ASPIRIN
N*. 89
Woensdag 30 Juli 1050
117 Jaargang
Nationaal Bewustzijn.
LINTVELT's BAZAR
Het meisje, dat met
een Koning trouwde
Drukkende' hitte
Binnenland
ABONNEMENT
Prijs per kwartaal in Goes f2,
buiten Goes f2,—.
Afzonderlijke nummers 5 cent.
Verschijnt Maandag-, Woensdag
en Vrijdagavond.
GOESCHE
Uitgave: Naamlooze Vennootschap Goesche Courant
Telefoonnummer 17, na 17.30 No. 244
COURANT
en Kleeuwens Ross' Drukkers- en Uitgeversbedrijf
gevestigd te Goes.
ADVERTENTIËN
van 1—5 regels fl,20, elke regel
meer 24 cent. Driemaal plaatsing
wordt 2 maal berekend. Dienst
aanbiedingen en aanvragen 15 et
per regel. Advertentiën worden
aangenomen tot 12 uur voorm.
Opvoering van het nationaal be
wustzijn met economische mid
deleni het gevaar, dat daaruit
voortspruit; een vergelijking tus-
schen den toestand vóór ïgig
en tusschen dien van thans.
Eenige maanden geleden werd in Ame
rika de nieuwe tariefwet van kracht.
De wet heeft ten doel den invoer van
verschillende producten moeilijkheden
op te leggen en het verbruik van Ame-
rikaansche voortbrengselen te bevor
deren.
Frankrijk verhoogde dezer dagen de
invoerrechten op tal van buitenland-
sche artikelen.
In Duitschland heeft men den strijd
aangebonden tegen den verkoop van
de producten der niet-Duitsche Phï-
lïps-fabriekenmen heeft daar te lan
de voorts door verhooging der invoer
rechten te kennen gegeven niet gesteld
te zijn op den aanvoer van zuivel
producten uit Nederland.
Reeds gedurende enkele jaren wei
gert men in Engeland Nederlandsch
varkensvleescheen paar dagen gele
den heeft men in ons land kunnen
lezen welke pogingen worden aange
wend om de Engelsche bevolking af-
keerig te maken van de Nederland-
sche bloembollen.
Dit zijn slechts een paar staaltjes,
die aantoonen, dat verschillende lan
den zich toeleggen op wering van bui-
tenlandsche producten op hun mark
ten, dat in een goed deel van de we
reld van dezen tijd een streven naar
nationale economische onafhankelijk
heid waar te nemen is, en dat de re-
geeringen er op uit zijn om het natio
naal economisch bewustzijn op te
voeren.
Opvoering van het nationaal bewust
zijn heeft natuurlijk goede zijden. Dat
hef ook slechte en verderfelijke heeft
leert ons de wereldoorlog van 1914,
die weliswaar niet louter uit dat be
wustzijn ontsproot, doch die er wel
zooveel verband mee houdt, dat men
kan zeggen: „De oorlog zou nooit uit
gebroken zijn, indien enkele regeerin
gen het niet buiten de normale pro
porties hadden opgevoerd".
Men denke slechts aan dat nationale
bewustzijn in Duitschland.
Vóór 1914 werkten de regeeringen
over het algemeen ter verkrijging van
dat bewustzijn niet met economische
middelen. Toen ter tijd waren er an
dere factoren, die zich williger voor
het doel leenden, en die oorzaak wa
ren van een scherpe afbakening der
verschillende land-grenzen.
Na den oorlog, toen de_ volken uit
geput waren, heeft het nationaal be
wustzijn en de daarmee steeds ge
paard gaande scherpe begrenzing van
Hoek Koningstraat - Magdalenastraat.
STADHUIS VAN GOES,
in koper.
29
FEUILLETON
DOOR ALICE HEATH HOSKEN.
Vêrtaald door Dicky Wafelbakker.
De groote mond, met den bijna on-
merkbaren, aantrekkelijken glimlach,
deed haar op de foto meer dan in
werkelijkheid op een mooi beest ge
lijken. Ze had heel weinig kleeren aan,
maar droeg ontelbare snoeren paar-
len, terwijl een vati haar schitterend
gevormde armen omhoog geheven
was, alsof zij iemand wenkte. In den
hoek stond in vast handschrift ge
schreven: „Krinki a Max.... de tout
son coeur".
„Van Krinki aan Max met heel
haar hart".
Krinki, dit «as natuurlijk zijn lie
velingsnaam voor haar. Mijn man, de
Koning van Lostrasia, noemde dit
vrouw zoo, en hij kon niet uit haar
nabijheid wegblijven en was zoo dwaas
die portretten te laten slijjgeren, zoo
dat iedereen ze zien kon.
de woon-landen dier volken tal van
jaren braak gelegen. Dit was voor den
vrede een gunstige tijd. Getuige de
belangstelling in den Volkenbond, de
pogingen in alle deelen der wereld
om den oorlog uit te roeien.
Thans zien we een opleving van het
nationaal bewustzijn; zij het in een
schakeering dan vóór 1914 de eene
regeering na de andere haalt een dik
ke streep over de verdoezelde grens
lijnen van het eigen grondgebied
het eene land na het andere legt zich
toe op versterking (leidende tot over
drijving en dan tot overschatting) van
het economisch nationaal bewustzijn
door te prediken, liever te gebieden:
„Weert de producten, die groeiden of
vervaardigd zijn in streken buiten de
eigen grenzen".
Dat deze leer niet zonder gevolgen
kan blijven voor de verhouding tus
schen de diverse staten onderling, staat
theoretisch vast. Bovendien leert de
praktijk het reeds.
Worden in land A de invoerrech
ten verhoogd voor artikelen uit land
B, dan duurt het niet lang of land B
neemt revanche .met verzwaring der
bepalingen waaronder artikelen uit
land A in land B op de markt ge
bracht mogen worden. Althans indien
land B de vrijhandelspolitiek niet is
toegedaan.
Is het dit wel: m.a.w. neemt de re
geering van land B, hetzij uit prin
cipe, hetzij uit machteloosheid geen
repressaille-maatregelen dan kan hef
gebeuren dat tal van bevolkingsgroe
pen in B zich op de economische re
geerings-daden van A gaan wreken,
door de artikelen uit A te boycotten.
.pen voorbeeld van het laatste gaven
de Nederlandsche Philips-fabrieken
Duitschland; eenzelfde voorbeeld zul
len dra onze zuivelfabrikanten en onze
landbouwers geven als zij overgaan tof
inwilliging van een reeds hier en daar
uitgesproken verlangen omgeenDuit-
sche machines en werktuigen meer aan
te koopen zoolang onze Oostelijke na
buren onzen invoer bemoeilijken op
een wijze als thans geschiedt.
Tegen het Duitsch economisch na
tionaal bewustzijn zal men op den
duur een Nederlandsch economisch
nationaal bewustzijn stellen.
Frankrijk zal zich economisch be
wust worden, Engeland, Amerika, Bel
giëieder land
Ieder land zal aan economische zelf
overschatting gaan lijden. Er zullen in
andere landen tegen -deze zelf-over-
schatting zeer ernstige grieven ont
staan.
Deze grieven (men weet het van
vóór 1914) zijn als buskruit....
Niet lang meer of een vonk kan ge
noeg zijn om dat buskruit te doen ont
branden en om de wereld opnieuw
in de vlammen van een oorlog te
Zetten.
De tarieven-gevechten die thans
reeds tusschen de verschillende lan
den geleverd worden, die steeds feller
zullen worden als men op dezen weg
door gaat, die thans reeds slachtof
fers eischen (al veroorzaken zij geen
opvallende massa-bloed-partijen) zien
we als de ouverture van een nieuwe
worsteling tusschen de landen, een
Ik stond als aan den grond gena
geld. Ik werd koud van woede.
Ik kon niet anders doen dan naar
dat vreemde gezicht staren, niet alleen
omdat ik instinctmatig voelde, dat het
slecht was, maar ook wetend, dat deze
vrouw mijn man maakte tot een ge
vangene, en dat ik terwille daarvan
dag in dag uit de ondraaglijkste ver
nederingen moest ondergaan.
En toen hoorde ik plotseling een
geluid van voetstappen. De deur werd
van de buitenzijde geopend en Max
stormde de kamer binnen.... Ik ben
een afschuwelijk, laf schepsel. Voor
dat Max kwam1, had ik met het por
tret in mijn hand gestaan, kokend van
woede. Doch toen ik hem zag, scheen
al mijn toorn als bij tooverslag te ver
dwijnen, en begon ik te beven als een
blad.
Er was geen tijd de foto neer te
leggen. Ik bleef dus staan met de
beeltenis van zijn maitresse in mijn
hand, terwijl ik zoo rood werd als een
kreeft. Ik kreeg het gevoel alsof ik
een schoolmeisje was, dat betrapt
wordt op het snuffelen in den lesse
naar van een mede-leerlinge.
Max keek eerst beduusd, doch daar
na bloosde hij tot over zijn ooren.
veroorzaèkt licht
hevige hoofdpijn.
Neemt dan, als altijd,
5 Aspirin-Tabletfen.
eenig op de wereld
tel op oranje band en Bayerkrull. Prijs 75 el».
worsteling met behulp van oorlogs
gewelddaden, om de macht.
Terwijl het bloedjaar 1914 nog in
ons natrilt, voedt de nieuwe wereld
oorlog zich reeds met de sappen waar
de huidige menschheid en dit is
het ergst machteloos tegenover
staat.
Onze Oceaan-vlieger thuis.
Evert van Dijk gehuldigd.
Maandagmiddag is de K.L.M.-pïloot,
de heer Evert van Dijk, die met Kings-
ford Smith de „Southern Cross" naar
Amerika bracht, uit Londen per K. L.
M.-vliegtuig naar Amsterdam terugge
keerd. Hij was vergezeld van zijn
vrouw. Op het Amsterdamsche vlieg
veld Schiphol waren zeer veel belang
stellenden bijeen om Van Dijk te hul
digen. Militaire vliegtuigen vergezel
den het toestel, dat Van Dijk naar
Amsterdam vervoerde.
Toen Van Dijk en mevr. van Dijk
op het met bloemen, palmen en tapij
ten versierde podium hadden plaats
genomen, richtte de minister van Wa
terstaat, mr. P. J. Reymer als eerste
spreker zich tot Van Dijk, begroette
Van Dijk namens de Nederlandsche
regeering en bracht hem dank voor
den schitterend geslaagden tocht over
den Oceaan. Wij zijn er trotsch op,
aldus spr., u op Nederlandschen bo
dem te mogen begroeten. Uw daad ver
hoogt het aanzien van het Nederland
sche vliegerskorps aanzienlijk, het
korps, dat het zich tot een eer rekent
u onder zijn leden te tellen. Een aan
tal dagen heeft het geheele Nederland
sche volk, aldus vervolgde de minis
ter, uw prestaties met spanning en aan
dacht gevolgd en een ieder was har
telijk verblijd over den goeden afloop,
van de zoo gevaarvolle onderneminng.
Het is mij dan ook een groot genoe
gen U namens de Regeering te kunnen
mededeelen, dat het Hare Majesteit
de Koningin heeft behaagd U te be
noemen tot Ridder in de Orde van
Oranje-Nassau, met welke onderschei
ding ik U van harte geluk wensch.
Onder daverend gejuicht van het
publiek speldde minister Reymer Van
Dijk het eereteeken op de borst.
Vervolgens voerde wethouder Abra
hams het woord namens het gemeente
bestuur van Amsterdam. Hij overhan
digde Van Dijk een grooten krans,
versierd met de Amsterdamsche kleu
Het was, alsof zijn blauwe oogen zwart
werden, en weer drong het tot mij
door, dat hij tot op zekere hoogte vol
strekt niet aan een Engelschman deed
denken. Ik zag, hoe zijn toorn hoog
oplaaide, doch het volgende oogenblik
barstte hij in een vroolijken lach uit,
waarin echter niet zooals gewoonlijk
een guitige klank lag.
„Hallo, Meg! Al geheel uitgedost?
Het schijnt wel, dat ik laat ben. Wat
zeg je van dat portret? Bewonder jij
Madame Valona ook?"
Het was, alsof mijn keel werd dicht
geknepen en ik antwoordde bijna on
verstaanbaar: „Ze is heel knap, Max.
Ik vermoedde wel, dat zij het was.
Is ze een vriendin van je?"
„Ik ken haar al geruimen tijd", zei
hij en ik was verbaasd over de kalme
en natuurlijke wijze, waarop hij sprak.
Iedereen kent haar".
„Zij is heel populair, nietwaar?"
bracht ik uit.
„In de tooneelwereld natuurlijk. Ik
verkeerde daar veel, want men dient
toch wat afleiding te hebben. Als En-
gelsch meisje moet jij dat kunnen be
grijpen. De menschen hier in dit land
zijn echter heel stijf en bekrompen".
,En wordt Madame Valona in ge
ren, als teeken van hoogachting en
waardeering.
Daarna sprak de heer Wurfbain,
voorzifter van den Raad van Bestuur
der K.L.M. Toen U, Van Dijk, het
verzoek deedt om een buitengewoon
verlof te krijgen tot het maken van
uw transatlantische vlucht, heeft hef
bestuur daarin gaarne toegestemd. De
K.L.M. was er trotsch op, dat de keuze
voor dezen moeilijken en gevaarvollen
tocht op een harer piloten viel.
Toch zijn er oogenblikken geweest,
dat wij angstig waren; wij toch kenden
de groote gevaren en het groote risico
aan een tocht van Oost naar West
verbonden. Wij moesten ons realïsee-
ren, dat wij u misschien nooit terug
zouden zien, wij kunnen noch u, noch
een der andere piloten missen, straks
immers wacht u weder de moeilijke
taak een werkzaam aandeel te nemen
in de postvluchten naar Indië. U, al
dus spr., bent een vlieger, die aan de
allerhoogste eischen voldoet, zoowel
wat de practische als de wetenschap
pelijke zijde van uw vak betreft. Gij
hebt wederom een parel gehecht aan
de kroon van de K.L.M.-vliegers.
Wij mogen u als blijk van onze groo
te waardeering en dankbaarheid dezen
krans aanbieden. (Langdurig en storm
achtig applaus).
Ook de heer Smits bood met een
kort, doch hartelijk woord den Oceaan
vlieger namens de Fokker-vliegtuigen-
fabriek, een krans aan.
Hierop sprak de heer Jhr. vanRem-
selaer Bowier, voorzitter van de Ver-
eeniging voor Menschlievend Hulpbe
toon, die de redding memoreerde, die
Van Dijk zoo kranig verrichtte ter
gelegenheid van de schipbreuk van
het Fransche stoomschip in de Mid-
dellandsche Zee. Als blijk van waar
deering bood spr. Van Dijk een fraai
bewerkte sigarendoos aan.
Namens de Kon. Nederlandsche Ver-
eeniging voor de Luchtvaart voerde
kolonel Wallaard Sacré het woord;
spr. gaf uiting aan zijn bewondering
voor de prestaties van onzen eersten
Nederlandschen Oceaan-vlieger.
Beekman, die Van Dijk in het nieuw,
ste K.L.M.-vliegtuïg veilig thuis had
gebracht, sprak namens de K.L.M.-
piloten;hij herinnerde er aan, fioe blij
hij was Van Dijk een paar uur geleden
weer gezond en wel te ontmoeten in
Londen. Dank zij de radio, aldus Beek
man, konden we je op je moeilijken
en gevaar vollen tocht volgen. Wij ver
heugen ons over den goeden geest,
die in weerwil van de vele moeilijkhe
den en gevaren aan boord van de
„Southern Cross" heerschte.
Wij hebben ons geen oogenblik on
gerust gemaakt over den goeden uit
slag van je onderneming. Wij wisten
immers, wie het stuur in handen had.
Als herinnering bood hij Van Dijk na
mens de K.L.M.-piloten een kaart aan
van het afgelegde traject. (Applaus).
Tot slot bood Mej. de Jonge bloe
men aan namens het personeel van
het hoofdkantoor van de Koninklijke
Luchtvaart-Mij.
Nadat de redevoeringen waren be
ëindigd, nam een ware triomf tocht een
aanvang.
Van Dijk en zijn echtgenoote na-
zelschapskringen ontvangen?" ging ik
voort, voelende, dat ik mijn rol in dit
afschuwelijk comediespel moest blij
ven volhouden.
„Oh, nee", zei hij luchtig. „Daar
voor is zij veel te excentriek".
ExcentriekIk geloof, dat ik niet
kon nalaten te glimlachen, want Max
staarde mij verwonderd aan.
„Het is een uitstekend portret van
haar", zei hij. „Heb je het onder
schrift gezien? Iedereen noemt haar
Krinki. Je krijgt een eigenaardige sen
satie als je een volgepakte schouw
burg om haar hoort roepen. Maar ik
ben laat, kindje, en moet me nu dub
bel haasten met kleeden. Neem me
niet kwalijk...."
Hij schelde. Ik legde de photogra-
fie weer neer en keerde naar mijn
eigen kamers terug. Ik kon haast niet
begrijpen, dat ik slechts negentien en
pas getrouwd was, want ik voelde me
als een oude vrouw.
Wat had hij zich er handig uit ge
red. Excentriek noemde hij haar....
Iedereen kende haarHij moest
toch wat afleiding hebben, en ik als
Engelsche zou dat begrijpen. Het was
zijn bedoeling mij te doen gelooven,
dat hij haar slechts zeer oppervlakkig
Dagboekblaadjes.
30 JULI. Ik zat verleden week
met een bevriend professor aan tafel.
Hij keek mij aan en schudde zijn hoofd
bent een verschrikkelijk jong-
mensch", zei hij plotseling. „U rookt
de eene sigaret na de andere. En u
bent dan ook zoo groen als een kik-
vorsch. Ik word onpasselijk als ik
naar u kijk. Hoeveel sigaretten rookt
u eigenlijk per dag?"
„Dertig", bekende ik.
„Ontzettend. Ik beklaag u. Als ik
u een raad mag geven, wen u dan on
middellijk het rooken af".
Op dat idee had ik zelf hooren te
komen. Maar zelf weten we nooit,
wanneer het genoeg is geweest.
Ik besloot, den volgenden dag met
rooken op te houden. Zoo iets gaat
eigenlijk niet ineens, maar ik wou zoo
gauw mogelijk van mijn gewoonte af
en besloot tot een paardemiddel. Na
het ontbijt rookte ik tien sigaretten,
in plaats van twee, zooals anders. Ik
had namelijk eens gehoord, dat cho
coladefabrieken de meisjes die er
werken de eerste weken zooveel laten
snoepen als ze willen, opdat het snoe
pen haar voor jaren gaat tegenstaan.
Hetzelfde middel wilde ik toepassen
op het rooken. Het lukte mij, mijn da-
gelijksche consumptie op vijftig te
brengen. Ik voelde mij best. Ik ktvam
op zestig. Het rooken stond mij nog
niet tegen; ik werkte met hetzelfde
plezier en met dezelfde frischheid. Ik
bracht het tot zeventig en gebruikte
geen lucifers meer; ik stak de eene
sigaret op aan de andere. De firma's
Ardath, Caravopoulo en Broches bo
den mij commissarisposten aan. Op
den avond van den zevenden dag had
ik zelfs mijn 75ste sigaret in mijn
mond; mijn vingers, mijn lippen en
de punt van mijn neus waren bruin
van de nicotine.
Toen komt op de club plotseling de
professor aan mijn tafel zitten.
Nou? snauwde hij me toe. Rookt
u nog altijd dertig sigaretten per dag?,
Néén, antwoordde ik.
De professor zette zijn bril af,
veegde haar schoon, keek mij goed
aan en zei lachend:
„Ziet u ivel, deugniet? En u moest
's weten, hoeveel beter u er al uitziet"
Nu rook ik weer dertig.
men plaats in een open auto, versierd
met bloemen en kransen; voorop wap
perden de Hollandsche en Amerikaan-
sche vlaggen.
Een onafzienbare rij auto's met auto
riteiten, genoodigden en andere be
langstellenden, zetten zich onder hef
gejuich van de geweldige menschen-
menigte in beweging.
Lachend knikte de glundere gebruin
de kop van Van Dijk naar alle kan
ten, ontroerd door de vorstelijke hul
diging.
Overal langs den weg werd onze
nationale luchtheld hartelijk toege
juicht. In Sloten vlagden vele huizen
aan het gejuich kwam schier geen
einde. Vooral in Amsterdam zag men
zelden zooveel belangstelling.
kende, op dezelfde wijze, als een me
nigte andere jonge Lostrasianen. Hij
had inderdaad prachtig comedie ge
speeld.
Ik veronderstel dat ik in dit ge
deelte nog heel veel van hem leeren
kan.
Toen ik in den spiegel keek, zag
ik hoe bleek mijn gezicht was onder
den band van turkooizen en diaman
ten. Moeder zei altijd, dat deze stee-
nen mij het best staan. Ik had een
vrij korte japon aan van licht koren-
blauw, met een kleine cape van zil
verlaken op den rug. Om mijn hals
droeg ik nog meer van dezelfde stee-
nen en op mijn borst pronkte een
speld, in den vorm van een grooten
tak vergeet-mij-nietjes, gemaakt uif
turkooizen en smaragden, waarop
dauwdruppels van diamanten glinster
den, welk sieraad ik als huwelijks
cadeau van mijn neef Arthur had ge
kregen.
De gong voor het diner luidde. Gra
vin Hulda vergezelde mij en de Oppcr-
Kamerheer ontmoette mij bij de trap.
(Wordt vervolgd).