Nieuwjaarswenschen
Stadhuis van Goes,
IV 149
Woensdag 17 December 1950
117 Jaargang
Sovjet Pantomine
LINTVELT's BAZAR
Het meisje, dat met
een Koning trouwde
Binnenland
Dagboefcblaadjes
ABONNEMENT
Prijs per kwartaal in Goes f 2,
buiten Goes f 2,
Afzonderlijke nummers 5 cent.
Verschijnt Maandag-, Woensdag
en Vrijdagavond.
GOESCHË
Uitgave: Naamlooze Vennootschap Goesche Courant
Telefoonnummer 17, na 17.30 No. 244
COURANT
en Kleeuwens Ross' Drukkers- en Uitgeversbedrijf
gevestigd te Goes.
ADVERTENTIBN
van 1—5 regels fl,20, elke regel
meer 24 cent. Driemaal plaatsing
wordt 2 maal berekend. Dienst
aanbiedingen en aanvragen 15cfc
per regel. Advertentiën worden
aangenomen tot 12 uur voorm.
Zij, die zich nu als abonné op de
GOESCHE COURANT opgeven, ont
vangen de nog te verschijnen num
mets vóór l Januari a.s. GRATIS.
in het NIEUWJAARSNUMMER wor
den, zooals gebruikelijk is, bij ooruit
betaling, geplaatst tegen 75 cent, voor
hoogstens 6 regels.
Opgaven worden zoo spoedig moge
lijk ingewacht, doch uiterlijk
MAANDAG 29 DECEMBER,
vóór des middags 12 uur.
DE ADMINISTRATIE.
Het industrieele proces
te Moskou; beklaagden
die alles bekennen.
i
Te veel bloed! Veel te veel bloed!
Moedertje Moskou, zooals de oude
Russen hun heilige stad noemen, heeft
de wereld nog eens willen toonen, dat
zij niet alleen donkere kelders heeft,
maar in het geheim gevelde vonnissen
op afschuwelijke wijze ten uitvoer wor
den gebracht, zonder vorm van pro-
cres en zonder mogelijkheid van hoo-
ger beroep, doch dat zij ook nog
mooie zalen heeft, helder verlicht, be
klaagden, die een onbeperkt vertrou
wen in de rechtvaardigheid en goed
heid van hun rechters hebben, be
klaagden, die op het zien van zoo
veel vaderlijke teederheid hun harde
harten week voelen worden en die
bij voorkeur over zichzelf het dood
vonnis willen uitspreken. Met een ge-
interesseerden, doch tevens scepti-
schen glimlach beschouwt de wereld
het industrieele proces tegen Ramsin
en zijn kameraden.
Alleen de communisten buiten Rus
land vinden het mooi. Welk een on
gedwongen, bijna liefdevollen omgang
tusschen rechter en beklaagde! Men
rookt sigaretten, men pauseert om zich
wat te vertreden, ook als een der be
klaagden, vermoeid door het verhoor,
er om vraagt. Nietwaar, in een Euro-
peesche rechtzaal, in een ,$èschaafd"
land gaat het niet zoo liefjes toe.
En de beklaagden bekennen, beken
nen en bekennen nogmaals. Zij ne
men den officier van justitie het woord
uit den mond. Zij hebben slechts het
vurige verlangen, zichzelf zooveel mo
gelijk te beschuldigen. De rechter
vraagt, of de beklaagden niet tijdens
de preventieve hechtenis tot bekennen
gebracht waren door geraffineerde fol
teringen. Maar de model-beklaagden
ontkennen het met verontwaardiging.
De preventieve hechtenis? Een sano-
torium! Ramsin wendt zich tot toe
hoorders met de woorden: „Ziet ons
in koper.
89
FEUILLETON
DOOR ALICE HEATH HOSKEN.
Vertaald door Dicky Wafelbakker.
Ik heb vandaag een brief van moe
der gekregen. Zij komt over. Oh, wat
is dat heerlijk! Ik heb van vreugde
geschreid, want natuurlijk kunnen Max
en ik dit voorjaar niet naar Engeland
gaan. Er zal zooveel te doen zijn, en
het volk zou het niet prettig vinden,
als wij vertrokken. Ik geloof, dat wij
een zwaren, moeilijken tijd zullen
doormaken. Daarom zal moeder de
vermoeienis van de reis trotseeren en
neef Arthur komt met haar mee, en
ook. Stephanie en June. Wat zal ik
gelukkig zijn....
En Max.... aan hem durf ik haast
niet te denken. Te midden van al de
aan! Ons blozende uiterlijk is het
beste bewijs er voor, dat men ons
niet heeft gefolterd".
Als gewone West-Europeaan staat
men eenigszins bevreemd. Waartoe
dient dit sprookje? Wie moet er be
dot worden? Het zou voor de hand
liggen om aan te nemen, dat de „be
schaafde" wereld eens moest zien, hoe
goed haar machinaties tegen hot Sov
jet-bestuur bekend zijn, hoe goed dit
Sovjet-bestuur ze weet te ontdekken
en te bestraffen. En de communisti
sche wereld zou moeten zien, dat het
met het vijf-jaren-plan nog niet op
schiet; de offervaardigheid der ar
beidersmassa's in Rusland moet toch
beloond worden; de menschen moe
ten weten, waarom het niet opschiet,
waarom zij minder brood krijgen dan
onder de Tsaars en waarom de in
dustrie-producten zoo slecht en duur
zijn.
En hoe staat het met de beklaag
den? Hoe heeft men hen zonder fol
teringen er toe kunnen brengen, zoo
veel halsmisdaden (hoogverraad, land
verraad, opzettelijke sabotage) zoo ge
willig te bekennen? Hebben zij wer
kelijk alles gedaan, waarvan zij zich
zelf en elkaar beschuldigen? Of zijn
er spionnen onder hen, die hun ka
meraden overhalen tot verraad en aan
de politie overleveren en zelf natuur
lijk vrijloopen? Waarom hebben tot
dusver alle beklaagden alles bekend?
Waarom heeft geen van allen getracht,
verzachtende omstandigheden aan te
voeren? Heeft men hen allen toezeg
gingen gedaan met betrekking tot de
strafmaat? We zijn er van overtuigd,
dat de beklaagden zelf dit heftig zou
den ontkennen, wanneer men hen er
naar vroeg. Doch wat steekt er ach
ter deze tooneel-uitvoering?
Is het een middel om propaganda
te maken voor het communisme, of
heeft men er een ernstiger doel mee
n.l. het stichten van verwarring onder
de ambtenaren der Sovjet? Het Sov
jet-bewind vertoont groote overeen
komst met de oude Venetiaansche re
geering, die eveneens gegrond was op
wederzijdsch wantrouwen, dat werd
onderhouden door een geniaal spion-
nage-systeem. Men kan niet in het
hart der beklaagden lezen. Hopen zij
door vlot bekennen hun leven te red
den en inplaats van de doodstrafver
banning naar Siberië als straf te ont
vangen? Of stellen zij zich het ge
val voor oogen van den grooten re
volutionair Boris Sawinkow, die ook
alles en alles bekende, zijn groote
gaven in dienst der Sovjet gebruikte
en vervolgens op zekeren dag zelf
moord pleegde. Was het wel zelf
moord? Niemand weet het. De Sov
jets staan in nauwe verbinding met
dat land, waarvan niemand terugkomt
en waarvan niemand nog wat verteld
heeft. En met dat voor oogen is hef
gemakkelijk, sprookjes te verzinnen.
Ernstig motorfiets-ongeluk.
Jhr. mr. N. J. C. Snouck
Hurgronje het slachtoffer.
Op de Groot Hertogirmelaan in Den
Haag is Zondagavond omstreeks 7 uur
een ernstig ongeluk gebeurd. Jhr. mr.
N. J. C. Snouck Hurgronje, advocaat
en procureur, uit de Sweelinckstraat
drukte en de opwinding, is het me
alsof ik voortdurend zijn vroolijke
stem hoor zeggen: „Klein Engelsch
meisje".
Ik ben bezig mijn uniform aan te
trekken, welke ik dragen zal als ik
Max en het leger tegemoet rijd. Ik
wacht op mijn kameniers. Ik ben
heel trotsch op mijn driekanten hoed
met pluimen en mijn sabel met hef
gouden gevest, dat schittert van ju-
weelen. Ik kan slechts over beuzel
achtige dingen schrijven, want mijn
hart is te vol.
Hoe zal het verdere gedeelte van
den dag verloopen?Wanneer Max
en ik te midden van al dat feestge
woel een oogenblikje voor ons zelf
kunnen krijgenIk probeer te be
denken, wat ik tegen hem zeggen zal,
maar ik weet het niet.
En toch: hoe ontzettend veel heb
ik niet te vertellen. Ik vrees ech
ter, dat ik dit alles niet onder woor
den zal kunnen brengen.
in Den Haag, kwam op zijn motorfiets
van het terrein van de golfclub, waar
hij een wedstrijd gespeeld had. Op de
Groot Hertoginnelaan gekomen, slip
te hij met zijn motorfiets en kwam te
vallen. In bewusteloozen toestand
werd hij naar Bronovo gebracht, waar
bleek, dat hij een schedelfractuur ge
kregen had. Daar is de heer Snouck
Hurgronje aan de gevolgen van den
val overleden. Hij was 32 jaar oud
en sinds eenigen tijd als advocaat
gevestigd.
Vergiftiging van honden.
In Egmond aan Zee zijn deze week
ongeveer tien honden plotseling met
verschijnselen van vergiftiging gestor
ven. Men verdenkt daarvan de op
zichters der particuliere duinen. De
bevolking vindt deze vergiftiging niet
alleen noodeloos en wreed, maar ook
hoogst gevaarlijk, daar sommige die
ren niet verder dan tot den rand van
de duinen zijn gekomen. Kinderen die
daar spelen, kan hetzelfde lot tref
fen en het is niet zeker of het daar
geschoten wild ongevaarlijk voor de
consumptie zal zijn. De honden ko
men veelal na een kort uitstapje thuis,
springen jankend tegen hun baas op
en sterven binnen welhige minuten. In
den raad is dezer dagen hierover reeds
een interpellatie gehouden en op ver
zoek der bewoners van dit zeedorpje
heeft de afdeeling Alkmaar en omstre
ken van de Nederl. vereeniging tot be
scherming van dieren de zaak in stu
die genomen. Een inspecteur der af
deeling heeft bij een raadslid het lijk
van diens hond in beslag genomen
en dat naar de rijksserum-inrichting
te Rotterdam opgezonden.
Steekpartij te Oss.
Zondagavond te 7 uur ontstond te
Oss een twist tusschen een harmonica
speler met zijn vrouw en een zekeren
Fransen uit Sittard, eveneens harmo
nicaspeler, die eenige opmerkingen te
gen de vrouw had gemaakt, welke
haar man niet bevielen. De man trok
zijn mes en bracht daarmede F. een
ernstige wond in het onderlijf toe.
In levensgevaarlijken toestand werd
de man naar het ziekenhuis te Oss
vervoerd. Zijn toestand was ook Maan
dag nog uiterst zorgwekkend. Het
echtpaar, dat onder den invloed van
sterken' drank verkeerde, werd ge
arresteerd. De man heeft bekend de
daad te hebben gepleegd en zal ter
beschikking van de justitie in Den
Bosch worden gesteld.
Het tarwe-wetje.
Bijzonderheden uit de
memorie van antwoord.
Verschenen is de memorie van ant
woord op het voorloopig verslag over
het wetsontwerp, houdende bepalin
gen in het belang van de inheemsche
tarweteelt
De minister merkt daarin o.m. op,
dat het hier een regeling betreft, waar
bij het technisch element een groote
plaats inneemt. Daarnaast moet de re
geling zoo soepel zijn, dat zij te allen
tijde voor wijziging en aanpassing vat
baar is. Daarom ook kan een ruime
bevoegdheid tot het vaststellen van
uitvoeringsmaatregelen bij algemeenen
maatregel van bestuur niet worden ge
mist.
Dat krachtens het onderhavige wets
ontwerp ook de verwerking vanaard-
WIJ VLOGEN ELKAAR TEGEMOET
Alles is voorbijik bedoel de
drukte en het gejuich. Ik ben eenvou
dig uitgeput van de vele emoties. Die
openbare feestelijkheden zijn zoover-
moeiend. Het is precies, alsof je zélf
doormaakt, wat er in die honderden
menschenharten moet omgaan
Het was overweldigend. Wij ont
moetten Max precies op de afgespro
ken plaats. Alles ging zoo geregeld
als klokwerk en toch was er niets
gedwongens in. Het leek, alsof wij
met één slag de harten van het volk
veroverd hadden, want deze klopten
slechts voor óns.
Dichte menschendrommen stonden
langs de wegen geschaard. Overal zag
men ze op de daéen der huizen, in
de boomen, en in de lucht, want bo
ven onze hoofden zweefden een me
nigte vliegtuigen, die op een zwerm
vogels geleken.
En de toejuichingengevolgd
door een indrukwekkende stilte! En
appelmeel zou kunnen worden toege
staan, moet de minister weerspreken.
Te allen overvloede wil de minister
een bepaling opnemen, welke aan mo
gelijken twijfel een einde maakt.
De minister wijst er met grooten na
druk op, dat het wetsontwerp door
de regeering niet zal worden gebruikt
om te bewerken, dat „de aanwezige
inlandsche tarwe, van welken aard
ook, in het brood komt", doch dat
vóór alles zal worden rekening gehou
den met de vraag, of de tarwe zich
daartoe leent. Slechts in het nauwste
verband hiermede en onder opmer
king, dat het dus geen richtsnoer is,
kan de minister vrijheid vinden, een
maximumpercentage van 25 pet. in het
ontwerp op te nemen.
De nadere uitvoering zal men heb
ben te verwachten in de richting van
wat men is gaan noemen een maai
en menggebod.
Een teeltpremie of een hoog invoer
recht zou dan een te kunstmatig ka
rakter dragen. Den voorgestelden
maatregel acht de minister krachtig
genoeg om tegen incidenteele agra
rische verwarringen te waken en dus
zoowel den tarweverbouwers eenigs
zins te helpen als de telers van andere
producten voor ongedachte en ondoor
dachte concurrentie te vrijwaren, ter
wijl de kracht niet zóó is, dat agrari
sche wijzigingen, die het gevolg zijn
van wijziging in de wereld-constella
tie, kunnen worden tegen gehouden.
De minister voldoet gaarne aan den
eersten wensch, om den duur der re
geling aan een nauwkeurige tijdsbe
paling te binden. Een bepaling is
daarom nog opgenomen om den ver-
bindingsduur tot 3 jaar te beperken.
De regeering verwacht van den voor
gestelden maatregel niet een eenigs
zins belangrijke stijging van den brood
prijs. Het zwaartepunt in de produc
tiekosten van brood ligt in andere
factoren dan in den graanprijs.
De minister zet voorts uiteen, dat
het ontwerp voor de meel-importeurs
geen ernstige gevolgen kan hebben en
dat den graanmaalderijen geen mono
polistische positie wordt gegeven. Na
tuurlijk zullen maalderij zoowel als
import eenige bezwaren ondervinden,
maar de minister vertrouwt, dat zij
die bezwaren zullen weten te over
winnen.
De vraag of het Amerikaanscbe meel
een gedumpt artikel is, kan de minis
ter niet bevestigend beantwoorden.
Wel is ook den minister ter oore ge
komen, dat de uitvoer van tarwebloem
uit de Ver. Staten door overeenkom
sten tusschen The Grain Stabilisation
Corporation en Amerikaansche meel
fabrieken tot midden Augustus van dit
jaar zou zijn aangemoedigd.
Het denkbeeld van verplichte afne
ming verwerpt den minister. Hij acht
geen slechtere introductie van'het na
tionale product denkbaar. Ook het
contingenteerings-stelsel acht de mi
nister niet geschikt.
Wat het gevaar van uitbreiding van
den teelt betreft, meent de minister,
dat een voorzichtige hanteering van
het percentage en beoordeeling van
het in aanmerking komende graan een
abnormale uitbreiding van den tarwe
teelt zullen verhoeden.
Een gecompliceerde autobotsing.
De rijksweg Arnbem—Nijmegen was
gistermorgen in verband met het feit
toen verscheen het leger met Max aan
het hoofd.
Ik blameerde mezelf, of althans zoo
zou men het in een ander land be
schouwd hebbenMax deed ech
ter hetzelfde. Wij sprongen beiden
van ons paard en vlogen elkaar tege
moet. Ik viel bijna over mijn sleep,
maar het kon me totaal niets schelen.
Max rende op mij toe en het eeni
ge, wat wij deden was elkaar eenige
oogenblikken in de oogen kijken
doch onze blikken zeiden voldoende.
Daarna drukten wij elkaar de hand.
Ik vrees, dat dit erg Engelsch was,
maar de menschen schenen te begrij
pen, wat er in ons omging en een oor-
verdoovend gejuich barstte los.
Er kan iets plechtigs en heiligs
In een handdruk liggenHierop
werden de paarden weer bij ons ge
bracht. Wij stegen in het zadel en
reden zij aan zij de stad binnen. Ik
kan onmogelijk het enthousiasme be
schrijven: er zijn eenvoudig geen
woorden voor te vinden. En al de toe
17 DECEMBER. Vermoedelijk is
het aan het verplichte Lager Onder
wijs te danken, dat de brievenboeken
van weleer in decadence zijn geraakt.
Ze mogen dan al hier en daar nog op
de markten slingeren, deze boeken,
waarin eenvoudigen van geest, die hun
hart hebben verloren, pasklaar de
brieven vinden, die zij maar blinde
lings voor het over kat kan hebben, de
wereld is zelfs in haar minder ontwik
kelde lagen te critisch geworden om
zich met dergelijke aaneenschakelin
gen van geijkte gemeenplaatsen tevre
den te stellen. Het verhaal van het
verliefde fongmensch, dat uit een brie
venboek een hartstochtelijk epistel co-
piëerde en het aan zijn aangebedene
zond, die hem per keetende post
schreef: „Sla de bladzij om, dan vind
je mijn antwoord!" is dan ook een
legende geworden.
Daarom was het als iets van den
goeden ouden tijd dat terugkeerde,
toen de P. T. T. er mij dezer dagen
per circulaire aan herinnerde, dut ik,
bijaldien ik mijn vrienden en magen
in Oost- of West-lndïè met Kerstmis
of Nieuwjaar een felicitatie-telegram
wensch te sturen, daar keuze kan doen
uit de ló confectie-teksten, die P. T.
T. voor mij gereed heeft gemaakt,
en tegen waren uitverkoopsprijs tot
mijn beschikking stelt. Ik hoef bij
voorbeeld maar op te geven: tekst 2
aan tante Toos in Weltevreden en
tekst 16 aan de firma X. te Willem
stad, die maar steeds weigert remise
te zenden en de eerste krijgt van mij
den eenheidswensch.- „Hartelijke
Kerstgroeten van ons allen", de twee
de den fraai-gedrechselden zin: „Op
deze feestdagen wenschen wij onze
waardeering uit te spreken over
de hartelijke betrekkingen, welke tus
schen ons bestaan en zenden wij U
onze beste wenschen met Kerstmis en
Nieuwjaar". Zoowel tante Toos als
de firma X. kosten mij dan f3,25,
maar dat is voor den tegenwoordigen
tijd al een tamelijk veilige begging....
Naar eenige toepasselijke teksten,
die mij voor den geest zweefden, heb
ik in de serie van P. T. T. tevergeefs
gezocht. Bijvoorbeeld: „Ik hoop in het
belang van U en Uw erfgenamen, dat
ge Uw suiker-, rubber- en tin-aandee-
len tijdig van de hand hebt kunnen
doen en wensch in dat geval een
vroolijk Kerstfeest en een gelukkig
Nieuwjaar i
en
,Jn de verwachting, dat Uw remi
ses voortaan zullen binnenkomen met
de punctualiteit van de wisseling der
jaren wensch ik U een alleszins voor
spoedig 1931 toe". Maat aan den an
deren kant begrijp ik, dat P. T.
T. dergelijke kostbare wenschen niet
voor f3,25 kan overbrengen.
dat zich veel ijzel had afgezet op
het betonnen wegdek, zeer gevaarlijk.
In de nabijheid van Eist is door slip
pen een auto tegen den bloemen
wagen van Verstegen, afkomstig uit
Bemmel, gereden. Paard en wagen
werden in de sloot geslingerd. Door
de botsing kwam de auto dwars over
den weg te staan en een 6-tal vol
gende auto's konden niet spoedig ge
noeg remmen, waardoor deze auto's
juichingen golden Max meer dan mij.
Ik ben er heel blij om, want hieruit
blijkt, dat zij verrukt zijn hun Ko
ning weer terug te hebben en er thans
niets meer tusschen hen staat.
Bijna den geheelen weg heb ik ge
schreid; het was eenvoudig onmoge
lijk me goed te houden. Gelukkig
wist mijn paard, een prachtig, wit
beest, wat van hem verlangd werd,
want ik kon zelf niets zien. De men
schen strooiden bloemen voor ons uit,
zwaaiden met vlaggen, zongen en
juichten en nu en dan was het ge
drang zóó hevig, dat wij stil moesten
houden. Max beantwoordde vroolijk
hun begroetingen en hier en daar
knielde men zelfs voor hem neer. Het
was iets, wat men slechts éénmaal in
een menschenleven kan meemaken....
Het is nu tijd om mij voor het di
ner te gaan kleeden. Ik heb Max nog
niet alleen gesproken.
(Slot volgt).