DIPLOMATE!
N°. 47
Vrijdag 18 April 1950
117 Jaargang.
Dij dit nummer be
hoort een bijvoegsel.
Onbegrensd
WEGENS VERANDERING
1 SPOTKOOPJES
City Mag-azijn
1 MOOIE DINGEN
VOOR BIJNA NIETS
Pand en Tuinbouw7
RecbtszakeD.
SMHEEREN-BAAO
Uit de Pers.
ABONNEMENT
Prijs per kwartaal in Goes f 2,
buiten Goes f2,—.
Afzonderlijke nummers 5 cent.
Verschijnt Maandag-, Woensdag
en Vrijdagavond.
GOESCHE
Uitgave: Naamlooze Vennootschap Goesche Courant
Telefoonnummer 17, na 17.30 No. 244
COIRANT
en Kleeuwens Ross' Drukkers- en Uitgeversbedrijf
gevestigd te Goes.
ADVERTENTIËN
van 1—5 regels fl,20, elke regel
meer 24 cent. Driemaal plaatsing
wordt 2 maal berekend. Dienst
aanbiedingen en aanvragen 15 et
per regel. Advertentiën worden
aangenomen tot 12 uur voorm.
MAANDAG 21 APRIL (Tweede
Paaschdag) ZAL DE COURANT
NIET VERSCHIJNEN.
Kort na den voorjaarsdag en nacht
evening gaan wij het Paaschfeest vieren
Nog is de herinnering aan den Win
ter niet weggevaagdeen warme Maart
dag moge ons reeds lente-illusies bren
gen, April verkerft vaak wat Maart
reeds bracht en het groene waas aan
de boomen ducht nog ieder etmaal
een nachtvorst, die de groene kapel
letjes, gelijk Victor-Hugo ze zoo
schoon noemde, zal doen verschrom
pelen door haar ïjzigen adem.
Maar tochtoch gaat het wonder
weer beginnen. Toch weten we met
opperste zekerheid, dat iederen dag
het schoone seizoen nader komt, dat
ieder uur de windselen losser wor
den en de zon aan kracht gaat win
nen. Het leven, al te lang in den knop
besloten, barst en bot uit en ook het
animale leven doet zich gelden en
laat zich hooren in de bosschen en
en boven de weide. We weten het,
we zien hef, we hooren het: er zijn
boeien verbroken en banden ge
slaakt en er wordt een vrijheid be
leefd, die uitschiet over alle grenzen.
In het verre land zucht het oude
volk onder dwingelandij. Een verbond,
gesloten in goed vertrouwen, is ver
keerd in slavernij. De vrije mannen
van weleer, die den eindeloozen woes
tijn hadden als onbestreden gebied,
waar de kudden weidden, zij, die zich
onder wijs bestel in Gods veilige hoe
de wisten, torsen de steenen voor af
godentempels. En nog moge het ver
leden stralen, waar geen toekomst is
wordt het schoonst verleden grauw en
omneveld.
Maar het besef, tot hooger daden
geroepen te zijn dan steenen dragen
voor een dwingeland, breekt baan.
Het manifesteert zich in een profeti
sche gestalte, die de zijnen oproept
mede te trekken en te ontvluchten
den ban, waarin het vrije volk zoo
lang, gehouden werd, alsof andere
machten den roep om vrijheid zullen
weerstaan, als de Paaschzon opgaat
over Egypteland zijn de scharen reeds
voortgetrokken en geen grens, hetzij
bewaakt door grenswachten, hetzij ge
IN
36
FEUILLETON
DOOR E. PHILLIPS OPPENHEIM.
Geautoriseerde vertaling van
M. HELLEMA.
„Volstrekt niet", antwoordde Grant
>p den man af. „Zij is vermoord".
Toen voor het eerst gaf Itash een
teeken van gevoel. Zijn oogen flikker
den, zijn lippen werden vast samen
gedrukt.
„Dat is vreeselijk", bekende hij. „In
lapan geven wij niet veel om zelf-
noord. Wij verlaten het leven, als
net ons verveelt. Maar een moord is
ets vreeselijks. Wie zou er in dit
and aan denken de arme Cleo te ver
noorden? Zij had geen geld en maar
•reinig juweelen".
„Zij bezat misschien iets kostbaar-
Iers dan dat", merkte Grant op.
Itash schudde het hoofd.
„O neen", mompelde hij. „Ik weet,
vat u bedoelt, maar dat waren be-
lenksels van baar. Indien zij zich ooit
\eeft verbeeld, iets belangrijks van
vormd door zeeën, zal het leger tegen
houden der vastberadenen, die de sla
vernij hebben afgeworpen. Wijd, on
begrensd ligt de toekomst voor hen
en aan den einder van die wijde,
wijde verte ligt het Beloofde Land.
Eeuwen verstrijken. De twaalf stam
men, weinig meer dan de zwervende
Bedouinen-groepen, bouwen in een
dracht en gedragen door hun eeuwïg-
heidsbesef een nieuwe beschaving,e en
cultuur, die morgen- en avondland
zal omvademen. Uit de heiligdommen,
om het even of het Salomo's tempel
of een halfduister Heilige der Heilige
is, bloeien gedachten pp voor alle
tijden en voor alle volken en naijve
rige buurstaten mogen het land be
stormen, de zege is niet twijfelachtig,
omdat de kracht der gedachte alle
andere machten weerstaat.
Maar als een volk onder 'n vreem
den tyran, zoo raakt de zuivere ge
dachte onder dwingelandij. Heilige
tradities worden starre dogmata. Een
verheven beschouwing wordt het on
begrepen credo en waar de kracht der
ideeën te kort schiet bedient het fa
natisme en de ijverzucht zich van
het geweld en vraagt in naam van de
veiligheid van den staat het offer
Een voor allen. Doch voor de twee
de maal in de geschiedenis van het
oude volk wordt het wonder voltrok
ken, het wonder, dat misschien daar
om zoo wonderlijk is, omdat het een
getuigenis is van de diepste waarheid,
dat noch een volk, noch een gedach
te, waarin een eeuwigheidsbesef is
besloten, begrensd kan worden in een
afgepaalde ruimte. Zij zoeken de vrij
heid. Het vrije volk trekt uit naar de
vlakte en vestigt den blikvooruit
de vrije geest vaart op, omhoog
En hetzij het verlangen uitgaat naar
de vlakte, hetzij de geest hemelwaarts
trekt alleen daar ademt het vrije volk
gerust, alleen daar is de gedachte smet
teloos en los van aardsche aanraking,
waar vrijheid is naar lichaam en naar
ziel, een vrijheid, onbegrensdO,
Egyptische Farao, hoe nutteloos zijn
Uw pogingen, een volk, dat vrij wil
leven, terug te houden en op te slui
ten binnen de grenzen van Uw rijk.
O, morgenland, waarover de avond
schemer reeds is gedaald, hoe drie
werf nutteloos zijn Uwe pogingen den
Mensch, in Wien de geest en de ge
dachte van alle tijden zijn besloten,
te sluiten in een graf. Want is niet
de Roode Zee een droppel water ver
geleken bij den Oceaan, die ligt tua-
schen dood en 'leven, graf en op
standing?
Ja, een Oceaan, en toch, wonderlijk
wonder, zijn ze onverbrekelijk aan el
kaar verbonden. Toch ligt tusschen
Goeden Vrijdag en Paschen slechts
één enkele dag, zooals tusschen dood
en leven slechts enkele seconden lig
gen, zooals Winter en Lente slechts
door een klokslag gescheiden zijn.
Onmetelijk ver en niettemin onaf
scheidelijk zie, is dit niet de
Paaschboodschap, dat dit alles één is;
Winter en Lente, slavernij en vrijheid,
dood en leven, neergang en opgang,
een in het groote geheel aller dingen,
mijn lippen te hebben gehoord, dan
vergist zij zich. Mijn land heeft geen
geheimen, en ik evenmin. Het doet
mij leed, dat u mij zulk een droevig
bericht hebt gebracht, meneer Slat-
tery. Ik dank u".
„U gaat dansen?" vroeg Grant.
„Ik ga dansen", antwoordde Itash,
Yvonne den arm biedend. „Dit is de
laatste avond in New-York voor mijn
vriendin, Mademoiselle Yvonne. Zij is
naar Parijs teruggeroepen en vertrekt
morgen."
Grant bleef onbewegelijk staan, zon
der te letten op Yvonne's groet en
Itash' diepe buiging. Zij gingen hem
voorbij de danszaal in. Grant sloeg
hen gade met een vreemden afkeer,
een afkeer, welke zijn oorzaak had
in zijn hevigen maar zwijgenden toorn.
In zijn geest zag hij Cleo van het
Politiebureau naar haar ellendige wo
ning gaan, zag haar het kamertje bin
nentreden, waar de dood wachtte, zag
haar vallen in den voor haar gespan
nen strik. Zij was toch nog maar heel
jong en zij had lief. Zij lag nu nog
in dat kamertje met een laken over
haar gezicht en Itash danste.
,Ik geloof", zeide Grant tot zich
zelf, toen hij wegging, „dat ik Itash
zeker zal dooden."
Den volgende^ morgen waren er
dat groote geheel dat dood noch le
ven kent? Zoo het getijde het ons
nog niet deed verstaan, leert Paschen
ons niet, dat alle sterven toekomstig
leven is?
En hier vallen alle grenzen weg;
hier erkennen wij, dat de doodendans
een rei des levens is. Opgaan, blinken
en verzinken is het lot van iederen
dag en geen eeuwigheid zal dit be
grenzen. Uit den dood rijst het leven
op en over alle leven daalt eens de
schemeris dit geen troost, geen
verzekerheid, grooter dan het besef
te wonen binnen grenzen, waarachter
toch weer nieuwe kimmen rijzen?
Het voorhangsel is gescheurd, het
Graf werd geopend, het lijnwaad bleef
achter.
Er zijn hoort, hoe de Paasch-
klokken het luiden er zijn geen
grenzen meer!
De bestrijding van den
Eustaardsatijnvlinder.
De actie tot vernietiging van rup
sennesten, gevoerd vanwege de Pro
vinciale Commissie in Zeeland is be
ëindigd en met tevredenheid kan op
het resultaat worden teruggezien.
Een aanschrijving tot de hoofden
van scholen had tengevolge, dat in
vrijwel alle plaatsen een inzameling
werd georganiseerd door middel van
de schoolkinderen.
Niet minder dan 986.279 nesten wer
den op deze wijze in totaal ingeleverd,
dus bijna een millioen nesten, verte
genwoordigende een leger van een
paar honderd millioen rupsen.
De verdeeling over de Provincie
was als volgt:
Zuid-Beveland 252730 nesten
Schouwen-Duivel. 209071 nesten
Oost Z.-Vlaanderen 156464 nesten
West Z.-Vlaanderen 153027 nesten
Walcheren 147501 nesten
Tholen 43442 nesten
Noord-Beveland 24044 nesten
Van belang is nog mede te deelen
dat de dorpen langs de kust het hoog
ste aantal vertoonden, b.v.
Haamstede 71435 nesten
Renesse 65166 nesten
Cadzand 57298 nesten
Aagtekerke 47252 nesten
wat verklaard moet worden uit de
voorliefde van dit insect voor de duin
doorn.
Ook in Oost Zeeuwsch-Vlaanderen
werd een hoog aantal nesten ingele
verd zoo b.v. te St. Jansteen 29520,
wat verband houdt met het vele hout
en struikgewas, dat men daar vindt
Al zijn de bovengenoemde cijfers
niet onbelangrijk, toch geven ze *nog
slechts een gering beeld van het aan
tal nesten, dat er in het totaal is ge
weest.
De verzameling werd immers eerst
in Januari georganiseerd, toen een ver
standig fruitteler de nesten reeds op
geruimd had. De bedoeling is im
mers niet geweest de schoolkinderen
geen sensationeele opschriften, zelfs
niet in de meest melodramatische cou
rant. In een paar ervan was een korte
paragraaf met het opschrift:
„Treurige zelfmoord van een
Fransche danseres".
Geen enkele courant wijdde meer
dan een paar regels aan de beschrij
ving van het gebeurde. De New-York
was misschien nog het uitvoerigst. Ze
vertelde, hoe het meisje, na zeer ver-
schoonend te zijn behandeld door den
rechter van de polïtie-rechtbank, was
vrijgelaten onder voorwaarde, dat zij
binnen een week het land zou verla
ten en Mademoiselle Yvonne niet weer
lastig zou vallen. Zij was toen blijk
baar, ging de paragraaf voort
rechtstreeks naar haar woning ge
gaan, had de deur gesloten, de
gaskraan opengezet, een stuk rubber
er aan bevestigd, het venster vastge
zet, en was gaan liggen om te ster
ven. Ben duidelijker geval van zelf
moord was volgens het rapport der
politie nog zelden voorgekomen.
HOOFDSTUK XIV.
Drie heele dagen verliepen, eer
Grant Hodson terugzag. Toen kwam
de laatste zijn kamer binnen tegen
te gebruiken voor het opruimen der
nesten in de bedrijven, doch meer in
particuliere tuinen, weilanden en an
dere plaatsen, waar ze anders onge
stoord blijven zitten.
Een bedrag van f 500,is dezer
dagen vanwege de Prov. Veilingsorga
nisatie onder de hoofden der scholen
verdeeld, waaraan door verschillende
gemeenten en vereenigingen nog een
bedrag is toegevoegd.
De bedoeling hiervan is natuurlijk
niet geweest om evenals de pluk van
vruchten het inzamelen van rupsen
nesten tot een bron van inkomsten
voor de kinderen te maken, doch het
moet meer opgevat worden als een
belooning voor de verleende mede
werking.
Naarmate de tuinbouw zich meer en
meer uitbreidt en de cultuur op hoo
ger peil komt te staan, moet de strijd
tegen insecten en ziekten krachtiger
gevoerd worden en het is zeer zeker
van belang, dat op deze wijze reeds
vroeg op de noodzakelijkheid hiervan
gewezen wordt.
Bovendien is gebleken, dat ook een
indirect gunstige invloed optreedt, om
dat het tevens een prikkel is geweest
voor de ouderen de opruiming krach
tig ter hand te nemen.
Volgens verkregen inlichtingen is de
opruiming algemeen geweest. Toch
zijn er speciaal in de iepenboomen
wat nesten blijven zitten en we moe
ten niet verwachten, dat we er voor
goed vanaf zijn.
Mogelijk treedt echter intusschen
een of andere parasiet op en komt
de aantasting tot staan.
Men meent wel eens, dat een der
gelijke rupsenplaag iets nieuws is, doch
dat is geenszins het geval en reeds
vroeger werden er verordeningen be
treffende de vernietiging ingesteld.
Zoo dateert de betreffende verorde
nïng voor de gemeente Goes van 1889.
Hierin wordt het uit de boomen ne
men en verbranden van nesten voor
geschreven en daar ze nog steeds van
kracht is, werd ze ook dit jaar weer
gehandhaafd.
Ten slotte kan nog medegedeeld
worden, dat ook de eieren van de be
kende rïngelrups in groot aantal voor
komen en hiervan werd te Klooster-
zande het record bereikt met een aan
tal ringetjes van 8183.
Zijn vrouw vermoord.
Voor de rechtbank te Leeuwarden
stond terecht de 46-jarige koopman
Hendrik Nijp, thans gedetineerd, be
schuldigd van moord op zijn echtge
noote.
In den avond van 28 Nov. werden
de bewoners van het Pieterschewoltje
te Leeuwarden opgeschrikt door een
aantal revolverschoten. Het bleek, dat
zich in de woning van H. Breedenbock
een drama had afgespeeld, waarbij
Nijp op zijn 30-jarige tweede vrouw,
Anniggien Fennema, van wie hij ge
scheiden leef de, uit een browning zes
ongeveer zeven uur in 'den avond en
vroeg om een cocktail.
„Blij, dat u mijn bestaan niet geheel
hebt vergeten", bromde Grant opge
wekt, terwijl hij de noodige bevelen
gaf. „Stoneham en ik hebben maar
doorgeploeterd. Er zijn een massa din
gen, waarover ik gaarne iets wilde
weten".
Hodson knikte.
„Wij staan aan den vooravond van
groote gebeurtenissen", berichtte hij.
„Een groot deel van wat u vermoedde
is waar en nog een paar andere din
gen ook. Kunt u morgen naar Enge
land gaan?"
„Naar Engeland!" riep Grant uit.
„Wel, de Conferentie der Beperkte
Bewapening heeft hier plaats over
ruim twee weken". i
„Dan zult u weer terug zijn'ver
zekerde de ander hem. „Ik had gaar
ne, dat u morgenochtend aan boord
ging van de Katalonia. Zij zeilt uit
om acht uur. Laat eens zien, morgen
is het Zaterdag. Woensdag zult u in
Plymouth zijn en Woensdagavond in
Londen. Lord Yeovil zal u verwach
ten. U kunt Zaterdag teruggaan in de
Sefalonia. Waarschijnlijk zult u te-
rugkeeren met Yeovil en zijn staf".
„Wat moet ik in Engeland doen?"
vroeg Grant, trachtend een zonderlinge
„C ECHTE PUIESCHE
,v 20-SO er. per ons j
Vraagt Uur Winkelier'rt pakje
schoten had gelost,waardoor de vrouw
zoo ernstig werd gewond, dat zij twee
dagen daarna overleed.
De man woonde in Amsterdam, de
vrouw in Sneek. Eenige dagen vóór
het misdrijf had Nijp te Sneek zijn
vrouw ontmoet en een poging gedaan
om zich met haar te verzoenen. Hef
slot van deze pogingen was dat, toen
devrouw zijn voorstellen afwees, hij
haar mishandelde en hij ten slotte op
het bureau van politie terecht kwam.
Op den dag van den moord waagde
hij een tweede poging te Leeuwarden
in de woning van Breedenbock, waar
zijn vrouw ook toefde. Nijp trad bin
nen, nam plaats schuin tegenover zijn
vrouw. De vrouw wilde van een ver
zoening niets weten. Dit prikkelde
Nijp, hij wond zich op. Zijn taal werd
ruw en Breedenbock, die vreesde dat
Nijp tot handtastelijkheden zou over
gaan, gaf zijn schoonzuster den raad,
maar toe te geven. De vrouw van
Breedenbock plaatste zich tusschen de
twistenden en trachtte beiden te sus
sen. Zij wilde een boterham klaar
maken; Nijp nam daarmee genoegen,
doch zijn vrouw weigerde alles.
Onverwacht sprong Nijp op, deed
een laatste poging zijn vrouw tot an
dere gedachte te brengen, maar ver
dween toen dit niets uitwerkte in de
gang.
Vóór men het denken kon, werd
de deur half geopend en opeens klonk
een schot. Onmiddellijk daarop liep
Nijp al schietende op zijn vrouw toe,
die op den grond viel. De vrouw was
in buik, borst en arm getroffen en
werd naar het Stadsziekenhuis ver
voerd. Ondertusschen had de dader
zich bij de politie gemeld.
Het O. M. eischte 20 jaar gevan
genisstraf.
De uitgestotenen.
Het „Hbld." schrijft:
De Gemeentewet sluit tot dusver
tien categorieën van burgers van hef
raadslidmaatschap uit: ministers, com
missarissen der koningin in de provin
cies, Ged. Staten, griffiers der Staten,
commissarissen van politie, gemeente
ambtenaren, gem.-ontvangers, geeste
lijken, onderwijzers (en leeraren),
krijgslieden in werkelïjken dienst-Voor
de uitsluiting van deze groepen heb
ben natuurlijk verschillende motieven
gegolden: voor een gemeente-ambte
naar, zooals vanzelf spreekt, dat hij
van het gemeentebestuur afhankelijk
is, voor een geestelijke, dat men te
veel van zijn invloed duchtte wan
neer hij aan het burgerlijke bestuur
deelnemen mocht enz.
Volgens de alsnog opgenomen be
en lastige gedachte te onderdrukken.
„Officieele stukken van Washington
overbrengen", was het antwoord. „IK
heb ze in mijn zak. Vandaag ben ik
van Washington gekomen. Groot-Brit-
tannië houdt het toezicht op de oos
telijke wateren voor de Conferentie
der Beperkte Bewapening, en wij wen-
schen, dat er een watervliegtuig over
bepaald aangewezen districten pa
trouilleert. Er zijn ook nog een paar
andere dingen te onderzoeken".
„Hoor eens", protesteerde Grant „U
zendt mij toch niet over den Oceaan
om voor boodschapsjongen te spe
len, wel?"
„Niet waarschijnlijk!"
„Wat is uw bedoeling dan? Wilt u
mij hier uit den weg hebben?"
„Dat niet precies. Waar dineert u?"
„Met u, waar u wilt. Ik zou juist
naar de Lotos Club gaan. Stoneham
komt daar gewoonlijk!"
„Ik ben moe", bekende Hodson. „IK
zou gaarne muziek hooren en naar
mooie vrouwen kijken. Ik zal een
bad gaan nemen en mij verkleeden en
binqen een half uur u komen afhalen.
Wij zullen een hoektafel bij Sherry
nemen. Ik vind, dat wij, nu wij rijken
gaan redden, wel schildpadsoep en
een flesch champagne mogen ritmen".
(Wordt .jsrvolgd).
