Kiest
A. C. van der Rest
N° 76.
Vrijdag 28 Juni 1929
ift6 Jaargang.
Vulpenhouders
City Magazijn
DRIE WEKEN
VAN LIEFDE.
Bij dit nummer be
hoort een bijvoegel
Buitenland
Parker - Duofold
Swan - Black Bird
Koloniën
Rechtszaken.
Wanneer U Geneesmiddelen noodig hebt
VerbandstoffenBandagesVerplegingsarti-
kelen enz., de zaak Lange Kerkstraat 42 van
Aparte, wél verzorgde afdeeling Toiletartikelen
Sport.
ProVmcienieuWs
ABONNEMENT
Prijs per kwartaal, in Goes f 2,—
buiten Goes f2,
Afzonderlijke nummers 5 cent.
Verschijnt: Maandag-,Woensdag
en Vrijdagavond.
COURANT
en Kleeuwens t Ross' Drukkers- en Uitgeversbedrijf
gevestigd t» Goes.
ADVERTENTIËN
van 1—5 regels fl,20, elke regel
meer 24 cent. Driemaal plaatsing
wordt 2 maal berekend. Dienst
aanbiedingen en aanvragen 15 ct
per regel. Advertentiën worden
aangenomen tot 12 uur voorm.
OVERZICHT.
Aanslag op een consul.
Woensdagmiddag diende zich op het
Fransche consulaat te Berlijn een Rus
sin aan, die den consul wilde spre
ken. Toen de Fransche consul, de heer
Binet, haar in de ontvangkamer te
woord stond en vroeg wat zij ver
langde, trok zij plotseling een revol
ver en loste 3 schoten op den consul.
Geen der kogels was echter raak en
alle drie kogels kwamen in het pla
fond van de kamer terecht.
In het passenbureau, waar zich een
groot aantal personen bevond, ont
stond een paniek.
Het personeel van het consulaat
schoot toe en wist de Russische vrouw
te grijpen, die werd overgeleverd aan
de spoedig aanwezige politie.
Omtrent den aanslag wordt verder
gemeld, dat kort na half elf op hef
passenbureau een Russisch echtpaar
kwam, dat een klein kind bij zich
had. Het verlangde den consul zelf te
spreken, aangezien het om een zaak
ging, die niet door de aanwezige be
ambten behandeld kon worden. Toen
de consul naar buiten kwam, ontspon
zich een uitvoerig Russisch gesprek
waarbij het echtpaar voortdurend ïn
opwinding geraakte.
De vrouw had in Frankrijk een on
geval gehad tengevolge waarvan een
been moest worden geamputeerd. Zij
vroeg nu om ondersteuning, doch de
consul trachtte haar duidelijk te ma
ken, dat zij daarvoor niet bij het
juiste adres was.
De consul liet het echtpaar, toen dit
al te driftig werd, door de politie naar
buiten zetten. Hierop trok de vrouw
een revolver, waarmede zij de schoten
loste.
Het echtpaar (Marakoff) is door de
politie aan een uitvoerig verhoor on
derworpen. De 28-jarige man is van
beroep metaalarbeider. Van 1921 tof
1926 heeft hij gediend in het Fransche
vreemdelingenlegioen; na zijn ontslag
uit den dienst werkte hij in een tur-
binefabriek te Grenoble. Zijn 4 jaar
jongere vrouw, Agathe, heeft hij te
Grenoble gehuwd. Daar heeft de vrouw
op 16 Maart bij het fietsen haar lin
kervoet verzwikt. Naar zij beweert
hebben enkele studenten haar ïn hef
FEUILLETON
Naar het Engelsch van
ELINOR GLVN.
Toen begon hij met zichzelf te rede
neeren. Waarom moest het zien van
deze vrouw zulk een heftige ontroe
ring bij hem teweeg brengen? Waar
om? Vrouwen waren aardige speel-
dingetjes, die echter niet veel waard
zijn behalve Isabella. Zij was na
tuurlijk wel wat waard, maar haar
beeld stond hem niet meer zoo le
vendig voor den geest. Wat hij het
duidelijkst voor zich scheen te zien,
waren hare handen, hare dikke roode
handen. En toen liet hij, zonder het te
weten, alle gedachten aan haar varen.
„Overdag ziet zij er jonger uit, dat
is zeker", zei hij bij zichzelf.
Misschien niet ouder dan dertig, en
wat een vreemde hoeden, met die scha
duw over hare oogen.
Wat doet zij hier toch heel alleen?
Zij moet wel waf bijzonders zijn, te
oordeelen naar de drukte die de men-
schen in 't hotel voor haar maken. En
die bediende! Maar waarom dan al
leen? Hij peinsde en peinsde. Zij was
geen demi-mondaine. De Engelschedie
ziekenhuis te Grenoble behandeld en
haar als proefkonijn gebruikt, zoodat
later afzetting van het linkerbeen nood
zakelijk bleek. Zij sprak den Fran-
schen staat om een schadevergoeding
aan; zij schreef brieven aan den Presi
dent van de Republiek, die echter alle
met een weigering beantwoord werden.
Den 24 Juni kwam het echtpaar met
een kind naar Berlijn. De vrouw had
zich ondertusschen een revolver aan
geschaft. De schoten in het consulaat
waren op niemand gericht, maar zou
den enkel dienen om haar eischen
kracht bij te zetten en haar gevoelens
lucht te geven. Het echtpaar zal voor
den rechter van instructie verschij
nen, die de verdere maatregelen tref
fen moet.
Vliegende Dajakkets.
De Dajakkers ter Inlandsche nijver-
heidstentoonstelling te Batavia hebben
een vliegtochtje gemaakt. Voordat zij
naar Java kwamen, hadden zij reeds
gevraagd of het niet mogelijk was dat
zij ook eens in een kapalterbang (vlieg-
schip) zouden vliegen. Het was hun
toen beloofd geworden.
De vrouwen durfden niet, zoodat
de mannen hun heldenmoed zouden
toonen. Op het vliegveld stelden zij
tientallen vragen: „of ze toch maar
vooral niet vlak bij dien motor be
hoefden te zitten, en of die vleugels
nu van ijzer waren". Eindelijk waren
ze binnen en moesten tot hun groote
verbazing in de stoelen gaan zitten.
En daar zaten ze, steil overeind, de
leuningen krampachtig vastgeklemd en
strak voor zich uitstarend. Zelfs toen
het toestel al in de lucht was, durfden
zij hun oogen niet naar buiten rich
ten totdat hun gewezen werd naar bui
ten te zien. Geslagen, stom, met de
monden open, zaten die woudkinderen
daar. Wat ging er in hun brein om bij
deze tooverij. Niemand weet het, want
de emotie is zoo groot geweest, dat zij
er niet over kunnen spreken. Op alle
vragen antwoorden zij maar: ik weet
het niet meer. Wel had er één iets
draaierigs in zijn maag gevoeld en had
het in hun ooren gesuisd maar verder:
tidah taoe (ik weet niet). Toch toon
den zij zich hoogst voldaan over hef
feit alleen dat zij gevlogen hadden en
dat zij in hun dorp zouden kunnen
vertellen, dat zij in zoo'n kapalterbang
hadden gezeten.
Ordeverstoring.
Voor het kantongerecht te Zutphen
stond terecht de generaal-majoor b. d.
J. C. C. Tonnet, die in den avond van
22 Mei J.l. te Zutphen, na afloop
eener politieke vergadering van de S.
D. A. P., waar ir. Albarda het woord
hij kende, waren van een zeer ordinair
soort, maar hij had gehoord dat de
Fransche heele dames waren en dat ze
als een prinses reisden. En toch was
hij overtuigd, dat zij er geen was.
Wie kon zij zijn. Hij moest hef
weten.
Naar het hotel terug te gaan zou
de kortste weg zijn om het te weten
te komen en dus verliet hij met den
eerstvolgenden trein den Bürgenstock.
Een half uur lang liep hij heen en
weer onder de linden langs het ter
ras, dat voor hare kamers lag, maar
hij werd op geenerleï wijze voor zijne
moeite beloond. En ten slofte ging hij
maar naar binnen.
Hij zou nu ook eens een maaltje be
stellen, dat waard was om gegeten te
worden, dacht hij bij zichzelf. En dus
raadpleegde hij den maitre d'hotel,
toen hij op weg was om zich te gaan
kleeden en samen maakten zij een
menu op. Paul brandde van verlangen
den man te ondervragen naar de on
bekende, maar hij was nog geen ac
teur en voelde zich te zeer van haar
vervuld, om het natuurlijk te kunnen
doen. Hij kleedde zich met de meeste
zorg en ging precies half acht naar be
neden. Ja, de tafel was blijkbaar voor
haar gedekt, maar hedenavond waren
er reusachtige anjers in plaats van ro
zen ïn de zilveren vaas. Hoe vlug sche
nen de kellners nu alles te brengen
en wat een vreeselijke massa was er
voerde, de openbare orde heeft ver
stoord. Verd., die met den heer Al
barda in debat was geraakt had dezen
bij zijn repliek herhaaldelijk onder
broken, wat een opgewonden stem
ming in de zaal veroorzaakte. Na af
loop der vergadering verzamelde het
publiek zich buiten de zaal, hoonend
om den generaal heen. Deze begon
daarop te schelden. Een rechercheur
nam hem in bescherming en verzocht
hem, in het belang der openbare orde
herhaalde malen, de zaal weer bin
nen te gaan, hetgeen hij weigerde.
Na verhoor van eenige getuigen zei-
de de ambtenaar van liet O. M., mr.
Speyart van Woerden, dat verd. de
zaak, die hij heeft willen dienen, door
zijn optreden wanhopig had verknoeid.
Deze geschiedenis, aldus spr., is niet
het gevolg van zenuwachtigheid, doch
de uitvoering van een vooraf opgezet
plan, om de vergadering der S. D.
A. P. hinderlijk te volgen, wat ook
is geschied te Breda en te Maastricht.
Verd. heeft gebruik gemaakt van het
wapen, dat zoo vaak der S. D. A. P.
is verweten: het wapen van hinderlijk
volgen. Het is dan ook wel eigenaardig;
aldus het O. M., dat het een bestrijder
van de S. D. A. P. is, die voor het
eerst te Zutphen terecht staat op een
artikel, dat bestemd is voor relletjes.
Spr. eischfe tenslotte f10 boete of 10
dagen hechtenis.
Verd. protesteerde heftig tegen het
requisitoir van het O. M., dat hij be
zijden de waarheid achtte.
De kantonrechter maande verd. her
haaldelijk tot kalmte aan en toen deze
daaraan niet voldeed, werd hij door
een rijksveldwachter uit de zaal ver
wijderd.
Verd. werd tenslotte veroordeeld
overeenkomstig den eisch.
Onjuiste belastingaangifte.
Een landbouwer uit Geervliet was
door de rechtbank te Rotterdam we
gens het doen van onjuiste aangifte
voor de vermogens- en inkomstenbe
lasting veroordeeld tot f 10.000 boete
subs, zes maanden hechtenis.
Het gerechtshof te 's Gravenhage
heeft de boete verminderd tot f2500
subs, zes maanden hechtenis.
Een proces tegen den Staat.
De officier-vlieger Coblijn stelde in
dertijd een actie tot schadevergoeding
tegen den Staat ïn, in verband met
een hem in 1918 overkomen ongeluk
bij een dienstvlucht, waarbij hij ern
stig werd verminkt. Aanvankelijk was
een regeling betreffende de schadever
goeding met den Staat getroffen voor
den tijd van vijf jaren, waarbij tevens
werd bepaald, dat na afloop van dien
termijn het geval opnieuw onder de
oogen zou worden gezien. Over de
vaststelling van de nieuwe regeling
ontstond echter verschil van meening
en een procedure volgde.
In deze procedure is op 3 April van
het vorig jaar voor de Haagsche recht
bank gepleit door mr. Du Ry van
te eten. En hoe hij ook treuzelen
mocht, om negen uur was hij bijna
klaar. Misschien kon hij evengoed weer
om een krant vragen. Alles wat zijn
vertrek maar kon uitstellen. Een ang
stig, akelig, knagend gevoel van ver
wachting overmeesterde hem. Hoe be
lachelijk voor eene vrouw om zoo
laat te komen. Welke kok kan zijne
schotels recht doen wedervaren, als
hij ze zoo lang warm moet houden?
Zij kon het diner niet tegen half tien
besteld hebben, dat stond vast! Lang
zamerhand toen ook dat uur verstreek
en hij zijn tweede kopje koffie had
leeggeslurpt, maakte zich een wee ge
voel van ergernis en teleurstelling van
Paul meester. Hij stond met een ruk
op en ging heen.
In de hall stond hij opeens van
aangezicht tot aangezicht met de dame,
die uit de gang kwam, welke naar hare
kamer leidde. Toen werd hij woedend
op zichzelf. Waarom had hij niet ge
wacht? Onder geen enkel voorwendsel
kon hij nu weer teruggaan. Er was
een prachtkans, om haar te zien, ver
keken, alles weggegooid!
Somber zat hij in de hall, met moei
te weerstand biedend aan de verlei
ding om ïn den heerlijken avond naar
buiten te gaan. Hij zou haar dan ten
minste zien, als zij terugkwam. Maar
hij wachtte tot bij elven en zij kwam
niet. En toen kwam de kwellende ge
dachte bij hem op, dat zij waarschijn
Ass. Apotheker.
Beest Holle voor eïscher en mr. A. F.
Telders voor den Staaf. De rechtbank
gelastte een deskundigen - onderzoek
over de verschillende grondslagen van
den door eïscher opgemaakten schade-
staat.
Thans heeft de rechtbank haar eind
beslissing in deze zaak gegeven. De
Staat werd veroordeeld tot het beta
len aan eischer boven zijn pensioen
van een schadevergoeding ten be
drage van f53000,
LUCHTVAART.
Een Nederlandsche Oceaanvlucht.
Sedert eenige jaren bestaat het plan
tot het ondernemen van een Oceaan-
vlucht door Nederlandsche vliegers
naar West-Indië, waartoe de vereeni-
ging „Oost en West" en het „Comité
Vliegtocht NederlandIndië" de be-
noodigde gelden trachten bijeen te
brengen.
Heel gemakkelijk bleek dit laatste
niet te gaan en langen tijd scheen hef
onmogelijk de totale som te verzame
len zonder welke vanzelfsprekend ook
het plan van de baan zou gaan.
Ook thans is het oorspronkelijk be
rekende bedrag nog niet bijeen, maar
er is een andere oplossing gevonden,
welke met vrij groote zekerheid het
doorgaan van den tocht waarborgt.
Door een overeenkomst met de Fok
kerfabrieken is het nu mogelijk een
vliegtuig in bruikleen te ontvangen,
zoodat de uitgave voor de aanschaf
fing van een kostbaar toestel op de
rekening vervalt.
Het plan voor den tocht ging aan
vankelijk uit van den reserve-luite
nant-vlieger Van Onlangs, die daarbij
den steun kreeg van den bekenden
Nederlandsch-Indië-vlieger kapitein
Van Weerden Poelman. Deze werd
later ook aangewezen om als leider
van de vlucht op te treden.
Met deze beide officieren zal ook
luitenant Sïssingh van den marine-
vliegdienst als navigator dezen tocht
meemaken, terwijl als vierde man een
mecanicien de piloten vergezelt.
Naar verder wordt gemeld zal de
vlucht in December a.s. worden onder
nomen, omdat deze tijd het meest
geschikt is voor het passeeren van het
Zuidelijk gedeelte van den Atlanti-
schen Oceaan, waarover de route voert.
Het toestel, waarmee men de reis
hoopt te volbrengen, is een 3-moto-
rige Fokker, voorzien van een radio
installatie. Een rubberboot gaat mede,
om in geval van een daling in zee
de inzittenden op te nemen.
De R.H.B.S. te Zierikzee.
Op 17 en 18 Juli worden te Zierik
zee de feesten gehouden ter herden
king van het 60-jarig bestaan van bo
vengenoemde onderwijsinrichting op
Schouwen-Duiveland, waaraan ook tal
van oudleerlingen zullen deelnemen.
Het eere-comité bestaat uit jhr. mr.
J. W. Quarles van Ufford, commis
saris der Koningin in Zeeland, voorzit
ter; prof. dr. P. Zeeman; oud-minister
van Vsselsteyn, dr. H. K. M. van dé
Zande, oud-inspecteur van het land
bouwonderwijs; prof. W. A. E. van
der Pluijm en dr. S. Elzïnga, oud-
leeraar aan de school, thans inspec
teur M. O.
Dinsdag 16 Juli recipieert het ge
meentebestuur van Zierikzee, dat 60
jaar geleden tot oprichting van een
H.B.S. besloot, welke inrichting in
1907 over ging in een Rijks H. B. S.
lijk naar haar kamers was gegaan over
het terras buiten onder de lindeboo-
men. Hij sprong op en ging naar bui'
ten. Hij kon door de ramen der eet
zaal zien en er was niemand. Toen
ging hij weer zitten op de bank onder
de klimop, maar 't was overal stil en
duister en geheel terneergeslagen ging
Paul ten slotte naar bed.
Den volgenden morgen was het zulk
schitterend mooi weer, dat alles in hem
zong van jeugd en gezondheid. Heel
vroeg stond hij op en ging uit. Elke
gedachte aan deze vreemde dame wil
de hij voor heden uit zijn hart ban
nen, zoo besloot hij bij zichzelf, toen
hij aan 't ontbijt zat. En spoedig ver
trok hij in een motorbootje naar de
Rigi, de Engelsche couranten met zich
meenemend en ook nog een heerlijk
iets, een brief van Isabella. Zoo'n aar
dige brief. Allemaal over Pike en Ma
neschijn en de andere paarden en Isa
bella zou met eene vriendin ïn Black-
heath gaan logeeren, waar zij beter
golf hoopte te kunnen spelen dan
thuis en Lady Henrietta was vriende
lijk tegen haar geweest en had haar
Paul's adres gegeven, er was een leuke
groote partij op Verdayne Place ge
weest, Zondag, maar niemand van zij
ne vrienden was aanwezig. Als ze er
waren geweest, dan waren ze tenminste
niet ter kerke geweest, voegde zij er
naief bij. Dit alles las Paul in zijn
bootje op weg naar de Rigi en om de
een of andere onverklaarbare reden
scheen dat alles hem te vertellen van
dingen, die hel ver weg waren, en
stelde hij er minder belang in dan ge
woonlijk. Hij maakte een heerlijke
tocht en toen hij 's avonds naar Lu-
cern terugkeerde, was hij erg ver
moeid en zoo hongerig, dat hij naar
beneden rende om te gaan eten.
Het was bijna negen uur; als zij
vanavond kwam, was hij er tenminste
om haar te zien. Maar het deed er
ook niets toe, of zij al of niet kwam;
hij was over die belachelijke nieuws
gierigheid heen. Hij zou nauwelijks
opkijken fot hij zijn tafeltje bereikt
had.
Ja, daar zat zij, net bezig hare blan
ke vingers in het rozewater te dompe
len, juist aan 't einde van haar maal
tijd. En in weerwil van zichzelf maak
te zich weer eene vreemde wilde ont
roering van hem meester, en hij wist
het, dat het dat was, waar hij zonder
het zich zelf te willen bekennen, den
heelen dag naar verlangd had en he
laas! het deed er wel veel toe.
De dame verwaardigde hem met geen
blik. Ruischend schreed zij de zaal
uit, terwijl hare statige gratievolle be
wegingen zijn oog bekoorden. Hij be
greep en waardeerde schoone bewe
gingen. Was hij niet gewend aan vol
bloeds en was hij niet oordeelkundig
over houding en lijnen?
(Wordt vervolgd).