In dienst van allen.
De Zeeuwsch-Vlaamsche Waterleiding.
N° 18
Vrijdag 8 Februari 1928
Ü6 Jaargang.
Bij dit nummer behoort een bijvoegsel.
A. C. VAN DER REST
Wij dienen U op de beste wijze.
School en kerk.
Koloniën
ProVincienieuWs
ABONNEMENT
Prijs per kwartaal, in Goes f2,
buiten Goes f2,
Afzonderlijke nummers 5 cent.
VerschijntMaandag-, Woensdag
en Vrijdagavond.
GOESCHE COURANT
UitgaveNaamlooze Vennootschap Goesche Courant jjjfelÉlBlJ en Kleeuwens Ross Drukkers- en Uitgeversbedrijf
Postcheque- en Girorekening No. 55571 - 17 i7 3n m„ oaa
Telefoonnummer 17, na 17.30 No. 244
ADVERTENTIEN
van 1—5 regels f1,20, elke regel
meer 24 cent. Driemaal plaatsing
wordt tweemaal berekend.
Dienstaanbiedingen en aanvragen 15
cent per regel. Advertentiën worden
aangenomen tot 12 uur voormiddag.
Wederom een poging tot ontbinding over een zonderlinge
mentaliteit en over raadsleden, die geen inzicht hebbenwat
de waterleiding voor Zeeuwsch-Vlaanderen beteekent; een
konsekwentie ter over weging.
In Zeeuwsch-Vlaanderen, het landje
aan den overkant, waar nog al eens
kwesties gecultiveerd worden met een
hevigheid, die elders wonenden be
vreemdt (men denke slechts aan de
beruchte Aardenburgsche gevallen!)
wordt momenteel weer iets fraai's ver
toond. N.l. in verband met de plan
nen tot stichting van een waterleiding.
Toen eenigen tijd geleden de Water
leiding-Maatschappij op het punt stond
uitvoering aan haar plannen te geven
- ontstond, zooals men zich herinnert,
in de streek plots een ware agitatie.
De koppen werden bij elkaar gesto
ken, men fluisterde, beschuldigde,
maakte verdacht en het complot had
tot resultaat dat de werkzaamheden
tot nader order van de baan gescho
ven werden. De raad van commissa
rissen der Mij. (aandeelhoudsters zijn
20 gemeenten) wist niet beter te doen
dan een commissie in te stellen, die
tot taak kreeg de gerezen bezwaren
en de geopperde grieven te onderzoe
ken. In de uitgebreide commissie na
men personen van allerlei stand zit
ting en de meeste commissie-leden
behoorden tot hen, die grieven tegen
de waterleiding koesterden.
Dezer dagen hebben we melding ge
maakt van het rapport, door de com
missie van onderzoek uitgebracht, en
bij de lezing daarvan zal men hebben
kunnen opmerken, dat de commis
sie het in hoofdzaak met den raad
van commissarissen eens was.
O.a. werden de twee grootste be
zwaren van de tegenstanders weerlegd.
De commissie deed tot uiting komen
dat de water-winplaats van voldoende
capaciteit is en dat een waterleiding
geacht mag worden te zijn in het be
lang van Zeeuwsch-Vlaanderen. Alleen
op een onderdeel (de samenstelling
van het bestuur) verschilde de mee
ning van de commissie met den raad
van commissarissen.
Na lezing van het rapport waren we
ervan overtuigd dat geen weldenkend
inwoner van Zeeuwsch-Vlaanderen nog
steekhoudende grieven tegen de voor
genomen watervoorziening zou hebben.
Maar jawel
In ons nummer van Woensdag moes
ten we reeds publiceeren dat vier le
den van den gemeenteraad van Axel
(Axel is een der kleinste aandeel
houdsters) hun college zouden voor
stellen plannen in te dienen tot ont
binding der maatschappij. Een teeken
dus dat vier Axelsche Edelachtbaren
niets, maar dan ook niets uit het
breedvoerige rapport hebben opgesto
50
FEUILLETON
Naar het Engelsch van
ETHEL M. DELL.
Geautoriseerde vertaling van
DICKY WAFELBAKKER
Ze begaven zich naar het' vertrek,
waar hij Gaspard op dien "bewusten
middag gevonden had. De deur was
gesloten. Mevrouw Rivers dra aide aan
de kruk, doch het hielp niets.
„Gaspard", riep ze. „Gasp.ird, laaf
me binnen, beste jongen. Laat me bin-
nenn!"
Geen antwoord werd gehoord
slechts het gekletter van den regen
drong tot hen door.
Ze boog zich voorover e!n luisterde
aandachtig, waarna ze nogmaals riep:
„Gaspardik ben hetje
moeder. Open de deur, mijn jongen!
Laat me binnen!"
Niets werd vernomen. Op datoogen-
oogenblik ontdekte Bill, dat Bene
dict achter hen stond. Hij keek hem
aan en het viel Bill op, dat er een
vijandige uitdrukking in zijn oogen
lag.
Eensklaps wendde mev touw Rivers
zich om. Er was een bij aa onnatuur
lijke kalmte over haar gekomen en
ken en met dwarse koppen tegen al
les in gaan. Dit is erg, maar erger
nog is het feit dat een der bedoelde
raadsleden zitting had in de commis
sie van onderzoek, doch nooit in de
commissie-vergaderingen verscheen en
dus de andere leden geen kans bood
zijn bezwaren en grieven te onder
zoeken.
Een hoogen indruk van de raads
leden van Axel krijgt men door dit
starre en domme gedrijf zeer zeker
niet.
Dinsdag is in Terneuzen een pers
conferentie gehouden in verband met
de waterleiding-kwestie en daar zijn
sterke staaltjes van de mentaliteit van
sommige Zeeuwsch-Vlaamsche raads
leden verteld.
De tegenstanders weigeren bot waar
de te hechten aan uitspraken van het
rijksbureau voor drinkwater-voorzie
ning. „Zij" weten het beter.
Op kosten van de N.V. zijn tal van
tegenstanders in de gelegenheid ge
steld in Tholen een kijkje te gaan ne
men en te informeeren naar de finan-
cieele gevolgen voor de gemeenten,
enz. Kwamen ze dan terug en waren
hun bezwaren weggenomen, dan werd
gezegd: „ze zijn omgekocht!"
Er waren raadsleden in sommige
gemeenteraden, die er tegen stemden,
omdat hun woning toch niet aange
sloten kon worden!
Anderen waren bang, dat de water
leiding meer industrie in Zeeuwsch-
Vlaanderen zou brengen en dan zou
den de loonen gaan stijgen!
In Aardenburg bestaat een zuivelfa
briek, waarin met slecht, bruin wa
ter wordt gewerkt. Maar in datzelfde
Aardenburg wilde men de waterlei
ding niet Toch vraagt men er nu aan
het Rijksbureau voor Drinkwatervoor
ziening advies, hoe aan goed water
voor de fabriek te komen.
De R.-K. Boerenbond wil graag een
strookartonfabriek oprichten, maar dat
kan niet zonder waterleiding. Toch
stemt een lid dier commissie voor
deze fabriek als raadslid tegen de wa
terleiding!
We doen hier slechts een greep uit
de vele staaltjes die verteld zijn en
zwijgen dan nog van allerlei valsche
beschuldigingen en verdachtmakingen
aan het adres van de bestuursleden
der maatschappij.
Uit dit alles blijkt dat Zeeuwsch-
Vlaanderen niet het meest ontwikkel
de deel van Zeeland genoemd kan
worden.
We gelooven niet dat de actie van
haar stem beefde ook in het geheel
niet, toen ze zei:
„Gaspard, maak onmiddellijk de deur
voor me open".
En toen klonk het wanhopig„Moe
der is uis u alleen?"
„Benedict is bij me en mijnheer
Quentïn".
„Niemand anders?" vroeg Gaspard.
„Weet U het wel heel zeker?"
„Niemand anders", zei mevrouw Ri
vers op vasten, geruststellenden toon.
Weer heerschte er stilte. Toen werd
een zacht geruisch gehoord. Het kwam
Bill voor, alsof het de hand van een
blinde was, die rondtastte.
„Gauw", drong mevrouw Rivers aan.
„Moeder... MoederHeeft u
hem gezien?"
Ze antwoordde zoo kalm en troos
tend, alsof hij een klein kind was,
dat gerustgesteld moest worden.
„Nee, ik heb niemand anders gezien
dan dominee Quentin. Hij is bij me,
heb ik je toch gezegd. Wij staan te
wachten om binnengelaten te worden".
Na een tijd die een eeuwigheid leek,
werd de sleutel in het slof omge
draaid. Mevrouw Rivers greep dade
lijk naar de kruk.
„Gauw, Gaspard", zei ze dringed.
De deur werd geopend en Gaspard
stond bevend op den drempel. Hij
zag doodsbleek en zijn lippen had
den een blauwe kleur. Hij ging eeni-
ge schreden achteruit, toen zijn moe
de vier Axelsche raadsleden succes
zal hebben, doch geheel zeker zijn we,
gezien de mentaliteit van velen aan
den overkant, op dat punt nog niet.
Het is evenwel niet te hopen, dat
enkele domme, onontwikkelde leden
van den raad opnieuw roet in het
eten zullen kunnen werpen en dat zij
de ontbinding van de Waterleiding-
Maatschappij zullen kunnen bewerk
stelligen.
Want Zeeuwsch-Vlaanderen heeft
een waterleiding zeer hard van noode.
Niet alleen omdat een waterleiding het
individu op hooger peil kan brengen,
maar omdat een goede drinkwater
voorziening nauw verband houdt met
de economische ontwikkeling eener
streek. Niemand minder dan Mr. Die-
leman heeft gezegd dat de landbouw
in Zeeuwsch-Vlaanderen achteruit is
gegaan tengevolge van het ontbreken
van een waterleiding. Hij ook was het
die er op wees dat industrieën (die
men broodnoodig heeft aan den over
kant) voor Zeeuwsch-Vlaanderen ver
loren gingen bij gebrek aan goed water.
Allen die het wel met Zeeuwsch-
Vlaanderen meenen, moeten de stich
ting van een waterleiding voorstaan.
Men moet in het Zuidelijkste deel
van Zeeland maar eens leeren, dat
men een algemeen belang niet aan een
persoonlijke koppigheid mag opoffe
ren en inzien dat partij-verschillen
ééns een einde hebben te nemen.
Er wordt daar de laatste jaren der
mate gekonkeld, geïntrigeerd en bek-
gevochten, zóó geleefd en afgebroken
dat men, dank zij Zeeuwsch-Vlaande
ren soms anders over de beteekenis
van een Mussolini gaat denken dan
men gewoonlijk doet.
Als de achterlijke personen aan den
overkant mochten slagen, als zij ont
binding van de Waterleiding-Maat
schappij weten te bewerkstelligen, dan
toont Zeeuwsch-Vlaanderen dat er
geen ernst heeft gelegen in de poging
de streek economisch op te heffen.
Een poging waarvoor herhaaldelijk de
hulp van de regeerïng werd inge
roepen.
En in Den Haag zou de ontbinding
der maatschappij natuurlijk niet on
opgemerkt voorbijgaan.
Vermoedelijk zal verdere hulp der
regeering voor de verbetering van de
Zeeuwsch-Vlaamsche toestanden meer
verband houden met den aanleg van
een waterleiding dan enkele Axelsche
dorpsbestuurders zullen willen aan
nemen.
Want het animeert immers nietmen-
schen te steunen die herhaaldelijk,
hetzij opzettelijk, hetzij uit ongenees
lijke domheid, struikelen!
Ass. Apotheker
Lange Kerkstraat 42, GOES - Telef. 163
der het vertrek binnentrad, alsof hij
bang was een berisping te krijgen.
Ze liep echter regelrecht op hem
toe en legde haar handen op zijn
schouders. „Mijn beste jongen", zei
ze vol teederheid.
Het volgende moment had hij zijn
armen om haar heengeslagen en zijn
hoofd tegen haar schouder verborgen.
„Moeder, oh, moeder", kreunde hij.
Toen keek hij eensklaps op. „Doe die
deur op slot.... Niemander mag
niemand meer binnenkomen".
Bill wilde zich terugtrekken, maar
de jongen zei onmiddellijk:
„Ik bedoelde u.... ik bedoelde jou
natuurlijk niet".
Bill ging voor hem staan en toen
hij zag, hoe doodsbleek de jongen was
geworden, maakte hij onwillekeurig
een gebaar om hem te ondersteunen.
„Dank je", bracht mevrouw Rivers
ademloos uit
Gaspard hield zich evenwel nog
steeds dicht tegen zijn moeder aange
drukt en zelfs, toen hij met Bill's
hulp de sofa bereikt had, wilde hij
haar hand nog niet loslaten.
„Ik heb hem gezien, moeder. Ik
heb hem heusch gezien". Hij bleef
deze woorden op koortsachtig opge
wonden toon herhalen.
„Hij zat vlak bij meachter een
van de groote denneboomen". Hij
wierp een angstïgen blik In de richting
van het venster. „Is hij er nu nog?"
Een ouderwetsche winter. Dinsdag werd op de Alkmaarder plassen een
wedstrijd gehouden met paard en ar. Een der deelnemers in actie.
Het Leger des Heils.
Generaal Booth heeft de uifnoodi-
glng tot nader overleg met den Hoo
gen Raad nu formeel aangenomen. Zijn
advocaten trachten de z.g. „Supple
mentary Deed" van 1904, dat is de
wijziging in de statuten van hef Leger,
waarbij de bevoegdheid van den Hoo
gen Raad werd geregeld, door den rech
ter ongeldig verklaard te krijgen.
Door koelies vermoord.
Javaansche koelies hebben met bij
len en parangs den waarnemenden ad
ministrateur J. F. E. Waller van de
rubberonderneming „Damar Sipoet"
vermoord. De hem vergezellende as
sistenten C. Ligthart en Tekelenburg
traden den moordenaars ongewapend
tegemoet en trachtten hen tegen te
houden, de heer Waller vluchtte in
een pondok waar hij werd afgemaakt.
De oorzaak ligt vermoedelijk in het
feit dat de heer Waller meer werk
prestaties van de zijde der koelies ver
langde. De onderneming behoort aan de
Ver. Rubber cultuur-ondernemingen.
Verduistering van schoolgelden.
De raad van justitie heeft den heer
heer Blokdijk, hoofd van een school
te Kofaradja, terzake van verduistering
van schoolgelden, tot een voorwaarde
lijke gevangenisstraf van 5 maanden
„Er is niemand, mijn jongen", zei
mevrouw Rivers langzaam en vol over
tuiging. „Je hebt een afschuwelijken
droom gehad. Er is niemand in den
omtrek te bekennen".
„Het kan geen droom zijn geweest",
protesteerde Gaspard met bevende lip
pen. „Ik heb toch ook niet gedroomd,
dat het stormde, is het wel? Hij werd
eensklaps heel duidelijk zichtbaar door
een bliksemstraal. Moeder, oh, moe
der".
Zij nam zijn beide handen in de hare
en keek haar zoon recht in de oogen.
„Mijn eigen jongen, je vergist je
heusch", zei ze zachtjes. „Er was nie
mandgeen sterveling. Je bent van
daag wat overspannen en je verbeel
ding heeft je parten gespeeld. Daar is
Benedict al met je geneesmiddel.
Drink het en dan zul je je dadelijk
veel beter voelen".
Bill stond aan het andere einde
van de sofa en hij zag, hoe de oude
knecht het glas tegen de blauwe lip
pen hield. Benedict's gezicht deed op
dat oogenblik aan een masker denken,
doch niettemin viel het den dominee
op, dat zijn onderlip even trilde, alsof
een diepe emotie zich van hem had
meester gemaakt.
Mevrouw Rivers keek hem vriende
lijk glimlachend aan. „Dank je wel,
Benedict", zei ze.
Gaspard kon het vocht slechts met
de grootste moeite naaf binnen krij**
veroordeeld. De eiseh luidde 6 maan
den voorwaardelijk.
Accijnsverlaging.
Woensdagmiddag werd in Sociëteit
St. Joris te Middelburg een door een
100-tal vergunninghouders uit verschil
lende plaatsen van Zeeland, bijge
woonde vergadering gehouden, uit
gaande van de besturen van den Ned.
Bond van Koffiehuis-, Restauranthou
ders en Slijters, den Nieuwen Nederl.
Bond van Koffiehuishouders en den
Hotelhoudersbond Horecaft.
De voorzitter, de heer L. Louwerse
uit Middelburg, heette allen welkom
en wees op de aangename en royale
samenwerking tusschen de drie orga
nisaties voor de behandeling van bo
vengenoemd onderwerp. Spr. heette
vooral welkom de heeren P. P. J.
Theunissen uit Rotterdam, lid van de
Centrale commissie voor den gedistil-
leerdhandel en E. L. Duiker, propa
gandist van eerstgenoemden bond. Na
dat deze beide heeren het woord ge
voerd hebben zal, aldus spr., gelegen
heid worden geboden het contract in
zake de prijzen te teekenen.
De heer Theunissen begon met er op
te wijzen, dat hij meermalen over ver
hooging heeft onderhandeld, maar dit
is voor de eerste maal over verlaging.
In I860 was de accijns f22,per
H.L. van 50°/o, en steeds is het ge
klommen tot in 1920 330 °/o werd be
reikt. In 1920 is de prijs van een glas
bepaald op 20 cent voor een volks
gen. Daarna lag hij gedurende enkele
minuten doodstil met gesloten oogen,
doch zijn handen lieten die van zijn
moeder niet los.
Ze zat bewegingloos naast hem en
keek hem onafgebroken aan en de
zelfde stilte was eensklaps ingevallen
als op dien bewusten middag in de
kreek.
Geleidelijk verscheen er weer wat
kleur op Gaspard's wangen en ook
zijn lippen namen weer een normale
tint aan. Eindelijk keek mevrouw Ri
vers op en zag Bill aan en hij begreep
dat zij thans weer gerustgesteld was.
Ze wendde evenwel geenerlei pogin
gen aan om haar handen uit die van
haar jongen te bevrijden en ze sprak
ook geen woord.
Het duurde nog eenigen tijd, voor
dat Gaspard zijn oogen opende. Hij
vestigde deze strak op Bill en glim
lachte daarna tegen hem.
„Dat is een prachtige voorstelling,
die ik voor je gegeven heb, oude jon
gen", mompelde hij.
„Voel je je wat beter?" vroeg Bill.
„Oh, ja. Ik begrijp niet, hoe het
kwam, dat ik me zoo bespottelijk
aanstelde. Ik veronderstel.... ik ver
onderstel, dat de storm er de oorzaak
van is".
(Wordt vervolgd).