BESTEVAER
125
Vrijdag 19 October 1928
115 Jaargang,
De Electrificatie,
Het Medaillon
van Lord Stair
UNION-CASTLE LIJN
AgentenKuyper, Van Dam Smeer,-Rotterdam.
dilqgel&ar^ %6a&
Bij dit nummer behoort een bijvoegsel.
Uit de Pers.
Binnenland
NAAR ZUID AFRIKA
ABONNEMENT
Prijs per kwartaal, in Goes f 2,—
buiten Goes f2,
Afzonderlijke nummers 5 cent.
VerschijntMaandag-, Woensdag
en Vrijdagavond.
GOESCHE
Uitgave Naamlooze Vennootschap Go-esche Courant
Postcheque- en Girorekening No. 55571
COURANT
en Kleeuwens Ross' Drukkers- en Uitgeversbedrijf
Telefoonnummer 17, na 17.30 Ne. 244
ADVERTENTIEN
van 15 regels f 1,20, elke regel
meer 24 cent. Driemaal plaatsing
wordt tweemaal berekend.
Dienstaanbiedingen en aanvrage* 15
cent per regel. Advertentiën worden
aangenomen tot 12 uur voormiddag.
Over een artikel, waarin het Goesche comité tot geduld wordt
aangemaand; is Augustus wel een vacantie-maand als een belang
rijke zaak wacht; ambtenarij en koopmanschap.
De Zeeuwsche medewerker van het
„Protestantsche Zuiden", (vermoedelijk
een lid van de Provinciale Staten van ons
gewest) die de „brandende" Zeeuwsche
kwesties geregeld onder de aandacht Idler
j lezers brengt, heeft deze week een arti-
j keltje gewijd aan de electrificatie der
middengroep; en wel naar aanleiding van
het adres van het Goesche comité van
actie, waarvan ook in ons blad nota is
genomen.
In het „Protestantsche Zuiden" lezen
I we o.m.
„Het is verklaarbaar, dat het comité
vreest voor stilstand in de oplossing (van
de electrificatie).
Toch wordt er naar wij vernemen, wel
gewerkt. Immers de M.A.B.E.G.-kwes-
j tie is reeds opgelost.
Bovendien loopen er sinds lang ge
ruchten over de onderhandelingen van de
P.Z.E.M. met de Société Anonyme te
Vlissingen. Maar, nu zal het zelfs voor
de leden van het comité te Goes duidelijk
l zijn, dat men hierbij niet altijd even spoe-
dig tot een resultaat komt. Stel dat deze
onderhandelingen weer loopen over de
overname van het Vlissingsche bedrijf en
de eene partij vraagt bijv. f2.700.000 en
de andere heeft de waarde laten taxeeren
op f2.600.000, dan is dit verschil viam
een ton gouds nog wel een oorzaak om
eens een nader onderzoek in te stellen
naar de reëele waarde van het bedrijf.
Of, we maken maar veronderstellingen,
I er wordt een contract opgemaakt voor
levering van electrischen stroom voor
(kracht en licht, waarin de eene contractant
een clausule wenscht opgenomen te zien,
waarbij de overname van het bedrijf na
taxatie, mogelijk zou worden, dan kan
men begrijpen, dat dit van weerszijden
1 overleg vordert, wat weer tijd kost.
Bovendien, als de eerste veronderstel
ling een-s juist zou zijn, dan zou de pro
vincie misschien tegelijk met de overname
een trambedrijf moeten exploiteeren. Maar
ook hieraan zijn weer moeilijkheden vier
bonden. En we denken hierbij niet aller
eerst aan de overname van het personeel,
dat dan in een semi-overheidsbedrijf zou
opgenomen worden, wat meerdere uitgaven
na zich zal slepen, maar wel aan .de moei
lijkheden die de tramdienst op Zondag
weer mede zal brengen, gezien het streven
der Staten om Zondagsdiensten zooveel
mogelijk te beperken. Wordt hieraan nu
nog een onderzoek vastgeknoopt, naar de
mogelijkheid, dit trambedrijf te doen ex
ploiteeren buiten de provinciale overheid,
of de P.Z.E.M. om, zoodat hiervoor een
combinatie gevonden moet worden, dan
is het dunkt ons duidelijk, dat men nu nog
geen oplossing mag verwachten.
Van de zomerzitting der Staten tot he
den zijn ruim drie maanden verloopen,
waarbij dan de Augustus -maand geteld
werd, de vacantiemaand dus. En het wil
ons voorkomen, dat het complex van
vraagstukken en moeilijkheden, die aan de
orde zijn, nu er opnieuw met de Société
onderhandeld schijnt te worden, zóó groot
is, dat hiervan in twee maanden tijds geen
oplossing mocht verwacht worden."
Ten slotte wordt het Goesche comité
van actie door den schrijver tot geduld
aangemaand.
Met dit laatste, en met de bewering:
„De moeilijkheden schijnen zoo groot
dat hiervan in twee maanden geen oplos
sing mocht verwacht worden", kunnen we
ons toch niet erg best vereenigen. Even
min met de veronderstelling, dat men d
vacantie-maand Augustus eigenlijk buiten
beschouwing moet laten. Het laatste is
een echte ambtenaarlijke opvatting, die
door geen enkelen zakenman gedeeld zal
worden. Een zakenman n.l. kent geen
vaoantie zoolang er een kwestie van groot
gewicht in het geding is. Als hij kans
ziet zijn slag te slaan, dan slaat hij die,
't zij op een middernachtelijk uur, 'tzij
gedurende een praohtigen vacantie-d
'tzij op een ziekbed. Wachten en uitstel
len zijn woorden die voor hem alleen ham
dels-strategisohe waarde bezitten; in alle
andere gevallen negeert hij ze.
We kunnen de voorstelling van den
schrijver in het „Prot. Zuiden" als zou
een rustige afwikkeling der moeilijkheden
alleszins gewettigd zijn, dan ook geenszins
bijvallen. Het is toch juist die onzakelijke
rust, welke de middengroep al 11 jaren
aan het sleeptouw heeft gehouden, de ver
foeilijke ambtelijke tijdnemerij is het die
de electrificatie van Zeeland tot nu toe
onmogelijk heeft gemaakt. Na de zomer
zitting van de Staten hadden we toch
mogen verwachten, dat de P.Z.E.M. de
kwestie eens zakelijk ter hand had geeo
men. Zakelijk: dat is hier direct. Had
men een handig koopman en een goed in-
dustriëel in Juli de opdracht verstrekt:
„Brengen jullie de zaak zoo spoedig mo
gelijk in orde", dan had de kwestie uiter
lijk binnen een maand haar beslag gehad
Wellicht nog eerder, want een handig
koopman en een goed industriëel kenmietn
de waarde van iedere minuut, ze weten
dat men zich aan een reeds jaren geleden
vastgestelden vergaderdag niet moet hou
den als het belangrijke zaken betreft, zo
weten dat ieder uitstel de tegenpartij mo
gelijkheden tot nieuwe bezwaren en an
dere voorstellen oplevert
De P.Z.E.M. geeft blijk van al deze
48
FEUILLETON
Naar het Engelsch van
CHARLOTTE M. BRAME.
HOOFDSTUK Lil.
Ik vrees, dat ze u niet zal willen ont
vangen, zei Ethel, toen haar vader zijn
voornemen te kennen gaf. Toen ik het
haar voorstelde, bestierf ze het bijna van
'schrik.
Waarom stelde je het haar voor?
Omdat ik geen invloed op haar had en
haar niet kon bewegen me te gaan ver
trouwen. Ik vertelde haar hoe vriendelijk
u is en dat ze haar geschiedenis aan nie
mand beter dan aan u zou kunnen vertel
len, omdat u zelf ook veel verdriet heeft
gehad, maar ze verzette zich' heftig tegen
dat idee.
Waarom zou ze bang zijn mij te zien?
vroeg Lord Stair verwonderd.
Ik denk dat dat in verband staat met
haar geheim, vader. Ze wilde me niets
vertellen. Het eenige dat ze telkens en tel
kens weer vroeg, was haar met rust te
laten en haar te vergeten. Als ze uit die
gevangenis wordt ontslagen wil ze naar
Amerika gaan en nooit meer terugkomen.
Dat is heel merkwaardig.
We zijn er nu zeker van dat ze niet ge
stolen heeft en ik kan niet aannemen dat
ze de kamenier is. Ze wil u niet alleen
niet ontvangen, maar het hooren van uw
naam alleen agiteerde haar zóó, dat ik' er
niets van begrijp.
Maar dat zou juist je theorie beves
tigen dat ze inderdaad Phoebe Askem is.
Neen, papa, zei Ethel zacht, ze kan
Phoebe Askern niet zijn.
Maar als ze een vreemde is, wat heeft
ze dan te vreezen? Als ze Phoebe As-
kern is, kan ik me begrijpen, dat ze me
niet wil zien, maar anders
Toch ben ik er zeker van dat het niet
zoo is, papa. Juffrouw Grey is evenmin
Phoebe Askern als ik.
Dan ga ik haar opzoeken of ze het
wil of niet. Ik wil dit raadsel oplossen.
Van het oogenblik af dat de beide me
daillons terug zijn, heb ik geen' oogenblik
rust meer gehad.
Lord Stair bleef bij zijn besluit. Hij
verzocht toestemming om de gevangene te
bezoeken.
Hij kreeg ten antwoord, dat de vrouw
elk bezoek weigerde.
Maar Lord Stair gaf zijn plan niet op.
Hij consulteerde een bekend rechtsge
leerde en vroeg hem of hij, niettegenstaan
de de weigering van de gevangene, toch
niet zou kunnen gaan.
Als uw eenig doel is om haar te identi-
ficeeren, dan zou u haar vermoedelijk
wel kunnen zien zonder dat zij dit merkt,
zeide deze. Het wordt meer dan eens ge
daan; niet lang geleden heb ik op dezelfde
manier een van de grootste dieven van
inzichten niets, maar dan ook niets, te
beseffen.
De P.Z.E.M. is een instituut van amb
tenaren, geen lichaam van kooplieden en
Industriëelen en daarom als electriciteit-
verkoopster een onding.
Het was o.i. van den schrijver in het
„Prot. Zuiden" zeer verkeerd om de
P.Z.E.M. in haar rustige onderhandelingen
nog te stijven. Het moet deze maat
schappij na 11 jaren maar eens erg dui
delijk worden gemaakt, dat men haar
werkmethode niet op prijs stelt.
Vallen.... en opstaan.
Het „Hbld." schrijft:
Drie van de vijf vliegtuigen, die de
reis naar Indië hadden ondernomen, heb
ben hun vlucht onderbroken gezien. Hel
eene, dat in Rangoon averij beliep, gaat
over zee verder, de beid© andere zullen
waarschijnlijk weldra de ruime lucht weer
kunnen kiezen. Onze vreugde over de
stoutmoedige onderneming,, die door het
aanvankelijk verloop der vluchten werd
gestreeld en een tikje ook onz© nationale
ijdelheid, hebben door de jongste tegjen-
slagen een gevoeligen duw gekregen. Wij
hadden gehoopt, dat wederom d'e Nectar-
landsche luchtvaart aan de overige wereld
zou toonen, dat voor de practijk van het
vliegverkeer, anders dan voor sensatie-
makende records, onze vliegers aan d©
iüöt der wereld de leiding gaven.
Dat blijft waar, maar het wordt door
deze vluchten niet opnieuw bewezen. Er
zal zelfs in bepaalde kringen wel eenig
leedvermaak worden gekoesterd. Men
heeft met zekere spijtigheid moeten
vaststellen, dat ons land op dit gebied on
betwistbaar vooraan stond in de rij der
luchtvarenden.
Het blijft waar, zeiden wij, dat voor
de ontwikkeling van het regelmatig lucht
verkeer niemand meer do©t dan wij, want
de tegenslagen onzer vliegers zijn voor
een zeer groot deel te verklaren uit den
nog volstrekt onvoldoenden toestand van
den hoogst belangrijken gronddienst op
de route.
Wanneer een vlieger als Smirnoff stuk
ken maakt, dan kan men bijna van te
voren verzekerd zijn, dat daarbij omstan
digheden onafhankelijk van den wil en
de capaciteiten van den vlieger een rol
spelen van beteekenis. Dit geldt waar
schijnlijk ook wel van de bestuurders der
in Rangoon en Cawnpore gestrande toe
stellen, maar van Smirnoff staat het wel
haast vast.
Daarom is er dan ook geen reden zich
te laten ontmoedigen door hetgeen thans
geschied is. Men leert nu eenmaal niet
loopen zonder nu en dan te vallen. Dat
de gronddienst op de route naar Indië
gevaren met zich bracht, wist men van
te voren. Ze zijn alleen nog ernstiger
bleken dan men had verwacht. Hetgeen
thans geschied is, zal juist, omdat aan de
bekwaamheid van een man als Smirnoff
niet kan worden getwijfeld, kunnen en moe
ten bijdragen tot de hoog noodige verbe
tering van den gronddienst. In samenwer
king o.a. met de regeering van Groot-
Brittannië, dat evenzeer als ons land be>
lang heeft bij de toekomst van een gioed©
snelle luchtverbinding met Indië en via
Indië straks met Australië.
Wanneer straks Smirnoff zijn reis zal
hebben volbracht en de K.L.M. beschikt
over de rapporten van zijn navigator Aler,
dan wordt het dringend, dat onze regee-
ring het overleg met de Britsche ernstig
ter hand neemt.
Geen baby, maar smokk elwaar.
De douane van het grenskantoor Strasz
heeft een echtpaar uit Kerkrad© aange
houden, wegens smokkelarij. Bij het pas
seer en van dit kantoor reed de vrouw,
die een kinderwagen duwde, langzaam
door. Haar man meldde zich bij den
beambte. In de dioos, die hij bij zich
droeg, bevond zich natuurlijk geen smok
kelwaar. De houding van het echtpaar
kwam den douanebeambte echter vreemd
voor. Door „nieuwsgierigheid" gedreven
ging hij een onderzoek instellen naar den
gezondheidstoestand van de baby. Moe-
per
Engeland geïdentificeerd. Ik kon hem zien
door de tralies van de celdeur, maar hij
kon mij niet zien.
Toch vind ik het niet fair op deze
wijze een vrouw te identificeeren, zei
Lord Stair.
Dat is waar, maar het is uw eenige
kans, antwoordde zijn raadsman.
Het duurde geruimen tijd voor Lord
Stair er toe kon besluiten het op die ma
nier in te kleeden. Maar zijn verlangen om
eindelijk klaarheid te krijgen in. de zaak
en Ethel's gedrukte stemming brachten
hem er ten slotte toe, om todhi maar tot
dit middel zijn toevlucht te nemen.
Hij kreeg toestemming om de raadsel
achtige vrouw door het luikje in de cel
deur te bespieden.
Op een middag liep hij door de som
bere gang welke leidde naar de cel van
no. 44. Kapitein Mayne en de directrice
vergezelden hem. Hij had de twee me
daillons bij zich en ook den brief waarin
Marguerite afscheid van hem had ge
nomen.
Lord Stair was uiterst nerveus.
De directrice duwde zachtjes den schuif
weg, zoodat men in de cel kon kijken.
Lord Stair keek naar binnen. De kleine
ruimte was vrij donker, alleen tegen den
zijmuur blonk wat licht. Na eenige oogen-
blikken l|;merkte hij de tenger© gestalte
van de gevangene, het gezicht was afge
wend, maar er was iets in de houding
van het hoofd, dat hem eigenaardig be
kend aandeed. In weerwil van de stijve
gevangeniskleeren w»s het lichaam van
Ide vrouw slank en voornaam. Zoo keek
hij eenigen tijd in spanning toe. Kapitein
Mayne was weggegaan, de directrice sloeg
Lord Stair met de grootste aandacht
gade. J
Langzaam keerde de gevangene zich'
om. Lord Stair wist het eerste moment
niet wat hij zag; dat gezicht, dat zich
langzaam naar hem toewendde, kende hij.
Hij keek scherper.... en opeens wist hij;
Dit was het gezicht van Marguerite,
zijn vrouw! Zijn vrouw! Ze was volko
men onbewust van zijn tegenwoordigheid
en keek weer naar het werk dat zij in de
hand hield. Marguerite! Bijna even mooi
als toen hij haar in Inisfail voor het eerst
zag, maar met een onuitsprekelijke droe
fenis op haar schoon gezicht gegriftJ
HOOFDSTUK LI1I.
Zijn vrouw, die hij zeventien jaar lang
dood en begraven had gewaand!
Hij was zoo verbijsterd, dat hij nau
welijks een gedachte kon vormen. .Was
dit een beklemmend vizioen?
Op dat oogenblik hief de gevangene
het gezicht op naar het raaoi en toen het
licht voller op haar viel, wist Lord Stair
met zekerheid: dat was Marguerite!
Hij wilde haar naam uitspreken, maar
zijn stem stokte hij scheen door een
vreemde verdooving bevangen.
Na enkele o ogenblikken kon hij zich
weer bewegen en' spreken. Hij keerdie zich
naar de directrice, die verwonderd naar
hem had staan kijken.
U moet die deur openen; deze vrouw
wset maap al
te doed hoeveel
di aden aan de
marnf zijn,vaar=
van de waande
beneden
„par>i" staat
Hij is bedachtzaam,'voorzichtig
en Kieskeurig en pookt daapom
de geuriqe.volrijpe
der had evenwel haar kindje thuis gelaten
en den kinderwagen gevuld met koffie,
thee, sigaren en sigaretten. Alles werd
natuurlijk in beslag genomen en hetsmok-
kelpaar werd in arrest gesteld. De vrouw,
die in Duitschland geboren was, werd
later weer vrijgelaten.
Oplichters.
Dinsdagmiddag kwamen te Zwolle
twee heeren voorrijden in een auto bij een
Indische familie. De een sprak vloeiend
Fransch, samen spraken zij Maleiscb.
Zij hadden een tentoonstelling in ons land
gehouden van Indische artikelen en Bel
gische stoffen. Bij terugzending naar Bel
gië zou van de stoffen 75 °/o invoerrech
ten betaald moeten worden. Daarom bo
den zij de coupons aan voor f 50 per
stuk. Zij lieten heel aardige Indische ar
tikelen zien en ook verscheidene coupons.
Bij niet bevallen zou een kleermaker te
Kampen, met name genoemd, bereid zijn
de coupons tegen f 75 terug te nemen. De
heer des huizes ging. weg: en mevrouw
onderhandelde verder met de heeren. Een
van hen ging even met de auto naar een
andere familie, ook met name genoemd,
waar hij voor f 1500 aan stoffen zou
geleverd hebben. Mevrouw kocht daarop
24 coupons en gaf een cheque af op een
bank te Zwolle. De heeren reden naar de
bank, de een liet zijn pas zien, ten name
van E. de Winter, de foto op de pas
klopte, de bandteekening eveneens, zocdat
de cheque werd uitbetaald en de hieeren
vertrokken. De heer des huizes vertoonde
later de coupons aan een Zwolschem
kleermaker. Het was slechts Tilburgsche
stof, nog geen f20 per coupon waard.
is uit den doode herrezen! zei hij met
een afwezige klank in zijn stem. t
De directrice riep kapitein Mayne;
deze kwam en vroeg aan Lord Stair:
heeft u haar kunnen identificeeren?
In 'shemelsnaam, open die deur! her
haalde Lord Stair, ik moet haar zien; ik
moet haar spreken! Ik verzeker u dat ik
niet gek ben geworden; de vrouw die hier
is opgesloten, is mijn vrouw, Lady Mar
guerite Stair, die ik ze'ventien jaar lang
dood gewaand heb.
Maar dat is immers onmogelijk! rie
pen de directrice en de kapitein tegelijk.
Het is waar; zoo waar als God leeft!
Open die deur! Ik moet haar spreken.
De directrice keek naar kapitein Mayne
Onder deze omstandigheden, zei dieze,
zal het het beste zijn, om Lord Stair's
verzoek in te willigen. Open u de deur!
Ik neem alle verantwoordelijkheid op
me, zei Lord Stair met een heesche stem.
Laat me binnen!
De zware deur werd langzaam ge
opend; hij liep wankelend de cel in en
de deur sloot zich achter hem.
Marguerite zat nog steeds met haar
gezicht naar het raam gekeerd om zoo
veel mogelijk licht te hebben voor haar,
werk. Ze had niet opgekeken toen dei
deur geopend werd.
Marguerite, stamelde Lord Stair, met
een stem, schor van ontroering.
(Wordt vervolgd.)
LüliÜLilïi
