IV. 108
De Kleine Bazar
Vrijdag 12 September 1950
117 Jaargang*
Bij dit nummer be
hoort een bijvoegse
Over étalages en de
verlichting er van.
NU in
Het meisje, dat met
een Koning trouwde
itfttlHEEREN-BAA!
ABONNEMENT
Prijs per kwartaal in Goes f2,—
buiten Goes f2,
Afzonderlijke nummers 5 cent.
Verschijnt Maandag-, Woensdag
en Vrijdagavond.
GOESCHE
UitgaveNaamlooze Vennootschap Goescbe Courant
Telefoonnummer 17, na 17.30 No. 244
COURANT
en Kleeuwens Ross' Drukkers- en Uitgeversbedrijf
gevestigd te Goes.
ADVERTENTIËN
van 1—5 regels fl,20, elke regel
meer 24 ^enf. Driemaal plaatsing
wordt 2 maal berekend. Dienst
aanbiedingen en aanvragen 15 ct.
per regel. Advertentlën worden
aangenomen tot 12 uur voorm.
Zij, die zich nu als abonné op de
Goesche Courant opgeven, ontvangen
de tot i October a.s. verschijnende
nummers kosteloos.
De gewijzigde opvatting inza
ke étaleeren; eenige nuttige
wenken.
Zooals op velerlei terrein, zijn ook
op het gebied der étalages en van het
étaleeren de opvattingen in de laat
ste tientallen jaren sterk veranderd.
Een 30 jaar geleden beschouwd
men de étalageruimte ongeveer als een
verzamelplaats van alle voorwerpen,
die in den winkel te koop waren. Men
deed zijn best zooveel mogelijk goede
ren een plaats voor het winkelraam
te geven, waarschijnlijk in de veron
derstelling, dat het publiek op straat
dan wel de moeite zou nemen den
weg in den chaos te vinden en een
bepaald artikel uit te zoeken. Overi
gens vond men in het algemeen de
étalage een lastige bijkomstigheid, die
bovendien nog schade veroorzaakte
doordat de uitgestalde waar dikwijls
veel te lijden had van hef zonlicht en
van stof. Gewoonlijk liet men de zorg
voor de uitstalling dan ook maar over
aan de goedkoopste kracht, de jong
ste bediende. Eén van de voornaam
ste tegenwoordige reclame-experts in
Engeland bijvoorbeeld heeft in zijn
jeugd als 12-jarige jongen geregeld de
étalages van de zaak, waarin hij werk
te, „verzorgd".
Langzamerhand is toen het besef
doorgedrongen, dat een étalage toch
wel iets meer is dan een hinderlijk
aanhangsel van den winkel, waarvan
men eigenlijk het nut niet inzag. Men
begon te begrijpen, dat de étalage een
zeer belangrijke rol kan spelen als
middel van reclame. Men ging inzien,
dat de étalage het oog is, waarmede
de zaak op de straat uitziet en dat
evenals van sommige andere oogen
op den voorbijganger kan werken als
een magneet op ijzer. Men kwam tot
de overtuiging, dat het doel van de
étalage is nieuwe klanten te werven.
Vroeger heerschte de meening, dat
zaken doen in hoofdzaak een kwes
tie was van puur geluk en daardoor
voor uw
ITin en Luxe Artikelen
Glas van Leerdam.
49
FEUILLETON
DOOR ALICE HEATH HOSKEN.
Vertaald door Dicky Wafelbakker.
Ik haat mezelf omdat ik deze bij
zonderheden weet, en ik vind het af
schuwelijk dat ik ze neerschrijf, doch
ik moet zoo nu en dan mijn hart eens
luchten.
Haar loge was ditmaal echter leeg.
Max was heel stil, en hij verveelde
zich waarschijnlijk. Arthur zat rechts
van mij en vermoedelijk praatte en
lachte ik te veel met hem, want ik
merkte dat de Koningin-Moeder mij
een afkeurenden blik toewierp. Geluk
kig blijft ze nog slechts enkele da
gen hier en gaat daarna haar vriendin
in Tirol bezoeken. Arthur is zoo aar
dig en sympathiek en was er buitenge
woon mee in zijn schik dat ik hef
speldje, hetwelk hij me als huwelijks
cadeau had gegeven, droeg.
In de pauzes onderhielden we ons
met verscheidene menschen en iknoo-
digde enkele jongelui uit met ons me
de te gaan naar het Paleis om nog
wat te dansen. Toevallig was er een
koerier uit Vesteral gekomen met eeni-
zonder meer afhankelijk van het nood
lot. De menschen kochten bepaalde
dingen steeds in dezelfde winkels en
er was voor hen geen reden, die sleur
te veranderen. Het was nu eenmaal
de gewoonte en daarom werd in dien
tijd door den winkelier in het alge
meen weinig geadverteerd en had ook
de étalage weinig beteekenis.
Tegenwoordig staat de eigenaar van
een zaak voor geheel andere proble
men. In onze jaren beschouwt men
het zaken doen, het verkoopen zon
der den factor geluk geheel te willer.
uitschakelen veel meer als een
kwestie van activiteit en van inzicht
inzicht in de behoeften van de men
schen en van de wijze waarop de be
hoeften kunnen worden geprikkeld en
activiteit om toe te grijpen waar het
inzicht goede kansen weet te ont
dekken.
Een van de middelen, waarvan de
zakenman zich hierbij bedient is de
reclame en één van de belangrijke
vormen van reclame voor vele klei
nere zaken, die niet zooveel geld voor
advertenties e.d. kunnen uittrekken
wel de belangrijkste is de étalage.
Want waarvoor dient een étalage?
Hierboven schreven wij het reeds: om
nieuwe klanten te werven. We kunnen
het ook anders zeggen: om van den
voorbijganger een kijker en van den
kijker een kooper te maken. Een wer
king in twee tempo's dus.
In de eerste plaats moet daarom
de inrichting van de étalage zoodanig
zijn, dat de aandacht van den voorbij
ganger getroffen wordt, zoodat deze
blijft staan om te kijken. De noodige
aantrekkingskracht kan op verschil
lende wijzen worden verkregen, b.v.
door een opvallende maar altijd
smaakvolle wijze van aankleeding
der étalageruimte of door middel van
een z.g. „blikvanger", een door kleur,
vorm. of beweging de aandacht trek
kend voorwerp, dat met de eigenlijke
étalage niets heeft uit te staan, maar
alleen dient om zooals de naam al
zegt den blik te vangen.
Is nu de voorbijganger tot kijker
geworden, dan begint het tweede deel
van de taak van de étalage: van den
kijker een kooper te maken. Dit is
moeilijker dan het eerste. In het eer
ste geval werkt de den mensch aan
geboren nieuwsgierigheid mede, in het
tweede geval werkt vaak de aangebo
ren zuinigheid tegen. De étalage moet
daarom overredingskracht bezitten, die
den beschouwer over zijn bezwaren
doet heenstappen en den winkel doet
binnengaan. Zoo kan b.v. op zulk een
pakkende en overtuigende wijze de
aandacht op een bepaald artikel of
een groep van artikelen worden ge
vestigd, dat den man (of de vrouw)
voor het raam een dringende behoef
te juist aan dit artikel wordt gesug
gereerd of een sluimerende behoefte
wordt gewekt, zoodat een sterke prik
kei tot koopen ontstaat, waarop als
logisch gevolg het betreden van den
winkel en in veel gevallen de koop
zelf zal volgen.
ge zeer belangrijke telegrammen, zoo
dat Max zich met den minister in zijn
werkkamer opsloot. Hij kwam niet eer
te voorschijn dan op het oogenblik,
dat iedereen vertrok.
Ik danste heel veel met Arthur en
probeerde mij te verbeelden, dat ik
me amuseerde.
Vanmorgen heb ik alles met Max
geregeld.
Wij bevonden ons na het ontbijt
alleen op een der terrassen, die op
de zee uitzien. Het was vreeselijk
moeilijk, omdat hij me met een wan
hopige, bedroefde uitdrukking in zijn
oogen stond aan te kijken. Ik lachte
echter onverschillig en zei:
„Het spijt me erg, dat ik gisteren,
die scène maakte, Max. Het was zeer
kinderachtig van me en ik had me
moeten beheerschen. Nu je echter al
les begrijpt kunnen wij toch goede
kameraden zijn, zooals ook oorspron
kelijk in onze bedoeling lag".
Daar hij niet antwoordde, ging ik
voort:
„Ben je het niet met me eens,
Max?"
Ja", zei hij aarzelend, „als je hef
wilt". Hij glimlachte op de oude non
chalante manier. „Ik moet je eerlijk
bekennen, dat ik het een en ander
nog onmogelijk vergeten kan. Je hebt
me mezelf getoond, zooals ik vermoe
delijk inderdaad ben.... en dat is
De étalage vervult dus wel een zeer
belangrijke rol; we mogen zeggen dat
de étalage het voornaamste deel van
den winkel is. Voor den eigenaar van
een zaak is het van het grootste be
lang, dat aan de inrichting en de aan
kleeding van de étalages de noodige
zorg wordt besteed en een belangrijke
factor hierbij, die vreemd genoeg nog
vaak uit het oog wordt verloren, is
de verlichting.
In een étalage wordt iets aan hef
publiek getoond; zal hef tentoongestel
de zijn werking niet missen, dan moet
het goed zichtbaar zijn en om goed
te kunnen zien is een goede verlich
ting noodzakelijk. Al is een étalage
ook nog zoo smaakvol en met nog
zooveel kennis van zaken ingericht,
zij zal niet tot haar recht komen en
daardoor haar lokkende werking op
het publiek missen, indien de verlich
ting ervan niet deugt.
Verlichting wil niet zeggen, de éta
lage gelijkmatig met licht te vullen.
Verlichting wil zeggen, dat het licht
wat betreft sterkte, richting, aard en
kleur is aangepast aan het karakter
van de étalage en aan de soort der
tentoongestelde voorwerpen. Hieruit
volgt direct het groote verschil tus-
schen een éfalageverlichfing met dag
licht en met kunstlicht. Het daglicht
is wisselvallig, nu eens schijnt de zon
helder, dan weer is de lucht bedekt.
Bij heldere zon maken de voorwerpen
om ons heen een geheel andere in
druk dan indien de lucht bedekt is
en zoo zal ook een étalage op een dag
vol zonneschijn er anders uitzien dan
op donkere dagen. Daardoor zal ook
de stimulans tot koopen, die van de
étalage moet uitgaan, steeds wisselen.
Hoe anders is dit bij kunstverlich
ting. Hierbij heeft men het volkomen
in de hand niet alleen te zorgen, daf
de verlichting constant blijft, maar mef
kunstlicht zijn, dank zij de soepelheid
der toepassing hiervan, effecten te
verkrijgen, die met daglicht nooit kun
nen worden bereikt, juist deze effec
ten verhoogen de aantrekkelijkheid
van de étalage; daarom verdient de
kunstverlichting de grootste aandacht
van elk, die met de inrichting van
étalages te maken heeft. De étalage
kan alleen bij kunstlicht, dus des
avonds volkomen tot haar recht komen.
In dit opzicht kan men de étalage
vergelijken met het moderne tooneel
waarmede trouwens meer punten van
overeenkomst bestaan. Op het too
neel van vroeger waren de décors en
de requisieten „net echt", waardoor
de aandacht van de toeschouwers van
de hoofdzaak, de spelers, werd afge
leid. De moderne regisseur zet hef
spel tusschen décors, die vaak niet
meer dan een aanduiding zijn en
dwingt door middel van de belichting
den toeschouwer zich te concentree
ren op een bepaalde figuur of een
bepaalde scène. Zoo kan bij een éta
lage door het licht de aandacht van
het publiek worden gedwongen.
Evenals op het gebied van de éta
lage zelf zijn ook wat betreft de éta-
verre van goed".
,Denk er nu niet meer aan", drong
ik aan. Ik begreep dat de eenige ma
nier, waarop het voor ons mogelijk
zou zijn dit leven met elkaar te blij
ven volhouden, was om vroolijk en
onverschillig te zijn, en nooit iets te
bekennen van hetgeen er werkelijk in
ons omging.
„Zooals je al in het begin zei, kun
nen wij het niet helpen dat wij in
deze omstandigheden geplaatst wer
den, doch we moeten zien er het bes
te van te maken. Niettemin kunnen
wij toch een prettigen tijd hebben,
Max".
Ja", zei hij bitter. „Het is heel
prettig voor mij om te moeten aan
zien, hoe Arthur je het hof maakt".
,Och, Max, wat praat je toch voor
onzin", kon ik niet nalaten te zeggen.
Daarna hadden wij geen gelegenheid
meer met elkaar te spreken, daar
Graaf Resta ons kwam waarschuwen,
dat de post was gearriveerd, zoodat
wij onze correspondentie gingen be
handelen.
Ik heb vandaag iets afschuwelijks
gedaan. Ik heb Max's nicht, de Ko
ningin van Moldavia alles verteld.
Zoolang haar echtgenoot in de ber
gen jaagt, logeert zij bij ons.
Ik kon het niet helpen, want ik
verkeerde in een vreeselijk wanhopi-
fCHTE FRIESCHE
ZO-SOctpam
Iageverlichting de opvattingen in de
laatste jaren sterk gewijzigd. De mo
derne verlichtingstechniek heeft zich
met dit probleem bezig gehouden en
daarbij zijn de vele fouten, die de
vroegere éfalageverlichfing aankleef
den, ontdekt en verbeterd. Een van de
meest voorkomende misstanden, die
ook tegenwoordig nog lang niet overal
is verdwenen, is de verkeerde plaat
sing der lichtbronnen. Vaak nog wordt
een étalage „verlicht" door eenige in
het midden opgehangen gloeilampen
in een schamel kapje. Bijna altijd
schijnt hef licht hiervan de kijkers
voor het raam recht in de oogen, mei
het gevolg, dat deze door het felle
licht worden verblind. Hierdoor ver
schijnt de étalage voor hen in een
lichtwaas, die een goed onderschei
den belet. Het spreekt vanzelf, dat
op deze wijze een étalage al zeer wei
nig aantrekkingskracht bezit. Daarom
is een van de eischen van de ver
lichtingstechniek betreffende de éta
Iageverlichting: de lichtbronnen zelf
niet zichtbaar vanaf de straatkant en
het licht mag alleen daar vallen, waar
het nuttig is, n.l. op de tentoongestel
de voorwerpen.
Licht trekt! Zooals de vogels wor
den aangetrokken door het schijnsel
van een vuurtoren, zoo zal het publiek
op straat worden aangetrokken door
een étalage, die helder afsteekt tegen
de omgevende donkere gevelpartïjen.
Over deze aantrekkende werking van
een verlichte étalage zijn proeven ge
nomen, waarvan de resultaten zoo in
teressant zijn, dat wij deze in hef
kort hier zullen weergeven.
Gedurende drie opvolgende weken
werd hef verkeer in een winkelstraat
waargenomen. Tijdens de eerste week
was de étalage, waarmee de proeven
werden genomen, op onjuiste wijze
verlicht, n.l. met zichtbaar opgehan
gen, naakte lampen. In deze week
bewogen zich 35o/o van de voetgangers
over het trottoir, waaraan de étalage
gelegen was, 65<>/o liepen op het tegen
over gelegen trottoir, terwijl van alle
voorbijgangers slechts 21/2 °/o bleven
staan om de étalage te bezichtigen.
Daarop werd de verlichting veranderd
en aan de moderne begrippen aange
past met het gevolg, dat in de tweede
week 520/0 van het publiek den weg
langs de étalage koos, 48 0/0 aan de
overzijde passeerde, terwijl 32o/o van
voorbijganger tot kijker werden. Tij
dens de derde week werd de sterkte
van het licht verhoogd met het vol
gende resultaat: langs de étalage
551/2 °/o aan den overkant 461/2%> kij
kers 341/2 °/o.
Een andere proef had betrekking
op twee étalages van een groote zaak,
welke zoo waren ingericht, dat drie
'Dagboekblaadjes.
ge stemming, toen ze mijn boudoir
binnenkwam. Het gebeurde vandaag
na de lunch. Ik had een brief van
moeder ontvangen, waardoor ik vree
selijk naar huis verlangde. Voortdu
rend schreef ze er over hef zoo heer
lijk te vinden, dat ik gelukkig was,
en hierdoor voelde ik me zoo ellen
dig en eenzaam, dat ik niet wist wat
te beginnen.
Ik geloof, dat ik geheel overspan
nen was, want op het oogenblik dat
Stephanie de kamer binnentrad, barst
te ik in snikken los.
Een paar minuten later had ik haar
de heele schandelijke geschiedenis
verteld. Ze was ontzettend geschokt,
en ik kon duidelijk bemerken, dat
ze een dergelijk iets nooit had ver
wacht. Zoodra ik alles opgebiecht had
kreeg ik een onuitsprekelijk gevoel
van verlichting.
Stephanie was zeer verontwaardigd
op Max. Ik zag, hoe alle mogelijke
gedachten haar door het hoofd gin
gen en ze de positie van verschillende
standpunten beschouwde. Ze moet bui
tengewoon intelligent zijn en men be
weert, dat ze heel veel van regee-
rïngszaken afweet, terwijl haar echt
genoot nooit een belangrijken stap
schijnt te doen zonder haar vooruit
te raadplegen. Haar oudste zoon is
zeer ontwikkeld, en heeft een prach
tige universitaire loopbaan achter den
„Naar Havas uit Parijs meldt,
is het vliegtuig „Vraagteeken"
door een Amerikaansche me
nigte, die een aandenken aan
de vlucht van Costes en Bel-
lonte wilde bezitten, bescha
digd, zoodat de vlucht naar
Texas wegens noodzakelijk ge
worden herstelling uitgesteld
moest worden".
12 SEPT. Waarschijnlijk doordat
ik bovenstaand bericht had gelezen
voordat ik naar bed ging, heb ik een af
schuwelijke nachtmerrie gehad. Ik was
Jack Diamond (de bekende Ameri
kaansche zakenman) en keerde met
een gouden smoking aan naar Ame
rika terug. Nauwelijks had in New-
York voet aan wal gezet of ik werd
omzwermd door een paar honderd re
porters, die op mij toedrongen, ter
wijl, boven hun hoofden uit, dertig
film-operateurs mij toebrulden: Dezen
kant uitkijken alsjeblieft! Lachen!
Huilen! Hoed afnemen! Hoed opzet
ten! Wuiven! Hand weg! Portefeuille
laten zien! Bankbiljetten in uw hand
nemen! Deze flesch Vichy vasthou
den! Hoesten! Meer leunen op uw
stok!
Ik trachtte mij een weg te banen
door het leger van journalisten, maat
ik had even goed kunnen probeeren
den „Leviathan" op zij te duwen. Et
werd een snelvuur van vragen op mij
gelost: Hoe was de tentoonstelling in
AntwerpenIs de Duitsche politie bij-
de-hand"? Hoe was de kuur in Vichy
Voelt u u al wat beter? Nog zaken
gedaan? Wat hebt u van die go.000
gulden over? Gaat u in Amerika een
nakuur doen? Kan Duitschland de
schadevergoeding betalen? Wie win
nen de verkiezingen? Hebt u Hinden
burg gezien? Hoe denkt men in Euro
pa over onze bootleggers? Wat zeg
gen ze van de revolutie in Argenti
nië? Waren er op de „Belgenland"
vrouwen met mooie fuweelen? Hebt u
veel met pokeren gewonnen? Hoe lang
houdt Mac Donald het nog?
Een salvo van de naderende politie
deed het leger reporters uiteenstui
ven. Maar nu werd ik overrompeld
door een horde souvenirjagers. Ze
sneden en knipten mijn colbert en
mijn broek in enkele seconden aan
flarden. Een schat van 'n kantoorfuf-
fertje schoor met een venijnigen ruk
van haar Gillette de linkerhelft van
mijn knevel af, een ander lief kind
trok mijn oogharen uit, een 'derde ruk
te een pluk uit mijn kuif. Binnen de
minuut waren mijn nagels geknipt,
maar het leek wel of het met tuin
scharen gebeurd was-, twee vingertop
pen waren mee afgeknipt. Plotseling
voelde ik, ondanks den staat van ver-
dooving, waarin ik mij bevond, een
stekende pijn: drie reuzen van kerels
waren bezig mijn rechterbeen uit te
rukken, een vent met 'n getuite pet
op naderde met een scheermes mijn
linkeroor.
Badend in mijn zweet werd ik wak
ker, en nooit was ik dankbaarder, dat
ik geen Amerikaansch-zakenman ben.
rug, terwijl haar dochter, Prinses Ja-
cinta op zeventïenjarigen leeftijd
reeds een knappe beeldhouwster is.
Stephanie ziet er nog erg jong uit om
de moeder te zijn van zulke groote
kinderen. Meestal houdt men haar
voor hun zuster.
Ze is heel mooi, bezit prachtig goud
blond haar en donkere oogen, terwijl
haar huid aan een magnolia bloem
doet denken. Zij is zeer practisch aan
gelegd.
Het eerste wat zij zei was:
„Meg, we moeten iets doen om eed
eind te maken aan dezen onmogelij-
ken toestand. Natuurlijk houdt je wel
van Max, nietwaar?"
Hoewel ik het niet wilde bekennen,
voelde ik toch, dat ik haar niets wijs
behoefde te maken.
,In elk geval ben je met hem ge
trouwd", ging ze op zakelijken toon
voort, „en Koningin van Lostrasia, en
al zou je ook nog zoo graag willen,
aan dit feit valt niets te veranderen.
Menschen in onze positie kunnen niet
scheiden. Bovendien heb je om hef
land en het volk te denken. Je bent
niet veel meer dan een kind, Meg".
(Wordt vervolgd).