Purol bij doorzitten en stukloopen der Huid.
60ESCHE COURANT
BIJVOEGSEL
Medische Rubriek.
Voor de VrouW
Binnenland
VAN DE
VAN VRIJDAG 16 AUGUSTUS 1929
Vloeibare spijzen voor zieken.
Vleeschbouiilon geldt inog steeds voor
zeer voedzaam en versterkend, terwijl de
voedingswaarde er van gelijk nul is, wan
neer ze iniet door bijvoeging van eiennn
(geel en wit) of sago, ieguminose, arrow
foot wat verhoogd wordt. Vele zieken ge
bruiken gaarne bouillon en voelen zich
daarna opgewekt en gesterkt, anderen wei-
gei en ze.
Voedzamer dan bouillon is de beef-tea
en het uitgeperste vleeschsap. Toch wordt
ook dit overschat. Uitgeperst vleeschsap
bevat weinig' eiwit. Ook de tcevoeging \an
'vleeschextract en peptoin is van geen groo-
te voedingswaarde. De pikante soepen (ox-
tail-, schildpadisoep, enz.) hebben een est-
lustopwekkende werking.
De melk moet in de eerste plaats ge
noemd worden, want zij is bij acute en bij
chronische ziekten onontbeerlijk. Er is
geen ander vloeibaar wedingsmididel, dat
zoovele en zoo doelmatig samengesteld
stoffen bevat, en dat over het algemeen
(er zijn uitzonderingen) zoo gaarne geno
men en zoo goed verteerd wordt.
De toediening! van melk kan koud
lauwwarm en warm geschieden, rauw of
gekookt of gesteriliseerd, (ze (kan met
koffie, thee, chocolade vermengd, of als
melksoep enz. gebruikt worden.
Gewoonlijk wordt kceme'k zelden scha
pen-, gpiten^ of ezelinnenmelk gebruikt.
Melkproducten zijn: wei, karnemelk,
zune room, zuire melk, volle melk, dikke
melk..
Gekookte melk is voor zieken over het
algemeen te verkiezen, omdat de gisting:
kiemen onwerkzaam gemaakt zijn. Vele
zieken geven echter aan ongekookte melk
de voorkeur; deze moet vooral versch
zijn. i
Toevoeging van cacao bij melk of van
cognac (12 theelepels op V* liter) is
den smaak en de verteerbaarheid van melk
gunstig.
Koffie, thee, chocolade kunnen alle zie
ken naar wensch toegereikt worden. De
vroeger gebruikelijke en ook heden nog
V-el gevolgde gewoonte om zieken 's mor
gens meelspijs te geven, heeft ten doel, de
patiënten meer voedsel toe te dienen.
De meeste zieken zul'en echter koffie of
thee met suiker en brood of beschuit ver
kiezen en daardoor evenveel voedsel opne
men. 7 j
Wijn wordt vaak voor opwekking aan
alle zieken gegeven, meestal lichte roode
en witte wijn. Zwaardere wijn en cognac
mogen slechts op bepaalde voorschriften
gegeven worden, toch kunnen wij ze bij
vele zwaktetoestanden niet ontberen.
Bij hevig© zwakt^ aanvallen en in ner-
yeuze angst toes tanden zijn ze de werkzaam
ste middelen.
Van moeders en kinderen.
Als de knoppen open breken.
Wat de moede.' het diepst doortrilt,
warneer ze het kléine, teere wezentje, dat
ze liet-leven gaf, in de armen houdt, dat
is het gevoel van onmisbaar te zijn, het
weten, dat het kleine wichtje van haar zor
gen afhankelijk is; tegelijkertijd het open-
bloeien van den drang om het te geven alle
liefde, teedevheid', kracht en zorgzaam
heid, die zich in haar bevinden en, het
kindje tot mensch zullen vormen. Dag aan
dag worden al die liefde en kradht en zorg
zaamheid mild gegeven en uur aan uur
geeft het kindje blijk, hoe noodig het die
zorgen heeft.
Tot de tijd komt, dat het kind is mensch
gteworden en geen zorgen meer vraagt. De
knop van twee eengpwordem levens, 6reekt
dan open en wordt bloem.
„Maar lieve tijd, moeder, ik ben toch
geen kind meer!"
De eerste uiting van het menschzijn,
luchtig uitgesproken. Voor de moeder is
het een „eervol ontslag". Ze kan er zich
niet direct in verplaatsen, toont nog ieder
uur haar liefde en is nog vol zorg, tot ze
bemerkt, dat deze het kind1 wrevelig ma
ken, omdat ze iden indruk geven den
mensch in hem niet te erkennen. Dan weet
ze fiSbr taak volbracht. Maar in veién ze
telt zien dan onvoldaanheid, droefheid,
vaak ook gekrenktheid.
Een natuurwet, die alle eeuwen door
zaf heerschen en waaraan gpen enkele moe
der ontkomt. Die wet is hard en die wet
is wreed, maar ze is er om het moeder
schap te rijpen en te vergeestelijken.
Want na de eerste, volbrachte taak
opent zich een tweede: Klaar staan op
ieder uur met een onveranderd1 hart vol
liefde voor het mensch geworden kind,
wanneer dit eens door het leed geslagen,
hulp en bijstand Van kracht noodig heeft.
Het leed doet de menschen tot kinderen
wonden in verlangien naar troost en mede-
Jeelzaamnekl, naar een zachte, liefdevolle
band, die te stillen weet en naar een hart,
dat alles ook bet slechte cm leelijlee
begrijpen kaïn. Als de moeder dain bet door
leed geslagen kind, dat tot baar kwam om
troost en stemn, in de armen houdt, dan zal
net haar zijn, als' op den dag,, dat ze het
voor de eerste maal als klein, hulpeloo:
wezentje tégen zich aan hield.
Geen moeder blijft eenzaam achter als
!e kinderen, gelijk jonge vogels, die bet
vliegjen geleend hebben, het oude nest ver
laten. Haar leven blijft nog even vol en
rijk van inhoud, want al behoeven de kin-
deen niet meer baar daadwerkelijke zor-
gjen, als ze ook eens „bet bittere water van
de giroote levenszee smaken", zooais Gui
do Gezelie bet zegt, dan zullen ze niet
tevergeefs zoeken naar een band, die ze
tot hulp en steun reikt.
AI bi eken de knoppen tot bloem, vast
geworteld blijven ze in de moederaard^
en als de kracht ze begeeft, zullen ze zich
naar baar toebuigen.
Kinderschortjes.
Elke practische moeder, die baar kind
vrijheid van bewegen gunt, zal voor haar
kleuters een schortje een noodzakelijk iets
vinden. Maar tussdhen schorten en schor
ben bestaat verschil.
Herinnert ge u nog, boe wij vroeger
met een boezelaar liepen, die kraakte van
de stijfsel en waarin je er uitzag ais een
pierrotje met al die harde, wijduit staande
strookjes
Gelukkig, die marteling is doior de
meeste moeders opgeheven. Want een mar
teling was bet zoo'n kraakharde jurk,
waarin je je bijna niet durfde te bewegen.
Thans zijn de kinderschortjes leuke, ge
zellige niemendalletjes, die toch aan hun
doel: de jurk te beschermen, beantwoor
den. We zien nog; maar zelden van bet
spierwitte katoen, dat vroeger menig bleek
kindersnuitje nog, bleeker maakte. Fleu
rig bedrukt katoen of vroolijk gekleurd
linnen zien we nu dragjen. En de modelle
tjes? Ach ze zijn zoo eenvoudig en vlug
te vervaardigen. Tien van de hedeindaag-
sche tegpn een van 'de vroegere model-
kan moeder er nu maken.
Wilt gje een modelletje?
Het is gedacht van zeegroen linnen met
Kelderroo'de katoenen biezen afgezet. Het
bestaat uit een voor- en achterstuk, op
de schouders en op de heupjes met knoop
jes vastgemaakt.
Op bet zakje zijn in rood, waschbaar
katoen twee grappige beestjes geborduurd,
die ook vervangen kunnen worden door
den naam van de kleine draagster, opge
bracht in merkletters.
Een toilet-geheimpje.
Wie veel in de buitenlucht vertoeft,
zon, wind, regen en hagel moet trotseeren
en toch prijs stelt op een gped verzorgde
huid, moet eens een toilet-watertje gjebrui-
ken, bestaande uit één eetlepel honing
op zes eetlepels melk. Of wie inplaats van
water crème prefereert, drie eetlepels melk
op één eetlepel honing.
Het toilet-middeltje wordt op de vol
gende wijze beneid: Vul een pannetje met
kokend water en laat dat er eenige oogen-
blikken in staan. Is het pannetje of potje
door en door heet geworden, giet dan het
water weg en doe de honing in het panne
tje, dat door zijn warmt© den inhoud smel
ten doet. Voeg dan heel langzaam onder
goed roeren de melk bij tot alles goed is
opgelost.
Waschvoorschrift voor stoffen van
kunstzijde.
Waar toe nu toe de wijze, waarop het
wasschen van de verschillende stoffen (ka
toen, wol, zijd©, enz.) moet geschieden,,
als bekend verondersteld mag worden,
dienen echter bij stoffen, welke kunstzijde
bevatten, de volgende regels streng in acht
genomen te worden:
a. gebruik slechts goede kwaliteit zeep;
b. de zeep moet in kokend water opge
lost worden en vervolgens zooveel koud
water bijgevoegd, tot de temperatuur tot
lauwwarm is teruggebracht
c. het wasschen moet door afwisselend
uitdrukken en onderdompelen geschieden.
De stof mag in natten toestand niet uit
elkaar gehaald wonden, doch moet goed
worden uitgedrukt, daar anders de kunst
zijde oplost en stuk gaat;
d. de kleedingstukken mogen in geen
gjeval in het water blijven liggen, boven
dien moet de zeep grondig uitgespoeld
worden;
e. om te drogen moeten de kleeding-
stukken uitgespreid worden en mogen niet
worden opgehangen; evenmin mogen zij
op elkander blijven liggen.
fNa drogen, met een warm ijzer strij
ken met gebruikmaking van een drogen
doek; in geen geval mag een heet strijk
ijzer gebruikt worden.
Nuttige wenken,
Met olieverf geschilderd houtwerk
reinigt men het beste met een mengsel van
salmiak en water. Op 5 liter water ge
bruikt men twee wijnglazen salmiak. Met
wollen lappen worden de voorwerpen hier
mede afgewreven, met schoon water nage
spoeld en daarna met zachte doeken af
gedroogd.
Men kan volstaian met koperen kranen
ééns per week te poetsen, mits men ze
eiken dag afdoet met een in slaolie ge
doopt lapje.
Behangsels kan men schoon maken door
ze af te wrijven met een raagbezem, dien
men omwikkelt met een schoenen linnen
doek. Heihaaldelijk den doek uitkloppen.
Stroiomatten maakt men schoon door ze
te borstelen, met warm zoutwater; cocos-
matten door ze te borstelen met zeepwa
ter en later met azijn.
De wereldvrede met een vlagen
een F o rd j e.
De „N. R. R." schrijft:
Het was een paar jiïinuten voor elven.
Voor het Vredespaleis was het gewone
in- en uitgaan van vreemdelingen op een
mooien zomerochtend. De portier stond
buiten een praatje te maken met een gids.
Heeiemaai onbewust van wat komen zou.
Toen kwam er een beer en die vroeg
den sober gegalonneerde!! portier of „die
meneer" er nog niet was. Of dat-ie
misschien ai binnen was gehaaid. De
portier wist niets van een meneer, die om
elf uur zou komen. Hij had het te druk
gehad en gisteren geen krant gelezen.
Een dame in een donker zijden mantel
wendde zich toen tot den portier. En ze
vertelde hem van den ouden vredesapostel,
die in een woonwagen volgens de krant
om elf uur hier voor het Vredespaleis zou
aankomen en de vredesvlag, door hem
ontworpen, er zou ontplooien.
„Ik heb het in de krant gelezen," ver
telde ze. „Als het er in staat, dain is het
ook waar!"
Het was waar.
Wiant nauwelijks had de dame gespro
ken of daar draaide een oud Fordje den
hoek om en bleef met een nijdig,en ruk
staan, vlak voor een der poorten van het
Vredespaleis.
Het Fordje was niet alleen oud. Het
was veel meer dan dat. Het was oud en
goedig. Het zag er heelemaial onverzorgd
en toch gewillig, ja vol idealisme uit.
Het was van boven tot beneden bedekt
met grauw opgedroogdca modder. Elke
band zoo dun als die van een Jicht
motorfietsje was anders dan zijn col
lega. De linker vooras had een zwarte
dopsdhvoef, die aan het rechterwiet gjom
als zilver. Een heel klein uitgezeten kus
sentje lag op de chauffeursplaats. Spi-
raalveeren staken door de bank heen.
Het was een two-seatertje, dat op "dé
plaats van de dicky-sit een vierkante,
zwart geverfde bak droeg, dis aan de
achterzijde twee openslaande deuren had,
net als een bakkersbestcl-autotje. Op do
rechterzijde van den achterbak stond 'in
grroote witte letters geschilderd
This car, Friend of man Rev. J. W.
van Kirk, Citizen of the world. Peace
cruusaders around the world.
Aan de andere zijde was te lezen
Outlaw war. On to Geneva to make
peace. Let us brothers not barbardous.
De man, die aan het stuur zat, was
iemand met een gladgeschoren Ameri-
kaansch gpzicht, met vriendelijke, ernsti
ge oogen. Vermoeid zag de reeds oude
man eruit in zijn s'Iordig zwart pak, en
moeizaam stapte hij uit zijn car, waar
mede hij nu de derde wereldreis maakt.
Wat zijn vorig|e wereldreizen waren, dat
wil ook deze zijn, een kruistocht voor den
vrede. i
Het is dus een heef vreedzame kruis-
kruistocht. Hoe kan het ook anders
En een bijna onopgemerkte. Het heele
kruisleger is een oud, gammel Fordje....
Dadelijk, toen de oude heer uitstapte,
stonden er menschen om hem heen. Hij
haalde drie stokken uit zijln wagen, die hij
aan elkaar bevestigde en daaraan werd zijn
vlag, de „wereldvredesvlag" vastgemaakt.
Toen zestien jaar g,eleden het Vredes
paleis geopend werd, was hij ook in Den
Haag. Toen reed hij door de stad en met
behulp van een bel, zooais men ons ver
telde, trommelde hij dan menschen bij el
kaar en sprak hij over den wereldvrede.
Een zelfde vlag, als hij nu ontplooide,
gaf hij toen aan jhr. mr. Van Karnebeek
voor het Vredespaleis, na hem eerst op
het pleintje voor het paleis bij een van
de hooge, groene electriciteitspalen den
volke getoond te hebben.
En nu, na zestien jaar, stond de idealist
er weer. Al die jaren hadden zijn gemoed
niet veranderd. Hij stond er nu weer vol
vuur te spreken over zijn idealen. Over
de verbroedering, die komen moest, over
het gr00te wercldvrcderijk, dat niet meer
ver af kan zijn, als we maar alleen naar
het eeuwige Evangelie van Jezus; hebt
elkander lief, willen handelen.
Hij sprak van de plaatsen, die hij al
bezocht had, overal op de wereld had hij
zijn wereldvlag ontplooid en zijn idealen
verkondigd. zToowef in Bethlehem, in
Geneve en in Den Haag als in de ge
boorteplaats van Columbus.
Terwijl hij sprak hij had voor deze
vlak voor het vredespaleis een
extra redevoering opgeschreven, hield een
jongen zin vlag vast, die zeven banen be
vatte in de kleuren van den regenboog,
omringd door eea rand met witte sterren
en die voorts een wereldglobe had, mat
witten band daaromheen.
Toen hij geëindigd had, kwam uit den
kring var toehoorders mr. Elink Schuur
man, van de Ncoit ir.ecr Oorlog Federatie,
naar vorei e.r hij zeide tot hem dat zijn
vereeniging hetzelfde doe! nastreefde. En
daarna ging hij krantjes verkoopen van
Kerk en Vrede....
Nog vertelde de oude man over zijn
zwerven cin idealen en toon stapte hij met
vee! moeite op z'n oude ka;t en gjng het
weer verder.
De wereld rond. Met z'n vlag en z'n
F ordje
Voor "den vrede.
Zielig? Och neen. Zestien jaar er voor
werken, dan is de arbeid een roeping ge
worden.
Gelukkig en ongevaarlijk, dat is de vre
desapostel uit Youngtown (Ohio).
De luchtdienst naar Indië.
Op 12 September a.s. opent de Kon,
Ned. Luchtvaartmaatschappij haar gere-
gelden vüegdienst op Nederlandsch-Indië.
Het is een veertiendaagsche dienst, alleen
de beide eerste vliegtuigen vertrekken met
een week tusscheWuimte.
Ziehier het programma met de namen
der piloten, die de vluchten zullen onder
nemen:
12 September: Smirnoff en Beekman.
19 September: Duimelaar en Tepas.
3 October: Frijns en Soer.
17 October-: Aler en Jongbloed.
31 October: Beekman en Van Dijk.
14 November: Tepas en Hondong.
28 November: Soer en Wiersma.
12 December: Smirnoff en Sillevis.
28 December: Van Dijk en Pellius.
9 Januari: Hondong en Van Mossel.
De eerste vier vluchten zullen derhalve
worden ondernomen door de vier bekende
Indië-vliegers met een tweede piloot, welke
piloten daarna, ook met een "helper de vol
gende vfuchten uitvoeren.
Oud-minister Lambooy.
Men schrijft aan de liberale „Bredaschc
Grt.' uit Den Haag:
„Het heeft eenige verwondering ge
wekt, dat tot minister van Defensie be
noemd is een burger in den persoon van
clri L. Deckers en dat de heer Lambooy
niet herbenoemd werd tot minister van
Defensie. De reden hiervan moet gezocht
worden in een hoogloopend meeningsver-
schil tusschen den kabinetsformateur, den
heer Ruys, en den heer Lambooy, welke
laatste tijdens zijin. ministerschap in een
zaak, die wij vooralsnog niet bij name zul
len noemen, naar de meening van den heer
Ruys (e zelfstandig, zonder daarin de
R.K. Staatspartij te kennen, zou zijn op
getreden."
Naar „Het Volk" vernam, zou de „hiet
met name te noemen zaak", door het Bre-
dasche blad aangeduid, deze zijn, dat de
heer Lambooy den katholieken aalmoeze
nier Huijs een berisping gaf wegens diens
hofding tegenover de vrijmetselaars. Dit
moet hein van de zijde der R.K. Staats-
paftij buitengewoon euvef geduid zijn en
hSffi zijn ministerzetel gekost hebben.
Treinohgeluk.
Gistermorgen te "9 uur is het achterste
deel *an trein 302 uit 'Den Bosch, toen
deze het Centraal-station te Utrecht bin
nenreed, doordat de wissel te snel weid
overgehaald, op verkeerd spoor geloopen.
Een postwagen vernielde o.a. het eind
punt van het eerste perron en kantelde
daarna om, zoodat twee sporen werden
versperd .De postconducteur, die zich in
den wagen bevond, kon zich in veilig
heid stellen. Een rijtuig 3e fel. ontspoorde.
De reizigers konden zich zelf echter alls
bevrijden. Een goederenwagen richtte
eenige materieele schade aan.
Terstond werd met het opruimingswerk
begonnen. De treindienst ondervond eeni
ge vertraging.
Nederland en Zuid-Afrika.
Naar de „Tel." uit Londen verneemt,
is de nieuw benoemde gezant van de Unie
van Z.-Afrika bij het Nederlandsche Hof
de heer De Villiers, voornemens zijn post
in den loop van October a.s. reeds te
aanvaarden. De heer De Villiers maakt
deel uit van de Zuid-Afrikaansche Vol
kenbondsdelegatie, die de aanstaande Vol
kenbondszitting te Genève zal bijwonen
en na af[oop hiervan zal hij de voorbe
reidselen treffen voor zijn vertrek naar
Nederland.
Binnenkort zou voorts het bericht wor
den tegemoet gezien omtrent de benoe
ming van een Nederlandschen gezant te
Pretoria,
Op het departement van Buitenland-
sche Zaken werd bevestigd, dat eerlang
'e heer Dan J. de Villiers hier te landb
zal weiden geaccrediteerd als buitenge
woon gezant en gevolmachtigd ministei-
van de Unie van Zuid-Afrika.
Men deelde tevems mede, dat de Regee
ring inderdaad de nocdige maatregelen
overweegt om het consulaat-generaal der
Nederlanden te Pretoria te verheffen tot
een gezantschap. J
Alastrim en inenting.
Naar aanleiding van de nieuwe alastrim-
gevaflen te Rotterdam is een redacteur
van „Het Volk" eens gaan praten met
Jr. Bi enkman, den waarnemenden direc
teur van den gemeentelijken geneeskundi
gen dienst te Amsterdam.
Mijn indruk is, zoo zeide de heer Brenk
man, dat het aantal menschen, dat ingeënt
of heringeüil wordt, toeneemt en dat
spontaan meer en meer van de gelegenheid
gebruik wordt gemaakt. Maar. zei de heer
Brenkmain verder met nadruk, aan allen,
die builen de stad gaan, die hun kinderen
naar buiten sturen of die logees krijgen,
zou ik den raad willen geven, iaat uzelf en
uw kinderen eerst In- of herinenten.
Eigenlijk is dat van den aanvang af ons
standpunt geweest, wij hebben steeds een
in- of hcrinenting aangeraden. Deze
maatregel van voorzorg is ook ernstig aan
te bevelen, voor allen, die op reis gaan ein
dus noodgedwongen in nauwe aanraking
met medepassagiers in de kleine ruimte,
die een spoorwegcoupé biedt, korteren of
langeren tijd moeten doorbrengen. Wij
kunnen onmogelijk weten, met wie wij
daarbij in aanraking komen, en daarin
schuilt een gevaar. Allen dus, die regel
matig of voor één keer onderweg moeten
zijn, zou ik thans willen raden: laat" u
herintenten.
Er zijn eenige bezwaren aan verbonden,
dat geef ik toe, zei de heer Brenkman.
Gevaren zijn er echter niet, men kan en
kel éen dikken arm met eenige vethoo-
ging krijgen, maar daar is men in een
paar dagen weer af.
Een algemeemen raad om alle kinderen
die nog niet ingeënt zijn, te laten inenten,
wil ik nog niet geven. De haoordeeiing,
of een kind al of niet zal worden ingeënt,
moet voorloop ig nog bij den huisdokter
blijven. Omdat hij moet oordecLn over
den algemeanen gezondheidstoestand van
het kind. Bepaalde aandoeningen kunnen
inenting onwenschelijfe maken en "boven
dien bestaat nog altijd de kleine kans op
encephalitis (aandoening van het centrale
zenuwstelsel). Op die gronden moeten
huisdokters en ouders in gemeenschap
pelijk overleg thans nog beslissen, of bet
kind ai dan niet zal worden gevaccineerd.
Men moet de verschillende zaken tegen
elkander afwegen.
Maar zoodra zich hier ter stede een
geval van alastrim voor zou doen, zou ifc
dit standpunt herzien en aanraden, alge
meen tot vaccinatie en re-vaccinatie over
te gaan. Het gevaar van encephalitis zou
dan bij mij minder zwaar wegen, dan het
andere gevaar, dat van de alastrim. Bo
vendien, aandoening van het centrale ze
nuwstelsel kan ook door andere infectie
ziekten ontstaan, en waar prooentsgewijze
de kans betrekkelijk gering is, zou ik niet
schromen, algemeen tot inenting en her-
inenting over te gaan.
Ik ben voorstander van de verplichte
vaccinatie en het spijt mïj, dat de vroegere
regeling dienaangaande is ingetrokken. In
verschillende kranten is er op gewezen,
dat deze epidemie een zoo' onschuldig
karakter draagt en dat de patiënten, die
door alastrim worden aangetast, zich bij
na niet ziek voelen.
Dat is onjuist. De patiënten, die wij'
in Rotterdam hebben gezien, voelden zich
stevig ziek, zelfs de z.g. lichte gevallen.
Dat men zich dus van alastrim niet ziek'
zou voelen, is een verhaaltje, meer niet.
De alastrim blijft altijd een soort pok
ziekte, die de patiënten ieelijk aanpakt,
en al zijn er tot dusverre op de in Rotter
dam voorgekomen gevallen nog slechts
twee dooden te betreuren, men 'dient met
het stevig ziek zijn voldoende rekening
te houden.
Wanneer zich dan ook onverhoopt alas-
trimgevallen in Amsterdam zouden voor
doen, zouden wij niet aarzelen dlgemeene
vaccinatie aan te raden. Dit standpunt
stemt volledig overeen met dat, hetwelk
wij van den aanvang af hier hebben inge
nomen.- Wij willen liefst den geleidelijken
weg bewandelen, een run op de vaccinatie
lokalen voorkomen. Maar als wij er daar
mee niet komen, schromen wij niet stevige
maatregelen te nemen. Daar voelen wij
ons het veiligst bij. Maar op het oogenblik
is er nog geen aanleiding de alarmklok
te luiden. Aan den anderen kant laten wij
ons echter ook niet in slaap sussen en wij
blijven het standpunt innemen, dat inenting
SR her-inenting tegen alastrim beschermt.
Hollanders gemolestreerd.
Gisternamiddag reed de heer H. B„
directeur van de Brouwerij De Kroon te
Wijlre, met zijn zoon per auto naar Aken.
Op den Vaalser weg, vlak bij Aken, ging
een communistische bende hem vooruit.
De zoon, die aan het stuur zat, reed zeer
langzaam langs den stoet op, toen de ben
de plotseling den auto overviel.
Zij trokken den zoon uit den wagen en
