ASPIRIN N*. 89 Woensdag 30 Juli 1050 117 Jaargang Nationaal Bewustzijn. LINTVELT's BAZAR Het meisje, dat met een Koning trouwde Drukkende' hitte Binnenland ABONNEMENT Prijs per kwartaal in Goes f2, buiten Goes f2,—. Afzonderlijke nummers 5 cent. Verschijnt Maandag-, Woensdag en Vrijdagavond. GOESCHE Uitgave: Naamlooze Vennootschap Goesche Courant Telefoonnummer 17, na 17.30 No. 244 COURANT en Kleeuwens Ross' Drukkers- en Uitgeversbedrijf gevestigd te Goes. ADVERTENTIËN van 1—5 regels fl,20, elke regel meer 24 cent. Driemaal plaatsing wordt 2 maal berekend. Dienst aanbiedingen en aanvragen 15 et per regel. Advertentiën worden aangenomen tot 12 uur voorm. Opvoering van het nationaal be wustzijn met economische mid deleni het gevaar, dat daaruit voortspruit; een vergelijking tus- schen den toestand vóór ïgig en tusschen dien van thans. Eenige maanden geleden werd in Ame rika de nieuwe tariefwet van kracht. De wet heeft ten doel den invoer van verschillende producten moeilijkheden op te leggen en het verbruik van Ame- rikaansche voortbrengselen te bevor deren. Frankrijk verhoogde dezer dagen de invoerrechten op tal van buitenland- sche artikelen. In Duitschland heeft men den strijd aangebonden tegen den verkoop van de producten der niet-Duitsche Phï- lïps-fabriekenmen heeft daar te lan de voorts door verhooging der invoer rechten te kennen gegeven niet gesteld te zijn op den aanvoer van zuivel producten uit Nederland. Reeds gedurende enkele jaren wei gert men in Engeland Nederlandsch varkensvleescheen paar dagen gele den heeft men in ons land kunnen lezen welke pogingen worden aange wend om de Engelsche bevolking af- keerig te maken van de Nederland- sche bloembollen. Dit zijn slechts een paar staaltjes, die aantoonen, dat verschillende lan den zich toeleggen op wering van bui- tenlandsche producten op hun mark ten, dat in een goed deel van de we reld van dezen tijd een streven naar nationale economische onafhankelijk heid waar te nemen is, en dat de re- geeringen er op uit zijn om het natio naal economisch bewustzijn op te voeren. Opvoering van het nationaal bewust zijn heeft natuurlijk goede zijden. Dat hef ook slechte en verderfelijke heeft leert ons de wereldoorlog van 1914, die weliswaar niet louter uit dat be wustzijn ontsproot, doch die er wel zooveel verband mee houdt, dat men kan zeggen: „De oorlog zou nooit uit gebroken zijn, indien enkele regeerin gen het niet buiten de normale pro porties hadden opgevoerd". Men denke slechts aan dat nationale bewustzijn in Duitschland. Vóór 1914 werkten de regeeringen over het algemeen ter verkrijging van dat bewustzijn niet met economische middelen. Toen ter tijd waren er an dere factoren, die zich williger voor het doel leenden, en die oorzaak wa ren van een scherpe afbakening der verschillende land-grenzen. Na den oorlog, toen de_ volken uit geput waren, heeft het nationaal be wustzijn en de daarmee steeds ge paard gaande scherpe begrenzing van Hoek Koningstraat - Magdalenastraat. STADHUIS VAN GOES, in koper. 29 FEUILLETON DOOR ALICE HEATH HOSKEN. Vêrtaald door Dicky Wafelbakker. De groote mond, met den bijna on- merkbaren, aantrekkelijken glimlach, deed haar op de foto meer dan in werkelijkheid op een mooi beest ge lijken. Ze had heel weinig kleeren aan, maar droeg ontelbare snoeren paar- len, terwijl een vati haar schitterend gevormde armen omhoog geheven was, alsof zij iemand wenkte. In den hoek stond in vast handschrift ge schreven: „Krinki a Max.... de tout son coeur". „Van Krinki aan Max met heel haar hart". Krinki, dit «as natuurlijk zijn lie velingsnaam voor haar. Mijn man, de Koning van Lostrasia, noemde dit vrouw zoo, en hij kon niet uit haar nabijheid wegblijven en was zoo dwaas die portretten te laten slijjgeren, zoo dat iedereen ze zien kon. de woon-landen dier volken tal van jaren braak gelegen. Dit was voor den vrede een gunstige tijd. Getuige de belangstelling in den Volkenbond, de pogingen in alle deelen der wereld om den oorlog uit te roeien. Thans zien we een opleving van het nationaal bewustzijn; zij het in een schakeering dan vóór 1914 de eene regeering na de andere haalt een dik ke streep over de verdoezelde grens lijnen van het eigen grondgebied het eene land na het andere legt zich toe op versterking (leidende tot over drijving en dan tot overschatting) van het economisch nationaal bewustzijn door te prediken, liever te gebieden: „Weert de producten, die groeiden of vervaardigd zijn in streken buiten de eigen grenzen". Dat deze leer niet zonder gevolgen kan blijven voor de verhouding tus schen de diverse staten onderling, staat theoretisch vast. Bovendien leert de praktijk het reeds. Worden in land A de invoerrech ten verhoogd voor artikelen uit land B, dan duurt het niet lang of land B neemt revanche .met verzwaring der bepalingen waaronder artikelen uit land A in land B op de markt ge bracht mogen worden. Althans indien land B de vrijhandelspolitiek niet is toegedaan. Is het dit wel: m.a.w. neemt de re geering van land B, hetzij uit prin cipe, hetzij uit machteloosheid geen repressaille-maatregelen dan kan hef gebeuren dat tal van bevolkingsgroe pen in B zich op de economische re geerings-daden van A gaan wreken, door de artikelen uit A te boycotten. .pen voorbeeld van het laatste gaven de Nederlandsche Philips-fabrieken Duitschland; eenzelfde voorbeeld zul len dra onze zuivelfabrikanten en onze landbouwers geven als zij overgaan tof inwilliging van een reeds hier en daar uitgesproken verlangen omgeenDuit- sche machines en werktuigen meer aan te koopen zoolang onze Oostelijke na buren onzen invoer bemoeilijken op een wijze als thans geschiedt. Tegen het Duitsch economisch na tionaal bewustzijn zal men op den duur een Nederlandsch economisch nationaal bewustzijn stellen. Frankrijk zal zich economisch be wust worden, Engeland, Amerika, Bel giëieder land Ieder land zal aan economische zelf overschatting gaan lijden. Er zullen in andere landen tegen -deze zelf-over- schatting zeer ernstige grieven ont staan. Deze grieven (men weet het van vóór 1914) zijn als buskruit.... Niet lang meer of een vonk kan ge noeg zijn om dat buskruit te doen ont branden en om de wereld opnieuw in de vlammen van een oorlog te Zetten. De tarieven-gevechten die thans reeds tusschen de verschillende lan den geleverd worden, die steeds feller zullen worden als men op dezen weg door gaat, die thans reeds slachtof fers eischen (al veroorzaken zij geen opvallende massa-bloed-partijen) zien we als de ouverture van een nieuwe worsteling tusschen de landen, een Ik stond als aan den grond gena geld. Ik werd koud van woede. Ik kon niet anders doen dan naar dat vreemde gezicht staren, niet alleen omdat ik instinctmatig voelde, dat het slecht was, maar ook wetend, dat deze vrouw mijn man maakte tot een ge vangene, en dat ik terwille daarvan dag in dag uit de ondraaglijkste ver nederingen moest ondergaan. En toen hoorde ik plotseling een geluid van voetstappen. De deur werd van de buitenzijde geopend en Max stormde de kamer binnen.... Ik ben een afschuwelijk, laf schepsel. Voor dat Max kwam1, had ik met het por tret in mijn hand gestaan, kokend van woede. Doch toen ik hem zag, scheen al mijn toorn als bij tooverslag te ver dwijnen, en begon ik te beven als een blad. Er was geen tijd de foto neer te leggen. Ik bleef dus staan met de beeltenis van zijn maitresse in mijn hand, terwijl ik zoo rood werd als een kreeft. Ik kreeg het gevoel alsof ik een schoolmeisje was, dat betrapt wordt op het snuffelen in den lesse naar van een mede-leerlinge. Max keek eerst beduusd, doch daar na bloosde hij tot over zijn ooren. veroorzaèkt licht hevige hoofdpijn. Neemt dan, als altijd, 5 Aspirin-Tabletfen. eenig op de wereld tel op oranje band en Bayerkrull. Prijs 75 el». worsteling met behulp van oorlogs gewelddaden, om de macht. Terwijl het bloedjaar 1914 nog in ons natrilt, voedt de nieuwe wereld oorlog zich reeds met de sappen waar de huidige menschheid en dit is het ergst machteloos tegenover staat. Onze Oceaan-vlieger thuis. Evert van Dijk gehuldigd. Maandagmiddag is de K.L.M.-pïloot, de heer Evert van Dijk, die met Kings- ford Smith de „Southern Cross" naar Amerika bracht, uit Londen per K. L. M.-vliegtuig naar Amsterdam terugge keerd. Hij was vergezeld van zijn vrouw. Op het Amsterdamsche vlieg veld Schiphol waren zeer veel belang stellenden bijeen om Van Dijk te hul digen. Militaire vliegtuigen vergezel den het toestel, dat Van Dijk naar Amsterdam vervoerde. Toen Van Dijk en mevr. van Dijk op het met bloemen, palmen en tapij ten versierde podium hadden plaats genomen, richtte de minister van Wa terstaat, mr. P. J. Reymer als eerste spreker zich tot Van Dijk, begroette Van Dijk namens de Nederlandsche regeering en bracht hem dank voor den schitterend geslaagden tocht over den Oceaan. Wij zijn er trotsch op, aldus spr., u op Nederlandschen bo dem te mogen begroeten. Uw daad ver hoogt het aanzien van het Nederland sche vliegerskorps aanzienlijk, het korps, dat het zich tot een eer rekent u onder zijn leden te tellen. Een aan tal dagen heeft het geheele Nederland sche volk, aldus vervolgde de minis ter, uw prestaties met spanning en aan dacht gevolgd en een ieder was har telijk verblijd over den goeden afloop, van de zoo gevaarvolle onderneminng. Het is mij dan ook een groot genoe gen U namens de Regeering te kunnen mededeelen, dat het Hare Majesteit de Koningin heeft behaagd U te be noemen tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau, met welke onderschei ding ik U van harte geluk wensch. Onder daverend gejuicht van het publiek speldde minister Reymer Van Dijk het eereteeken op de borst. Vervolgens voerde wethouder Abra hams het woord namens het gemeente bestuur van Amsterdam. Hij overhan digde Van Dijk een grooten krans, versierd met de Amsterdamsche kleu Het was, alsof zijn blauwe oogen zwart werden, en weer drong het tot mij door, dat hij tot op zekere hoogte vol strekt niet aan een Engelschman deed denken. Ik zag, hoe zijn toorn hoog oplaaide, doch het volgende oogenblik barstte hij in een vroolijken lach uit, waarin echter niet zooals gewoonlijk een guitige klank lag. „Hallo, Meg! Al geheel uitgedost? Het schijnt wel, dat ik laat ben. Wat zeg je van dat portret? Bewonder jij Madame Valona ook?" Het was, alsof mijn keel werd dicht geknepen en ik antwoordde bijna on verstaanbaar: „Ze is heel knap, Max. Ik vermoedde wel, dat zij het was. Is ze een vriendin van je?" „Ik ken haar al geruimen tijd", zei hij en ik was verbaasd over de kalme en natuurlijke wijze, waarop hij sprak. Iedereen kent haar". „Zij is heel populair, nietwaar?" bracht ik uit. „In de tooneelwereld natuurlijk. Ik verkeerde daar veel, want men dient toch wat afleiding te hebben. Als En- gelsch meisje moet jij dat kunnen be grijpen. De menschen hier in dit land zijn echter heel stijf en bekrompen". ,En wordt Madame Valona in ge ren, als teeken van hoogachting en waardeering. Daarna sprak de heer Wurfbain, voorzifter van den Raad van Bestuur der K.L.M. Toen U, Van Dijk, het verzoek deedt om een buitengewoon verlof te krijgen tot het maken van uw transatlantische vlucht, heeft hef bestuur daarin gaarne toegestemd. De K.L.M. was er trotsch op, dat de keuze voor dezen moeilijken en gevaarvollen tocht op een harer piloten viel. Toch zijn er oogenblikken geweest, dat wij angstig waren; wij toch kenden de groote gevaren en het groote risico aan een tocht van Oost naar West verbonden. Wij moesten ons realïsee- ren, dat wij u misschien nooit terug zouden zien, wij kunnen noch u, noch een der andere piloten missen, straks immers wacht u weder de moeilijke taak een werkzaam aandeel te nemen in de postvluchten naar Indië. U, al dus spr., bent een vlieger, die aan de allerhoogste eischen voldoet, zoowel wat de practische als de wetenschap pelijke zijde van uw vak betreft. Gij hebt wederom een parel gehecht aan de kroon van de K.L.M.-vliegers. Wij mogen u als blijk van onze groo te waardeering en dankbaarheid dezen krans aanbieden. (Langdurig en storm achtig applaus). Ook de heer Smits bood met een kort, doch hartelijk woord den Oceaan vlieger namens de Fokker-vliegtuigen- fabriek, een krans aan. Hierop sprak de heer Jhr. vanRem- selaer Bowier, voorzitter van de Ver- eeniging voor Menschlievend Hulpbe toon, die de redding memoreerde, die Van Dijk zoo kranig verrichtte ter gelegenheid van de schipbreuk van het Fransche stoomschip in de Mid- dellandsche Zee. Als blijk van waar deering bood spr. Van Dijk een fraai bewerkte sigarendoos aan. Namens de Kon. Nederlandsche Ver- eeniging voor de Luchtvaart voerde kolonel Wallaard Sacré het woord; spr. gaf uiting aan zijn bewondering voor de prestaties van onzen eersten Nederlandschen Oceaan-vlieger. Beekman, die Van Dijk in het nieuw, ste K.L.M.-vliegtuïg veilig thuis had gebracht, sprak namens de K.L.M.- piloten;hij herinnerde er aan, fioe blij hij was Van Dijk een paar uur geleden weer gezond en wel te ontmoeten in Londen. Dank zij de radio, aldus Beek man, konden we je op je moeilijken en gevaar vollen tocht volgen. Wij ver heugen ons over den goeden geest, die in weerwil van de vele moeilijkhe den en gevaren aan boord van de „Southern Cross" heerschte. Wij hebben ons geen oogenblik on gerust gemaakt over den goeden uit slag van je onderneming. Wij wisten immers, wie het stuur in handen had. Als herinnering bood hij Van Dijk na mens de K.L.M.-piloten een kaart aan van het afgelegde traject. (Applaus). Tot slot bood Mej. de Jonge bloe men aan namens het personeel van het hoofdkantoor van de Koninklijke Luchtvaart-Mij. Nadat de redevoeringen waren be ëindigd, nam een ware triomf tocht een aanvang. Van Dijk en zijn echtgenoote na- zelschapskringen ontvangen?" ging ik voort, voelende, dat ik mijn rol in dit afschuwelijk comediespel moest blij ven volhouden. „Oh, nee", zei hij luchtig. „Daar voor is zij veel te excentriek". ExcentriekIk geloof, dat ik niet kon nalaten te glimlachen, want Max staarde mij verwonderd aan. „Het is een uitstekend portret van haar", zei hij. „Heb je het onder schrift gezien? Iedereen noemt haar Krinki. Je krijgt een eigenaardige sen satie als je een volgepakte schouw burg om haar hoort roepen. Maar ik ben laat, kindje, en moet me nu dub bel haasten met kleeden. Neem me niet kwalijk...." Hij schelde. Ik legde de photogra- fie weer neer en keerde naar mijn eigen kamers terug. Ik kon haast niet begrijpen, dat ik slechts negentien en pas getrouwd was, want ik voelde me als een oude vrouw. Wat had hij zich er handig uit ge red. Excentriek noemde hij haar.... Iedereen kende haarHij moest toch wat afleiding hebben, en ik als Engelsche zou dat begrijpen. Het was zijn bedoeling mij te doen gelooven, dat hij haar slechts zeer oppervlakkig Dagboekblaadjes. 30 JULI. Ik zat verleden week met een bevriend professor aan tafel. Hij keek mij aan en schudde zijn hoofd bent een verschrikkelijk jong- mensch", zei hij plotseling. „U rookt de eene sigaret na de andere. En u bent dan ook zoo groen als een kik- vorsch. Ik word onpasselijk als ik naar u kijk. Hoeveel sigaretten rookt u eigenlijk per dag?" „Dertig", bekende ik. „Ontzettend. Ik beklaag u. Als ik u een raad mag geven, wen u dan on middellijk het rooken af". Op dat idee had ik zelf hooren te komen. Maar zelf weten we nooit, wanneer het genoeg is geweest. Ik besloot, den volgenden dag met rooken op te houden. Zoo iets gaat eigenlijk niet ineens, maar ik wou zoo gauw mogelijk van mijn gewoonte af en besloot tot een paardemiddel. Na het ontbijt rookte ik tien sigaretten, in plaats van twee, zooals anders. Ik had namelijk eens gehoord, dat cho coladefabrieken de meisjes die er werken de eerste weken zooveel laten snoepen als ze willen, opdat het snoe pen haar voor jaren gaat tegenstaan. Hetzelfde middel wilde ik toepassen op het rooken. Het lukte mij, mijn da- gelijksche consumptie op vijftig te brengen. Ik voelde mij best. Ik ktvam op zestig. Het rooken stond mij nog niet tegen; ik werkte met hetzelfde plezier en met dezelfde frischheid. Ik bracht het tot zeventig en gebruikte geen lucifers meer; ik stak de eene sigaret op aan de andere. De firma's Ardath, Caravopoulo en Broches bo den mij commissarisposten aan. Op den avond van den zevenden dag had ik zelfs mijn 75ste sigaret in mijn mond; mijn vingers, mijn lippen en de punt van mijn neus waren bruin van de nicotine. Toen komt op de club plotseling de professor aan mijn tafel zitten. Nou? snauwde hij me toe. Rookt u nog altijd dertig sigaretten per dag?, Néén, antwoordde ik. De professor zette zijn bril af, veegde haar schoon, keek mij goed aan en zei lachend: „Ziet u ivel, deugniet? En u moest 's weten, hoeveel beter u er al uitziet" Nu rook ik weer dertig. men plaats in een open auto, versierd met bloemen en kransen; voorop wap perden de Hollandsche en Amerikaan- sche vlaggen. Een onafzienbare rij auto's met auto riteiten, genoodigden en andere be langstellenden, zetten zich onder hef gejuich van de geweldige menschen- menigte in beweging. Lachend knikte de glundere gebruin de kop van Van Dijk naar alle kan ten, ontroerd door de vorstelijke hul diging. Overal langs den weg werd onze nationale luchtheld hartelijk toege juicht. In Sloten vlagden vele huizen aan het gejuich kwam schier geen einde. Vooral in Amsterdam zag men zelden zooveel belangstelling. kende, op dezelfde wijze, als een me nigte andere jonge Lostrasianen. Hij had inderdaad prachtig comedie ge speeld. Ik veronderstel dat ik in dit ge deelte nog heel veel van hem leeren kan. Toen ik in den spiegel keek, zag ik hoe bleek mijn gezicht was onder den band van turkooizen en diaman ten. Moeder zei altijd, dat deze stee- nen mij het best staan. Ik had een vrij korte japon aan van licht koren- blauw, met een kleine cape van zil verlaken op den rug. Om mijn hals droeg ik nog meer van dezelfde stee- nen en op mijn borst pronkte een speld, in den vorm van een grooten tak vergeet-mij-nietjes, gemaakt uif turkooizen en smaragden, waarop dauwdruppels van diamanten glinster den, welk sieraad ik als huwelijks cadeau van mijn neef Arthur had ge kregen. De gong voor het diner luidde. Gra vin Hulda vergezelde mij en de Oppcr- Kamerheer ontmoette mij bij de trap. (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Goessche Courant | 1930 | | pagina 1