DIPLOMATEN \is BIJVOEGSEL GOESGHE CODRART Film* Varia Voor de VrouW HEEREN-BAAI Klein Vee^T eelt. VAN DB VAN VRIJDAG 4 APRIL 1930. Een blonde godin in een zwart werelddeel. Een der interessantste film-expedities, die ooit werden ondernomen, was zonder twijfel de tocht, die eenige Metro Gold- wyn Mayer-acteurs maakten, onder leiding van W. S. van Dyke, den regisseur van „"Witte Schaduwen" en „Het lied van de Zuidzee", naar de binnenlanden van Afrika, waar de scènes voor de „Trader Hom"-film werden opgenomen- De vrouwelijke ster van het gezelschap, dat zooveel spannende momenten en ge waagde avonturen meemaakte, was de nog jonge actrice Edwina Booth, die in deze film de rol vervult van Nina T.,C de blonde godin van het zwarte werelddeel. Zij heeft dezer dagen haar bevindingen! medegedeeld en wij ontleenen er het| volgende aan- Bijna een jaar in Afrika.... toen drie, dagen in Parijs om „bij te komen", ver volgens een reis naar New York en van daar naar Hollywood.... het is te begrij pen, dat de memschem van de „Trader Horn" expeditie to^n wel eens een tijdlang uitrusten wilden. Zij maakten lange toch ten door de wildernissen, waar leeuwen en gorillas brulden, waar onbeschaafde dwergstammen van Pygmeeën met ver giftigde pijlen ronddwaalden en boa- constrictors, die eruit zagen als doode boomtakken, op hun prooi lagen te wach ten. Waar krokodillen verborgen waren in de modder, zoodiat miem hun aanwezig heid niet eerder bemerkte, dan als zij hun muilen opensperden. Men kan zich haast niet voorstellen, dat een lief blond meisje uit Hollywood deze gevaarvolle gebieden heeft betreden en.... er zeer geestdriftig over was. Maar j Edwina Booth was niet bang en zij be schouwt dezen tocht als de grootste ge- beutenis van haar leven. Doch nu ze weer veilig wel in de Metro Goldwyn Mayer studio's terug is, waar ze mooie japonnetjes kan dragen en van een keurig gedekte tafel kan eten nu zegt ze eerlijk: „Ik zou voor geen millioen dit alles hebben willen missen, naar ik zou toch nooit meer zoon tocht illen meemaken. Toen Edwine werd uitverkoren voor de rol van de boschgodin in „Trader Hom" had zij niet gedacht een tiende deel van alle avonturen te zullen beleven, die zij beleefd heeft. Pas toen de filmkaravaan een lange stoet van auto's en andere voer tuigen, de Afrikaansche oerwouden bin nendrong begon zij te beseffen, waarin ze zich begeven had. Zij paste ^idh echter op bewonderenswaardige wijze bij het primitieve en vaak zonderlinge leven aan en Harry (Carey, die de rol van /Trader Horn" speelde en die reeds heel wat van dergelijke expedities achter den rug heeft, zeide, dat als er iemand op sportieve en prettige wijze was op getreden, ook in tijden, dat het verblijf in de wildernis nu niet bepaald aan genaam bleek, het in de eerste plaats Edwina Booth geweest was. „Ja, heusch.... ik heb een leeuw schoten", vertelt Edwina met gerecht vaardigden trots. „Ik dacht, dat ik hem gedood had, maar hij sprong plotseling weer op, maakte een paar gekke sprongen en kwam op me af. Ik had mijn geweer al laten zakken en een van de anderen stond gelukkig vlakbij om met een tweede schot ieder gevaar af te wenden, maar des- Op den eersten dag van de Bloemen tentoonstelling te Aalsmeer, brachten H. M. de Koningin en Z. K. H. Prins Hendrik reeds een bezoek aan de expositie. H. M. bezichtigt de fraaie collecties. 79 FEUILLETON DOOR E. PHILLIPS OPPENHEIM Geautoriseerde vertaling van M. HELLEMA. „Ik denk er nog met veel genoegen aan", zeide Itash. „Niettemin, meneer Slattery, is een woord van waarschu wing misschien niet geheel onnoodïg. De jonge dame is niet geheel te ver trouwen. Zij is erg opvliegend en drif tig en spreekt niet altijd de waarheid. Zij is inderdaad gevaarlijk." „Het doet mij leed, kwaad te moe ten zeggen van een van haar sekse", ging de jonge man voort, zijn hand schoenen aantrekkend. „Mademoisel le Cleo was eens een heel goede vrien din van mij. Zij verveelt mij en ik neem een ander en zij wil zich niet daarin schikken. Het was dwaas". „Heel dwaas inderdaad", stemde Grant toe. „De toestand", ging Itash voort, „was u waarschijnlijk duidelijk, toen ik de eer had u uit te noodigen voor ondanks vind ik toch, dat het mijn leauw was". Edwina Booth houdt van avontuur. Dat zit vermoedelijk in het bloed, want ook haar vader, die ingenieur was, beleefd© bij het aanleggen Vain 'spoorwegen in on ontgonnen gebieden, de gevaarlijkste avon turen. Maar het was toch zeker wel een verademing qm in Parijs te zijn na den afmattemden tocht door Afrika, vroeg de interviewer. Ik heb bijna niets van Parijs gezien en ik had zoo graag eens wat gewandeld en rondgekeken in de Rue de Ia Paix en op de plaatsen, waar de beau-momde bij csnkomt. Maar men heeft mij meegenomen naar den Eiffeltoren en naar het graf van Napoleon.... dat is alles, wat ik gezien heb". Even trekt ze een pruillipje, maar dan gaat ze glimlachend verder en vertelt „Ik kan het nog niet allemaal verwerken. Het is zooveel geweest en telkens schiet me weer iets anders te binnen. U weet, dat ik in Ih et bed van den Prins van Wales geslapen heb Ja, in Nairobi. Daar waren we de gasten van den Brit- schen gouverneur. Nairobi -was eigenlijk de eenige beschaafde plaats, waar we in Afrika geweest zijn. Daar waren aardige bungalows, net als hier in Holly wood, en je kon er zelfs golfspelen- Maar een paar mijlen verder zagen we twee kudden olifanten.... Mombasa, de zeehaven, was een van de mooiste plekjes, die we gezien hebben. Niet dat ik er ooit zou willen of kunnen wonen, maar 't was er prachtig mooi Er was zelfs een bioscoop. Reusachtig grappig. Ze gaven em film met Constance Tahnadge in de hoofdrol, een film van ruim tien jaar geleden. De directeur van het theater vertelde ons, dat hij pas tien jaar na de première in Amerika een film kreeg. Wat hebben we gelachen om de zware dramatiek en de gebrekkige techniek van die film. Het zal wel laing duren, voordat ze daar de Broadway Melody of The Hollywood Revue te aanschouwen krijgen. Ons kamp? Primitief, natuurlijk, maar toch zoo goed mogelijk georganiseerd. We hebben heel wat plezier gejhad om onze draagbare en opvouwbare badkuip- jes, om de inboorlingen, het eten. E; beerschte een erg prettige geest onder de leden van de expeditie. Overdag werk ten we, als we tenminste niet op reis een souper in de Carlton te Monte Carlo. U is een man van de wereld, meneer Slattery. Ik heb gehoord, dat Mademoiselle mij heeft belasterd. U zult begrijpen, wat daarvan de oor zaak is". „De geheele toestand is zeer dui delijk", verzekerde Grant hem. Itash boog diep. „Ik zou niet over die zaak spre ken", ging hij voort, „maar ons, die in den Diplomatïeken Dienst van ons land zijn u, meneer Slattery waart dat immers vroeger ook kan men zoo gemakkelijk schaden een kwaad willig woord, een vermoeden van mis bruik van vertrouwen, is voldoende om ons kwaad te doen. U zult dit wel willen onthouden, meneer Slattery, in dien toevallig Mademoiselle hier mocht zijn gekomen met een boosaardig op zet", ,Ik zal er aan denken", beloofde Grant. „Geen enkel woord betreffende de zaken van mijn land, geen enkele zin van eenig politiek belang is ooit in tegenwoordigheid van Mademoiselle over mijn lippen gekomen", verklaar de Itash. „Wat zij daarover zegt te weten, zuigt zij uit haar duim. Ik wensch u goeden morgen, heeren". Hij ging waardig en langzaam weg. waren in eein of ander oerbosch, en 's avonds als de negatieven ontwik keld waren, on ook de technici rust konden nemen dan lazen we, speelden een spelletje, verzorgden 'einze Jdeeren, die onzegbaar veel te lijden hadden, of we luisterden naar de radio, ons eenige contact met de wereld. Merkwaardig, hoe gauw je aan alles went. In het begin Nvaren we doodsbang voor koorts em vóór de tse-tse-vliegen, maar op den duur be kommer je je niet meer om zulke dingen. De Engelschen waarschuwden ons nog voor de slaapziekte-vliegen, maar ze ver telden erbij, dat het soms wel een jaar duurt, voordat je merkt, dat je gestoken bent. Nu, daar kan ik Jne toch niet ongerust over gaan maken. Ons meest sensationeele avontuur? Dat was de overstrooming van ons kamp bij een wolkbreuk, die gepaard ging met een verschrikkelijken storm en een hevig onweer. We lagen al te slapen,, toen ineens de wind opstak en even later donderde het zoo geweldig, terwijl de regen met bakken van den hemel viel dat wij een oogejiblik niet wisten, wat we doen moesten. Men spreekt welecns over het vergaan van de wereld, welnu.., daar heb ik heusch een moment aan ge dacht. De tenten werden door den wind opgenomen en alles werd door den storm weggeblazen. Het heele kamp werd w' gewasschen en als Van Dyke niet zoo gauw z'n zinnen bij elkaar gehad zou hebben, vrees ik, dat er niet vee! van de expeditie terecht zou zijn gekomen. Ge lukkig bleken de auto's en de wagens, waarin de apparaten opgeborgen waren tegen den aanval der elementen bestand Later, toen het weer droog was, hebben we uit den rivier nog een, heeleboel din gen opgevischt, die weggewaaid waren. Wat oen geluk, dat de films in waterdichte trommels bewaard werden! Weet u, wie zich ook reusachtig goed heeft gehouden. De vrouw van Harry Carey. Zij schiet als de beste en kan uitmuntend paardrijden. Zij deed op onzen tocht zeker niet voor een man onder. Maar ze is toch ook blij, weer in Hollywood terug te zijn. Net als ik." Toen was hot gesprek afgeloopen en Edwina Booth fluisterde haar intervie wer toe, dat zij nu een ernstige conferentie had met haar naaister, want dat al haar costuums zoo hopeloos verouderd waren in dien tijd, nu de korte rokken weer be ginnen te verdwijnen.... Zij hoorden de deur achter hem slui ten, hoorden hem door de gang naar de lift gaan. „Wat fluisterde zij je in het oor?" vroeg Stoneham. „Het was ietwat raadselachtig", ant woordde Grant. „Zij sprak in hef Fransch. Wat zij zeide, was eenvou dig dit Het geheim van de wereld is te vinden in twee kleine boekjes in het gouden kistje in nummer twaalf honderd acht! Een Jouden kistje! Wat bedoelde zij in 's hemelsnaam?" Er kwam een plotselinge verande ring op Stoneham's gelaat. „Wel, Grant", riep hij uit, „heb je nooit het verhaal over Cornelius Blunn's vader gehoord?" „Ik heb er een lezing van gehoord", erkende Grant. „Geef mij de jouwe". „Je herinnert je natuurlijk zijn ge schiedenis. Hij was een vriend van Keizer Wilhelm een van de oor logspartij, een van degenen, die wer kelijk geloofden in Duitschland en zijn goddelijk recht om de wereld te regeeren. Het verdrag van Versailles brak hem het hart. Op zijn sterfbed schreef hij een brief, welken hij legde in een gouden kistje, dat de keizer hem eens had gegeven en dat het eereburgerschap van de stad Berlijn bevatte. Men heeft altijd gedacht, dat Schoonheidsmiddeltjes. De handen kan men zacht en blank houden, door ze iederen avond1 ïn, te wrijven met glycerine en 's morgens met kruim van gekookte aardappelen. Tegen de ontsierende rimpels in het gelaat kan het volgende middeltje worden toegepast: een rauw ei vermengd met zooveel boonen- en gerstemeel (half om half), tot men teen zeer dikke massa verkrijgt. Dit Iaat imen drogen tot ze zoo hard is, dat er gemakkelijk poe<fe van gemalen kan worden. Van deze poeder maakt men met een beetje water een zalfje en smeert dit 's nachts flink dik op het gezicht. Zij, die dagelijks door „weer en wind" moeten, zullen ondervinden, dat hun teint er niet mooier op wordt. Integendeel, de huid wordt vaak droog, row en rood, ook als een gevolg van het veelvuldige was- schen met zeep om stof e. d. te ver wijderen. Wilt ge daartegen een goed middel, da tevens het gebruik van zeep overbodig maakt? Neem 100 gram gestooten Panamahout, voeg daarbij 80 gram benzoë-tinetuur, 45 gram citroenolie, 50 gram bergamott- olie. Doe dit alles in 1 liter eau de cologne en Iaat het 6 dagen in 'een goed afgesloten flesch trekken. Filtree,- daaraa de vloeistof en bewaar het in een goed gekurkte flesch. Met dit toiletwater wordt de huid ge heel rein en blamik, doordat 'Jhet stof geheel uit de poriën verwijdert. 's Avonds wordt het onverdund ge bruikt, men bet het gezicht er mee door middel van een propje watten. 's Morgens doet men er een eetlepel van in een halve liter gekookt lauw water. Gebruik voorts een zachten soepelen handdoek en wrijf de huid' niet te sterk. De gezelligste logeerkamer. Behalve het genoegen, dat een logeer partij ons biedt, is ze voor ons vrouwen ook altijd min of meer een leerschool, waaraan we levendig herinnerd worden als we op onze beurt gastvrouw zijn. Niets is dan ook zoo prettigom een gastvrouw te treffen, die al reeds bij verschillende fam. heeft gelogeerd. Zij weet doorgaans hoe het de gasten in alle op zichten aangenaam te maken, niet zoozeer die brief zijn zoon de verplichting oplegde te zorgen, dat Duitschland eens zou worden gewroken. Cornelius Blunn houdt dat kistje altijd bij zich. Indien er werkelijk een document be staat, een geheim verdrag of overeen komst tusschen Duitschland en laten wij zeggen Japan, dat tot doel heeft die opdracht uit te voeren, wel, dan is dat de waarschijnlijkste plaats, waar men het kan vinden". „En dan nummer twaalf honderd acht?" vroeg Grant. „Dat bracht mij juist op het spoor", antwoordde Stoneham. „Twaalf hon derd acht is het nummer van Corne lius Blunn's suite op de twaalfde ver dieping van dit hotel". HOOFDSTUK XI. Itash ging verder om zijn morgenbe- zoek te brengen aan den persoon, wien de couranten den naam hadden gege ven „De Midden-Europeesche Napo leon van hef moderne financie-wezen en Diplomatie". Binnen eenige minu ten werd hij in de tegenwoordigheid van den grooten man toegelaten. Hij kwam binnen, beleefd, zelfbewust en waardig. In eenige seconden werd hij tot een toestand van diepe vernede ring gebracht. Jaren later herinnerde hij zich nog deze vreeselijke oogen- ECHTE FKIESCHE 20-50 ct. per ons Vraagt Uu> Winkelier 'n pakje D'E - doordat zij zelf altijd zoo voorbeeldig trof dan wel door wat haar tijdens eigen logeerpartijen ontbroken heeft. Zoo zal ze dan weten dat een logeer kamer gezellig en huiselijk aandoet door hier en daar wat bloemen neer te zetten en in een hoek bij het raam een gemak kelijk stoeltje, zoodiat als de gast zich eens een enkele maal uit de familiekring wil terugtrekken, dit doen kan in een behaaglijke omgeving. Ze zal weten hoe vriendelijk het aan doet, wanneer er op het tafeitje bij den gemakkelijken stoel een hoekje is inge ruimd voor het lustig schrijven van brieven en hoe het getuigt van zorgzaamheid wan neer er nabij do waschtafel een spiritus- of ander kooktoestelletje staat voor heit maken van war(n water. Zij weet ook, hoe het op prijs gesteld wordt, wanneer er met zorg gekozen wand versiering in de kamer aanwezig is en geen oude prullen, die voor gebruik in dere kamers zijn afgedankt. Zeker zal ze niet vergeten e©n mandje met naaigerei neer te zetten voor even- tuesle ongelukjes aan het toilet van de vrouwelijke gast en voor een prullemandje zorgen, zoodat de gast „afvalligheden" niet in een kamerhoek behoeft te depo- neeren of te verstoppen in haar of zijn zakken, om die eens verstolen in het bosch te gaan ledigen. v Spoedig brengt de zomer ons weer gasten. Doe dan uw voordeel gij gast vrouwen met d1© ondervinding van eigen logeerpartijen en ge kunt verzekerd, zijn, dat uwe gasten zich bij u thuis gevolen. Het merken van kuikens. Wie het fokken van rashoenders in het bijzonder en van kuikens in het alge meen met eenige nauwkeurigheid wil be handelen lean er moeilijk buiten de jonge kuikens dadelijk op de een of andere wijs te merken. Men wil b.v. nagaan wat de resultaten van ondernomen paringen zullen zijn, zoowel wat betreft het uiter lijk voorkomen als later de innerlijke eigenschappen als legvermogen, broedsch- heid, kleur van eierschalen enz. Men heeft, laten we aannemen, kuikens ver kregen van haan A gepaard aan hen B, maar ook kuikens van hen C en D. Voegt men nu de pasgeboren diertjes samen zonder bepaalde onderscheidingsmiddelen, dan raakt men vast het spoor bijster. Een bezwaar is dat men pas uitgekomen kuikens geen blijvende voetringen kan aandoen. Men zal dus een ander eenvou diger middel moeten vinden. Heel prak tisch is een tipje kleurstof op ©en deel van het kleine lichaam aan te brengen. Een goede kleurstof kunnen wij bijvoor beeld bij een confiseur bekomen. Die gebruikt volkomen onschadelijke kleurstof fen voor zijn suikerwerken en gebak. Daarom heeft men slechts e«n uiterst kleine hoeveelheid noodig, bijv- rood, blauw,geel,groen enz. De beste plaats is boven op het kopje, of midden op den rug en dan niets meer dan een stip. Het is waar dat het eerste na eenigen tijd uitvalt en door andere veertjes vervangen wordt, maar dat is heeleuiaal geen be zwaar omdat men desnoods dan de stip nog wel even kan vernieuwen of mis schien al over kan gaan een kuikenring aan te doen. Men late toch vooral het een en ander niet op het geheugen aan komen, maar houdt er nauwkeurige aan tekening van om die later te ra; blikken. Cornelius Blunn's eerste woor den brachten hem in groote verba zing, zijn laatste beroofden hem van alle zelfvertrouwen en gevoel van eigenwaarde. „Ik ben op verschillende tijden van mijn leven", besloot de laatste, „in aan raking gekomen met schelmen en be driegers, dieven, leugenaars en dwa zen. Ik heb nog nooit het lof van een groot volk toevertrouwd aan een man, die zijn mond niet kan houden, zelfs niet in zijn slaap". „Maar hoe kon ik dat weten?"riep de jonge man ontsteld. „Hoe weet ik nu zelfs, dat wat u mij zegt, waar is?" „Laat ik u dit herinneren", ging Blunn voort. „Wij hebben een avond te Monte Carlo urenlang gepraat over staal. Met twee firma's hier is alles goed. Over de derde hebben wij geen macht. Wij bespraken de mogelijkheid dat die derde firma het bedrag van uw contracten met haar twee mede dingers zou optellen zelfs nog zon der de stalen platen te rekenen, wel ke wij u uit Amerika zonden een rapport zou zenden aan de Conferen tie der Beperkte Bewapening. U herin nert u dat gesprek nog?" „Ik herinner het mij heel goed", zuchtte Itash. (Wordt vervolgd),.

Krantenbank Zeeland

Goessche Courant | 1930 | | pagina bijlage 1