Stadhuis van Goes,
Na één jaar.
N°. Ii9
Woensdag 8 October 1950
117 Jaargang^
LINTVELT's BAZAR
Het meisje, dat met
een Koning trouwde
Sport
ABONNEMENT
Prijs per kwartaal in Goes f2,—
buiten Goes f2,—.
Afzonderlijke nummers 5 cent.
Verschijnt Maandag-, Woensdag
en Vrijdagavond.
GOESCHE
Uitgave :Naamlooze Vennootschap Goesche Courant
Telefoonnummer 17, na 17.30 No. 244
COURANT
en Kleeuwena 8t Ross' Drukkers- en Uitgeversbedrijf
gevestigd te Goes.
ADVERTENTIËN
van 1—5 regels fl,20, elke regel
meer 24 cent. Driemaal plaatsing
wordt 2 maal berekend. Dienst
aanbiedingen en aanvragen 15 ct.
per regel. Advertentlën worden
aangenomen tot 12 uur voorm.
Herinnering aan Stresemann.
Een jaar geleden is een man gestor
ven, wiens naam in één decennium
onsterfelijk is geworden door den rol,
die hij in de belangrijke kwesties der
Duitsche buitenlandsche politiek heeft
gespeeld. Stresemann's werk, waarvan
de resultaten thans ©enigszins gezien
worden, is nog niet ten volle tot zijn
recht gekomen, maar dat het door
hem beoogde doel eenmaal zal wor
den bereikt, heeft Duitschland te dan
ken aan het levenswerk van dezen
staatsman, die de grondslagen heeft
gelegd, waarop de wederopbouw van
Duitschland kan worden voltooid.
Het politieke werken en streven van
Stresemann vloeit geheel natuurlijk
voort uit zijn karakter. Hij kon met
taaie volharding vasthouden aan een
eenmaal gesteld ideaal. Hij was over
tuigd van de bruikbaarheid hiervan
en ijverde er met vertrouwen en vol
harding voor. Hij werkte voor de af
schaffing der door hem als onwaar
dig gevoelde bepalingen van het ver
drag van Versailles. Hij ging niet met
geweld op zijn doel af, hoewel hij
over een groote energie beschikte; hij
zag in, dat hij hier niet zijn neigin
gen moest volgen, omdat het succes
alleen langs anderen weg te bereiken
was. Daarom was hij ook meegaand
in zijn politiek, omdat onbuigzaamheid
alles bedorven zou hebben. Hij had
een taaie volharding en bleef ondanks
alle meegaandheid toch op zijn stuk
staan. Fouten en tegenslagen overwon
hij door zijn toch ook elastische na
tuur en dan zette hij weer door. Zoo
heeft hij de Duitsche buitenlandsche
politiek geleid vanaf de groote „Krach"
via Locarno, Genève en Den Haag
tot aan de ontruiming van het Rijn
land. Het stijgen en dalen van dien
weg was licht en donker voor Duitsch-
land's internationale positie; maar
ook voor Stresemann zelf.
Wij zien nu alleen, hoe de toestand
geworden is door Stresemann en kun
nen ons niet voorstellen, hoe het zon
der hem gegaan zou zijn. Duitschland
had zich impulsief en radeloos kun
nen verweren, maar dat had dan in
het blinde weg en zonder systeem moe
ten gebeuren. De weg, dien Strese
mann koos, was daarentegen wel de
gelijk uitgedacht; hij zag goed in, hoe
lang hij was en hoeveel geduld en
energie er voor noodig zou zijn, maar
hij koos tenminste met verstand. Er
zat lijn in zijn keuze, evenals in de
door hem gevoerde politiek. Locarno
werd destijds beschouwd als een ge
beurtenis op zichzelf, niet als een scha
kel van een langen keten. Het toetre
den van Duitschland tot den Volken
bond en zijn verkiezing tot perma
nent lid, de Haagsche conferentie, hef
Kellogg-pact en de bevrijding van hef
in koper.
Hoek Koningstraat - Magdalenastraat.
60
FEUILLETON
DOOR ALICE HEATH HOSKEN.
Vertaald door Dicky Wafelbakker.
„Meg, je bent een engel", zei hij
zachtjes. „Ik ben een lammeling. Ik
zal je nooit waardig zijn, doch ik be
loof je mijn uiterste best daarvoor
te doen".
Daarna ging ik weer rechtop zit
ten. Ik weet niet wat mij mankeerde
maar ik lachte en schreide tegelijk. Ik
veronderstel, dat ik totaai boven mijn
zenuwen was. In elk geval herinner
ik me, dat Max niets met me kon be
ginnen. Hij scheen angstig te worden
en daar hij zelf nog niet zoo sterk
was, ging hij na eenïge oogenblikléen,
daar hij vreesde dat ik niet in orde
was, gravin Hulda halen.
Ze kwam met hem terug, en het leek,
alsof haar aanwezigheid den toestand
nog erger maakte. Ik weet heel goed,
Rijnland waren de andere schakels
van dien keten. Nu ziet men pas de
lijn, die door alles loopt en die lijn
is enkelvoudig en recht en gaat lang
zaam, maar steeds omhoog.
Stresemann heeft deze lijn eerst ge
zien en daarna getrokken tegen allen
tegenstand en verdachtmaking in. Hij
trok die lijn zelf en liet het werk niet
over aan anderen. Dat is zijn groote
verdienste.
Zijn verdienste als staatsman, maar
ook zijn verdienste als mensch, als
ziek mensch. Zijn arbeid voor zijn
ideaal heeft zijn dood veroorzaakt, om
dat voor hem niets anders bestond
dan dit ideaal. De doktoren hadden
hem gewaarschuwd, zijn vrienden
trachtten hem te overreden, hij moest
het bed houden, gedwongen door de
kwaal, die zijn lichaam sloopte, maar
zijn wilskracht overwon dat alles
ziekte, neerslachtigheid, teleurstelling
en den tegenstand, die hij ondervond
bij hef doorvoeren van zijn plannen.
Stresemann heeft nog gearbeid, toen
hij al ten doode opgeschreven was.
Hij heeft van vroeg tot laat ge
werkt aan zijn schrijftafel, in het par
lement, in de vergaderingen der frac
ties, op het podium van den Volken
bond; hij heeft toespraken gehouden,
te Genève achter de schermen gecon
fereerd, in brochures en geschriften,
in kranten en redevoeringen enz, voor
zijn ideaal geijverd; hij heeft verga
derd met leden van het Kabinet, met
vooraanstaande industrieelen uit hef
binnen- en buitenland.
Zoo heeft hij tot zijn dood toe ge
leefd, gedacht en gestreden voor het
groote doel: de wederopbouw van
Duitschland.
Hij heeft die echter niet mogen be
leven. Wel zag hij den dageraad moei
zaam doorbreken, toen de bezetting
van het Rijnland werd opgeheven. Het
eerste deel van den af te leggen weg
was achter den rughet beleven
van den vooruitgang, die daarna en
daardoor mogelijk werd, en het me
dewerken aan dien vooruitgang was
echter niet voor hem weggelegd
LUCHTVAART.
De ramp van de R. 101.
Uitlatingen van Dr. Ecke-
ner; een commissie van on
derzoek.
In een onderhoud met een verte
genwoordiger van het Wolff-bureau,
heeft dr. Eckener o.a. gezegd, dat hij
zich zijn oordeel over de oorzaak van
de ramp moet voorbehouden, daar de
omstandigheden nog slechts onvol
doende bekend zijn. Vast staat ech
ter dat de R 101 zeer laag heeft ge
vlogen, van 100 tot 200 M. boven den
grond. De gezagvoerder heeft die hoog
te ongetwijfeld gekozen, omdat de wol
ken zeer laag hingen en oriënteering
alleen mogelijk was door er beneden
te blijven en zoo den weg naar het
Rhone-dal zeker te kunnen vinden.
Deze weg was de eenig bruikbare naar
de Middellandsche Zee. Nu is hef
vliegen op geringe hoogte bij buiïg
weer steeds met zeker gevaar ver
dat ik met een hevig opgewonden stem
uitriep:
HuldaMaak je niet ongerust
over mij! Ik ben zoo blij, zoo blij."
En ik hoorde Max op zijn vroolijke
jongensachtige manier zeggen:
,Het is goed, Gravin Hulda. Wilt u
haar helpen? Zij is erg overspannen,
want ze heeft een ontzettenden tijd
doorgemaakt."
Hierop zei Hulda:
„Ja, ik begrijp het. Hare Majesteit
heeft zich uiterst bezorgd gemaakt.
Bovendien is de opgewondenheid van
het volk te veel voor haar geweest".
Het eenige, wat mij duidelijk voor
den geest stond, was dat alles nu in
orde was, en ik voelde Max's kus nog
op mijn oor en hoorde zijn lieve stem.
Toen herinner ik me niets meer
Later hoorde ik, dat de spanning
te groot voor mij was geweest en ik
het bewustzijn verloor.
GELUK, DAT VERGOOID WERD.
Alles is weer verkeerd geloopen en
ik was een zottin naar Max geluisterd
te hebben. Wanneer ik alleen ben,
dringt het tot mij door dat hij me
bonden en men mag aannemen dat
het luchtschip op het oogenblik van
het ongeluk in zwaar weer was. Ecke
ner schat de overbelasting, vooral ont
staan door den hevigen regen, wel op
7 a 8 ton.
Als een zwaar luchtschip bij buiïg
weer door een valwind wordt neerge
drukt, is het zeer moeilijk het weer
omhoog te brengen. In dit geval, nu
de R 101 blijkbaar zeer laag vloog,
was dat buitengewoon moeilijk en dit
maakte de vaart boven heuvelachtig
terrein gevaarlijk.
Dat bij stooten op den grond of te
gen een heuvel een gas-ontploffing
volgt, is heel waarschijnlijk, want er
ontstaan bij een stoot, naar men uit
vroegere ongelukken weet, haast al
tijd vonken, die het draaggas of de
benzine ontsteken.
Het ongeluk zou in het geval van
de R 101 lang niet zoo erg zijn gewor
den, als het in plaats van waterstof
helium als draaggas had gehad.
Het zou daarom zeer wenschelijk
zijn, dat de Amerikaansche regeering
voor de geheele luchtschïpvaart he-
lium-gas ter beschikking stelde, 't geen
Amerika in voldoende hoeveelheid be
zit
De Zeppelin-maatschappij zal zich
door deze ramp niet laten ontmoedi
gen, want men heeft ook de zeescheep
vaart niet prijsgegeven, omdat nu
en dan een stoomschip schipbreuk lijdt
Wel is deze ramp voor de luchtschip-
bouwers een aansporing om naar steeds
meer veiligheid bij den bouw te stre
ven. Als de luchtschepen voortaan op
helium als draaggas konden rekenen,
zou in deze richting reeds heel wat
bereikt zijn.
Op de plaats van de ramp is Maan
dagochtend een commissie aangeko
men, bestaande uit majoor Holt, ma
joor Cuba, Montgomery Moore en een
vertegenwoordiger van het Fransche
ministerie van luchtvaart. Deze com
missie is thans ijverig aan den arbeid.
Ofschoon de commissie groote te
rughouding in acht neemt, meent de
„Temps" reeds te kunnen melden dat
zekere feiten sterk haar aandacht heb
ben getrokken. O.a. moet het radio
station te Cardington Zaterdag over
den tocht van de R 101 zeer bezorgd
en zelfs ongerust geweest zijn. Het
heeft den geheelen nacht het draad-
looze station van Bauvais opgeroepen
en met stijgend ongeduld berichten
over de R 101 hebben gevraagd.
De overblijfselen van het luchtschip,
die op 10 K.M. ten N.O. van Bauvais
zijn gevonden, zijn reeds door de com
missie onderzocht. Het is nog niet
uitgemaakt of deze overblijfselen nog
tijdens den tocht zijn neergestort of
door de ontploffing daarheen zijn weg
geslingerd. De politie is bezig na te
gaan of in dezelfde richting nog meer
wrakstukken liggen. De bevolking is
opgewekt de politie daarbij behulp
zaam te zijn.
De enquête-commissie heeft voorts
den romp van het luchtschip onder
zocht.
Een communiqué van het Engelsche
departement van luchtvaart deelt me
de, dat aan de familieleden van de
slachtoffers een brief is gezonden,
waarin met het oog op de onmogelijk
voortdurend voor den gek houdt. Gis
teren nadat Hulda mijn gezicht en
handen wat gebet had, viel ik in slaap.
Toen ik weer ontwaakte, voelde ik
me volkomen ïn orde, meer dan dat:
ik was gelukkig.
Max hield van mij. Ik kon alles ver
geven. Wij zouden opnieuw beginnen.
Max had mij werkelijk liefIk
moest dat pijnlijke en onaangename
begin geheel zien te vergeten
Het was echter volstrekt geen edel
moedigheid van mij: ik zag slechts in,
dat ik mijn geluk niet mocht ver
gooien. Max had genoeg van Karïna
Valona: daarvan was ik overtuigd. Ik
geloofde hem en mocht niet toelaten,
dat zij als een vreeselijk spook tus-
schen ons bleef staan.
Nadat ik mij gekleed had, kwam
men mij mededeelen, dat Max's tem
peratuur een weinig gestegen was, zoo
dat de doktoren hem naar bed had
den gezonden. Hij was zeer opgewon
den en had daarom een slaapdrank
gekregen. Ik gaf te kennen in mijn
eigen vertrekken te willen dineeren.
Kort daarop verliet ik de kamer,
waar ik had zitten lezen, en ging de
heid om de meeste slachtoffers te
identificeeren, voorgesteld wordt alle
slachtoffers in één graf ter aarde te
bestellen. Op deze wijze kan op de
laatste rustplaats een herdenkingsmo
nument worden opgericht. Waarschijn
lijk zal dit te Cardington of in de buurt
worden opgericht.
Aan de slachtoffers zal een natio
nale begrafenis worden toegekend.
Aangrijpende bijzonderheden.
De verslagen over het ongeluk zelf
wijzen uit dat niet, zooals men dacht,
de meesten in den slaap door den
dood overvallen zijn, maar dat velen,
blijkens de houding waarin hun ver
koolde lichamen gevonden werden,
zich tegen den dood verzet hebben.
Drie man zijn gered, doordat detanks
met waterballast boven hun hoofden
barstten. Anderen hebben inspannen
de pogingen moeten doen om de wan
den van hun vertrek te vernielen.
De overlevenden zijn uit over den
heldendood van Irwin, die men tot
op het laatste oogenblik kalm op zijn
post gezien heeft zonder eenïge po
ging om zich het leven te redden. Bij
dit ongeluk zijn vijf van de chefs
van het departement omgekomen en
bijna al de voornaamste deskundigen
op het gebied van constructie van
luchtschepen; ook de man, die het
schip zelf ontworpen heeft. Vermeld
wordt nu, dat Lord Thomson voorbe
stemd was om de volgende onderko
ning van Indïë te worden. Verder dat
hij en zijn kamerdienaar zich verze
kerd hadden maar dat Sir Sefton
Brancker onverzekerd was, evenals de
geheele bemanning en het schip zelf,
dat ongeveer zes millioen gulden ge
kost heeft.
Van de zeven gewonden die nog
in leven zijn, is de toestand van twee
minder bevredigend.
Een der passagiers heeft een gebro
ken bovenbeen en een groot aantal
brandwonden.
Vier ernstig gewonden, onder wie
twee ingenieurs, zijn in het ziekenhuis
te Bauvais opgenomen.
Een drietal personen, die lichte
kwetsuren hebben opgeloopen en die
zich nog in het ziekenhuis bevinden,
zullen naar Engeland worden overge
bracht.
De oorzaak.
De indruk overheerscht, ook bij de
overlevenden, dat de regen de voor
naamste oorzaak is, daar deze het
schip veel te zwaar gemaakt heeft.
Een deskundige voor luchtscheep-
bouw zegt ïn de „Daily Mail" echter,
dat wanneer het juist is, dat de neus
van het schip gedaald was, de eenige
oorzaak daarvan, behalve beschadigde
controle, lekkage kan zijn. Kwam daar
zware wind en regen bij, dan kon het
schip zich niet in de lucht houden.
Volgens de rapporten, werkten de
motoren op hun grootste snelheid. Dit
zou ook een aanwijzing zijn, dat de
officieren het schip daardoor in de
hoogte probeerden te houden.
De „Daily Express" onthult de vol
ledige details van een onrustbarende
ervaring, die het zelfde schip tijdens
zijn verschijning bij de laatste vlieg-
demonstraties van Hendon opgedaan
had en die tot nu toe strikt geheim
gehouden zijn. Reeds toen was het
tusschenkamer door met de bedoe
ling even naar Max te kijken. Als hij
sliep wilde ik hem niet storen
Ik ontmoette een bediende, welke
juist bij hem vandaan kwam, doch
ik kende den man niet van gezicht.
Ik had den dokter hooren zeggen, dat
twee van de persoonlijke bedienden
van den Koning influenza hadden, zoo
dat men tijdelijk ander personeel ïn
dienst had moeten nemen. Hij hield
een brief in zijn hand.
Ik weet niet, of hij wist wie ik was
of dat hij slechts ïn zijn onwetendheid
antwoordde toen ik hem ondervroeg.
In elk geval zag hij er zeer verschrikt
uit.
„Hoe is het met den Koning?' in
formeerde ik in het Lostrasiaansch.
„Zijne Majesteit schijnt zich iets be
ter te voelen, Mevrouw", antwoord
de hij.
„Slaapt Zijne Majesteit?"
„Nee, Mevrouw, Zijne Majesteit zit
op. Ik moest juist een belangrijke bood
schap voor hem wegbrengen".
„Waarheen?" vroeg ik. Ik weet zelf
niet waarom ik die vraag deed.
„Naar het huis van Madame Va-
'Dagboekblaadjes.
S OCTOBER. Een mensch raakt
aan een massa gewend. Maar het zou
mij toch verbazen, als ds volgende
dingen waar bleken:
B. en W. van Amsterdam hebben
vergaderd over het incident met het
A. V. R. O.-vlaggetje aan ds openbare
lagere school aan den Asterweg. Na
dat echter ds wethouder van Onder
wijs de zaak had uiteengezet, kreeg
het geheele college een zoo onbedaar
lijke lachbui, dat het onvsrrichterzake
uiteenging. Ook over de al- of niet
toelaatbaarheid van voetbalclubinsig
nes kon daardoor geen besluit wor
den genomen.
„De Telegraaf" bericht: „Naar het
„Handelsblad" gisteren als primeur
mededeelde
„De Maasbode" of „Het Volk":
„Wij, en vele onzer lezers met ons,
hebben altijd met bijzonder genoegen
naar de uitzendingen van de A. V.
R. O. geluisterd"
Gemeente-werkman Wat is dat
Twaalf uur? Kan er niks aan doen
hoor, dit werkje móét nog even wor
den afgemaakt.
Ingezonden Stukken-schrijverNa de
toelichting onder mijn Ingezonden
Stuk van gisteren begrijp ik, dat ik
den plank volmaakt heb misgeslagen
en ik schaam mij over de klakkelooze
beweringen, die ik gisteren zonder
eenig onderzoek heb neergeschreven.
Advocaat: Ik hoef niet te zeggen,
dat ik in de argumenten, die ik ten
voordeele van mijn cliënt heb aange
voerd, zelf niet geloof, maar mijn ambt
brengt nu eenmaal mee
Taxi-chauffeur (die door collega is
aangereden): 't Spijt me ontzettend
kerel, ik had het kunnen voorko
men als ik beter uit m'n oogen geke
ken had
Mevrouw Jansen (tegen haar vrien
din): Heb je dat gerucht gehoord van
mevrouw De Jong? Nee, dat móét ik
je vertellenMevrouw De Jong.- Ach
doe het liever niet, ik stel héusch
geen belang in geruchten.
Omroeper van het weerbericht: Er
is vanavond niets te melden van IJs
land
KruidenierNee mevrouw, thee van
Parkinson hebben wij tot mijn spijt
niet. Wij verkoopen alleen ons eigen
merk, dat niet bij Parkinson haalt...,.
Praatgrage stamgast aan de borrel
tafel: Ik zal er fullie maar niet mee
vervelen, 't Is een heel lange geschie
denis.
De schrijver van dit dagboek: Ik
moet vandaag mijn beurt overslaan,
want ik heb geen enkel onderwerp
om over te schrijven.
schip reeds bijna vergaan. Onmiddel
lijk na het verlaten van Hendon im
mers bemerkten de diensthebbende of
ficieren, dat het schip begon te zak
ken. Alleen de bemanning zag toen
bij ofiderzoek, dat de kleine ballons
tegen het metalen geraamte aanschuur-
den en rapporteerden dit aan den ge-
lona, Mevrouw", antwoordde hij.
Daarna werd de bediende zoo ze
nuwachtig, dat hij den brief liet val
len. Ik zag dat het adres met Max's
welbekend handschrift geschreven was.
„Dan deed je beter maar dadelijk
te gaan", zei ik. „De boodschap zal
zonder twijfel heel gewichtig zijn".
Dus na het slaapdrankje sliejp Max
niet, maar zat op en schreef een ge-
wichtigen brief aan Karina Valona.
Ongetwijfeld was zij, sinds die aanslag
op hem gepleegd werd, voortdurend
met hem in correspondentie geweest.
Hij had volstrekt niet met haar ge
broken. Niettegenstaande hij mij nog
geen uur geleden in zijn armen had
gehouden, en mij gezegd had me lief
te hebben, zond hij een bediende met
brieven naar haar huis.
De reactie was zoo hevig, dat ik
die niet dadelijk voelde. Ik werd ech
ter ijskoud en er kwam een onbe
schrijflijk gevoel van walging bij mij
op. Ik ging naar mijn kamers terug
en bracht het overige van den avond
door met er over na te denken, wat
mij thans te doen stond.
(Wordt vervolgd).