Huidjeuk.
N0. 97
Maandag 18 Augustus 1950
117 Jaargang.
Kon. bezoek aan Zeeuwsch-Vlaanderen.
Het meisje, dat met
een Koning trouwde
ABONNEMENT
Prijs per kwartaal in Goes f 2,
bulten Goes f2,
Afzonderlijke nummers 5 cent.
Verschijnt Maandag-, Woensdag
en Vrijdagavond.
GOESCHE
Uitgave: Naamlooze Vennootschap Goesche Courant
Telefoonnummer 17, na 17.30 No. 244
COURANT
en Kleeuwens Ross' Drukkers- en Uitgeversbedrijf
gevestigd te Goes.
ADVERTENTIËN
van 1—5 regels fl,20, elke regel
meer 24 cent. Driemaal plaatsing
wordt 2 maal berekend. Dienst
aanbiedingen en aanvragen 15 et.
per regel. Advertentiën worden
aangenomen tot 12 uur voorm.
De ontvangst te Vlake; rondreis door het
Zeeuwsch-Vlaamsche landHulst in feesttooi
het vertrek der koninklijke bezoekers
Van Axel werd naar Zuiddorpe ge
reden, waar vlaggenversierïng aantoon
de, dat men ook hier het hooge be
zoek ten zeerste op prijs stelde. Het
was ruim kwart over tien, toen de bur
gemeester, de heer A. C. van Waes,
namens de geheele gemeente oen
woord van welkom en dank voor de
komst sprak en de andere leden van
het dagelijksch bestuur voorstelde.
Muziek en zang vulden aan, wat het
korte gesproken woord niet tot uiting
kon brengen en spoedig reden de
auto's weer verder om over Zwarte
hoek Westdorpe te bereiken, waar de
bevolking om ongeveer kwart voor elf
haar vreugde over de komst van de
Kon. familie tot uiting kon brengen
en burgemeester F. A. Hendrïkse dit
met een enkel woord nog nader kon
verzekeren. Ook hier de voorstelling
der beide wethouders.
Het was nu maar een korte rit naar
het aan de Belgische grens gelegen
Sas van Gent, het voor de scheepvaart
zoo belangrijke stadje door de ligging
aan het druk bevaren kanaal Terneu-
zenSas van Gent, en te elf uur was
men aan het stadhuis, dat door zijn
ligging aan een kade minder geschikt
is om er vóór vele menschen te ber
gen. Om de bevolking toch in de ge
legenheid te stellen van haar aanhan
kelijkheid aan het Oranjehuis te doen
blijken, verlieten de Koningin, de
Prins, de Prinses en de Commissaris
der Koningin, die den tocht in den
Kon. auto medemaakte, den auto en
begaven zich op het bordes van het
stadhuis, vanwaar zij ook de aan de
overzijde van het water samenge
stroomde menigte konden gadeslaan.
In deze gemeente was het burgemees
ter L. W. G. Hoefnagels, die het wel
kom uitsprak en van de dankbaar
heid der Sassenaren gewaagde.
Te Sas van Gent werd de Koninklij
ke stoet met saluutschoten van Hr.
Ms. mijnenlegger „Medusa" begroet,
welke oorlogsbodem op verzoek van
de plaatselijke feestcommissie door
den minister van defensie naar deze
plaats was gedirigeerd. Bij wijze van
uitzondering verlieten hier de vorste
lijke personen den auto om op het
bordes van het stadhuis de hulde der
bevolking in ontvangst te nemen. Een
aardigen indruk maakte hier het op
laten van een zwerm met oranjestrik
jes getooide postduiven door de ter
plaatse gevestigde duiven-vereenigin
gen. Met een zanghulde door de
schoolkinderen en een défilé der ver-
eenigingen toonde ook deze belangrij
Ue grensgemeente haar ingenomenheid
met het Koninklijk bezoek.
Na een kort verwijlen namen de vor
sten weder in den auto plaats en nu
ging het over het gehucht Driekwart
waar ook dundoek en versiering uiting
gaf aan de vreugde der bewoners, naar
Philippine, het typisch gebouwde vis
schersdorp, waaronder de visschers-
trui het echt Zeeuwsch-Vlaamsche hart
warm klopt voor het Vorstenhuis waar
Zooals gemeld zouden de Koningin,
prins Hendrik en prinses Juliana naar
aanleiding van de herdenking van het
feit dat Hulst 750 jaar geleden de
stadsrechten verkreeg, Zaterdag een
bezoek aan Hulst brengen.
Vrijdagavond reeds was de Konink
lijke trein te Wouw gearriveerd. Na
in het rijtuig den nacht te hebben
doorgebracht, zetten de vorstelijke
personen met hun gevolg Zaterdag
morgen de reis voort en kwamen te
8 uur te Vlake aan. Op het perron
waren voor de ontvangst aanwezig de
burgemeester van Schore, J. G. van
Nieuwenhuijzen, de Commissaris der
Koningin in Zeeland jhr. mr. J. W,
Quarles van Ufford en Jhr. W. Z.
van Teijlingen, kamerheer in buiten
gewonen dienst, wonende te Oost
kapelle. Vele belangstellenden juich
ten het hooge gezelschap toe. Tijdens
de wandeling van den trein naar de
boot onderhield de Koningin zich met
den burgemeester van Schore en vroeg
belangstellend naar aangelegenheden
de gemeente betref/ende. Vooraf wa
ren de leden van Ge'd. Staten van Zee
land met den Griffier der Staten reeds
aan boord gegaan van de Provinciale
boot „Luctor et Emergo". Met die
boot, waarop de koninklijke vlag werd
geheschen, werd de reis voortgezet via
Hansweert naar Terneuzen. Te Hans
weert moest de boot een tijd wachten
in verband met het schutten. Van deze
gelegenheid werd gebruik gemaakt
door de bemanningen der te Hans
weert liggende Belgische plezierjach
ten namens wie Hare Majesteit een
bouquet bloemen werd aangeboden. De
Koningin liet dankzeggen voor deze
attentie.
Te half tien meerde de „Luctor et
Emergo" in de buitenhaven van Ter-
neuzen en was daar ter begroeting
aanwezig de burgemeester dier ge
meente, de heer J. Huizinga, terwijl
het plaatselijk muziekgezelschap zich
deed hooren.
Bij de aanlegplaats stonden de Vrij
dagnacht overgezette hofauto's en en
kele andere auto's gereed en namen de
Vorsten en de hun vergezellende da
mes en heeren daarin plaats, waarna
langs den kortsten weg naar Axel werd
gereden, dat te ongeveer 10 uur werd
bereikt. Evenals te Terneuzen washier
't overgroote deel der bevolking op
straat om den hoogen gasten blijken
van dankbaarheid over hun komst te
toonen. Bij het raadhuis werd halt ge
houden en heette de burgemeester, de
heer F. Blok, de Koningin en haar
gemaal en dochter welkom, waarna
hij de beide wethouders aan H. M.
voorstelde. Muziek en zang weerklonk
en bloemen werden aangeboden aan
Koningin en Prinses. Het oponthoud
duurde hier evenals in de andere te
bezoeken plaatsen voor de bevolking
zeker te kort, maar toch was men
dankbaar dat ook Axel behoorde tof
de gemeenten, die voor een oponthoud
op dezen tocht werden aangewezen.
38
FEUILLETON
DOOR ALICE HEATH HOSKEN.
Vertaald door Dicky Wafelbakker.
„U bent tenminste nog niet klaar
met het vervormen van mij", opper
de ik.
Toen begon hij te lachen en zei,
dat ik schitterende vorderingen maak
te met het Lostrasiaansch en er niets
meer voor mij te leeren viel op het
gebied van Hof-etiquette. Hierna be
loofde ik hem zijn dapper geheim
te zullen bewaren, gaf hem een wei
nig slappe thee met een stukje toast
en we praatten over andere dingen,
doch steeds kwamen we weer op Max
terug. Het viel me op, dat hij mij
voortdurend met een droevïgen en ver
legen blik gadesloeg.
Nadat hij met de noodige dankbetui
gingen vertrokken was, liep ik naar
de andere zijde van de kamer om te
bellen. wilde Gravin Hulda in mijn
werkk uer kf.cn ontbieden, aangezien
ik een menigte briefen te schrijven
had en zij dikwijls als mijn secreta
resse optrad.
Juist toen ik den divan voorbijging,
waarop Baron Waldemar gezeten had,
zag ik een stukje opgevouwen papier
op den grond liggen. Ik raapte het
op. Tot op heden begrijp ik nog niet,
wat mij er toe bewoog het open te
maken. Vanaf het eerste oogenblik,
dat mijn oog er op viel, begreep ik
dat Baron Waldemar het verloren had.
Het was volstrekt niet mijn bedoe
ling mij met zijn particuliere zaken
te bemoeien. Ik deed het eigenlijk
meer werktuigelijk. Onmiddellijk her
kende ik het stijle, duidelijke hand
schrift van de Koningin-Moeder en
zag ik, dat het een in het Fransch
geschreven brief van haar aan den
Baron was.
Ik had dezen dadelijk moeten neer
leggen. Wat had mijn moeder van mij
gedacht als ze me daar had zien
staan, een brief lezend, die aan een
ander toebehoorde.
De eerste woorden, waarop mijn
blikken rustten, waren deze:
„Die arme kleine Margaret.... Ze
is mooi, lief en aantrekkelijkIk
las verder ik kon het eenvoudig
niet helpen. Mijn slapen klopten, en
inwendig kookte ik van woede.
van de bewoners op hun wijze blijk ga
ven, terwijl hier burgemeester P. A.
Rammeloo een kort woord tot Hare
Majesteit richtte en ook de beide wet
houders voorstelde.
Het was half twaalf geworden en
op den morgenrit moest nog een ge
meente met een bezoek worden ver
eerd en wel Hoek, waar het hooge ge
zelschap te kwart voor 12 arriveerde
en waar burgemeester van Tïenhoven
de tolk der inwoners was in de enkele
woorden, die hij tot de Vorstelijk;
personen mocht richten.
Na dezen ochtendtocht door de vele
genoemde in feesttooi gestoken ge
meenten bereikten dc auto's ruim 12
uur de haven van - crneuzen weer,
waar het muziekkorps weer stond op
gesteld en het Wilhelmus en Psalm
121 speelde.
Nadat de vorstelijke personen, het
gevolg en de autoriteiten zich opnieuw
aan boord van de „Luctor et Emergo"
hadden begeven, stoomde de boot de
Schelde op naar Walsoorden. Tijdens
dezen boottocht werd de door de pro
vincie aangeboden lunch gebruikt,
waar mede aanzat de heer G. J. de
Jonge, directeur van den prov. stoom-
bootdienst op de Wester-Schelde.
De lunch werd verzorgd door den
gerant van het Grand Hotel „Britan
nia" te Vlissingen, den heer Soerewïjn.
Na den boottocht en de lunch, waar
aan 22 personen deelnamen, kwam de
„Luctor et Emergo" te half drie aan
den steiger te Walsoorden aan, waar
intusschen ook de auto's heen waren
gereden.
Walsoorden is een deel van de uit
gestrekte gemeente Hontenisse, en het
raadhuis van die gemeente staat te
Kloosterzande, wat na een kleine 10
minuten werd bereikt en waar de bur
gemeester, mr. R. J. J. Lambooy met
enkele woorden de hooge gasten na
mens de bevolking begroette en ook
zijn beide wethouders voorstelde.
Verder ging de tocht weer, nu door
den Kruispolder en langs den Paal
naar Grauw en Langendam, dat te
kwart over drie werd binnengereden.
De halte was ook hier het gemeen
tehuis, waar burgemeester F. J. v.
Campen een rede van enkele woorden
hield en ook de beide wethouders aan
de Landsvrouwe voorstelde.
Over Sandberg en Zeegat werd te
ruim kwart voor vier het dorp Clinge
bereikt, zoo bekend om zijn klompen
industrie, die mede door de nu twee
maal gehouden klompenbeurs zulk een
groot deel van de inkomsten der be
volking uitmaakt. Het was de heer
J. W. Vienings, burgemeester, die hier
de eer had, zich met enkele woorden
tot de Koningin en de Koninklijke
Hoogheden te wenden. Ook hier weer
voorstelling der beide wethouders.
Hier werden niet alleen aan H. M.
en H. K. H. bloemen aangeboden, zoo
als in andere gemeenten, maar Z. K.
H. de Prins had hier een paar sier-
klompjes als symbool der nijverheid
te Clinge in ontvangst te nemen, waar
voor de Prins dank bracht. Muziek en
zang ontbraken hier al evenmin als
elders en ook Clinge was in feestdos,
evenals de inwoners.
Na Clinge was hef de gemeente St.
,Hoe komt het dat ze hem niet van
die vrouw kan afhouden? Het is on
begrijpelijk".
Toen begon ik het epistel van hef
begin af aan te lezen. Ik herinner
mij niet precies de woorden meer,
doch alleen die twee zinnen aangaan
de mezelf zijn me goed bijgebleven.
De Koningin-Moeder scheen echter al
les omtrent Max en Valona ontdekt
te hebben. Ze vroeg den Baron om
raad, en beweerde, dat Madame Va
lona tegenover iedereen er over poch
te, dat ik slechts in naam Max's vrouw
was. Ze zeide, dat men het hem niet
zoo kwalijk kon nemen: het eenige,
waarin hem schuld trof was, dat hij
niet „zorgde" voor een troonopvol
ger. Het kon haar totaal niets sche
len, dat hij verliefd op die vrouw is.
Blijkbaar veracht ze mij, omdat ik
hem niet van dat mensch kan afhou
den. Het voornaamste is het land
het volk.... de Staat. Oh, hoe haat
ik die woorden. Ik heb een diepe min
achting voor hun schandelijke daad
om een dwaas, onwetend meisje, zoo
als ik ben, een dergelijk afschuwelijk
leven van schijn op te leggen, dat met
oppervlakkige pracht en praal, juwee-
len, buigingen, glimlachjes en toejui
chingen moet worden goed gemaakt,
Bij huidjeuk, jeukende huiduitslag en
eczema, zal met Purolpoeder de jeuk
spoedig bedaren. Dit werkt bovendien
opdrogend èn genezend. Het kost 6o
ct. per bus en is evenals Purol, ver
krijgbaar bij Apoth. en Drogisten.
Janssteen, die met een bezoek ver
eerd werd, waar de pas opgetreden
burgemeester, de heer P. H. Geitnaer,
het voorrecht smaakte nu reeds de
Eerste vrouw van het vaderland met
haar familie het welkom toe te roe
pen. Terwijl daarop zang en muziek
weerklonk, werd spoedig verder gere
den, maar op het gehucht Heikant in
dezelfde gemeenten werd nog even
gestopt om daar de hulde van de
schoolkinderen in ontvangst te nemen.
Het was al laat toen de stoet stopte
voor het gemeentehuis van Koewacht,
waar men den geheelen dag met on
geduld het blijde uur van inkomste
der landsvrouwe had verbeid. De bur
gemeester, de heer A. F. J. M. Die-
rick, vertolkte hier de gevoelens der
bevolking en stelde zijn beide mede
leden van het dag. bestuur voor.
Het was de laatste gemeente ge
weest, die men bezocht voor aan het
eind en niet het minst belangrijke doel
van den tocht te komen, namelijk het
aloude Hulst
Op de trappen van het gemeentehuis
in Hulst stond de burgemeester, de
heer Truffino, met de zilveren ambts
keten om. De Koningin inspecteerde
de eerewacht, begroette minzaam den
burgemeester en steeg de trappen op.
Onder het fraaie baldakijn, dat de
pui van het raadhuis versierde, wuif
de de Koningin naar de jubelende
schare. Binnen in de raadzaal verwel
komde de burgemeester, de heer Truf
fino, de Koningin namens het bestuur
van de gemeente Hulst met de vol
gende rede:
Majesteit,
Wanneer het mij geoorloofd is een
enkel woord tot u te richten, dan kan
dat niet anders zijn dan een hartelijk
dankwoord namens alle ingezetenen
voor de warme belangstelling, die
Uwe Majesteit met Uw Koninklijken
Gemaal en Koninklijke Dochter toont
voor Zeeuwsch-Vlaanderen, in 't bij
zonder ook voor de stad Hulst.
Ik ben gelukkig Uwe Majesteit de
verzekering te kunnen geven van de
groote aanhankelijkheid en liefde der
geheele burgerij jegens u en uw Ko
ninklijk Huis.
Het is een gelukkig samentreffen dat
Uw hooggewaardeerd bezoek juist valt
in de dagen, dat wij feestelijk her
denken het 750-jarig bestaan der
Stadsrechten. Immers behalve een re
den tof vreugde over de in 1189 van
Philips van den Elzas verkregen voor
rechten, is die gebeurtenis een gereede
aanleiding om in levendige herinnering
terug terug te brengen de geschiede
nis van ons stadje, waaraan zoo nauw
verbonden zijn de groote daden uit
het roemrijke Huis van Oranje.
(Zie vervolg eerste kolom
binnenkant van dit blad).
'Dagboekblaadjes.
doch een bestaan dat eenvoudig ho
peloos leeg is. Ik haat dat alles
haat het en kan het niet langer vol
houden.
Het eenige waarvoor ik hier ben is
om te zorgen, dat er erfgenamen voor
den troon van Lostrasia zullen komen.
Dat blijkt glashelder. Het komt er
niet op aan of Max op vijftig actrices
verliefd is, zoolang hij slechts zijn
plicht tegenover het volk vervult. Ik
vind het walgelijk.
Ze zei ook, dat wanneer hij van de
manoeuvres terugkeerde, zij heel ern
stig met hem zou moeten praten en
hem op zijn plicht wijzen, niet alleen
tegenover zijn land maar ook ten op
zichte van zijn vrouw.
Is iemand ooit in zulk een afschuwe
lijke positie geweest? Werd er ooit zulk
een afgrijselijke brief geschreven?
Gravin Resta heeft als detective ge
fungeerd en ontdekte dit alles voor
haar. Ik heb al dadelijk het land ge
had aan die vrouw. Ze heeft waar
schijnlijk haar zoon uitgehoord en er
op gestaan, dat hij haar alles van
Max's uitstapjes zou vertellen.
Wat een vreeselijk soort menschen1.
Max is een week geleden teruggeko
men. Zou zijn moeder al met hem ge
sproken hebben? Als dat het geval
18 AUGUSTUS. Het doet er niet
toe, waar ik het tweetal ontmoette,
maar het was niet in deze gemeen
te. Aanvankelijk maakte ik alleen ken
nis met den jongste, eigenaar van een
u waarschijnlijk onbekende courant.
Het verhaal, dat hij mij deed, was zoo
aangrijpend, dat ik het mijn lezers niet
mag onthouden. Hier is het, in zijn
eigen woorden:
Met een kapitaal van millioen
ben ik begonnen. Ik had maar één
ideaal: een frissche krant oprichten,
„Het Vrije Woord" geheeten, waarin
zonder aanzien des persoons de waar
heid zou worden gediend. In het be
gin liep de zaak heel aardig. Maar
het lieve leven begon al gauw. Pers
vrijheidDenk niet dat de lezers je
die laten! Toen ik eens een beticht
plaatste over vegetariërs, bedankten
al mijn vegetarische lezers. Toen ik
een artikel opnam over banken, raakte
ik opnieuw 30 lezers kwijt. Een be
schouwing over de diverse godsdien
sten kostte mij de helft van de lezers,
die ik nog over had. Een bijdrage over
het Marxisme deed de socialistische
lezers deserteeren, een grap over een
onderwijzer kostte mij de sympathie
van alle leerkrachten bij het lager
en voorbereidend onderwijs: een aan
merking op het werktempo van cfen
gemeenteraad bezorgde me een col
lectieven ontslagbrief van alle raads
leden en een schrobbeering van den
burgemeester. Toen plaatste ik een se
rie artikelen over diverse beroepen.
Achtereenvolgens eclipseerden uit mijn
lijst van abonné's, de bakkers, slagers,
kruideniers, loodgieters, en de rest.
Ik kon geen bedrijf ter hand nemen
of ik trapte iemand op de teenen.
Maar werd u daar dan niet wij
zer doorinformeerde ik.
Men is idealist of men is het
niet, luidde het trotsche antwoord.
Plaatste ik iemands portret niet, óók
een bedankje. U hebt geen idee. Gaf
ik géén recensie, ik kreeg ruzie. Wèl
een recensie óók ruzie, en bedank
jes van de heele familie. Een artikel
over de verveling in pensions be
dankjes van pensiondames. Een ana
lyseering van een balans, woedende
brieven en annuleering van het ad
vertentiecontract. Een pro-Duitsch ar
tikel, ruzie met pto-Ftanschen; een
pro-Fransch artikel, woede van pro-
Duitschers.
Hij maakte een algemeene opmer
king over courantenlezers, die ik hier,
niet zal herhalen, omdat ja men kan
nooit weten, lezer, wat gij zoudt doen.
En deze meneer'? vroeg ik
nieuwsgierig, met mijn hoofd wijzend
naar den metgezel, die tot dusver ge
zwegen had.
Dat is mijn abonné, zei de on
gelukkige man. De laatste, die mij is
trouw gebleven. Hij verliest ,mij niet
uit het oogHij heeft vooruitbe
taald en zijn abonnement loopt pas
31 December af.
Ik sta voor de onwaarheid van mijn
verhaal in. Maar denkt u er tóch eens
over na
is, dan heeft het heel weinig invloed
gehad.
Oh, ik zou van schaamte wel kun
nen sterven.
EEN LES VOOR DEN KONING.
Gisterenavond werd ik gestoord, dus
kon niet meer schrijven. Ik had nau
welijks dien ellendïgen brief gelezen,
of de Baron kwam vreeselijk opge
wonden onaangekondigd binnen, het
geen een onvergeeflijke inbreuk op
de Lostrasiaansche Hof-etiquette is.
Het epistel lag op de plaats, waar
hij het had laten vallen, terwijl ik
voor de theetafel zat met een boek
in mijn hand. Ik had bijtijds zijn voet
stappen gehoord. Ik voelde me ech
ter volstrekt niet oneerlijk en dit is
ook thans nog niet het geval. Ik ben
alleen maar buiten mezelf van woede.
Hij greep onmiddellijk naar de en
veloppe en mompelde eenige veront
schuldigingen. Het epistel moet tege
lijk met het druppel-fleschje uit zijn
zak te voorschijn gekomen en onge
merkt gevallen zijn.
Ik glimlachte en sprak luchtigjes
over zijn excuses heen.
„Het komt er niet op aan, Baron.
Heeft U iets verloren?"
(Wordt vervolgd).
