City Magazijn
Nerveus en Overspannen
Onrustig en Slapeloos
N°. 72
Vrijdag 20 Juni 1950
117 Jaargang
Bij dit nummer behoort een bijvoegsel
WEGENS VERANDERING
SPOTKOOPJES
MOOIE DINGEN
VOOR BIJNA NIETS
Het meisje, dat met
een Koning trouwde
Mijnhardt's Zenuwt|abletten
ABONNEMENT
Prijs per kwartaal in Goes f2,—
buiten Goes f2,
Afzonderlijke nummers 5 cent
Verschijnt Maandag-, Woensdag
en Vrijdagavond.
G0E8CHI!
Uitgave: Naamlooze Vennootschap Goesche Courant
Telefoonnummer 17, na 17.30 No. 244
COIRANT
en Kleeuwena Ross' Drukkers- en Uitgeversbedrijf
gevestigd te Goes.
ADVERTENTIËN
van 1—5 regels fl,20, elke regel
meer 24 cent. Driemaal plaatsing
wordt 2 maal berekend. Dienst
aanbiedingen en aanvragen 15 et
per regel. Advertenfiën worden
aangenomen tot 12 uur voorm.
ïïe wereldtentoonstelling in Antwerpen
„De" attractie in 1Q$0; vluchtige waarnemingen ten
behoeve der bezoekers.
Van de nijvere Schelde-stad in het
land der Zuidelijke naburen, die voor
de Zeeuwen als zij er eens „even uit'
willen zijn een vrij goede en aantrek
kelijke bekende is, zal vooral in de
komende maanden een magnetische
werking naar de aangrenzende streken
uitgaan. Deze werking vindt haar oor
sprong niet in de honderdvoudige tra-
difioneele lokkende uitingen, zooals
men die in vrijwel alle buitenlandsche
steden van eenigszins grooten omvang
treft, doch in den wedijver tusschen'
de meeste Europeesche rijken, zich
manifesteerend in de wereldtentoon
stelling Antwerpen 1930.
Op een terrein, circa 60 H.A. groot,
op een afstand van eenige kilometers
van het hart van Antwerpen: de Kei-
zerlei, verwijderd, bevindt zich mo
menteel een staat van witte paleizen,
te samen vormend een afdruk van
produceerend Europa met Koloniën.
Groote en kleine paleizen, toebehoo
rend aan België, Engeland, Frankrijk
Nederland, Luxemburg, Portugal, Ita
lië, Noorwegen, Zweden, Oostenrijk en
nog enkele andere mogendheden, be
vatten daar de spiegelbeelden van de
innerlijke waarden dier landen en van
hun beteekènïs in het economisch
Europeesch verband. Deze spiegelbeel
den, interessant genoeg om de belang
stelling van ontelbaren tot zich te
trekken, worden omringd door enkele
attracties van geheel anderen aard als
een: Oud België, een negerkamp, een
Luna-park, lichtfonteinen, park-aan
leggingen, café's en eetgelegenheden en
allerhand zaken zonder welke een we
reldtentoonstelling zich nooit in de
algeheele algemeene opinie zou mo
gen verheugen. De wereldtentoonstel
ling Antwerpen 1930 laat dus ook op
dit gebied niet te wenschen over, en
mede daarom gewaagden wij in den
aanvang van dit artikel van een mag
netische werking, die o.a. in onze stre
ken van kracht zal blijken te zijn.
In verband met de aantrekkings
kracht die in de komende maanden
van Antwerpen zal uitgaan, hebben we
enkele dagen bij het punt van haar
uitgang vertoefd, teneinde enkele waar
nemingen te doen, die voor de lezers
van ons blad van eenig nut kunnen
zijn. Men mag van ons niet verwach
ten dat we in het bestek van een twee
tal artikelen uitvoerig verslag zullen
geven van een expositie, waarover een
IN
li
FEUILLETON
DOOR ALICE HEATH HOSKEN.
Vertaald door Dicky Wafelbakker.
Ik oh, de hemel moge mij hel
pen!.... Het is onmogelijk zóó door
te gaan. Zijn glimlach treft mij als
een messteek, en als hij me vroolijk
en vriendelijk toespreekt, sta ik op
het punt in snikken los te breken.
Mijn lieve June van Oren zal per
slot van rekening mijn dagboek nooit
te zien krijgen. Ik kan dit alles niet
aan haar vertellen. Geen menschelijke
oogen, zelfs niet die van June, mogen
ooit een blik staan in mijn gebroken
hart.
Toch moet ik schrijven. Geheel al
leen in dit groote, oude kasteel, ter
wijl de wind buiten giert en de regen
tegen de ruiten klettert, moet ik over
mijn ellende spreken, al gaat hef dan
ook maar op papier, want anders zou
ik stellig krankzinnig worden.
Men zegt, dat Mei een ongeluks
maand is voor een huwelijk.
boekdeel van een kleine 500 pagina's
het licht zag. Noch een eenigszins g.
detailleerde handleiding zie men van
onze hand tegemoet.
Tot vrij vluchtige indrukken en tot
enkele wenken van practischen aard,
zullen we ons beperken.
„Hoe lang moet een bezoek aan de
tentoonstelling duren", vraagt men
wellicht af.
Op z'n minst l'/s dag.
Zoo mogelijk trachte men des mid
dags in Antwerpen te arriveeren. Men
kan dan rustig naar een logeergele
genheid omzien, (de bekende hotels
zijn meestal vol, hoewel zij hun prij
zen aardig verhoogd hebben. Heeft
men vooruit geen kamer besproken,
dan zal men er goed aan doen zich
te wenden tof het inlichtingen-bureau
voor logies, dat zich rechts van hef
Centraal Station bevindt) en zich pre
pareeren voor een bezoek aan hef
tentoonstellingsterrein. De meeste pa
viljoens sluiten te 6 uur, zoodat het
avond-bezoek zich niet tot het in
wendige der witte paleizen uitstrekt.
Een aardig overzicht van de bouw
werken, van de ligging der afdeelin-
gen, van de indeeling en de versiering
van het terrein verkrijgt men door
enkele ritten te maken met het mi
niatuur-treintje, dat op Belgischen
grond al even naarstig voortpuft als
hef op de Nenyto in Rotterdam deed
Het slingert zich tusschen de mach
tige bouwwerken waarin de archïtec
ten van allerlei naties hun schoon
heidsopvattingen en hun talenten tot
uitdrukking hebben gebracht, het voert
den passagier langs mooie waterpar
tijen, langs kleurige lichtfonteinen, het
onthult hem de straatgeheimen van
de bizarre, uitgestrekte stad, die in
een tijdvak van een luttel aantal
maanden in een Antwerpsche buiten
wijk uit den grond oprees, teneinde
een glorieus doch kortstondig leven
te leiden. Tijdens den rit komt ver
moedelijk de erkenning reeds, dat
Antwerpen de tentoonstelling op groo
te leest geschoeid heeft, en dat het
alles heeft gedaan om een harmonieus
en luisterrijk geheel te verkrijgen. In
Nederland is men nog wel eens ge
neigd om hetgeen in België tot stand
komt een oppervlakkig karakter toe
te kennen. Niet altijd ten onrechte.
Deze oppervlakkigheid treedt evenwel
in de samenstelling van de wereld
tentoonstelling nergens aan den dag.
Eerder het tegendeel, d.w.z. de soli
diteit, het rekenen met de toekomst.
Wat deed Antwerpen o.a.? Hef be
stemde het tentoonstellingsterrein tof
de nieuwste woonwijk der gesitueer
den. Hef bouwde er bruggen, een kerk
en een school, die eerst dienstbaar
zijn aan de expositie en later aan de
bevolking, welke deze nieuwe wijk in de
Drie dagen geleden was ik echter
nog zoo gelukkig en kwam de toe
komst mij zoo heerlijk voor. Alles
lijkt mij nu een droom toe. Ik her
inner me geen bijzonderheden meer:
daarvoor was ik op mijn trouwdag
veel te veel in de war. De kerk was
prachtig met al dat geschitter van
juweelen en uniformen, en de geut
van de lelies bedwelmde me bijna.
Later strooide men een menigte mar-
garieten voor ons uit, ter eere van mijn
naam.
Ik was volmaakt gelukkig en toen
wij tezamen naar den uitgang liepen,
glimlachte Max feeder tegen mij, ter
wijl hij even mijn arm drukte. Ik ver
keerde in de vaste overtuiging, dat
hij van me hield.
Bijna onmiddellijk na -de plechtig
heid vertrokken wij met een extra-
trein naar de kust. Met een Britsch
oorlogsschip staken wij over. Ook van
Ostende gingen wij met een specialen
trein vender en duurde het een ge-
heele nacht, alvorens wij de grenzen
van Losfrasia bereikten.
Het was een verwarde, onrustige
reis. Max had slechts een klein gevolg
bij zich, terwijl ik vergezeld werd
door een enkele hofdame. Niettemin
kwam het mij voor, alsof met al die
Gebruik hiertegen de Zenuwstillende en Zenuwsterkende
Glazen Buisje 75 cent. Bij Apoth. en Drogisten.
toekomst tot woonplaats zal verkie
zen. Behalve in de permanente bouw
werken komt een zeer serieuze en
soliede opvatting in de indeeling van
de tentoonsfellings-complexen, in d;
toegangen tot het tentoonstellingster
rein en in tal van andere factoren,
w.o. de rioleering en de watervoorzie
ning van het terrein, tot uiting.
Na de ritten per miniatuur-trein
(men make er ook een als de avond
verlichting de plaats van het daglicht
heeft ingenomen) kan men zich naar
het negerdorp begeven, waar tot 10
uur allerlei demonstraties door de ne
gers worden gehouden. Ook overdag
loont een kijkje in deze nederzetting
overigens omdat de uit Afrika geïm-
porteerden dan ongeveer hun gewone
leven leiden. De nederzetting in Ant
werpen is belangrijker en interessan
ter dan die men op de Nenyto te zien
kreeg. De gedachten keeren onvermïj
delijk naar het bekende boek: „Blank,
ballast", als men de negers, hun vrou
wen en kinderen apathisch voor hun
hutten van stroo gehurkt ziet of als
de mannen met arbeid bezig zijn en
de vrouwen zachtjes deinen op de wee
moedig gelijkmatige muziek, die enke
len uit vrij primitieve instrumenten
halen. De muziek, de rommel in de
hutten, de geuren, die in het neger
dorp de reukorganen prikkelen
dat alles is een vleugje van het leven
in de oerwouden van donker Afrika.
Het Luna-park zou geen Luna-park
zijn als het niet allerlei vernuftige
kermis-attracties had. Tot een opsom
ming van de vele inrichtingen van
vermaak pvaar men voor waarlijk niet
weinig geld diverse kermis-emoties
kan opdoen, zullen we maar niet over
gaan. Men ga en zie. Voor iedere
vroolijke stemming is er waarlijk wel
een uitweg. De bezienswaardigheid van
het park is een Scenic-railway, een
alpenlandschap met ruïnen van burch
ten, met bergweiden en herdershutten,
dat 35 M. hoog is, en dat men per
tandradbaan in een razende vaart kan
bereizen. Aan sensatie is tijdens de
alpenreis geen gebrek. Behalve aan in
richtingen van vermaak is in het Lu
napark ruime aandacht gewijd aan
drink- en eetgelegenheden. In België
speelt de maag ook bij het uitgaan een
rol van groote beteekenis. Patates fri
tes en demi-boes worden op de ker-
mis-afdeeling van de wereldtentoon
stelling bij ponden en bij vaten omge
zet. En het aardige is, dat overigens
nogal deftige Hollanders er, als was
het een deel van hun dagtaak, al
wandelend, gezellig 'knabbelend frites
eten uit een papieren bakje, dat ze
bij Sjefke en Cyriel voor den prijs
secretarissen, bedienden en de mili
taire geleide de geheele trein volge
pakt was. Er waren twee groote wa
gens voor ons gereserveerd, en hoe
wel de mijne heel comfortabel was
ngericht, kon ik toch niet slapen. Het
was erg warm en gedurende het groot
ste gedeelte van den nacht zat ik
voor het geopende raam. Van tijd tot
tijd kwam Max binnen en we schert
sten en lachten met elkaar. Als hij
niet bij me was, speelde hij met som
mige der heeren kaart Tegen den
morgen dutte ik een weinig in en daar
na nam ik een bad, dat me heerlijk
opfrischte. Onze trein reed met een
zeer groote snelheid en ik voelde me
moe. Ik hoop maar, dat ik op den
duur bestand zal zijn tegen lange rei
zen
Max en ik ontbeten alleen. Hij was
aardig en vroolijk, en verkeerde ineen
buitengewoon opgewekte stemming.
Hij noemde mij de plaatsen op, welke
wij dicht bij de Lostrasiaansche grens
passeerden en gaf mij een beschrijving
van dit oude jachtkasteel Karbinka.
In werkelijkheid is het echter veel
mooier en romantischer dan hij zei.
Ik was blij, toen de lange spoorreis
achter den rug was. Onwillekeurig
heerschte er iets gedwongens, nu wij
van 3 franken over de toonbank koch
ten. Behalve het hier genoemde vindt
men in het Lunapark het Beiersche
bierhuis van de Nenyto. Dusbier,
knakworstjes, de Beiersche kapel
Stimmung
Het avondlijk bezoek aan de wereld
tentoonstelling dient, zoo het volledig
wil zijn, besloten te worden met een
oponthoud in oud-België, een der
meest gewaardeerde onderdeden der
expositie. Oud-België is een stadje,
dat is opgetrokken uit zeer kunstigs
copieën op ware grootte van histori
sche Belgische gebouwen, als huizen,
kerkjes, een stadhuis enz. In dit ge-
ccpieerde oude stadje, dat vooral bij
het invallen van de duisternis, en ook
bij avondverlichting een zeer schilder
achtig effect geeft, dat inderdaad oud
heid suggereert, zijn de permanente
bewoners gestoken in kleederdrachten,
die met het karakter der gebouwen
in overeenstemming zijn. Als men het
treft dat in een stil hoekje (dat
meestal moeilijk te vinden is) onder
het milde licht van een ouden lan
taarn eenige oud-België-bewoners met
elkaar in sappig Vlaamsch aan hef
kouten zijn, dan kan men zich een
oogenblik in hef leven van enkele
eeuwen terug verplaatsen. Iedere oude
gevel vormt vrijwel het trait d' union
tusschen de oude hobbelige straat
keien, die wij van den weg Middel
burg—Veere kennen, en een café of
een winkel, waar muziek gemaakt
wordt. De vele café's zijn vermoede
lijk aanleiding geworden tot de naams
verandering van oud-België in: „Zat
België", dochdaarin zullen we ons
maar niet verdiepen. Het plaisanfe le
ven reilt en zeilt er als wellicht in
menig Belgisch stadje in het verre
verledenJammer alleen dat de
bezoekers in de maat- en confectie-
pakjes van 1930 zoo armzalig en schril
afsteken tegen de pompeuze drachten,
die zoo wonderlijk met de oude ge
vels harmonieeren.
Als men oud-België verlaat in een
stemming die zich nog tot mediteeren
leent, zal men er goed aan doen, zoo
dra men het stadje achter zich heeft,
den steven te wenden en het complex
van oude, ranke en stoere gevels op
een afstand te bezichtigen. Tegen de
zomersche avondluchten kan oud-
België soms tot een silhouet worden
van ongemeene waarde.
Van de omlijsting van de wereld
tentoonstelling in Antwerpen hebben
we eenige vluchtige indrukken ge
ven. Over de tentoonstelling zelf zal
in een volgend artikel een en ander
worden opgemerkt.
dagboekblaadjes,
ons in zulk' een kleine ruimte samen
moesten bewegen. Hierdoor drong het
tot mij door, dat per slot van reke
ning Max eigenlijk een vreemde voor
mij was, niettegenstaande hij mijn
man was en ik heel veel van hem hield.
Oh, hoe moet ik alles vertellen?
Als ik overlees wat ik geschreven heb,
zou ik wel door den grond willen zin
ken van schaamte. Niettemin is het de
volle waarheid en kan ik het onmo
gelijk helpen, dat ik het zoo voel.
Ik heb het respect voor mezelf ver
loren. Ik houd van hem enik
beteeken niets, totaal niets in zijn le
ven. Ik ben slechts zijn Koningin, met
wie hij trouwde om „Staatsbelangen"
Kan er een ondragelijker toestandbe-
staan?
Nadat wij den trein verlaten had
den, naar het vliegveld gereden en
in het toestel gestapt waren, was ik
zóó opgewonden en geraakte ik zoo
in vervoering tezamen met Max het
luchtruim te kunnen doorklieven, dat
ik bijna op niets lette. We waren ge
heel alleen. Drie leden van de hof
ding volgden in een tweede vliegtuig,
terwijl eenige bedienden zich in een
derde bevonden. De overige personen
.die met ons mee gereisd hadden,gin
gen met den trein regelrecht naar de
20 JUNI. De meteorologie heeft
in ons land een hoog stadium be
reikt. Toch heeft mijn geloof in deze
wetenschap even een gevoeligen knak
gekregen. Op den dag voor Pinksteren
immers, voorspelde mijn lijfblad, met
opschriften, die het einde tier wereld
schenen aan te kondigen, feestdagen
met boos weer. „Men make zich geen
illusies!" rommelden de donderkoppen
boven het art, van den weerkundigen
medewerker, „Pinksteren zal geken
merkt worden door zware onweders
Ik sloot de ramen, nam de ver-
eischte maatregelen ten aanzien van
mijn antenne, stak het electrisch licht
op en wachtte.
Zullen we wat naar zee gaan
vroeg een tieve stem op den eersten
Pinksterdag.
Kind, het schijnt je wel in den
bol geslagen, zeide ik bestraffend. Kr
komt immers onweer.
't Is het mooiste weet dat je
je denken, kunt, stralende zon, diep
blauwe hemel, weinig wind.
Maak je geen illussies", ant
woordde ik somber. „Het kan niet
lang meer duren". En wij namen het
lotto-spel ter hand.
Het is nu nog veel mooier dan
gisteren", zeide een montere stem den
volgenden ochtend. „Vandaag gaan we
toch zeker een mooie rijtoer maken".
Wat heb je toch een kinderlijk
geloof in zon en hemel, zeide ik nu
eenigszins geprikkeld. „Ik zou wen
schen, dat je wat meer vertrouwen
stelde in de wetenschap"
Wij speelden kien, en 's middags
tictac.
Op den avond van den tweeden dag
was er iets van spottend leedvermaak
merkbaar in de oogen van mijn huis-
genooten. Slechts mijn intellectueel
overwicht voorkwam onwellevende op
merkingen.
Toch kan ik niet ontkennen, dat ik
den dag na Pinksteren met innerlijke
onrust mijn lijfblad ter hand nam.
Maar hoe volkomen werd mijn ver
trouwen in de wetenschap hersteld!
„Waarom het Onweer uitbleef", luid
de de thans, in afmeting bescheide
ner, kop boven de nieuwe bijdrage
van den weerkundige. En ik las in
dit nieuwe betoog, dat de luchtdruk-
verdeeling in den morgen van Za
terdag j.l. ideaal was geweest voor het
tot uitbarsting komen van onweders
in onze omgeving. Een stroom van
wetenswaardigheden omtrent de lucht-
drukverdeeling in de ons omringende
landen leverde daarvoor het onom-
stootelijke bewijs. Het was duidelijki
het weet had zich vergist! Het had
van den idealen toestand geen partij
getrokken en dwazelijk de volkomen
juiste voorspelling te schande gemaaktl
Ik toonde het artikel triomfantelijk
aan mijn huisgenooten. Hun glimlach
schonk mij de overtuiging, dat zij zich
voor mij verheugden in de rechtvaar
diging van mijn vertrouwen in der
wetenschap onfeilbaarheid.
hoofdstad, waar wij binnen enkele da
gen onzen officieelen intocht zullen
houden.
De gedachte daaraan staat me te
gen. Een paar dagen later zal ik ge
kroond worden: dit geschiedt altijd
met de gemalinnen der Koningen van
Losfrasia. Welk een bespottingEen
kroon en een troon, terwijl ik me zoo
diep ongelukkig voel.
Wij bereikten het vliegveld in de
vlakte aan den voet van de bergen
in ongeveer drie uur. Daarna hadden
wij een schitterenden tocht in auto's
door de heerlijke valleien. Steeds stij
gende en stijgende kwamen wij einde
lijk op dit plekje, dat mooier is dan
eenig ander oord, hetwelk ik ooit in
mijn leven zag.
Alhoewel rondom ingesloten door ru
we, rotsachtige bergtoppen, ziet men
toch duidelijk in de verte de schilder
achtige met sneeuw bedekte Alpen.
Hef kasteel van Karbinka is reusach
tig en ligt op den top van een berg.
Wanneer men zich eenmaal binnen
de muren bevindt, lijkt dit als hef
ware een stad op zichzelf. Het da
teert uit de elfde eeuw en is het
oorspronkelijke verblijf der Braila-
Galatz familie geweest.
(Wordt vervolgd).