Voor a.s. seizoen hebben wij een sorteering WHÏPCORDJASSEN en
DEMGSAISONS van de allernieuwste stoffen. Vraagt zichtzending.
Voor KLEEDING NAAR MAAT ontvingen wij deze week een prachtcollectie.
aanbevelend, GEBüISb SYEUTTEE ICIoilks'tpfiisi't GOEB>
Buitenland
Gemengd NieuWs
Allerlei.
4 uur: V. V. C.Zeelandia II en
E.L.T.O. IZeelandia I.
5 uur: V. V. C.-V. D. B. en Zee
landia IZeelandia II.
De wedstrijden staan onder leiding
van de heeren Everaars en Crucq.
OVERZICHT.
Be Volkenbondsvergadering.
De algemeene beraadslagingen over
het rapport van den secretaris-generaal
van den Volkenbond zijn begonnen. Alle
hoofden der delegaties, ook Briand en
Hermann Müiler, waren tegenwoordig.
Het debat werd geopend door den gje-
zant van C'hina te Brussel, den heer Wang
King Ky, die op de noodzakelijkheid van
samenwerking met het tegenwoordige
China wee».
Door de a-evolutie in China heeft dit
oudste cultuurland ter wereld zich op
gelijken rang met de groote mogendhe
den gesteld. Het is de taak van den Vol-
bond, mede te werken aan de ontwikke
ling van China, waardoor de Bond zal
bewijzen, een werkelijke bond der vol
te zijn. Het is de wensch der Chineesche
regeering,, in de toekomst ten nauwste
met den Volkenbond samen te werken.
Daarna voerde onze minister van bui-
lenlandsche zaken, jhr. Beelaerts van Blok
land het woord, die terstond op bet ont
wapen ingsvraag|Stuk inging. Hij besprak
ook het Kedogg-pact en verklaarde dat
Nederland zijn goedkeuring aan dit pact
hecht. Voorts drong hij er op aan, dat
spoed betracht zal worden met de ontwa
pening ter zee. Hij betreurde het, dat de
onderhandelingen over de controle der
particuliere wapenindustrie geen. resultaten
hebben opgeleverd.
Nederland hecht groote waarde aan
het tot stand komen van een internatio
nale conventie voor den handel in wape
nen.
Tenslotte besprak hij de economische
wereldconferentie en drong aan op een
gemeenschappelijk optreden, om de hoogp
tariefmuren te doen verdwijnen.
Straf.
Te lang reeds zijn in Italië g|een
sensationeel© dingen gpbeurd. De cou
ranten waren in "Hit opzicht gedurende
eenige jaren ecnigszins verwend, immers
er ging geen maand voorbij of er was
in dit interessante land iets bijizonders
aan de hand. Het behoeft dan ook geen
verwondering te wekken, dat er uit Italië
opnieuw een merkwaardig voorval wordt
gemeld.
De held is ditmaal Cesare Rossi,
wiens naam geen onbekenden klank
heeft. Rossi immers was een van d©
hoofdpersonen van den moord op den
sociaal-democraat Mateotli. Deze socia
listische afgevaardigde werd in de maand
Juni 1924 door eenige fascisten in een
rijtuig ontvoerd en vervolgens builen de
stad Rome op beestachtige wijze afge
maakt. Mussolini's regeering nam de
houding aan alsof zij de daders voor
beeldig wenschle te straffen. Doch toen
(na 21 maanden!) het proces eindelijk
werd gevoerd in een afgelegen dorp met
slechte telegraafverbindingen om de be
langstelling, van de internationale pers
zooveel mogelijk te temperen, werden de
daders tot zeer geringe straffen veroor
deeld. Het waren: Dumini, de leider van
de geheime fascistische politie, Filipedli,
een gewezen advertentie-colporteur, Ma-
rinelii, voormalig secretaris-generaal dqr
fascistische partij en de perschef van
Mussolini, Cesare Rossi.
Rossi was te zamen met Marinelli en
Filipelli reeds voor het einde van het
proces vrijgelaten. Deze merkwaardige
pers-chef (een gewezen sociaal-demo
craat evenals Mussolini) liet kort daarop
onder zijn vrienden een memorandum
rondgaan, waarin hij Mussolini beschul
digde van de plannen tot den moord1 op
Mateotti te hebben geweten. Vermoede
lijk in verband met dit memorandum
werd de grond in Italië hem weldra te
warm. Hij week uit naar Nice, dreigde
voortdurend nieuwe onthullingen te zul
len doen en keerde het fascisme, dat hij
blijkbaar slechts had gebezigjd om zich
een goed bezoldigde betrekking te ver
overen, definitief clen rug toe. De fascis
tische politie hield hem zoo goed als het
ging in het oog en een week geleden is
het haar gelukt hem op de Italiaanseh©
grens te arresteeren. De beschuldiging,
die de renegaat tegen het idool der fas
cisten heeft durven uiten, zal ongetwij
feld tengevolge hebben, dat de fascis
tische regeering, hem zal straffen op een
wijze, die hem voorgoed onschadelijk
maakt.
De hatelijke Shaw.
In het New-Yorksche blad „Nation"
verscheen onlangs een brief van een
Amerikaan, die Bernard Shaw mede
deelde, dat hij een „Shaw-club" in
den vorm van een vereeniging van
geestelijk gezonden wenschte op te
richten. Hij verzocht den schrijver het
eere-voorzitterschap te willen aan
vaarden. De Amerikaan zeide, dat het
in deze wereld gebruikelijk is een
deel van den beschikbaren tijd, van
het geld en de kracht te wijden aan
het welzijn van lammen, blinden, zie
ken, armen en krankzinnigen. Onge
twijfeld zijn dit verdienstelijke on
dernemingen, zegt hij, maar men be
steedt te veel tijd er aan krukken te
timmeren en te weinig wegwijzers voor
begaafden op te richten. Natuurlijk
moeten de geestelijk zieken verpleegd
worden.
Waarom doet men echter niets voor
de geestelijk gezonden? Deze toch
zijn voor de toekomst van het ras
beslissend.
Shaw liet door zijn secretaris ant
woorden: Mr. Bernard Shaw draagt
me op, u te zeggen, dat een vereeni
ging voor geestelijk gezonden in Ame
rika geen kans heeft leden te krijgen.
Lindy's fortuin.
Het is Lindbergh na zijn oceaanvlncht
in Amerika voor den wind gegaan. iVas
hij vóór deze prestatie een vlieger met
een inkomen van zes duizend dollar per
jaar, thans is dit zoodanig gestegen, dat
bij over 1928 niet minder dan dertig
duizend dollat aan inkomstenbelasting zal
moeten betalen. Over de tweede helft van
1927 werd zijn inkomen reeds op min
stens 204.000 dollar geschat. En dat, ter
wijl „Lindy» voor zijn vliegtuig dat hem
over den Oceaan en daarmede naar zijn
fortuin voerde, al zijn spaarduitjes moest
opofferen. Op welke wijze hij het laatste
halfjaar van 1927 zulk een inkomen ver
kreeg In de eerste plaats verwierf hij
den Orteig-prijs van 25,000 dollar uit
geloofd voor de eerste vlucht New York-
Parijs. Ten tweede verdiende hij driehon
derd dollar per dag, toen hij zijn bekenden
tocht door alle staten van Amerika maakte
Ten slotte leverde hem zijn boek .Wij-
en zijn dagblad-artikelen een aardig be
drag op. Dat Lindbergh een groote liefde
koestert voor de luchtvaart, bewijst wel
het feit, dat hij ondanks schitterende aan
biedingen van de film men spreekt
van een bedrag van één millioen dollar
toch zijn liefhebberij er niet aan heeft
willen geven.
Echtgenooten op afbetaling
In Damascus worden tegenwoordig echt
genooten op afbetaling geleverd. Dat
komt zoo. Het is daar een oud gebruik,
dat de man, die trouwen wil, zijn uitver
korene moet koopen. Tot voor kort leverde
deze regeling geen bezwaren op, maar
daarin kwam vetandering, toen de vaders
het plotseling in het hoofd kregen den
prijs van hun dochters zooveel te ver
noogen, dat slechts z-er tijke jongelingen
in staat waren zich een bruid aan te
schaffen. De jongelui wisten echter raad
Zij hadden blijkbaar wel eens gehooid
van de Europeesche methode om goederen
op afbetaling te koopen. Deze methode
werd nu ook, waar het gold den aankoop
van een echtgenoole, ingevoerd. Of deze
gewoonte zich inburgeren zal, is de vraag
Naar verluidt, gebeurt het dikwijls, dat
jonge mannen na eenige maanden hun
betalingen stoppen in de hoop, dat de
vader zijn dochter weer terug zal komen
halen.
Puriteinsche furies.
Zonder op eenig kwaad voorbereid te
zijn, was een Pooiaeh schilder in Marien
stadt, een wijk in Warschau, bezig een
vrouw naar naakt model te schilderen,
toen op eens de deur van zijn atelier open
vloog en een bende opgewonden vrouwen
naar binnen stoof met de bedoeling hem
te lynchen. Enkele nieuwsgierigen hadden
eens door het sleutelgat van de deur van
het atelier van den schilder gekeken en
hadden gezien, dat hij naakte modellen
voor zijn schilderijen bezigde. Toen dit
bekend werd vatte een troep vrouwen
„van de vorige generatie" het plan op,
om den „onzedelijken" schilder te lynchen
Ze pakten eerst het mode) beet, dat ze
insmeerden met alle verven, die ze in het
atelier maar konden vinden. De schilder
had intusschen in wanhoop een antiek
pistool uit de zeventiende eeuw van den
wand gehaald en bedreigde de vrouwen
daarmede. Dit maakte een geweldigeu in
druk en hij kon de furies in bedwang
houden totdat de politie kwam om ze te
arresteeren. Gemakkelijk ging deze arres
tatie niet. Verschillende agenten werden
door de vrouwen geslagen en met haar
nagels toegetakeld.
Schoten in de duisternis
Op den straatweg van Kottbuss naar
Burg, dieht bij het Duitsche dorp Derben,
is de dertigjarige Walter Friediich uit
Kottbuss met drie schotwonden gevonden
Volgens zijn msdedeelingen is hij in de
Juisternis in botsing gekomen met een
wielrijder, die zonder licht reed. Er ont
stond een ernstige woordenwisseling, die
daarmede eindigde, dat de onbekende een
revolver trok en verscheidene schoten op
Friedrich afvuurde Friedrich is naar het
ziekenhuis te Ko'tbuss overgebracht Van
i en dader ontbreekt tot nu toe elk spoor
Een eigenaardige arrestatie
In Detioit brak een berucht misdadiger
A'illiam C. Fisher in, in de Tuxedo-
bioscoop Met een steekvlam wist bij de
brandkast te openen, hij had echter licht
noodig en draaide de lampen in het kan
toor aan. Op hetzelfde schakelbord be
vond zich ook de knop die de gevel
reclame ontstak, en deze knop draaide de
nachtelijke bezoeker per abuis ook om
Zonder dat hij het wist, baadde de straat
eensklaps in een zee van lichteen po
litiepatrouille kwam opdagen en arresteerde
Fisaer, toen hij reeds 1509 dollar aan
bankpapier in zijn zakken had gestoken.
Al te b a r I
Het schijnt in Berlijn de spuigaten uit
te loopen met geldinzamelingen op straat
voor allerlei liefdadige doeleinden. He
aantal bussen die het publiek op straat
worden voorgehouden, wordt zoo groot,
dat het langzamerhand te bar wordt.
Vooial ook de overweging dat een en
ander een pijnlijken indruk maakt op de
talrijke vreemdelingen, schijnt den „Poli
zei prasident" er toe gebracht te hebben
na 15 September alle geldinzamelingen
op straat te verbieden.
Tegen wolf en veldmuis.
De boerenbevolking in het Oosten van
Bolen, die bang is dat zich in het begin
van den winter, zooals reeds jaren in toe
nemende mate het geval geweest is, zich
groo'e troepen wolven zullen vertoonen,
heeft op verschillende plaatsen de regee
ring verzocht bij voorbaat maatregelen te
nemen. In enkele districten aan de Rus
sische grens ondervindt men op het oogen-
blik veel overlast van veldmuizen, die
daar in ontzaglijke aantallen voorkomen
Alle middelen tot bestrijding van de plaag
hebben tot dusver gefaald.
Titel op afbetaling.
Ongeveer anderhalf jaar geleden werd
de eigenaar van een groot Berlijnsch
hotel op zijn zestigsten verjaardag be
noemd tot doctor honoris causa van de
universiteit te Wuizburg. Eerst thans is
uit het onderzoek van een hoogleeraar
dezer universiteit gebleken, dat de be
trokken hotelier deze onderscheiding voor
een bedrag van 80 000 mark heeft ge
kocht. Hij had eerst 50.000 mark gebo
den, maar ten slotte had hij zich bereid
verklaard 80.000 mark neer te tellen
Van hel geld is 60.000 mark besteed voor
het astronomische instituut en 30.005
mark voor het archeologische seminarium.
Er is zelfs een contract van de schenking
opgemaakt. Het ontwerp uit den tijd,
waarop men over een prjjs van 60.000
mark onderhandelde, is bekend geworden.
Er staat o.a. in
Een bedrag van 20.000 mark moet
terstond en wel uiterlijk op den 20sten
dezer maand, worden gestort bij de Baye-
rische Hypotheken Bank, filiaal Wurz-
burg, die het geld zal deponeeren tot den
lieer X de titel van doctor honoris causa
zal zijn verleend, de overige 30.000 mark
zullen eveneens voor den 20sten dezer
maand in vier geantedateerde cheques, elk
van 7500 mark, per 1 Februari, 1 Maart,
1 April en 1 Mei moeten worden gede
poneerd bij voornoemde bank. De Duitsche
bladen keuren het verieenen van den titel
van doctor honoris causa tegen vergoe
ding, en nog wel op af betaling scherp af
Parfumeeren
Het parfumeeren is niet iets uitsluitend
van den laatsten tijd, maar was door alle
eeuwen heen in zwang. Nimmer zijn er
zóóveel parfums gebruikt als in de Oud
heid. Met name de Egyptenaren waren
beminnaars van zoete oliën, aromatische
monupiilen en geurigen balsem, zonder
welke zij zich dtep ongelukkig gevoelden
ue duurste zalven wareu in gebruik, vooral
bij de vrouwen, die voor elk lichaamsdeel
eeu anderen geur bestemden.
ue schoone Egyptische koningin Cleo
patra was een meesteres in de kunst van
parfumeeren. Zij wordt beschouwd als de
uitvindster van de hooggeroemde berenvet
pommade De zalving van het hoofd gol.i
als een zeer gewichtige zaak, waarvoor men
er in voorname kringen een „opperzalver"
op na hield. Een kegelvormig instrument
gebruikte men ervoor, dat men in eeu
schaal met zalf plaatste en door een op
zuigende beweging vol liet loopen. De
opperzalver zette het gevulde iustrumeni
op het hootd van zijn meester. Bij een
plechtig feestmaal zat men met een der
gelijk instrument op aan den disch. Hel
zostbare vocht vloeide geuurende den maal
tijd zachtjes in de pruik. Ook zalfde men
elzaars hoofd wel bij feestelijke gelegen
heden, wat als een uiting van groote be
leefdheid gold.
De Grieken leerden het zalven van hun
Egyptische buren en waren spoedig even
hartstochtelijkeliefhebbers van parfumeeren
Wierook, myrrue, rozen en violen waren
hun geliefde geuren. Thijm, marjolein,
bittere amandelolie en een groote ver
scheidenheid van slerke odeuren mengden
zij dooreen, om hun verschillende zalven
te krijgen. Voor enkels en voelen ge
bruikte zij de Egyptische zalf, voor wangen
eu borst de Phoeuicisclie, voor haren en
wenkbrauwen de Amarakon-, voor kin en
nek de Serphyllos- en voor de armen de
oisymbrion-zalf Een goed geparfumeerde
unek was, als het ware een wandelende
parfum-fabriek. De bloemen en de vazen
besprenkelden zij zelf met welriekende
oliën.
Wel werd de weelderige gewoonte soms
heftig bestreden, o.a. door Socrates en
Lycurgus maar zij waren als roependen
in een woestijn. Reeds van verre kon men
iemand ruiken. Van een echt parfumlief
hebber, Lucius Plocius, wordt verhaald,
dat hij eens vluchten moest, maar zich
nergens kon schuil houden, omdat zijn
geur hem overal verried Hij viel dan ook
in de handen zijner vijanden en betaalde
aldus zijn ijdelueid met zijn leven.
in de dagen der kruistochten kwamen
de parfums naai West-Europa en ver
overden langzamerhand de hoven met de
naaste omgeving. Van Anna van Oostenrijk
de moeder van den Franschen zoning Lode-
wijk XIV, is spottend gezegd dat men
haar met fijn lijnwaad en kostbare parfums
uaar de hel kon lokken. De koning zelf
deed niet onder voor zijn moeder. Hij
hield persoonlijk toezicht op de bereiding
van zijn reukwerken.
Onder de regeering van Lodewijk XV
bereikte het parfumeeren zijn hoogtepunt,
det hof noemde men toen „la cour par-
fumée". Niet alleen parfumerieën gebruikte
men, ook allerlei andere middeltjes, om
zijn schoonheid te verhoogen.
Het was toen een tijd, waarin de kunst
der schoonheidsvolmaking hoogtij vierde
en het geheele hofleven in beslag nam,
tot de Fransche revolutie er plotseling
een eind aan maakte.
Wie krijgt de grootste fooien?
De grootste fooien krijgen, de beambten
aan de speelbank te Monte-Carlo. Zij
genieten geen salaris dat „un door de bank
wordt uitbetaald, maar ontvangen de be
dragen, die dagelijks in de bussen aan de
speeltafel worden gedeponeerd. Dit geld
wordt naar rang onder hen verdeeld. Het
is een oud gebruik, dat gelukkige win
naars aan de speeltafel een gedeelte van
hun winst, in den vorm van eeu kleinere
of grootere banknoot in de bus werpen,
om als eens Polykrates met zijn ring, de
goden van het noodlot gunstig voor zich
te stemmen. Dat er in deze bussen dik
wijls enorme bedragen zijn, bewijst het
feit, dat de directie van de bank onlangs
besloot slechts de helft der sommen te
verdeelen en de rest te besteden aan ver
nieuwing en onderhoud der speelzalen.
De beambten varen bij deze halveering
echter in het geheel niet slecht en hun
salaris bedraagt nog meer dan dat van
een minister, inderdaad een fl.nke fooi.
Vetgeefsche arbeid.
Een der zwaarste proeven, waarop
iemands geduld en zijn kalmte gesteld
kunnen worden, had Abauzit, de natuur
kundige, te doorstaan, toen hij te Genève
woonde. Hij hield zich o.m. ijverig bezig
met barometrische onderzoekingen, ten
einde de wetten op te sporen, die het
verschil van dampkringsdrukking beheer-
schen. Zeven en twintig jaren lang deed
hij dagelijks talrijke waarnemingen, waar
van hij aanteekemng hield op losse bladen,
die hij daarvoor gereed gemaakt had.
Op zekeren dag, toen er een nieuwe
meid was gekomen, legde deze dadelijk
haar ijver aan den dag, door eens flink
„aan het opruimen" te gaan. Ook Abau-
zit's studeerkamer werd „opgeruimd».
Toeu hij er binnentrad, vroeg hij aan
de meid
Wat heb je uitgevoerd met het
papier, dat om den barometer heen lag
O, mijnheer, luidde het antwoord,
het zag er-zoo vuil uit, dat ik het maar
verbrand heb, en ik heb er dit nieuwe en
schoone papier voor in de plaats gelegd.
Abauzit kruiste zijn armen en na eenige
oogenblikken van inwendigen strijd, zeide
hij op kalmen en onderworpen toon
Je hebt de vrucht van zeven en
twintig jaar arbeidens vernield. Voortaan
blijf je van alles, wat hier in de studeer
kamer is, af I
Miliioenen op den bodem der zee.
In de diepte van den oceaan of begra
ven op de kleine eilanden in de Zuidzee,
liggen zoo groote schatten aan goud, zil
ver en edelsteenen, dat daarmede het
schadevergoedingsvraagstuk, waarbij de
geheele wereld direct belang heeft, ware
op te lossen. Een Amerikaan, Ralph D.
Paine, geeft in zijn zooeven verschenen
ooek „De begraven schatten der wereld»
een interessant overzicht over deze rijk
dommen, welke de fantasie der menschen
sedert lang bezig houden, steeds weer
avontuurlijke schatgravers tot onderzoe
kingen inspireeren en toch tot dusver aan
de menschelijke hebzucht zijn ontkomen.
Een groot deel van deze schatten bevindt
zich in de wrakken van de eens zoo
trotsehe Armada, de Spaansche vloot, die
de fabelachtige goudvoorraden van Zuid-
Amerika naar Spanje zou overbrengen. De
grootste schat, die ooit verloren ging, is
volgens Paine in de baai van Vigo te
vinden, waar in het jaar 17 02 een aantal
schepen is vergaan, die ongeveer 25 mil
lioen pond sterling goud aan boord had
den. In de Tobermorybaai is de „Iloren-
cia» vergaan, die goud ter wasrde van 4
millioen pond sterliug bij zich had. Een
ander goudschip, de „Saint Andrew» ligt
in een baai aan de kust van Cornwall
