Stadhuis van Goes, Na één jaar. N°. Ii9 Woensdag 8 October 1950 117 Jaargang^ LINTVELT's BAZAR Het meisje, dat met een Koning trouwde Sport ABONNEMENT Prijs per kwartaal in Goes f2,— buiten Goes f2,—. Afzonderlijke nummers 5 cent. Verschijnt Maandag-, Woensdag en Vrijdagavond. GOESCHE Uitgave :Naamlooze Vennootschap Goesche Courant Telefoonnummer 17, na 17.30 No. 244 COURANT en Kleeuwena 8t Ross' Drukkers- en Uitgeversbedrijf gevestigd te Goes. ADVERTENTIËN van 1—5 regels fl,20, elke regel meer 24 cent. Driemaal plaatsing wordt 2 maal berekend. Dienst aanbiedingen en aanvragen 15 ct. per regel. Advertentlën worden aangenomen tot 12 uur voorm. Herinnering aan Stresemann. Een jaar geleden is een man gestor ven, wiens naam in één decennium onsterfelijk is geworden door den rol, die hij in de belangrijke kwesties der Duitsche buitenlandsche politiek heeft gespeeld. Stresemann's werk, waarvan de resultaten thans ©enigszins gezien worden, is nog niet ten volle tot zijn recht gekomen, maar dat het door hem beoogde doel eenmaal zal wor den bereikt, heeft Duitschland te dan ken aan het levenswerk van dezen staatsman, die de grondslagen heeft gelegd, waarop de wederopbouw van Duitschland kan worden voltooid. Het politieke werken en streven van Stresemann vloeit geheel natuurlijk voort uit zijn karakter. Hij kon met taaie volharding vasthouden aan een eenmaal gesteld ideaal. Hij was over tuigd van de bruikbaarheid hiervan en ijverde er met vertrouwen en vol harding voor. Hij werkte voor de af schaffing der door hem als onwaar dig gevoelde bepalingen van het ver drag van Versailles. Hij ging niet met geweld op zijn doel af, hoewel hij over een groote energie beschikte; hij zag in, dat hij hier niet zijn neigin gen moest volgen, omdat het succes alleen langs anderen weg te bereiken was. Daarom was hij ook meegaand in zijn politiek, omdat onbuigzaamheid alles bedorven zou hebben. Hij had een taaie volharding en bleef ondanks alle meegaandheid toch op zijn stuk staan. Fouten en tegenslagen overwon hij door zijn toch ook elastische na tuur en dan zette hij weer door. Zoo heeft hij de Duitsche buitenlandsche politiek geleid vanaf de groote „Krach" via Locarno, Genève en Den Haag tot aan de ontruiming van het Rijn land. Het stijgen en dalen van dien weg was licht en donker voor Duitsch- land's internationale positie; maar ook voor Stresemann zelf. Wij zien nu alleen, hoe de toestand geworden is door Stresemann en kun nen ons niet voorstellen, hoe het zon der hem gegaan zou zijn. Duitschland had zich impulsief en radeloos kun nen verweren, maar dat had dan in het blinde weg en zonder systeem moe ten gebeuren. De weg, dien Strese mann koos, was daarentegen wel de gelijk uitgedacht; hij zag goed in, hoe lang hij was en hoeveel geduld en energie er voor noodig zou zijn, maar hij koos tenminste met verstand. Er zat lijn in zijn keuze, evenals in de door hem gevoerde politiek. Locarno werd destijds beschouwd als een ge beurtenis op zichzelf, niet als een scha kel van een langen keten. Het toetre den van Duitschland tot den Volken bond en zijn verkiezing tot perma nent lid, de Haagsche conferentie, hef Kellogg-pact en de bevrijding van hef in koper. Hoek Koningstraat - Magdalenastraat. 60 FEUILLETON DOOR ALICE HEATH HOSKEN. Vertaald door Dicky Wafelbakker. „Meg, je bent een engel", zei hij zachtjes. „Ik ben een lammeling. Ik zal je nooit waardig zijn, doch ik be loof je mijn uiterste best daarvoor te doen". Daarna ging ik weer rechtop zit ten. Ik weet niet wat mij mankeerde maar ik lachte en schreide tegelijk. Ik veronderstel, dat ik totaai boven mijn zenuwen was. In elk geval herinner ik me, dat Max niets met me kon be ginnen. Hij scheen angstig te worden en daar hij zelf nog niet zoo sterk was, ging hij na eenïge oogenblikléen, daar hij vreesde dat ik niet in orde was, gravin Hulda halen. Ze kwam met hem terug, en het leek, alsof haar aanwezigheid den toestand nog erger maakte. Ik weet heel goed, Rijnland waren de andere schakels van dien keten. Nu ziet men pas de lijn, die door alles loopt en die lijn is enkelvoudig en recht en gaat lang zaam, maar steeds omhoog. Stresemann heeft deze lijn eerst ge zien en daarna getrokken tegen allen tegenstand en verdachtmaking in. Hij trok die lijn zelf en liet het werk niet over aan anderen. Dat is zijn groote verdienste. Zijn verdienste als staatsman, maar ook zijn verdienste als mensch, als ziek mensch. Zijn arbeid voor zijn ideaal heeft zijn dood veroorzaakt, om dat voor hem niets anders bestond dan dit ideaal. De doktoren hadden hem gewaarschuwd, zijn vrienden trachtten hem te overreden, hij moest het bed houden, gedwongen door de kwaal, die zijn lichaam sloopte, maar zijn wilskracht overwon dat alles ziekte, neerslachtigheid, teleurstelling en den tegenstand, die hij ondervond bij hef doorvoeren van zijn plannen. Stresemann heeft nog gearbeid, toen hij al ten doode opgeschreven was. Hij heeft van vroeg tot laat ge werkt aan zijn schrijftafel, in het par lement, in de vergaderingen der frac ties, op het podium van den Volken bond; hij heeft toespraken gehouden, te Genève achter de schermen gecon fereerd, in brochures en geschriften, in kranten en redevoeringen enz, voor zijn ideaal geijverd; hij heeft verga derd met leden van het Kabinet, met vooraanstaande industrieelen uit hef binnen- en buitenland. Zoo heeft hij tot zijn dood toe ge leefd, gedacht en gestreden voor het groote doel: de wederopbouw van Duitschland. Hij heeft die echter niet mogen be leven. Wel zag hij den dageraad moei zaam doorbreken, toen de bezetting van het Rijnland werd opgeheven. Het eerste deel van den af te leggen weg was achter den rughet beleven van den vooruitgang, die daarna en daardoor mogelijk werd, en het me dewerken aan dien vooruitgang was echter niet voor hem weggelegd LUCHTVAART. De ramp van de R. 101. Uitlatingen van Dr. Ecke- ner; een commissie van on derzoek. In een onderhoud met een verte genwoordiger van het Wolff-bureau, heeft dr. Eckener o.a. gezegd, dat hij zich zijn oordeel over de oorzaak van de ramp moet voorbehouden, daar de omstandigheden nog slechts onvol doende bekend zijn. Vast staat ech ter dat de R 101 zeer laag heeft ge vlogen, van 100 tot 200 M. boven den grond. De gezagvoerder heeft die hoog te ongetwijfeld gekozen, omdat de wol ken zeer laag hingen en oriënteering alleen mogelijk was door er beneden te blijven en zoo den weg naar het Rhone-dal zeker te kunnen vinden. Deze weg was de eenig bruikbare naar de Middellandsche Zee. Nu is hef vliegen op geringe hoogte bij buiïg weer steeds met zeker gevaar ver dat ik met een hevig opgewonden stem uitriep: HuldaMaak je niet ongerust over mij! Ik ben zoo blij, zoo blij." En ik hoorde Max op zijn vroolijke jongensachtige manier zeggen: ,Het is goed, Gravin Hulda. Wilt u haar helpen? Zij is erg overspannen, want ze heeft een ontzettenden tijd doorgemaakt." Hierop zei Hulda: „Ja, ik begrijp het. Hare Majesteit heeft zich uiterst bezorgd gemaakt. Bovendien is de opgewondenheid van het volk te veel voor haar geweest". Het eenige, wat mij duidelijk voor den geest stond, was dat alles nu in orde was, en ik voelde Max's kus nog op mijn oor en hoorde zijn lieve stem. Toen herinner ik me niets meer Later hoorde ik, dat de spanning te groot voor mij was geweest en ik het bewustzijn verloor. GELUK, DAT VERGOOID WERD. Alles is weer verkeerd geloopen en ik was een zottin naar Max geluisterd te hebben. Wanneer ik alleen ben, dringt het tot mij door dat hij me bonden en men mag aannemen dat het luchtschip op het oogenblik van het ongeluk in zwaar weer was. Ecke ner schat de overbelasting, vooral ont staan door den hevigen regen, wel op 7 a 8 ton. Als een zwaar luchtschip bij buiïg weer door een valwind wordt neerge drukt, is het zeer moeilijk het weer omhoog te brengen. In dit geval, nu de R 101 blijkbaar zeer laag vloog, was dat buitengewoon moeilijk en dit maakte de vaart boven heuvelachtig terrein gevaarlijk. Dat bij stooten op den grond of te gen een heuvel een gas-ontploffing volgt, is heel waarschijnlijk, want er ontstaan bij een stoot, naar men uit vroegere ongelukken weet, haast al tijd vonken, die het draaggas of de benzine ontsteken. Het ongeluk zou in het geval van de R 101 lang niet zoo erg zijn gewor den, als het in plaats van waterstof helium als draaggas had gehad. Het zou daarom zeer wenschelijk zijn, dat de Amerikaansche regeering voor de geheele luchtschïpvaart he- lium-gas ter beschikking stelde, 't geen Amerika in voldoende hoeveelheid be zit De Zeppelin-maatschappij zal zich door deze ramp niet laten ontmoedi gen, want men heeft ook de zeescheep vaart niet prijsgegeven, omdat nu en dan een stoomschip schipbreuk lijdt Wel is deze ramp voor de luchtschip- bouwers een aansporing om naar steeds meer veiligheid bij den bouw te stre ven. Als de luchtschepen voortaan op helium als draaggas konden rekenen, zou in deze richting reeds heel wat bereikt zijn. Op de plaats van de ramp is Maan dagochtend een commissie aangeko men, bestaande uit majoor Holt, ma joor Cuba, Montgomery Moore en een vertegenwoordiger van het Fransche ministerie van luchtvaart. Deze com missie is thans ijverig aan den arbeid. Ofschoon de commissie groote te rughouding in acht neemt, meent de „Temps" reeds te kunnen melden dat zekere feiten sterk haar aandacht heb ben getrokken. O.a. moet het radio station te Cardington Zaterdag over den tocht van de R 101 zeer bezorgd en zelfs ongerust geweest zijn. Het heeft den geheelen nacht het draad- looze station van Bauvais opgeroepen en met stijgend ongeduld berichten over de R 101 hebben gevraagd. De overblijfselen van het luchtschip, die op 10 K.M. ten N.O. van Bauvais zijn gevonden, zijn reeds door de com missie onderzocht. Het is nog niet uitgemaakt of deze overblijfselen nog tijdens den tocht zijn neergestort of door de ontploffing daarheen zijn weg geslingerd. De politie is bezig na te gaan of in dezelfde richting nog meer wrakstukken liggen. De bevolking is opgewekt de politie daarbij behulp zaam te zijn. De enquête-commissie heeft voorts den romp van het luchtschip onder zocht. Een communiqué van het Engelsche departement van luchtvaart deelt me de, dat aan de familieleden van de slachtoffers een brief is gezonden, waarin met het oog op de onmogelijk voortdurend voor den gek houdt. Gis teren nadat Hulda mijn gezicht en handen wat gebet had, viel ik in slaap. Toen ik weer ontwaakte, voelde ik me volkomen ïn orde, meer dan dat: ik was gelukkig. Max hield van mij. Ik kon alles ver geven. Wij zouden opnieuw beginnen. Max had mij werkelijk liefIk moest dat pijnlijke en onaangename begin geheel zien te vergeten Het was echter volstrekt geen edel moedigheid van mij: ik zag slechts in, dat ik mijn geluk niet mocht ver gooien. Max had genoeg van Karïna Valona: daarvan was ik overtuigd. Ik geloofde hem en mocht niet toelaten, dat zij als een vreeselijk spook tus- schen ons bleef staan. Nadat ik mij gekleed had, kwam men mij mededeelen, dat Max's tem peratuur een weinig gestegen was, zoo dat de doktoren hem naar bed had den gezonden. Hij was zeer opgewon den en had daarom een slaapdrank gekregen. Ik gaf te kennen in mijn eigen vertrekken te willen dineeren. Kort daarop verliet ik de kamer, waar ik had zitten lezen, en ging de heid om de meeste slachtoffers te identificeeren, voorgesteld wordt alle slachtoffers in één graf ter aarde te bestellen. Op deze wijze kan op de laatste rustplaats een herdenkingsmo nument worden opgericht. Waarschijn lijk zal dit te Cardington of in de buurt worden opgericht. Aan de slachtoffers zal een natio nale begrafenis worden toegekend. Aangrijpende bijzonderheden. De verslagen over het ongeluk zelf wijzen uit dat niet, zooals men dacht, de meesten in den slaap door den dood overvallen zijn, maar dat velen, blijkens de houding waarin hun ver koolde lichamen gevonden werden, zich tegen den dood verzet hebben. Drie man zijn gered, doordat detanks met waterballast boven hun hoofden barstten. Anderen hebben inspannen de pogingen moeten doen om de wan den van hun vertrek te vernielen. De overlevenden zijn uit over den heldendood van Irwin, die men tot op het laatste oogenblik kalm op zijn post gezien heeft zonder eenïge po ging om zich het leven te redden. Bij dit ongeluk zijn vijf van de chefs van het departement omgekomen en bijna al de voornaamste deskundigen op het gebied van constructie van luchtschepen; ook de man, die het schip zelf ontworpen heeft. Vermeld wordt nu, dat Lord Thomson voorbe stemd was om de volgende onderko ning van Indïë te worden. Verder dat hij en zijn kamerdienaar zich verze kerd hadden maar dat Sir Sefton Brancker onverzekerd was, evenals de geheele bemanning en het schip zelf, dat ongeveer zes millioen gulden ge kost heeft. Van de zeven gewonden die nog in leven zijn, is de toestand van twee minder bevredigend. Een der passagiers heeft een gebro ken bovenbeen en een groot aantal brandwonden. Vier ernstig gewonden, onder wie twee ingenieurs, zijn in het ziekenhuis te Bauvais opgenomen. Een drietal personen, die lichte kwetsuren hebben opgeloopen en die zich nog in het ziekenhuis bevinden, zullen naar Engeland worden overge bracht. De oorzaak. De indruk overheerscht, ook bij de overlevenden, dat de regen de voor naamste oorzaak is, daar deze het schip veel te zwaar gemaakt heeft. Een deskundige voor luchtscheep- bouw zegt ïn de „Daily Mail" echter, dat wanneer het juist is, dat de neus van het schip gedaald was, de eenige oorzaak daarvan, behalve beschadigde controle, lekkage kan zijn. Kwam daar zware wind en regen bij, dan kon het schip zich niet in de lucht houden. Volgens de rapporten, werkten de motoren op hun grootste snelheid. Dit zou ook een aanwijzing zijn, dat de officieren het schip daardoor in de hoogte probeerden te houden. De „Daily Express" onthult de vol ledige details van een onrustbarende ervaring, die het zelfde schip tijdens zijn verschijning bij de laatste vlieg- demonstraties van Hendon opgedaan had en die tot nu toe strikt geheim gehouden zijn. Reeds toen was het tusschenkamer door met de bedoe ling even naar Max te kijken. Als hij sliep wilde ik hem niet storen Ik ontmoette een bediende, welke juist bij hem vandaan kwam, doch ik kende den man niet van gezicht. Ik had den dokter hooren zeggen, dat twee van de persoonlijke bedienden van den Koning influenza hadden, zoo dat men tijdelijk ander personeel ïn dienst had moeten nemen. Hij hield een brief in zijn hand. Ik weet niet, of hij wist wie ik was of dat hij slechts ïn zijn onwetendheid antwoordde toen ik hem ondervroeg. In elk geval zag hij er zeer verschrikt uit. „Hoe is het met den Koning?' in formeerde ik in het Lostrasiaansch. „Zijne Majesteit schijnt zich iets be ter te voelen, Mevrouw", antwoord de hij. „Slaapt Zijne Majesteit?" „Nee, Mevrouw, Zijne Majesteit zit op. Ik moest juist een belangrijke bood schap voor hem wegbrengen". „Waarheen?" vroeg ik. Ik weet zelf niet waarom ik die vraag deed. „Naar het huis van Madame Va- 'Dagboekblaadjes. S OCTOBER. Een mensch raakt aan een massa gewend. Maar het zou mij toch verbazen, als ds volgende dingen waar bleken: B. en W. van Amsterdam hebben vergaderd over het incident met het A. V. R. O.-vlaggetje aan ds openbare lagere school aan den Asterweg. Na dat echter ds wethouder van Onder wijs de zaak had uiteengezet, kreeg het geheele college een zoo onbedaar lijke lachbui, dat het onvsrrichterzake uiteenging. Ook over de al- of niet toelaatbaarheid van voetbalclubinsig nes kon daardoor geen besluit wor den genomen. „De Telegraaf" bericht: „Naar het „Handelsblad" gisteren als primeur mededeelde „De Maasbode" of „Het Volk": „Wij, en vele onzer lezers met ons, hebben altijd met bijzonder genoegen naar de uitzendingen van de A. V. R. O. geluisterd" Gemeente-werkman Wat is dat Twaalf uur? Kan er niks aan doen hoor, dit werkje móét nog even wor den afgemaakt. Ingezonden Stukken-schrijverNa de toelichting onder mijn Ingezonden Stuk van gisteren begrijp ik, dat ik den plank volmaakt heb misgeslagen en ik schaam mij over de klakkelooze beweringen, die ik gisteren zonder eenig onderzoek heb neergeschreven. Advocaat: Ik hoef niet te zeggen, dat ik in de argumenten, die ik ten voordeele van mijn cliënt heb aange voerd, zelf niet geloof, maar mijn ambt brengt nu eenmaal mee Taxi-chauffeur (die door collega is aangereden): 't Spijt me ontzettend kerel, ik had het kunnen voorko men als ik beter uit m'n oogen geke ken had Mevrouw Jansen (tegen haar vrien din): Heb je dat gerucht gehoord van mevrouw De Jong? Nee, dat móét ik je vertellenMevrouw De Jong.- Ach doe het liever niet, ik stel héusch geen belang in geruchten. Omroeper van het weerbericht: Er is vanavond niets te melden van IJs land KruidenierNee mevrouw, thee van Parkinson hebben wij tot mijn spijt niet. Wij verkoopen alleen ons eigen merk, dat niet bij Parkinson haalt...,. Praatgrage stamgast aan de borrel tafel: Ik zal er fullie maar niet mee vervelen, 't Is een heel lange geschie denis. De schrijver van dit dagboek: Ik moet vandaag mijn beurt overslaan, want ik heb geen enkel onderwerp om over te schrijven. schip reeds bijna vergaan. Onmiddel lijk na het verlaten van Hendon im mers bemerkten de diensthebbende of ficieren, dat het schip begon te zak ken. Alleen de bemanning zag toen bij ofiderzoek, dat de kleine ballons tegen het metalen geraamte aanschuur- den en rapporteerden dit aan den ge- lona, Mevrouw", antwoordde hij. Daarna werd de bediende zoo ze nuwachtig, dat hij den brief liet val len. Ik zag dat het adres met Max's welbekend handschrift geschreven was. „Dan deed je beter maar dadelijk te gaan", zei ik. „De boodschap zal zonder twijfel heel gewichtig zijn". Dus na het slaapdrankje sliejp Max niet, maar zat op en schreef een ge- wichtigen brief aan Karina Valona. Ongetwijfeld was zij, sinds die aanslag op hem gepleegd werd, voortdurend met hem in correspondentie geweest. Hij had volstrekt niet met haar ge broken. Niettegenstaande hij mij nog geen uur geleden in zijn armen had gehouden, en mij gezegd had me lief te hebben, zond hij een bediende met brieven naar haar huis. De reactie was zoo hevig, dat ik die niet dadelijk voelde. Ik werd ech ter ijskoud en er kwam een onbe schrijflijk gevoel van walging bij mij op. Ik ging naar mijn kamers terug en bracht het overige van den avond door met er over na te denken, wat mij thans te doen stond. (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Goessche Courant | 1930 | | pagina 1