IV. 108 De Kleine Bazar Vrijdag 12 September 1950 117 Jaargang* Bij dit nummer be hoort een bijvoegse Over étalages en de verlichting er van. NU in Het meisje, dat met een Koning trouwde itfttlHEEREN-BAA! ABONNEMENT Prijs per kwartaal in Goes f2,— buiten Goes f2, Afzonderlijke nummers 5 cent. Verschijnt Maandag-, Woensdag en Vrijdagavond. GOESCHE UitgaveNaamlooze Vennootschap Goescbe Courant Telefoonnummer 17, na 17.30 No. 244 COURANT en Kleeuwens Ross' Drukkers- en Uitgeversbedrijf gevestigd te Goes. ADVERTENTIËN van 1—5 regels fl,20, elke regel meer 24 ^enf. Driemaal plaatsing wordt 2 maal berekend. Dienst aanbiedingen en aanvragen 15 ct. per regel. Advertentlën worden aangenomen tot 12 uur voorm. Zij, die zich nu als abonné op de Goesche Courant opgeven, ontvangen de tot i October a.s. verschijnende nummers kosteloos. De gewijzigde opvatting inza ke étaleeren; eenige nuttige wenken. Zooals op velerlei terrein, zijn ook op het gebied der étalages en van het étaleeren de opvattingen in de laat ste tientallen jaren sterk veranderd. Een 30 jaar geleden beschouwd men de étalageruimte ongeveer als een verzamelplaats van alle voorwerpen, die in den winkel te koop waren. Men deed zijn best zooveel mogelijk goede ren een plaats voor het winkelraam te geven, waarschijnlijk in de veron derstelling, dat het publiek op straat dan wel de moeite zou nemen den weg in den chaos te vinden en een bepaald artikel uit te zoeken. Overi gens vond men in het algemeen de étalage een lastige bijkomstigheid, die bovendien nog schade veroorzaakte doordat de uitgestalde waar dikwijls veel te lijden had van hef zonlicht en van stof. Gewoonlijk liet men de zorg voor de uitstalling dan ook maar over aan de goedkoopste kracht, de jong ste bediende. Eén van de voornaam ste tegenwoordige reclame-experts in Engeland bijvoorbeeld heeft in zijn jeugd als 12-jarige jongen geregeld de étalages van de zaak, waarin hij werk te, „verzorgd". Langzamerhand is toen het besef doorgedrongen, dat een étalage toch wel iets meer is dan een hinderlijk aanhangsel van den winkel, waarvan men eigenlijk het nut niet inzag. Men begon te begrijpen, dat de étalage een zeer belangrijke rol kan spelen als middel van reclame. Men ging inzien, dat de étalage het oog is, waarmede de zaak op de straat uitziet en dat evenals van sommige andere oogen op den voorbijganger kan werken als een magneet op ijzer. Men kwam tot de overtuiging, dat het doel van de étalage is nieuwe klanten te werven. Vroeger heerschte de meening, dat zaken doen in hoofdzaak een kwes tie was van puur geluk en daardoor voor uw ITin en Luxe Artikelen Glas van Leerdam. 49 FEUILLETON DOOR ALICE HEATH HOSKEN. Vertaald door Dicky Wafelbakker. Ik haat mezelf omdat ik deze bij zonderheden weet, en ik vind het af schuwelijk dat ik ze neerschrijf, doch ik moet zoo nu en dan mijn hart eens luchten. Haar loge was ditmaal echter leeg. Max was heel stil, en hij verveelde zich waarschijnlijk. Arthur zat rechts van mij en vermoedelijk praatte en lachte ik te veel met hem, want ik merkte dat de Koningin-Moeder mij een afkeurenden blik toewierp. Geluk kig blijft ze nog slechts enkele da gen hier en gaat daarna haar vriendin in Tirol bezoeken. Arthur is zoo aar dig en sympathiek en was er buitenge woon mee in zijn schik dat ik hef speldje, hetwelk hij me als huwelijks cadeau had gegeven, droeg. In de pauzes onderhielden we ons met verscheidene menschen en iknoo- digde enkele jongelui uit met ons me de te gaan naar het Paleis om nog wat te dansen. Toevallig was er een koerier uit Vesteral gekomen met eeni- zonder meer afhankelijk van het nood lot. De menschen kochten bepaalde dingen steeds in dezelfde winkels en er was voor hen geen reden, die sleur te veranderen. Het was nu eenmaal de gewoonte en daarom werd in dien tijd door den winkelier in het alge meen weinig geadverteerd en had ook de étalage weinig beteekenis. Tegenwoordig staat de eigenaar van een zaak voor geheel andere proble men. In onze jaren beschouwt men het zaken doen, het verkoopen zon der den factor geluk geheel te willer. uitschakelen veel meer als een kwestie van activiteit en van inzicht inzicht in de behoeften van de men schen en van de wijze waarop de be hoeften kunnen worden geprikkeld en activiteit om toe te grijpen waar het inzicht goede kansen weet te ont dekken. Een van de middelen, waarvan de zakenman zich hierbij bedient is de reclame en één van de belangrijke vormen van reclame voor vele klei nere zaken, die niet zooveel geld voor advertenties e.d. kunnen uittrekken wel de belangrijkste is de étalage. Want waarvoor dient een étalage? Hierboven schreven wij het reeds: om nieuwe klanten te werven. We kunnen het ook anders zeggen: om van den voorbijganger een kijker en van den kijker een kooper te maken. Een wer king in twee tempo's dus. In de eerste plaats moet daarom de inrichting van de étalage zoodanig zijn, dat de aandacht van den voorbij ganger getroffen wordt, zoodat deze blijft staan om te kijken. De noodige aantrekkingskracht kan op verschil lende wijzen worden verkregen, b.v. door een opvallende maar altijd smaakvolle wijze van aankleeding der étalageruimte of door middel van een z.g. „blikvanger", een door kleur, vorm. of beweging de aandacht trek kend voorwerp, dat met de eigenlijke étalage niets heeft uit te staan, maar alleen dient om zooals de naam al zegt den blik te vangen. Is nu de voorbijganger tot kijker geworden, dan begint het tweede deel van de taak van de étalage: van den kijker een kooper te maken. Dit is moeilijker dan het eerste. In het eer ste geval werkt de den mensch aan geboren nieuwsgierigheid mede, in het tweede geval werkt vaak de aangebo ren zuinigheid tegen. De étalage moet daarom overredingskracht bezitten, die den beschouwer over zijn bezwaren doet heenstappen en den winkel doet binnengaan. Zoo kan b.v. op zulk een pakkende en overtuigende wijze de aandacht op een bepaald artikel of een groep van artikelen worden ge vestigd, dat den man (of de vrouw) voor het raam een dringende behoef te juist aan dit artikel wordt gesug gereerd of een sluimerende behoefte wordt gewekt, zoodat een sterke prik kei tot koopen ontstaat, waarop als logisch gevolg het betreden van den winkel en in veel gevallen de koop zelf zal volgen. ge zeer belangrijke telegrammen, zoo dat Max zich met den minister in zijn werkkamer opsloot. Hij kwam niet eer te voorschijn dan op het oogenblik, dat iedereen vertrok. Ik danste heel veel met Arthur en probeerde mij te verbeelden, dat ik me amuseerde. Vanmorgen heb ik alles met Max geregeld. Wij bevonden ons na het ontbijt alleen op een der terrassen, die op de zee uitzien. Het was vreeselijk moeilijk, omdat hij me met een wan hopige, bedroefde uitdrukking in zijn oogen stond aan te kijken. Ik lachte echter onverschillig en zei: „Het spijt me erg, dat ik gisteren, die scène maakte, Max. Het was zeer kinderachtig van me en ik had me moeten beheerschen. Nu je echter al les begrijpt kunnen wij toch goede kameraden zijn, zooals ook oorspron kelijk in onze bedoeling lag". Daar hij niet antwoordde, ging ik voort: „Ben je het niet met me eens, Max?" Ja", zei hij aarzelend, „als je hef wilt". Hij glimlachte op de oude non chalante manier. „Ik moet je eerlijk bekennen, dat ik het een en ander nog onmogelijk vergeten kan. Je hebt me mezelf getoond, zooals ik vermoe delijk inderdaad ben.... en dat is De étalage vervult dus wel een zeer belangrijke rol; we mogen zeggen dat de étalage het voornaamste deel van den winkel is. Voor den eigenaar van een zaak is het van het grootste be lang, dat aan de inrichting en de aan kleeding van de étalages de noodige zorg wordt besteed en een belangrijke factor hierbij, die vreemd genoeg nog vaak uit het oog wordt verloren, is de verlichting. In een étalage wordt iets aan hef publiek getoond; zal hef tentoongestel de zijn werking niet missen, dan moet het goed zichtbaar zijn en om goed te kunnen zien is een goede verlich ting noodzakelijk. Al is een étalage ook nog zoo smaakvol en met nog zooveel kennis van zaken ingericht, zij zal niet tot haar recht komen en daardoor haar lokkende werking op het publiek missen, indien de verlich ting ervan niet deugt. Verlichting wil niet zeggen, de éta lage gelijkmatig met licht te vullen. Verlichting wil zeggen, dat het licht wat betreft sterkte, richting, aard en kleur is aangepast aan het karakter van de étalage en aan de soort der tentoongestelde voorwerpen. Hieruit volgt direct het groote verschil tus- schen een éfalageverlichfing met dag licht en met kunstlicht. Het daglicht is wisselvallig, nu eens schijnt de zon helder, dan weer is de lucht bedekt. Bij heldere zon maken de voorwerpen om ons heen een geheel andere in druk dan indien de lucht bedekt is en zoo zal ook een étalage op een dag vol zonneschijn er anders uitzien dan op donkere dagen. Daardoor zal ook de stimulans tot koopen, die van de étalage moet uitgaan, steeds wisselen. Hoe anders is dit bij kunstverlich ting. Hierbij heeft men het volkomen in de hand niet alleen te zorgen, daf de verlichting constant blijft, maar mef kunstlicht zijn, dank zij de soepelheid der toepassing hiervan, effecten te verkrijgen, die met daglicht nooit kun nen worden bereikt, juist deze effec ten verhoogen de aantrekkelijkheid van de étalage; daarom verdient de kunstverlichting de grootste aandacht van elk, die met de inrichting van étalages te maken heeft. De étalage kan alleen bij kunstlicht, dus des avonds volkomen tot haar recht komen. In dit opzicht kan men de étalage vergelijken met het moderne tooneel waarmede trouwens meer punten van overeenkomst bestaan. Op het too neel van vroeger waren de décors en de requisieten „net echt", waardoor de aandacht van de toeschouwers van de hoofdzaak, de spelers, werd afge leid. De moderne regisseur zet hef spel tusschen décors, die vaak niet meer dan een aanduiding zijn en dwingt door middel van de belichting den toeschouwer zich te concentree ren op een bepaalde figuur of een bepaalde scène. Zoo kan bij een éta lage door het licht de aandacht van het publiek worden gedwongen. Evenals op het gebied van de éta lage zelf zijn ook wat betreft de éta- verre van goed". ,Denk er nu niet meer aan", drong ik aan. Ik begreep dat de eenige ma nier, waarop het voor ons mogelijk zou zijn dit leven met elkaar te blij ven volhouden, was om vroolijk en onverschillig te zijn, en nooit iets te bekennen van hetgeen er werkelijk in ons omging. „Zooals je al in het begin zei, kun nen wij het niet helpen dat wij in deze omstandigheden geplaatst wer den, doch we moeten zien er het bes te van te maken. Niettemin kunnen wij toch een prettigen tijd hebben, Max". Ja", zei hij bitter. „Het is heel prettig voor mij om te moeten aan zien, hoe Arthur je het hof maakt". ,Och, Max, wat praat je toch voor onzin", kon ik niet nalaten te zeggen. Daarna hadden wij geen gelegenheid meer met elkaar te spreken, daar Graaf Resta ons kwam waarschuwen, dat de post was gearriveerd, zoodat wij onze correspondentie gingen be handelen. Ik heb vandaag iets afschuwelijks gedaan. Ik heb Max's nicht, de Ko ningin van Moldavia alles verteld. Zoolang haar echtgenoot in de ber gen jaagt, logeert zij bij ons. Ik kon het niet helpen, want ik verkeerde in een vreeselijk wanhopi- fCHTE FRIESCHE ZO-SOctpam Iageverlichting de opvattingen in de laatste jaren sterk gewijzigd. De mo derne verlichtingstechniek heeft zich met dit probleem bezig gehouden en daarbij zijn de vele fouten, die de vroegere éfalageverlichfing aankleef den, ontdekt en verbeterd. Een van de meest voorkomende misstanden, die ook tegenwoordig nog lang niet overal is verdwenen, is de verkeerde plaat sing der lichtbronnen. Vaak nog wordt een étalage „verlicht" door eenige in het midden opgehangen gloeilampen in een schamel kapje. Bijna altijd schijnt hef licht hiervan de kijkers voor het raam recht in de oogen, mei het gevolg, dat deze door het felle licht worden verblind. Hierdoor ver schijnt de étalage voor hen in een lichtwaas, die een goed onderschei den belet. Het spreekt vanzelf, dat op deze wijze een étalage al zeer wei nig aantrekkingskracht bezit. Daarom is een van de eischen van de ver lichtingstechniek betreffende de éta Iageverlichting: de lichtbronnen zelf niet zichtbaar vanaf de straatkant en het licht mag alleen daar vallen, waar het nuttig is, n.l. op de tentoongestel de voorwerpen. Licht trekt! Zooals de vogels wor den aangetrokken door het schijnsel van een vuurtoren, zoo zal het publiek op straat worden aangetrokken door een étalage, die helder afsteekt tegen de omgevende donkere gevelpartïjen. Over deze aantrekkende werking van een verlichte étalage zijn proeven ge nomen, waarvan de resultaten zoo in teressant zijn, dat wij deze in hef kort hier zullen weergeven. Gedurende drie opvolgende weken werd hef verkeer in een winkelstraat waargenomen. Tijdens de eerste week was de étalage, waarmee de proeven werden genomen, op onjuiste wijze verlicht, n.l. met zichtbaar opgehan gen, naakte lampen. In deze week bewogen zich 35o/o van de voetgangers over het trottoir, waaraan de étalage gelegen was, 65<>/o liepen op het tegen over gelegen trottoir, terwijl van alle voorbijgangers slechts 21/2 °/o bleven staan om de étalage te bezichtigen. Daarop werd de verlichting veranderd en aan de moderne begrippen aange past met het gevolg, dat in de tweede week 520/0 van het publiek den weg langs de étalage koos, 48 0/0 aan de overzijde passeerde, terwijl 32o/o van voorbijganger tot kijker werden. Tij dens de derde week werd de sterkte van het licht verhoogd met het vol gende resultaat: langs de étalage 551/2 °/o aan den overkant 461/2%> kij kers 341/2 °/o. Een andere proef had betrekking op twee étalages van een groote zaak, welke zoo waren ingericht, dat drie 'Dagboekblaadjes. ge stemming, toen ze mijn boudoir binnenkwam. Het gebeurde vandaag na de lunch. Ik had een brief van moeder ontvangen, waardoor ik vree selijk naar huis verlangde. Voortdu rend schreef ze er over hef zoo heer lijk te vinden, dat ik gelukkig was, en hierdoor voelde ik me zoo ellen dig en eenzaam, dat ik niet wist wat te beginnen. Ik geloof, dat ik geheel overspan nen was, want op het oogenblik dat Stephanie de kamer binnentrad, barst te ik in snikken los. Een paar minuten later had ik haar de heele schandelijke geschiedenis verteld. Ze was ontzettend geschokt, en ik kon duidelijk bemerken, dat ze een dergelijk iets nooit had ver wacht. Zoodra ik alles opgebiecht had kreeg ik een onuitsprekelijk gevoel van verlichting. Stephanie was zeer verontwaardigd op Max. Ik zag, hoe alle mogelijke gedachten haar door het hoofd gin gen en ze de positie van verschillende standpunten beschouwde. Ze moet bui tengewoon intelligent zijn en men be weert, dat ze heel veel van regee- rïngszaken afweet, terwijl haar echt genoot nooit een belangrijken stap schijnt te doen zonder haar vooruit te raadplegen. Haar oudste zoon is zeer ontwikkeld, en heeft een prach tige universitaire loopbaan achter den „Naar Havas uit Parijs meldt, is het vliegtuig „Vraagteeken" door een Amerikaansche me nigte, die een aandenken aan de vlucht van Costes en Bel- lonte wilde bezitten, bescha digd, zoodat de vlucht naar Texas wegens noodzakelijk ge worden herstelling uitgesteld moest worden". 12 SEPT. Waarschijnlijk doordat ik bovenstaand bericht had gelezen voordat ik naar bed ging, heb ik een af schuwelijke nachtmerrie gehad. Ik was Jack Diamond (de bekende Ameri kaansche zakenman) en keerde met een gouden smoking aan naar Ame rika terug. Nauwelijks had in New- York voet aan wal gezet of ik werd omzwermd door een paar honderd re porters, die op mij toedrongen, ter wijl, boven hun hoofden uit, dertig film-operateurs mij toebrulden: Dezen kant uitkijken alsjeblieft! Lachen! Huilen! Hoed afnemen! Hoed opzet ten! Wuiven! Hand weg! Portefeuille laten zien! Bankbiljetten in uw hand nemen! Deze flesch Vichy vasthou den! Hoesten! Meer leunen op uw stok! Ik trachtte mij een weg te banen door het leger van journalisten, maat ik had even goed kunnen probeeren den „Leviathan" op zij te duwen. Et werd een snelvuur van vragen op mij gelost: Hoe was de tentoonstelling in AntwerpenIs de Duitsche politie bij- de-hand"? Hoe was de kuur in Vichy Voelt u u al wat beter? Nog zaken gedaan? Wat hebt u van die go.000 gulden over? Gaat u in Amerika een nakuur doen? Kan Duitschland de schadevergoeding betalen? Wie win nen de verkiezingen? Hebt u Hinden burg gezien? Hoe denkt men in Euro pa over onze bootleggers? Wat zeg gen ze van de revolutie in Argenti nië? Waren er op de „Belgenland" vrouwen met mooie fuweelen? Hebt u veel met pokeren gewonnen? Hoe lang houdt Mac Donald het nog? Een salvo van de naderende politie deed het leger reporters uiteenstui ven. Maar nu werd ik overrompeld door een horde souvenirjagers. Ze sneden en knipten mijn colbert en mijn broek in enkele seconden aan flarden. Een schat van 'n kantoorfuf- fertje schoor met een venijnigen ruk van haar Gillette de linkerhelft van mijn knevel af, een ander lief kind trok mijn oogharen uit, een 'derde ruk te een pluk uit mijn kuif. Binnen de minuut waren mijn nagels geknipt, maar het leek wel of het met tuin scharen gebeurd was-, twee vingertop pen waren mee afgeknipt. Plotseling voelde ik, ondanks den staat van ver- dooving, waarin ik mij bevond, een stekende pijn: drie reuzen van kerels waren bezig mijn rechterbeen uit te rukken, een vent met 'n getuite pet op naderde met een scheermes mijn linkeroor. Badend in mijn zweet werd ik wak ker, en nooit was ik dankbaarder, dat ik geen Amerikaansch-zakenman ben. rug, terwijl haar dochter, Prinses Ja- cinta op zeventïenjarigen leeftijd reeds een knappe beeldhouwster is. Stephanie ziet er nog erg jong uit om de moeder te zijn van zulke groote kinderen. Meestal houdt men haar voor hun zuster. Ze is heel mooi, bezit prachtig goud blond haar en donkere oogen, terwijl haar huid aan een magnolia bloem doet denken. Zij is zeer practisch aan gelegd. Het eerste wat zij zei was: „Meg, we moeten iets doen om eed eind te maken aan dezen onmogelij- ken toestand. Natuurlijk houdt je wel van Max, nietwaar?" Hoewel ik het niet wilde bekennen, voelde ik toch, dat ik haar niets wijs behoefde te maken. ,In elk geval ben je met hem ge trouwd", ging ze op zakelijken toon voort, „en Koningin van Lostrasia, en al zou je ook nog zoo graag willen, aan dit feit valt niets te veranderen. Menschen in onze positie kunnen niet scheiden. Bovendien heb je om hef land en het volk te denken. Je bent niet veel meer dan een kind, Meg". (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Goessche Courant | 1930 | | pagina 1