Kiest A. C. van der Rest N° 76. Vrijdag 28 Juni 1929 ift6 Jaargang. Vulpenhouders City Magazijn DRIE WEKEN VAN LIEFDE. Bij dit nummer be hoort een bijvoegel Buitenland Parker - Duofold Swan - Black Bird Koloniën Rechtszaken. Wanneer U Geneesmiddelen noodig hebt VerbandstoffenBandagesVerplegingsarti- kelen enz., de zaak Lange Kerkstraat 42 van Aparte, wél verzorgde afdeeling Toiletartikelen Sport. ProVmcienieuWs ABONNEMENT Prijs per kwartaal, in Goes f 2,— buiten Goes f2, Afzonderlijke nummers 5 cent. Verschijnt: Maandag-,Woensdag en Vrijdagavond. COURANT en Kleeuwens t Ross' Drukkers- en Uitgeversbedrijf gevestigd t» Goes. ADVERTENTIËN van 1—5 regels fl,20, elke regel meer 24 cent. Driemaal plaatsing wordt 2 maal berekend. Dienst aanbiedingen en aanvragen 15 ct per regel. Advertentiën worden aangenomen tot 12 uur voorm. OVERZICHT. Aanslag op een consul. Woensdagmiddag diende zich op het Fransche consulaat te Berlijn een Rus sin aan, die den consul wilde spre ken. Toen de Fransche consul, de heer Binet, haar in de ontvangkamer te woord stond en vroeg wat zij ver langde, trok zij plotseling een revol ver en loste 3 schoten op den consul. Geen der kogels was echter raak en alle drie kogels kwamen in het pla fond van de kamer terecht. In het passenbureau, waar zich een groot aantal personen bevond, ont stond een paniek. Het personeel van het consulaat schoot toe en wist de Russische vrouw te grijpen, die werd overgeleverd aan de spoedig aanwezige politie. Omtrent den aanslag wordt verder gemeld, dat kort na half elf op hef passenbureau een Russisch echtpaar kwam, dat een klein kind bij zich had. Het verlangde den consul zelf te spreken, aangezien het om een zaak ging, die niet door de aanwezige be ambten behandeld kon worden. Toen de consul naar buiten kwam, ontspon zich een uitvoerig Russisch gesprek waarbij het echtpaar voortdurend ïn opwinding geraakte. De vrouw had in Frankrijk een on geval gehad tengevolge waarvan een been moest worden geamputeerd. Zij vroeg nu om ondersteuning, doch de consul trachtte haar duidelijk te ma ken, dat zij daarvoor niet bij het juiste adres was. De consul liet het echtpaar, toen dit al te driftig werd, door de politie naar buiten zetten. Hierop trok de vrouw een revolver, waarmede zij de schoten loste. Het echtpaar (Marakoff) is door de politie aan een uitvoerig verhoor on derworpen. De 28-jarige man is van beroep metaalarbeider. Van 1921 tof 1926 heeft hij gediend in het Fransche vreemdelingenlegioen; na zijn ontslag uit den dienst werkte hij in een tur- binefabriek te Grenoble. Zijn 4 jaar jongere vrouw, Agathe, heeft hij te Grenoble gehuwd. Daar heeft de vrouw op 16 Maart bij het fietsen haar lin kervoet verzwikt. Naar zij beweert hebben enkele studenten haar ïn hef FEUILLETON Naar het Engelsch van ELINOR GLVN. Toen begon hij met zichzelf te rede neeren. Waarom moest het zien van deze vrouw zulk een heftige ontroe ring bij hem teweeg brengen? Waar om? Vrouwen waren aardige speel- dingetjes, die echter niet veel waard zijn behalve Isabella. Zij was na tuurlijk wel wat waard, maar haar beeld stond hem niet meer zoo le vendig voor den geest. Wat hij het duidelijkst voor zich scheen te zien, waren hare handen, hare dikke roode handen. En toen liet hij, zonder het te weten, alle gedachten aan haar varen. „Overdag ziet zij er jonger uit, dat is zeker", zei hij bij zichzelf. Misschien niet ouder dan dertig, en wat een vreemde hoeden, met die scha duw over hare oogen. Wat doet zij hier toch heel alleen? Zij moet wel waf bijzonders zijn, te oordeelen naar de drukte die de men- schen in 't hotel voor haar maken. En die bediende! Maar waarom dan al leen? Hij peinsde en peinsde. Zij was geen demi-mondaine. De Engelschedie ziekenhuis te Grenoble behandeld en haar als proefkonijn gebruikt, zoodat later afzetting van het linkerbeen nood zakelijk bleek. Zij sprak den Fran- schen staat om een schadevergoeding aan; zij schreef brieven aan den Presi dent van de Republiek, die echter alle met een weigering beantwoord werden. Den 24 Juni kwam het echtpaar met een kind naar Berlijn. De vrouw had zich ondertusschen een revolver aan geschaft. De schoten in het consulaat waren op niemand gericht, maar zou den enkel dienen om haar eischen kracht bij te zetten en haar gevoelens lucht te geven. Het echtpaar zal voor den rechter van instructie verschij nen, die de verdere maatregelen tref fen moet. Vliegende Dajakkets. De Dajakkers ter Inlandsche nijver- heidstentoonstelling te Batavia hebben een vliegtochtje gemaakt. Voordat zij naar Java kwamen, hadden zij reeds gevraagd of het niet mogelijk was dat zij ook eens in een kapalterbang (vlieg- schip) zouden vliegen. Het was hun toen beloofd geworden. De vrouwen durfden niet, zoodat de mannen hun heldenmoed zouden toonen. Op het vliegveld stelden zij tientallen vragen: „of ze toch maar vooral niet vlak bij dien motor be hoefden te zitten, en of die vleugels nu van ijzer waren". Eindelijk waren ze binnen en moesten tot hun groote verbazing in de stoelen gaan zitten. En daar zaten ze, steil overeind, de leuningen krampachtig vastgeklemd en strak voor zich uitstarend. Zelfs toen het toestel al in de lucht was, durfden zij hun oogen niet naar buiten rich ten totdat hun gewezen werd naar bui ten te zien. Geslagen, stom, met de monden open, zaten die woudkinderen daar. Wat ging er in hun brein om bij deze tooverij. Niemand weet het, want de emotie is zoo groot geweest, dat zij er niet over kunnen spreken. Op alle vragen antwoorden zij maar: ik weet het niet meer. Wel had er één iets draaierigs in zijn maag gevoeld en had het in hun ooren gesuisd maar verder: tidah taoe (ik weet niet). Toch toon den zij zich hoogst voldaan over hef feit alleen dat zij gevlogen hadden en dat zij in hun dorp zouden kunnen vertellen, dat zij in zoo'n kapalterbang hadden gezeten. Ordeverstoring. Voor het kantongerecht te Zutphen stond terecht de generaal-majoor b. d. J. C. C. Tonnet, die in den avond van 22 Mei J.l. te Zutphen, na afloop eener politieke vergadering van de S. D. A. P., waar ir. Albarda het woord hij kende, waren van een zeer ordinair soort, maar hij had gehoord dat de Fransche heele dames waren en dat ze als een prinses reisden. En toch was hij overtuigd, dat zij er geen was. Wie kon zij zijn. Hij moest hef weten. Naar het hotel terug te gaan zou de kortste weg zijn om het te weten te komen en dus verliet hij met den eerstvolgenden trein den Bürgenstock. Een half uur lang liep hij heen en weer onder de linden langs het ter ras, dat voor hare kamers lag, maar hij werd op geenerleï wijze voor zijne moeite beloond. En ten slofte ging hij maar naar binnen. Hij zou nu ook eens een maaltje be stellen, dat waard was om gegeten te worden, dacht hij bij zichzelf. En dus raadpleegde hij den maitre d'hotel, toen hij op weg was om zich te gaan kleeden en samen maakten zij een menu op. Paul brandde van verlangen den man te ondervragen naar de on bekende, maar hij was nog geen ac teur en voelde zich te zeer van haar vervuld, om het natuurlijk te kunnen doen. Hij kleedde zich met de meeste zorg en ging precies half acht naar be neden. Ja, de tafel was blijkbaar voor haar gedekt, maar hedenavond waren er reusachtige anjers in plaats van ro zen ïn de zilveren vaas. Hoe vlug sche nen de kellners nu alles te brengen en wat een vreeselijke massa was er voerde, de openbare orde heeft ver stoord. Verd., die met den heer Al barda in debat was geraakt had dezen bij zijn repliek herhaaldelijk onder broken, wat een opgewonden stem ming in de zaal veroorzaakte. Na af loop der vergadering verzamelde het publiek zich buiten de zaal, hoonend om den generaal heen. Deze begon daarop te schelden. Een rechercheur nam hem in bescherming en verzocht hem, in het belang der openbare orde herhaalde malen, de zaal weer bin nen te gaan, hetgeen hij weigerde. Na verhoor van eenige getuigen zei- de de ambtenaar van liet O. M., mr. Speyart van Woerden, dat verd. de zaak, die hij heeft willen dienen, door zijn optreden wanhopig had verknoeid. Deze geschiedenis, aldus spr., is niet het gevolg van zenuwachtigheid, doch de uitvoering van een vooraf opgezet plan, om de vergadering der S. D. A. P. hinderlijk te volgen, wat ook is geschied te Breda en te Maastricht. Verd. heeft gebruik gemaakt van het wapen, dat zoo vaak der S. D. A. P. is verweten: het wapen van hinderlijk volgen. Het is dan ook wel eigenaardig; aldus het O. M., dat het een bestrijder van de S. D. A. P. is, die voor het eerst te Zutphen terecht staat op een artikel, dat bestemd is voor relletjes. Spr. eischfe tenslotte f10 boete of 10 dagen hechtenis. Verd. protesteerde heftig tegen het requisitoir van het O. M., dat hij be zijden de waarheid achtte. De kantonrechter maande verd. her haaldelijk tot kalmte aan en toen deze daaraan niet voldeed, werd hij door een rijksveldwachter uit de zaal ver wijderd. Verd. werd tenslotte veroordeeld overeenkomstig den eisch. Onjuiste belastingaangifte. Een landbouwer uit Geervliet was door de rechtbank te Rotterdam we gens het doen van onjuiste aangifte voor de vermogens- en inkomstenbe lasting veroordeeld tot f 10.000 boete subs, zes maanden hechtenis. Het gerechtshof te 's Gravenhage heeft de boete verminderd tot f2500 subs, zes maanden hechtenis. Een proces tegen den Staat. De officier-vlieger Coblijn stelde in dertijd een actie tot schadevergoeding tegen den Staat ïn, in verband met een hem in 1918 overkomen ongeluk bij een dienstvlucht, waarbij hij ern stig werd verminkt. Aanvankelijk was een regeling betreffende de schadever goeding met den Staat getroffen voor den tijd van vijf jaren, waarbij tevens werd bepaald, dat na afloop van dien termijn het geval opnieuw onder de oogen zou worden gezien. Over de vaststelling van de nieuwe regeling ontstond echter verschil van meening en een procedure volgde. In deze procedure is op 3 April van het vorig jaar voor de Haagsche recht bank gepleit door mr. Du Ry van te eten. En hoe hij ook treuzelen mocht, om negen uur was hij bijna klaar. Misschien kon hij evengoed weer om een krant vragen. Alles wat zijn vertrek maar kon uitstellen. Een ang stig, akelig, knagend gevoel van ver wachting overmeesterde hem. Hoe be lachelijk voor eene vrouw om zoo laat te komen. Welke kok kan zijne schotels recht doen wedervaren, als hij ze zoo lang warm moet houden? Zij kon het diner niet tegen half tien besteld hebben, dat stond vast! Lang zamerhand toen ook dat uur verstreek en hij zijn tweede kopje koffie had leeggeslurpt, maakte zich een wee ge voel van ergernis en teleurstelling van Paul meester. Hij stond met een ruk op en ging heen. In de hall stond hij opeens van aangezicht tot aangezicht met de dame, die uit de gang kwam, welke naar hare kamer leidde. Toen werd hij woedend op zichzelf. Waarom had hij niet ge wacht? Onder geen enkel voorwendsel kon hij nu weer teruggaan. Er was een prachtkans, om haar te zien, ver keken, alles weggegooid! Somber zat hij in de hall, met moei te weerstand biedend aan de verlei ding om ïn den heerlijken avond naar buiten te gaan. Hij zou haar dan ten minste zien, als zij terugkwam. Maar hij wachtte tot bij elven en zij kwam niet. En toen kwam de kwellende ge dachte bij hem op, dat zij waarschijn Ass. Apotheker. Beest Holle voor eïscher en mr. A. F. Telders voor den Staaf. De rechtbank gelastte een deskundigen - onderzoek over de verschillende grondslagen van den door eïscher opgemaakten schade- staat. Thans heeft de rechtbank haar eind beslissing in deze zaak gegeven. De Staat werd veroordeeld tot het beta len aan eischer boven zijn pensioen van een schadevergoeding ten be drage van f53000, LUCHTVAART. Een Nederlandsche Oceaanvlucht. Sedert eenige jaren bestaat het plan tot het ondernemen van een Oceaan- vlucht door Nederlandsche vliegers naar West-Indië, waartoe de vereeni- ging „Oost en West" en het „Comité Vliegtocht NederlandIndië" de be- noodigde gelden trachten bijeen te brengen. Heel gemakkelijk bleek dit laatste niet te gaan en langen tijd scheen hef onmogelijk de totale som te verzame len zonder welke vanzelfsprekend ook het plan van de baan zou gaan. Ook thans is het oorspronkelijk be rekende bedrag nog niet bijeen, maar er is een andere oplossing gevonden, welke met vrij groote zekerheid het doorgaan van den tocht waarborgt. Door een overeenkomst met de Fok kerfabrieken is het nu mogelijk een vliegtuig in bruikleen te ontvangen, zoodat de uitgave voor de aanschaf fing van een kostbaar toestel op de rekening vervalt. Het plan voor den tocht ging aan vankelijk uit van den reserve-luite nant-vlieger Van Onlangs, die daarbij den steun kreeg van den bekenden Nederlandsch-Indië-vlieger kapitein Van Weerden Poelman. Deze werd later ook aangewezen om als leider van de vlucht op te treden. Met deze beide officieren zal ook luitenant Sïssingh van den marine- vliegdienst als navigator dezen tocht meemaken, terwijl als vierde man een mecanicien de piloten vergezelt. Naar verder wordt gemeld zal de vlucht in December a.s. worden onder nomen, omdat deze tijd het meest geschikt is voor het passeeren van het Zuidelijk gedeelte van den Atlanti- schen Oceaan, waarover de route voert. Het toestel, waarmee men de reis hoopt te volbrengen, is een 3-moto- rige Fokker, voorzien van een radio installatie. Een rubberboot gaat mede, om in geval van een daling in zee de inzittenden op te nemen. De R.H.B.S. te Zierikzee. Op 17 en 18 Juli worden te Zierik zee de feesten gehouden ter herden king van het 60-jarig bestaan van bo vengenoemde onderwijsinrichting op Schouwen-Duiveland, waaraan ook tal van oudleerlingen zullen deelnemen. Het eere-comité bestaat uit jhr. mr. J. W. Quarles van Ufford, commis saris der Koningin in Zeeland, voorzit ter; prof. dr. P. Zeeman; oud-minister van Vsselsteyn, dr. H. K. M. van dé Zande, oud-inspecteur van het land bouwonderwijs; prof. W. A. E. van der Pluijm en dr. S. Elzïnga, oud- leeraar aan de school, thans inspec teur M. O. Dinsdag 16 Juli recipieert het ge meentebestuur van Zierikzee, dat 60 jaar geleden tot oprichting van een H.B.S. besloot, welke inrichting in 1907 over ging in een Rijks H. B. S. lijk naar haar kamers was gegaan over het terras buiten onder de lindeboo- men. Hij sprong op en ging naar bui' ten. Hij kon door de ramen der eet zaal zien en er was niemand. Toen ging hij weer zitten op de bank onder de klimop, maar 't was overal stil en duister en geheel terneergeslagen ging Paul ten slotte naar bed. Den volgenden morgen was het zulk schitterend mooi weer, dat alles in hem zong van jeugd en gezondheid. Heel vroeg stond hij op en ging uit. Elke gedachte aan deze vreemde dame wil de hij voor heden uit zijn hart ban nen, zoo besloot hij bij zichzelf, toen hij aan 't ontbijt zat. En spoedig ver trok hij in een motorbootje naar de Rigi, de Engelsche couranten met zich meenemend en ook nog een heerlijk iets, een brief van Isabella. Zoo'n aar dige brief. Allemaal over Pike en Ma neschijn en de andere paarden en Isa bella zou met eene vriendin ïn Black- heath gaan logeeren, waar zij beter golf hoopte te kunnen spelen dan thuis en Lady Henrietta was vriende lijk tegen haar geweest en had haar Paul's adres gegeven, er was een leuke groote partij op Verdayne Place ge weest, Zondag, maar niemand van zij ne vrienden was aanwezig. Als ze er waren geweest, dan waren ze tenminste niet ter kerke geweest, voegde zij er naief bij. Dit alles las Paul in zijn bootje op weg naar de Rigi en om de een of andere onverklaarbare reden scheen dat alles hem te vertellen van dingen, die hel ver weg waren, en stelde hij er minder belang in dan ge woonlijk. Hij maakte een heerlijke tocht en toen hij 's avonds naar Lu- cern terugkeerde, was hij erg ver moeid en zoo hongerig, dat hij naar beneden rende om te gaan eten. Het was bijna negen uur; als zij vanavond kwam, was hij er tenminste om haar te zien. Maar het deed er ook niets toe, of zij al of niet kwam; hij was over die belachelijke nieuws gierigheid heen. Hij zou nauwelijks opkijken fot hij zijn tafeltje bereikt had. Ja, daar zat zij, net bezig hare blan ke vingers in het rozewater te dompe len, juist aan 't einde van haar maal tijd. En in weerwil van zichzelf maak te zich weer eene vreemde wilde ont roering van hem meester, en hij wist het, dat het dat was, waar hij zonder het zich zelf te willen bekennen, den heelen dag naar verlangd had en he laas! het deed er wel veel toe. De dame verwaardigde hem met geen blik. Ruischend schreed zij de zaal uit, terwijl hare statige gratievolle be wegingen zijn oog bekoorden. Hij be greep en waardeerde schoone bewe gingen. Was hij niet gewend aan vol bloeds en was hij niet oordeelkundig over houding en lijnen? (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Goessche Courant | 1929 | | pagina 1