis
van ir. Lely op Wieringen werd de vlag
ontplooid.
Zoo kwam op 28 Mei 1932 dan onder
een schril en lang aangehouden gefluit het
einde der Zuiderzee, welke er op dien dag
heel kalm uitzag en gelaten haar lot droeg.
Tallooze scheepjes waren gepavoiseerd en
de vele vlaggen gaven op dezen zonnigen
middag aan het geheele tafereel een vroo-
lijken aanblik. Iedereen was in opgewekte
stemming.
Alleen op eenige Urker en Wieringer
botters in het haventje van Den Oever ge
meerd, woei het rood-wit-blauw halfstok
en hingen de netten halverwege de masten
ten teeken van rouw
UIT DE TWEEDE KAMER.
Tegen godslastering.
Prof. Slotemaker de Bruine mocht
al betoogen, dat de politieke vergade
ring toch eigenlijk niet de geschikte
plaats is voor het theologisch dispuut,
in denzelfden stijl, waarin zij begon
nen is, heeft de Tweede Kamer het
voortgezet. Ook de argumenten, waar
mede de heer Marchant (v.d.) eener-
zijds het ontwerp bestreed en de hee-
ren Van Wijnbergen (r.k.) en Krijger
(c.h.) het anderzijds verdedigden, ver
schillenden niet veel van die, welke
reeds meermalen naar voren zijn ge
bracht. Voor de rede van prof. Slote
maker de Bruine (c.h.) was echter de
belangstelling groot: van diens fractie
hangt immers het lot van het ontwerp
af en hoewel het genoeg van bekend
heid was, dat de oud-minister er af
wijzend tegenover staat, is het niet ze
ker hoeveel leden van zijn fractie hij
achter zich heeft.
Wij weten niet, waarover wij spre
ken, wij redeneeren langs elkaar heen;
daarmede wordt onzekerheid gescha
pen en onzekerheid is een fout in
iedere wetgeving, doch zeker bij een
onderwerp als dit, zoo was de kern
van zijn betoog. Scherp laakte hij het,
dat de minister de triniteit in de wet
wil vastleggen en hij veroordeelde de
tweeslachtigheid van de voorgestelde
bepaling, waaruit z.i. de „smalende
godslastering" dient te verdwijnen en
waarin slechts de „krenking van an-
derer godsdienstige gevoelens" behou
den dient te blijven. Nadrukkelijk ver
klaarde de populaire Wassenaarsche
sche predikant dat hij tegen het ont
werp zal stemmen.
Verder bracht deze middag nog een
„maidenspeech", n.l. van den Benja
min der Kamer, den jongen luitenant
Peereboom (h.g.s.), die kort van stof
en krachtig van stem, in stijl zijn
voorganger, ds. Lingbeek, zeer nabij
kwam. De regeering heeft, zoo meende
hij, aan een politioneel wetje een
christelijk karakter willen geven, ge
dachtig aan het spreekwoord: „aan de
vruchten kent men den boom".
Een stem: De pereboom 1 (Uitbundi
ge vreugde.)
Daar de regeering de consequentie
niet heeft durven trekken en in plaats
van de godslastering zelve strafbaar
mij door drank bedwelmen of ze zelfs uit
mijn mond snijdenWij waren altijd
in gevaar, liepen altijd kans te worden op
gespoord. Wij legden korte afstanden per
trein af. Soms huurden wij rijtuigen. Wij
hebben zelfs een geheelen dag gereisd in
een autobus, welke tusschen twee kleine
steden reed. Zeven maal trachtten wij over
de grens in Polen te komen, en telkens
werden wij teruggewezen. Eenmaal had
men ons gehoord en werden wij gevangen
genomen. Uw broeder schoot twee der be
wakers dood en wij ontvluchtten. Daarna
was het leven of dood voor ons. Eindelijk
kwamen wij over de grens op een plaats,
waar de oorlogszone was geweest. Nau
welijks waren wij in Polen, toen een half
regiment Russen ons achtervolgde. Wij
waren echter in Polen. Wij verlieten hen
vechtende. Later hoorden wij, dat de Rus
sen, die de grens hadden overschreden, ver
delgd warenWij kwamen door Polen
in Duitschland. Het overige is alles ont
bering en ellende, maar het ergste gevaar
was voorbij. Uw broer werd ziek te War
schau. Sedert dien tijd is hij verward en
zwak gebleven, met een hooge tempera
tuur en vlagen van verstandsverbijstering.
Hoe ik hem hier nog gekregen heb, weet
ik niet. Ik reed naar het Charing Cross
Hospitaal en daar namen ze hem dadelijk
op. Hij gilde als een bezetene. En toen ben
ik hierheen gereden".
Zij schonk het laatste glas wijn uit de
flesch en dronk het leeg. Toen stond zij op.
„Dat is een wonderbare geschiedenis!"
riep Mary uit. „U moet nog niet weggaan,1
te stellen, mede den eisch van kren-
king van anderer gevoelens heeft ge- j
steld, zou de heer Peereboom zijn
stem aan het ontwerp niet geven. Dat
zelfde verwijt werd den minister door
ds. Zandt (s.g.p.) voor de voeten ge
worpen: de considerans, zoo ^klaagde
hij, is doortrokken van den giftigen1
geest van de revolutie! Het zou aen
heer Zandt zwaar vallen zijn stem te
geven aan het ontwerp van „dezen zich
gereformeerd noemenden" minister.
Als een scherpe terechtwijzing aan
den heer Peereboom was een deel van
de rede van den heer Heemskerk (a.r.)
bedoeld. In heftige bewoordingen ver
weet hij den jongen afgevaardigde, dat
deze gezegd had, dat de anti-revolutio
nairen en de chr.-historischen de open
bare school den bijbel hebben ontno
men. Hij noemde hem „onchristelijk"
en verweet hem, dat hij zijn leermees
ters slecht gekozen heeft.
Dinsdag zal de minister antwoorden.
Mr. Linthorst Homan f
De oud-commissaris der Koningin in de
provincie Drente, de heer mr. J. T. Lint
horst Homan, is Vrijdag in den leeftijd
van 58 jaar op zijn landgoed „Overcinge"
te Havelte overleden.
De teraardebestelling zal Dinsdagmid
dag a.s. te Havelte plaats vinden.
Vruchteloos overleg.
De commissie, die te Berlijn besprekin
gen heeft gevoerd om te trachten de Duit-
sche regeering te bewegen tot een soepe
ler houding ten aanzien van den Neder-
landschen landbouw- en zuivel-export, is
uit Berlijn teruggekeerd. Zooals minister
Verschuur Woensdag j.l. reeds in de Ka
mer heeft medegedeeld, zijn de resultaten
die de commissie bereikt heeft, vrijwel ni
hil. Het is dus zeer waarschijnlijk, dat de
Nederl. regeering, indien ten minste de
Tweede Kamer met deze houding accoord
zal gaan, zal trachten door een eenzijdige
deviezenregeling harerzijds Duitschland tot
een meer tegemoetkomende houding te
dwingen.
De Auto-giro.
De la Cierva
demonstreert.
Schiphol heeft zijn verwende oogen uit
gekeken! Want jarenlang moge djt vlieg
veld reeds het centrum zijn der Nederland-
sche luchtvaart, dag in dag uit moge het
als veilige haven dienen voor de vreemd-
soortigste mechanische vogels die nijvere
menschenhanden in elkaar zetten, het be
zoek van een auto-giro, nog wel met haar
eigen uitvinder De la Cierva aan boord,
had het nog niet mogen meemaken.
Doch ook die tekortkoming behoort
sinds Vrijdag tot het verleden toen dat
smalle coupétje met twee zitplaatsen, eeri
draagvlakje dat men nauwelijks met de
weidsche benaming van vleugel kan beti
telen, een propeller en een drital boven dat
coupétje molenwiekende schroefbladen op
Schiphols groene weide neerzonk. Wel is
waar niet loodrecht, maar dan toch met
een hoek van minder dan 45 gr.
Na een korte verwelkoming en een on
derhoud met douanen en journalisten steeg
De la Cierva weer op en kreeg Schiphol
een demonstratie-vlucht te aanschouwen,
die in elk geval merkwaardig was.
Nu moet men goed het principe van de
auto-giro begrijpen. De drie molenwieken
de schroefbladen boven het toestel, die
niet door een motor worden voortbewogen
zooals bij een hélicoptère maar door den
wind hun snelheid in de vlucht behouden,
of anders moet u terugkomen. Mijn vader
zal u wenschen te bedanken".
„Ik begeer geen dank", spotte de vrouw.
„Ik begon dit avontuur, omdat uw broe
der mij een groote som geld had betaald
en omdat ik hem aardig vond. Nu geef ik
niets meer om hem, maar ik had besloten
uw broeder naar huis te brengen, en dat
heb ik gedaan. Ik wensch geen verdere be
taling. Ik heb ruimschoots gebruik ge
maakt van uw broeders geld, maar ik heb
genoeg over om mij alles te geven, wat ik
noodig heb in het leven. Ik houd niet van
Engeland en ga vandaag weg. Is er nog
iets, dat u wenscht te vragen?"
„Voor het oogenblik weet ik niets meer
te bedenken", zeide Lady Mary. „Ik vind
het prachtig van u, dat- u zich aan al die
gevaren hebt blootgesteld. U had mijn
broeder daar kunnen achterlaten en met
het geld weggaan".
„Dat had ik bijna gedaan", bekende de
vrouw openhartig. „Dikwijls heb ik gedu-
de de thuisreis gewenscht, dat ik het ge
daan had. Uw broeder is soms heel dap
per, maar als het er op aankomt, is hij
een zwakkeling. Dikwijls als ik hem mee
sleepte door de modder, en hij moest sla
pen op een steenen vloer en slecht bereid
voedsel te eten kreeg en geen wijn, had
hij voor den dag willen komen, voor zijn
leven vechten en er zoo een eind aan ma
ken. Ik geloof ook, dat hij, als hij herstelt,
mij dankbaar zal zijn. Nu zijn er tijden ge
weest, dat hij mij haatteNu wil ik
gaan".
Zij stond op, streek nog wat poeder op
geven het toestel een buitengewone stabi
liteit en maken het mogelijk de landing en
opstijging op schier verticale wijze te doen
uitvoeren. De demonstratie bewees zulks.
Door een koppeling op den gewonen vlieg
tuigmotor werd de rotor in beweging ge
bracht, de propeller draaide zijn maximum
toeren en met een aanloop van nog geen
tien meter was het toestel reeds los. Men
kon zulk een prachtige vergelijking maken
omdat tegelijkertijd de K. L. M.-piloot Vi-
ruly in een klein Pandertje startte, waar
door het verschil nog duidelijker naar vo
ren kwam. Binnen luttele seconden zat het
toestel op een hoogte van een 60 M. Toen
kwamen echter de twee meest verbluffende
staaltjes van deze demonstratie. In de eer
ste plaats beschreef het toestel een bijna
rechthoekige bocht, terwijl even later de
machine door de lucht voortkroop met een
snelheid van niet meer dan 40 K.M. per
uur en daardoor den schijn gaf alsof het in
de lucht „hing". Hetgeen niet wegneemt dat
de maximum snelheid van dit machinetje
niet minder dan 190 K.M. per uur bedraagt.
Bij de daling was de uitloop niet meer dan
20 a 25 M.
Was het wonder dat er een glimlach
om den mond van den Spanjaard speelde
toen hij de gelukwenschen van zoovelen
in ontvangst had te nemen
Door marechaussee doodgeschoten.
Het Tweede Kamerlid L. L. H. de
Visser heeft den minister van Justitie
gevraagd of het juist is, dat een arbei
der uit Opbicht in Limburg door een
marechausse is doodgeschoten omdat
hij zonder licht op een fiets reed en
niet onmiddellijk stilhield toen hij
daartoe werd aangeroepen. Het Ka
merlid vraagt of de regeering bereid is
maatregelen te treffen, waardoor her
haling in den vervolge wordt voorko
men.
De bezuinigingscommissie.
Zaterdag is het tweede en laatste
deel van het rapport der Bezuinigings-
commïssie aan H.M. de Koningin aan
geboden. Het bevat voorstellen tot ver
laging van uitgaven betreffende de de
partementen van Defensie, Waterstaat,
Economische Zaken en Arbeid, en Ko
loniën; voorts beschouwingen over het
gemeentelijk financieel beheer en het
vraagstuk der kleine gemeenten in
verband met de rijksfinanciën, een sa
menvatting van het geheele rapport
en slotbeschouwingen over den finan-
cieelen toestand in de naaste toekomst
Onlusten in Duitschland.
Tal van personen ge
wond en vele arresta
ties.
In tal van Duitsche steden is het
tot ernstige ongeregeldheden gekomen,
waarbij talrijke personen gewond wer
den.
Te Berlijn ontstond in de Grenz-
strasse een gevecht tusschen commu
nisten en nationaal-socialisten. Hierbij
werd de nationaal-socialist Fritz Mat-
the zwaar gewond. Oolj. in de Renic-
kendorferstrasse raakten aanhangers
der beide partijen met elkaar slaags.
Ook hier werd een nationaal-socialist
gewond, evenals in de Müllerstrasse.
Te Keulen kwam het ten gevolge van
communistische agitatie tot samen
scholingen. Te Ehrenfeld werd de po
haar gezicht en zag haar gastvrouw ietwat
tartend aan. Lady Mary belde. Toen stak
zij de hand uit.
„Dank u zeer, dat u Gerald thuis hebt
gebracht", zeide zij.
Elsa Francks lachte op onaangename
wijze. Zij weigerde die hand aan te ne
men.
„U behoeft niet dankbaar te zijn", zeide
zij. „Ik begon de zaak, omdat ik genegen
heid had opgevat voor uw broeder. Toen
ik die verloor, ging ik door, omdat ik een
koppige vrouw ben. Wat belooning betreft
ik heb nog een fortuin, maar ik ben blij,
dat deze maanden voorbij zijn. U kunt uw
broeder zeggen, dat ik Krossneys' aandeel
van het geld nam tegelijk met het mijne.
Als hij er over kan nadenken, zal hij wel
vinden, dat ik het verdiend heb".
Zij volgde den hofmeester de deur uit.
Mary keek haar uit het venster lang na,
zag haar een taxi wenken met uitgestoken
paraplu, er in springen, haar voeten op
de andere bank zetten en een sigaret op
steken. Zij had het voorkomen van een
vrouw, die een zware taak heeft vol
bracht
Lady Mary belde opnieuw.
„De auto terstond, Richards", beval zij,
„Lord Dombey is in Londen. „Ik ga hem
thuis halen".
XIV.
Christopher had zijn zetel ingenomen
had reeds zijn eerste redevoering gehouden
toen Gerald het ziekenhuis verliet, waar
heen hij van het hospitaal was gebracht.
litie, toen zij eenige arrestanten weg
bracht, overvallen, zoodat zij van haar
vuurwapenen gebruik moest maken.
Ook te Kalk kwam het tot samenscho
lingen, door personen, die een „hon-
geroptocht" wilden houden. Hier werd
eveneens de politie aangevallen, toen
zij eenige arrestanten naar het bureau
wilde brengen, zoodat zij gedwongen
was te schieten. Drie personen werden
meer of minder ernstig gekwetst.
Te Remscheid droegen de onlusten
een ernstig karakter, 's Middags had
den zich op het marktplein groote groe
pen communisten gevormd. Zij werden
door de politie uiteen gedreven, waar
bij vier personen, die verzet pleegden,
in hechtenis werden genomen. Later
op den middag en 's avonds stroomden
de communisten opnieuw op het markt
plein samen. Herhaaldelijk werden zij
door de politie uiteengejaagd. Dertien
personen werden gearresteerd. Kort
na tien uur 's avonds werd de politie
gewaarschuwd, dat de communisten in
de Honsbergerstrasse spreekkoren
hadden gevormd. Toen de politie ter
plaatse aankwam, werd zij met revol
verschoten ontvangen, waardoor een
agent gewond werd. De politie beant
woordde het vuur; men heeft nog niet
kunnen nagaan, of er iemand werd ge
troffen.
Te Gladbach-Rheydt zijn Zaterdag
middag twee communisten zwaar ge
wond door schoten, die, naar beweerd
wordt, door nationaal-socialisten wa
ren afgevuurd. Een der getroffenen
overleed spoedig daarna. In verband
hiermede werden zes nationaal-socia
listen gearresteerd.
Ook te Wuppertal is het tot ernsfige
relletjes gekomen. Toen de politie
trachtte de betoogers te verdijven, wer
den de deksels der rioolputten losge
rukt en als projectielen gebruikt, ter
wijl op sommige plekken ook de be
strating werd opgebroken. Tevens wer
den lantaarnpalen omver geworpen,
een en ander ten einde den doortocht
der politïe-auto's te beletten. Pas na
dat circa 100 personen waren gearres
teerd, gelukte het de orde voorloopig
te herstellen.
Juist toen de politie wilde inrukken,
weerklonken echter uit de Rüben-
strasse schoten, die door de beambten
werden beantwoord. Een 48-jarig man
werd door een kogel doodelijk ge
troffen.
Onlusten in Oostenrijk.
Een nationaal-socialistische verga
dering, welke te Hötting, een voorstad
van Innsbruck, werd gehouden, heeft
geleid tot een bloedig gevecht tusschen
deelnemers aan de vergadering en
sociaal-democraten. Het gevecht begon
in de zaal en werd later op straat
voortgezet, zoodat de gendarmerie ge
noodzaakt was, met gevelde bajonet
het plein, waar het vergaderlokaal zich
bevond, alsmede de aangrenzende
straten af te zetten. Circa tachtig per
sonen werden gewond, van wie zes
zeer ernstig. Een nationaal-socialist is
reeds aan de gevolgen overleden; een
tweede verkeert in Tevensgevaar. Eeni-
gen hunner verkeeren in ernstigen toe
stand.
Ook te Linz poogden de sociaal
democraten een nationaal-socialisti
sche vergadering in de war te sturen,
hetgeen aanleiding gaf tot een verwoed
gevecht, waarbij twintig nationaal-soci
alisten zoo ernstig gewond werden, dat
zij naar het ziekenhuis moesten wor
den overgebracht.
De dokters waren echter ver van voldaan
over zijn toestand. Hij was nog mager,
lusteloos, met lange tusschenpoozen van
verstrooidheid. Hij scheen in zekeren zin
alle zelfbeheersching te hebben verloren.
Toen zij tezamen naar huis reden naar
Hinterleys House besloot Mary het lan
ge stilzwijgen te verbreken, dat zij had
den bewaard ten opzichte van Pauline.
„Gerald", vroeg zij, „heb je iets van de
De Ponières gezien of gehoord?"
Gerald keerde zich om en zag haar aan
met zijn holle oogen.
„Niets", bekende hij. „Ik heb tienmaal
geschreven uit het ziekenhuis. Ik heb geen
antwoord ontvangen. Zij moeten het hotel
in South Kensington hebben verlaten".
„Zou je gaarne willen, dat ik het tracht
te te weten te komen?"
„Dat is onnoodig", antwoordde hij. „Ik
heb besloten er heden namiddag zelf heen
te gaan".
„Mag ik meegaan?" smeekte zij.
„Zooals je wilt", antwoordde hij aarze
lend. „Zij zullen er toch wel niet zijn. Ik
hoop, dat ik van haar zal hooren".
Die hoop werd echter niet verwezen
lijkt. Madame en mademoiselle hadden het
hotel vele maanden geleden verlaten en
geen adres achtergelaten. De hall-portier,
door een ruime fooi van Gerald aangemoe
digd om te vertellen, wat hij wist, toonde
een grooten hoop brieven, welke hij niet
in staat was geweest te verzenden.
(Wordt vervolgd).