Het Medaillon van Lord Stair N° 121 Woensdag 10 October 1928 lift Jaargang, De zending LINTVELT's BAZAR Buitenland School en kerk. Sport. Koloniën ProVincieiueuWs ABONNEMENT Prijs per kwartaal, in Goes f 2,— buiten Goes f2, Afzonderlijke nummers 5 cent. Verschijnt Maandag-, Woensdag en Vrijdagavond. goesche Uitgave Naamlooze Vennootschap Goesche Courant Postcheque- en Girorekening No. 55571 COURANT en Kleeuwens Ross' Drukkers- en Uitgeversbedrijf Telefoonnummer 17, na 17.30 No. 244 ADVERTENTIEN van 15 regels fl,20, elke regel meer 24 cent. Driemaal plaatsing wordt tweemaal berekend. Dienstaanbiedingen en aanvrage» 15 cent per regel. Advertentiën worden aangenomen tot 12 uur voormiddag. De „Nieuwe Zeeuwsche Courant" kaïn zich niet vereenigen met hetgeen we over de zending in Bali schreven. lm een artikel „Missie-miskenning" zegt onze collega, dat 'd e missie nooit de cultuur van een volk vernietigt, „maar wel veredelt ze die." Het artikel eindigt als volgt: „We vermoeden dat de penvoerders der Zeeuwsche vrijzinnigen en liberalen onder cultuur alleen het artistieke bedoe len. En ja, dan kan het zijn dat het Chris tendom gevaarlijk is voor de cultuur van vaardig getrokken duivelstronies of mooi gesneden afgodsbeelden, maar wie «daar om de Missie wil weren is zoo beneveld door voorooirdeelen, dat hij geen onder scheid meer ziet tusschen hoofdzaak en bijkomstigheden". We zullen het artikel en de daariin gerezen vragen ditmaal bij uitzondering eens niet zelve beantwoorden, doch het woord laten aan den bekenden wereld reiziger-journalist Mr. C. P. van Rossum, die in zijn boek: „In vijf werelddeelen" een hoofdstuk besteedde aan de zendelin gen. Als we enkele passages van dezen scherpzinnigen journalist weergeven zal het de „Nieuwe Zeeuwsche Courant" wellicht duidelijk worden wat we bedoel den met den zin: „Als de zendelingen toegang op Bali kregen zou heel veel moois verloren kun nen gaan, want het is reeds eerder voor gekomen, dat door de zending de cultuur van een volk ten gronde werd gericht en dat zeer zeker goed bedoelde kerstening tot verderf en verwording leidde." Aan Mr. van Rossum's beschouwingen over de zending op de Zuid-zee eilanden ontleen en we: „Ze (de zendelingen) hebben op deze gelukzalige eilanden het woord „zonde gebracht. Zonde was het naakt te gaan, zonde was het bloemen in het haar te dragen, zonde was het 't bruischende le ven in dans-rythme om te zetten, zonde was het zingenDe inboorlingen trok ken hemdjes en broekjes aan, transpireer den als ossen en vatten kou. De zende lingen juichten dat de gpdsdienst van de blanken de eenige ware was. Toen de- backeerden d e dragers van de christelijke beschaving: avonturiers, beachcombers, traders, ambtenaren en ander blank ca naille, ze leerden de vrouwen de moge lijkheid hun lichaam tegen gjeld te verkoo- pen, ze leerden ze de christelijke hypo crisie en de syphilis. En de zendelingen sloegen hun armen in verrukking, de lucht in en rapporteerden naar huisEiland zoo en zoo gelooft integraal aan de genade van God den vader Het christendom beteekent voor de in boorlingen het drinken van wijn tijdens het avondmaal, een mooie broek, een ge zellige vertooning iederen Zondag en een Hoek Koningstraat - Magdalenastraat. SPECIAAL ADRES IN: GLAS, PORSELEIN EN AARDEWERK. 44 FEUILLLETON Naar het Engelsch van CHARLOTTE M. BRAME. Misschien is de oplossing ten slotte heel gewoon, zei Ethel. Moeder heeft het medaillon wellicht verloren en iemand heeft het opgeraapt en ver kocht. Maar waarom zou ze dan zeggen, dat ze onschuldig is? vroeg Lord Stair Ja, maar ze heeft nooit gezegd waar aan ze schuldig was. Maar als zij het medaillon niet ge stolen heeft, waarom zou ze zich dan schuldig hebben verklaard? hield de hertog aan, en waarom was ze zoo ontroerd en opgewonden toen het voor den dag kwam? Weet je nog hoe doodsbleek ze was, hoe ze bij je neerknielde en riep dat ze schuldig was? Daar moet een of ander vreeselijk geheim achter zitten. Er is nog iets anders, zei Lord Stair Laten we veronderstellen dat het me daillon bij toeval in haar bezit is ge komen, waarom zou ze het dan zoo Waarom laat Gij V zoo kwellen door Uw hoest f N(=>p>m Bii apothekers en drogisten verkrijgbaar. verfijnd soort van Kanibalisme In de eerste plaats tracht hij (de Pro- testantsche zendeUng, over die katholieke zendeling is de schrijver beter te spreken") in deze simpele Pilyinesisdhe hersenen al lerlei begrippen van moraliteit t© inoccu- leeren. De Polynesiër begrijpt er n!et veel van, maar wat hij wel begint te bevroe den is het mysterie dat er ook zooiets als „immoraliteit" bestaat. Nooit heeft hij dat geweten, aangezien al z'n dadiem ein gedachten uit z'n onbedorven natuur zijn voortgesproten. Het christendom degene reert hem, langzaam maar zeker, hij leert de charme der immoraliteit te doorproe ven en te apprecieeren en hij gaat den verkeerden weg op. De zendeling, onder wijst hem aangaande het sexe-leven en vertelt 'm, dat net zonde is, naakt te gaan. Sinds dit oog,enblik is het hem dui delijk geworden, dat de sexualiteit met een zekere perversiteit kan worden ge kruid. Op Tabati heeft de protestantsche zen deling z'n vrouwelijke slachtoffers ver boden bloemen in het h aar te dragen, een gewoonte, die uit de oude grijsheid stam de. Ze hebben de groote zonde van dit gebruik ingezien. Nu bedrinken ze zich aan rum en verkoopen hun lichamen aam de blanken Aldus Mr. C. P. van Rossum. Na deze aanhalingen willen we even wel niet verzuimen er op fce wijzen, dat de schrijver ook nog onderscheid maakt tusschen de katholieke en de protestant sche zendelingen „Ziet hier het verschil", aldus de schrij ver: „De Frères Maristes, die Jezuïeten zijn, hebben zelden de pretentie waarlijke christenen van de meerderjarige inboorlin gen te maken, ze doopen die kinderen, voeden hen op, en onderwijzen hen in de Fransche taal. Ze zijn veel te verstandig, om de bruintjes met geweld en plotseling in een Europeesche sfeer over te plaat sen, ze laten hen vrij in hun ingewortel de gebruiken (uitgezonderd natuurlijk ka nibalisme) en hebben aanzienlijk meer invloed op hun kudide idan de protestanten. Deze invloed spruit voort uit hun airmoe- de, hun liefde en het gemeenschappelijk leven dat ze met den inboorling leven. En ook door hun uitgebreide kennis van de folklore en de taal van hun missie-gebied. Bijkans zonder uitzondering, zijn het ern stige mannen die alle geneuchten van het wereldlijk leven hebben afgeschreven voor een i deaal, dat ze in ontbering en ellende vervolgen. Men mog(e hun dogma's ver werpen en geheel buiten elke religie leven, onwillekeurig gaat er iets van hen uit, dat zelfs den meest brutalen trader tot een zekeren eerbied dwingt. De protestantsche zendelingen zijn het bete noire van de heele Pacific. Nooit, waar ik ook kwam, heb ik ooit een goed woord te hunner verdediging gehoord." Aldus Mr. van Rossum, die de geheeie wereld bereisde, over de zending. angstvallig verbergen? Waarom heeft ze het goud en de diamanten niet verkocht en het portret vernietigd? Waarom heeft ze het gehouden? Het is zeker het vreemdste geval dat ik ooit gehoord hebtï Zullen we bij haar worden toegela ten? vroeg Lord Stair. We zullen ons tot de autoriteiten moeten wepden. Dit is een geheim dat opgelost moet worden. Hoe kwam ze in het bezit van het medaillon en waarom bewaarde ze het op zulk een geheimzinnige plaats? Papa, vroeg Ethel opeens, ik heb wel eens hooren spreken over moe ders kamenier, hoe heette die? Phoebe Askern. Hoe zag die er uit? Ik herinner me haar nauwelijks, Ethel, ik zag haar zoo weinig, ant woordde Lord Stair. Het eenige wat ik me van haar herinner, is dat ze groot was en blond. Je moeder hield heel veel van haar. Tante Phamer dacht, dat ze na moeders dood er met enkele van haar juweelen van door was gegaan, omdat na het ongeluk niemand haar meer gezien heeft. De meeste menschen waren het met je tante eens, maar ik heb me er nooit zoo in verdiept; ik voelde me toen te ongelukkig om aan iets anders te den OVERZICHT. Uit China. Er is ongetwijfeld geen lam 1 Ier wereld, waarvan met zoo weinig zekerheid gezegd kan worden, dat het er op het oogenblik rustig is, als China. Oogenschijinlijk ver keert dit groote Oostersche rijk, na Lange jaren van burgeroorlog in rust. De natio nalisten hebben het pleit gewonnen, zij zijn zegevierend uit den strijd, die dui zenden het leven kostte, te voorschijn gekomen. China zal nu weer geregeerd worden d oor één groep, door de nationa listische, althans dat hoopt men. Aan de Koeomintangpartij thans de taak, de rust en orde in China te handhaven. Of haar dat gelukken zal, is een andere vraag. Het is toch zeker geen kleinig heid, overal gehoorzaamheid af te dwin gen, temeer, daar van de achttien pro vincies slechts een paar onder recht streeks bereik van de nationalisten staan. Het groote rijk is nog altijd' verdeeld in een aantal groote en kleine gebieden, die „geregeerd" worden door den een of anderen militairen despoot; zij hebben haar eigen soldateska, regeeren geheel zelfstandig, heffen zelf belasting, kortom zijn als geheel onafhankelijke landen te beschouwen. Bovendien zwerven door het land nog overal benden afgedankte sol daten, die aan de burgeroorlogen hebben deelgenomen en idie nu brand schattend ronddolen. Van één krachtig centraal be stuur van Nanking uit kan dus nog niet z*)o heel veel verwacht worden. De na tionalistische partij zal hebben te toonen, dat zij niet alleen oorlog kan voeren, maar ook regeeren, een „bezigheid" waar in ze nog maar heel weinig ervaring hieeft opgedaan. Het zijn bovendien niet alleen de binnenlandsche moeilijkheden, ook de buitenlandsche politiek is nog lang niet im het reine. Vooral de kwestie „bescher ming van de vreemde onderdanen en hun bezittingen" is heel moeilijk en dat is zeer zeker het eerste punt, dat het buitenland in orde gebracht wil zien. Verder is er de kwestie van de ver zekering van de rentebetaling op de oude schulden aan het buitenland. Het nieuwe China wil namelijk, verschillende feiten wijzen althans in die richting, enden- scheid maken tusschen de schulden die het wel en die welke het niet erkennen wil. Zulk een politiek kan gevaarlijk wor den voor het crediet van den nieuwein staat. Het zal spoedig blijken dat het nieu we China dezelfde behoefte aan leenin gen zal hebben als het oude en er is kans op dat Nanking dan voor dezelfde moei lijkheden als Moskou zal komen te staan, dat een streep door alle schulden haaldie en de bezittingen van buitenlandsche ka pitalisten confiskeerde en nu wanhopige pogingen doet om vreemd kapitaal en vreemde kapitalisten voor nieuwe avon turen in Rusland te interesseenen. Doordat eenzelfde advertentie drie maal geplaatst twee maal wordt berekend, is de prijs per regel slechts 16 cent. ken dan aan den dood van je moeder. Waarom vraag je dit? Ethel keek haar vader met gespan nen aandacht aan. Dus u heeft nooit meer een woord over die Phoebe Askern gehoord, se dert moeder dood is, papa? Geen woord. Maar waarom kijk je zoo vreemd, Ethel? Er kwam een gedachte bij me op, die alles zou verklaren. Zou het niet mogelijk kunnen zijn, dat deze juf frouw Grey in werkelijkheid moeders vroegere kamenier, Phoebe Askern, is? Lord Stair en de hertog uitten bei de een kreet van verrassing. Het is dom van ons dat we hier nooit aan gedacht hebben, zei de her tog. Als Phoebe Askern, na den dood van Lady Stair, is weggeloopen met enkele van haar juweelen, dan is het natuurlijk, dat ze bang was ontdekt en gestraft te zullen worden. Je hebt waarschijnlijk het raadsel opgelost, Ethel. Maar de hertog keek nog ernstig en was diep in gedachten verzonken. Toch kan ik me moeilijk voorstellen, dat juffrouw Grey een kamenier is geweest. Ze had zoo iets fijns, zoo iets buitengewoon beschaafds. Ik weetniet goed hoe ik het moet uitdrukfcjfin, Onderwijzers op wachtgeld. Door het ministerie van onderwijs is naar den toestand van 1 October j.l. op nieuw een lijst van op wachtgeld gestelde onderwijzers vastgesteld en aan de ge meentebesturen rondgezonden. In verge lijking met de lijst van 1 Mei j.l. is het aantal wachtgelders, dat voor een benoe ming bij het lager onderwijs in aanmer king gebracht wordt, wederom belangrijk verminderd. Op de lijst van 1 October komen voor van 57 leerkrachten beneden den leeftijd van 55 jaar t.w. 7 hoofden van scholen', 41 onderwijzers en 9 onder wijzeressen, verder van 18 personen tus schen den leeftijd van 55 en 60 jaar, n.i. 7 hoofden van scholen, 10 onderwijzers en 1 onderwijzeres en eindelijk van 14 personen van neutrale bijzonders scholen; in totaal worden op deze lijst 89 personen ter benoeming aangewezen. De lijst van 1 Mei vermeldde de na men van 137 personen t.w. 90 leerkrach ten beneden den leeftijd van 55 jaar, 22 van 5560 jaar en 25 van het neutraal bijzonder onderwijs. KORFBAL. Door de dames-gymnastiekvereenigiag „Achilles" te Middelburg zijn seriewed strijden voor korfbalvereenigingen uitge schreven, waaraan deelnemen de vereeni- ging D.O.S., L.O.V. en H.B.S. te Mid delburg, V.I.O.S. te 'tZand, T.O.P. te Vlissingen, V.V.C. te Goes en Zeelandia te Hansweert. De eerste en tweede ronde zullen resp. op Zaterdagen 13 en 20 Oc tob er gespeeld worden op het torren van V.I.O.S. op 'tZand en de finale op Za terdag 27 October op het gemeen lelijk Sportterrein te Middelburg. Toch wèl hartelijk In Juli ontsnapte uit het kantoor van tien hoofddjaksa te Soerabaja een Chi- neesche arrestant, die voor oen verhoor daarheen was overgebracht uit 's lands gevangenis, waar hij preventieve hechte nis onderging. Niettegenstaande verschil lende pogingen tot op-sporing, bleef de ontvluchte gevangene onvindbaar, aldus het „Soer. Hbi." Dezer dagen nu kreeg de onderdirecteur van de gevangenis, de heer Bosz, een prentbriefkaart van hem uit, Sjanghai. De ontsnapte schreef zeer be leefd in het Engelsch, dat 'hij via Canton veilig in Sjanghai was aangeland; dat hij er nog eenige dagen dacht te blijven om vervolgens naar Canton te vertrekken; hij zou worden opgeleid tot officier in het nationalistische leger; en dat hij vriende lijk bedankte voor de steeds ondervonden goede behandeling in de gevangenisOok een gevangene met wien hij destijds sa menwerkte op het kantoor van den boek houder van de gevangenis ontving een ansichtkaartje met ongeveer soortgelijken maar ik ben er zeker van dat zij een dame was, zoowel door geboorte en opvoeding als door haar karakter. Doch hoe langer ze dachten over deze oplossing, des te natuurlijker scheen ze, totdat Ethel een nieuwe moeilijkheid te berde bracht. Het is vreemd, zei ze. Phoebe As kern zou toch eerder Claverning ver meden hebben, dan dat zij er zich ging vestigen. Maar aan den andere kant, zij was er zeker van dat niemand haar herkennen zou. Phoebe hield mis schien van me toen ik nog klein was en moeder me „zonnestraaltje" noem de. Misschien heeft ze voor me ge zorgd en is dat de reden waarom ze zich zoo tot mij aangetrokken voelde. Maar het was toch niet mogelijk de zaak zóó op te lossen. Het eenige dat erop zat was, dat de hertogin of iemand anders naar de gevangenis ging om juffrouw Grey uitleg te vra. gen. De officier van Justitie gaf de hertogin verlof de gevangenis te be zoeken. Als onze gissing juist is, zullen we meer hooren over den dood van mijn lieve moeder, zei Ethel. De kamenier kan ons misschien meer bijzonderhe den vertellen dan iemand anders. Deze woorden schenen Lord Stair te verontrusten. Hij wist hoe zorg- inhoud. Bovendien werd daarin nog ver zocht de hartelijke groeten te doen aan den boekhouder! De godsdienst op Bali. De „Preangerbode" geeft de volgen de lezing van de passage uit de rede voering van den gouverneur-generaal ttijdens diens bezoek aan Bali. De gou verneur-generaal heeft volgens die le zing uitgedrukt: dat „de cultuur, steu nende op de Balische adat en gods dienst, die zulke kunstuitingen teweeg bracht, een kostbaar bezit is waarvan de Baliërs gelukkig doordrongen zijn. De regeering zegt van haar kant toe te zullen zien en waken tegen eiken aanslag op die cultuur door vreemde elementen en penetratie van onge- wenschte ideeën. Long-pest. Twee gevallen van lon-gpest zijn ge constateerd te Ingemplak. In de barakken van Pjolomadhove zijn 29 persens-n geïso leerd. i Moordenharakiri. In de dessa Danowin ngo.n, in het Pahmansche, heeft een man zijn vrouw vermoord en daarna zelfmoorj gepleegd door middel van haraki i He is een ja- loesiekwestie. Geslaagd. Voor het examen van den Bond van technische ambtenaren in overheids- en in semi-overheidsdienst slaagden: P. Boddingius, Veere; E. de Bruijne, Middelburg; J. Cijsouw, Wemeldinge; L. M. van Damme, Kortgene; J. Dek ker, Schore; C. F. Dieleman, West- kapelle; J. D. Dormaar, St. Annaland; L. Geldof, Oostkapelle; A. K. Giljam, Scherpenisse; D. M. Korstanje, We meldinge; M. Knop, Vlissingen; L. J. Lagendijk, Arnemuiden; A. J. de Loof f, Wissenkerke; A. P. M. Mol, Rilland; S. P. Oud, Goes; H. J. Poppe, Middel burg; F. J. Warren, Vlissingen; A. de Zeeuw, Koudekerke; J. Zwagemaker, Tholen; P. Rosseel, IJzendijke. Afgewezen werden 22 candidaten, terwijl 3 zich terugtrokken. De vredesbrief. Naar wij evrnemen zijn mevroum B. van Leeuwen-Drost en de heer Mr, M. W. G. van der Veur, beiden wo nende te Middelburg, Maandag 8 Oc- ttober door den Minister-president, Jhr. Mr. De Geer, in particuliere audiëntie ontvangen ter aanbieding van den Nederlandschen Vredesbrief, welke door 11421 personen boven 21 jaar geteekend is (enkele lijsten zijn nog in rondgang). De minister heeft daarbij toegezegd den inhoud van den brief ter kennis te zullen brengen van den ministerraad en de ministers individueel, speciaal zijn ambtgenoot van Buitenlandsche zaken. Hij heeft voorts getuigd van de zeer vredelievende gezindheid van de tegenwoordige en vorige Nederland- sche regeeringen en er in het bijzonder zorgvuldig alles voor Ethel was ver- vorgen gehouden, hij wist dat Ethel zelfs geen vermoeden had dat er een geheim verbonden was aan haar moe ders dood. Hoe vreeselijk als dit ge heim onthuld zou worden! Als deze vrouw werkelijk Phoebe Askern was, als zij werkelijk iets wist omtrent de reden van dien rampzaligen tocht en indien zij deze reden zou vertellen, wat zouden de gevolgen zijn? Deze gedachte verontrustte hem zeer. Het zou veel beter zijn dat iemand anders ging ïnplaats van Ethel. Ethel bemerkte dat haar vader on gerust was. Papa, zei ze, terwijl ze hem met haar openhartige donkere oogen aankeek, Papa, zou u misschien liever willen dat ik niet naar de gevangenis ga? Daar heb ik geen enkele reden voor, bracht hij met moeite uit. Enkele dagen later ging de hertogin naar de gevangenis om een bezoek te brengen aan no. 44. De hertog bege leidde haar, maar werd niet in de eigenlijke gevangenis toegelaten. Hij vond het feit dat Ethel zou gaan hoe langer minder prettig. (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Goessche Courant | 1928 | | pagina 1