Het Medaillon
van Lord Stair
N° 102.
Maandag 27 Augustus 1928
il&° Jaargang.
Buitenland
PUROL
Binnenland
SOME
ABONNEMENT
Prijs per kwartaal, in Goes f2,—
buiten Goes f2,
Afzonderlijke nummers 5 cent.
VerschijntMaandag-, Woensdag- UitgaveNaamlooze Vennootschap Goesche Courant
en Vrijdagavond. Postcheque- en Girorekening No. 55571
COURANT
Kleeuwens Ross Drukkers- en Uitgeversbedrijf
Telefoonnummer 17, na 17.30 No. 244
ADVERTENTIEN
van 15 regels f 1,20, elke regel
meer 24 cent. Driemaal plaatsing
wordt tweemaal berekend.
Dienstaanbiedingen en aanvragen 15
cent per regel. Advertentiën worden
aangenomen tot 12 uur voormiddag.
OVERZICHT.
Kei log in Parijs.
De Amerikaan scbs mimsi'j&r Kellogg
en de Canadeesclie premier Mackenzie
King zijn te Parijs gearriveerd, 's Mid
dags bracht Kellogg; een bezoek aan
Briand, dat later door den Fransc'hem
minister werd beantwoord met esn visite
op de Amerikaansche ambassade.
Het laatste deel van ide reis van de
,,Ile de France" van Plymouth naar
Havre, verliep zonder ©enige bijzondere
feestelijkheid. Nadat Kellogg met Mac
kenzie King op het achterdek had ver
toefd, trok hij zich nog voor het diner in
zijn hut terug voor den nacht, die niet
lang duren zou, want om vier uur liep de
„Ile de France" de haven binnen. Om
half zeven kwamen eenige Fransche of
ficieren vergezeld van den schout-bij
nacht van het Amerikaansche slagschip
„Detroit" aan boord om de ministers
te verwelkomen. Enkele minuten voor
acht verzamelden de leien der Ameri
kaansche en Canadeesche delegaties zich
in de groote hal van het stoomschip',
waar Kellogg en King den commandant
van het schip vaarwel zegden en hem
dankten voor den aangenamen overtocht.
Langs de met vlaggen gedrapeerde
overdekte loopplank begaf het gezelschap
zich naar de ook met vlaggen versierde
douane-zaal, waar het wend voorgesteld
aan de ter verwelkoming aanwezige Fran
schen en Amerikanen. Dit geschiedde tus
schen de rijen bajonetle:i der eerewacht
(een mooi vredessymbool!) en terwijl ean
militaire kapel de drie volksliederen
speelde. De prefect van de Seine beetle
de gasten namens de Fransche regeer ing
welkom. De burgemeester sprak namens
het Fransche volk. Hij vroeg Kellogg de
gouden pen, waarop geschreven staat: „Si
vis pacem, para pacem" („Wie den \rede
wil, bereide zich voor op den vrede", in
tegenstelling tot de beruchte spreuk: „Wie
den vrede wil, bereide zich voor op den
oorlog") van de bevolking van Havre te
aanvaarden. Tevens verzocht hij den mi
nister deze pen te doen gebruiken voor
de onderleekening van het verdrag. Kel
logg bedankte voor het „prachtige ge
schenk", waarmede hij gaarne het ver
drag zal teekenen, dat hij bescheiden'ijk
toeschreef aan het initiatief van Frankrijk,
omdat het te danken is, zeidle hij, „laan
uw groeten minister van buitenlands che
zaken, Briand". Aan Mackenzie King
werd een medaille met inscriptie overhan
digd. King en Kellogg begaven zich daar
na tus schen twee rijen soldaten, die het
geweer presenteerden, naar den specialen
trein, terwijl de kapel, weer de volks
liederen speelde.
Daar de trein te Parijs, volgens den
wensdh der autoriteiten, 45 minuten vóór
den bekend gemaakten tijd aankwam, trok
de ontvangst daar en het vertrek van het
station niet de aandacht van het publiek.
23
FEUILLETON
Naar het Engelsch van
CHARLOTTE M. BRAME.
Wat zegt Ethel?
Ethel denkt er precies over als ik!
U kunt U zelf veel verdriet besparen
door nu Uw toestemming te geven.
Het is toch nutteloos te trachten ons
te scheiden. Ik zou door het vuur
gaan voor Ethel. Waarom wilt U ons
nog een jaar lang gescheiden houden?
Je bent de ontstuimigste jongeman
dien ik ooit ontmoet heb, was Lord
Stair's antwoord. Maar ik moet eerst
met Ethel spreken.
Hertog Tulke van Neath was de
beste partij in heel Engeland, jong,
knap en enorm rijk; hij was eigenaar
van Neath Castle, een van de mooiste
landgoederen van Engeland, aan de
witte kust van Kent, verder bezat hij
Blackwood Hall in Cumberland; een
mooie moderne villa op het eiland
Wight en een kasteel in het Zuiden
van Frankrijk.
Hij had een fijn gezicht, met hel
dere, diep-blauwe oogen, donkerbruin
haar, een gezonde kleur en hij was
krachtig gebouwd. Hij bezat een goed
Doorzitten
Stuk/oopen
Zonnebrand IDl"[|ïf~|T
en Smetten
Duitsche plantages in
S u r i n a m e.
Naar de ..Berliner Boe.enscncouricr"
verneemt, zal de definitieve oprichting
der Duitsche plantagemaatschappij voor
Suriname in den vorm van een naam
looze vennootschap volgens Nederlandsch
recht waarschijnlijk de volgende maand
plaats hebben.
Twee plannen zijn voorgesteld: Hel
eerste betreft den aanplant van Liberia-
koffte op reeds voorbereid pilantagetcrreün
Naar schatting zal voor het in cultuur
brengen van duizend H.A. Liberla-kof-
fie-plantages een bedrag van f 200.000
noodig zijn. Volgens een andere raming
op kleiner schaal wordt voor het in cul
tuur brengen van 475 H.A. de som van
f 550.000 vereischt.
Daarnaast loopt een project over den
aanplant van Cassave dat evenwel eers-t
ter hand kan worden genomen, zoodrq
de onderhandelingen beëindigd zijn, die
momenteel met belanghebbenden uit de
Vereenigde Staten over de kwestie der
kapitaalsverstrekking worden gevoerd. D
Amerikanen (groote lakfabrikamlenl too-
nen voor het project belangstelling in ver
band met de groote hoeveelheden alco
hol, die in de lakfabricage noodig zijn
en uit de cassave kunnen worden gewon
nen. Voor den cassave-aanplant zal even
tueel een bedrag van f 3.750.000 noodig
zijn.
Levend begraven.
De twee jongetjes, die te Schiermon
nikoog vermist waren, zijn dood in een
kuil gevonden, dien ze hadden gegraven
en die ingestort is.
Woensdagmiddag om 2 uar waren
jongens van huis gedaan en niet meer
ieruggekeerd. Wel was de hond, die hun
vergezeld had, thuisgekomen, zoodat
reeds aanstonds vermoed wend, dat de
kinderen een ongeluk gekreyan hadden.
Vrijwel de geheele bevolking van het
eiland trok er 's avonds en- 's nachts op
uit om hen te zoeken. Men slaagde er
evenwel niet in de jongens te vinden.
Nadat ook den geheelen nacht vanWoens
dag op Donderdag nog gezocht was zon
der resultaat, besloot de burgemeester
telefonisch een politiehond van den vasten
wal te laten komen.
Donderdagmiddag echter trokken twee
leeraren van de Zeevaartschool er nog
maals op uit. Zij beklommen het Witdun
en ontdekten daar een gat, dat klaarblij
kelijk nog voor lrert was gegraven. Met
h stok stietten zij op een hard voorwerp,
dat bij nader onderzoek een klomp bleek
te zijn. Spoedig nu kwam ook een voetje
bloot. Men deed de vreeselijke ontdek-
verstand en een warm hart.
Maar hij was ook trotsch; trotsch
op zijn afkomst en den vlekkeloozen
naam van zijn geslacht
De Markiezin van Holt had getracht
hem te winnen voor haar jongste stief
dochter, maar zonder succes.
De jonge hertog was doordrongen
van zijn verantwoordelijkheid en zijn
plichten tegenover zijn pachters en
zijn onderhoorigen en het was altijd
zijn ideaal geweest een vrouw te krij
gen die hem bij de vervulling van die
plichten zou kunnen helpen.
Maar toen hij Ethel had gezien,
vergat hij alle andere overwegingen.
Hij wilde haar winnen omdat hij haar
liefhad; niet om steun te hebben in
zijn werk.
In het begin had Ethel hem slechts
weinig aangemoedigd; ze wilde vrij
zijn en van het leven genieten, zei ze;
ofschoon zij den jongen edelman wel
heel sympathiek vond.
In Juni was hij op Oakclifft ge
komen.
Ik moest komen, zei hij, den avond
van zijn aankomst. Je weef niet wat
het is, zóó naar iemand te verlangen,
dat zonder haar het leven leeg is en
de dagen wel jaren schijnen, zei hij.
Neen, zei ze glimlachend, dat gevoel
ken ik niet.
Dus heb je nooit écht van iemand
gehouden.... dus je hebt me nooit
gemist?
king, dat Je kleinen hier huil graf hadden
gevonden. In tegenwoordigheid san politie
esi geneesheer-en werden de beide lijkjes
daarop opgegraven. Vastgpste'd werd dat
de kinderen door verstikking gestorven
waren. Vermoedelijk zijn zij bij "net spel.tn
onder het zand bedolven geraakt. De ser-
slagenh-eid op het eiland is algemeen.
De kinderen waren 8 en 10 jaar oud.
Conflict opgelost.
In het conflict bij de Kon. Weefgce-
derenfabriek ie Hengelo is plotseling eeai
wijziging gekomen. Thans zijn 250 man
weer te werk gesteld in de afdee'.ingen
weverij en spoelerij, terwijl ló van de
stakende meisjes zich weer hebben aan
gemeld.
Leerplicht, aardappelen en
bessen.
De vorige week werden in het kiene
Be'uwsche dorp Hersveld 106 waarschu
wingen ingevolge de Leerplichtwet uit
gereikt.
De ontsnapte gevangenen.
Op het politiebureau in Den Haa-g
heeft G., een der uit de bijzondere straf
gevangenis te Schei eningen ontsnapbe ge
vangenen, die te Voorschoten gearres
teerd is, een relaas gegeven van zijn ont
snapping. G. was destijds wegens dief(stal
met braak tot 5 jaren gevangenisstraf ver
oord-eel-d cn daarvan had hij reeds vier
jaren in de gevangenis te Breda doorge
bracht, toen hij op 2 April j.l. wegens
tuberculose naar de bijzondere strafge
vangenis te Scheveningen werd overge
plaatst. Onlangs heeft hij zijn logies gie
kregen op de ziekenkamer, van waaruit
ontvluchting geschied is..
De opmerking, dal zijn straftijd -dan
toch betrekkelijk gauw om zou zijn en
dat het verwonderlijk werd geacht thans
nog zooveel moeite te doen om er uit te
breken, antwoordde G. met de mededee-
ling. dal ju.st de laatste maanden van
den straftijd z.i. het zwaarst vielen; „Ar
was 'tno-g maar om een paar weken te
doen geweest, dan zou ik toch alle moeite
hebben gedaan om te ontvluchten", ver
zekerde -de Belg in zijn typisch Vlaamsch.
De ontvluchting was dan ook, naar hij
zeide, al weken geleden voorbereid. Het
viertal had al meermalen de zaak over
wogen, ma-ar de drie anderen haddien geen
kans gezien. „Geef mij maar een zaag"
had de Belg gezegd, „dan zal ik d.e tra
lies wel kapot krijgen."
Op zekeren avond lag er een zaag in
zijn bed. Hoe die daar gekomen was
wist G. niet, althans zeide hij niet te we-
weten. Hij had die vraag ook aan zijn
kamergenooten gesteld en men had hem
geantwoord: „Dat doet er niet toe, jij
hebt 'm. Dus de zaag was er en G. toog
aan het werk. Dat ging natuurlijk maar
niet zoo; men wachtte daarvoor de gun
stige momenten af. En die waren er juist
in den avond, zoo tusschen 9 en 10 uur.
als het wat rommelig is in de gevangenis-
vertrekken en wanneer er nog wel eejis
een liedje gezongen wordt.
G. nam plaats o-p- een radiator van de
Dat heb ik niet gezegd. Het is waar
dat ik nooit iemand heb liefgehad,
maar ik heb je toch wel een beetje
gemist!
Waarom „een beetje"? Als je me
gemist hebt, Ethel, zeg dan dat je
me heel erg gemist hebt. Miste je me
werkelijk? O, als het niet waar is, dan
is het wreed om het te zeggen. Je
moet nooit met me spelen zei hij.
dat zou ik niet kunnen dragen. Daar
voor houd ik veel te veel van je,
Ethel, herhaalde hij. Ze was heel rus
tig en ernstig geworden. De zon was
ondergegaan, enkele sterren werden
al zichtbaar, ofschoon in het Westen
de pracht van de zonsondergang nog
niet geheel verbleekt was.
Je weet niet wat het is, ging hij
voort, te voelen dat je leven ligt in
de hand van een ander mensch. In
jouw kleine blanke hand ligt mijn
leven. Wat zul je doen, Ethel?
Je maakt me bang, zei ze.
Ik zeg je dit omdat ik voel dat ik
nooit iemand anders zal liefhebben
en dat mijn leven geen waarde meer
heeft als jij niet van me houdt. Ik
heb alles lang overdacht, als jij zegt
dat je niet van mij kunt houden, ga
ik weg uit Engeland. Ik zou het niet
kunnen aanzien dat een andere man
je van mij zou afnemen. Het eenige
wat ik van je vraag is, of je wilt
probeeren van me te houden.
In haar zuiveren eenvoud antwoord-
cenlrale verwarm-lngsinstallalie en begom
Le zagen.
„Kerel, je maakt veel te veel lawaai!"
riepen de anderen.
Dat erkennend, smeerde G. de door
le zagen plek met zeep in. Het geraas
verminderde dientengevolge al- belangrijk.
Later werd vet van de jus voor dit doe',
gebruikt en tenslotte voin-d men in ean
door een schil-dersknecht achtergelaten lee-
gen fier eb nog wat druppels lijnolie, die
bel zagen hielpen vergemakkelijken.
Gezaagd werd in telkens onderbroken
oogënblikken, zooals gezegd bij voorkeur
in hel rommeluurtje. „Ik liet dan, om de
kans op ontdekking te verminderen, de
andere dr.e maar wat zingen", zei G.
o-olijk. Dat heeft een paar weken tijd
gevergd: eiken avond vorderde bij een
klein stukje. Toen beide stangen doorge
zaagd waren, was hel om-buigen slechts
een kwestie van eenige moeite, maar van
weinig tijd.
D-e laatste forsche streken, voor het
doorzagen noodig, waren tot den storm-
ach-tigen -avond van j.l. Dinsdag bewaard.
Toen was de gewens-chte opening verkre
gen. D-e andere dr;e waren hem voorge
gaan in de eigenlijke ontvluchting,: num
mer één was die thans gesnapte v. d. Bran
de, die -daarbuiten het terrein moest ver
kennen. G. als laatste had de be-ddien
nog opgemaakt, om den waker te mislei
den. Tusschen tien uur en half elf in d-en
avond zijn allen er door gekropen, waar
bij meta natuurlijk wachtte, tot de bewa
ker om 'het kwartier het gordijntje had
verschoven. Men had elkaar daarbij zoo
veel mogelijk geholpen; eerst waren num
mer 1, 2 en 3 op de schouders genomen
en ten slotte hadden de andoren den
naar buiten getrokken.
In 't pikdonker -en in den stortregen
zat het viertal toen op bet dak. Het was,
verzekerde G„ noodweer. Een half uur
lang hebb-en zij toen in spanning stilge
zeten, ook al om eenigszins aan de -duister
nis te gewennen, daar zij aanvankelijk
op het dak geen hand voor de oogen
konden zien. Dat half uurtje werd g-
bruikt om te beraadslagen hoe men verder
zou handelen. Terloops had- het viertal
eenige bed-delak-ens meegenomen, die aan
eengeknoopt werden om he t afdalen langs
den muur te vergemakkelijken. Veel nut
heeft men echter van die lakens niet ge
had. Enkele hebben een deel v-an hun on-
dcrkleeding uitgetrokken; deze was zóó
nat geworden, dat ze er de voorkeur
aan gaven, zoo weinig mogelijk ondier-
goed aan te houden.
Al glijdende zijn ze over den hoogen
en vervolgens over den lageoan muur ge
trokken, tot zij een geschikte plaats von
den om -dien sprong te wagen. Zij kwa
men uit aan de zij-die van de Dioomiksche-
straat en zijn verder door de duinen en
langs den electrischein s-poorweg geloo-
pen, nu e-ens in een kuil vallend, dan weer
over een hindernis springend. Op zeker
oogenblik kwam G. in een kuil terecht,
Toen hij er uit was gekropen, bleken de
anderen hem in den steek gelaten te heb
ben. G. heeft toen alles afgezocht, doch
kon geen spoor meer van de anderen
dc zij: Dat wil ik wel beloven.
Dus je wilt je best doen van me
te houden en als je wéét dat je van
me houdt, dan wil je mijn vrouw
worden?
We moeten eerst heel zeker zijn van
het eerste, voor we kunnen praten
over het tweede.
Hoe lang zal het duren voor je
het weet, Ethel?
Dat kan ik niet zeggen.
Zul je een jaar noodig hebben, of
een maand, of een week, of een dag?
Ik heb er geen idee van, antwoord
de ze.
Wil je nu dadelijk beginnen er over
te denken, Ethel? vroeg hij onstuimig.
Ja, zei ze eenvoudig.
HOOFDSTUK XXVII.
Toen de jonge man wist dat ze
hem liefhad, drong hij aan dat het
huwelijk onmiddellijk zou plaatsheb
ben, maar dit bleef ze standvastig
weigeren. Ze wilde nog niet aan een
huwelijk denken. Maar ze had te ma
ken met een karakter en een wil, die
sterker waren dan de hare. Voordat
de eerste week van Juli voorbij was
had zij hem beloofd zijn vrouw te
worden, als haar vader zijn toestem
ming gaf. Lord Stair wilde eerst met
haar spreken, en liet haar roepen.
Zij kwam binnen een beetje schuw
en onzeker. Lord Stair's gedachten
gingen terug naar den dag waarop hij
ontdekken. Hij was daarover al héél
slecht te spreken en vond het een zeer
.eigenaardige heloonin-g voor Je hulp, die
hij het drietal bij d-e ontvluchting h-ad ver
schaft.
Op zijn eentje heeft hij toen getracht
den weg naar Rotterdam en vandaar
;ië te vinden.In de verte ontwaarde
hij later in den ochtendschomer een weg
wijzer. Hij bemerkte toen, dat hij in
plaats van in de richting Rotterdam in
de richting Leiden was geloopen. Ten
minste dat werd hem verteld door
iemand, dien hij om inlichtingen vroeg,
d-och die zich verder niet om hem bekom
merde. Zwervend door bosch en heide, in
hoofdzaak 's nachts, doch als hij niemand
in de buurt zag, ook wel -bij daglicht, is
G. ten slotte in den hooiberg bij Voor
scholen aangeland, waar hij, die in twee
dage-n -niets anders had geigeten dan z'n
broodje, dat hij uit de gevangenis meege-
nomen had, werd ontdekt en kort daarna
genoodzaakt was zich over te geven.
De politie heeft nog de vraag onder de
oogen gezien, of G. zijn verhaal ook ni
dus heeft ingekleed, om dietn bewaker te
sparen; zij heeft evenwel weinig redenen
om aan de waarheid van liet relaas van G.
te twijfelen. Wat de zaag betreft, dit is,
zooals gemeld, slechts een klein stuk ge
reedschap, dat gemakke.ijk kon worden
binnengesmokkelder heeft niet eens eaiig
handvat of een boog aangezeten, hetgeen
het zaagwerk trouwens zeer heeft ver
traagd.
G. heeft den nacht in de po'itie-arres-
tanten-verblijfplaaits mogen doorbrengen,
waar hij, na een stevige boterham en een
kop koffie, blijkbaar rustig heeft gesla
pen. Daarna is hij naar de Scheveningsclie
gevangenis teruggebracht.
De tweede gearresteerde in- en uit
breker v. d. B. is onmiddellijk na zijn
aankomst uit Dordrecht naar de Scheve-
ningsche gevangenis teruggebracht. Daar
heeft inspecteur v. d. Heuvel den man een
verhoor afgenomen, doch vooralsnog wei
gert v. d, B. inlichtingen te geven. Slechts
dit is de politie van den man zelf te we
ten gekomen: Te Dordrecht aangeland
wilde v. d. B. een kennis opzoeken, doch
toon hij aan het adres kwam, waar hij
meende zijn relatie te kunnen vinden,
bleek deze daar niet meer te wonen. I«i-
tusschen had v. d. B. een soldatenpak
de uniform van een stukrijder bij de
veld welen te bemachtigen (hij beweert
het gekocht te hebben, maar weigert te
zeggen wanneer en bij wiein) en toen is
hij, in dat pak, des ochtends ooi 9 uur
naar den burgerlijken stand te Dordrecht
geloopen volgens de regelen der kunst
salueerende voor eenige meerderen, die
hij op den weg ontmoette. Daar heeft hij
geïnformeerd naar het tegenwoordige
adres van den vriend, dien hij zocht. De
ambtenaar van het loket vo-nd echter, dat
de militair wat vreemd deed on dacht;
dat kon wel e-ens een van de ontvluchte
gevangenen zijn. Hij hield, zonder dat
v. d. B, het vermoedde, dezen aan de
praat liet zijn collega inmiddels de politie
waarschuwen. Toen kort daarop een paar
agenten verschenen liet v. d. B. zich ge-
Cyril Nairne had gevraagd hem zijn
dochter tot vrouw te geven, en toen
de oude musicus gezegd had dat zij
nog een kind was. Nu was zijn beurt
gekomen. Het scheen hem nog maar
zoo kort geleden dat hij daar had
gestaan in de aardige kamer van Inisfail
Lord Stair sloeg zijn arm om Ethel
heen en trok haar naar zich toe.
Ethel, begon hij, ik wil weten hoe
jij denkt over een heel belangrijk
onderwerp.
Zij boog haar hoofd en kuste haar
vader.
De hertog vraagt me jullie huwe
lijk te willen bespoedigen. Hoe denk
jij hierover?
Papa, ik heb geen oogenblik vrede
gekend, sinds ik den hertog beloofd
heb met hem te trouwen, zei zij ner
veus.
Ons huwelijk moet zoo spoedig mo
gelijk plaats hebben, mengde de her
tog zich in het gesprek. Ik weef dat
je nog jong bent, Ethel, maar is niet
juist de jeugd niet de meest geschikte
tijd voor geluk? Waarom zou je me
tot Kerstmis willen wegsturen. Ik zal
me diep ellendig voelen en zoo wreed
kun je niet zijn dat je dat zou wil
len. Laten we nu trouwen, nu, in
de heerlijkheid van zon en bloemen.
Zeg ja, Ethel 1
Zij zwichtte voor zijn aandrang. H
huwelijk werd bepaald in Augus
(Wordt vervo
