Nieuwjaarswenschen Stadhuis van Goes, IV 149 Woensdag 17 December 1950 117 Jaargang Sovjet Pantomine LINTVELT's BAZAR Het meisje, dat met een Koning trouwde Binnenland Dagboefcblaadjes ABONNEMENT Prijs per kwartaal in Goes f 2, buiten Goes f 2, Afzonderlijke nummers 5 cent. Verschijnt Maandag-, Woensdag en Vrijdagavond. GOESCHË Uitgave: Naamlooze Vennootschap Goesche Courant Telefoonnummer 17, na 17.30 No. 244 COURANT en Kleeuwens Ross' Drukkers- en Uitgeversbedrijf gevestigd te Goes. ADVERTENTIBN van 1—5 regels fl,20, elke regel meer 24 cent. Driemaal plaatsing wordt 2 maal berekend. Dienst aanbiedingen en aanvragen 15cfc per regel. Advertentiën worden aangenomen tot 12 uur voorm. Zij, die zich nu als abonné op de GOESCHE COURANT opgeven, ont vangen de nog te verschijnen num mets vóór l Januari a.s. GRATIS. in het NIEUWJAARSNUMMER wor den, zooals gebruikelijk is, bij ooruit betaling, geplaatst tegen 75 cent, voor hoogstens 6 regels. Opgaven worden zoo spoedig moge lijk ingewacht, doch uiterlijk MAANDAG 29 DECEMBER, vóór des middags 12 uur. DE ADMINISTRATIE. Het industrieele proces te Moskou; beklaagden die alles bekennen. i Te veel bloed! Veel te veel bloed! Moedertje Moskou, zooals de oude Russen hun heilige stad noemen, heeft de wereld nog eens willen toonen, dat zij niet alleen donkere kelders heeft, maar in het geheim gevelde vonnissen op afschuwelijke wijze ten uitvoer wor den gebracht, zonder vorm van pro- cres en zonder mogelijkheid van hoo- ger beroep, doch dat zij ook nog mooie zalen heeft, helder verlicht, be klaagden, die een onbeperkt vertrou wen in de rechtvaardigheid en goed heid van hun rechters hebben, be klaagden, die op het zien van zoo veel vaderlijke teederheid hun harde harten week voelen worden en die bij voorkeur over zichzelf het dood vonnis willen uitspreken. Met een ge- interesseerden, doch tevens scepti- schen glimlach beschouwt de wereld het industrieele proces tegen Ramsin en zijn kameraden. Alleen de communisten buiten Rus land vinden het mooi. Welk een on gedwongen, bijna liefdevollen omgang tusschen rechter en beklaagde! Men rookt sigaretten, men pauseert om zich wat te vertreden, ook als een der be klaagden, vermoeid door het verhoor, er om vraagt. Nietwaar, in een Euro- peesche rechtzaal, in een ,$èschaafd" land gaat het niet zoo liefjes toe. En de beklaagden bekennen, beken nen en bekennen nogmaals. Zij ne men den officier van justitie het woord uit den mond. Zij hebben slechts het vurige verlangen, zichzelf zooveel mo gelijk te beschuldigen. De rechter vraagt, of de beklaagden niet tijdens de preventieve hechtenis tot bekennen gebracht waren door geraffineerde fol teringen. Maar de model-beklaagden ontkennen het met verontwaardiging. De preventieve hechtenis? Een sano- torium! Ramsin wendt zich tot toe hoorders met de woorden: „Ziet ons in koper. 89 FEUILLETON DOOR ALICE HEATH HOSKEN. Vertaald door Dicky Wafelbakker. Ik heb vandaag een brief van moe der gekregen. Zij komt over. Oh, wat is dat heerlijk! Ik heb van vreugde geschreid, want natuurlijk kunnen Max en ik dit voorjaar niet naar Engeland gaan. Er zal zooveel te doen zijn, en het volk zou het niet prettig vinden, als wij vertrokken. Ik geloof, dat wij een zwaren, moeilijken tijd zullen doormaken. Daarom zal moeder de vermoeienis van de reis trotseeren en neef Arthur komt met haar mee, en ook. Stephanie en June. Wat zal ik gelukkig zijn.... En Max.... aan hem durf ik haast niet te denken. Te midden van al de aan! Ons blozende uiterlijk is het beste bewijs er voor, dat men ons niet heeft gefolterd". Als gewone West-Europeaan staat men eenigszins bevreemd. Waartoe dient dit sprookje? Wie moet er be dot worden? Het zou voor de hand liggen om aan te nemen, dat de „be schaafde" wereld eens moest zien, hoe goed haar machinaties tegen hot Sov jet-bestuur bekend zijn, hoe goed dit Sovjet-bestuur ze weet te ontdekken en te bestraffen. En de communisti sche wereld zou moeten zien, dat het met het vijf-jaren-plan nog niet op schiet; de offervaardigheid der ar beidersmassa's in Rusland moet toch beloond worden; de menschen moe ten weten, waarom het niet opschiet, waarom zij minder brood krijgen dan onder de Tsaars en waarom de in dustrie-producten zoo slecht en duur zijn. En hoe staat het met de beklaag den? Hoe heeft men hen zonder fol teringen er toe kunnen brengen, zoo veel halsmisdaden (hoogverraad, land verraad, opzettelijke sabotage) zoo ge willig te bekennen? Hebben zij wer kelijk alles gedaan, waarvan zij zich zelf en elkaar beschuldigen? Of zijn er spionnen onder hen, die hun ka meraden overhalen tot verraad en aan de politie overleveren en zelf natuur lijk vrijloopen? Waarom hebben tot dusver alle beklaagden alles bekend? Waarom heeft geen van allen getracht, verzachtende omstandigheden aan te voeren? Heeft men hen allen toezeg gingen gedaan met betrekking tot de strafmaat? We zijn er van overtuigd, dat de beklaagden zelf dit heftig zou den ontkennen, wanneer men hen er naar vroeg. Doch wat steekt er ach ter deze tooneel-uitvoering? Is het een middel om propaganda te maken voor het communisme, of heeft men er een ernstiger doel mee n.l. het stichten van verwarring onder de ambtenaren der Sovjet? Het Sov jet-bewind vertoont groote overeen komst met de oude Venetiaansche re geering, die eveneens gegrond was op wederzijdsch wantrouwen, dat werd onderhouden door een geniaal spion- nage-systeem. Men kan niet in het hart der beklaagden lezen. Hopen zij door vlot bekennen hun leven te red den en inplaats van de doodstrafver banning naar Siberië als straf te ont vangen? Of stellen zij zich het ge val voor oogen van den grooten re volutionair Boris Sawinkow, die ook alles en alles bekende, zijn groote gaven in dienst der Sovjet gebruikte en vervolgens op zekeren dag zelf moord pleegde. Was het wel zelf moord? Niemand weet het. De Sov jets staan in nauwe verbinding met dat land, waarvan niemand terugkomt en waarvan niemand nog wat verteld heeft. En met dat voor oogen is hef gemakkelijk, sprookjes te verzinnen. Ernstig motorfiets-ongeluk. Jhr. mr. N. J. C. Snouck Hurgronje het slachtoffer. Op de Groot Hertogirmelaan in Den Haag is Zondagavond omstreeks 7 uur een ernstig ongeluk gebeurd. Jhr. mr. N. J. C. Snouck Hurgronje, advocaat en procureur, uit de Sweelinckstraat drukte en de opwinding, is het me alsof ik voortdurend zijn vroolijke stem hoor zeggen: „Klein Engelsch meisje". Ik ben bezig mijn uniform aan te trekken, welke ik dragen zal als ik Max en het leger tegemoet rijd. Ik wacht op mijn kameniers. Ik ben heel trotsch op mijn driekanten hoed met pluimen en mijn sabel met hef gouden gevest, dat schittert van ju- weelen. Ik kan slechts over beuzel achtige dingen schrijven, want mijn hart is te vol. Hoe zal het verdere gedeelte van den dag verloopen?Wanneer Max en ik te midden van al dat feestge woel een oogenblikje voor ons zelf kunnen krijgenIk probeer te be denken, wat ik tegen hem zeggen zal, maar ik weet het niet. En toch: hoe ontzettend veel heb ik niet te vertellen. Ik vrees ech ter, dat ik dit alles niet onder woor den zal kunnen brengen. in Den Haag, kwam op zijn motorfiets van het terrein van de golfclub, waar hij een wedstrijd gespeeld had. Op de Groot Hertoginnelaan gekomen, slip te hij met zijn motorfiets en kwam te vallen. In bewusteloozen toestand werd hij naar Bronovo gebracht, waar bleek, dat hij een schedelfractuur ge kregen had. Daar is de heer Snouck Hurgronje aan de gevolgen van den val overleden. Hij was 32 jaar oud en sinds eenigen tijd als advocaat gevestigd. Vergiftiging van honden. In Egmond aan Zee zijn deze week ongeveer tien honden plotseling met verschijnselen van vergiftiging gestor ven. Men verdenkt daarvan de op zichters der particuliere duinen. De bevolking vindt deze vergiftiging niet alleen noodeloos en wreed, maar ook hoogst gevaarlijk, daar sommige die ren niet verder dan tot den rand van de duinen zijn gekomen. Kinderen die daar spelen, kan hetzelfde lot tref fen en het is niet zeker of het daar geschoten wild ongevaarlijk voor de consumptie zal zijn. De honden ko men veelal na een kort uitstapje thuis, springen jankend tegen hun baas op en sterven binnen welhige minuten. In den raad is dezer dagen hierover reeds een interpellatie gehouden en op ver zoek der bewoners van dit zeedorpje heeft de afdeeling Alkmaar en omstre ken van de Nederl. vereeniging tot be scherming van dieren de zaak in stu die genomen. Een inspecteur der af deeling heeft bij een raadslid het lijk van diens hond in beslag genomen en dat naar de rijksserum-inrichting te Rotterdam opgezonden. Steekpartij te Oss. Zondagavond te 7 uur ontstond te Oss een twist tusschen een harmonica speler met zijn vrouw en een zekeren Fransen uit Sittard, eveneens harmo nicaspeler, die eenige opmerkingen te gen de vrouw had gemaakt, welke haar man niet bevielen. De man trok zijn mes en bracht daarmede F. een ernstige wond in het onderlijf toe. In levensgevaarlijken toestand werd de man naar het ziekenhuis te Oss vervoerd. Zijn toestand was ook Maan dag nog uiterst zorgwekkend. Het echtpaar, dat onder den invloed van sterken' drank verkeerde, werd ge arresteerd. De man heeft bekend de daad te hebben gepleegd en zal ter beschikking van de justitie in Den Bosch worden gesteld. Het tarwe-wetje. Bijzonderheden uit de memorie van antwoord. Verschenen is de memorie van ant woord op het voorloopig verslag over het wetsontwerp, houdende bepalin gen in het belang van de inheemsche tarweteelt De minister merkt daarin o.m. op, dat het hier een regeling betreft, waar bij het technisch element een groote plaats inneemt. Daarnaast moet de re geling zoo soepel zijn, dat zij te allen tijde voor wijziging en aanpassing vat baar is. Daarom ook kan een ruime bevoegdheid tot het vaststellen van uitvoeringsmaatregelen bij algemeenen maatregel van bestuur niet worden ge mist. Dat krachtens het onderhavige wets ontwerp ook de verwerking vanaard- WIJ VLOGEN ELKAAR TEGEMOET Alles is voorbijik bedoel de drukte en het gejuich. Ik ben eenvou dig uitgeput van de vele emoties. Die openbare feestelijkheden zijn zoover- moeiend. Het is precies, alsof je zélf doormaakt, wat er in die honderden menschenharten moet omgaan Het was overweldigend. Wij ont moetten Max precies op de afgespro ken plaats. Alles ging zoo geregeld als klokwerk en toch was er niets gedwongens in. Het leek, alsof wij met één slag de harten van het volk veroverd hadden, want deze klopten slechts voor óns. Dichte menschendrommen stonden langs de wegen geschaard. Overal zag men ze op de daéen der huizen, in de boomen, en in de lucht, want bo ven onze hoofden zweefden een me nigte vliegtuigen, die op een zwerm vogels geleken. En de toejuichingengevolgd door een indrukwekkende stilte! En appelmeel zou kunnen worden toege staan, moet de minister weerspreken. Te allen overvloede wil de minister een bepaling opnemen, welke aan mo gelijken twijfel een einde maakt. De minister wijst er met grooten na druk op, dat het wetsontwerp door de regeering niet zal worden gebruikt om te bewerken, dat „de aanwezige inlandsche tarwe, van welken aard ook, in het brood komt", doch dat vóór alles zal worden rekening gehou den met de vraag, of de tarwe zich daartoe leent. Slechts in het nauwste verband hiermede en onder opmer king, dat het dus geen richtsnoer is, kan de minister vrijheid vinden, een maximumpercentage van 25 pet. in het ontwerp op te nemen. De nadere uitvoering zal men heb ben te verwachten in de richting van wat men is gaan noemen een maai en menggebod. Een teeltpremie of een hoog invoer recht zou dan een te kunstmatig ka rakter dragen. Den voorgestelden maatregel acht de minister krachtig genoeg om tegen incidenteele agra rische verwarringen te waken en dus zoowel den tarweverbouwers eenigs zins te helpen als de telers van andere producten voor ongedachte en ondoor dachte concurrentie te vrijwaren, ter wijl de kracht niet zóó is, dat agrari sche wijzigingen, die het gevolg zijn van wijziging in de wereld-constella tie, kunnen worden tegen gehouden. De minister voldoet gaarne aan den eersten wensch, om den duur der re geling aan een nauwkeurige tijdsbe paling te binden. Een bepaling is daarom nog opgenomen om den ver- bindingsduur tot 3 jaar te beperken. De regeering verwacht van den voor gestelden maatregel niet een eenigs zins belangrijke stijging van den brood prijs. Het zwaartepunt in de produc tiekosten van brood ligt in andere factoren dan in den graanprijs. De minister zet voorts uiteen, dat het ontwerp voor de meel-importeurs geen ernstige gevolgen kan hebben en dat den graanmaalderijen geen mono polistische positie wordt gegeven. Na tuurlijk zullen maalderij zoowel als import eenige bezwaren ondervinden, maar de minister vertrouwt, dat zij die bezwaren zullen weten te over winnen. De vraag of het Amerikaanscbe meel een gedumpt artikel is, kan de minis ter niet bevestigend beantwoorden. Wel is ook den minister ter oore ge komen, dat de uitvoer van tarwebloem uit de Ver. Staten door overeenkom sten tusschen The Grain Stabilisation Corporation en Amerikaansche meel fabrieken tot midden Augustus van dit jaar zou zijn aangemoedigd. Het denkbeeld van verplichte afne ming verwerpt den minister. Hij acht geen slechtere introductie van'het na tionale product denkbaar. Ook het contingenteerings-stelsel acht de mi nister niet geschikt. Wat het gevaar van uitbreiding van den teelt betreft, meent de minister, dat een voorzichtige hanteering van het percentage en beoordeeling van het in aanmerking komende graan een abnormale uitbreiding van den tarwe teelt zullen verhoeden. Een gecompliceerde autobotsing. De rijksweg Arnbem—Nijmegen was gistermorgen in verband met het feit toen verscheen het leger met Max aan het hoofd. Ik blameerde mezelf, of althans zoo zou men het in een ander land be schouwd hebbenMax deed ech ter hetzelfde. Wij sprongen beiden van ons paard en vlogen elkaar tege moet. Ik viel bijna over mijn sleep, maar het kon me totaal niets schelen. Max rende op mij toe en het eeni ge, wat wij deden was elkaar eenige oogenblikken in de oogen kijken doch onze blikken zeiden voldoende. Daarna drukten wij elkaar de hand. Ik vrees, dat dit erg Engelsch was, maar de menschen schenen te begrij pen, wat er in ons omging en een oor- verdoovend gejuich barstte los. Er kan iets plechtigs en heiligs In een handdruk liggenHierop werden de paarden weer bij ons ge bracht. Wij stegen in het zadel en reden zij aan zij de stad binnen. Ik kan onmogelijk het enthousiasme be schrijven: er zijn eenvoudig geen woorden voor te vinden. En al de toe 17 DECEMBER. Vermoedelijk is het aan het verplichte Lager Onder wijs te danken, dat de brievenboeken van weleer in decadence zijn geraakt. Ze mogen dan al hier en daar nog op de markten slingeren, deze boeken, waarin eenvoudigen van geest, die hun hart hebben verloren, pasklaar de brieven vinden, die zij maar blinde lings voor het over kat kan hebben, de wereld is zelfs in haar minder ontwik kelde lagen te critisch geworden om zich met dergelijke aaneenschakelin gen van geijkte gemeenplaatsen tevre den te stellen. Het verhaal van het verliefde fongmensch, dat uit een brie venboek een hartstochtelijk epistel co- piëerde en het aan zijn aangebedene zond, die hem per keetende post schreef: „Sla de bladzij om, dan vind je mijn antwoord!" is dan ook een legende geworden. Daarom was het als iets van den goeden ouden tijd dat terugkeerde, toen de P. T. T. er mij dezer dagen per circulaire aan herinnerde, dut ik, bijaldien ik mijn vrienden en magen in Oost- of West-lndïè met Kerstmis of Nieuwjaar een felicitatie-telegram wensch te sturen, daar keuze kan doen uit de ló confectie-teksten, die P. T. T. voor mij gereed heeft gemaakt, en tegen waren uitverkoopsprijs tot mijn beschikking stelt. Ik hoef bij voorbeeld maar op te geven: tekst 2 aan tante Toos in Weltevreden en tekst 16 aan de firma X. te Willem stad, die maar steeds weigert remise te zenden en de eerste krijgt van mij den eenheidswensch.- „Hartelijke Kerstgroeten van ons allen", de twee de den fraai-gedrechselden zin: „Op deze feestdagen wenschen wij onze waardeering uit te spreken over de hartelijke betrekkingen, welke tus schen ons bestaan en zenden wij U onze beste wenschen met Kerstmis en Nieuwjaar". Zoowel tante Toos als de firma X. kosten mij dan f3,25, maar dat is voor den tegenwoordigen tijd al een tamelijk veilige begging.... Naar eenige toepasselijke teksten, die mij voor den geest zweefden, heb ik in de serie van P. T. T. tevergeefs gezocht. Bijvoorbeeld: „Ik hoop in het belang van U en Uw erfgenamen, dat ge Uw suiker-, rubber- en tin-aandee- len tijdig van de hand hebt kunnen doen en wensch in dat geval een vroolijk Kerstfeest en een gelukkig Nieuwjaar i en ,Jn de verwachting, dat Uw remi ses voortaan zullen binnenkomen met de punctualiteit van de wisseling der jaren wensch ik U een alleszins voor spoedig 1931 toe". Maat aan den an deren kant begrijp ik, dat P. T. T. dergelijke kostbare wenschen niet voor f3,25 kan overbrengen. dat zich veel ijzel had afgezet op het betonnen wegdek, zeer gevaarlijk. In de nabijheid van Eist is door slip pen een auto tegen den bloemen wagen van Verstegen, afkomstig uit Bemmel, gereden. Paard en wagen werden in de sloot geslingerd. Door de botsing kwam de auto dwars over den weg te staan en een 6-tal vol gende auto's konden niet spoedig ge noeg remmen, waardoor deze auto's juichingen golden Max meer dan mij. Ik ben er heel blij om, want hieruit blijkt, dat zij verrukt zijn hun Ko ning weer terug te hebben en er thans niets meer tusschen hen staat. Bijna den geheelen weg heb ik ge schreid; het was eenvoudig onmoge lijk me goed te houden. Gelukkig wist mijn paard, een prachtig, wit beest, wat van hem verlangd werd, want ik kon zelf niets zien. De men schen strooiden bloemen voor ons uit, zwaaiden met vlaggen, zongen en juichten en nu en dan was het ge drang zóó hevig, dat wij stil moesten houden. Max beantwoordde vroolijk hun begroetingen en hier en daar knielde men zelfs voor hem neer. Het was iets, wat men slechts éénmaal in een menschenleven kan meemaken.... Het is nu tijd om mij voor het di ner te gaan kleeden. Ik heb Max nog niet alleen gesproken. (Slot volgt).

Krantenbank Zeeland

Goessche Courant | 1930 | | pagina 1