Se Z/hgenfeur De P.Z.E.M. en de Raad van Advies, I fyiggefoarifofok BESTEVAER N® iOi. filet Medaillon van Lord Stair UNION-CASTLE LIJN Uit de Radiowereld Rechtszaken. Vrijdag 24 Augustus 1928 tië8 Jaargang, Bij dit nummer behoort een bijvoegsel. NAAR ZUID-AFRIKA Agenten: Kuyper, Van Dam Snner, Rotterdam zachte óeuride ABONNEMENT Prijs per kwartaal, in Goes f 2,— buiten Goes f2, Afzonderlijke nummers 5 cent. Verschijnt Maandag-, Woensdag en Vrijdagavond. mm m Uitgave Naamlooze Vennootschap Goesche Courant Postcheque- en Girorekening No. 55571 courant Kleeuwens Ross Drukkers- en Uitgeversbedrijf Telefoonnummer 17, na 17.30 No. 244 ADVERTENTIEN van 15 regels fl,20, elke regel meer 24 cent. Driemaal plaatsing wordt tweemaal berekend. Dienstaanbiedingen en aanvragen 15 cent per regel. Advertentiën worden aangenomen tot 12 uur voormiddag. Het ontslag van de leden van den Raad; een herinne ring aan de geboorte van het instituut; hoe de P. Z. E. M. zich in het geadopteerde kind vergistte; de Raad van Advies in den grafkelder of niet Het bericht in ons nummer van Woensdag j.l., dat het bedanken van de tegenwoordige leden van den Raad van Advies der P.Z.E.M. meldde, zal niet vele lezers met groote verbazing vervuld hebben. Waarschijnlijk had menigeen wij tenminste wel het indienen van het ontslag verwacht. Daartoe was n.l. alle reden; sedert geruimen tijd liet de verhouding tus- schen den Raad van Advies, het be stuur van de P.Z.E.M. en Ged. Staten te wenschen over en al was het dan nog niet tot een openlijk conflict ge komen, de aanleidingen tot zulk een botsing waren reeds maanden aan wezig. Alvorens nader in te gaan op de jongste gebeurtenis, die de P. Z. E. M. weer eens in het zonnetje zette, en op hetgene dat haar in het leven riep, willen we hier in het korf nagaan waarom de Raad van Advies destijds werd ingesteld, welke de taak van dit instituut was en in hoeverre het daar aan heeft beantwoord. Circa I1/2 jaar geleden meende de P.Z.E.M. zeer terecht tot moreele ver sterking harer positie over te moeten gaan, daar het publiek eenigszins wan trouwend stond tegenover een zake lijke instelling, waarvan het bestuur nagenoeg geheel werd gevormd door de leden uit het college van Gedepu teerde Staten. In een vergadering van aandeelhouders werden de middelen die de P.Z.E.M. in Zeeland meer po pulair konden maken, besproken en het gevolg was dat in de statuten de mogelijkheid werd geopend een Raad van Advies te benoemen. Dit lichaam had men zich gedacht als een trait d' union tusschen het bestuur en de verbruikers, als een instituut ook dat door zijn adviezen het verbruik van electriciteit kon propageeren, en dat het geschokte vertrouwen in onzeelec- triciteitsmaatschappij weer in even wicht zou brengen. Op de geboorte van de mogelijkheid om een Raad van Advies te benoemen volgde spoe- digd de Raad zelve. Hij werd samenge steld uit personen die geacht konden worden een breed inzicht te hebben in de provniciale zaken en toestanden en uit menschen die zoowel met de economische als de technische onder deden der electrificatie vertrouwd wa ren of zich zulks binnen afzienba ren tijd konden maken. „Was de instelling van den Raad van Advies inderdaad voor het mo reel der P.Z.E.M. van gunstige betee- kenis", vraagt men zich af. „Had het bestuur met den Raad wel het juiste middel gekozen ter versterking van zijn positie jegens de bevolking?" In het bestuur van de P.Z.E.M. was men het over deze vraag reeds bij het inwerking treden van den Raad van Advies niet eens. De minderheid was de meening toegedaan, dat men met den Raad het .paard van Troje binnen de veilige P.Z.E.M.-vesting haalde, dus dat dit diertje in de toe komst niet aan de verwachtingen zou beantwoorden, welke men het aanvan kelijk toeschreef. De tijd heeft deze minderheid in het gelijk gesteld! De Raad van Advies voelde zich geroepen zijn meening omtrent de di verse plannen van de P.Z.E.M. ken baar te maken, hij bracht adviezen uit en deze waren meestal van dien aard dat de Raad niet als een lof- zwaaiend en het beleid der P.Z.E.M. pro pageerend lichaam doch als een scherp- critiseerend instituut, als het nauwge zette geweten van den Raad van Be stuur kon worden beschouwd. De Raad van Advies vatte zijn taak an ders op dan de P.Z.E.M. zich deze gedacht had, van propagandist werd hij in de oogen van den Raad van Bestuur het enfant-terrible dat ieder oogenblik de bevolking attent maakte op een vreemde en ridicule onderdee- len van de japon der P.Z.E.M.-mama. De P.Z.E.M. had zich een paard van Troje op den hals gehaald en ze zocht naar middelen om zich daarvan te ontdoen. Een van deze middelen bleek het karakter van den Raad te wijzigen, en hem van adviseerend li chaam tot een officieel klachtenboek der bevolking te maken. Geleidelijk ging het Bestuur van de P.Z.E.M. er toe over om den Raad van Advies te negeeren, om hem zoo min mogelijk om raad te vragen. Meestal waren nieuwe voorstellen en plannen reeds tusschen de P.Z. E.M. en Ged. Staten uitgebroed en vastgesteld voordat ze ter kennis van de leden van den Raad van Advies kwamen. De Raad kon nog slechts als ieder particulier aanmerkingen ma ken, doch van invloed op de samen stelling der plannen en voorstellen waren deze aanmerkingen niet. Het baart geen verwondering dat de wijze waarop de Raad door het Be stuur van de P.Z.E.M. behandeld is geworden geleid heeft tot de oppositie van het adviseerend instituut, die bij de jongste twee voorstellen van Gede puteerden aan de Provinciale Staten tot uiting kwam. Het eene bracht het andere voort, de P.Z.E.M. beantwoord de de critiek van dt£i Raad op dc plannen en zoo verrees het conflict, dat al maanden achtereen gereed lag, ten voeten uit. Het slot is geweest dat de leden van den Raad van Advies er den brui aan gegeven hebben en hun ontslag hebben ingediend. Waarschijnlijk is daardoor een niet uitgesproken verlangen van de P.Z. E.M. volkomen ingewilligd. Of men tot de vorming van een nieuwen Raad van Advies zal overgaan is o.i. twijfelachtig. De Raad van Ad vies kan er zijn, maar noodzakelijk is hij volgens de statuten der P.Z. E.M. niet. Verwacht mag dus worden dat de P.Z.E.M. zich zal bedenken alvorens nogmaals een paard van Troje, dat juist veilig buiten de ves ting is geloodst, binnen te halen. Van het standpunt der P.Z.E.M. be zien, achten we het dan ook billijk den Raad bij te zetten in den graf kelder der P.Z.E.M.-mislukkingen. Scharen we ons onder de bevol king dan kunnen we ons evenwel mef deze bijzetting niet vereenigen. Want: als de Raad van Advies verdwijnt, dan verdwijnen ook het toezicht op de handelingen der p.Z.E.M., de cri tiek, de lepel die in het te koken staand potje roert en aanbranden voorkomt. En dat zou, gezien de on dervindingen welke de bevolking met onze electriciteits-maatschappij heeft opgedaan, zeer ongewenscht zijn. Terwille van de P.Z.E.M. dus geen Raad van Advies. Terwille van de bevolking.... wel een Raad van Advies. 't Is nu maar de vraag wat bij den Raad van Bestuur van de P.Z.E.M. het zwaarst zal wegen! FEUILLETON Naar het Engelsch van CHARLOTTE M. BRAME. Ze was statiger dan Marguerite, maar ze had het warme hart en den vurigen geest van haar moeder. Haar opvoeding was zorgvuldiger dan van de meeste meisjes uit haar stand. Lord Stair nam haar mee naar Duitschland om de Duitsche muziek te leeren kennen en later was ze lan gen tijd in Frankrijk, zoodat toen Ethel Stair zeventien was, ze twee vreemde talen vloeiend sprak. Toen werd ze gepresenteerd in Londen on der de protectie van Lady Perth nu markiezin van Holte en de groote wereld dweepte met haar. Ze had evenveel aanbidders als er dagen waren in het jaar, maar deze gereserveerde schoonheid scheen wei nig gevoelig voor de hulde, die haar werd gebracht. De eenige bewonderaar waarom ze gaf, was de jonge Hertog van Neath, die, van het eerste oogenblik af dat hij haar gezien had, zijn hart aan haar had verloren. Van haar moeder kenis", vraagt men zich af. „Had de. per had Ethel een diepe liefde voor den natuur geërfd en toen den tijd voor de rozen kwam, vroeg ze haar vader haar mee te nemen naar Oakclifft. En op dezen Junimorgen had ze hem overgehaald, buiten op het ter ras koffie te drinken. De zon scheen op de kleine tafel met het fijne porcelein, het kostbare oude zilver, het rijke fruit en de geu rige koffie. Lord Stair leunde achterover in zijn stoel om beter te kunnen genieten van zon en bloemen. Een aardige rie ten stoel was voor zijn dochter neer gezet en ze praatte vroolijk terwijl ze honneurs waarnam. Ik houd dol van vruchten, zei ze, deze druiven zien er uit als gecon denseerde zon! Lord Stair keek glimlachend naar Ethel en zei: Een Juni-dag in Enge land is het heerlijkste wat ik ken, maar Ethel keek ver weg over de boomen en scheen hem niet te hoo- ren. Plotseling keek ze naar hem op. Papa, zei ze, ik wou dat ik me moeder kon herinneren, ik zou haar zoo graag gekend hebben. Als altijd wanneer ze over haar moeder sprak, kwam er een schaduw op zijn gezicht. Waarom hebt u geen enkel portret van haar papa? U hebt een heele collectie van Lady Stairs aan de wan den, maar van moeder heeft u niet één foto. Ik weet het niet. We hadden nooit gedacht dat ze zoo jong zou sterven. Ze was nog geen negentien. Nog geen negentien, herhaalde het jonge meisje, en ze was zoo mooi! Zelfs tante Phamer zegt het. Ik wou dat ik me haar kon voorstellen. Hield ze veel van mij? Ontzaglijk Ethel. „Zonnestraaltje" noemde ze je altijd. Het moet heerlijk zijn, een echte, levende moeder te hebben, zei Ethel ernstig. Ik zou van niemand méér kunnen houden dan van u, maar het zou zoo anders zijn. Ik benijd alle meisjes die een moeder hebben. Ik heb mijn best gedaan je het ver lies zooveel mogelijk te vergoeden, zei hij zacht en Ethel die vreesde hem pijn gedaan te hebben, kuste zijn don ker gezicht. U is voor mij vader, moeder en vriend, alles tegelijk geweest. En toch, ging ze voort, ofschoon ik me haar niet herinner, toch is moeder een deel van mijn leven. Ik denk bijna altijd aan haar en tracht me voor te stel len hoe mijn leven zou geweest zijn als ze bij ons was. Papa, ging ze bijna angstig voort na een paar minuten zwijgen, ik moet het U vragen ofschoon tante Phamer het me streng verboden heeft. Waar Het geweldige dok voor Singapore, dat door zes Hollandsche sleepboo- tcn naar zijn plaats van bestemming gebracht wordt, passeert het Suez Kanaal, dat wegens den grooten omvang van het dok bij gedeelten voor de overige scheepvaart gesloten moest worden. De radio op het platteland. De radio is niet alleen onmisbaar geworden in de steden, ook op het plaffeiand kan men er niet meer bui ten. Daar immers is men vaak bij de berichtgeving uren of dagen ten ach ter bij de steden en dat kan juist voor den landbouwer van nadeel zijn in dezen tijd van scherpe concurrentie. Hem interesseeren in de eerste plaats de marktberichten, de weervoorspel lingen, enz. en al wat op de ontwik keling van zijn bedrijf betrekking heeft. In Amerika is men natuurlijk de andere landen reeds ver vooruit; daér blijken de toepassingen der nieuwste techniek steeds vlugger in gang te vinden in het dagelijksche le ven, dan overal elders. Volgens een medcdeeling van den minister van Landbouw van de Vereenigde Staten profiteeren 20 pet. der Amerikaansche boeren geregeld van de draadloos uit gezonden markt-, landbouw en weer berichten. En zij doen er hun voordeel mee! Doch ook in Europa wordt het anders. In Hongarije b.v., het land waar de radio niet eens het best ge organiseerd en verspreid is, bestaan plannen om alle plattelandsdorpen van regeeringswege van radio-ontvangin- stallafies te voorzien, om aldus door het omroepen van marktberichten, e.d. den landbouw op hooger peil te bren gen. Bovendien brengt de radio den land bouwer met veel in kennis, wat hij anders niet kan bijwonen, zooals po pulaire lezingen, waarmede hij zijn kennis verrijkt, ook ten nutte van zijn bedrijf. In Tsjecho-Slowakije bleek' o.a. bij het opmaken der statistiek, dat van de 174.137 leden der radiovereeniging de arbeidersklasse met een aantal van 33.037 de kroon spande. om ging moeder dien middag van het ongeluk toch alleen naar Londen? Het was de vraag die ook hem geen rust liet na al die jaren. Waarom was ze gegaan? Hij geloof de in haar onschuld, zelfs tegen haar eigen woorden in. Ethel's donkere oogen keken hem onderzoekend aan en hij wist niet, wat hij moest ant woorden. Ik weet het niet. Ik' was niet thuis dien middag en ze stond niet op zeer vertrouwelijke voet met je tante. Arm moedertje, zuchtte het meisje. Tante heeft me eens verteld dat moe der zooveel hield van de Reigers Plas en nu vind ik het ook heerlijk om daar heen te gaan. Dan heb ik soms zoo'n vreemd gevoel alsof ik daar dichter bij haar ben dan ergens an ders. Lord Stair stond op. De geheele tragedie rees weer voor hem op en om zijn ontroering te verbergen boog hij zich over de balustrade. Ethel bemerkte het niet, haar levendige ge dachten waren afgedwaald naar haar grootvader. Heb ik U verteld, papa, dat ik' een brief heb gehad uit Inisfail en dat het nieuwe oratorium de volgende maand wordt uitgevoerd? Is het niet grappig, papa, ging ze lachend voort, dat hij zich maar nooit schijnt te kunnen herinneren hoe ik Na de bruiloft een begrafenis. Voor de Zutfensche rechtbank heeft terecht gestaan een 20-jarige boeren arbeider R. J. B. uit Welsum, ge meente Olsf, die in den nacht van 14 op 15 Juli te Heerde tijdens een bruiloft zekeren ten Velde zoodanig met een stok op het hoofd heeft ge slagen, dat deze den anderen dag aan de gevolgen is overleden. Uit het ge tuigenverhoor bleek, dat de getrof fene, die zeer ongunstig bekend stond, die da^elyks voop ae moeiKjkóte vraactetukken wprclt gesteld I vindt bet probleem: jsendoede Tabak bperxjen VOOP laa^sten ppy's* op ideale wijze opgelost doopd heet? Hij noemt me altijd zijn derde Daisy. En vroolijk liep ze weg van het terras om de witte duiven té voeren, terwijl haar vader, een trek van pijn om zijn mond, zachtjes den naam Marguerite fluisterde. HOOFDSTUK XXVI. Ik zie niet in, zei de Hertog van Neath, wat onze leeftijd er mee te maken heeft! Wij houden van elkaar. Waarom zouden we de beste jaren van ons leven doorbrengen met op elkaar te wachten? U zegt dat U bezwaar hebt omdat Ethel pas acht tien is. Wees redelijk Lord Stair. Waarom zouden we wachten? Jullie bent beiden nog zoo jong, was het antwoord. Je kunt beiden nog zoo veranderen. Nooit, riep de jonge hertog. Denkt U dat er voor mij ooit iemand anders dan Ethel zal bestaan? Wees voorzichtig, een ongelukkig huwelijk kan een heel leven beder ven, zelfs al zijn ér de schitterendste vooruitzichten. En bovendien, jullie kennen elkaar pas zoo korf. Liefde op het eerste gezicht duurt het langst. Alle ware liefde komt als een electrische schok. Ik zal nooit iemand anders liefhebben. Gun ons geluk nu we nog jong zijn. (Wordt vervolgd),.

Krantenbank Zeeland

Goessche Courant | 1928 | | pagina 1