DIPLOMATEN
\is
BIJVOEGSEL
GOESGHE CODRART
Film* Varia
Voor de VrouW
HEEREN-BAAI
Klein Vee^T eelt.
VAN DB
VAN VRIJDAG 4 APRIL 1930.
Een blonde godin in een
zwart werelddeel.
Een der interessantste film-expedities,
die ooit werden ondernomen, was zonder
twijfel de tocht, die eenige Metro Gold-
wyn Mayer-acteurs maakten, onder leiding
van W. S. van Dyke, den regisseur van
„"Witte Schaduwen" en „Het lied van
de Zuidzee", naar de binnenlanden van
Afrika, waar de scènes voor de „Trader
Hom"-film werden opgenomen-
De vrouwelijke ster van het gezelschap,
dat zooveel spannende momenten en ge
waagde avonturen meemaakte, was de
nog jonge actrice Edwina Booth, die in
deze film de rol vervult van Nina T.,C de
blonde godin van het zwarte werelddeel.
Zij heeft dezer dagen haar bevindingen!
medegedeeld en wij ontleenen er het|
volgende aan-
Bijna een jaar in Afrika.... toen drie,
dagen in Parijs om „bij te komen", ver
volgens een reis naar New York en van
daar naar Hollywood.... het is te begrij
pen, dat de memschem van de „Trader
Horn" expeditie to^n wel eens een tijdlang
uitrusten wilden. Zij maakten lange toch
ten door de wildernissen, waar leeuwen
en gorillas brulden, waar onbeschaafde
dwergstammen van Pygmeeën met ver
giftigde pijlen ronddwaalden en boa-
constrictors, die eruit zagen als doode
boomtakken, op hun prooi lagen te wach
ten. Waar krokodillen verborgen waren
in de modder, zoodiat miem hun aanwezig
heid niet eerder bemerkte, dan als zij
hun muilen opensperden.
Men kan zich haast niet voorstellen,
dat een lief blond meisje uit Hollywood
deze gevaarvolle gebieden heeft betreden
en.... er zeer geestdriftig over was. Maar j
Edwina Booth was niet bang en zij be
schouwt dezen tocht als de grootste ge-
beutenis van haar leven.
Doch nu ze weer veilig wel in
de Metro Goldwyn Mayer studio's terug
is, waar ze mooie japonnetjes kan dragen
en van een keurig gedekte tafel kan eten
nu zegt ze eerlijk: „Ik zou voor geen
millioen dit alles hebben willen missen,
naar ik zou toch nooit meer zoon tocht
illen meemaken.
Toen Edwine werd uitverkoren voor de
rol van de boschgodin in „Trader Hom"
had zij niet gedacht een tiende deel van
alle avonturen te zullen beleven, die zij
beleefd heeft. Pas toen de filmkaravaan
een lange stoet van auto's en andere voer
tuigen, de Afrikaansche oerwouden bin
nendrong begon zij te beseffen, waarin
ze zich begeven had. Zij paste ^idh
echter op bewonderenswaardige wijze bij
het primitieve en vaak zonderlinge leven
aan en Harry (Carey, die de rol van
/Trader Horn" speelde en die reeds
heel wat van dergelijke expedities achter
den rug heeft, zeide, dat als er iemand
op sportieve en prettige wijze was op
getreden, ook in tijden, dat het verblijf
in de wildernis nu niet bepaald aan
genaam bleek, het in de eerste plaats
Edwina Booth geweest was.
„Ja, heusch.... ik heb een leeuw
schoten", vertelt Edwina met gerecht
vaardigden trots. „Ik dacht, dat ik hem
gedood had, maar hij sprong plotseling
weer op, maakte een paar gekke sprongen
en kwam op me af. Ik had mijn geweer
al laten zakken en een van de anderen
stond gelukkig vlakbij om met een tweede
schot ieder gevaar af te wenden, maar des-
Op den eersten dag van de Bloemen tentoonstelling te Aalsmeer, brachten H. M. de Koningin en Z. K. H. Prins
Hendrik reeds een bezoek aan de expositie. H. M. bezichtigt de fraaie collecties.
79 FEUILLETON
DOOR E. PHILLIPS OPPENHEIM
Geautoriseerde vertaling van
M. HELLEMA.
„Ik denk er nog met veel genoegen
aan", zeide Itash. „Niettemin, meneer
Slattery, is een woord van waarschu
wing misschien niet geheel onnoodïg.
De jonge dame is niet geheel te ver
trouwen. Zij is erg opvliegend en drif
tig en spreekt niet altijd de waarheid.
Zij is inderdaad gevaarlijk."
„Het doet mij leed, kwaad te moe
ten zeggen van een van haar sekse",
ging de jonge man voort, zijn hand
schoenen aantrekkend. „Mademoisel
le Cleo was eens een heel goede vrien
din van mij. Zij verveelt mij en ik
neem een ander en zij wil zich niet
daarin schikken. Het was dwaas".
„Heel dwaas inderdaad", stemde
Grant toe.
„De toestand", ging Itash voort,
„was u waarschijnlijk duidelijk, toen
ik de eer had u uit te noodigen voor
ondanks vind ik toch, dat het mijn leauw
was".
Edwina Booth houdt van avontuur. Dat
zit vermoedelijk in het bloed, want ook
haar vader, die ingenieur was, beleefd© bij
het aanleggen Vain 'spoorwegen in on
ontgonnen gebieden, de gevaarlijkste avon
turen.
Maar het was toch zeker wel een
verademing qm in Parijs te zijn na den
afmattemden tocht door Afrika, vroeg de
interviewer.
Ik heb bijna niets van Parijs gezien
en ik had zoo graag eens wat gewandeld
en rondgekeken in de Rue de Ia Paix en
op de plaatsen, waar de beau-momde bij
csnkomt. Maar men heeft mij meegenomen
naar den Eiffeltoren en naar het graf
van Napoleon.... dat is alles, wat ik
gezien heb".
Even trekt ze een pruillipje, maar dan
gaat ze glimlachend verder en vertelt
„Ik kan het nog niet allemaal verwerken.
Het is zooveel geweest en telkens schiet
me weer iets anders te binnen. U weet,
dat ik in Ih et bed van den Prins van
Wales geslapen heb Ja, in Nairobi.
Daar waren we de gasten van den Brit-
schen gouverneur. Nairobi -was eigenlijk
de eenige beschaafde plaats, waar we
in Afrika geweest zijn. Daar waren
aardige bungalows, net als hier in Holly
wood, en je kon er zelfs golfspelen-
Maar een paar mijlen verder zagen we
twee kudden olifanten....
Mombasa, de zeehaven, was een van de
mooiste plekjes, die we gezien hebben.
Niet dat ik er ooit zou willen of kunnen
wonen, maar 't was er prachtig mooi
Er was zelfs een bioscoop. Reusachtig
grappig. Ze gaven em film met Constance
Tahnadge in de hoofdrol, een film van
ruim tien jaar geleden. De directeur van
het theater vertelde ons, dat hij pas
tien jaar na de première in Amerika een
film kreeg. Wat hebben we gelachen om
de zware dramatiek en de gebrekkige
techniek van die film. Het zal wel laing
duren, voordat ze daar de Broadway
Melody of The Hollywood Revue te
aanschouwen krijgen.
Ons kamp? Primitief, natuurlijk, maar
toch zoo goed mogelijk georganiseerd.
We hebben heel wat plezier gejhad om
onze draagbare en opvouwbare badkuip-
jes, om de inboorlingen, het eten. E;
beerschte een erg prettige geest onder
de leden van de expeditie. Overdag werk
ten we, als we tenminste niet op reis
een souper in de Carlton te Monte
Carlo. U is een man van de wereld,
meneer Slattery. Ik heb gehoord, dat
Mademoiselle mij heeft belasterd. U
zult begrijpen, wat daarvan de oor
zaak is".
„De geheele toestand is zeer dui
delijk", verzekerde Grant hem.
Itash boog diep.
„Ik zou niet over die zaak spre
ken", ging hij voort, „maar ons, die
in den Diplomatïeken Dienst van ons
land zijn u, meneer Slattery waart
dat immers vroeger ook kan men
zoo gemakkelijk schaden een kwaad
willig woord, een vermoeden van mis
bruik van vertrouwen, is voldoende om
ons kwaad te doen. U zult dit wel
willen onthouden, meneer Slattery, in
dien toevallig Mademoiselle hier mocht
zijn gekomen met een boosaardig op
zet",
,Ik zal er aan denken", beloofde
Grant.
„Geen enkel woord betreffende de
zaken van mijn land, geen enkele zin
van eenig politiek belang is ooit in
tegenwoordigheid van Mademoiselle
over mijn lippen gekomen", verklaar
de Itash. „Wat zij daarover zegt te
weten, zuigt zij uit haar duim. Ik
wensch u goeden morgen, heeren".
Hij ging waardig en langzaam weg.
waren in eein of ander oerbosch,
en 's avonds als de negatieven ontwik
keld waren, on ook de technici rust
konden nemen dan lazen we, speelden
een spelletje, verzorgden 'einze Jdeeren,
die onzegbaar veel te lijden hadden, of
we luisterden naar de radio, ons eenige
contact met de wereld. Merkwaardig, hoe
gauw je aan alles went. In het begin Nvaren
we doodsbang voor koorts em vóór de
tse-tse-vliegen, maar op den duur be
kommer je je niet meer om zulke dingen.
De Engelschen waarschuwden ons nog
voor de slaapziekte-vliegen, maar ze ver
telden erbij, dat het soms wel een jaar
duurt, voordat je merkt, dat je gestoken
bent. Nu, daar kan ik Jne toch niet
ongerust over gaan maken.
Ons meest sensationeele avontuur? Dat
was de overstrooming van ons kamp bij
een wolkbreuk, die gepaard ging met
een verschrikkelijken storm en een hevig
onweer. We lagen al te slapen,, toen
ineens de wind opstak en even later
donderde het zoo geweldig, terwijl de
regen met bakken van den hemel viel
dat wij een oogejiblik niet wisten, wat
we doen moesten. Men spreekt welecns
over het vergaan van de wereld, welnu..,
daar heb ik heusch een moment aan ge
dacht. De tenten werden door den wind
opgenomen en alles werd door den storm
weggeblazen. Het heele kamp werd w'
gewasschen en als Van Dyke niet zoo
gauw z'n zinnen bij elkaar gehad zou
hebben, vrees ik, dat er niet vee! van de
expeditie terecht zou zijn gekomen. Ge
lukkig bleken de auto's en de wagens,
waarin de apparaten opgeborgen waren
tegen den aanval der elementen bestand
Later, toen het weer droog was, hebben
we uit den rivier nog een, heeleboel din
gen opgevischt, die weggewaaid waren.
Wat oen geluk, dat de films in waterdichte
trommels bewaard werden!
Weet u, wie zich ook reusachtig goed
heeft gehouden. De vrouw van Harry
Carey. Zij schiet als de beste en kan
uitmuntend paardrijden. Zij deed op onzen
tocht zeker niet voor een man onder. Maar
ze is toch ook blij, weer in Hollywood
terug te zijn. Net als ik."
Toen was hot gesprek afgeloopen en
Edwina Booth fluisterde haar intervie
wer toe, dat zij nu een ernstige conferentie
had met haar naaister, want dat al haar
costuums zoo hopeloos verouderd waren in
dien tijd, nu de korte rokken weer be
ginnen te verdwijnen....
Zij hoorden de deur achter hem slui
ten, hoorden hem door de gang naar
de lift gaan.
„Wat fluisterde zij je in het oor?"
vroeg Stoneham.
„Het was ietwat raadselachtig", ant
woordde Grant. „Zij sprak in hef
Fransch. Wat zij zeide, was eenvou
dig dit Het geheim van de wereld
is te vinden in twee kleine boekjes in
het gouden kistje in nummer twaalf
honderd acht! Een Jouden kistje!
Wat bedoelde zij in 's hemelsnaam?"
Er kwam een plotselinge verande
ring op Stoneham's gelaat.
„Wel, Grant", riep hij uit, „heb je
nooit het verhaal over Cornelius
Blunn's vader gehoord?"
„Ik heb er een lezing van gehoord",
erkende Grant. „Geef mij de jouwe".
„Je herinnert je natuurlijk zijn ge
schiedenis. Hij was een vriend van
Keizer Wilhelm een van de oor
logspartij, een van degenen, die wer
kelijk geloofden in Duitschland en
zijn goddelijk recht om de wereld te
regeeren. Het verdrag van Versailles
brak hem het hart. Op zijn sterfbed
schreef hij een brief, welken hij legde
in een gouden kistje, dat de keizer
hem eens had gegeven en dat het
eereburgerschap van de stad Berlijn
bevatte. Men heeft altijd gedacht, dat
Schoonheidsmiddeltjes.
De handen kan men zacht en blank
houden, door ze iederen avond1 ïn, te
wrijven met glycerine en 's morgens met
kruim van gekookte aardappelen.
Tegen de ontsierende rimpels in het
gelaat kan het volgende middeltje worden
toegepast: een rauw ei vermengd met
zooveel boonen- en gerstemeel (half om
half), tot men teen zeer dikke massa
verkrijgt. Dit Iaat imen drogen tot ze
zoo hard is, dat er gemakkelijk poe<fe
van gemalen kan worden. Van deze poeder
maakt men met een beetje water een
zalfje en smeert dit 's nachts flink dik
op het gezicht.
Zij, die dagelijks door „weer en wind"
moeten, zullen ondervinden, dat hun teint
er niet mooier op wordt. Integendeel, de
huid wordt vaak droog, row en rood, ook
als een gevolg van het veelvuldige was-
schen met zeep om stof e. d. te ver
wijderen.
Wilt ge daartegen een goed middel, da
tevens het gebruik van zeep overbodig
maakt?
Neem 100 gram gestooten Panamahout,
voeg daarbij 80 gram benzoë-tinetuur,
45 gram citroenolie, 50 gram bergamott-
olie. Doe dit alles in 1 liter eau de
cologne en Iaat het 6 dagen in 'een
goed afgesloten flesch trekken. Filtree,-
daaraa de vloeistof en bewaar het in
een goed gekurkte flesch.
Met dit toiletwater wordt de huid ge
heel rein en blamik, doordat 'Jhet stof
geheel uit de poriën verwijdert.
's Avonds wordt het onverdund ge
bruikt, men bet het gezicht er mee door
middel van een propje watten.
's Morgens doet men er een eetlepel
van in een halve liter gekookt lauw water.
Gebruik voorts een zachten soepelen
handdoek en wrijf de huid' niet te sterk.
De gezelligste logeerkamer.
Behalve het genoegen, dat een logeer
partij ons biedt, is ze voor ons vrouwen
ook altijd min of meer een leerschool,
waaraan we levendig herinnerd worden
als we op onze beurt gastvrouw zijn.
Niets is dan ook zoo prettigom een
gastvrouw te treffen, die al reeds bij
verschillende fam. heeft gelogeerd. Zij weet
doorgaans hoe het de gasten in alle op
zichten aangenaam te maken, niet zoozeer
die brief zijn zoon de verplichting
oplegde te zorgen, dat Duitschland
eens zou worden gewroken. Cornelius
Blunn houdt dat kistje altijd bij zich.
Indien er werkelijk een document be
staat, een geheim verdrag of overeen
komst tusschen Duitschland en laten
wij zeggen Japan, dat tot doel heeft
die opdracht uit te voeren, wel, dan
is dat de waarschijnlijkste plaats, waar
men het kan vinden".
„En dan nummer twaalf honderd
acht?" vroeg Grant.
„Dat bracht mij juist op het spoor",
antwoordde Stoneham. „Twaalf hon
derd acht is het nummer van Corne
lius Blunn's suite op de twaalfde ver
dieping van dit hotel".
HOOFDSTUK XI.
Itash ging verder om zijn morgenbe-
zoek te brengen aan den persoon, wien
de couranten den naam hadden gege
ven „De Midden-Europeesche Napo
leon van hef moderne financie-wezen
en Diplomatie". Binnen eenige minu
ten werd hij in de tegenwoordigheid
van den grooten man toegelaten. Hij
kwam binnen, beleefd, zelfbewust en
waardig. In eenige seconden werd hij
tot een toestand van diepe vernede
ring gebracht. Jaren later herinnerde
hij zich nog deze vreeselijke oogen-
ECHTE FKIESCHE
20-50 ct. per ons
Vraagt Uu> Winkelier 'n pakje D'E -
doordat zij zelf altijd zoo voorbeeldig
trof dan wel door wat haar tijdens eigen
logeerpartijen ontbroken heeft.
Zoo zal ze dan weten dat een logeer
kamer gezellig en huiselijk aandoet door
hier en daar wat bloemen neer te zetten
en in een hoek bij het raam een gemak
kelijk stoeltje, zoodiat als de gast zich
eens een enkele maal uit de familiekring
wil terugtrekken, dit doen kan in een
behaaglijke omgeving.
Ze zal weten hoe vriendelijk het aan
doet, wanneer er op het tafeitje bij den
gemakkelijken stoel een hoekje is inge
ruimd voor het lustig schrijven van brieven
en hoe het getuigt van zorgzaamheid wan
neer er nabij do waschtafel een spiritus-
of ander kooktoestelletje staat voor heit
maken van war(n water.
Zij weet ook, hoe het op prijs gesteld
wordt, wanneer er met zorg gekozen wand
versiering in de kamer aanwezig is en
geen oude prullen, die voor gebruik in
dere kamers zijn afgedankt.
Zeker zal ze niet vergeten e©n mandje
met naaigerei neer te zetten voor even-
tuesle ongelukjes aan het toilet van de
vrouwelijke gast en voor een prullemandje
zorgen, zoodat de gast „afvalligheden"
niet in een kamerhoek behoeft te depo-
neeren of te verstoppen in haar of zijn
zakken, om die eens verstolen in het
bosch te gaan ledigen. v
Spoedig brengt de zomer ons weer
gasten. Doe dan uw voordeel gij gast
vrouwen met d1© ondervinding van eigen
logeerpartijen en ge kunt verzekerd, zijn,
dat uwe gasten zich bij u thuis gevolen.
Het merken van kuikens.
Wie het fokken van rashoenders in
het bijzonder en van kuikens in het alge
meen met eenige nauwkeurigheid wil be
handelen lean er moeilijk buiten de jonge
kuikens dadelijk op de een of andere
wijs te merken. Men wil b.v. nagaan wat
de resultaten van ondernomen paringen
zullen zijn, zoowel wat betreft het uiter
lijk voorkomen als later de innerlijke
eigenschappen als legvermogen, broedsch-
heid, kleur van eierschalen enz. Men
heeft, laten we aannemen, kuikens ver
kregen van haan A gepaard aan hen B,
maar ook kuikens van hen C en D. Voegt
men nu de pasgeboren diertjes samen
zonder bepaalde onderscheidingsmiddelen,
dan raakt men vast het spoor bijster.
Een bezwaar is dat men pas uitgekomen
kuikens geen blijvende voetringen kan
aandoen. Men zal dus een ander eenvou
diger middel moeten vinden. Heel prak
tisch is een tipje kleurstof op ©en deel
van het kleine lichaam aan te brengen.
Een goede kleurstof kunnen wij bijvoor
beeld bij een confiseur bekomen. Die
gebruikt volkomen onschadelijke kleurstof
fen voor zijn suikerwerken en gebak.
Daarom heeft men slechts e«n uiterst
kleine hoeveelheid noodig, bijv- rood,
blauw,geel,groen enz. De beste plaats is
boven op het kopje, of midden op den
rug en dan niets meer dan een stip. Het
is waar dat het eerste na eenigen tijd
uitvalt en door andere veertjes vervangen
wordt, maar dat is heeleuiaal geen be
zwaar omdat men desnoods dan de stip
nog wel even kan vernieuwen of mis
schien al over kan gaan een kuikenring
aan te doen. Men late toch vooral het
een en ander niet op het geheugen aan
komen, maar houdt er nauwkeurige aan
tekening van om die later te ra;
blikken. Cornelius Blunn's eerste woor
den brachten hem in groote verba
zing, zijn laatste beroofden hem van
alle zelfvertrouwen en gevoel van
eigenwaarde.
„Ik ben op verschillende tijden van
mijn leven", besloot de laatste, „in aan
raking gekomen met schelmen en be
driegers, dieven, leugenaars en dwa
zen. Ik heb nog nooit het lof van een
groot volk toevertrouwd aan een man,
die zijn mond niet kan houden, zelfs
niet in zijn slaap".
„Maar hoe kon ik dat weten?"riep
de jonge man ontsteld. „Hoe weet ik
nu zelfs, dat wat u mij zegt, waar is?"
„Laat ik u dit herinneren", ging
Blunn voort. „Wij hebben een avond
te Monte Carlo urenlang gepraat over
staal. Met twee firma's hier is alles
goed. Over de derde hebben wij geen
macht. Wij bespraken de mogelijkheid
dat die derde firma het bedrag van
uw contracten met haar twee mede
dingers zou optellen zelfs nog zon
der de stalen platen te rekenen, wel
ke wij u uit Amerika zonden een
rapport zou zenden aan de Conferen
tie der Beperkte Bewapening. U herin
nert u dat gesprek nog?"
„Ik herinner het mij heel goed",
zuchtte Itash.
(Wordt vervolgd),.