In dienst ïan allen.
No tö.
Maandag IS April 1929
Ü6 Jaargang.
Buitenland
Moeders, zet op elke
Uit de Radiowereld
Recbtszakei),
Sport.
Kunst
ABONNEMENT
Prijs per kwartaal, in Goes f 2,—
buiten Goes f2,
Afzonderlijke nummers 5 cent.
Verschijnt: Maandag-,Woensdag
en Vrijdagavond.
GOESCHE 1 COURANT
UitgaveNaamlooze Vennootschap Goesche Courant 1'Kleeuwens Ross Drukkers- en Uitgeversbedrijf
Telefoonnummer 17, na 17.30 No. 244 gevestigd te Goes.
ADVERTENTIËN
van 1—5 regels fl,20, elke regel
meer 24 cent. Driemaal plaatsing
wordt 2 maal berekend. Dienst
aanbiedingen en aanvragen 15 ct
per regel. Advertentiën worden
aangenomen tot 12 uur voorm.
OVERZICHT.
Een tragisch proces.
Een zeer merkwaardig proces is de
zer dagen in Duitschland beëindigd
I althans voorloopïg met de voor
waardelijke veroordeeling van den be
klaagde, den farmer Langkopp tot vijf
maanden gevangenisstraf. Deze tragi-
sche geschiedenis is zoo merkwaardig:
omdat zij 'n uitvloeisel is van het voor
Duitschland zoo smadelijke vredesver
drag van Versailles.
Langkopp, aldus de Berlijnsche cor-
I respondent van de „Haagsche Crt.
was een van die farmers, uit Duitsch
Zuïd-Arifka, die voor hun vaderland
hadden gevochten en wier goederen
na het sluiten van den vrede in be
slag waren genomen. De Duitsche re
geering had toen de verplichting op
zich genomen om alle Duitsche kolo'
nisten, die hun privaat-eigendommen
op deze wijze hadden verloren, scha
deloos te stellen en nu willen alle be
langhebbenden hun vorderingen van
het Duitsche schadevergoedingsbureau
ontvangen.
Het aantal gegadigden is groot, maar
het beschikbare bedrag is klein en
daardoor komt het, dat slechts de
helft of een vierde van de verloren
waarde wordt terugbetaald en soms
gebeurt het, dat deze uitbetaling plaats
heeft in kleine bedragen over een tijd
vak van 10 of 12 jaar. Het spreekt
vanzelf, dat de kolonist niets kan be
ginnen met een kapitaal, dat hem op
deze manier wordt uitbetaald, omdat
het eene bedrag reeds opgebruikt is,
voordat hij het andere ontvangt.
In deze omstandigheden bevond zich
cok Langkopp: acht jaar lang had hij
bij het schadevergoedingsbureau aan'
gedrongen op 'n schadeloosstelling,
waarna men hem tenslotte een bedrag
had toegezegd ter waarde van een
zesde deel van het verloren gegane
bezit. Ook hij werd in termijnen uit
betaald; hij kon niets overhouden om
een nieuwe bestaansmogelijkheid te
openen en toen men hem na enkele
jaren mededeelde, dat de laatste ter
mijn eerst in 1940 zou worden uitbe
taald, toen kon hij zich niet langer
inhouden. Langkopp vergreep zich in
zijn opgewondenheid aan revolvers en
ander moordtuig en wilde door mid
del daarvan Geheimrat Bach in het
schadevergoedingsbureau dwingen tot
de afgifte "van een bewijs, dat hij
100.000 mark te vorderen had. De
aanslag faalde echter en Langkopp
werd overmand.
„Geeft u toe, dat u zich aan een
strafbaar feit hebt schuldig gemaakt?"
vroeg de president van de rechtbank.
„Neen". „Maar de weg, dien u bewan
deld hebt, niet de juiste geweest is?"
„Ook dat niet; wat moest ik doen,
nu mij geen recht gedaan werd? Acht
jaar heb ik strijd gevoerd en wat
heeft men mij in al dien tijd niet
misdaan
76
FEUILLETON
Naar het Engelsch van
ETHEL M. DELL.
Geautoriseerde vertaling van
DICKy WAFELBAKKER
Ze droeg hetzelfde toilet, waarin hij
haar dien bewusten Mei-avond had
gezien, toen ze eensklaps vanuit de
schemering te voorschijn was geko
men om hem te bedanken, omdat hij
Gaspard's leven had gered. Haar ko
perkleurig haar, waarop het licht der
lamp scheen, hulde haar hoofdje als
in een aureool.
Ze keek op, toen hij in het midden
van de kamer stond en hij zag dat
zij had zitten schrijven.
„Hoe gaat het met hem?" vroeg
ze onmiddellijk.
Haar stem klonk heesch en haar
handen beefden. Eensklaps herinnerde
hij zich, hoe hij dien dag geleden had
en op hetzelfde oogenblik drong hef
ten volle tot hem door, daf zij óók
eenige moeilijke uren moest hebben
doorgemaakt, al had haar verdriet dan
ook een andere oorzaak.
Hij haastte zich haar gerust te stel
len. „Hij is veel beter", zei hij. „Hef
ergste is voorbij, doch hij is nog bui
waschtafel of slaapkamer een doos of
tube Purol, dan hebben ook Uw man
en kinderen het des avonds en des
morgens voor de huid en het onder
houd der handen alsmede voor haar-
verzorging en scheren altijd bij de
hand staan.
Getuigen kwamen naar voren. Ge
tuigen van den overval in de kamer
van Geheimrat Bach, onder wie ook
de 76-jarige geheime Justizrat Ruland,
die evenals Langkopp huis en bezit
aan zijn vaderland had geofferd.
De grijsaard legde een aangrijpende
verklaring af: „Dat ik me niet evenals
Langkopp tot gewelddaden tegen het
schadevergoedingsbureau liet verlei
den, is niet mijn verdienste. Slechts
het feit, dat ik jurist ben en dat ik
door jarenlange ervaring koudbloedig
ben geworden, heeft mij voor een der
gelijke wanhoopsdaad behoed".
„Maar Duitschland heeft toch geen
geld; het is geheel verarmd", zeide
het openbaar ministerie, met zachte,
vaderlijke stem, waarop Langkopp op
gewonden opsprong, met de vuist op
de lessenaar sloeg en in heiligen toorn
uitriep: „Waarom betalen wij dan mil-
liarden en milliarden aan onze vijan
den, indien ons eigen volk in nood en
vertwijfeling wordt gedreven?"
Onhoorbaar, maar toch voor ieder
een duidelijk herkenbaar, zweefde het
woord „Versailles" door deze rechts
zaal.
Het openbaar ministerie nam hierna
weer het woord om zijn beschuldi
gingen uit te spreken. Hoe zou het
zicb tegenover den beklaagde stel
len? Hij vond warme, vriendelijke
woorden voor den man, wiens bestaan
bedreigd was, hij, de anders zoo ver
harde officier van justitie. „Zoo'n man
hoort met thuis in de gevangenis",
klonk het van zijn lippen. „Maar toch
moet de daad gewroken worden; de
wet moet worden nageleefd".
Een jaar en drie maanden gevange
nisstraf luidde zijn eisch. De uitspraak
werd vijf maanden voorwaardelijk.
Het vonnis was geveld. Het proces
Langkopp was geveld. Men voelde van
het begin af, dat allen den man wil
den helpen; hier sprak öbk het hart
van den rechter een woordje mee.
Hoevelen, wier bestaansmogelijkheid
ook vernietigd werd, hoeveel Lang-
kopp's en hoeveel Rulands zijn er
echter nog in Duitschland? En in Pa
rijs berekent men hoeveel milliarden
Duitschland nog aan de schuldeischers
heeft te betalen!
De radio-uitzendingen op 3O April.
Naar „Het Volk" meldt heeft de
minister aan de V.A.R.A. toegewezen
op 30 April, den verjaardag van Prin
ses Juliana, den tijd van half 8 tot 9
tengewoon zwak. Brace zal vannacht
hier blijven".
„Oh, dat is vriendelijk van hem,"
zei ze. „Heeft hij alles, waaraan hij
behoefte kan hebben? Maar daarvoor
zal Benedict wel zorgen".
„Ja, Benedict is bij hem."
„En jij ook", vervolgde mevrouw
Rivers. „Heb jij al dien tijd niets ge
geten?"
Wat was zij toch goed, dat ze te
midden van haar ellende hieraan nog
denken kon.
„Oh, tob maar niet over mij. Ik voel
me uitstekend", verzekerde hij haar.
Ze was opgestaan en had haar pen
terzijde gelegd.
„Ga zitten", zei ze zacht. „Je ziet
er zoo vermoeid uit Alles staat in
de kamer hiernaast voor je klaar. Ik
zal hef even halen".
Ze was reeds verdwenen, voordat hij
tijd had te protesteeren en even later
keerde zij met een blad, waarop alle
mogelijke eetwaren geplaatst waren,
terug.
Hij wilde dit van haar overnemen,
doch zij verzette zich daartegen.
„Ga nu zitten", drong ze aan. „Daar
in dien gemakkelijken stoel. Het spijt
me meer dan ik zeggen kan, dat je
al dien tijd niets gebruikt hebt".
Hij gehoorzaamde haar en hij voel
de zich eenigszins beschaamd, omdat
hij dit deed.
Ze schoof een kleine tafel aan en
uur en na negen uur den zender ter
beschikking gesteld van de A.V.R.O.,
geheel in overeenstemming met de
bereidverklaring van de V.A.R.A. om
af te zien van een deel van den avond,
welke rechtens haar geheel toekomt.
Rechtbank te Middelburg.
Belemmering.
M. d. J., 26 jaar, kwee.cer te Ka-
pelle, werd verdacht dat hij op 17
Januari j.l. te Kapelle toen de onbe
zoldigde rijksveldwachter v. d. Linde
het geweer van verdachte toen hij
hem op heeterdaad betrapte op een
Jachtovertreding beetpakte, om dit
in beslag te nemen, zich daartegen
heeft verzet, en aldus de dicnsthan-
deling van den ambtenaar heeft be
lemmerd of verijdeld.
Eisch: f 15 boete of 15 d. hechtenis.
Zondigende rijders.
De kantonrechter te Middelburg
heeft Ch. V. uit Yerseke veroordeeld
tot f5,boete subs. 5 dagen hech
tenis wegens het te Vlissingeu met een
rijwiel rijden op een bestraat voetpad,
dat door wijze van aanleg als zoo
danig kenbaar is.
Tot eenzelfde straf werd veroor
deeld S. J. v. d. H. te Goes, die als
bestuurder van een motorrijtuig niet
aangaf, dat hij van richting wilde ver
anderen.
De moord te Giessen—Nieuwkerk.
De „Tel." had een onderhoud met
de echtgenoote van Teunissen, één
der veroordeelden van den moord op
den spoorwegwachter te Giessen—
Nieuwkerk.
Ik heb nooit een moment getwij
feld aan de onschuld va,u mijn man.
Ik wist daf hij onschuldig was en dit
was het eenige dat mij staande hield,
zoo begon juffrouw Teunissen ons te
vertellen.
Wat ik met mijn drie kinderen
in die vier jaar beleefd heb, is met
geen pen te beschrijven.
Wanneer en onder welke om
standigheden werd uw man gearres
teerd? informeerden wij.
Hij ging des morgens van den
26sten Februari 1925 om halfzeven
naar zijn werk. Daar heeft men hem
gearresteerd. Om elf uur kwam er een
marechaussee bij me, die me mede
deelde, dat hij een onaangename tij
ding voor me had: mijn man was ge
arresteerd als verdacht van moord.
Men stelde mij gerust met de verzeke
ring dat er wellicht een vergissing in
het spel was en dat mijn man binnen
enkele dagen weer vrij zou zijn. Maar
hij is nooit vrij gekomen.
Wanneer bent u naar Apeldoorn
komen wonen? vroegen we.
In October 1925. Ik kreeg geen
ondersteuning en moest als werkster
plaatste het blad daarop. „Drink dit
eerst", zei ze, terwijl ze een likeurglas
vulde. „Het is cognac".
Weer gehoorzaamde hij en dronk.
Hij voelde zich minder vermoeid,toen
hij de cognac gebruikt had.
Ze keerde terug naar den divan in
den uitersten hoek van de kamer.
Eet nu wat", ging ze voort, „Ik denk,
dat mevrouw Henderson al lang naar
bed is gegaan".
Ze nam haar penhouder weer op en
wendde zich eenigszins van hem af.
af. Hij zag evenwel heel goed, dat zij
zich slechts hield alsof ze schreef.
Om haar genoegen te doen gebruikte
hij een paar sandwiches en dronk nog
een glas cognac. Daarna bleef hij naar
haar kijken, de mooie halslijn en het
koperkleurige haar bewonderend.
Waarom zat ze zoo stil, vroeg hij
zich af, en waarom wilde ze den schijn
aannemen, alsof ze schreef? Verlangde
zij er naar, dat hij zou heengaan? Was
zijn tegenwoordigheid hinderlijk voor
haar?
Eensklaps begon ze te spreken en
dit geschiedde zoo onverwacht, dat
hij even schrikte. „Ik weet, dat je
niet goed vindt dat ik je bedank, maar
ik moet je toch even zeggen, daf ik
nooit vergeten zal wat je vandaag weer
voor me gedaan hebt. Je bent buiten
gewoon vriendelijk geweest".
,Het was geen vriendelijkheid", zei
Bill eenvoudig.
den kost verdienen voor mij en mijn
drie kinderen. Mijn oudste dochtertje
Willy was toen elf jaar en mijn beide
zoontjes acht en één jaar. Ik was
toen zelf 35. Ik ben verscheidene
keeren 's avonds met de gedachte naar
bed gegaan: „Was ik morgen maar
dood"O, 't was zoo vreeselijk
voor mij. Mijn kleine Hans vroeg zoo
vaak„Wanneer komt vader nu
thuis....?" En op 't oogenblik leef ik
in een toestand van spanning, die bij
na niet te dragen is".
Juffrouw Teunissen was zeer aange
daan, toen zij ons dit alles vertelde.
Zij liet ons verschillende schilderstuk
jes en teekeningen zien, die haar man
vervaardigd had.
Na een langdurig verhoor is het
echtpaar Kroon, dat verdacht van
meineed in de bekende moordzaak
te Giessen-Nieuwkerk, naar Dordrecht
was vervoerd, in den laten avond op
vrije voeten gesteld, meld de „Tel.".
„Het Volk" publiceert een relaas
van den heer J. Kramer, te Huizum,
plaatsvervangend lid van den reclas-
seeringsraad te Leeuwarden en gevan
genbezoeker namens de neutrale Or
de der Goede Tempelieren. Als zoo
danig kwam hij in de strafgevangenis
te Leeuwarden in aanraking met de
beide veroordeelden Teunissen en
Klunder.
Hun vertoog, dat zij onschuldig zijn,
bracht hem er toe, zich in de moord
zaak te verdiepen en gaandeweg kwam
hij er toe, aan hun schuld ernstig te
twijfelen. Die twijfel werd ten slotte
tot zekerheid, en hij heeft deze ziens
wijze aan den minister van justitie
bekend gemaakt.
Een poging van den reclasseerings-
raad om hem te bewegen, zijn ambt
neer te leggen, wees hij terug. Te zij
ner verdediging heeft hij een memorie
opgesteld, waarin hij zijn ervaringen
neerlegde.
Mr. Roobol heeft in de strafgevan
genis te Leeuwarden zoowel met
Klunder als met Teunissen een onder
houd gehad, dat ongeveer een half
uur duurde.
Het was den gedetineerden bekend,
dat het echtpaar Kroon een bekente
nis had afgelegd, maar van den verde
ren stand van zaken wisten zij nog
niets. Dit wekte de vrees, dat ten
derden male de revisie zou worden
afgewezen.
Mr. Roobol heeft beiden volkomen
gerustgesteld. Zij waren over de ver
rassende wending, welke de zaak heeft
genomen, buitengewoon blij.
Ook met den voorzitter van het Col
lege van Regenten, mr. Van Weideren
baron Rengers, en met den gevange
nisdirecteur had mr. Roobol een on
derhoud, waarin hij gelegenheid vond
een en ander uiteen te zetten.
VOETBAL.
Zuidelijke 1ste klasse N.V.B.
Gisteren hadden de volgende wed
strijden plaats, met uitslagen als volgt
WilhelminaN. A. C. 8- 2
N. O. A. D.—Eindhoven 03
P. S. V.—L. O. N. G. A. 5-1
Willem II—B. V. V. 5—3
Zuidelijke 2de klasse N.V.B.
Gisteren hadden de volgende wed
strijden plaats, met uitslagen als volgt:
Bredania—Vlissingen 21
Breda-G. U. D. O. K. 2-3
R. B. C.Dongen 33
De stand van de Zuid, 2e klasse A
luidt tot op heden:
Vlissingen
Dongen
Zeelandia
D.O.S.K.O.
Bredania
Breda
R. B. C.
Middelburg
G.U.D.O.K.
Alliance
Zuidelijke 3de klasse N.V.B.
Gisteren hadden de volgende wed
strijden plaats, met uitslagen als volgt:
Zeelandia IIGoes 0—7
Vlissingen II—Zierikzee 1—2
De stand van de Zuid. 3e klasse A
luidt tof op heden:
Terneuzen 15 12 1 2 25 53—12
Hulst 15 10 5 0 25 53-12
Goes 15 9 4 2 22 47-17
Walcheren 15 6 3 6 15 28-30
S.I.N.O.T.O. 16 5 5 6 13 29—42
Zeelandia II 15 5 1 9 11 32-60
Zierikzee 14 5 1 8 9 2459
Vlissingen II 15 3 1 11 7 2839
Middelburg II 14 1 1 12 3 13-46
Zierikzee 2 winstpunten in minde
ring wegens niet opkomen tegen Ter-
neuzen.
Sinoto 2 winstpunten in mindering
wegens niet opkomen tegen Hulst.
16 12
1
3 25
53-24
18
9
5
4 23
61-32
16
9
2
5 20
48—42
16
7
3
6 17
29—31
16
7
3
6 17
32-35
10
8
1
7 17
31-41
17
7
2
8 16
44-39
16
4
3
9 11
26-40
10
3
3
10 9
33-55
15
2
3 10 7
29-45
„Volgens mijn opvatting was het
niets anders", zei ze zacht. „Weet je
wel, wat ik zooeven deed, of liever
gezegd wat ik de laatste twee uur ge
probeerd heb te doen?"
„Nee", zei Bill.
legde haar penhouder neer. „Ik
probeer jou een brief te schrijven",
zei ze.
„Aan mij?" vroeg hij verwonderd.
„Maar waarom doe je dat, nu ik toch
hier ben?"
Ze keek langzaam op. „Ik gaf ge
heel en al aan een impulsie gehoor,
toen ik om je zond", zei ze. „Ik maak
te me erg ongerust en de dokter was
niet thuis. Ik dachtik dacht, dat
Gaspard zou sterven. Ik zie nu in,
dat ik eigenlijk verkeerd gehandeld
heb. Het zou beter zijn geweest, be
ter...." Ze hield op.
„Mijn lievebegon Bill. Ver
dere woorden schenen niet te willen
komen.
Ze maakte een afwerend gebaar met
de hand. „Het lag allerminst in mijn
bedoeling je schrik aan te jagen
ging zij voort. „Vanavond drong het
eerst ten volle tot mij door, dat Gas
pard nooit meer gezond zal worden.
Je hebt hem voor het oogenblik ge
red, maar het zal niet lang duren of
er komt weer een inzinking. Hij gaat
iederen dag achteruit en ik weet ze
ker, dat hem verliezen zal. En
het is heel verkeerd..,, ik begrijp,
Willem Mengelberg.
Het „Hbld." meldt dat Willem Men
gelberg ontslag neemt als dirigent van
het concertgebouworkest en dat hij
in het buitenland gaat wonen.
De reden van dit ingrijpende besluit
moet worden gezocht in het feit, daf
dr. Mengelberg sinds jaren zijns in
ziens buitengewoon onbillijk door den
fiscus wordt behandeld, die hem dwingt
dat het niet goed is.... jouw toewij
ding en zelfopoffering te accepteeren
alleen om het feit, dat je bij me in
de buurt woont. Je bent zoo goed
voor ons geweest en ik heb veel te
veel gebruik gemaakt van je goedheid".
„Houd toch op", zei Bill. Hij sprak
kortaf en er lag een eenigszins veront
waardigde klank in zijn stem. De uit
drukking van zijn oogen was evenwel
allerminst onvriendelijk. Hij stak haar
zijn hand Joe. „Geef mij dien brief,
welken je niet kon voltooien", vroeg hij.
Ze aarzelde. „Hij is nog slechts half
af. En ik weet zeker dat ik daarin
geen tiende gedeelte gezegd heb van
hetgeen ik had willen zeggen".
Hij bleef met uitgestrekte hand voor
haar staan. „Geef mij dien brief", be
val hij.
Ze nam dezen aarzelend van de ta
fel op. „Ik heb me daarin niet goed
uitgedrukt. Nee, ik wil het epistel lie
ver houden".
Eensklaps boog hij zich voorover
en knielde aan haar voeten neer, zoo
als hij ook dien bewusten stormnacht
gedaan had. Maar ditmaal sloeg hij
zijn armen om haar heen.
„Eve", zei hij zachtjes. „Doe je je
best mij de waarheid te zeggen, of
wil je die liever voor me verborgen
houden?"
U
(Wordt vervolgd).
