City Magazijn Nerveus en Overspannen Onrustig en Slapeloos N°. 72 Vrijdag 20 Juni 1950 117 Jaargang Bij dit nummer behoort een bijvoegsel WEGENS VERANDERING SPOTKOOPJES MOOIE DINGEN VOOR BIJNA NIETS Het meisje, dat met een Koning trouwde Mijnhardt's Zenuwt|abletten ABONNEMENT Prijs per kwartaal in Goes f2,— buiten Goes f2, Afzonderlijke nummers 5 cent Verschijnt Maandag-, Woensdag en Vrijdagavond. G0E8CHI! Uitgave: Naamlooze Vennootschap Goesche Courant Telefoonnummer 17, na 17.30 No. 244 COIRANT en Kleeuwena Ross' Drukkers- en Uitgeversbedrijf gevestigd te Goes. ADVERTENTIËN van 1—5 regels fl,20, elke regel meer 24 cent. Driemaal plaatsing wordt 2 maal berekend. Dienst aanbiedingen en aanvragen 15 et per regel. Advertenfiën worden aangenomen tot 12 uur voorm. ïïe wereldtentoonstelling in Antwerpen „De" attractie in 1Q$0; vluchtige waarnemingen ten behoeve der bezoekers. Van de nijvere Schelde-stad in het land der Zuidelijke naburen, die voor de Zeeuwen als zij er eens „even uit' willen zijn een vrij goede en aantrek kelijke bekende is, zal vooral in de komende maanden een magnetische werking naar de aangrenzende streken uitgaan. Deze werking vindt haar oor sprong niet in de honderdvoudige tra- difioneele lokkende uitingen, zooals men die in vrijwel alle buitenlandsche steden van eenigszins grooten omvang treft, doch in den wedijver tusschen' de meeste Europeesche rijken, zich manifesteerend in de wereldtentoon stelling Antwerpen 1930. Op een terrein, circa 60 H.A. groot, op een afstand van eenige kilometers van het hart van Antwerpen: de Kei- zerlei, verwijderd, bevindt zich mo menteel een staat van witte paleizen, te samen vormend een afdruk van produceerend Europa met Koloniën. Groote en kleine paleizen, toebehoo rend aan België, Engeland, Frankrijk Nederland, Luxemburg, Portugal, Ita lië, Noorwegen, Zweden, Oostenrijk en nog enkele andere mogendheden, be vatten daar de spiegelbeelden van de innerlijke waarden dier landen en van hun beteekènïs in het economisch Europeesch verband. Deze spiegelbeel den, interessant genoeg om de belang stelling van ontelbaren tot zich te trekken, worden omringd door enkele attracties van geheel anderen aard als een: Oud België, een negerkamp, een Luna-park, lichtfonteinen, park-aan leggingen, café's en eetgelegenheden en allerhand zaken zonder welke een we reldtentoonstelling zich nooit in de algeheele algemeene opinie zou mo gen verheugen. De wereldtentoonstel ling Antwerpen 1930 laat dus ook op dit gebied niet te wenschen over, en mede daarom gewaagden wij in den aanvang van dit artikel van een mag netische werking, die o.a. in onze stre ken van kracht zal blijken te zijn. In verband met de aantrekkings kracht die in de komende maanden van Antwerpen zal uitgaan, hebben we enkele dagen bij het punt van haar uitgang vertoefd, teneinde enkele waar nemingen te doen, die voor de lezers van ons blad van eenig nut kunnen zijn. Men mag van ons niet verwach ten dat we in het bestek van een twee tal artikelen uitvoerig verslag zullen geven van een expositie, waarover een IN li FEUILLETON DOOR ALICE HEATH HOSKEN. Vertaald door Dicky Wafelbakker. Ik oh, de hemel moge mij hel pen!.... Het is onmogelijk zóó door te gaan. Zijn glimlach treft mij als een messteek, en als hij me vroolijk en vriendelijk toespreekt, sta ik op het punt in snikken los te breken. Mijn lieve June van Oren zal per slot van rekening mijn dagboek nooit te zien krijgen. Ik kan dit alles niet aan haar vertellen. Geen menschelijke oogen, zelfs niet die van June, mogen ooit een blik staan in mijn gebroken hart. Toch moet ik schrijven. Geheel al leen in dit groote, oude kasteel, ter wijl de wind buiten giert en de regen tegen de ruiten klettert, moet ik over mijn ellende spreken, al gaat hef dan ook maar op papier, want anders zou ik stellig krankzinnig worden. Men zegt, dat Mei een ongeluks maand is voor een huwelijk. boekdeel van een kleine 500 pagina's het licht zag. Noch een eenigszins g. detailleerde handleiding zie men van onze hand tegemoet. Tot vrij vluchtige indrukken en tot enkele wenken van practischen aard, zullen we ons beperken. „Hoe lang moet een bezoek aan de tentoonstelling duren", vraagt men wellicht af. Op z'n minst l'/s dag. Zoo mogelijk trachte men des mid dags in Antwerpen te arriveeren. Men kan dan rustig naar een logeergele genheid omzien, (de bekende hotels zijn meestal vol, hoewel zij hun prij zen aardig verhoogd hebben. Heeft men vooruit geen kamer besproken, dan zal men er goed aan doen zich te wenden tof het inlichtingen-bureau voor logies, dat zich rechts van hef Centraal Station bevindt) en zich pre pareeren voor een bezoek aan hef tentoonstellingsterrein. De meeste pa viljoens sluiten te 6 uur, zoodat het avond-bezoek zich niet tot het in wendige der witte paleizen uitstrekt. Een aardig overzicht van de bouw werken, van de ligging der afdeelin- gen, van de indeeling en de versiering van het terrein verkrijgt men door enkele ritten te maken met het mi niatuur-treintje, dat op Belgischen grond al even naarstig voortpuft als hef op de Nenyto in Rotterdam deed Het slingert zich tusschen de mach tige bouwwerken waarin de archïtec ten van allerlei naties hun schoon heidsopvattingen en hun talenten tot uitdrukking hebben gebracht, het voert den passagier langs mooie waterpar tijen, langs kleurige lichtfonteinen, het onthult hem de straatgeheimen van de bizarre, uitgestrekte stad, die in een tijdvak van een luttel aantal maanden in een Antwerpsche buiten wijk uit den grond oprees, teneinde een glorieus doch kortstondig leven te leiden. Tijdens den rit komt ver moedelijk de erkenning reeds, dat Antwerpen de tentoonstelling op groo te leest geschoeid heeft, en dat het alles heeft gedaan om een harmonieus en luisterrijk geheel te verkrijgen. In Nederland is men nog wel eens ge neigd om hetgeen in België tot stand komt een oppervlakkig karakter toe te kennen. Niet altijd ten onrechte. Deze oppervlakkigheid treedt evenwel in de samenstelling van de wereld tentoonstelling nergens aan den dag. Eerder het tegendeel, d.w.z. de soli diteit, het rekenen met de toekomst. Wat deed Antwerpen o.a.? Hef be stemde het tentoonstellingsterrein tof de nieuwste woonwijk der gesitueer den. Hef bouwde er bruggen, een kerk en een school, die eerst dienstbaar zijn aan de expositie en later aan de bevolking, welke deze nieuwe wijk in de Drie dagen geleden was ik echter nog zoo gelukkig en kwam de toe komst mij zoo heerlijk voor. Alles lijkt mij nu een droom toe. Ik her inner me geen bijzonderheden meer: daarvoor was ik op mijn trouwdag veel te veel in de war. De kerk was prachtig met al dat geschitter van juweelen en uniformen, en de geut van de lelies bedwelmde me bijna. Later strooide men een menigte mar- garieten voor ons uit, ter eere van mijn naam. Ik was volmaakt gelukkig en toen wij tezamen naar den uitgang liepen, glimlachte Max feeder tegen mij, ter wijl hij even mijn arm drukte. Ik ver keerde in de vaste overtuiging, dat hij van me hield. Bijna onmiddellijk na -de plechtig heid vertrokken wij met een extra- trein naar de kust. Met een Britsch oorlogsschip staken wij over. Ook van Ostende gingen wij met een specialen trein vender en duurde het een ge- heele nacht, alvorens wij de grenzen van Losfrasia bereikten. Het was een verwarde, onrustige reis. Max had slechts een klein gevolg bij zich, terwijl ik vergezeld werd door een enkele hofdame. Niettemin kwam het mij voor, alsof met al die Gebruik hiertegen de Zenuwstillende en Zenuwsterkende Glazen Buisje 75 cent. Bij Apoth. en Drogisten. toekomst tot woonplaats zal verkie zen. Behalve in de permanente bouw werken komt een zeer serieuze en soliede opvatting in de indeeling van de tentoonsfellings-complexen, in d; toegangen tot het tentoonstellingster rein en in tal van andere factoren, w.o. de rioleering en de watervoorzie ning van het terrein, tot uiting. Na de ritten per miniatuur-trein (men make er ook een als de avond verlichting de plaats van het daglicht heeft ingenomen) kan men zich naar het negerdorp begeven, waar tot 10 uur allerlei demonstraties door de ne gers worden gehouden. Ook overdag loont een kijkje in deze nederzetting overigens omdat de uit Afrika geïm- porteerden dan ongeveer hun gewone leven leiden. De nederzetting in Ant werpen is belangrijker en interessan ter dan die men op de Nenyto te zien kreeg. De gedachten keeren onvermïj delijk naar het bekende boek: „Blank, ballast", als men de negers, hun vrou wen en kinderen apathisch voor hun hutten van stroo gehurkt ziet of als de mannen met arbeid bezig zijn en de vrouwen zachtjes deinen op de wee moedig gelijkmatige muziek, die enke len uit vrij primitieve instrumenten halen. De muziek, de rommel in de hutten, de geuren, die in het neger dorp de reukorganen prikkelen dat alles is een vleugje van het leven in de oerwouden van donker Afrika. Het Luna-park zou geen Luna-park zijn als het niet allerlei vernuftige kermis-attracties had. Tot een opsom ming van de vele inrichtingen van vermaak pvaar men voor waarlijk niet weinig geld diverse kermis-emoties kan opdoen, zullen we maar niet over gaan. Men ga en zie. Voor iedere vroolijke stemming is er waarlijk wel een uitweg. De bezienswaardigheid van het park is een Scenic-railway, een alpenlandschap met ruïnen van burch ten, met bergweiden en herdershutten, dat 35 M. hoog is, en dat men per tandradbaan in een razende vaart kan bereizen. Aan sensatie is tijdens de alpenreis geen gebrek. Behalve aan in richtingen van vermaak is in het Lu napark ruime aandacht gewijd aan drink- en eetgelegenheden. In België speelt de maag ook bij het uitgaan een rol van groote beteekenis. Patates fri tes en demi-boes worden op de ker- mis-afdeeling van de wereldtentoon stelling bij ponden en bij vaten omge zet. En het aardige is, dat overigens nogal deftige Hollanders er, als was het een deel van hun dagtaak, al wandelend, gezellig 'knabbelend frites eten uit een papieren bakje, dat ze bij Sjefke en Cyriel voor den prijs secretarissen, bedienden en de mili taire geleide de geheele trein volge pakt was. Er waren twee groote wa gens voor ons gereserveerd, en hoe wel de mijne heel comfortabel was ngericht, kon ik toch niet slapen. Het was erg warm en gedurende het groot ste gedeelte van den nacht zat ik voor het geopende raam. Van tijd tot tijd kwam Max binnen en we schert sten en lachten met elkaar. Als hij niet bij me was, speelde hij met som mige der heeren kaart Tegen den morgen dutte ik een weinig in en daar na nam ik een bad, dat me heerlijk opfrischte. Onze trein reed met een zeer groote snelheid en ik voelde me moe. Ik hoop maar, dat ik op den duur bestand zal zijn tegen lange rei zen Max en ik ontbeten alleen. Hij was aardig en vroolijk, en verkeerde ineen buitengewoon opgewekte stemming. Hij noemde mij de plaatsen op, welke wij dicht bij de Lostrasiaansche grens passeerden en gaf mij een beschrijving van dit oude jachtkasteel Karbinka. In werkelijkheid is het echter veel mooier en romantischer dan hij zei. Ik was blij, toen de lange spoorreis achter den rug was. Onwillekeurig heerschte er iets gedwongens, nu wij van 3 franken over de toonbank koch ten. Behalve het hier genoemde vindt men in het Lunapark het Beiersche bierhuis van de Nenyto. Dusbier, knakworstjes, de Beiersche kapel Stimmung Het avondlijk bezoek aan de wereld tentoonstelling dient, zoo het volledig wil zijn, besloten te worden met een oponthoud in oud-België, een der meest gewaardeerde onderdeden der expositie. Oud-België is een stadje, dat is opgetrokken uit zeer kunstigs copieën op ware grootte van histori sche Belgische gebouwen, als huizen, kerkjes, een stadhuis enz. In dit ge- ccpieerde oude stadje, dat vooral bij het invallen van de duisternis, en ook bij avondverlichting een zeer schilder achtig effect geeft, dat inderdaad oud heid suggereert, zijn de permanente bewoners gestoken in kleederdrachten, die met het karakter der gebouwen in overeenstemming zijn. Als men het treft dat in een stil hoekje (dat meestal moeilijk te vinden is) onder het milde licht van een ouden lan taarn eenige oud-België-bewoners met elkaar in sappig Vlaamsch aan hef kouten zijn, dan kan men zich een oogenblik in hef leven van enkele eeuwen terug verplaatsen. Iedere oude gevel vormt vrijwel het trait d' union tusschen de oude hobbelige straat keien, die wij van den weg Middel burg—Veere kennen, en een café of een winkel, waar muziek gemaakt wordt. De vele café's zijn vermoede lijk aanleiding geworden tot de naams verandering van oud-België in: „Zat België", dochdaarin zullen we ons maar niet verdiepen. Het plaisanfe le ven reilt en zeilt er als wellicht in menig Belgisch stadje in het verre verledenJammer alleen dat de bezoekers in de maat- en confectie- pakjes van 1930 zoo armzalig en schril afsteken tegen de pompeuze drachten, die zoo wonderlijk met de oude ge vels harmonieeren. Als men oud-België verlaat in een stemming die zich nog tot mediteeren leent, zal men er goed aan doen, zoo dra men het stadje achter zich heeft, den steven te wenden en het complex van oude, ranke en stoere gevels op een afstand te bezichtigen. Tegen de zomersche avondluchten kan oud- België soms tot een silhouet worden van ongemeene waarde. Van de omlijsting van de wereld tentoonstelling in Antwerpen hebben we eenige vluchtige indrukken ge ven. Over de tentoonstelling zelf zal in een volgend artikel een en ander worden opgemerkt. dagboekblaadjes, ons in zulk' een kleine ruimte samen moesten bewegen. Hierdoor drong het tot mij door, dat per slot van reke ning Max eigenlijk een vreemde voor mij was, niettegenstaande hij mijn man was en ik heel veel van hem hield. Oh, hoe moet ik alles vertellen? Als ik overlees wat ik geschreven heb, zou ik wel door den grond willen zin ken van schaamte. Niettemin is het de volle waarheid en kan ik het onmo gelijk helpen, dat ik het zoo voel. Ik heb het respect voor mezelf ver loren. Ik houd van hem enik beteeken niets, totaal niets in zijn le ven. Ik ben slechts zijn Koningin, met wie hij trouwde om „Staatsbelangen" Kan er een ondragelijker toestandbe- staan? Nadat wij den trein verlaten had den, naar het vliegveld gereden en in het toestel gestapt waren, was ik zóó opgewonden en geraakte ik zoo in vervoering tezamen met Max het luchtruim te kunnen doorklieven, dat ik bijna op niets lette. We waren ge heel alleen. Drie leden van de hof ding volgden in een tweede vliegtuig, terwijl eenige bedienden zich in een derde bevonden. De overige personen .die met ons mee gereisd hadden,gin gen met den trein regelrecht naar de 20 JUNI. De meteorologie heeft in ons land een hoog stadium be reikt. Toch heeft mijn geloof in deze wetenschap even een gevoeligen knak gekregen. Op den dag voor Pinksteren immers, voorspelde mijn lijfblad, met opschriften, die het einde tier wereld schenen aan te kondigen, feestdagen met boos weer. „Men make zich geen illusies!" rommelden de donderkoppen boven het art, van den weerkundigen medewerker, „Pinksteren zal geken merkt worden door zware onweders Ik sloot de ramen, nam de ver- eischte maatregelen ten aanzien van mijn antenne, stak het electrisch licht op en wachtte. Zullen we wat naar zee gaan vroeg een tieve stem op den eersten Pinksterdag. Kind, het schijnt je wel in den bol geslagen, zeide ik bestraffend. Kr komt immers onweer. 't Is het mooiste weet dat je je denken, kunt, stralende zon, diep blauwe hemel, weinig wind. Maak je geen illussies", ant woordde ik somber. „Het kan niet lang meer duren". En wij namen het lotto-spel ter hand. Het is nu nog veel mooier dan gisteren", zeide een montere stem den volgenden ochtend. „Vandaag gaan we toch zeker een mooie rijtoer maken". Wat heb je toch een kinderlijk geloof in zon en hemel, zeide ik nu eenigszins geprikkeld. „Ik zou wen schen, dat je wat meer vertrouwen stelde in de wetenschap" Wij speelden kien, en 's middags tictac. Op den avond van den tweeden dag was er iets van spottend leedvermaak merkbaar in de oogen van mijn huis- genooten. Slechts mijn intellectueel overwicht voorkwam onwellevende op merkingen. Toch kan ik niet ontkennen, dat ik den dag na Pinksteren met innerlijke onrust mijn lijfblad ter hand nam. Maar hoe volkomen werd mijn ver trouwen in de wetenschap hersteld! „Waarom het Onweer uitbleef", luid de de thans, in afmeting bescheide ner, kop boven de nieuwe bijdrage van den weerkundige. En ik las in dit nieuwe betoog, dat de luchtdruk- verdeeling in den morgen van Za terdag j.l. ideaal was geweest voor het tot uitbarsting komen van onweders in onze omgeving. Een stroom van wetenswaardigheden omtrent de lucht- drukverdeeling in de ons omringende landen leverde daarvoor het onom- stootelijke bewijs. Het was duidelijki het weet had zich vergist! Het had van den idealen toestand geen partij getrokken en dwazelijk de volkomen juiste voorspelling te schande gemaaktl Ik toonde het artikel triomfantelijk aan mijn huisgenooten. Hun glimlach schonk mij de overtuiging, dat zij zich voor mij verheugden in de rechtvaar diging van mijn vertrouwen in der wetenschap onfeilbaarheid. hoofdstad, waar wij binnen enkele da gen onzen officieelen intocht zullen houden. De gedachte daaraan staat me te gen. Een paar dagen later zal ik ge kroond worden: dit geschiedt altijd met de gemalinnen der Koningen van Losfrasia. Welk een bespottingEen kroon en een troon, terwijl ik me zoo diep ongelukkig voel. Wij bereikten het vliegveld in de vlakte aan den voet van de bergen in ongeveer drie uur. Daarna hadden wij een schitterenden tocht in auto's door de heerlijke valleien. Steeds stij gende en stijgende kwamen wij einde lijk op dit plekje, dat mooier is dan eenig ander oord, hetwelk ik ooit in mijn leven zag. Alhoewel rondom ingesloten door ru we, rotsachtige bergtoppen, ziet men toch duidelijk in de verte de schilder achtige met sneeuw bedekte Alpen. Hef kasteel van Karbinka is reusach tig en ligt op den top van een berg. Wanneer men zich eenmaal binnen de muren bevindt, lijkt dit als hef ware een stad op zichzelf. Het da teert uit de elfde eeuw en is het oorspronkelijke verblijf der Braila- Galatz familie geweest. (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Goessche Courant | 1930 | | pagina 1