etsjes Maandag 16 September 1929 Ü6 Jaargang. DRIE WEKEN VAN LIEFDE. ProviocienieuWs N° ÜO. Buitenland Rechtszaken. ABONNEMENT Prijs per kwartaal, in Goes f2,— buiten Goes f2,—. Verschijnt: Maandag-,Woensdag en Vrijdagavond. Afzonderlijke nummers 5 cent. GOESCHE Uitgave Naamloozs Vennootschap Goesche Courant Telefoonnummer 17, na 17.30 No. 244 COURANT en Kleeawens Ai Rosa' Drukker»- en Uitgeversbedrijf gevestigd te Goes. ADVERTENTIËN van 1—5 regels f 1,20, elke regel meer 24 cent. Driemaal plaatsing wordt 2 maal berekend. Dienst aanbiedingen en aanvragen 15 et per regel. Advertentlën worden aangenomen tot 12 uur voorm. Degene, die zich nu als abonné op de „Goesche Courant" opgeeft, ont vangt de tot l October a.s. verschij nende nummers KOSTELOOS. OVERZICHT. Verheerlijking van het fascisme. Mussolini heeft Zaterdag in een groote vergadering van de Fascistische partij in het Palazzo Venezia, waaraan ook de prov. partijbesturen, leden der regeering en vertegenwoordigers der pers deelnamen, een rede gehou den, die zich met een reeks actueele vraagstukken bezig hield. Mussolini behandelde eerst de werk loosheid en verklaarde zich vrijwel te vreden over de houding van de gees telijkheid na het sluiten van de ver dragen van het Lateraan. Na de aan kondiging van een reeks wetgevende maatregelen van meer technisch-adrai- nistrafieven aard, verklaarde Musso lini: Nooit had hij zoozeer als heden in haar vollen omgang de levensvolle actualiteit der leer van den gecentra- liseerden gezagsstaat gevoeld. Bij het einde van zijn rede kwam Mussolini nogmaals op dit onderwerp terug, nadat hij zich eerst met groote felheid gericht had tegen de laster campagne tegen het Fascisme uitgaan de van de politieke emigranten. Hij verklaarde o.a. dat de wereld weer belang begint te stellen in de fascistische revolutie welke een poli- tiek-sociaal stelsel in werkelijkheid heeft omgezet, dat aan de moderne eischen beantwoordt en eigenlijk, on der den druk der historische nood zakelijkheid ook in andere landen toe gepast had moeten worden. Stresemann over de Haagsche conferentie. Theodoor Wolff, de hoofdredacteur van het „Berliner Tageblatt", heeft te Genève een lang onderhoud gehad met dr. Stresemann. Wij ontleenen aan de verklaring van den rijksminister van buitenlandsche zaken: „Het is niet gemakkelijk alle ge zichtspunten op te sommen, die ons hebben bewogen onze toestemming aan het plan-Young te geven. Wie dit plan aanvalt, heeft h et erg gemakkelijk. Hij kan alles zeggen wat hem te binnen schiet. Wie de verantwoordelijkheid van de Duitsche politiek draagt, moet echter voorzichtiger zijn in zijn uitla tingen. De tegenstanders onzer politiek beweren met voorliefde, dat het Duit sche volk gedurende twee generaties in slavernij zal worden gebracht. In- plaafs van te spreken over de volgen de generatie, die waarschijnlijk reeds onder geheel andere omstandigheden zal leven, zal men beter doen er eens aan te denken, dat het plan-Young voor de tegenwoordige generatie een aanmerkelijke verbetering beteekent. In de volgende tien jaar heeft het Duitsche volk ongeveer zeven milliard 42 FEUILLETON Naar het Engelsch van ELINOR GLYN. En dus begon Sir Charles in zijn korte afgebroken zinnen: ,,'t Begon met een dominee's kind sympathie vanwege een gebroken sleutelbeen. Mijn vrouw gedroeg zich onverstandig, zoodat de jongen dacht dat hij verliefd was. Wij zonden hem op reis, om hem van dat denkbeeld af te brengen. Het schijnt, dat hij deze dame in Lucern ontmoette 't schijnt een bijzondere persoonlijkheid geweest te zijn een Russin, zegt Tompson eene Koningin of Prinses incognito, vertelde de vent me maar ik kan nog niet uitmaken wie ze is. Hubert zal echter wel weten, wie ze is, maar het doet er niet toe de vrouw zelf is de kwestie, 't schijnt eene zeer merkwaardige vrouw geweest te zijn tien jaar ouder dan Paul". „Dat's altijd zoo", bromde kapitein Grigsby. Sir Charles deed een paar haaltjes aan zijn pijp en vervolgde „Zij waren maar drie weken te zamen, mark minder te. betalen dan het vol gens het plan-Dawes schuldig was. Is dat soms niets! Duitschland's belas ting is dus door het plan-Young ver minderd. Het toezicht op ons bedrijfs leven en op onze financiën verdwijnt; wij zijn weer meester in ons eigen huis. Over eenige maanden zal ook het Rijnland vrij zijn, zonder dat er con trole blijft. De menschen, die ons be strijden, noemen dit een nederlaag. Eén blad heeft beweerd, dat de con ferentie in Den Haag een catastrophe is geweest. Ik denk, dat het Duitsche volk de waarheid zal moeten inzien, ook indien de feiten zouden worden vervalscht. De dagen, waarin de laat ste soldaten het Rijnland verlaten, zullen zeker als feestdagen worden ge vierd. Of het een dankbare rol zal zijn, terzijde te staan en de politiek der vrijheid te veroordeelen, is hoogst twijfelachtig". Rechtbank te Middelburg. Mishandeling. P. P., 35 jaar, schippersknecht te Yerseke werd ten laste gelegd, dat hij op 27 Juni j.l. te Yerseke Jacobus Poelman heeft bedreigd met zware mishandeling door in dreigende hou ding met een geopend knipmes te genover hem te staan en hem met een mes in de hand na te loopen. Eisch: f20 boete of 20 d. hechtenis. Mr. C. M. Kegge uit Goes, verdach- te's raadsman, achtte het ten laste ge legde niet bewezen en vroeg vrijspraak en bij eventueele schuldig-verklaring een voorwaardelijke veroordeeling. De zaak GiessenNieuwkerk. Zaterdagmiddag te half drie zette het Amsterdamsche Gerechtshof, na gepauseerd te hebben, de revisie-be handeling van de bekende moordzaak voort. In de zaal heerschte een ge bonden spanning toen president mr. Jolles aandacht vroeg voor een mede- deeling. Onder doodsche stilte zeide hij, dat na hetgeen bij het getuigenver hoor in de ochtendzitting gebleken is, het hof op zijn Vrijdag gegeven be slissing wenscht terug te komen en daarom reeds thans de onmiddellijke invrijheidstelling van Klunder en Teu- nissen beveelt. In de zaal brak na deze mededee- ling een enthousiast gejuich en ap plaus los, waartegen deurwaarder, bo den noch veldwachters zich vermoch ten te verzetten. Klunder en Teunis- sen, die zeer onder den indruk waren, werden van alle kanten geluk ge- wenscht. Ook hun verdedigers, mrs. H. H. Roobol en D. den Hollander hadden vele handen te drukken. Op de publieke tribune waren velen, vooral vrouwen, hun ontroering niet meer meester. Uit den aard der zaak was er voor het hierna voortgezette getuigenver en in dien tijd slaagde zij erin meer kennis van alles in het hoofd van den jongen te stoppen, dan jij en ik ons leven lang opgedaan hebben. Op mijn woord van eer, Grig, toen hij daar lag te ijlen, raaskalde hij als een dichter en een redenaar en hij was maar een gewone sportman, toen hij ons in 't voorjaar verliet! Cleopatra noemde hij haar eens en ik heb zoo'n idee, dat dat de quintessence van de zaak was zij moet een van die vrouwen geweest zijn, waarvan we wel eens gehoord hebben uit de oude geschiedenis". „En die we gelukkig nooit ontmoet hebben", zei kapitein Grigsby. „Ik weet het niet", peinsde Sir Char les. „Misschien was het wel de moeite geweest, zoo intens te leven, zelfs tot dien prijs. We hebben beiden de we reld gezien, Grig, sinds de dagen toen we er het eerst samen op uit gingen, en elk van ons dacht dat hij een ver duiveld knappe kerel was maar ik betwijfel het, of we nu wel half zoo goed weten, wat waard is dat je er voor leeft, als mijn jongen daar, die net drie-en-twintig is geworden". „Nonsens!" snauwde kapitein Grigs- bij maar er was een spijtige toon in zijn protest. „Hij mag van geluk spreken, dat hij er afgekomen zon der een kogel in zijn lijf of een mes tusschen zijne ribben gevaarlijk hoor niet meer die intense aandacht, welke er in de morgenuren was. Nieuwe spanning kwam er, toen de president, nadat de laatste getuige van dezen dag gehoord was, opmerkte: ,Mr. Roobol, er zijn twee verzoeken van u, n.l. tot vervolging op vermoe den van meineed van rechercheur De Jong en van den gewezen agent Mijn tjes. Wat wilt u daarmee?" Onder beweging in de zaal verklaar den de verdedigers, dat zij op vervol ging geen prijs meer stellen. „We wil len genade voor recht laten gelden", zeide mr. den Hollander. Hierna merkte de advocaat-generaal op, dat hij zijn rechten in dezen wenscht voor te behouden. Terwijl de stilte in de zaal slechts langzaam terugkeert werd het getui genverhoor voortgezet. Op de publieke tribune klonk hier en daar gesnik; iemand die daar in elkaar zakte, werd weggedragen. Na het verhoor van eenige getuigen werd de zitting geschorst tot Maandag. Toen ontstond er weer een nieuw gedrang om Klunder en Teunissen. Er werden twee bloemstukken in de zaal aangedragen, een voor mevr. Roo bol en een voor de verloofde van mr. den Hollander, mej. Staalman. Klunder en Teunissen werden om stuwd door tal van belangstellenden, naar de zich beneden in het Paleis van Justitie bevindende kamer van de veldwachters geleid, want ze moesten nog even voor het vervullen van en kele formaliteiten, naar het Huis van Bewaring op de Weteringschans. Links en rechts drukten zij lachende de hun van alle kanten toegestoken handen. In de kamer van de veldwachters la gen nieuwe bloemenze waren een hul de van hen, die hun vrijheid na lange jaren van afzondering herwonnen heb ben, aan hun verdedigers. Een dichte menigte had zich inmid dels op de Prinsengracht voor het Pa leis van Justitie verzameld. Voorloo- pig kreeg zij van Teunissen en Klun der niets te zien, aangezien dezen hun laatsten rit met den celwagen maak ten. Het wachten was echter op de verdedigers, die spoedig naar buiten kwamen en met een luid hoerageroep werden ontvangen. Van de Prinsen gracht trok de massa naar de Wete ringschans, waar zich te ruim vier uur enkele duizenden menschen voor het Huis van Bewaring verdrongen. Er was veel politie op de been om de orde te handhaven. Te halfvijf kwam het groote oogenblik: de poorten van den hoofdingang openden zich om een tweetal auto's uit te laten. In den eer sten wagen hadden de verdedigers met hun dames plaats genomen, in den tweeden zaten Klunder en Teunissen, de aannemer Stuy en de heer Geude- ker. Terwijl uit de ramen boven de poort een paar meisjes bloemen in de auto's wierpen en de fotografen hun toestellen richtten, zwenkten de wa gens, door een dichte menigte om stuwd, in de richting van het Leidsche Plein. Aan het gejuich van de men schenmassa, waaronder zich ook het volk om mee te vechten", zei hij. „Ja ik denk dat er een aardig ge vaar boven hun hoofd hing en dat hef dat was, wat haar dwong het veld te ruimen; dus mogen we wel erg dank baar zijn", stemde Sir Charles toe. „Had zij kinderen?" vroeg de ander. „Tompson zegt van niet. Die man van haar schijnt een liederlijke vent te zijn, en er is geen troonopvolger 't zal dus niet heel moeilijk zijn te weten te komen, wie ze is, als ik Hu- bert gesproken heb Henrietta's broer, zooals je weet, die bij de diplo' matie is; verondersteld tenminste dat Paul 't zelf niet weet „In ieder geval een aardig roman netje, en wat denk je nu met den jon gen te doen, Charles?" Paul's vader rookte een poos zwij gend door, voor hij antwoordde en toen klonk zijne stem barscher dan ooit door onderdrukte teederheid. „Hem zijn_ gang laten gaan, Grig", zeide hij. „Hij heeft een flink karakter en hij zal hgt na verloop van tijd wel te boven komen, ouwe jongen maar ik moet oppassen dat zijne moe der hem niet te veel lastig valt met haar liefdesbetoon. De beste, braafste vrouw ter wereld, mijn echtgenoote, maar zij heeft er zoo nu en dan wel eens 't handje van, de teugels wat straf aan te trekken". echtpaar Kroon bevond, kwam schier geen einde. Klunder en Teunissen wuifden vroolijk naar alle kanten. Eerst ter hoogte van het American- Hotel kregen de chauffeurs der auto's gelegenheid om er een gangetje in te zetten en waren zij snel over de brug uit het gezicht verdwenen. Niemand wist waarheen, doch het bleek, dat de rit zijn einde vond bij het Hotel Bosch van Bredius te Bussum, waar het ge zelschap eenige uren in genoeglijk sa menzijn heeft doorgebracht. Uit Bussum meldt men nog: Wij hebben met Klunder eenigen tijd een gesprek gevoerd. Hij zeide, dat hij nóg niet kon begrijpen, dat hij vrij was en dat hij nu weer bootmen zag, terwijl hij anders levenslang geen vrije lucht meer zou hebben inge ademd. Ik heb destijds zelf levenslang tot tweemaal gevraagd, want als ik 15 of 20 jaar had gekregen, dan was ik daarna moordenaar geworden. Want dan had ik dien kerel, die mij er in heeft gedraaid om promotie te maken, naar de keel gevlogen. Daarom had ik liever levenslang. Dan zou ik met een onbezwaarde ziel kunnen sterven. Wat een ellende in de gevangenis, wat heb ik mij zitten te verbijten over de justitie, waarvoor ik altijd eerbied had Maar deze week, toen ik president Jolles bezig zag, toen heb ik weer hoop en vertrouwen in het recht ge kregen. Wat een prachtkerel! Die ont ziet niets tot hij de waarheid heeft ge vonden. Ik ben hem dankbaar en onze advocaten en den journalist van „Het Volk", Geudeker, die zooveel voor ons heeft gedaan en de rechters van deze week en de Amsterdammers. Wat een hulde, wat een bloemen! De ruit van den auto werd ingedrukt. Ik zat met de glasscherven op mijn hand. Maar met één heb ik af te reke nen, dat is „De Telegraaf". Door hef wroeten en het geschrijf van die lui is de zaak wel meer dan drie maan den lang sleepende gehouden! Mr. Roobol, dien wij ook nog even spraken, was in de wolken. Een on vergetelijk moment was het toen de proc.-generaal bekend maakte, dat hij geen bezwaar had tegen onmiddellijke invrijheidstelling. Nu moet ik Maan dag nog pleiten, maar ik zal den pre sident vragen of hij nu niet eens wil pleiten, dan ga ik presideeren. Mr. den Hollander was inmiddels naar Amsterdam vertrokken, teneinde zijn verloving met mej. mr. Staalman publiek te maken. Het gezelschap, waarbij zich inmid dels ook de familie Kroon had ge voegd en de journalist Geudeker, be; gaf zich naar Baarn, waar een huldi ging ten huize van Stuy zou plaats vinden, terwijl waarschijnlijk de beide vrijgesprokenen nog voor de V.A.R.A. een woord van dank zouden spreken. Later in den avond zijn de invrij- heidgestelden te Amsterdam gehul digd in American. De belangstelling op het Leidsche Plein was enorm en het gezelschap moest zel/s op het bal- con verschijnen. Kantongerecht te Middelburg. Benzine-zondaats. De Kantonrechter te Middelburg ver oordeelde D. L. L. te Goes, wegena het niet uitwijken naar rechts bij het ingehaald worden door een ander mo torrijtuig tot f20 boete s. 20 dagen hechtenis. Inzake A. L. M. te Nieuwdorp, ver dacht van het rijden met een motorrij tuig zonder zichtbaar nummer en let ter werd de ambtenaar van het O. M. niet ontvankelijk verklaard. Wegens het te Nieuw- en St. Joos- land harder rijden met een motorrij tuig dan 20 K.M. per uur, werd J. F. J. te Goes veroordeeld tot f5 boete 5 dagen hechtenis. Op dat oogenblik voegde Paul zich weer bij hen. Zijn bleekheid viel min der dan anders op, door zijn zonver brand teint en zijne oogen stonden bijna vroolijk. Het hart zijns vaders begon sneller te kloppen van dank bare vreugde. „Goddank", zei hij in zichzelf, „God dank". Het weer was volmaakt, bijna geen druppel regen en steeds een zacht koeltje, dat hen langzaam voort deed glijden. Een goed leventje voor iemand die pas aan den rand van het graf was geweest. En met iederen dag werd Paul sterker, zoodat zijn vader hoop begon te koesteren, dat ze toch nog met zijn verjaardag, die in het eind van Juli viel, thuis konden zijn. Zij waren langzaam langs de Italiaansche kust opgezeild, toen er een volkomen windstilte intrad, en zij besloten dien avond te ankeren vlak voor den tem pel van Paestum. De laatste avonden, toen de maan steeds voller werd, was Paid wonder lijk rusteloos geweest. Hij scheen zich zooveel mogelijk te willen vermoeien met nutteloos hijschen van kabels en zeilen en trok zich dan terug in zijn hut, in plaats van aan dek te blijven. Zijn gelaat, dat hij tot nu toe steeds in dezelfde plooi had weten te hou den, als een masker, had nu een trek van kwellende smart, pijnlijk om aan H Er Is geen deugdelijker middel V voor het verkrijgen en behouden w v3n ®<*r> fraai# Huid van Hangin en Gelaat, cfen PUROI Daeteé 30-60 ca 90 ct. Tube 80 et. De haven van Terneuzen. Het vorig jaar heeft minister De Geer ter gelegenheid der interpellatie van dr. G. Kortenhorsf in de Tweede Kamer over den economischen toe stand van Zeeuwsch-Vlaanderen o.m. meegedeeld, dat aan de waterstaats ambtenaren opdracht was gegeven plannen te ontwerpen voor uitbrei ding der havenwerken te Terneuzen, Deze plannen zijn inmiddels gereed gekomen. Er wordt echter van de pro vincie en de gemeente een bijdrage gevorderd voor de uitvoering van het eerste deel van het ontwerp, dat een zoozeer noodzakelijke uitbreiding van aanleg- en opslagplaats zal geven. De bijdrage voor de gemeente is gesteld op f 200.000. Hoewel dit voor deze ge meente, die nog steeds door de ge volgen van den oorlog, vooral in haar havenbedrijf wordt getroffen, een zwaai offer is, heeft de gemeenteraad zich Vrijdagavond met 10 tegen 3 stemmen bereid verklaard die bijdrage, in ter mijnen te verleenen, aangezien deze uitbreiding van de haven tan groot belang geacht moet worden. De kreeftvisscherij. Men schrijft uit Yerseke aan de „N. R. Crt.": De kreeftvisscherij is thans weer gesloten. De resultaten moeten zeer onbevredigend worden genoemd. Het eerste deel der vischperiode was al zeer ongunstig; toen werden de on kosten van sommige visschers nog niet eens goedgemaakt Gevangen werden 32 33.000 stuks, die geschat kunnen worden een ge wicht van ruim 20.000 K.G. te verte- te zien. Hij at of beter gezegd speelde met zijn eten onder een volkomen stilzwijgen. Sir Charles voelde zich niet op zijn gemak en keek zijn ouden vriend eens aan. Maar Paul, na een sigaar aange stoken te hebben, die hij na een paar trekken liet uitgaan, mompelde iets over de warmte en ging naar dek. Het was de avond der volle maan, net acht weken geleden dat er een eind aan zijn levensvreugde gekomen was. Hij voelde, dat hij zelfs de aanwe zigheid der twee oude heeren, wier sympathie hij zoo duidelijk voelde, niet kon verdragen. Geen menschelijk wezen duldde hij om zich heen. Dezen avond tenminste wilde hij alleen zijn met zijn smart. De natuur was in eene goddelijke stemming. Zij lagen dicht genoeg bij de kust, om de prach tige tempels duidelijk met het bloote oog te kunnen zien. De hemel en de zee hadden dien onvergetelijken tint, die alleen de bewoners der Middel- landsche zeekusten kennen. Het was warm en stil en de maan goot in haar reine schoonheid hare tooverstralen over het aardrijk uit. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Goessche Courant | 1929 | | pagina 1