In dienst van allen. De Zeeuwsch-Vlaamsche Waterleiding. N° 18 Vrijdag 8 Februari 1928 Ü6 Jaargang. Bij dit nummer behoort een bijvoegsel. A. C. VAN DER REST Wij dienen U op de beste wijze. School en kerk. Koloniën ProVincienieuWs ABONNEMENT Prijs per kwartaal, in Goes f2, buiten Goes f2, Afzonderlijke nummers 5 cent. VerschijntMaandag-, Woensdag en Vrijdagavond. GOESCHE COURANT UitgaveNaamlooze Vennootschap Goesche Courant jjjfelÉlBlJ en Kleeuwens Ross Drukkers- en Uitgeversbedrijf Postcheque- en Girorekening No. 55571 - 17 i7 3n m„ oaa Telefoonnummer 17, na 17.30 No. 244 ADVERTENTIEN van 1—5 regels f1,20, elke regel meer 24 cent. Driemaal plaatsing wordt tweemaal berekend. Dienstaanbiedingen en aanvragen 15 cent per regel. Advertentiën worden aangenomen tot 12 uur voormiddag. Wederom een poging tot ontbinding over een zonderlinge mentaliteit en over raadsleden, die geen inzicht hebbenwat de waterleiding voor Zeeuwsch-Vlaanderen beteekent; een konsekwentie ter over weging. In Zeeuwsch-Vlaanderen, het landje aan den overkant, waar nog al eens kwesties gecultiveerd worden met een hevigheid, die elders wonenden be vreemdt (men denke slechts aan de beruchte Aardenburgsche gevallen!) wordt momenteel weer iets fraai's ver toond. N.l. in verband met de plan nen tot stichting van een waterleiding. Toen eenigen tijd geleden de Water leiding-Maatschappij op het punt stond uitvoering aan haar plannen te geven - ontstond, zooals men zich herinnert, in de streek plots een ware agitatie. De koppen werden bij elkaar gesto ken, men fluisterde, beschuldigde, maakte verdacht en het complot had tot resultaat dat de werkzaamheden tot nader order van de baan gescho ven werden. De raad van commissa rissen der Mij. (aandeelhoudsters zijn 20 gemeenten) wist niet beter te doen dan een commissie in te stellen, die tot taak kreeg de gerezen bezwaren en de geopperde grieven te onderzoe ken. In de uitgebreide commissie na men personen van allerlei stand zit ting en de meeste commissie-leden behoorden tot hen, die grieven tegen de waterleiding koesterden. Dezer dagen hebben we melding ge maakt van het rapport, door de com missie van onderzoek uitgebracht, en bij de lezing daarvan zal men hebben kunnen opmerken, dat de commis sie het in hoofdzaak met den raad van commissarissen eens was. O.a. werden de twee grootste be zwaren van de tegenstanders weerlegd. De commissie deed tot uiting komen dat de water-winplaats van voldoende capaciteit is en dat een waterleiding geacht mag worden te zijn in het be lang van Zeeuwsch-Vlaanderen. Alleen op een onderdeel (de samenstelling van het bestuur) verschilde de mee ning van de commissie met den raad van commissarissen. Na lezing van het rapport waren we ervan overtuigd dat geen weldenkend inwoner van Zeeuwsch-Vlaanderen nog steekhoudende grieven tegen de voor genomen watervoorziening zou hebben. Maar jawel In ons nummer van Woensdag moes ten we reeds publiceeren dat vier le den van den gemeenteraad van Axel (Axel is een der kleinste aandeel houdsters) hun college zouden voor stellen plannen in te dienen tot ont binding der maatschappij. Een teeken dus dat vier Axelsche Edelachtbaren niets, maar dan ook niets uit het breedvoerige rapport hebben opgesto 50 FEUILLETON Naar het Engelsch van ETHEL M. DELL. Geautoriseerde vertaling van DICKY WAFELBAKKER Ze begaven zich naar het' vertrek, waar hij Gaspard op dien "bewusten middag gevonden had. De deur was gesloten. Mevrouw Rivers dra aide aan de kruk, doch het hielp niets. „Gaspard", riep ze. „Gasp.ird, laaf me binnen, beste jongen. Laat me bin- nenn!" Geen antwoord werd gehoord slechts het gekletter van den regen drong tot hen door. Ze boog zich voorover e!n luisterde aandachtig, waarna ze nogmaals riep: „Gaspardik ben hetje moeder. Open de deur, mijn jongen! Laat me binnen!" Niets werd vernomen. Op datoogen- oogenblik ontdekte Bill, dat Bene dict achter hen stond. Hij keek hem aan en het viel Bill op, dat er een vijandige uitdrukking in zijn oogen lag. Eensklaps wendde mev touw Rivers zich om. Er was een bij aa onnatuur lijke kalmte over haar gekomen en ken en met dwarse koppen tegen al les in gaan. Dit is erg, maar erger nog is het feit dat een der bedoelde raadsleden zitting had in de commis sie van onderzoek, doch nooit in de commissie-vergaderingen verscheen en dus de andere leden geen kans bood zijn bezwaren en grieven te onder zoeken. Een hoogen indruk van de raads leden van Axel krijgt men door dit starre en domme gedrijf zeer zeker niet. Dinsdag is in Terneuzen een pers conferentie gehouden in verband met de waterleiding-kwestie en daar zijn sterke staaltjes van de mentaliteit van sommige Zeeuwsch-Vlaamsche raads leden verteld. De tegenstanders weigeren bot waar de te hechten aan uitspraken van het rijksbureau voor drinkwater-voorzie ning. „Zij" weten het beter. Op kosten van de N.V. zijn tal van tegenstanders in de gelegenheid ge steld in Tholen een kijkje te gaan ne men en te informeeren naar de finan- cieele gevolgen voor de gemeenten, enz. Kwamen ze dan terug en waren hun bezwaren weggenomen, dan werd gezegd: „ze zijn omgekocht!" Er waren raadsleden in sommige gemeenteraden, die er tegen stemden, omdat hun woning toch niet aange sloten kon worden! Anderen waren bang, dat de water leiding meer industrie in Zeeuwsch- Vlaanderen zou brengen en dan zou den de loonen gaan stijgen! In Aardenburg bestaat een zuivelfa briek, waarin met slecht, bruin wa ter wordt gewerkt. Maar in datzelfde Aardenburg wilde men de waterlei ding niet Toch vraagt men er nu aan het Rijksbureau voor Drinkwatervoor ziening advies, hoe aan goed water voor de fabriek te komen. De R.-K. Boerenbond wil graag een strookartonfabriek oprichten, maar dat kan niet zonder waterleiding. Toch stemt een lid dier commissie voor deze fabriek als raadslid tegen de wa terleiding! We doen hier slechts een greep uit de vele staaltjes die verteld zijn en zwijgen dan nog van allerlei valsche beschuldigingen en verdachtmakingen aan het adres van de bestuursleden der maatschappij. Uit dit alles blijkt dat Zeeuwsch- Vlaanderen niet het meest ontwikkel de deel van Zeeland genoemd kan worden. We gelooven niet dat de actie van haar stem beefde ook in het geheel niet, toen ze zei: „Gaspard, maak onmiddellijk de deur voor me open". En toen klonk het wanhopig„Moe der is uis u alleen?" „Benedict is bij me en mijnheer Quentïn". „Niemand anders?" vroeg Gaspard. „Weet U het wel heel zeker?" „Niemand anders", zei mevrouw Ri vers op vasten, geruststellenden toon. Weer heerschte er stilte. Toen werd een zacht geruisch gehoord. Het kwam Bill voor, alsof het de hand van een blinde was, die rondtastte. „Gauw", drong mevrouw Rivers aan. „Moeder... MoederHeeft u hem gezien?" Ze antwoordde zoo kalm en troos tend, alsof hij een klein kind was, dat gerustgesteld moest worden. „Nee, ik heb niemand anders gezien dan dominee Quentin. Hij is bij me, heb ik je toch gezegd. Wij staan te wachten om binnengelaten te worden". Na een tijd die een eeuwigheid leek, werd de sleutel in het slof omge draaid. Mevrouw Rivers greep dade lijk naar de kruk. „Gauw, Gaspard", zei ze dringed. De deur werd geopend en Gaspard stond bevend op den drempel. Hij zag doodsbleek en zijn lippen had den een blauwe kleur. Hij ging eeni- ge schreden achteruit, toen zijn moe de vier Axelsche raadsleden succes zal hebben, doch geheel zeker zijn we, gezien de mentaliteit van velen aan den overkant, op dat punt nog niet. Het is evenwel niet te hopen, dat enkele domme, onontwikkelde leden van den raad opnieuw roet in het eten zullen kunnen werpen en dat zij de ontbinding van de Waterleiding- Maatschappij zullen kunnen bewerk stelligen. Want Zeeuwsch-Vlaanderen heeft een waterleiding zeer hard van noode. Niet alleen omdat een waterleiding het individu op hooger peil kan brengen, maar omdat een goede drinkwater voorziening nauw verband houdt met de economische ontwikkeling eener streek. Niemand minder dan Mr. Die- leman heeft gezegd dat de landbouw in Zeeuwsch-Vlaanderen achteruit is gegaan tengevolge van het ontbreken van een waterleiding. Hij ook was het die er op wees dat industrieën (die men broodnoodig heeft aan den over kant) voor Zeeuwsch-Vlaanderen ver loren gingen bij gebrek aan goed water. Allen die het wel met Zeeuwsch- Vlaanderen meenen, moeten de stich ting van een waterleiding voorstaan. Men moet in het Zuidelijkste deel van Zeeland maar eens leeren, dat men een algemeen belang niet aan een persoonlijke koppigheid mag opoffe ren en inzien dat partij-verschillen ééns een einde hebben te nemen. Er wordt daar de laatste jaren der mate gekonkeld, geïntrigeerd en bek- gevochten, zóó geleefd en afgebroken dat men, dank zij Zeeuwsch-Vlaande ren soms anders over de beteekenis van een Mussolini gaat denken dan men gewoonlijk doet. Als de achterlijke personen aan den overkant mochten slagen, als zij ont binding van de Waterleiding-Maat schappij weten te bewerkstelligen, dan toont Zeeuwsch-Vlaanderen dat er geen ernst heeft gelegen in de poging de streek economisch op te heffen. Een poging waarvoor herhaaldelijk de hulp van de regeerïng werd inge roepen. En in Den Haag zou de ontbinding der maatschappij natuurlijk niet on opgemerkt voorbijgaan. Vermoedelijk zal verdere hulp der regeering voor de verbetering van de Zeeuwsch-Vlaamsche toestanden meer verband houden met den aanleg van een waterleiding dan enkele Axelsche dorpsbestuurders zullen willen aan nemen. Want het animeert immers nietmen- schen te steunen die herhaaldelijk, hetzij opzettelijk, hetzij uit ongenees lijke domheid, struikelen! Ass. Apotheker Lange Kerkstraat 42, GOES - Telef. 163 der het vertrek binnentrad, alsof hij bang was een berisping te krijgen. Ze liep echter regelrecht op hem toe en legde haar handen op zijn schouders. „Mijn beste jongen", zei ze vol teederheid. Het volgende moment had hij zijn armen om haar heengeslagen en zijn hoofd tegen haar schouder verborgen. „Moeder, oh, moeder", kreunde hij. Toen keek hij eensklaps op. „Doe die deur op slot.... Niemander mag niemand meer binnenkomen". Bill wilde zich terugtrekken, maar de jongen zei onmiddellijk: „Ik bedoelde u.... ik bedoelde jou natuurlijk niet". Bill ging voor hem staan en toen hij zag, hoe doodsbleek de jongen was geworden, maakte hij onwillekeurig een gebaar om hem te ondersteunen. „Dank je", bracht mevrouw Rivers ademloos uit Gaspard hield zich evenwel nog steeds dicht tegen zijn moeder aange drukt en zelfs, toen hij met Bill's hulp de sofa bereikt had, wilde hij haar hand nog niet loslaten. „Ik heb hem gezien, moeder. Ik heb hem heusch gezien". Hij bleef deze woorden op koortsachtig opge wonden toon herhalen. „Hij zat vlak bij meachter een van de groote denneboomen". Hij wierp een angstïgen blik In de richting van het venster. „Is hij er nu nog?" Een ouderwetsche winter. Dinsdag werd op de Alkmaarder plassen een wedstrijd gehouden met paard en ar. Een der deelnemers in actie. Het Leger des Heils. Generaal Booth heeft de uifnoodi- glng tot nader overleg met den Hoo gen Raad nu formeel aangenomen. Zijn advocaten trachten de z.g. „Supple mentary Deed" van 1904, dat is de wijziging in de statuten van hef Leger, waarbij de bevoegdheid van den Hoo gen Raad werd geregeld, door den rech ter ongeldig verklaard te krijgen. Door koelies vermoord. Javaansche koelies hebben met bij len en parangs den waarnemenden ad ministrateur J. F. E. Waller van de rubberonderneming „Damar Sipoet" vermoord. De hem vergezellende as sistenten C. Ligthart en Tekelenburg traden den moordenaars ongewapend tegemoet en trachtten hen tegen te houden, de heer Waller vluchtte in een pondok waar hij werd afgemaakt. De oorzaak ligt vermoedelijk in het feit dat de heer Waller meer werk prestaties van de zijde der koelies ver langde. De onderneming behoort aan de Ver. Rubber cultuur-ondernemingen. Verduistering van schoolgelden. De raad van justitie heeft den heer heer Blokdijk, hoofd van een school te Kofaradja, terzake van verduistering van schoolgelden, tot een voorwaarde lijke gevangenisstraf van 5 maanden „Er is niemand, mijn jongen", zei mevrouw Rivers langzaam en vol over tuiging. „Je hebt een afschuwelijken droom gehad. Er is niemand in den omtrek te bekennen". „Het kan geen droom zijn geweest", protesteerde Gaspard met bevende lip pen. „Ik heb toch ook niet gedroomd, dat het stormde, is het wel? Hij werd eensklaps heel duidelijk zichtbaar door een bliksemstraal. Moeder, oh, moe der". Zij nam zijn beide handen in de hare en keek haar zoon recht in de oogen. „Mijn eigen jongen, je vergist je heusch", zei ze zachtjes. „Er was nie mandgeen sterveling. Je bent van daag wat overspannen en je verbeel ding heeft je parten gespeeld. Daar is Benedict al met je geneesmiddel. Drink het en dan zul je je dadelijk veel beter voelen". Bill stond aan het andere einde van de sofa en hij zag, hoe de oude knecht het glas tegen de blauwe lip pen hield. Benedict's gezicht deed op dat oogenblik aan een masker denken, doch niettemin viel het den dominee op, dat zijn onderlip even trilde, alsof een diepe emotie zich van hem had meester gemaakt. Mevrouw Rivers keek hem vriende lijk glimlachend aan. „Dank je wel, Benedict", zei ze. Gaspard kon het vocht slechts met de grootste moeite naaf binnen krij** veroordeeld. De eiseh luidde 6 maan den voorwaardelijk. Accijnsverlaging. Woensdagmiddag werd in Sociëteit St. Joris te Middelburg een door een 100-tal vergunninghouders uit verschil lende plaatsen van Zeeland, bijge woonde vergadering gehouden, uit gaande van de besturen van den Ned. Bond van Koffiehuis-, Restauranthou ders en Slijters, den Nieuwen Nederl. Bond van Koffiehuishouders en den Hotelhoudersbond Horecaft. De voorzitter, de heer L. Louwerse uit Middelburg, heette allen welkom en wees op de aangename en royale samenwerking tusschen de drie orga nisaties voor de behandeling van bo vengenoemd onderwerp. Spr. heette vooral welkom de heeren P. P. J. Theunissen uit Rotterdam, lid van de Centrale commissie voor den gedistil- leerdhandel en E. L. Duiker, propa gandist van eerstgenoemden bond. Na dat deze beide heeren het woord ge voerd hebben zal, aldus spr., gelegen heid worden geboden het contract in zake de prijzen te teekenen. De heer Theunissen begon met er op te wijzen, dat hij meermalen over ver hooging heeft onderhandeld, maar dit is voor de eerste maal over verlaging. In I860 was de accijns f22,per H.L. van 50°/o, en steeds is het ge klommen tot in 1920 330 °/o werd be reikt. In 1920 is de prijs van een glas bepaald op 20 cent voor een volks gen. Daarna lag hij gedurende enkele minuten doodstil met gesloten oogen, doch zijn handen lieten die van zijn moeder niet los. Ze zat bewegingloos naast hem en keek hem onafgebroken aan en de zelfde stilte was eensklaps ingevallen als op dien bewusten middag in de kreek. Geleidelijk verscheen er weer wat kleur op Gaspard's wangen en ook zijn lippen namen weer een normale tint aan. Eindelijk keek mevrouw Ri vers op en zag Bill aan en hij begreep dat zij thans weer gerustgesteld was. Ze wendde evenwel geenerlei pogin gen aan om haar handen uit die van haar jongen te bevrijden en ze sprak ook geen woord. Het duurde nog eenigen tijd, voor dat Gaspard zijn oogen opende. Hij vestigde deze strak op Bill en glim lachte daarna tegen hem. „Dat is een prachtige voorstelling, die ik voor je gegeven heb, oude jon gen", mompelde hij. „Voel je je wat beter?" vroeg Bill. „Oh, ja. Ik begrijp niet, hoe het kwam, dat ik me zoo bespottelijk aanstelde. Ik veronderstel.... ik ver onderstel, dat de storm er de oorzaak van is". (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Goessche Courant | 1929 | | pagina 1