etsjes
Maandag 16 September 1929
Ü6 Jaargang.
DRIE WEKEN
VAN LIEFDE.
ProviocienieuWs
N° ÜO.
Buitenland
Rechtszaken.
ABONNEMENT
Prijs per kwartaal, in Goes f2,—
buiten Goes f2,—.
Verschijnt: Maandag-,Woensdag
en Vrijdagavond.
Afzonderlijke nummers 5 cent.
GOESCHE
Uitgave Naamloozs Vennootschap Goesche Courant
Telefoonnummer 17, na 17.30 No. 244
COURANT
en Kleeawens Ai Rosa' Drukker»- en Uitgeversbedrijf
gevestigd te Goes.
ADVERTENTIËN
van 1—5 regels f 1,20, elke regel
meer 24 cent. Driemaal plaatsing
wordt 2 maal berekend. Dienst
aanbiedingen en aanvragen 15 et
per regel. Advertentlën worden
aangenomen tot 12 uur voorm.
Degene, die zich nu als abonné op
de „Goesche Courant" opgeeft, ont
vangt de tot l October a.s. verschij
nende nummers KOSTELOOS.
OVERZICHT.
Verheerlijking van het fascisme.
Mussolini heeft Zaterdag in een
groote vergadering van de Fascistische
partij in het Palazzo Venezia, waaraan
ook de prov. partijbesturen, leden
der regeering en vertegenwoordigers
der pers deelnamen, een rede gehou
den, die zich met een reeks actueele
vraagstukken bezig hield.
Mussolini behandelde eerst de werk
loosheid en verklaarde zich vrijwel te
vreden over de houding van de gees
telijkheid na het sluiten van de ver
dragen van het Lateraan. Na de aan
kondiging van een reeks wetgevende
maatregelen van meer technisch-adrai-
nistrafieven aard, verklaarde Musso
lini: Nooit had hij zoozeer als heden
in haar vollen omgang de levensvolle
actualiteit der leer van den gecentra-
liseerden gezagsstaat gevoeld.
Bij het einde van zijn rede kwam
Mussolini nogmaals op dit onderwerp
terug, nadat hij zich eerst met groote
felheid gericht had tegen de laster
campagne tegen het Fascisme uitgaan
de van de politieke emigranten.
Hij verklaarde o.a. dat de wereld
weer belang begint te stellen in de
fascistische revolutie welke een poli-
tiek-sociaal stelsel in werkelijkheid
heeft omgezet, dat aan de moderne
eischen beantwoordt en eigenlijk, on
der den druk der historische nood
zakelijkheid ook in andere landen toe
gepast had moeten worden.
Stresemann over de Haagsche
conferentie.
Theodoor Wolff, de hoofdredacteur
van het „Berliner Tageblatt", heeft te
Genève een lang onderhoud gehad met
dr. Stresemann. Wij ontleenen aan de
verklaring van den rijksminister van
buitenlandsche zaken:
„Het is niet gemakkelijk alle ge
zichtspunten op te sommen, die ons
hebben bewogen onze toestemming aan
het plan-Young te geven. Wie dit plan
aanvalt, heeft h et erg gemakkelijk. Hij
kan alles zeggen wat hem te binnen
schiet. Wie de verantwoordelijkheid
van de Duitsche politiek draagt, moet
echter voorzichtiger zijn in zijn uitla
tingen. De tegenstanders onzer politiek
beweren met voorliefde, dat het Duit
sche volk gedurende twee generaties
in slavernij zal worden gebracht. In-
plaafs van te spreken over de volgen
de generatie, die waarschijnlijk reeds
onder geheel andere omstandigheden
zal leven, zal men beter doen er eens
aan te denken, dat het plan-Young
voor de tegenwoordige generatie een
aanmerkelijke verbetering beteekent.
In de volgende tien jaar heeft het
Duitsche volk ongeveer zeven milliard
42
FEUILLETON
Naar het Engelsch van
ELINOR GLYN.
En dus begon Sir Charles in zijn
korte afgebroken zinnen:
,,'t Begon met een dominee's kind
sympathie vanwege een gebroken
sleutelbeen. Mijn vrouw gedroeg zich
onverstandig, zoodat de jongen dacht
dat hij verliefd was. Wij zonden hem
op reis, om hem van dat denkbeeld
af te brengen. Het schijnt, dat hij deze
dame in Lucern ontmoette 't schijnt
een bijzondere persoonlijkheid geweest
te zijn een Russin, zegt Tompson
eene Koningin of Prinses incognito,
vertelde de vent me maar ik kan
nog niet uitmaken wie ze is. Hubert
zal echter wel weten, wie ze is,
maar het doet er niet toe de vrouw
zelf is de kwestie, 't schijnt eene zeer
merkwaardige vrouw geweest te zijn
tien jaar ouder dan Paul".
„Dat's altijd zoo", bromde kapitein
Grigsby. Sir Charles deed een paar
haaltjes aan zijn pijp en vervolgde
„Zij waren maar drie weken te zamen,
mark minder te. betalen dan het vol
gens het plan-Dawes schuldig was. Is
dat soms niets! Duitschland's belas
ting is dus door het plan-Young ver
minderd. Het toezicht op ons bedrijfs
leven en op onze financiën verdwijnt;
wij zijn weer meester in ons eigen
huis. Over eenige maanden zal ook het
Rijnland vrij zijn, zonder dat er con
trole blijft. De menschen, die ons be
strijden, noemen dit een nederlaag.
Eén blad heeft beweerd, dat de con
ferentie in Den Haag een catastrophe
is geweest. Ik denk, dat het Duitsche
volk de waarheid zal moeten inzien,
ook indien de feiten zouden worden
vervalscht. De dagen, waarin de laat
ste soldaten het Rijnland verlaten,
zullen zeker als feestdagen worden ge
vierd. Of het een dankbare rol zal
zijn, terzijde te staan en de politiek
der vrijheid te veroordeelen, is hoogst
twijfelachtig".
Rechtbank te Middelburg.
Mishandeling.
P. P., 35 jaar, schippersknecht te
Yerseke werd ten laste gelegd, dat hij
op 27 Juni j.l. te Yerseke Jacobus
Poelman heeft bedreigd met zware
mishandeling door in dreigende hou
ding met een geopend knipmes te
genover hem te staan en hem met een
mes in de hand na te loopen.
Eisch: f20 boete of 20 d. hechtenis.
Mr. C. M. Kegge uit Goes, verdach-
te's raadsman, achtte het ten laste ge
legde niet bewezen en vroeg vrijspraak
en bij eventueele schuldig-verklaring
een voorwaardelijke veroordeeling.
De zaak GiessenNieuwkerk.
Zaterdagmiddag te half drie zette
het Amsterdamsche Gerechtshof, na
gepauseerd te hebben, de revisie-be
handeling van de bekende moordzaak
voort. In de zaal heerschte een ge
bonden spanning toen president mr.
Jolles aandacht vroeg voor een mede-
deeling. Onder doodsche stilte zeide
hij, dat na hetgeen bij het getuigenver
hoor in de ochtendzitting gebleken is,
het hof op zijn Vrijdag gegeven be
slissing wenscht terug te komen en
daarom reeds thans de onmiddellijke
invrijheidstelling van Klunder en Teu-
nissen beveelt.
In de zaal brak na deze mededee-
ling een enthousiast gejuich en ap
plaus los, waartegen deurwaarder, bo
den noch veldwachters zich vermoch
ten te verzetten. Klunder en Teunis-
sen, die zeer onder den indruk waren,
werden van alle kanten geluk ge-
wenscht. Ook hun verdedigers, mrs.
H. H. Roobol en D. den Hollander
hadden vele handen te drukken.
Op de publieke tribune waren velen,
vooral vrouwen, hun ontroering niet
meer meester.
Uit den aard der zaak was er voor
het hierna voortgezette getuigenver
en in dien tijd slaagde zij erin meer
kennis van alles in het hoofd van den
jongen te stoppen, dan jij en ik ons
leven lang opgedaan hebben. Op mijn
woord van eer, Grig, toen hij daar lag
te ijlen, raaskalde hij als een dichter
en een redenaar en hij was maar een
gewone sportman, toen hij ons in 't
voorjaar verliet! Cleopatra noemde hij
haar eens en ik heb zoo'n idee, dat dat
de quintessence van de zaak was
zij moet een van die vrouwen geweest
zijn, waarvan we wel eens gehoord
hebben uit de oude geschiedenis".
„En die we gelukkig nooit ontmoet
hebben", zei kapitein Grigsby.
„Ik weet het niet", peinsde Sir Char
les. „Misschien was het wel de moeite
geweest, zoo intens te leven, zelfs tot
dien prijs. We hebben beiden de we
reld gezien, Grig, sinds de dagen toen
we er het eerst samen op uit gingen,
en elk van ons dacht dat hij een ver
duiveld knappe kerel was maar ik
betwijfel het, of we nu wel half zoo
goed weten, wat waard is dat je er
voor leeft, als mijn jongen daar, die
net drie-en-twintig is geworden".
„Nonsens!" snauwde kapitein Grigs-
bij maar er was een spijtige toon
in zijn protest. „Hij mag van geluk
spreken, dat hij er afgekomen zon
der een kogel in zijn lijf of een mes
tusschen zijne ribben gevaarlijk
hoor niet meer die intense aandacht,
welke er in de morgenuren was.
Nieuwe spanning kwam er, toen de
president, nadat de laatste getuige van
dezen dag gehoord was, opmerkte:
,Mr. Roobol, er zijn twee verzoeken
van u, n.l. tot vervolging op vermoe
den van meineed van rechercheur De
Jong en van den gewezen agent Mijn
tjes. Wat wilt u daarmee?"
Onder beweging in de zaal verklaar
den de verdedigers, dat zij op vervol
ging geen prijs meer stellen. „We wil
len genade voor recht laten gelden",
zeide mr. den Hollander.
Hierna merkte de advocaat-generaal
op, dat hij zijn rechten in dezen
wenscht voor te behouden.
Terwijl de stilte in de zaal slechts
langzaam terugkeert werd het getui
genverhoor voortgezet. Op de publieke
tribune klonk hier en daar gesnik;
iemand die daar in elkaar zakte, werd
weggedragen.
Na het verhoor van eenige getuigen
werd de zitting geschorst tot Maandag.
Toen ontstond er weer een nieuw
gedrang om Klunder en Teunissen.
Er werden twee bloemstukken in de
zaal aangedragen, een voor mevr. Roo
bol en een voor de verloofde van mr.
den Hollander, mej. Staalman.
Klunder en Teunissen werden om
stuwd door tal van belangstellenden,
naar de zich beneden in het Paleis van
Justitie bevindende kamer van de
veldwachters geleid, want ze moesten
nog even voor het vervullen van en
kele formaliteiten, naar het Huis van
Bewaring op de Weteringschans. Links
en rechts drukten zij lachende de hun
van alle kanten toegestoken handen.
In de kamer van de veldwachters la
gen nieuwe bloemenze waren een hul
de van hen, die hun vrijheid na lange
jaren van afzondering herwonnen heb
ben, aan hun verdedigers.
Een dichte menigte had zich inmid
dels op de Prinsengracht voor het Pa
leis van Justitie verzameld. Voorloo-
pig kreeg zij van Teunissen en Klun
der niets te zien, aangezien dezen hun
laatsten rit met den celwagen maak
ten. Het wachten was echter op de
verdedigers, die spoedig naar buiten
kwamen en met een luid hoerageroep
werden ontvangen. Van de Prinsen
gracht trok de massa naar de Wete
ringschans, waar zich te ruim vier uur
enkele duizenden menschen voor het
Huis van Bewaring verdrongen. Er
was veel politie op de been om de
orde te handhaven. Te halfvijf kwam
het groote oogenblik: de poorten van
den hoofdingang openden zich om een
tweetal auto's uit te laten. In den eer
sten wagen hadden de verdedigers met
hun dames plaats genomen, in den
tweeden zaten Klunder en Teunissen,
de aannemer Stuy en de heer Geude-
ker. Terwijl uit de ramen boven de
poort een paar meisjes bloemen in de
auto's wierpen en de fotografen hun
toestellen richtten, zwenkten de wa
gens, door een dichte menigte om
stuwd, in de richting van het Leidsche
Plein. Aan het gejuich van de men
schenmassa, waaronder zich ook het
volk om mee te vechten", zei hij.
„Ja ik denk dat er een aardig ge
vaar boven hun hoofd hing en dat hef
dat was, wat haar dwong het veld te
ruimen; dus mogen we wel erg dank
baar zijn", stemde Sir Charles toe.
„Had zij kinderen?" vroeg de ander.
„Tompson zegt van niet. Die man
van haar schijnt een liederlijke vent
te zijn, en er is geen troonopvolger
't zal dus niet heel moeilijk zijn te
weten te komen, wie ze is, als ik Hu-
bert gesproken heb Henrietta's
broer, zooals je weet, die bij de diplo'
matie is; verondersteld tenminste dat
Paul 't zelf niet weet
„In ieder geval een aardig roman
netje, en wat denk je nu met den jon
gen te doen, Charles?"
Paul's vader rookte een poos zwij
gend door, voor hij antwoordde en
toen klonk zijne stem barscher dan
ooit door onderdrukte teederheid.
„Hem zijn_ gang laten gaan, Grig",
zeide hij. „Hij heeft een flink karakter
en hij zal hgt na verloop van tijd
wel te boven komen, ouwe jongen
maar ik moet oppassen dat zijne moe
der hem niet te veel lastig valt met
haar liefdesbetoon. De beste, braafste
vrouw ter wereld, mijn echtgenoote,
maar zij heeft er zoo nu en dan wel
eens 't handje van, de teugels wat
straf aan te trekken".
echtpaar Kroon bevond, kwam schier
geen einde. Klunder en Teunissen
wuifden vroolijk naar alle kanten.
Eerst ter hoogte van het American-
Hotel kregen de chauffeurs der auto's
gelegenheid om er een gangetje in te
zetten en waren zij snel over de brug
uit het gezicht verdwenen. Niemand
wist waarheen, doch het bleek, dat de
rit zijn einde vond bij het Hotel Bosch
van Bredius te Bussum, waar het ge
zelschap eenige uren in genoeglijk sa
menzijn heeft doorgebracht.
Uit Bussum meldt men nog:
Wij hebben met Klunder eenigen
tijd een gesprek gevoerd. Hij zeide,
dat hij nóg niet kon begrijpen, dat hij
vrij was en dat hij nu weer bootmen
zag, terwijl hij anders levenslang geen
vrije lucht meer zou hebben inge
ademd. Ik heb destijds zelf levenslang
tot tweemaal gevraagd, want als ik 15
of 20 jaar had gekregen, dan was ik
daarna moordenaar geworden. Want
dan had ik dien kerel, die mij er in
heeft gedraaid om promotie te maken,
naar de keel gevlogen. Daarom had
ik liever levenslang. Dan zou ik met
een onbezwaarde ziel kunnen sterven.
Wat een ellende in de gevangenis, wat
heb ik mij zitten te verbijten over de
justitie, waarvoor ik altijd eerbied had
Maar deze week, toen ik president
Jolles bezig zag, toen heb ik weer
hoop en vertrouwen in het recht ge
kregen. Wat een prachtkerel! Die ont
ziet niets tot hij de waarheid heeft ge
vonden. Ik ben hem dankbaar en onze
advocaten en den journalist van „Het
Volk", Geudeker, die zooveel voor
ons heeft gedaan en de rechters van
deze week en de Amsterdammers. Wat
een hulde, wat een bloemen! De ruit
van den auto werd ingedrukt. Ik zat
met de glasscherven op mijn hand.
Maar met één heb ik af te reke
nen, dat is „De Telegraaf". Door hef
wroeten en het geschrijf van die lui
is de zaak wel meer dan drie maan
den lang sleepende gehouden!
Mr. Roobol, dien wij ook nog even
spraken, was in de wolken. Een on
vergetelijk moment was het toen de
proc.-generaal bekend maakte, dat hij
geen bezwaar had tegen onmiddellijke
invrijheidstelling. Nu moet ik Maan
dag nog pleiten, maar ik zal den pre
sident vragen of hij nu niet eens wil
pleiten, dan ga ik presideeren.
Mr. den Hollander was inmiddels
naar Amsterdam vertrokken, teneinde
zijn verloving met mej. mr. Staalman
publiek te maken.
Het gezelschap, waarbij zich inmid
dels ook de familie Kroon had ge
voegd en de journalist Geudeker, be;
gaf zich naar Baarn, waar een huldi
ging ten huize van Stuy zou plaats
vinden, terwijl waarschijnlijk de beide
vrijgesprokenen nog voor de V.A.R.A.
een woord van dank zouden spreken.
Later in den avond zijn de invrij-
heidgestelden te Amsterdam gehul
digd in American. De belangstelling
op het Leidsche Plein was enorm en
het gezelschap moest zel/s op het bal-
con verschijnen.
Kantongerecht te Middelburg.
Benzine-zondaats.
De Kantonrechter te Middelburg ver
oordeelde D. L. L. te Goes, wegena
het niet uitwijken naar rechts bij het
ingehaald worden door een ander mo
torrijtuig tot f20 boete s. 20 dagen
hechtenis.
Inzake A. L. M. te Nieuwdorp, ver
dacht van het rijden met een motorrij
tuig zonder zichtbaar nummer en let
ter werd de ambtenaar van het O. M.
niet ontvankelijk verklaard.
Wegens het te Nieuw- en St. Joos-
land harder rijden met een motorrij
tuig dan 20 K.M. per uur, werd J. F.
J. te Goes veroordeeld tot f5 boete
5 dagen hechtenis.
Op dat oogenblik voegde Paul zich
weer bij hen. Zijn bleekheid viel min
der dan anders op, door zijn zonver
brand teint en zijne oogen stonden
bijna vroolijk. Het hart zijns vaders
begon sneller te kloppen van dank
bare vreugde.
„Goddank", zei hij in zichzelf, „God
dank". Het weer was volmaakt, bijna
geen druppel regen en steeds een zacht
koeltje, dat hen langzaam voort deed
glijden. Een goed leventje voor iemand
die pas aan den rand van het graf
was geweest. En met iederen dag werd
Paul sterker, zoodat zijn vader hoop
begon te koesteren, dat ze toch nog
met zijn verjaardag, die in het eind
van Juli viel, thuis konden zijn. Zij
waren langzaam langs de Italiaansche
kust opgezeild, toen er een volkomen
windstilte intrad, en zij besloten dien
avond te ankeren vlak voor den tem
pel van Paestum.
De laatste avonden, toen de maan
steeds voller werd, was Paid wonder
lijk rusteloos geweest. Hij scheen zich
zooveel mogelijk te willen vermoeien
met nutteloos hijschen van kabels en
zeilen en trok zich dan terug in zijn
hut, in plaats van aan dek te blijven.
Zijn gelaat, dat hij tot nu toe steeds
in dezelfde plooi had weten te hou
den, als een masker, had nu een trek
van kwellende smart, pijnlijk om aan
H
Er Is geen deugdelijker middel
V voor het verkrijgen en behouden
w v3n ®<*r> fraai# Huid van
Hangin en Gelaat, cfen
PUROI
Daeteé 30-60 ca 90 ct. Tube 80 et.
De haven van Terneuzen.
Het vorig jaar heeft minister De
Geer ter gelegenheid der interpellatie
van dr. G. Kortenhorsf in de Tweede
Kamer over den economischen toe
stand van Zeeuwsch-Vlaanderen o.m.
meegedeeld, dat aan de waterstaats
ambtenaren opdracht was gegeven
plannen te ontwerpen voor uitbrei
ding der havenwerken te Terneuzen,
Deze plannen zijn inmiddels gereed
gekomen. Er wordt echter van de pro
vincie en de gemeente een bijdrage
gevorderd voor de uitvoering van het
eerste deel van het ontwerp, dat een
zoozeer noodzakelijke uitbreiding van
aanleg- en opslagplaats zal geven. De
bijdrage voor de gemeente is gesteld
op f 200.000. Hoewel dit voor deze ge
meente, die nog steeds door de ge
volgen van den oorlog, vooral in haar
havenbedrijf wordt getroffen, een zwaai
offer is, heeft de gemeenteraad zich
Vrijdagavond met 10 tegen 3 stemmen
bereid verklaard die bijdrage, in ter
mijnen te verleenen, aangezien deze
uitbreiding van de haven tan groot
belang geacht moet worden.
De kreeftvisscherij.
Men schrijft uit Yerseke aan de „N.
R. Crt.": De kreeftvisscherij is thans
weer gesloten. De resultaten moeten
zeer onbevredigend worden genoemd.
Het eerste deel der vischperiode was
al zeer ongunstig; toen werden de on
kosten van sommige visschers nog niet
eens goedgemaakt
Gevangen werden 32 33.000 stuks,
die geschat kunnen worden een ge
wicht van ruim 20.000 K.G. te verte-
te zien. Hij at of beter gezegd
speelde met zijn eten onder een
volkomen stilzwijgen.
Sir Charles voelde zich niet op zijn
gemak en keek zijn ouden vriend eens
aan. Maar Paul, na een sigaar aange
stoken te hebben, die hij na een paar
trekken liet uitgaan, mompelde iets
over de warmte en ging naar dek.
Het was de avond der volle maan,
net acht weken geleden dat er een
eind aan zijn levensvreugde gekomen
was.
Hij voelde, dat hij zelfs de aanwe
zigheid der twee oude heeren, wier
sympathie hij zoo duidelijk voelde,
niet kon verdragen. Geen menschelijk
wezen duldde hij om zich heen. Dezen
avond tenminste wilde hij alleen zijn
met zijn smart. De natuur was in
eene goddelijke stemming. Zij lagen
dicht genoeg bij de kust, om de prach
tige tempels duidelijk met het bloote
oog te kunnen zien. De hemel en de
zee hadden dien onvergetelijken tint,
die alleen de bewoners der Middel-
landsche zeekusten kennen. Het was
warm en stil en de maan goot in haar
reine schoonheid hare tooverstralen
over het aardrijk uit.
(Wordt vervolgd.)